Η προσπάθεια να συγκροητηθεί μια παγκόσμια ηγεμονία είναι σε κρίση.Το αμερικάνικο πραξικόπημα κατά της αυτοκρατορίας απέτυχε.Το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση άλλων πόλων που αποτρέπουν τους Αμερικάνους να μετακινηθούν σε θέσεις που τους παρείχαν τα πλεονεκτήματα ,που απελάμβαναν μέχρι τώρα,στην διεθνή σκηνή.“Good Bye Mr.Socialism”A.Negri p.131
Οι ακροάσεις στην Αμερικανική Γεουσία συνεχίζονται, και δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμες στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό.Οποιος είχε την ευκαιρεία να τις δει από κάποιο διεθνές δύκτιο,είχει την αμερικανική αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο.
Ενας αυστηρός θεσμικός έλεγχος στην Γερουσία,αποκαλύπτει εκ των υστέρων ,ότι δεν υπήρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος στα παράγωγα των στεγαστικών δανείων.
Ο Δ.συμβουλος της Moody’s τρεμάμενος και με σαρδαμ,αποκαλύπτει ότι οι αξιολογήσεις του είχαν μεγάλες αβεβαιότητες,γνωστές σε όλους τους ειδικούς αλλά ποτέ δεν πυροδότησαν τον μηχανισμό ουσιαστικής απόρριψης.
Πριν λίγες εβδομάδες ο κυνικός Flud της Lehman χωρίς σαρδαμ,δεν εύρισκε τίποτα το μεμπτό στις πρακτικές της εταιρείας του,αλλά εμμέσως κατηγορούσε τiς αρχές που δεν τον διευκόλυναν,στο πρότυπο της πιο κρατικοπαρεμβατικής πολιτικής.
Ατελείς έλεγχοι, αντιφατικές προσδοκίες ,εκφράζουν την κρίση στις ΗΠΑ.Κατα πάσα πιθανότητα η κρίση θα διογκωθεί και θεσμικά καθώς το αμερικανικό σύστημα δεν δείχνει να έχει κανένος μηχανισμό λογοδοσίας που τουλάχιστον θα απαξίωνε τους υπευθύνους.
Οι κρίσεις που δεν έχουν εξατομικοποιημένους υπόλογους και ευθύνες,είναι ο πυρήνας της παρακμής της ολικής καταβαράρθρωσης.Οι φίλοι μας αμερικάνοι δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς τους περιμένει.
Μετα το Ιρακ,οι Αμερικάνοι προχώρησαν σε ένα ακόμη πραξικόπημα κατά της παγκοσμιοποίησης.
Το πολύπλοκο φαινόμενο μιας δυναμικής εξάπλωσης του εμπορίου,της διασποράς της τεχνολογίας,της ενσωμάτωσης εκατομμυρίων ανθρώπων στον παγκόσμιο «ενεργό» πληθυσμό,δέχεται ένα σοβαρό πλήγμα από αυτούς που η δημόσια πρόσληψη τοποθετεί ως κινητήριο μοχλό του.
Και βέβαια η δημόσια πρόσληψη αρέσκεται πάντα στην μορφή της ευθύγραμμης ιστορίας,και των ετικκετών.
Η ιστορική περίοδος μετά το 89 ,ονομάζεται «νεοφιλελευθερισμός» αλλα οτιδήποτε δεν κατανοούμε ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη» πολιτική,ανεξάρτητα αν την τελευταία εικοσαετία, η παγκόσμια οικονομία και πολτική ζωή γνώρισε πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης,επέκταση των δημοκρατικών θεσμών, απονομιμοποίηση του αυταρχισμού .Βέβαια ανα πάσα στιγμή μπορείς να διατυπώσεις τις αντιρρήσεις για την ατέλεια των κατακτήσεων,και άλλωστε αυτές οι αντιρρήσεις γονιμοποιούν το σύστημα,αλλά αυτό απέχει πολύ από την ιδεοληψία Παγκοσμιοποίηση= «νεοφιλελευθερισμός»=ΗΠΑ.
Κι’ομως οι ΗΠΑ κατάφεραν και επέτυχαν ένα (ας ελπίσουμε μη θανατηφόρο) κτύπημα κατά της νέας παγκόσμιας δυναμικής.
Αν κάτι μένει από την ιστορία αυτή είναι η ανάγκη η παγκοσμιοποίηση,να προχωρήσει και να διευθετηθεί.
Βέβαια ο λαικισμός συνεπικουρούμενος με τα υστερικα ΜΜΕ,ήδη δημιουργούν το νέο ιδεολογικό περιβάλλον με τις κλασσικές συνταγές:Τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό «πραγματικής» και «εικονικής» οικονομίας,την υπόρρητη νοσταλγία του μικρόκοσμου των οικονομικών της τοπικής αυτάρκειας,τον ευρύτερο εγκλεισμό.
Κι όμως όλα δείχνουν ότι οι λύσεις βρίσκονται «εξώ» και με τους «άλλους»
Η Ευρώπη να αποκτήσει την πολιτική της ολοκλήρωση ,και ας στεναχωρηθούν οι αφελείς του Ιρλανδικού οχι.
Οι Κινέζοι δεν μπορούν να συνεχίζουν να προστατεύουν τις εξαγωγές τους με την τεχνητή ρύθμιση του νομίσματος τους,και να λογοκρίνουν τους bloggers.
Οι Αμερικάνοι να αποκαστήσουν τους πραγματικούς ελέγχους στα παράγωγα και τέλος πάντων οι δανειζόμενοι ακούνε τους δανειστές τους
Κλπ κλπ κλπ.
Posts
3 comments:
Για την ανάπτυξη δεν μπορούμε να συζητάμε όπως πριν γιατί αν ενσωματώσεις τις πολλαπλές κρίσεις (με την τελευταία να τα διαλύει όλα) αυτών των ετών καθώς και την ραγδαία επιδείνωση των περιβαλλοντικών όρων (που θα ξεσπάσει σύντομα) δεν μπορούμε να μιλάμε για κανένα σημαντικό και χρήσιμο αναπτυξιακό φαινόμενο των τελευταίων 20-30 ετών. Ούτε για τα οφέλη της ανάπτυξης.
Για την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών νομίζω ότι αν συμπεριλάβεις (όπως πρέπει) και την Κίνα στην εξίσωση του ραγδαίου καπιταλισμού τότε θα βρεις πολλές αρνητικές λύσεις. Δεν υπάρχει καλύτερο σύστημα καθυπόταξης και ελέγχου από την εργασία και τον μαζικό ψυχαναγκασμό στην κατανάλωση.
Ίσως ο καπιταλισμός να ήταν καλός τα τελευταία 20-30 χρόνια για κάποιες αφρικανικές χώρες και μόνο. Αλλά και αυτές μόνο για την πρώτη φάση ανάπτυξής τους και χωρίς να υπολογίσουμε τις άλλες αρνητικές συνέπειες σε άλλες αφρικανικές χώρες με πετρέλαιο και διαμάντια.
Τέλος μου κάνει εντύπωση που λες ότι αποκαλύπτεται ότι δεν υπήρχε κανένας έλεγχος στα παράγωγα κτλ. Αυτό είναι πολύ γνωστό. Υπήρχε μάλιστα έλεγχος στο να μην υπάρχει έλεγχος. Οι επιτροπή αυτή που εξετάζει είναι για τα μάτια του κόσμου. Μπορεί να εξετάσει 1000 με μεγάλη δημοσιότητα για να φτάσει στο συμπέρασμα να μπουν κάποιες ρυθμίσεις που ουσιαστικά δεν αλλάζουν τίποτα.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα του πως λειτουργεί σε αυτό το επίπεδο το σύστημα. Μια εταιρεία θέλει να μπει στο χρηματιστήριο και κοστίζει αντικειμενικά 100 εκ ευρώ. Έρχεται ένας επενδυτικός οίκος ή μια μεγάλη τράπεζα (ακόμη και στην Ελλάδα) και την αποτιμάει για 800 εκ ευρώ. Μετά επειδή αυτή η τράπεζα που την αποτίμησε 800 εκ ευρώ την πουλάει στο επενδυτικό κοινό μέσω του τεράστιου δικτύου της. Λαμβάνει μια παχυλή νόμιμη προμήθεια ύψους κάποιων εκ ευρώ και στη συνέχεια αναλαμβάνει προνομιακές δουλειές (ΑΜΚ κτλ) της εταιρείας.
Ακόμη και το ελληνικό δημόσιο τέτοια έκανε. Ερχόταν οίκοι από το εξωτερικό και υποστήριζαν με αναλύσεις τους γνωστές εισηγμένες κρατικές ή ημικρατικές εταιρείες. Στη συνέχεια αυτοί που έβγαζαν τις καλύτερες αναλύσεις αναλάμβαναν τις δουλειές για μετοχοποιήσεις κτλ.
Μπορώ να σου περιγράψω μεγάλο αριθμό με παραδείγματα διαφορετικών ειδών καραμπινάτων απατών.
Γιατί να υποστηρίζουμε δογματικά όλα τα παραπάνω. Χρειάζονται άλλοι αυστηροί κανόνες σε όλα τα επίπεδα με την εγγύηση των λαών (άμεση δημοκρατία) και νέες αρχές π.χ. απαγόρευση άπειρου ή μεγάλου ή ανεξέλεγκτου πλουτισμού.
Όλοι αυτοί που κόπτονται για να ρυθμίσουν αυτή την περίοδο βιάζονται για να εμφανιστούν ότι άλλαξαν κάτι (ελπίδα για καλύτερο μέλλον) ενώ στην ουσία δεν θα αλλάξουν τίποτα.
Οι πραγματικές αλλαγές γίνονται πάντα σε επίπεδο αρχών και δομών της κοινωνίας. Θεωρώ ότι η μόνη ριζική και ουσιαστική λύση θα ήταν να δημιουργηθούν θεσμοί άμεσης δημοκρατίας και δημοκρατικής οικονομίας.
GR
Μπορουμε να παίζουμε με τα λόγια αενάως.
Και πάντα θα είναι σε ευονική θέση όπως παρουσιάζει την διαμονική κατάσταση των πραγματων.Αυτομάτως ο αντίλογος είναι η "απολογία του παραδείσου"
Δεν είμαι σε αυτό το μήκος κύματος.
Είμαι της απόλυτης πεποίθησης ότι η δαιμονολογία δεν είναι προοδευτική,αριστερή.Θα το δεις τώρα που θα χοντρύνει το παιχνίδι τι λαικιστικο αντικαπιταλισμό έχεις να δεις απο την δεξιά όλων των αποχρώωσεων
Τωρα
Παράληψες να δεις ότι γραφτηκε:
"Βέβαια ανα πάσα στιγμή μπορείς να διατυπώσεις τις αντιρρήσεις για την ατέλεια των κατακτήσεων,και άλλωστε αυτές οι αντιρρήσεις γονιμοποιούν το σύστημα,αλλά αυτό απέχει πολύ από την ιδεοληψία"
Αρα δεν παρουσιάστηκς καμία τέλεια ανάπτυξη
Για τις δημοκρατικές ελευθερίες ακόμα και στην Κινα η κατάσταση βελτιώθηκε,ενω στην Αφρική,στην Λ.Αμερική έχουμε πραγματικές αλλαγές.
Για τους έλεγχους,πιστεύω ότι είναι το κουμπί.Μονο με αντίρροπους μηχανισμούς τα πράγματα βελτιώνονται.Προσυπογράφω τα περί εκδόσεων μετοχων και IPO ,αλλά η δικια μου οπτική είναι ότι αν αυτοί είναι μάγγες να τα κάνουν έτισ,εμείς να τα κάνουε αλλιώς.
Οι διάφορες ριζικές αλλαγές,που θα γίνουν οταν και αμα ανατραπεί το σύστημα (η λεξη κλισε,ποιο πολύ και από τα συστηματα του ΟΠΑΠ) έχουν μονο λογοθεραπευτική αξία,αν δεν έχουν και καμιά ουσιαστική προταση για εφαρμογή εντος του ορατου μέλλοντος.
Καθως ξέρεις (καλύτερα απο μένα) μακροπροθεσμα ο LLS και πιθανόν άλλοι ιστολόγοι θα είναι ολίγον dead.....
Α ρε Rider ,με παρέσυερες μεσημεριατικά και έχασα 10 λεπτά ήλιο.Φεύγω αμέσως καλή όρεξη να σαι καλά να διαφωνούμε.
Πάντως νομίζω ότι προτάσεις υπάρχουν απλά δεν συμφωνεί σε αυτές η κυρίαρχη ιδεολογία και τάξη π.χ. η δραματική μείωση των ωρών εργασίας, της παραγωγικότητας, της ανάπτυξης κτλ.
Χρειάζονται παράλληλα και δομικές αλλαγές για να γίνουν αυτά. Και κυρίως μια άλλη αντίληψη του κόσμου και του πλούτου.
Αυτά δεν είναι εφικτά όταν ο άνθρωπος κατέβηκε από τα δέντρα και έφτασε στο φεγγάρι (και τον Άρη);
Εδώ δεν ήταν δύσκολο να κάνουν τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν όταν δεν μπορούν να αγοράσουν άχρηστα αντικείμενα (προϊόντα τα λένε) και είναι δύσκολο και παράλογο να θεραπευτούν από αυτό;
Post a Comment