H λατρεία της σταθερής ταυτότητας και της επανάληψης.Οι αντιρρήσεις προς την πατριωτική αριστερά.

Η πιθανότητα να δωθεί ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών που γενιούνται στην Ελλάδα από γονείς χωρίς «χαρτιά» δημιούργησε αντιρρήσεις στους χώρους του Λαος,των συντηρητικών και στον χώρο της Πατριωτικής Αριστεράς

Χρησιμοποιώ τον όρο ΠΑ αναφερόμενος σε ιστολόγια απόψεις που είναι αναγνωρίσιμα και αυτοαναφέρονται ως τέτοια .Προφανώς είναι η ναυαρχίδα του χώρου Αρδην-Ρηξη , ο φίλος μου ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΙΠΕΡΙΑ ο Σ.Λυγερος που διατυπώνουν αντιρρήσεις .Στο χώρο προφανως ανήκουν και πολλοί άλλοι που δεν θα ληθελα να αδικήσω (ο Σταθης-Ναυτίλος της Ελευθεροτυπίας ,το φιλόξενο Ελληνικό ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα τους ευξαπτους νέους φίλους μου του Ποντος και Αριστερά κλπ)

Εισαγωγικά δηλώνω πως είμαι αξιωματικά υπέρ των μεταμοντέρνων συνθετικών ιδεολογικών ρευμάτων οτι και να πρεσβεύουν, και δεν ασπάζομαι την θεωρία των «αντικειμενικών» συνεπειών η ταξινομήσεων.Η Πατριωτική Αριστερά κρίνεται ως τέτοια με βάση τις δικές της αναφορές .Η θεωρία των φαιοκόκιννων μετώπων είναι φαιά όσο και το πρώτο συνθετικό του χρώματος της.Αλλωστε είμαστε κραυγαλέα περίπτωση ώσμωσης ρευμάτων και ιδεών.

Το ρεύμα λοιπόν αυτό διατυπώνει ,χοντρικά,το ακόλουθο πλαίσιο

Ο σύγχρονος καπιταλισμός,μέσω παγκοσμιοποίησης,δημιουργεί καταναλωτές που για να αναπαραχθούν ως τέτοιοι «ανακατασκεύαζονται» αενάως μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών του συστήματος ως ρευστά άνευρα υπερεθνικά υποκείμενα.Το κεφάλαιο για να αναπαραχθεί στην μακροκλίμακα ,ομογενοποιεί τους ανθρώπους ,και τους αποσπά από τις συλλογικές δομές που τους συγκρότησαν μέχρι τώρα.Αρα η υπεράσπιση της πατρίδας,της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας δεν είναι ιδεαλιστική εθνικιστική παλινδρόμηση αρά αντικαταναλωτική στάση.Το πλαίσιο εμπλουτίζεται με γεωπολιτικές αναλύσεις της συγκυρίας που αναδεικνύουν την Τουρκία ως κρυπτομιλιταριστική και επεκτατική υπρδύναμη που εποφθαλμιά τον ελληνικό χώρο και βαλκανικό χώρο.Στο ίδιο πλαίσιο οι κυρίαρχες Ελληνικές Ελιτ θεωρούνται παρασιτικές ηθικά και πολιτικά αδύναμες και για να διασωθούν οι ίδιες προβαίνουν σε υποχωρήσεις. Τέλος το ίδιο ρεύμα διατυπώνει την ευλογη παρατήρηση ότι στα θέματα «πατρίδας» η Αριστερά ολιγωρεία έχοντας αφήσει ένα προνομιακό πεδίο στην Ακρα ή συντηρητική δεξιά.

Μεταξύ μας το πλαίσιο αυτό εχει ένα λογικο ειρμό και μια σταθερότητα.Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πέριξ αυτού του ιδεολογικοπολιτικού κορμού η βιβλιογραφία συνεχώς αυξάνεται σε όγκο και ποιότητα.

Θα ήθελα να διατυπώσω τις αντιρρήσεις μου για το πλέγμα των ιδεών αυτών σεβόμενος απόλυτα τις δικές του συντεταγμένες ,γιατί δεν έχει σημασία αν πλευρές του έχουν φαινόμενες ή πραγματικές παραλληλίες με άλλους χώρους.

Αντίρρηση 1.Πόση σημασία έχει το ερώτημα για την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού;

Μια από τις συντεταγμένες του ρεύματος είναι η έννοια της εθνικής συνέχεια ,ως συγκροτητική της κοινωνίας.Στο πολύ ενδιαφέρον έργο του « το 1204 και η διαμόρφωση του νεου Ελληνισμού» ο Καραμπελιάς,βασιζόμενος κυρίως στον Σβορωνο διατυπώνει και επεκτείνει την έννοια της συνέχειας του Ελληνικου Εθνους,ως ιδεολογικής πνευματικής κοινωνικής οντότητας,και μάλιστα αποκαθιστά το Βυζάντιο από σκοταδιστικό θρησκόληπτικό πολίτευμα ως επικράτεια όπου νεωτερικά εκσυγχρονιστικά εγχειρήματα διακόπησαν βιαίως από τους Δυτικούς.

Αν υποθεσουμε οτι ο Καραμπελιάς έχει δίκιο (η υπόθεση έχει την έννοια ότι δεν μπορώ να έχω τεκμηριωμένη αντίρρηση ή συμφωνία) τότε αυτό μειώνει το γεγονός ότι το ελληνικο έθνος «ανακατασκευάζεται» συνεχώς μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης;

Δηλαδή το «όντως συνεχές Ελληνικό εθνος» δεν χρησιμοποιεί την παιδεία,τους κρατικούς μηχανισμούς για να διασφαλίσει περαιτέρω την «συνέχεια» και να αυξήσει «καθαρότητα» του;

Γιατί η αποκάλυψη των «κατασκευαστικών» ιδεοληψιών (κρυφό σχολιό,ενιαία γεωγραφική κάλυψη του ελλαδικού χώρου,υποβάθμιση υβριδιακών εθνογλωσσικών κοινοτήτων) συνιστά απόρριψη της πραγματικής συνέχειας;

Και τότε προκύπτει το ερώτημα.

Σε μια κοινωνία που η ιστορική έρευνα εντίμως αποκαλύπτει συνέχεια,αυτό που βιώνουμε σε τι ποσοστό είναι αυθεντικά «συνεχές» και σε τι ποσοστό είναι «κατασκευή»;

Μήπως τελικά η γόνιμη ιστορική αντιμαχία έχει νόημα μονο ως τέτοια ,ως επιστημονική διαμάχη;

Αντίρρηση 2 Η εθνογλωσσική υβδριδιακότητα γιατί είναι ταμπού;

Δεν υπάρχει έντιμος λαογράφος εθνολόγος που να μην διαπιστώνει σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες ,σε όλες τις χώρες ,κοινότητες με εθνολογικά,γλωσσικά,πολιτιστικά χαρακτηρηστικά που να μη διαταράσσουν την κυρίαρχη εθνική αφήγηση σε κάθε χώρα.Δηλαδή η εκ των υστέρων ταξινόμηση τους είναι αντικειμενικά αμφιλεγόμενη.

Δεν παραθέτω παρα κωδικά παραδείγματα ,γιατί είναι μιλάμε για κοινό τόπο

(Ελλάδα, αρβανίτες ,βλάχοι ,τσαμηδες ,γκαγκαούζοι, καραμανλήδες ,τουρκοκρητικο ί,πομάκοι ,σλαβομακεδόνες ,βουλγαρομακεδόνες .Ιταλία σλοβενοι , αυστριακοί , ελληνόφωνοι , αλβανόφωνοι .Γαλία κορσικανοί, νορμανδοί, βρετανοί. Ισπανία ,Βάσκοι,Καταλανοί,Γαλικιανοι Βλαχόφωνοι σε Ελβετία ,Αυστρία ,Βελγιο κλπ)

Δηλαδή παντού προκύπτουν κοινωνικές ομάδες που στο παρελθόν διατηρούν καινοφανή (για την εκ των υστέρων ανάλυση) χαρακτηρηστικά τα οποία δεν σημειώνουν σαφή εθνική κληση ή προτίμηση ,στα υφιστάμενα έθνη κράτη.

Γιατί πρέπει σώνει και καλά να ταξινομήσουμε όλες αυτές τις ομάδες στους κορσέδες των σημερινών αφηγήσεων,και να μην δεχθούμε ότι τα εθνικά κράτη συγκροτούνται από τις πιο ισχυρές ομάδες που τελικά προσπαθούν να αφομοιώσουν τους πληθυσμιακά ή συγκυριακά αδύναμους;

Αρα μήπως η εθνική συγκρότηση φέρει αφ’εαυτής χαρακτηριστικά «σύμβασης»;

Πόσο αντιπατριωτικό είναι να γνωρίσουμε την «συμβαση» μας αντί να την εξωβελίσουμε ως ανύπαρκτη;

Αντίρρηση 3 .Τα συμφραζόμενα .Αριστερή Γεωπολιτική ή Αριστερός Καπιταλισμός;

Η γεωπολιτική θεώρηση έχει δικές της έννοιες και μεθοδολογία.Αναλύει πάντα σταθερές περίκλειστες οντότητες ειδωμένες εξωτερικά ως παίκτες που κινούνται στο γεωγραφικό πεδίο.

Στην γεωπολιτική η Κίνα σχετίζεται με την Ιαπωνία,το Θιβέτ,τον Ειρηνικό ,τις ΗΠΑ,τους θαλάσσιους δρόμους προς τον ΟΛΠ κλπ κλπ

Το ρητορικό,εννοιακό αυτό πλαίσιο είναι αυστηρό γιατί αναφέρεται στην ταύτηση γης,εδάφους και ομάδας.Η Τουρκία η Συρία πχ γεωπολιτικά είναι οντότητες έννοιες πακτωμένες στα εδάφη τους και υπόκεινται σε νόμους σταθερούς από τον καιρό του Θουκιδίδη.

Από την άλλη πλευρά η γεωπολιτική διερεύνηση προυποθέτει ρητα ή άρρητα την πολεμική σύγκρουση.Είναι η θεωρία του δυνητικού πολέμου,σε καιρό ειρήνης.

Απο την άλλη η οικονομική ανάλυση στην εποχή του σημερινού καπιταλισμού,λειτουργεί σε ένα αλλο ρητορικό πλαίσιο.Συνεργασίες,συνέργειες,αμοιβαία κέρδη αλλά και απώλειες,αντιπαλότητες ,ανταγωνισμοί

Κοιτώντας τον περίγυρο της λοιπον η Αριστερά ,μπορεί να δει τον κόσμο μέσα από το Πεντάγωνο ή το μέσα Εμπορικό Επιμελητήριο.

Και στις δύο περιπτώσεις κάθεται άβολα.

Είτε φορώντας το στρατιωτικό πιλήκιο ή το κουστουμάκι του Βγενόπουλου ,μιλάει μια ξένη γλώσσα.

Οι αναλύσεις της ΠΑ ,καθώς επιμετρούν τα πάντα μέσα από την ισχύ ,γεωπολιτική οικονομική,εγκλωβίζεται σε ένα λεξιλόγιο ,μια ρητορία που δεν επιτρέπει την κριτική, την αμφισβήτηση.Χαρακτηριστικό το τελευταίο βιβλίο του Καραμπελιά εδω.

Αν οπως πιστεύει η ΠΑ θέλει να ανακτήσει τον «πατριωτισμό» από την Ακρα Δεξιά,μπορεί να το κάνει με το λεξιλόγιο της κινούμενη μεσα στα συμφραζόμενα της;

Αντίρρηση 4 Για την συγκυρία.Πόσο επικύνδυνη είναι η ρύθμιση για τους Μετανάστες;

Οι πιο ισχυρές αντίρρησεις για την ρύθμιση του Πασοκ είναι οι ακόλουθες:

1.-Μια σχετικά αυτόματη χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των «παρανόμων» δημιουργήσει μια καινοφανή γενιά «παρανόμων» με παιδιά ‘Ελληνες ,και άρα το μεταναστατευτικό ρεύμα θα διογκωθεί,καθώς μια στοιχειώδης αναλυση κοστους οφέλους θα δικαιολογήσει το ρίσκο της παρανομης εισόδου.Οσο ο βαθμός δυσκολίας απόκτησης ιθαγένειας μεγαλώνει τότε το ρεύμα αναγκαστικά θα μειώνεται.

2.-Τα μεταναστευτικά ρεύματα προέρχονται από πληθυσμούς με διαπιστωμένη χαμηλή προσαρμοστικότητα,και άρα ο ιστορικός κίνδυνος μιας ανισορροπίας στο απώτερο μέλλον αυξάνει.Το ρίσκο είναι μεγάλο.

Το πρωτο επιχείρημα είναι δεν θεμιτό ιδεολογικά .Είναι αμφιλεγόμενο αν η Αριστερά εχει δικαίωμα ή λόγο στην διατύπωση τεχνικών λύσεων που μεγαλώνουν τον κίνδυνο για την ζωή του απελπισμένου.Αλλα ας υποθέσουμε οτι αυτό λύνεται και προτείνουμε την τεχνολογικά άριστη λύση που εμπεριέχει μηδενικό κίνδυνο,τότε προκύπτει το ακόλουθο ζήτημα.

Τι ποσοστό μείωσης σε ένα υπαρκτό μεταναστευτικό ρεύμα ,επιφέρει η διαπίστωση μιας «δύσκολης» εισόδου;Μήπως τελικά αυτό είναι αμελητέο.Πχ αν γίνει πόλεμος στο Κουρδιστάν το μεταναστευτικό ρεύμα δεν θα αυξηθεί επειδή δεν δίνουμε ιθαγένεια;Μήπως τελικα αυτό είναι ψευδοπρόβλημα

Το δεύτερο επιχείρημα παραπέμπει στην ιστορική αδράνεια,και ακαμψία,και αφοπλίζει την κοινωνία από την έννοια του στοιχήματος

Αν η μεταναστευτική ροή,ειδωθεί στο πλαίσιο μιας σταθερής κοινωνίας που τελεολογικά σκληραίνει τότε αυτό σημαίνει ότι η ίδια η Αριστερά παραιτείται από τον ρόλο της να αναδείξει την πλαστικότητα και ευρυχωρία της κοινωνικής ζωής.

Τα μεταναστευτικά ρεύματα δεν είναι επαναλαμβανόμενα,ειναι ιστορικά προσδιορισμένα.Κανένας δεν δικαούται να μην διανοηθεί οτι ακριβως η μεταναστευτική ροή του 21 αιώνα ,μπορεί να αναδείξει τις θετικές πλευρές ,τις αφομοιωτικές δυνάμεις μιας κοινωνίας που αλλάζει και η ίδια.

Τα επιχειρηματα της ΠΑ για το μεταναστευτικό,αρρητα στηρίζονται στην πεσιμιστική αποδοχή των επαναλαμβανόμενων ιστορικών ρουτινών,και ευνουχίζουν την Αριστερά από το καθήκον να επινοήσει,να διανοηθεί θετικά για τις ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την θετική συνύπαρξη με τους μετανάστες.