Καθώς προχωράνε οι εβδομάδες τόσο ολοκληρώνεται στο μυαλό μου η ιδέα πως τελικά δεν έχουμε παρά μόνο μία σοβαρή κρίση .Την κρίση απουσίας κριτικής σκέψης. Το κακό είναι ότι με τέτοια μυαλά που κουμαντάρουμε ή όποια οικονομική κρίση δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί.
‘Έχει γεμίσει η δημοσιότητα με ένα εύπεπτο κλισέ αυτό της «μετανάστευσης». Χρησιμοποιείται ο όρος «μετανάστευση» για επαγγελματίες του λευκού κολάρου που βρίσκουν εργασία εκτός του ψευδοκράτους «Hellas». Το στερεότυπο παίρνει την μορφή βοερής υποκριτικής θρηνωδίας ,ναρκισσιστικής κατάθλιψης ,ψευδοκλάματος νηπίου για την χαμένη καραμέλα.
Σε μια ισότιμη χώρα της ΕΕ, με όπου το αεροπορικό εισιτήριο για την πιο μακρινή πόλη δεν κοστίζει παραπάνω από το λογαριασμό χασαποταβέρνας στην Χασιά ,όπου οι χρονικές αποστάσεις είναι ελάχιστες οι ανασφαλείς μυξοκακόμοιροι διακινητές της μιζέριας κραυγάζουν από τηλεοράσεις για την νέα «μετανάστευση»
Τι υποκρισία!
Το φαινόμενο αμόρφωτων αγροτών, διωγμένων αριστερών, που χωρίς ξένες γλώσσες φεύγουν σε ταξίδια 40 ωρών μέχρι το Μόναχο,60 ημερών μέχρι την «αστραλία» με γράμματα που κάνουν δέκα μέρες, με ανύπαρκτα τηλέφωνα ,ισοδυναμεί με την επιθετική ενεργητική άσκηση του δικαιώματος της εργασίας σε ένα προστατευμένο νομικά οικονομικό χώρο.
Είμαι σίγουρος πως οι διακινητές του θρήνου ξέρουν την μετανάστευση μόνο από ταινίες του Ξανθόπουλου. Αποκλείεται να έχουν την παραμικρή προσωπική εμπλοκή με την μετανάστευση. Βολεμένοι στην μικροαστική μακαριότητα, την άγνοια του κόσμου, τον φόβο του παραμικρού ρίσκου μηρυκάζουν την αδιανόητη λέξη «μετανάστευση». Το κάνουν ιδιοτελώς για να συμπαραδηλώσουν την εσωτερική κενότητα της νέο ελληνικής κοινωνίας, που μαλθακοποιημένη στερεμένη από πραγματικές απολαύσεις, βυθισμένη στην αισθητική ακρότητα, και την κοινότοπη πολυλογία, αγκυρώνεται στο παρελθόν της.
Ας το πούμε κοφτά. Δεν υπάρχει καμία μετανάστευση. Υπάρχει εργασία σε μια ανοικτή οικονομική πραγματικότητα όπου η κινητικότητα στον χώρο και την εργασία είναι ρουτίνα. Η χρήση της λέξης μετανάστευση είναι ύποπτη είναι ιδεολογική είναι αντιδραστική.
Ποιοι έχουν συμφέρον να στοχάζονται με όρους μετανάστευσης;
Όχι οι μη έχοντες.
Όχι οι εκτός.
Όλοι αυτοί δεν μεταναστολογούν γιατί ζουν και θέλουν να ζήσουν με ανοικτούς ορίζοντες
Αυτοί που πιπιλάνε την χαλασμένη καραμέλα της μετανάστευσης, είναι οι διατροφικοί κατέχοντες της νεοελληνικής ανύπαρκτης πραγματικότητας. Είναι η γενιά της κομφορμιστικής Ελλάδας που ηδονίζεται μέσα στην διαστροφή να μην αφήσει τα παιδιά της από την αγκαλιά της μαμάς .Είναι η παλιά Ελλάδα που χρεοκόπησε με πάταγο ,και θέλει να αφήσει ως κληρονομιά όλα τα φοβικά ιδεολογήματα, όλα τα πλέγματα εννοιών της χρεοκοπίας, όλα τα “concept” της μίζερης ζωής της που χαρακτηριστικά περικλείονται στο ελληνικό “Don’t Touch”.
Θεωρώ περιττό να αριθμήσω τα άμεσα πλεονεκτήματα μιας γεννιάς επιστημόνων που σπεύδουν να εργαστούν εκτός Ελλάδας. Θα πω το μεγαλύτερο που αυτό και μόνο ξεκλειδώνει όλα τα άλλα.
Την απόκτηση αυτοπεποίθησης.
Άκου ο φόβος της ¨μετανάστευσης»………..
Νεκρόφιλοι απαλλάξτε μας από τις διαστροφές σας τώρα. Ουστ!
Posts
35 comments:
Φίλε LLS,
Παράξενο το βρίσκω το σημερινό ποστ. Με άλλα λόγια ο ορισμός της μετανάστευσης είναι "μετακίνηση και εγκατάσταση σε μια νέα χώρα αλλά μόνο όταν μεσολαβούν πολύ κακές και πρωτόγονες συνθήκες μετακίνησης και διαβίωσης"; Το να πάει κανείς να δουλέψει σερβιτόρος ή επισκευαστής αυτοκινήτων στην χ χώρα (εντός ή εκτός) δεν συνιστά μετανάστευση γιατί μπορεί να φτάσει εκεί πιο γρήγορα και με φτηνό σχετικά εισιτήριο; Δεν το έχω δει σε κανένα εγχειρίδιο κοινωνιολογίας αυτό. Αν είναι έτσι, τότε μήπως, με την ίδια λογική, είναι καταχρηστική και η σύγχρονη χρήση του όρου "στρατόπεδα συγκέντρωσης" (Αγκάμπεν) εφόσον οι εγκλεισμένοι σ' αυτά δεν οδηγούνται πλέον σε θαλάμους αερίων;
Κανείς δεν λέει ότι η μετανάστευση ως έννοια είναι ομοιογενής και πέρα από διαφοροποιήσιμες υλικές συνθήκες (το αντίθετο, αυτές είναι καθοριστικές της εμπειρίας και της διαστρωμάτωσης των μεταναστών σε πληβείους και "αριστοκράτες"), αλλά δεν είναι λίγο υπέρ του δέοντος ο τόσος θυμός για την χρήση καν του όρου;
Όσο για την απάντηση στο ερώτημα "ποιοι έχουν συμφέρον να στοχάζονται με όρους μετανάστευσης", δεν κατανοώ ούτε την απάντηση ("οι μη έχοντες δεν μεταναστολογούν και θέλουν να ζήσουν με ανοικτούς ορίζοντες"--δηλαδή;), αλλά ούτε καν την ερώτηση. Ο φόβος αυτή τη στιγμή είναι αρκετά απλός: κρίση έχουν και άλλες χώρες και δεν είναι πλέον καθόλου απλό ή εύκολο να βρεις δουλειά αλλού αν την χάσεις στον τόπο σου. Αυτό είναι το ένα έλλογο και σημαντικό στοιχείο διαφοροποίησης από την δεκαετία του 50, όταν και η μετανάστευση εκπλήρωνε ρητά διατυπωμένες απαιτήσεις για εργατικό δυναμικό σε αναπτυσσόμενες οικονομίες. Αλλά για κάποιο λόγο δεν το αναφέρεις καν ως ζήτημα, μιλώντας για "ανοικτή οικονομική πραγματικότητα" σε μια εποχή που αυτό δεν διανοείται να το πει ούτε ο Economist ούτε η Wall Street Journal. "Ανοικτή οικονομική πραγματικότητα" δεν υπήρξε ποτέ. Κάθε οικονομική πραγματικότητα είναι επικαθορισμένη από πολύπλοκους συσχετισμούς παραγωγικότητας, κρατικής πολιτικής, στρατιωτικής ισχύος και ηγεμονίας, κλπ. Τζάμπα τον μεταφράζουμε τον Καρατάνι που τα εξηγεί αναλυτικά όλα αυτά;
ΥΓ. Αυτοπεποίθηση έχει τόσο αυτός που ανεβαίνει επιτυχώς στα Ιμαλάϊα όσο και αυτός που πεθαίνει στην προσπάθειά του να το κάνει, τόσο αυτός που καταλήγει βασιλιάς της κονσέρβας στο Αμέρικα όσο και αυτή που καταλήγει πόρνη στο Ντουμπάϊ. Είναι σημαντική η αυτοπεποίθηση, αλλά δεν αρκεί για κάτι από μόνη της.
εννοείται "εντός ή εκτός ΕΕ".
Αντώνη
Κατ'αρχάς
"Χρησιμοποιείται ο όρος «μετανάστευση» για επαγγελματίες του λευκού κολάρου που βρίσκουν εργασία εκτός του ψευδοκράτους «Hellas»"
Δεν μιλάμε για την μεταναστευση της χειρονακτικής εργασίας
Μιλάμε για γιατρούς,καθηγητές, μηχανικούς.
Η τρεχουσα δημοσιότητα κάνει το αντίστροφο κλικ από αυτό που αναφέρεσαι
Αανφέρεται στην αναζητηση εργασίας αυτων των ομάδων ως εαν να είναι η μετανάστευση του 60.
Προκειται για τελειως διαφορετικό φαινόμενο.
Ό αγρότης "ξεριζώνεται" ο μηχανικός κάνει το αυτονόητο σε ένα κόσμο υλικά και θεσμικά διαφορετικό.
Αυτή είναι η ουσία
Λοιπόν εγώ, γεννήθηκα, πήγα στο σχολείο και σπούδασα στην πόλη ΧΨ. Σ’ αυτήν την πόλη βρήκα και την πρώτη μου δουλειά οπότε άρχισα να χτίζω αργά αλλά σταθερά την επαγγελματική μου καριέρα. Στην πόλη ΧΨ, που λέτε, δημιουργήθηκαν και ωρίμασαν οι οικογενειακοί και φιλικοί μου δεσμοί. Το περιβάλλον μου, οι οικογένειά μου δηλαδή και κυρίως οι φίλοι – οι περισσότεροι τουλάχιστον – βρίσκονται στην ίδια πόλη : την ΧΨ !
Αυτοί οι δεσμοί, τα γνώριμα μέρη, το βαθύ δέσιμο η συναισθηματική ασφάλεια αποτελούν ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Με μια έννοια είμαι όλα αυτά. Με δυο λόγια : αγαπώ τον τόπο μου και πιστεύω ότι εκατομμύρια τέτοιες μικρές ‘αγάπες’ είναι αυτές που χτίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό και κάνουν την ζωή να αξίζει να την ζει κανείς.
Στην ζωή μου ταξίδεψα πολύ. Ταξίδεψα για πλάκα αλλά και για δουλειά. Γνώρισα και θαύμασα πολλούς άλλους τόπους και πολλές άλλες πόλεις, πολλούς άλλους ανθρώπους που έχτιζαν και αυτοί τέτοιες μικρές αγάπες – ολόιδιες με την δική μου - για την γειτονιά τους για την πόλη τους για τον τόπο τους. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό : την ηρεμία ενός ανθρώπου που έχει ρίζες, έχει πραγματικούς μακρόχρονους δεσμούς με το περιβάλλον του, έχει αναντικατάστατα σημεία αναφοράς που του εξασφαλίζουν ευγένεια και τον προστατεύουν από την νοοτροπία του νομάδα αρπακτικού.
Όμως φοβάμαι ότι το είδος αυτών των ανθρώπων, αυτό το είδος με τις μικρές αγάπες εκλείπει πλέον. Το δικαίωμα του ανθρώπου να ριζώσει να αναπτυχθεί και να βγάλει καρπούς μέσα στο δικό του περιβάλλον βασισμένος στις δικές του παραδώσεις και υποστηριζόμενος από τους ανθρώπους τους διπλανούς του, τους σχολικούς συμμαθητές, τους παιδικούς φίλους τις παλιές αγάπες, αυτό το δικαίωμα λοιπόν, απλούστατα : δεν υπάρχει πια.
Οι άνθρωποι θα μανιπουλάρονται και θα μετακινούνται ως αγέλες εκεί που υπάρχει δουλειά. Αλλιώς δεν θα επιβιώνουν. Αυτή είναι η νέα λογική όπου η ισχύς και αυτοί που την κατέχουν δεν επιτρέπουν ούτε μικρές αγάπες ούτε τοπικούς δεσμούς ούτε ασφάλεια και ηρεμία ούτε πολιτισμό.
Οι άνθρωποι ως λειτουργώντας ως νομαδικές ακρίδες, ως απρόσωπα εργαλεία έχασαν ακόμη και το απλό δικαίωμα και ζουν στον τόπο τους.
Κέρδισαν όμως αυτοπεποίθηση !
GRsail
Λοιπόν εγώ, γεννήθηκα, πήγα στο σχολείο και σπούδασα στην πόλη ΧΨ. Σ’ αυτήν την πόλη βρήκα και την πρώτη μου δουλειά οπότε άρχισα να χτίζω αργά αλλά σταθερά την επαγγελματική μου καριέρα. Στην πόλη ΧΨ, που λέτε, δημιουργήθηκαν και ωρίμασαν οι οικογενειακοί και φιλικοί μου δεσμοί. Το περιβάλλον μου, οι οικογένειά μου δηλαδή και κυρίως οι φίλοι – οι περισσότεροι τουλάχιστον – βρίσκονται στην ίδια πόλη : την ΧΨ !
Ωραία διήγηση
Μόνο με ένα τρίκ προσπερασε το ζήτημα.Τι θα έκανες αν δεν εβρισκες την δουλεία που ήθελες εκεί που γεννήθηκες;
Θα παρέμενες για πάντα σε μια διαρκή γκρίνια;
Οχι αγαπητέ μου τις θαυμάσιες σχέσεις που βιώνεις δεν τις κάνουν
οι τόποι,οι "γαιες" τα χώματα τις κάνουν οι άνθρωποι που μπορούν να τις απολάυσουν.
Είμαστε μια πατρίδα μεταναστών προσφύγων αιώνες πια
Τι διάλο μας έπιασε η μανία της "στασης" τωρα τελευταία;
Η έννοια μιας μεστωμέμενης ζωής,η η απώλεια του νοήματος της ζωής μέσα από την ραστώνη;
Ποσο δικιο εχει ο GRsail. lls
αφορητα ρηχη και επιφανειακη η προσσεγγιση σου.
"..απώλεια του νοήματος της ζωής.."
Ακριβως το κοινωνικο νοημα ειναι
που θεμελιωνεται σε κοινα δεδομενα
και αδηλους κωδικες ..μερικοι απο τους οποιους ειναι εξαρχης και διαπαντως εξαρτημενοι απο τις ριζες.
http://inabody.blogspot.com/2010/03/focus-focus.html
"..........
Το ξαναλέω λοιπόν. Γινόμαστε Έλληνες (ή Γερμανοί ή ο,τιδήποτε άλλο), μέσα από αφηγήσεις. Αυτές δεν είναι απαραίτητο να είναι ρητές - καθόλου μάλιστα. Σε συμπεριφορές γύρω μας, καθώς ζούμε και μεγαλώνουμε μαθαίνουμε τον κόσμο, αλλά για την ακρίβεια: εσωτερικεύουμε την περιγραφή του κόσμου που το περιβάλλον μας μας δίνει (μαζί με τη γλώσσα μας και τους μηχανισμούς της - τι επιτρέπει και τι δεν επιτρέπει να διαμορφωθεί ως λόγος/σκέψη).
Γενετικά αυτό είναι άσχετο (εκτός φυσικά από τις περιπτώσεις κάποιας γενετικής ή άλλης ανωμαλίας, τυφλότητα, κώφωση κλπ.). Αλλά κοινωνικά είναι το παν. Γιατί δεν γεννιόμαστε ούτε καν άνθρωποι - γεννιόμαστε μόνον με την δυνατότητα να γίνουμε άνθρωποι. Αλλά για να γίνει αυτό, χρειάζονται άλλοι άνθρωποι γύρω μας. Κι έτσι γινόμαστε τελικά άνθρωποι, ως άνδρες ή γυναίκες, Έλληνες ή Γερμανοί.
Το να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τη σημασία που έχει η κουλτούρα (μ' αυτή ακριβώς την έννοια), είναι το τυφλό σημείο μας. Π.χ. κάποιος μεγαλωμένος στην Ελληνική επαρχία, που ποτέ δεν διάβασε την Αντιγόνη, ποτέ δεν άκουσε για τον Έκτορα, ακόμα και τελείως αγράμματος κυριολεκτικά να είναι, καταλαβαίνει αμέσως τη σημασία του να κάνεις τους ανθρώπους σαπούνια. Υπάρχει ένα διανοητικό φράγμα εδώ, αυτό που δημιουργεί την έννοια του αδιανόητου, και το φράγμα αυτό αναπαράγεται συνεχώς μέσα από αφηγήσεις, από συμπεριφορές ενσωματωμένες στην κουλτούρα, έθιμα και τελετές, κλπ.
Δηλαδή, ακόμα κι αν δεν έχεις ακούσει ποτέ για τον Όμηρο και το έργο του, ο Ομηρισμός είναι χύμα γύρω μας. Ακόμα κι αν δεν τον ξέρουμε, τρυπώνει ύπουλα σε κάθε συναλλαγή μεταξύ Ελλήνων. Όχι επειδή το επιλέξαμε. Απλώς χώθηκε στην αφήγηση (και αρχικά τα Ομηρικά έπη ήταν απλώς αφηγήματα) κι έκτοτε αναπαράγεται."
Anonymous May 16, 2010 9:25 PM
Δεν έχω καμμία αντίρρηση για τα γραφόμενα σου απολύτως.
Ενας απο τους λόγους της καθολικής συμφωνίας μας είναι οτι δεν αναφέρεσαι στην ουσία της ανάρτησης που ασχολείται με άλλο θέμα.
Τα υπόλειπα τα προσυπογράφω!
lls
για καποιον που νιωθει ασφυκτικα στους τοπικους οριζοντες κ τον περιοριζει η Ελληνικη πραγματικοτητα,τον περιοριζει στο να μεγαλουργησει στον τομεα του,τον περιοριζει πχ η χαμηλη χρηματοδοτηση της ερευνας του στο φαρμακο μιας ασθενειας,η τον περιοριζει η επιχειρηματικοτητα ενω αυτος ειναι executive με ..καρυδια,
ναι,λοιπον,αν αφορα αυτους η αναρτηση σου,συμφωνω κ εγω.
Αν ομως η "μεταναστευση" αφορα ανθρωπους που δεν ειχαν σκοπο να φυγουν?κ αναγκαζονται βιαιως να ξεριζωθουν επειδη οι μισθοι των "λευκων κολλαρων" ειναι εδω αθλιοι κ δεν τους επιτρεπου ουτε αξιοπρεπη διαβιωση της οικογενειας του?
αυτο δεν ειναι προβλημα?
αν γινεται συνειδητα η "μεταναστευση",συμφωνω μαζι σου,ΑΝ καποιος ομως αναγκαζεται να φυγει,υπαρχει προβλημα.
Κ κατι τελευταιο
η αφυδατωση της χωρας απο επιστημονικο προσωπικο,απο ανθρωπους νεους,ικανους,που βρισκονται στην πιο παραγωγικη περιοδο της ζωης τους,
ειναι κατι που ευνοει αυτη τη χωρα?
η τελευταια μου αναρτηση εχει θεμα τη τρομολαγνεια των ΜΜΕ,που σα να μου φαινεται οτι εκει αποσκοπει,να φυγουν οι νεοι κ ικανοι απο εδω,για να μεινουν οι υπολοιποι που θα συμβιβαστουν στους μισθους Βουλγαριας που θελουν να φερουν εδω οι επιχειρηματιες,συνεχεια το φωναζουν τελευταια παντου στα ΜΜΕ,φωναζουν οτι οι μισθοι ειναι υψηλοι εδω κ δεν ερχονται επενδυσεις απο το εξωτερικο.
Ε,να φερουμε το βασικο εισοδημα στα 200 ευρω για να ικανοποιησουμε τους επιχειρηματιες!!
Πέρα της παραπάνω συζήτησης που είχατε, ομολογώ ότι η μετανάστευση σήμερα είναι πολύ πιο εύκολη από το να κάθεσαι στη χώρα σου και να κλαις τη μοίρα σου ή να διακινδυνεύσεις να πεινάσουν τα παιδιά σου αν δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος.
Όταν έρθει η ώρα να δράσεις πρέπει να δράσεις εφόσον έχεις ανάγκη για να επιβιώσεις.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε δικές μου εμπειρίες. Απλά να σας πω ότι προ μηνών γνωστός μου με πτυχίο ελληνικού πανεπιστημίου ανεργίας πήγε στην Ολλανδία ως βοηθός μάγειρα (χωρίς να γνωρίζει το επάγγελμα) και είναι καταενθουσιασμένος. Όταν επέστρεψε για επίσκεψη στην Ελλάδα μου μιλούσε για ώρες για το πόσο προγραμματισμένη είναι εκεί η εργασία, χωρίς ένα κακό αφεντικό πάνω από το κεφάλι του. Από την άλλη κερδίζει έναν τίμιο μισθό χωρίς να χρειάζεται να πουλάει άχρηστα προιόντα σε πελάτες που δεν τα χρειάζονται (όπως έκανε στην Ελλάδα), που τον φτάνει να ζει πιο αξιοπρεπώς από την Ελλάδα.
Η δουλειά είναι σπουδαίο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου.
Για την Ελλάδα τι να πω; Κλαίω μέσα μου για την κατάντια μας και πονάω για αυτά που θα πάθουν οι ανυποψίαστοι άνθρωποι τα επόμενα χρόνια. Άνθρωποι που κανένας δεν τους προειδοποίησε για τίποτε. Οι κοινωνίες και η πολιτική προχωράνε στην ιστορία με γενοκτονίες. Πολλοί άνθρωποι στα αστικά κέντρα θα πεθάνουν από κατάθλιψη και ψυχοσωματικές αρρώστιες λόγω μη δυνατότητας προσαρμογής τους στα νέα δεδομένα. Αυτό θα είναι το πραγματικό κόστος της λεγόμενης προσαρμογής μας. Αλλά ποιος νοιάζεται;....
Σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο (και όχι πολιτικό) δείτε αυτό:
http://dialogoi.enet.gr/post/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC
Πέρα από την πολιτική υπάρχει και η ανθρώπινη επιβίωση η οποία είναι αναγκαιότητα εφόσον γεννιόμαστε.
"Ε,να φερουμε το βασικο εισοδημα στα 200 ευρω για να ικανοποιησουμε τους επιχειρηματιες!!"
Επιστροφή στην "πρωτόγονη συσσώρευση" (Μαρξ, Κεφάλαιο, τομ. 1, τελευταίο τμήμα): τη λύση στο μυστήριο πώς το κεφάλαιο αναπτύχθηκε πριν την ανάπτυξη της βιομηχανικής επανάστασης. Το ότι η παραγωγικότητα φθίνει δεν σημαίνει ότι θα παραιτηθεί το κεφάλαιο από την επιδίωξη του κέρδους. Και φυσικά, τόσο η αισχροκέρδεια όσο και η εκβιαστική περιστολή του μεροκάματου δημιουργούν βραχυπρόθεσμα περιθώρια κέρδους.
Οι κάτοικοι των περιφερειακών οικονομιών εξαναγκάζονται να παίξουν τον ρόλο των ακτημόνων στην εποχή της πρωτόγονης συσσώρευσης (16ος αιώνας): κορμιά χωρίς τόπο σε κάποιο κοινωνικό μόρφωμα, masterless men όπως τους έλεγαν. Αλλά με αυτοπεποίθηση, καθότι, με τα λόγια του Μαρξ, θα "έχουν 'απελευθερωθεί' απ' τη γη τους"!
Celin
Δίνω τεράστια σημασία στην γενική δημοσιότητα στην περιρρεουσα ρητορία.
Οι ιδέες που κυριαρχούν είναι θεμελιώδεις για να καταλάβουμε τι γίνεται.
Ε αυτό που γίνεται είναι εγκληματικό.
Χρησιμοποιείται ένας όρος που δεν είναι τεχνικός είναι φορτισμένος και χρησιμοποιείται με ένα αντιδραστικό τρόπο.
Μεταναστευση για όσους ξέρουν και δεν διαβάζουν μόνο,είναι κάτι εξαιρετικά δραματικό.
Ακόμα και η εξαναγκασμένη ευρεση εργασίας στην ΕΕ είναι "μετανάστευση"
Ας είμαστε ειλικρινείς
Είναι μετάθεση εντος μιας μεγαλύτερης χώρας.
Είναι σαν είσαι το 1970 και βρισκεις δουλεια στην Κοζανη ενω εισαι αθηναίος.
Αυτό είναι το προβλημα μου η νοηματική καθήλωση,που εμποδίζει ετσι και την "εξοδο" από την κρίση.
Η φυγή των ικανών είναι σχετικό και προσκαιρο πρόβλήμα.Γιατί οι οικονομικοί κύκλοι είναι πολύ πιο σύντομοι.Δεν μπορούμε να σκεφτομαστε με όρους του 60.
Ο Μηχανικός που φευγει μας λείπει ,αλλα όμως στατιστικά θα γυρίσει γρήογορα.Ασε που μεταφέρει και ένα πνυεμα αυτενέργειας θετικότητας κλπ
Σχετικά με το εισόδημα πιστευω οτι το τοποθοτείς λάθος.Ο επιχειρηματίας που θέλει 200 Ευρω έχει επιχειρήσεις χαμηλής παραγωγικότητας.Να μας λείπει.Γιατί όμως να μην σκεφτούμε την εξειδικευμένη επιχείρηση που αναγκαστικά θα πρεέπει να πληρώσει οσα στην Δανία;4000-5000 Ευρω.
Είναι θέμα minde set.
Gr
Σε προσυπογράφω
"Όταν έρθει η ώρα να δράσεις πρέπει να δράσεις εφόσον έχεις ανάγκη για να επιβιώσεις"
Αναρωτιέμαι σε ποιο ευρυτερο ρηρτορικό περιβάλλον θα δημιουργηθεί αυτό το πρέπει.
Στον ναρκισισμο της καταθλιψης;
Αναφέρομαι πάντα σε επαγγελματα του λευκού κολάρου.
Οσον αφορά τις προβλέψεις για τα δινά των φαραώ,έχω πολύ κακή σχέση με τις προφητείες,και καλή σχέση με αγωνιζόμενους εργαζόμενους και πολίτες.
Δυστυχώς έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και δη τους προοδευτικούς.
Αντώνη
Ωραία μας τα λέει ο Μαρξ πάντα για τα παρελθοντα και τα παρόντα.
Για τα μέλλοντα σε τετοια λεπτομέρεια δεν του έχω εμπιστοσύνη καθώς και σε κανένα που κάνει τον προφήτη.
Πέθανε ο Καρκαγιάννης
Μήπως διδαχθηκαμε από το βιογραφικό του.
Ενας ανθρωπος μετα από 20 χρόνια φυλακές ξεκινά στα 43 του ως διορθωτής στο Φωσ,για να ξεκινήσει μια ζωή από μείον μηδέν.
Δεν θρηνωδούσε για καμία μετανάστευση,χούντα,κρίση κλπ.
Διατήρησε ταύτόχρονα το μαχητικό πνευμα της αριστεράς και της ζωής.Και δικαιώθηκε
Επιτρεψε μου να πω πως η απαισιοδοξία είναι η πολυτέλεια των βολεμένων.Δηλαδή των περισσοτέρων από όσων εκφερουμε δημόσιο λόγο.Ας μην υποκύψουμε σε αυτή την περιττη πολυτελεια.
Η θέση μου αναπτυγμένη εδώ: http://radicaldesire.blogspot.com/2010/05/blog-post_17.html
Περιττό να πω ότι διαφωνώ κάθετα με την συνολική θέση τόσο στο κείμενο όσο και τα σχόλια.
Όσο για τα περί απαισιοδοξίας, θα μπορούσα να αντιτείνω ότι υπάρχει μια αισιοδοξία που παραπέμπει στην ρητορική του τηλεμάρκετινγκ και των πλασιέ.
Αντώνη
Ας δούμε λοιπόν και μια άλλη προσέγγιση
"Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης το πολυτιμότερο κεφάλαιο που πρέπει να διαφυλαχθεί είναι το φρόνημα. Είναι το αναντικατάστατο κεφάλαιο, και υπό όρους το πιο ακαταμάχητο όπλο. Το πνεύμα· η διάνοια· το ψυχικό σθένος. Να παραμείνουμε διαυγείς και αναλυτικοί, να μπορούμε διαρκώς να αναστοχαζόμαστε τη θέση μας, το περιβάλλον, τις δυνατότητες. Να είμαστε διαρκώς έτοιμοι να διαφυλάσσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο, τους θεμελιώδεις κοινωνικούς δεσμούς, τον συλλογικό βίο.
Εφόσον διασώσουμε το φρόνημα, πρέπει να οργανώσουμε εκ βάθρων και να τελειοποιήσουμε νέες τακτικές στην καθημερινή ζωή. Η ζωή θα είναι βίαια διαφορετική, άρα κι εμείς θα είμαστε διαφορετικοί. Ο φιλόσοφος Μισέλ ντε Σερτώ, που πρώτος στοχάστηκε τις πρακτικές της καθημερινής ζωής στην ώριμη νεωτερικότητα, λέει:
«Μοναδικός τόπος της τακτικής είναι ο τόπος του άλλου. [...] H τακτική, επειδή δεν έχει τόπο, εξαρτάται από το χρόνο, επαγρυπνώντας για να ‘πιάσει στον αέρα’ τις δυνατότητες κέρδους. Ό,τι κερδίζει, δεν το φυλάει. Πρέπει διαρκώς να παίζει με τα συμβαίνοντα για να τα μετατρέψει σε ‘ευκαιρίες’. Πρέπει αδιάκοπα ο αδύνατος να αντλεί οφέλη από δυνάμεις που του είναι ξένες.» (μεταφρ.: Κική Καψαμπέλη)
Τόπος της τακτικής για ατομική επιβίωση είναι ο άλλος. Ατομική και συλλογική επιβίωση έχουν κοινό τόπο τον άλλο. Στο άξενο περιβάλλον που ανοίγεται μπρος μας, πρωταρχική έγνοια ας είναι η διάσωση του κοινού τόπου· όπλο μας ας είναι η μήτις, η πολύτροπη νόηση, η διαρκής μετατόπιση, ο ελιγμός, το τέχνασμα και η προσποίηση, το δώρο και το αντίδωρο, η κατίσχυση του αδύνατου επί του δυνατού, η αδιάκοπη εύρεση του περάσματος παρά τα εμπόδια, η νίκη επί της απορίας."
Δίκτυα αλληλεγγύης, δίκτυα τοπικά και υπερεθνικά, αραχνωτές μοριακότητες, δίκτυα αόρατα και φανερά, κοινότητες μοιράσματος, τελετές δώρων. Δίκτυα μοιραζόμενης και πολλαπλασιαζόμενης ευφυΐας· δίκτυα διασποράς αγαθών και ενίσχυσης φρονήματος. Ολα τούτα τα σκόρπια, τα σχεδόν ακατανόητα θραύσματα τώρα, ας είναι σπέρματα για ένα σωτήριο αντιπαράδειγμα, που θα μας κρατήσει όρθιους τα χρόνια του ζόφου, να μη βουλιάξουμε. Με την μήτιν προς τον πόρο: Αν ορθώσουμε το ανάστημα του αντιπαραδείγματος, αν εφαρμόσουμε τολμηρές τακτικές επιβίωσης, ο χρόνος θα είναι στο πλευρό μας, θα τον διαπλεύσουμε. Και μάλλον δεν έχουμε άλλη επιλογή:
Ν.Ξυδακης vlema blog
ΑΠΟΡΊΑ LLS
Αραγε πόσο απαισίόδοξη είναι αυτή η ματία που εδράζεται τόσο αμφιλεγόμενες έννοιες όπως το ΦΡΟΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΜΗΤΙΣ΄;
Μήπως τελικά θα σταματήσει η μαχομενη καθημερινότητα επειδή αναγεννάται μια νέα πρωταρχική συσωρευση;
Διάβαζα πρόσφατα (τεύχος 10 Μαίου 2010 του περιοδικού Wired, Βρετανική έκδοση) την ανάλυση του παραλογισμού της παράλογης αισιοδοξίας (optimism bias) και τι κακό μπορεί αυτή η αισιοδοξία να προκαλέσει στην οικονομία και σε εμάς τους ίδιους.
Όπως ο άνθρωπος που καπνίζει τείνει να έχει μια παράλογη αισιοδοξία (optimism bias) ότι αυτός δεν θα πάθει τίποτα, έτσι και στην παγκόσμια οικονομία πιστεύαμε ότι θα συνεχίζουμε χωρίς συνέπειες να παραλογιζόμαστε έχοντας αφήσει χωρίς έλεγχο τις αγορές.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο καθηγητής Dan Ariely, ακόμη και οι καταθλιπτικοί τείνουν να έχουν και αυτοί έστω λίγο λιγότερο- το optimism bias αγνοώντας υποσυνείδητα πολύ πασιφανή πράγματα.
Υποστηρίζει μάλιστα ότι και σε αυτή την οικονομική κρίση είμαστε και πάλι πιο αισιόδοξοι από ότι τα λογικά δεδομένα υπονοούν.
Αναφέρει μάλιστα πώς αυτή η απαισιοδοξία (παρόλο που είναι πιο μικρή από όσο υπονοούν τα δεδομένα) βοηθάει την πραγματική οικονομία να ορθοποδήσει (π.χ. μειώνεται η κατανάλωση και αυξάνεται η αποταμίευση)...
http://en.wikipedia.org/wiki/Optimism_bias
Επειδή πάω για ύπνο, σε παραπέμπω στο Zizek, In defense of Lost Causes που ήδη γνωρίζεις: Σ. 248 (για Critchley), 356-59 (για Hardt-Negri και general intellect), 352 (για Hardt-Negri σε συμφωνία με Bill Gates) και 422 (για σκέτο Bill Gates και απαλλοτρίωση των ηλεκτρονικών commons).
Μεταφράζω εδώ το πρώτο (Σ. 348) γιατί ταιριάζει γάντι στη θέση σου στην ανάρτηση και στον αντίλογο σ' αυτή:
Critchley: "Ο καπιταλιστικός ξεριζωμός , με την αλύπητή του καταστροφή των δεσμών της παράδοση, του εντόπιου ανήκειν και των δομών συγγένειας που μπορούσε κάποιος να δει ως φυσιολογικές, αποκαλύπτει την ενδεχομενικότητα της κοινωνικής ζωής"
Zizek: "Το (αθέλητο) υπονόημα αυτής της λογικής είναι ότι η ίδια η "αντι-ουσιοκρατική" εμπειρία της κοινωνικής ζωής ως ενδεχομενικής... βασίζεται στην "ουσιοκρατική" κυριαρχία του καπιταλισμού, ο οποίος ο ίδιος δεν εμφαν΄ζιεται πλέον ως ένας από τους εφικτούς τρόπους παραγωγής, αλλά απλώς ως το ουδέτερο υπόβαθρο της ανοιχτής διαδικασίας ενδεχομενικό (επαν)αρθρώσεων."
Πως ομως θα φερουμε την εξειδικευμενη επιχειρηση που αμειβει με τετραχιλιαρα εδω?σε μια χωρα που το βιοτικο επιπεδο ολισθαινει,πως θα αφησουν την Δανια για να ερθουν εδω?
προφανως αυτο θα γινει-ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ- αν χαμηλωσει κι αλλο ο συντελεστης φορολογησης των εταιρειων.Δηλαδη να τη φτασουμε τη φορολογια τους χαμηλα,οπως ας πουμε στην Κυπρο.
Αν ομως γινει αυτο,τα εσοδα που θα χαθουν απο τη μειωση του φορολογικου συντελεστη,απο καπου θα πρεπει να αναπληρωθουν.
Δηλαδη παλι ο μισθωτος θα αποδειχθει φορολογικο υποζυγιο.
Απο κει κ περα καταλαβαινω αυτο που λες για τη μεταναστευση,το σημαινον "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ" ειναι αρνητικα φορτισμενο στη συνειδηση του κοσμου,κ ετσι,η χρηση του σημαινοντος αποδεικνυεται οτι καπου αποσκοπει,στη τρομολαγνεια κ στον εκφοβισμο
[ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ ΑΛΛΑ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΣ
http://celinathens.blogspot.com/2010/05/blog-post_13.html]
Οι λεξεις ειναι απλα ενα οχημα κ ο τροπος που τις χρησιμοποιουμε οπως τις χρησιμοποιουμε,συναδει με τις αρχες κ τους σκοπους μας.
Τα καταλαβαινω αυτα
κι αν ομως ειναι οντως αρνητικο να αφυδατωνομαστε απο επιστημονικο προσωπικο?
κ επαναλαμβανω
αν δε φευγουν επειδη το θελουν αλλα επειδη αναγκαζονται να φυγουν?
αυτο δεν ειναι προβλημα?
Σεβομαι απεριοριστα τη γνωμη κ το ευρος σκεψης σου αλλα νομιζω οτι εδω δε μου απαντας επαρκως
Η αναζήτηση νέων τόπων,νέων οριζόντων,η απορία για το άγνωστο και ό,τι αυτό φέρνει μαζί του,είναι συνώνυμα της ελευθερίας.Το γεγονός ότι αυτές τις ανθρώπινες ανάγκες,όπως και τόσες άλλες,ένα συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα τις εκμεταλλεύεται δεν σημαίνει ότι αυτές δεν υπάρχουν!!Φοβάμαι, ότι η ιδεολογική σύγχυση έχει προχωρήσει τόσο,ωστε να μας οδηγεί στην άρνηση θεμελιωδών ανθρωπολογικών γνωρισμάτων.Ο,τι το σύστημα εκμεταλλευεται, αντι να το επαναπροσδιορίσουμε,βιαζόμαστε να το απορρίψουμε αυτό καθ αυτό.
@Αντώνη,υπάρχουν και οι πλασιέ...των ιδεών!!
ΣΑΒΒΙΝΑ
Και οι ψυχωσικοί επαναπροσδιορίζουν τον κόσμο στο μυαλό τους, ονομάζοντας το σπίτι αερόστατο και το τηλέφωνο σαμάρι. Το ζήτημα είναι πώς τον επαναπροσδιορίζεις στην πραγματικότητα και όχι απλώς στις λέξεις.
Όσο για τα "θεμελιώδη ανθρωπολογικά γνωρίσματα"--φουκαρά Αλτουσέρ--για κάποιο λόγο αυτά τίθενται πάντα υπό αμφισβήτηση όταν δεν ταιριάζουν με τις επιταγές της αγοράς ("επιθυμία για ασφάλεια; Τι ξεπερασμένες αηδίες είναι αυτές;) και προμοτάρονται όταν την συμφέρουν ("vivere pericolosamente! Να μια καλή διαχρονική βλέψη του ανθρώπου!") (σημ: από την πλευρά του κράτους η προτιμώμενη "θεμελιώδης ανθρωπολογία" είναι, μετά από διαδηλώσεις κυρίως, η αντίστροφη από αυτή της αγοράς).
Και ναι, φυσικά και υπάρχουν πλασιέ των ιδεών. Όλοι οι πλασιέ βασικά, ιδέες πουλάνε.
Μπράβο Γιάννη, χαιρομαι για αυτά που γράφεις.Αναφερόμενος σε όλους αυτούς, μου θύμισες εναν ήρωα του Σαίξπηρ, που έλεγε:
''Πιστεύω στους ανθρώπους ,αφού τούς δώ χωρίς τα προσωπεία τους, χωρίς την μάσκα τους.Στόχος μου είναι να ξεγυμνώνω τους βασιλιάδες, γιατί χωρίς τα ρούχα του, ο βασιλιάς είναι γυμνός...''!
Ακου όμως γιατί μετανάστευσα εδώ και 8 μήνες, τελειωτικά και αμετάκλητα...
ΔΕΝ αγαπάω την πατρίδα, δεν είμαι περήφανος για αυτην,και μην με χαρακτηρίσεις διεθνιστή, υπόδουλο της παγκοσμιοποίησης κτλ.
Αν και ήμουν στους προνομιούχους σχεδόν Έλληνες(ετσι θεωρούνται οι άνω των 1000 €)δεν είναι θέμα εισοδηματικής θέσης ή αγοραστικής δύναμης,η αγάπη για την πατρίδα.
Εφυγα , γαιτί δεν την αγαπάω αυτή την χώρα,διοτι δεν με ΣΕΒΕΤΑΙ! Δεν θέλω να πληρώνω φόρους,ΙΚΑ και λοιπά κρατικοεισπραχτικά νταβατζιλίκια,διοτι κανείς δεν μου εγγυάται σύνταξη, νοσοκομέια για τα γηρατειά μου και σχολεία σύγχρονα για τα παιδιά μου.
Δεν είμαι ο free rider της οικονομικής θεωρίας(δηλαδή να απολαμβάνω τζάμπα δημόσια αγαθά,ενώ άλλοι συνεισφέρουν για αυτά)
Δεν το κάνω ούτε καν για να τιμωρήσω την κακοδιαχείριση,την άνιση φοροεισπρακτική πολιτική,την συνεχή κρατική προσοδοθηρία,την διαφθορά,κτλ κτλ κτλ...
Απλά,τιμωρώ φίλε, τιμωρώ με το να μην θέλω το μέλλον των παιδιών μου να είναι στο χάος της Κηφισίας και της Παραλιακής,και όλων των μικρών Αθηνών στην Ελλάδα....
Δεν είναι η Ελλάδα ΗΠΑ και δεν θα επιτρέψω τον εαυτό μου να δίνει στους δρόμους τις ανθρωπο-ώρες του !Και αλλού τις δίνεις, αλλά αξίζουν κάπως καλύτερα...
Την πατρίδα αυτή, με την Ιστορία, τον Πολιτισμό,τις Αξίες, δεν την θέλω ,δεν με εκφράζει το τί ητανε ,με ικανοποιεί ΝΑ ΓΙΝΕΙ κάτι, ΝΑ ΕΙΝΑΙ κάποια....
Πατρίδα σημαίνει μάνα, γεννήτωρ δύναμη , ιστορικότητα και παρόν.
Αφού, το ξέρεις,υπάρχουν και σύγχρονοι ήρωες, πιθανώς.
Αυτοί που αφησαν εδώ το αίμα τους και ξενιτέυτηκαν,χωρίς στον ήλιο μοίρα,και αυτοί που σκέφτονται σήμερα, με εφόδιο της διεθνούς χρήσης πιστωτικές κάρτες(η σημαία της Visa /Mastercard γίνεται σύμβολο επιβίωσης, δυστυχώς φίλε.)να βρουν την τύχη τους αλλού.
Η καθημερινότητα δεν αφήνει περιθώρια για περηφάνια .Τα όνειρα σε αυτόν τον δήθεν ευλογημένο τόπο, την Ελλάδα , που ''έφτιαξε''ανορθολογικούς κατοίκους-θύματα της κατανάλωσης,φαντασιόπληκτούς και νεόπλουτους πολίτες, δεν σημαίνει οτι μπορεί να αυτοκαταστρέφονται.
Θέλω να μπορώ να ονειρεύομαι,όχι πετώντας στα σύννεφα,αλλά πατώντας στην γή φίλε.
Αυτή η γή,θα γίνει πατρίδα μου,όπου και αν είναι!
Ελπίζω να καταλαβαίνεις οτι η τάση φυγής μου δεν είναι τάση αποχής, αδράνειας, ωχαδελφισμού και ατομικιστικής νοοτροπίας. Δεν έχω καν τάσεις ιδεολογικού σνομπισμού,διοτι απλά δεν σνομπάρω,ουτε λατρεύω την θεωρία μιας ιδεολογίας..
ΗΘέλα να φύγω διοτι με διώχνει η πατρίδα,διοτι με απωθεί απο την δράση,την συμμετοχή,την κινητοποίηση.
ΗΘέλα να φύγω διότι δεν μπορώ να πληρώνω τριπλάσια χρήματα για να επισκεφθώ την οικογένεια μου στην Ρόδο,απο το να πάω στο Λονδίνο ή το Παρίσι !
ΗΘέλΑ να φύγω διότιη πίστη μου εμπορευματοποιείται απο τις κεφαλές της πΟΛιτικής τύπου Παπανδρεου, Καραμανλή, που σχεδόν τρέμουν μπροστά στον θάνατο,σαν άπιστοι μετανοήσαντες.
ΗΘέλω να φύγω διοτι οι δικαστές ελέγχονται απο τους κυβερνώντες, που καμώνονται οτι τους απεξάρτησαν απο τα οικονομικά κυκλώματα.
διοτι δεν αξίζει να προσφέρεις τις γνώσεις σου και τις θέσεις σου, σε έναν λαό που επιλέγει την οπισθοδρόμηση με Παπανδρέου και Καραμανλήδες,με ανεπάγγελτους άρχοντες...
Διότι δεν γνωρίζω τί θα μπορέσει να δώσει η πατρίδα στους απογόνους μου ,αν εγώ αποδημήσω..
ΗΘέλΑ να φύγω γιατί δεν αντέχω να βλέπω απατεώνες να κυκλοφορούν ατιμώρητοι και απλοί άνθρωποι να ταλαιπωρούνται να βρουν το δίκιο τους.
Θα μου πέις: και αλλού να πάς,τα ίδια θα βρείς, στο ίδιο σύστημα θα πέσεις, την ίδια αηδία θα νιώσεις.
Δεν με πειράζει να τα ξαναζήσω ως ΞΕΝΟΣ σε άλλο τόπο.Με πειράζει να τα ζώ εδώ που γεννήθηκα,απο ανθρώπους που ψηφίζω,άπο σύστημα που μου επιβλήθηκε,απο τηλεόραση που μου δίνουν.Πατρίδα μου είναι η Επιλογή,Πατρίδα μου είναι η Ελευθερία,Συμπολίτες μου είναι οι Ανθρωποι-ανευ χρώματος και γλώσσας.
Χρεός μου είναι να υπερασπιστώ το Δίκαιο, για αυτο πάλεψαν οι πρόγονοι μου:Ελληνας είναι αυτός που μετεχει στην ελληνική παιδεία,και μόνο...Ας είναι και ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
Διάβασα με πολύ μεγάλη προσοχή όσα υπόθηκαν από τους προηγούμενους…
Και διαβάζοντάς τους κατάλαβα την έννοια που δίνει ο καθένας σας μέσα από τα μάτια που τόσα χρόνια κοιτάζει αυτόν τον κόσμο. Δεν ξέρω αν κάποια από εσάς έχετε καταφέρει να φύγετε από αυτόν τον τόπο, είτε γιατί το διαλέξατε, ειτε γατι τα επιλέξατε. Μπορεί να μένετε και όλοι σας ακόμοι εδώ. Μέσα από τα δικά μου μάτια όμως που τώρα ξεκινούν να βλέπουν τον κόσμο σας, προσπαθώντας να μην φορούν πάντα ΄ρωματιστά γυαλιά’, καταφέρνει σχεδόν πάντα στα όνειρα που κάποιες φορές τολμώ και κάνω ή στις επιθυμίες μου που προσπαθώ να εκλπηρώσω να με φέρνει πάντα σε αμηχανία… Δεν ξέρω αν ποτέ κανείς από εσάς έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση…
Το τελευταίο καιρό, αφήνω τον εαυτό μου να ακούει τα λόγια ΄των μεγάλων΄, χωρίς όμως να σημαίνει ότι με την ακοή μου γίνομαι ένα ακόμη παθητικό όν των ειδήσεων των 8…
Τους ακούω με προσοχή και πιέζω όσο περισσότερο μπορώ τον εαυτό μου να καταγράψει σε εκείνο το σήμειω του εγκεφάλου μου, που συνδέει την παραγωγή της σκέψης μου με την καταγραφή στη μακροχρόνια μνήμη μου, όλα όσα πρέπει να κάνουν οι πεποιθήσεις μου ώστε να μην γίνω σαν και τους εαυτούς τους…κοινός κύριε να καταφέρω να γίνω άνθρωπος …
Να καφέρω να πράττω από την αυτονόητη ικανότητα να πράττω επιειδή έχω νόηση και όχι μόνο με τα ενστεκτά μου..
Πείρα την απόφαση να επιθυμήσω ένα από τα ποιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου… να γίνει νευροεπιστήμονας και μάλιστα να ειδικευτώ στη γνωσιακή ψυχολογία…οπότε αναγκαστηκά για όλους τους λόγους που τυχένει να γνωρίζετε ως έλληνες…ανήκω στην κατηγορία αργά ή γρήγορα εκείνων που χαρακτηρίζονται με την αρήντικά φορτισμένοι λέξη από τους ανεγκέφαλους δημοσιογραφους των 8….. ¨ μετανάστες¨, όσο για τα αισθάηματα που δημιουργεί η σκέψη μου..πίστεψτε με κάθε φορά είναι πολλά και τις περισσότερες φορές είναι περίεργα…
Αλλά δεν μου αφήσαν κάποιοι τα περιθώρια ώστε να έχω την πολυτέλεια να τα ξανασκέφτομαι στα 23 μου χρόνια…
p.s. Butterfly
Destructive Emotions
GR
Σωστά προσυπογράφω
Αλλο ο χαζοχαρούμενος εμπορικός παράδεισος,άλλο η μαχόμενη αισιοδοξία της συγκυρίας.
Αντώνη
Ευστοχη παραπομπή αλλά δεν ανατρέπει κανένα από τους συλλογισμούς.
-Τι διάολο στάση στην ζωή είχε ο 43 χρονος Καρκαγιαννης όταν ξεκινούσα τα πάντα από το μηδέν εντος χούντας κλπ κλπ;
-Τι ακριβώς είναι αυτό το Φρόνημα και πως ασκείται η Μητις στο κείμενο του Ξυδάκη;
Δεν συζητάμε υπερανθρωπους.Συζητάμε την αναγκη διπλής στάσης,κριτικής προς τα πράγματα και επιβολής στα πράγματα.Τοσο απλά
ΣΑΒΒΙΝΑ
Καλως όρισες και πάλι.
Με καποιο τρόπο διατυπωνεις πολύ καλύτερα αυτό την έννοια του ποστ.
Ας μην ξεχνάμε και την κερδοφόρο βιοημαχανία της "μιζέριας" (Αυτιάς,Μητρόπουλος).Τελικά οι ιδεολογικές στασεις είναι τόσο υλικές και τόσο περίπλοκες
Celin
Επιμένω η "ανάγκη" για φυγή που δεν παραγνωρίζει την νέα πραγματικότητα δεν είναι φυγή.Είναι μια νέα μεγαλύτερη οικονομική πραγματικότητα την οποία δεν βλέπουμε
Ο αθηναίος του 1970 που βρίσκει δουλεία στην Κοζάνη ,είναι ο ισότιμος του μηχανικού που το 2010 βρίσκει δουλειά στο Λονδίνο.
Τόσο απλά
Προφανώς υπάρχουν προσκαιρα αρνητικά,αλλά τι ακριβώς είναι αρνητικό.
Ο μηχανικός που περνά την κρίση στατικά στην αθήνα,έχοντας γνώση της κρίσης, ή ο μηχανικός που βρίσκει δουλειά;
Η αναφορά μου έχει την έννοια εκτίμησης για το μετά της κρίσης.
Αλλιώς τότε όλες οι κοινωνίες θα βυθιζόντουσαν στην ακινησία.
Anonymous May 17, 2010 3:16 AM
-Μα φίλε μου πιστεύεις ότι τα δικά σου 23 χρόνια είναι υποδεέστερα από τα 23 οποιουδήποτε άλλου στην ιστορία;
-Η γενική ρητορία είναι φοβική και ανασταλτική για τους νέους.Αυτό είναι το νοημα της ανάρτησης
-Εχουμε γνώση μιας γενικής κρίσης και τα αιτια της.Αλλά εντός κρίσης η ζωή είναι θαυμάσια,και οι άνθρωποι ξεκινούν ζωές,σπουδές,παιδιά κλπ κλπ.
-Αφουγκράσου τις σημερινές αδικίες και τις αιτίες,αλλα και ταυτόχρονα διεδκικησε στο μέγιστο τα ονειρα σου.Είναι η ΄καλύτερη αντιμετώπιση της κρίσης.
-Ευτυχως που καταλαβαίνεις τι ακριβως παιζεται στις ειδήδεις των 8.
Χαίρε ,πληθωρικέ,ποιητή,ανεπαναληπτε Οδυσσέα Ηλία.
Butterfly
καλως ορισες
Για καποιο λόγο δεν μπορώ να μπω στο ιστολογιο σου
AN EXETE ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ... ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣ...
Με μικρή καθυστέρηση ας πάρω και εγώ μέρος στην ενδιαφέρουσα συζήτηση που πυροδότησε το κείμενό σου. Είμαι από αυτούς που εξέπληξες.
Προσπαθείς, αν καταλαβαίνω καλά, να στοχοποιήσεις καταρχάς τη χρήση της έννοιας μετανάστευση από μία ομάδα εργαζομένων που αποκαλείς επαγγελματίες του λευκού κολάρου, και μάλιστα τη χρήση του όρου με την σημασία που κουβαλούσε όταν η μετανάστευση αφορούσε κυρίως άλλους, χειρώνακτες. Δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτο, διότι οι γιατροί, μηχανικοί και λοιποί εργαζόμενοι δεν είναι ομάδα που μπορεί ορθά ή επαρκώς να προσδιοριστεί ως επαγγελματίες του λευκού κολλάρου. Είναι σύγχρονοι προλετάριοι, που προκειμένου- τουλάχιστον οι πιο πολλοί- να αποφύγουν την απαξίωση και την φτώχεια, αν δεν θέλουν να "διαφθαρούν", επιλέγουν την φυγή.Δεν πρόκειται για τύπους που απλώς θέλουν να τα κονομήσουν και επενδύουν την απόφασή τους με κάτι από ναρκισσιστική κατάθλιψη. Και αυτό δεν αλλάζει ούτε όταν οι περισσότεροι ομολογούν ότι εκεί έξω συνάντησαν καλύτερες συνθήκες.
Η μετανάστευση, ο ξεριζωμός από τον τόπο σου, τις πιο πολλές φορές, σχεδόν πάντα, συνιστά αναγκαιότητα, η οποία επιβάλλεται από την ανάγκη πώλησης της εργατικής δύναμης. Αν θέλουμε αυτήν την ανάγκη να την ταυτίσουμε με ανοιχτούς ορίζοντες, ανοιχτή οικονομική πραγματικότητα και να χαιρόμαστε ή να αποκτούμε αυτοπεποίθηση επειδή σηκώνουμε το γάντι, είναι δικαίωμα μας, αλλά προσωπικά δεν το βλέπω έτσι.
Ο επικαθορισμός της ζωής από μόνη την ανάγκη βιοπορισμού, όπως και το να μάθουμε να ζούμε με αυτήν ως όρο δυνατότητας κάθε τι άλλου, ή το να κάνουμε σαν να είναι και επιλογή μας από πάνω, να τι είναι υποκρισία.Προφανώς δεν υποτιμώ την έννοια της εργασίας και την σημασία της στην πραγμάτωση του ατόμου. Το φάσμα του προσδιορισμού της όμως ως τέτοιας εκτείνεται από τον Χέγκελ και τον Μαρξ ως το Άουσβιτς.
Δεν είναι το πρόβλημα η διάκριση μεταξύ αυτών που μεμψιμοιρούν και είναι στατικοί και αυτών που τολμούν, βλέπουν μπροστά κλπ.
Ένας κόσμος, ή ένα οικονομικό σύστημα που δεν θα ανάγκαζει τους ανθρώπους να ξεριζώνονται για να επιβιώσουν δεν θα ήταν συντηρητικό, μαλθακό, πρελθοντολάγνο. Θα ήταν απλώς απελευθερωτικό.
Η μετανάστευση άλλαξε φυσικά και δεν είναι αυτό που ήταν το 50(τουλάχιστον για τους ετρωπαίους, ή τους έλληνες). Η μετανάστευση υπάρχει όμως, είναι ακόμη φορτισμένη με ένα πλήθος αρνητικών και επώδυνων συνδηλώσεων. Όχι μόνο γιατί δεν επαναπροσδιορίστηκε, αλλά γιατί συντρέχουν απολύτως λόγοι ώστε να είναι έτσι. Η δυσκολία του να βρείς δουλειά έξω παραμένει και εντείνεται, η ευκολία των επικοινωνιών δεν απαλύνει το άισθημα της απώλειας. Το και ναι και όχι που σου λέει εντείνει το αίσθημα της εκκρεμότητας.
Εν κατακλείδι, άλλο μετανάστευση στην ευρώπη του 21ου αιώνα, και άλλο και άλλο έννοιες όπως κίνηση, μεταβολή, γίγνεσθαι, πρόοδος, αλλοτρίωση, ελευθερία κλπ.
Αυτά τα λίγα, βιαστικά και ασύνδετα...
Συγχαρητήρια για το επίπεδο των αναρτήσεών σου.
Οδυσσέα
Welcome
Προφανώς μπορούμε να δούμε το ίδιο ακριβώς φαινόμενο,με διαφορετικές οπτικές
Ταυτόχρονα μπορούμε να βιώσουμε το ίδιο φαινόμενο με πολύ διαφορετικά συναισθήματα.
Αναφέρομαι λοιπόν στο ρητορικό περιβάλλον,τον δημόσιο λόγο που περιβάλει κάποιον που ταλαντεύεται ή αντιμετωπίζει το ζήτημα "εξόδου"
Πιάνομαι από τα γραφόμενα σου.Λέξεις κλειδιά,συγχρονος προλεταριος,ξεριζωμός.
Αν κάποιος ταλαντεύεται και βιώνει αυτά τα συμφραζόμενα,είναι σίγουρο οτι θα νοιώσει παραπάνω ξεριζωμένος,και παραπάνω εκμεταλευόμενος.
Πρόκειται για ένα νοητικό σχήμα που προυπάρχει,είτε οι συνθήκες είναι καλύτερες είτε χειρώτερες.
Από που προέρχεται αυτό το σχήμα;
Απο τις εμπειρίες του 2000 ;
Αυθαιρετώ και ισχυρίζομαι ΟΧΙ.
Προέρχεται από το 1950.
Είναι ένα πλαισιο εννοιών που βολεύει γιατι μεταβιβάζεται με πολύ ισχυρά συναισθήματα.
Συμφωνώ μαζί σου.Νέα προβλήματα νέες συνθήκες ,νεες αποτυχίες αλλά και νέες προοπτικές.
Ας τις δούμε αυτούσιες στο σημερινό τους πλαίσιο,όχι εγκλωβισμένοι στο ρετρό.
Οχι παραδομένοι σε μια μοίρα "αέναης επιστροφής"
Αυτό είναι το νόημα της ανάρτησης.
Μία μικρή μόνο επισήμανση, αφού θεωρώ πως δεν υπάρχει λόγος να επιμείνω περισσότερο, πολλά και αξιόλογα ελέχθησαν από αρκετούς εδώ.
Η μετανάστευση δεν είναι φαινόμενο του 20ου αιώνα, ούτε φυσικά του δεύτερου μισού του. Δεν εννοώ φυσικά την νομαδική ζωή ή τις εκστρατείες των μογγόλων, αλλα το φαινόμενο που εγκαινιάζεται με τη βιομηχανική επανάσταση. Το (αναγκαίο-προοδευτικό!;!;)σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας που επιβάλει την οργάνωση της ζωής με άξονα την παραγωγή και την εκμίσθωση της εργατικής δύναμης. Μπορεί κανείς στο πλαίσιο μίας ανάγνωσης της ιστορίας να δει την μετανάστευση με σχεδόν απολύτως θετικό πρόσημο, ως συμβάλλουσα στην συγκρότηση ταξικού πόλου, καταλύτη της μαμής της ιστορίας και πολλά άλλα. Στο βαθμό που η θεωρία της ιστορίας και η αναγκαιότητά διακαιολόγησης του παρελθόντος στο όνομα ενός μέλλοντος δεν είναι για εμένα λυμένα ζητήματα, επιφυλάσσομαι..
Post a Comment