Μια παρτίδα Black Jack για 21

1.-Η υφιστάμενη κοινωνική αρχιτεκτονική διακρίνεται από ανισότητα, ανασφάλεια και φτώχεια για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού


2.-Ωστόσο η δεν υφίσταται κρίση ως τομή ρήξη διαχωρισμός προ και μετά ,η αστάθεια είναι συστατικό του συστήματος ,που αναπαράγεται ως αέναη φθορά και αναγέννηση

3.-Η αριστερά δεν είναι φυσική λαϊκή δυσφορία, αυθόρμητη δυσανεξία και εξέγερση. Η αριστερά είναι εκτός λαού ιδεολογική και οργανωτική επέμβαση. Είναι θετική ιδεολογική κοινωνική κα οργανωτική επινόηση που δεν αντλεί καμία φυσική ή αυτόματη νομιμοποίηση. Η επινόηση αυτή αναζητά την ισότητα ευκαιριών δικαιωμάτων, την εξασφάλιση της εργασίας, της αναπαραγωγής, της μέγιστης απόλαυσης του διαθέσιμου πλούτου από όσο το δυνατόν περισσότερους ,σε συνθήκες κατοχύρωσης όλων των ατομικών δικαιωμάτων και κυρίως του . Η ίδια η θετικότητα η πλεονασματικότητα της αριστεράς είναι επαναστατική, ριζική.

4.-Η υφιστάμενη ρέουσα εύθραυστη ισορροπία, εξασφαλίζεται ως αποτέλεσμα συσχετισμών δύναμης πολλαπλών ανταγωνισμών (τάξης ,φύλλου ,εισοδήματος ,τοπικότητας κλπ)

5.- Οι κυρίαρχες δυνάμεις δεν ασκούν μόνο αρνητικές κατασταλτικές πολιτικές, ασκούν διαχείριση της εμμενούς θετικότητας της πλεονασματικότητας και επιθυμίας για ζωή.

6.-Η οργάνωση αυτής της θετικότητας γίνεται μέσω ιδεολογικής επικυριαρχίας διαχείρισης νοημάτων και ροών ιδεών.

7.-Καμία κοινωνική δομή οργάνωσης (κράτος ,επιχείρηση, σύλλογος ,ΜΚΟ, συνδικάτο, κόμμα) δεν είναι αφ’ εαυτής συντηρητική ή αντιδραστική. Εντός όλων των δομών αντανακλούνται συσχετισμοί.

8.-Η αριστερά όμως κινείται εντός της μιντιακής συνθήκη της εποχής, η οποία ομογενοποιεί και κρατικοποιεί το στιγμιαίο αιρετικό. Η σύγχρονη κοινωνία ανατροφοδοτείται από την αναπαραγωγή οποιουδήποτε ακραίου συμβάντος, ρήγματος έστω και όταν αυτό στρέφεται εναντίον της . Τα επεισόδια γίνονται θέαμα, η αιρετική άποψη αυτοακυρώνεται από τον πληθωρισμό της. Το ακραίο το «εκτός» δεν υφίσταται οντολογικά ποτέ. Ο πόλεμος του Ιρακ, η 9/11,ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, η Γάζα , η φτώχια στην Αφρική ,δεν «δεν προλαβαίνουν» να υπάρξουν προϋπάρχουν ήδη ως θέαμα που “ ξαναεκτελείται” live .

9.- Η αριστερή «εξέγερση» είναι ήδη παρούσα, γίνεται τώρα , αυτοακυρωμένη όμως από την δυνητικότητα του θεάματος της. Το ακραίο πολιτικό η υπερβολή η πολιτική βία η μητροπολιτική εξέγερση είναι αισθητικά συμβάντα διαχυμένα σε ένα προϋπάρχον σύμπαν ακροτήτων και συμβιώνουν αρμονικά με άλλες εκφράσεις του ακραίου (πορνογραφία, κυνισμός,reality show,κλπ) Η αδυναμία κατανόησης του συνεχούς του ακραίου ,λειτουργεί ως υπνωτισμός και οδηγεί στον εκφυλισμό.

10.-Στις συνθήκες αυτές το επαναστατικό, ριζικό στοιχείο της αριστερής πολιτικής, είναι ως εκκρεμές ,διαρκώς ταλαντευόμενο ,καθώς «οριακό» κινείται στο υφιστάμενο συνεχές του ακραίου. Καμία αριστερή πολιτική δεν είναι αυτομάτως «βλάσφημη» οδυνηρή για το καθεστώς , όντας ακραία, καθώς η ακρότητα και όχι ο «μέσος» όρος ρυθμίζει την ισορροπία. Η αριστερή πολιτική είναι εξ’ ορισμού «καιροσκοπική» αναζητά υποχρεωτικά την συγκυρία για να αποφύγει την ταλάντωση της προς τον πόλο του αισθητικά ακραίου.

11.-Η αριστερά λειτουργεί με μια θεώρηση κάθετης πόλωσης δομών. πχ κίνημα εναντίον κράτους, κόμμα εναντίον κόμματος .Η θεώρηση αυτή έχει ιστορική βάση από την πρώιμη περίοδο του 19 αιώνα και την εργαλειακή αντίληψη του κράτους . Ο εγκλωβισμός αυτός συνεχίζεται καθώς η στελεχιακή ισχυρή βάση και τελικά κύριος εντολέας της αριστεράς είναι τα μεσαία στρώματα επαγγελμάτων λευκού κολάρου που διαβιούν σε μια συνθήκη θέασης και απόστασης από την οικονομία και το επιχειρείν, και έτσι διανοούνται την πολιτική ως διελκυστίνδα κρατικών ρυθμίσεων και μόνο.

12.-Απότοκο αυτού του εγκλωβισμού είναι μια φυσική ανεπεξέργαστη κατανόηση όλων των δομών με βάση προταξινομημένες θέσεις .πχ. η επιχείρηση είναι καπιταλισμός ,η ατομική ιδιοκτησία πυρήνας απληστίας .

13.-Δεν αποτολμάται η κριτική αποτίμηση όλων των «φυσικών» δομών και η αναζήτηση της θετικής μεταμόρφωσης τους. Πχ η ατομική ιδιοκτησία να «αποδυναμωθεί» εκ των ένδον δια της νομικής διάβρωσης του απόλυτου ανεξέλεγκτου ατομικού δικαιώματος, η επιχείρηση να εννοηθεί ως μονάδα της συμμετοχικής εργασίας κλπ.

14.-Αποτέλεσμα της απαξίωσης της μελέτης της εσωτερικής διάβρωσης των δομών, η αριστερά μονίμως καταφεύγει στην μακρο κλίμακα της ανάλυσης, των παγκόσμιων μεγεθών. Η μακρο ανάλυση αυτή είναι μη διαψεύσιμη και επομένως μονίμως ανοικτή επιστημονική διερώτηση .πχ. Οι προβλέψεις των καπιταλιστικών κρίσεων είναι σαν τις σεισμολογικές προβλέψεις. Προβλέπουν το ήδη δυνητικά προβλέψιμο και άρα μονίμως «πετυχημένες», παραβλέποντας ότι η «κρίση» έχει ενσωματωθεί ως πιθανότητα στην ζωή των ανθρώπων.

15.-Η αριστερά στην εποχή της καθολικής επιβολής του νοήματος ως τόπο οικονομικής αναπαραγωγής ,είναι αδύνατον να ισχυροποιηθεί αν δεν οικειοποιηθεί όλες τις θετικότητες που διαχειρίζεται η συντηρητική εξουσία. Δεν υπάρχει καμία κοινωνική δομή και δράση που να είναι φυσικά αντιδραστική.

16.-Απέναντι στον εγκλειστικό ατομισμό δεν υπάρχει η φαντασιακή συλλογικότητα υπάρχει ο δημιουργικός μοναδισμός της αλληλεγγύης .Απέναντι στην ιδιωτική επιχείρηση δεν υπάρχει η κρατική ή δημόσια επιχείρηση υπάρχει η συμμετοχική επιχείρηση.

17.- Η διαχείριση της λιτότητας ως ανθρωπολογικής ανάγκης συγκράτησης είναι θετική αξία που υποτιμάται. Ο εκούσιος αυτοπεριορισμός είναι έκφραση ορθολογισμού. Οι συντηρητικές δυνάμεις δεν επιβάλουν μόνο λιτότητα, διαχειρίζονται και την ανθρώπινη ανάγκη για λιτότητα ,όπως αντιστοίχως διαχειρίζονται την ανθρώπινη ανάγκη της μεγέθυνσης. Η έννοια του ακόρεστου αενάως διογκούμενου καπιταλισμού ,είναι η μια πλευρά .Το σύστημα δημιουργεί και περισταλτικά ως αναγκαία «στάση» ως «αναπνοή» . Απέναντι στην συντηρητική λιτότητα απαιτείται η αριστερή λιτότητα και όχι η άρνηση της.

18.-Η παρούσα συγκυρία δεν δημιουργεί αφ’ εαυτής κανένα αυτοματισμό αριστερής λογικής. Ακόμα η επίκληση της αριστεράς ως επιτυχημένου προγνώστη της κρίσης, ή διατύπωση λογικών θεωρημάτων ως αντίβαρο δεν συνιστούν καμία στροφή. Συνιστούν την φυσική αντίρροπη τάση του συστήματος που αναπόφευκτα αναγεννιέται ι από τις αντιρρήσεις εντός του.

19.-Η αντιρρόπηση της αδικίας της φτώχειας που σωρεύει η συγκυρία γίνεται με πολιτική δράση απέναντι στις δομές που την θεμελιώνουν ,αλλά και με την έμπρακτη αλληλεγγύη, συλλογική ανασυγκρότηση όποιων δομών μπορούν να αναχαιτίσουν την κρίση. Η αριστερά έχει παράδοση δράσεων αποτελεσματικής αλληλεγγύης και από αυτές καλείται να αντλήσει.

20.-Η αντιρρόπηση της φτώχειας όμως πρέπει να γίνει σε ένα θεσμικό και ρητορικό περιβάλλον απόλυτων και σταθερών προτεραιοτήτων. Γιατί με τον συμφυρμό αριστερόστροφων ιδεών, η ρητορεία για την αναχαίτιση της φτώχειας γίνεται ιδεολογία μικρομεσαίων εισοδηματιών που από σχετική θέση ισχύος προσπορίζονται προνόμια και εξαιρέσεις «ως εάν» να είναι απόλυτα φτωχοί.

21.-Στο LLS διερευνάμε την θετική ανάλυση την οικειοποίηση εννοιών που «φυσικά» αβίαστα η αριστερά παραδίδει στον συντηρητισμό. πχ το επιχειρείν ως ανθρώπινη ιδιότητα στάθμισης αβεβαιοτήτων των πόρων, η αγορά ως μηχανισμό ανταλλαγής κλπ. H αριστερά δεν είναι αντι φιλελεύθερη είναι «μετά» φιλελεύθερη (Wallerstein) ή «υπέρ» φιλελευθερη (Unger)