Κώστας Φιλιππάκης: Η εξίσωση μαθηματικών και οντολογίας στο έργο του Alain
Badiou
-
O K.Φιλιππάκης παρουσίασε την εργασία του για "την εξίσωση μαθηματικών και
οντολογίας στο έργο του Alain Badiou"
Ο Κ.Φιλιππάκης σχεδόν περατώνει και τ...
9 years ago
3 comments:
Ρε Γιάννη άκουσα τον Zizek και πολλά από αυτά που λέει είναι αυτονόητα. Δεν αμφιβάλλω για πολλά από όσα λέει.
Σε όλα τα θέματα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και για τους κινδύνους να διολισθήσουμε σε φαινόμενα που τώρα δεν φανταζόμαστε συμφωνώ απόλυτα.
Δεν πήρα καμία απάντηση για τα θέματα του καπιταλισμού. Άκουσα ότι περισσότερο λέει να σκεφτούμε και να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις.
Δεν ξέρω όμως, το να μιλήσουμε για παράδειγμα για υπερβάλλουσα οικονομική ανάπτυξη ή για καταστροφή του περιβάλλοντος λόγω αυτής της ανάπτυξης ή για υπερβάλλοντα καταναλωτικό εθισμό, που είναι το λάθος;
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει μια κυρίαρχη θεωρία και σήμερα κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τα πράγματα. Αυτό όμως νομίζω ότι δεν μπορεί να μας κάνει να σιωπούμε. Να σκεφτόμαστε, ναι, όπως λέει ο Zizek.
Αλλά το αν δεν μπορούμε να εντάξουμε τα μεμονωμένα αρνητικά φαινόμενα σε μια θεωρία τι σημαίνει ότι δεν δικαιούμαστε να τα αναφέρουμε;; Για παράδειγμα στην εργασιακή καθημερινότητα: μπορώ να πω ότι όλα αυτά που με ενοχλούν δεν εντάσσονται κάπου και άρα δεν μπορώ να εξεγείρομαι με αυτά; Γιατί σε κάτι που διαφώνησα με το ηχητικό του Ζιζέκ ήταν αυτό ακριβώς.
Δηλαδή βλέπω γύρω μου ότι υπάρχει μεγάλη εκμετάλλευση και αδικία, έστω ότι δεν υπάρχει καμία θεωρία που να με διευκολύνει στο να αντιδράσω, τι πρέπει να κάνω, να ανακαλύψω εγώ μια θεωρία ανύπαρκτη ή να εξεγερθώ;
Στο τέλος θυμίζει ότι προέρχεται από την επαναστατική πτέρυγα του ΚΚΕ που χρειάζεται πειθαρχία αλλά υπονοεί την πειθαρχία στη σκέψη με βάση το παραπάνω που οδηγεί όμως που σήμερα;
Αυτό που λέει με τις ταινίες έχει μια λογική βάση αλλά το επεκτείνει πάρα πολύ από την πλευρά της ψυχανάλυσης.
Αν εξαιρέσουμε κάποια θέματα νομίζω ότι ο Zizek σηκώνει τα χέρια ψηλά και ζητάει και από τους άλλους να κάνουν το ίδιο (με αφορμή αυτό που είπα παραπάνω ότι δεν έχουμε κάποια επαρκή θεωρία εξήγησης και ότι δεν καταλαβαίνουμε τι κοιτάμε όταν βλέπουμε το καπιταλιστικό τέρας όπως λέει).
GR
Είπαμε ο τύπος είναι πολλές φορές έως και χαοτικός.
Δεν νομίζω ότι αρνείται την εμπειρική παρέμβαση.
Η επισήμανση του όμως ότι το νέο υπόδειγμα μπορεί να είναι η Ρωσία ή Κίνα,είναι αξιοπροσεκτη.
Τέλος μου φάνηκε αμφίσημη (όπως πάντα) η παρέμβαση του για την Κούβα.Από την πλευρά ποιού είναι η συμβολή του;
Κοίτα στο μόνο που μου ήταν ξεκάθαρος ήταν εκεί που εξηγούσε πώς η απαγόρευση να λες ρατσιστικά ανέκδοτα δείχνει πόσο μη ανεκτικοί έχουμε γίνει. Σε όλα τα υπόλοιπα μου φάνηκε ότι δε δίνει καμία απάντηση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι απαραίτητα κακό.
Πάντως τώρα που πέρασε μια μέρα που τον άκουσα έχω καταλήξει στα εξής προσωρινά συμπεράσματα:
1) Στην προσπάθειά του να εξετάσει πολύπλευρα τα θέματα στο τέλος χάνεται στις σκέψεις του. Το ίδιο θα μπορούσε κάποιος να πάθει ότι και να συζητούσε, ακόμη και αν αυτό ήταν κάτι τόσο απλό όσο το άτοπο της απορρύθμισης των αγορών.
2) Μου θυμίζει λίγο μια πιο ανώτερη έκδοση του Ανδρουλάκη. Ο προφορικός του λόγος είναι πολύ θελκτικός αλλά τα κείμενά του πολύ δύσκολα.
Το ότι το νέο (κακό) υπόδειγμα μπορεί να είναι η Κίνα το επαναλαμβάνω συνεχώς και εγώ σαν ένα πολύ δυσάρεστο ενδεχόμενο του μέλλοντός μας.
Post a Comment