Οι εκλογές πλησιάζουν και η σύγχυση παραμένει.Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για την Ευρώπη,την πορεία της την προοπτική της.
Ευτυχώς για τους δυσανεξούντες με τις απλοικότητες το μενου είναι αρκούντως ελκυστικό.Η Ευρωπαική πολυπλοκότητα διασχείζεται οριζοντίως,διαγωνίως και καθέτως από διλήμματα σχετικά αυτόνομα.
Δυστυχώς όμως για μας, την συνθετότητα αυτή καλούμαστε να διαχειριστούμε με μια ατελή απλή ψήφο ,κινούμενοι εντός ασφυκτικού εκβιασμού.
Σήμερα στην Ευρώπαική Ελλάδα διακινούνται πολλαπλές ιδέες που απαντούν όμως σε διαφορετικά ζητήματα
Ας τα δούμε σχηματικά
-Θέλουμε ναι ή οχι αυτόνομη Ευρώπη,με ισχυρούς πολιτικούς θεσμούς ,με όραμα μια Ευρωπαική συνεντική κοινή Πολιτεία;Μόνο αφου απαντήσουμε αυτό το ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε το επόμενο.
-Η υφιστάμενη Ευρώπη ως έχει , να κινηθεί προς μια κατεύθυνση σοσιαλδημοκρατίας του 60 ,με ισχυρό κοινωνικό κράτος,σταθερές μορφές εργασίας,και ισχυρά εθνικά μονοπώλια;
Στην ουσία προκειται για δυο διαφορετικά ζητήματα τα οποία δημιουργούν πολλαπλές απαντήσεις,πέραν των κομματικών προτάσεων.
Να με συγχωρείτε αλλα εγώ δεν έχω καταλάβει ποιοι ακριβώς είναι υπερ της Ευρωπαικής ολοκλήρωσης κατ’αρχάς.
Νομίζω μόνο ότι η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία,τα υπολείμματα της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς και ένας πυρήνας εντός του ευρωπαικού λαικού κόμματος εχουν μια σαφή έννοια της ευρωπαικής ολοκλήρωσης.Εντός όμως του Ευρωπαικού αυτού τόξου,υπάρχουν σοβαρές διαφορές.
Από ότι έχω καταλάβει διάφοροι τοπικιστές ακροδεξιού αρώματος,,αλλα το ΚΚΕ,ο Συριζα και τα ιδεολογικά τους υποστρώμματα έχουν δεν προσανατολισμό την ολοκλήρωση του υφιστάμενου οικοδομήματος αλλά την αναστολή της διαδικασίας.Ομοίως εντός αυτού του τόξου οι διαφορές είναι θεμελιώδεις.
Δηλαδή καλούμαστε στην ουσία με μια ψήφο να απαντήσουμε σε ένα τουλάχιστον διπλό ερώτημα.
Βαδίζουμε σε μια Ιρλανδικού τύπου αναμέτρηση όπου,υστερικοι θρησκόληπτοι ,παραδοσιακοί «αντι-άγγλοι», και κινήματα αυθεντικής κοινωνικής κριτικής συμποσούνται ως ένα από ΟΧΙ,με αποτέλεσμα να πανηγυρίζουν μαζί η Παπαρήγα και ο Καντζίσκι (ο Πολωνός Καρατζαφέρης που έγινε πρόεδρος) μαζί.
-Ας υποθέσουμε ότι θέλω Ευρωπαική ολοκλήρωση,και ταυτόχρονα είμαι κατά της Ευρωπαικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών ,που αποτελεί την πιο ακριβοπληρωμένη κρατικοδιαίτη κάστα στην Ιστορία,και οραματίζομαι ευρωπαίους εργαζόμενους με ψηλό βιωτικό επίπεδο και κινηματική έκφραση τι πρέπει να κάνω. .Να σπάσω την ψήφο στα τεσσερα;
1/4 Φιλοευρωπαική Αριστερά , 1/4 κατα της ευρωπαικής γραφειοκρατίας ,1/4 άμεσο εκσυγχρονισμό 1/4 Ευρωπαικό Φόρουμ για κινηματική έκφραση;
Επειδή αυτό είναι λίγο περίπλοκο μέχρι να ωριμάσει η σκέψη θα ψηλαφήσω μερικές πλευρές της ευρωπαικής πραγματικότητας
-Η βιοποικιλότητα του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου.
Ευτυχώς για τους δυσανεξούντες με τις απλοικότητες το μενου είναι αρκούντως ελκυστικό.Η Ευρωπαική πολυπλοκότητα διασχείζεται οριζοντίως,διαγωνίως και καθέτως από διλήμματα σχετικά αυτόνομα.
Δυστυχώς όμως για μας, την συνθετότητα αυτή καλούμαστε να διαχειριστούμε με μια ατελή απλή ψήφο ,κινούμενοι εντός ασφυκτικού εκβιασμού.
Σήμερα στην Ευρώπαική Ελλάδα διακινούνται πολλαπλές ιδέες που απαντούν όμως σε διαφορετικά ζητήματα
Ας τα δούμε σχηματικά
-Θέλουμε ναι ή οχι αυτόνομη Ευρώπη,με ισχυρούς πολιτικούς θεσμούς ,με όραμα μια Ευρωπαική συνεντική κοινή Πολιτεία;Μόνο αφου απαντήσουμε αυτό το ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε το επόμενο.
-Η υφιστάμενη Ευρώπη ως έχει , να κινηθεί προς μια κατεύθυνση σοσιαλδημοκρατίας του 60 ,με ισχυρό κοινωνικό κράτος,σταθερές μορφές εργασίας,και ισχυρά εθνικά μονοπώλια;
Στην ουσία προκειται για δυο διαφορετικά ζητήματα τα οποία δημιουργούν πολλαπλές απαντήσεις,πέραν των κομματικών προτάσεων.
Να με συγχωρείτε αλλα εγώ δεν έχω καταλάβει ποιοι ακριβώς είναι υπερ της Ευρωπαικής ολοκλήρωσης κατ’αρχάς.
Νομίζω μόνο ότι η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία,τα υπολείμματα της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς και ένας πυρήνας εντός του ευρωπαικού λαικού κόμματος εχουν μια σαφή έννοια της ευρωπαικής ολοκλήρωσης.Εντός όμως του Ευρωπαικού αυτού τόξου,υπάρχουν σοβαρές διαφορές.
Από ότι έχω καταλάβει διάφοροι τοπικιστές ακροδεξιού αρώματος,,αλλα το ΚΚΕ,ο Συριζα και τα ιδεολογικά τους υποστρώμματα έχουν δεν προσανατολισμό την ολοκλήρωση του υφιστάμενου οικοδομήματος αλλά την αναστολή της διαδικασίας.Ομοίως εντός αυτού του τόξου οι διαφορές είναι θεμελιώδεις.
Δηλαδή καλούμαστε στην ουσία με μια ψήφο να απαντήσουμε σε ένα τουλάχιστον διπλό ερώτημα.
Βαδίζουμε σε μια Ιρλανδικού τύπου αναμέτρηση όπου,υστερικοι θρησκόληπτοι ,παραδοσιακοί «αντι-άγγλοι», και κινήματα αυθεντικής κοινωνικής κριτικής συμποσούνται ως ένα από ΟΧΙ,με αποτέλεσμα να πανηγυρίζουν μαζί η Παπαρήγα και ο Καντζίσκι (ο Πολωνός Καρατζαφέρης που έγινε πρόεδρος) μαζί.
-Ας υποθέσουμε ότι θέλω Ευρωπαική ολοκλήρωση,και ταυτόχρονα είμαι κατά της Ευρωπαικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών ,που αποτελεί την πιο ακριβοπληρωμένη κρατικοδιαίτη κάστα στην Ιστορία,και οραματίζομαι ευρωπαίους εργαζόμενους με ψηλό βιωτικό επίπεδο και κινηματική έκφραση τι πρέπει να κάνω. .Να σπάσω την ψήφο στα τεσσερα;
1/4 Φιλοευρωπαική Αριστερά , 1/4 κατα της ευρωπαικής γραφειοκρατίας ,1/4 άμεσο εκσυγχρονισμό 1/4 Ευρωπαικό Φόρουμ για κινηματική έκφραση;
Επειδή αυτό είναι λίγο περίπλοκο μέχρι να ωριμάσει η σκέψη θα ψηλαφήσω μερικές πλευρές της ευρωπαικής πραγματικότητας
-Η βιοποικιλότητα του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου.
Η μεγαλύτερη κατάκτηση της σημερινής Ευρώπης είναι η τεράστια ποικιλία απόψεων ιδεών στάσεων που κυκλοφορούν
Αυτό που εκ πρωτης όψεως φαίνεται ως χαοτική διασπορά είναι και το Ευρωπαικό κεκτημένο.
Φρικαρισμένοι skinheads,αδικοχαμένοι έλληνες κυνηγοί,σοβαροί σοσιαλδημοκράτες,τεμπελχανάδες δεξιοί,σταλινικοί νοσταλγοί,ισλαμιστές και ισλαμόφοβοι,τοπικιστές και διεθνιστές,κοσμοπολίτες και φοβικοί,διεκδικητές του πιο απίθανου «εγώ» ,είναι πλούτος και όχι πρόβλημα για την πολιτική ζωή.
Το ελκυστικό είναι ότι η Ευρώπη καταφέρνει να διατηρεί την πολιτική πολυμορφία, ακριβώς αποδεχόμενη την ύπαρξη των αρνητών της Ευρωπαικής κοινης πολιτείας.
Ευρωπαικό κεκτημένο σημαίνει την ευλαβική διατήρηση αλλα και ενίσχυση της πολιτικής πολυμορφίας.Οι εραστές των μεγάλων κάθετων διαχωρισμών προφανως έχουν τεράστια δυσκολία να αφομοιώσουν την ποικιλία αυτή
Ταυτόχρονα όμως το Ευρωπαικό κοινοβούλιο παραμένει χωρίς εξουσίες.Παραμένει ένα φόρουμ απόψεων και ψηφισμάτων.
Αυτό που εκ πρωτης όψεως φαίνεται ως χαοτική διασπορά είναι και το Ευρωπαικό κεκτημένο.
Φρικαρισμένοι skinheads,αδικοχαμένοι έλληνες κυνηγοί,σοβαροί σοσιαλδημοκράτες,τεμπελχανάδες δεξιοί,σταλινικοί νοσταλγοί,ισλαμιστές και ισλαμόφοβοι,τοπικιστές και διεθνιστές,κοσμοπολίτες και φοβικοί,διεκδικητές του πιο απίθανου «εγώ» ,είναι πλούτος και όχι πρόβλημα για την πολιτική ζωή.
Το ελκυστικό είναι ότι η Ευρώπη καταφέρνει να διατηρεί την πολιτική πολυμορφία, ακριβώς αποδεχόμενη την ύπαρξη των αρνητών της Ευρωπαικής κοινης πολιτείας.
Ευρωπαικό κεκτημένο σημαίνει την ευλαβική διατήρηση αλλα και ενίσχυση της πολιτικής πολυμορφίας.Οι εραστές των μεγάλων κάθετων διαχωρισμών προφανως έχουν τεράστια δυσκολία να αφομοιώσουν την ποικιλία αυτή
Ταυτόχρονα όμως το Ευρωπαικό κοινοβούλιο παραμένει χωρίς εξουσίες.Παραμένει ένα φόρουμ απόψεων και ψηφισμάτων.
-Η Ευρωπαική κρατικοδίαιτη γραφειοκρατία
Οταν ξαναγραφεί η Ευρωπαική ιστορία θα αποδειχθεί ότι έχει οικοδομηθεί μια τρομερή διοικητική μηχανή,που απορροφά ανεξέλγκτους πορους ,για να επιβιώσει,και όπως γίνεται σε όλες τις κρατικοδίαιτες δομές ,συστημικά γενετικά επιδιώκει την διόγκωση της.
Οι σύγχρονες υπερεθνικές δομές χρειάζονται την διοικητική τους στερέωση.Και η στερέωση αυτή είναι ακριβή καθώς χρησιμοποιεί κατα τεκμήριο ανθρωπινου δυναμικό εξειδίκευσης,και έχει υψηλά έξοδα πολυεθνικής διεκπεραίωσης.
Αλλά αυτό που συμβαίνει με την Commision τις υπηρεσίες της,το Ευρωκοινοβούλιο κλπ υπερβαίνει την κοινή λογική.
Εχει δει κανένας κανένα οικονομικό απολογισμό που γίνεται αντικείμενο κριτικής;
Οι επίτροποι πάνε και έρχονται,φιάχνουν μικρές περιουσίες,βάζουν τους συζύγους τους να παρατάνε τις οικοδομές και να ασχολούνται με τα Κεντρα Επιμορφωσης (καλά καλά κυρ Αννα Δ. δε θα σου χαλάσουμε την κόμμωση τωρα που πας για υπουργίνα).Στο δε κοινοβούλιο έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρεια δημιουργικής λογιστικής με πολλαπλούς βοηθούς και αντίστοιχα επιδόματα.
Το καλαμπούρι με την σίτηση στον ευρωπαικό κορβανά,υπο τον μανδύα της εργασίας κάποτε πρεπει να τελειώνει.
-Ναι στον Ευρωπαικό πόλο
Είναι δυνατόν να είσαι με μια πολύμορφη Ευρώπη υψηλου βιωτικού επιπέδου και εξισορρόπησης ,με ελάχιστη κρατικοδίαιτη γραφειοκρατία,αλλα ταυτόχρονα με μια κατεύθυνση ενοποίησης;
Με τα σημερινά δεδομένα μάλλον αδύνατο
Η Ευρωπαική ολοκλήρωση υποστηρίζεται από ένα πλέγμα κρατιστών.
Ταυτόχρονα μια Ευρώπη των εργαζομένων είναι το πρόταγμα αντιφατικών αριστερών δυνάμεων που παλινδρομούν από την καθήλωση στο 1917 και την αβεβαιότητα του 2009.
Η αντιγραφειοκρατική Ευρώπη είναι στα μυαλά στυγνών λούμπεν αγράμματων χρηματιστών αισθητικής «Αντζελας»
Ωστόσο ακριβως όμως λογω του Ευρωπαικού κεκτημένου μπορούμε να διανοηθούμε στα πλαισια ενός αριστερού φιλελευθερισμού.Για ένα πρόγραμμα επικράτησης των δυνάμεων της εργασίας,σε μια κοινωνία των ελάχιστων κρατικών καταναγκασμών.
Με τα σημερινά δεδομένα μάλλον αδύνατο
Η Ευρωπαική ολοκλήρωση υποστηρίζεται από ένα πλέγμα κρατιστών.
Ταυτόχρονα μια Ευρώπη των εργαζομένων είναι το πρόταγμα αντιφατικών αριστερών δυνάμεων που παλινδρομούν από την καθήλωση στο 1917 και την αβεβαιότητα του 2009.
Η αντιγραφειοκρατική Ευρώπη είναι στα μυαλά στυγνών λούμπεν αγράμματων χρηματιστών αισθητικής «Αντζελας»
Ωστόσο ακριβως όμως λογω του Ευρωπαικού κεκτημένου μπορούμε να διανοηθούμε στα πλαισια ενός αριστερού φιλελευθερισμού.Για ένα πρόγραμμα επικράτησης των δυνάμεων της εργασίας,σε μια κοινωνία των ελάχιστων κρατικών καταναγκασμών.
Και μέχρι τις εκλογές θα σκεφτούμε πως η τετραπλή ψήφος είναι δυνατή με μια τετραπλή Ευρωπαική Κάλπη
Posts
14 comments:
@lls όντως πολύ επίκαιρα αυτά που αναφέρεις.
Για τις "σταθερές μορφές εργασίας" που τις αναφέρεις (στην 15η γραμμή) ως κάτι ξεπερασμένο δεν καταλαβαίνω...
Για τις ψήφους νομίζω ότι υπάρχουν 2 λύσεις. Ή θα γράφει ο κάθε ένας μια έκθεση αντι να ψηφίζει ή θα πρέπει να εισαχθούν μορφές άμεσης δημοκρατίας πιο πυκνά, πιο συχνά με τη χρήση των νέων τεχνολογιών.
Λιγότερες ώρες εργασίας με περισσότερη συμμετοχή στην ενημέρωση και τα κοινά. Θα μειωθεί και η ανεργία έτσι, κάτι το οποίο δεν ωφελεί την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων..
Για το κράτος δεν θα είχα αντίρρηση να μειωθεί αν μειωθεί αντίστοιχα και ο κερδοσκοπικός ιδιωτικός τομέας. Μέχρι τότε το κράτος θα είναι όχι απλά αναγκαίο αλλά απαραίτητο, κυρίως στις μεγάλες επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούν ως δεκανίκι τους.
Πέρα από τα όνειρα υπάρχουν και εύκολες λύσεις άμεσα εφαρμοστέες. Εκτός αν ό,τι είναι αντίθετο στα συμφέροντα π.χ. της Royal Bank of Scotland είναι ενάντια στην κοινή λογική. Μια από αυτές τις λύσεις είναι η αύξηση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών ό,που υπάρχει υψηλή διείσδυση των νέων τεχνολογιών με παράλληλη προσπάθεια αύξησης της χρήσης τους.
GR
Την σταθερή εργασία δεν αναφερα ως παρωχημένη,αλλα ως μέρος μιας συνολικής ρύθμισης του 60.Προτιμώ την σταθερή εργασία που προκύπτει απο μια ανθούσα ανοιτκή οικονομία αλλιώς είναι σταθερή εργασία για λίγους πχ Ελλαδα
Προφανως οι Ευρωεκλογές για ένα κοινοβούλιο χωρίς εξουσίες , καταλήγουν σε κωμωδία που ζούμε.
Οτιδήποτε αποκεντρωτικό θα βοηθήσει.
Οσον αφορά την RBS οι Αγγλοι φορολογούμενοι,την πληρώνουν για να τους απολύσει.Προς γνωση και συμμόρφωση όσων προτείνουν έτσι απλά κρατικοποιήσεις,ή λειτουργούσαν στην φαντασίωση ότι υπηρξε "νεοφιλελευθερισμός" του "ελάχιστου κράτους".
LLS, όσο κι αν σε θαυμάζω (ειλικρινά το λέω, μ' αρέσουν οι ιδέες σου, η θεματολογία σου και ο τρόπος που γράφεις) μου φαίνεται εντελώς ακατανόητη η αντικρατική σου εμμονή και μάλιστα μπορώ να σε βεβαιώσω πως υπονομεύει την αξιοπιστία σου. Όταν γράφεις π.χ. πράγματα όπως αυτό:
"Οι επίτροποι πάνε και έρχονται,φιάχνουν μικρές περιουσίες,βάζουν τους συζύγους τους να παρατάνε τις οικοδομές και να ασχολούνται με τα Κεντρα Επιμορφωσης (καλά καλά κυρ Αννα Δ. δε θα σου χαλάσουμε την κόμμωση τωρα που πας για υπουργίνα).Στο δε κοινοβούλιο έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρεια δημιουργικής λογιστικής με πολλαπλούς βοηθούς και αντίστοιχα επιδόματα"
θα πρέπει αναγκαστικά να σε ρωτήσω: έχεις κάποιες πληροφορίες για αυτά που λες ή απλά πετάς ιδεολογικής προέλευσης λάσπη κι όποιον πάρει ο χάρος; Νομίζω πως αδικείς τον εαυτό σου μ' αυτές τις ανοησίες. Δεν ξέρω τι σε κάνει να νομίζεις πως οι ιδιωτικές εταιρείες είναι πολύ καλύτερες από το κάθε είδους δημόσιο, αλλά από προσωπική εμπειρία μπορώ να σε βεβαιώσω πως δεν είναι. Έχω συνεργαστεί στη δουλειά μου με μικρές και μεγάλες εταιρείες και με το δημόσιο και αυτό που έχω διαπιστώσει είναι πως όσο μεγαλύτερη είναι μια εταιρεία τόσο περισσότερη οργάνωση χρειάζεται, τόσο περισσότερη γραφειοκρατεία απαιτεί η καθημερινή της λειτουργία και τόσο πιο συχνά είναι τα φαινόμενα διαφθοράς. Ξέρεις πόσες ιστορίες έχω ακούσει για υπαλλήλους που κάνουν πλιάτσικο στα λεφτά της εταιρείας που δουλεύουν, ξέρεις πόσες φορές έχω βρεθεί αντιμέτωπος με καφκικού επιπέδου γραφειοκρατία μέσα σε ιδιωτικές εταιρείες, ξέρεις πόσους ανίκανους έχω δει σε ψηλές θέσεις μέσα σε εταιρείες στηριζόμενους σε φίλους και συγγενείς και στο φιλότιμο άλλων, ξέρεις πόσα μαγειρέματα γίνονται στα βιβλία ευυπόληπτων εταιρειών; Προφανώς δεν έχεις ιδέα.
Σε κάποιο άλλο σημείο γράφεις:
"Οταν ξαναγραφεί η Ευρωπαική ιστορία θα αποδειχθεί ότι έχει οικοδομηθεί μια τρομερή διοικητική μηχανή,που απορροφά ανεξέλγκτους πορους ,για να επιβιώσει,και όπως γίνεται σε όλες τις κρατικοδίαιτες δομές ,συστημικά γενετικά επιδιώκει την διόγκωση της."
Με τέτοιες παραγράφους θα έπρεπε να βάλεις ετικέτες "μεταφυσική, αστρολογία, new age" στην ανάρτηση, εκτός αν πιστεύεις πως μια σοβαρή άποψη μπορεί να βασίζεται σε ψευτοεπιστημονικές ανοησίες περί "γενετικής" προδιάθεσης του κράτους ή οτι μπορείς να προβλέψεις τι θα γράφει η ιστορία "όταν ξαναγραφεί". Έλεος.
Λυπάμαι αν σε προσβάλλω με τις λέξεις ή το ύφος μου αλλά πραγματικά αγανακτώ όταν βλέπω πόσο περιορίζεις τη δική σου δημιουργική σκέψη θάβοντάς τη σε ιδεολογικά σκουπίδια.
@Κυριάκο, νομίζω ότι ο lls έχει πρότυπα μικρές επιχειρήσεις. Αλλιώς δεν εξηγούνται αυτά που λέει.
Αν π.χ. ένας ιδιώτης προσφέρει μια χρήσιμη υπηρεσία που είναι ωφέλιμη ή πουλάει κάτι που έχει πραγματικά ανάγκη ο κόσμος και βγάζει κάποια χρήματα χωρίς υπερβολές νομίζω ότι δεν είναι κακό όσο δεν δημιουργούνται ανισότητες και συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης.
Δυστυχώς όμως το ένα φέρνει το άλλο και τελικά οδηγούμαστε σε γιγάντωση των επιχειρήσεων μέσω μια προνομιακής αντιμετώπισής τους από τους νόμους.
Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται η παρεξήγηση.
Σε ότι αφορά τις επιχειρήσεις και τον ιδιωτικό τομέα γενικότερα από ένα σημείο μεγέθους και πάνω συμφωνώ ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από το δημόσιο.
Μάλιστα το "Κόστος Αντιπροσώπευσης" των ιδιωτικών εταιρειών είναι πολύ πιο ακριβό και επικίνδυνο από την κρατική γραφειοκρατία όπως έδειξε και η πρόσφατη κρίση. Γραφειοκρατία που έχει φούλ και ο ιδιωτικός τομέας.
Όποιος έχει ζήσει σε μεγάλες εταιρείες το ξέρει καλά αυτό.
@lls έχεις δίκιο για την RBS. Ο προστατευτισμός και ο κρατισμός πάει να γίνει το σωσίβιο του καπιταλισμού για ακόμη μια φορά.
Αλλά τουλάχιστον στο ΗΒ πήραν το 80% των μετοχών της RBS. Στις ΗΠΑ που δίνουν λεφτά χωρίς να παίρνουν μετοχές;
Νομίζω ότι όταν μιλάς κατά του κράτους έχεις την ίδια εμμονή που έχω εγώ κατά του καπιταλισμού...:)
Kyriako
Προσλαμβάνω τα καλά σου λόγια ως ευγενική αβροφροσύνη,και ευχαρίστως τα απολαμβάνω
Επι της ουσίας
1.-Ο κος της Κας Διαμαντοπούλου απο την στιγμή που η συζυγος έγινε επίτροπος ασχολήθηκε επαγγελματικά με τα επιδοτουμενα προγράμματα εκπαιδευσης και παρατρησε τις εργασίες πολιτικού Μηχανικού.Είναι ο συζυγικός καπιταλισμός της Κας Αλογοσκουφη από την ανάποδη (ξέρεις οτι από συμβολαιογραφος σειράς κατα την διάρκεια του συζυγου υπουργου εδήλωσε ποσά > 2,5 εκ κατ'ετος).Δεν βρίσκω τίποτε το παρανομο σ'αυτά.Μου είναι αντιαισθητικά.
2.-Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ κρατικών ιδιωτικών δραστηριοτήτων είναι ότι οι πρωτες χρηματοδοτούνται από υποχρεωτικές φορολογίες,δεν λογοδοτουν,δεν αλλάζουν και σπανίως μειώνονται.
Οι δεύτερες ακόμη και στην πιο μονοπωλιακή μορφή τους τυπικά επιβιώνουν από το πόσο ικανοποιούν τους πελάτες τους.
Δεν είναι της ώρας τι εμπειρία έχω σε εταιρείες,και προφανώς εκει ενδημούν φαινόμενα εξαχρείωσης υπό την αίρεση ότι η ανταγωνιστες τους έχουν λιγώτερη διαφθορά ,και κάποια στιγμη θα τους "φανε" στην στροφή.Στις κρατικές δομές κανένας δεν θα καταλάβει τίποτα εκτός αν καταρεύσουν.
Δεν είμαι κατα του κρατικού per se είμαι εναντίον οποιουδήποτε δεν υφίσταται ενα στοιχειώδη μηχανισμό ελέγχου.Οι ιδιωτικές εταιρείες ευρίσκονται εντός ενος μηχανισμου ελέγχου τουλάχιστον τυπικά.
Ας μου επιτραπει η παρέκβαση.
Ο κρατικός τομέας είναι δημοφηλής αποδεκτός ελκυστικός για όλους μας που ζούμε πωλώντας την "εργατική μας δύναμη",γιατί είναι πολύ καλός εργοδότης.Ξεχνάμε βέβαιο ότι αυτός ο εργοδότης εισπράτει "υπο την απειλή του νόμου" τα λεφτά των πολλών ,για να εξασφαλίσει αυτήν την ελκυστική εργοδοσία.
Η ιδέα ότι απλώς επεκτείνοντας το υφισταμενο κράτος ως πολλαπλασιαζομενη αμοιβάδα ασφαλείας εντός της κοινωνίας,είναι λυτρωτική είναι απλή και ωραία ,αλλά είναι μεγαλειώδης απάτη.
3.-Αν μου πεις σε παρακαλώ ποιο εκλεκτορικό σώμα,προυπολογίζει ελέγχει και εγκρίνει το κόστος λειτουργίας της EU,ευχαρίστως θα βάλω και αναρτηση LLS = τσαρλατανος
Gr
Επικαλουμαι τις αποδεδειγμένες συνάφειες σου με την επιχειρησιακή οργάνωση.
Αν αφαιρέσεις το ζήτημα της ιδιοκτησίας,και επικεντρωθείς στις λειτουργικές δομές,στους μηχανισμούς ελέγχου και δυνητικού ελέγχου,τότε δεν μπορείς να μην βλέπεις πως η επιχείρηση (νοούμενη ως λειτουργική μονάδα εντός αγοράς) είναι απείρως πιο κοινωνικά ωφέλημη έναντι της κρατικής δοιηκητικής δομής.
Σε καλώ να σκεφθείς μορφολογικά λειτουργικά δομικά και όχι στο ποιος έχει την ιδιοκτησία (80 % λούμπεν αγραμματος) και πως συμπεριφέρεται (παραβιάσεις) .
Μια επιχειρηση είναι πλαστική αενάως μεταβαλόμενη μορφή που επιδιώκει αποτελέσματα μεσα από συναίνεση εξωτερικών παραγόντων.
Το κράτος και τα παραγωγα του δεν έχουν κανενός είδους πλαστικότητα.
Το μοναδικό τους κύρος αντλήται από την ιδεολογική διασπορά που γίνεται ως καλός εργοδότης.
Οποιος στοιχειωδως διανοείται για κοινωνικές αλλαγές ,δεν μπορεί παρά να αντλήσει ιδέες από το Management των επιχειρήσεων και οχι από το διοικητικό δίκαιο.
Το έχεις αναφέρει και σε εχω ΧΙΛΙΟΕΠΑΙΝΕΣΕΙ γι'αυτό.
Η μεγάλη αντίφαση είναι ότι τα σπέρματα μορφων οργανωσης διανοητικότητας για την αριστέρα ευρίσκονται στην καπιταλιστική επιχείρηση (επαναλαμβανω λειτουργικά μορφολογικά) και όχι στο κράτος.
Δυστυχεστατα όμως ζουμε σε μια χώρα με τεράστιο κρατικοδίαιτο τομέα που είναι καλός εργοδότης,και λουμπενοεπιχειρηματίες.Δεν απαιτώ από τον καθένα να έχει αυτήν την προσληψη και να κάνει τον συλλογισμό μου.
Βρίσκω πολύ λογικό να νομίζει κάποιος ότι αφου το κρατος έιναι καλός εργοδότης τότε έιναι γενικά καλό πραγμα.
Οσο για ποιες επιχειρήσεις μου αρέσουν.Οι μκρωτερες που κολακεύει η αριστερά ως "οι κακομοιροι οι μικρομεσαίοι" είναι η λαίλαπα και η καταστροφή των εργαζομένων.
Οι εταιρείες τεχνολογίας,καινοτομίας της πραγματικής οικονομίας φερνουν ευημερία,και αντεχουν στην κρίση
Ενα απλο σχολιο. Δεν ειναι ΔΥΝΑΤΟΝ να ειναι κανεις "αντι-καπιταλιστης" με οποιαδηποτε θετικη εννοια ΧΩΡΙΣ να ειναι ΑΝΤΙ-κρατιστης γιατι ειναι σαν να μισεις τις σφηκες χωρις να μισεις την σφηκοφωλια.
Αυτο το συστημα που λεμε "καπιταλισμο" ειναι μερκαντιλισμος και δημιουργηθηκε με καθαρα παρτικιουλαριστικες εμποροκρατικες πολιτικες. Αυτο εχει αποδειχθει απο μεγαλο αριθμο ετεροδοξων οικονομολογων ανεξαιρετως της πολιτικης τους πιστης.
Αοριστες εννοιες οπως "δημοσιος τομεας" (γραφειοκρατεια), "ελευθερη αγορα" (εμποροκρατια), "δημοκρατια" (ολιγαρχια) απλα θολωνουν το πεδιο και δεν δειχνουν την αληθεια.
Το ζητημα "ιδιωτικος"-"δημοσιος" τομεας ειναι ψευτικο. Εξαλλου ο γραφειοκρατικος τομεας δημιουργηθηκε για να διαχειρηστει το κορποραριστικο μοντελο ακριβως επειδη ειναι ασταθες βασιζεται σε κρατικη παρεμβαση.
Εγω δεν λοιπον βλεπω καμια διαφορα μεταξυ προστατων ("δημοσιο") και προστατευομενων ("ιδιωτικος" τομεας). Δεν ειναι εχθροι, αλλα φυσικοι συμμαχοι.
Επισης ο κρατικος σοσιαλισμος δεν ειναι τιποτα περισσοτερο η τιποτα λιγοτερο παρα μερκαντιλισμος οπου το κρατος (το "δημοσιο") ειναι ο μονος "πλουτοκρατης". Το να θεωρει κανεις τον αυταρχικο μονοπωλισμο προτιμοτερο απο τον αυταρχικο ολιγοπωλισμο ειναι, κατα την γνωμη μου το αντιστοιχο του να θεωρεις οτι η απολυτη μοναρχια ειναι καλυτερη απο την συνταγματικη.
Dennis
Προφανως ένας ριζικός "αντικαπιταλιστικός" προσανατολισμός , είναι και "αντικρατικός".
Εξετάζοντας όμως τα πραγματα σε ένα πιο μικροπροθεσμο ορίζοντα ,είναι σαφές ότι οι πυραμιδωτές σταθερές δομές του "σκληρου" κράτους ασκουν άρρητη γοητέια ,έναντι των μεταβαολόμενων δομών που αναδύονται από την αγορά.Δυστυχώς όμως η συζήτηση επικαλύπτεται από το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τις παραβιάσεις.Έτσι μαζύ με τα νερά (ατομική ιδιοκτησία,αυταρχικότητα) ,πετάμε και το μωρό (πλαστικότητα στην δομή,ευελιξία,καινοτομία)
Και τι μένει μια υπόρρητη,σιωπηλή λατρεία της ιεραρχίας,της σταθρότητας της ακαμψίας,αφου αυτή στο πρωτο εμπειρικό επιπεδο εξασφαλίζει την εργασία.
Με κάποιον μαγικό τρόπο ξαναγυρίζουμε στο 1930.
LLS, να ξέρεις πως τα καλά μου λόγια είναι ειλικρινή όπως είναι και ο θαυμασμός μου για σένα.
1. Νομίζω πως καταλαβαίνεις πως ένα παράδειγμα ακόμα κι αν είναι αληθινό (δεν το γνωρίζω και δεν με ενδιαφέρει γιατί δεν έχει καμιά σημασία) δε συνιστά κανόνα. Το βόλεμα των δικών μας είναι κοινή πρακτική σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το ιδεολογικοποιούμε. Επειδή π.χ. στο λογιστήριο εταιρείας που συνεργάζομαι δουλεύει με παχυλό μισθό η (επιεικώς ηλίθια) γυναίκα του οικονομικού διευθυντή δεν δικαιολογούμαι να κρίνω όλα τα λογιστήρια και όλους του οικονομικούς διευθυντές, κάτι που κάνεις εσύ. Η Διαμαντοπούλου δεν είναι "οι επίτροποι".
Όσο για το
"Στο δε κοινοβούλιο έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρεια δημιουργικής λογιστικής με πολλαπλούς βοηθούς και αντίστοιχα επιδόματα."
που γράφεις δε νομίζω πως μπορείς να δώσεις κάποια τεκμηρίωση, είναι απ' αυτά τα πράγματα που "όλοι γνωρίζουμε".
2. "Δεν είμαι κατα του κρατικού per se είμαι εναντίον οποιουδήποτε δεν υφίσταται ενα στοιχειώδη μηχανισμό ελέγχου."
Εδώ δεν είσαι ειλικρινής. Η απουσία ελέγχου και λογοδοσίας είναι λειτουργικό πρόβλημα που μπορεί να διορθωθεί. Εσύ ιδεολογικοποιείς συστηματικά όλες τις αδυναμίες του κράτους (είναι το failure as vindication που αναφέρει ο Krugman σε μια ανάρτηση στο blog του: κάθε φορά που το κράτος αποτυγχάνει να κάνει τη δουλειά του σωστά οι συντηρητικοί πολιτικοί μας λένε "είδατε που σας τα λέγαμε; το κράτος δεν μπορεί να κάνει καμιά δουλειά σωστά" ακόμα κι αν είναι αυτοί που το διαχειρίζονται). Δεν σε είδα ποτέ να προτείνεις τρόπους να βελτιωθεί η διαφάνεια και η λογοδοσία το μόνο που κάνεις είναι να σπεκουλάρεις ιδεολογικά με τα προβλήματα αποδίδοντάς τα σε κάποια μεταφυσικά χαρακτηριστικά του κράτους.
Εξάλλου, οι διαφορές που αναφέρεις είναι σε μεγάλο βαθμό τεχνητές. Το κράτος έχει τη δυνατότητα να τιμολογεί κατά βούληση τις υπηρεσίες του (να καθορίζει την υποχρεωτική εισφορά που απαιτεί για αυτές από τους πολίτες) επειδή τις παρέχει μονοπωλιακά, το ίδιο κάνουν και οι ιδωτικές εταιρείες όταν έχουν τη δυνατότητα. Η μεγάλη του γραφειοκρατία είναι συνέπεια του μεγέθους του, υπάρχει και σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες γιατί από ένα σημείο και μετά η διοίκηση βασίζεται σε διαδικασίες και χρειάζεται ανθρώπους για να τις υποστηρίζουν. Μπορεί να μην υπάρχει πάντα διαφάνεια αλλά υπάρχει σίγουρα λογοδοσία καθώς πολύ πριν καταρεύσει το κράτος οι διαχειριστές του θα εκδιωχθούν από την κυβέρνηση με δημοκρατικές διαδικασίες. Κοίτα τις τελευταίες δημοσκοπήσεις αν δε με πιστεύεις, το κράτος έχει χειροτερέψει αρκετά την τελευταία πενταετία και ο κόσμος φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται.
"Η ιδέα ότι απλώς επεκτείνοντας το υφισταμενο κράτος ως πολλαπλασιαζομενη αμοιβάδα ασφαλείας εντός της κοινωνίας,είναι λυτρωτική είναι απλή και ωραία ,αλλά είναι μεγαλειώδης απάτη."
Συμφωνώ απολύτως, δεν ξέρω γιατί αλλά απαντάς διαρκώς σε ένα επιχείρημα που δεν επικαλείται κανείς. Κάποιος μπορεί να υποστηρίζει οτι το κράτος είναι καλύτερο από την ελεύθερη αγορά σε κάποιον τομέα χωρίς να πιστεύει οτι χρειάζεται παρέμβαση σε *κάθε* τομέα της οικονομικής δραστηριότητας. Μπορώ να πιστεύω πως η κυβέρνηση καλά έκανε και πούλησε τον ΟΤΕ αλλά να ζητώ να αφήσουν ήσυχη την κοινωνική ασφάλιση δίχως να είμαι ανακόλουθος στις ιδέες μου. Φαίνεται πως έχεις μια ιδεολογική προκατάληψη που συσκοτίζει την κρίση σου και σε κάνει να χωρίζεις τον κόσμο σ' αυτούς που θέλουν το κράτος πατερούλη παντού και σ' αυτούς που δεν το θέλουν πουθενά.
3. http://ec.europa.eu/budget/budget_glance/index_en.htm
The annual spending plans are negotiated between the European Parliament and the Council of Ministers on a basis of a proposal by the Commission.
The budget covers the spending of all the Union's institutions. It fixes income and expenditure for the year, lists all the activities that are to be funded and sets out the total amounts of money and staff available for each. It also cites the authorising acts for each action. Before they can be implemented, almost all activities also require a Community law – an authorising act or legal base - proposed by the Commission, and agreed by the legislative authority – the European Parliament and the Council of Ministers together, in many cases.
Ετοίμασε την ανάρτηση.
Τα επιχειρήματα του τύπου "η ιστορία του μέλλοντος θα γράψει" είναι για αυτούς που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με αυτό που γράφει η ιστορία σήμερα και ελπίζουν οτι σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον η ιστορική αλήθεια θα ταιριάξει με τις ιδέες τους.
Να ξέρεις πως δεν διαφωνώ γενικά μαζί σου και αν αναγκαζόμουν να τοποθετηθώ κάπου ιδεολογικά θα ήμουν κοντά σου. Αλλά περιμένω από σένα, ακριβώς επειδή θαυμάζω την αναλυτική σου ικανότητα, να είσαι περισσότερο αντικειμενικός και αγανακτώ όταν πιστεύω πως δεν είσαι. Αν ο τρόπος είναι λίγο άγαρμπος συγχώρα με, είναι η οικειότητα που, ίσως λανθασμένα, αισθάνομαι για σένα ως αναγνώστης των αναρτήσεών σου από καιρό. Εσύ, καλύτερός μου, είσαι πάντα ευγενικός.
kyriako
1.-Σου ανεφερα το αισθητικής τάξεως προβλημα μου με την ΑΔ,αλλά μπορω να έχω και άλλης τάξεως ζήτημα με την κυρία εδώ
http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%89dith_Cresson
ομοίως επίτροπο.
2.-Τα επιδόματα των διαφόρων στο Κοινοβούλιο είναι γνωστά.Η συνήθης τακτική όλων των ευρωβουλευτών είναι να τα αξιοποιούν στο μέγιστο ,παραδίδοντας ένα ποσοστό στα κομματικά ταμεία.
3.-Οσον αφορά το κράτος,και την συστηματική υπονόμευση του απο πλευράς του ιστολογίου LLS ,μάλλον έχεις δίκιο.Αλλά παράλειψες ότι ιστολόγιο έχει πεντακάθαρα ένα LIBERAL στον τίτλο του και έχει ασχοληθεί στα πλαίσια των δυνατότήτων του με΄την αντίστοιχη θεωρητική προβληματική .Τόσο στην mainstream liberal οπτική Hayek Nozick,όσο και την απο τα αριστερά αντικρατική προβληματική Negri,Zizeck etc..Δηλαδή ή αντικρατικιστική αντζέντα είναι στοιχείο ιδεολογικό του LLS.
Δεν έχω την αξίωση να παρακολουθείς όλες τις αναρτήσεις (εδω δεν τις παρακολουθω εγώ) αλλά έχω καταγράψει TOYΣ ΕΠΑΙΝΟΥΣ για την ιατρική αποτελεσματικότητα του ΕΣΥ
http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2009/02/blog-post_26.html
Ακόμα συστηματικά σε ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων ,ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ σχεδόν ΕΜΜΟΝΙΚΑ προβάλω ΟΧΙ την κρατικοποίηση αλλά την ιδέα των αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων.
Τέλος στην Ελλάδα του 2009,έχω την αίσθηση πως η μεγάλη πλειοψηφία (επιχειρηματίες,πολίτες,δημοσιογράφοι κλπ) θέλει το κράτος Πατερούλη με Π υπερκεφαλαίο.Δεν πάσχουμε από ασυδοτο "νεοφιλελευθερισμό" πάσχουμε από κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες,διογκουμενο κράτος,που ενσωματώνει ιδεολογικά τους πάντες.Η επιχειρηματική ασυδοσία ο ευτελισμός των εργαζομένων, προέρχεται από τους
κολακευόμενους μικρομεσαίους.
Το πλέγμα των πάσης φύσεως κρατικοδίαιτων συμφερόντων ,ΥΠΕΡΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΤΑΙ πολιτικά και ιδεολογικά.Γι'αυτό και δεν υπάρχει ουτε ιδεολογική ουτε πολιτική ουτε οικονομική καινοτομία.
Γραφεις
"Μπορεί να μην υπάρχει πάντα διαφάνεια αλλά υπάρχει σίγουρα λογοδοσία καθώς πολύ πριν καταρεύσει το κράτος οι διαχειριστές του θα εκδιωχθούν από την κυβέρνηση με δημοκρατικές διαδικασίες"
Είδα τι έγινε οταν καταρρέει Δημοσιονομικά το Ελληνικό Κράτος τι γίνεται με τους διαχειριστές.
Με συγχωρείς απλά δεν έχουμε τις ίδιες παραστάσεις.Ψηφίζω σε Δημο που οι δημαρχοι εναλάσσονται και το χρέος ανεβαίνει.Υπάρχει πλήρης δημοκρατία,τυπική λογοδοσία,αλλά δεν αλλάζει τίποτα.Αυτο είναι ακριβώς ο κρατισμός.Η Defacto επικρατηση επί των πολιτών,στο όνομα τους.
Τέλος στις διάφορες συνεχείς αναρτήσεις μου ακόμη και σ'αυτήν η κρίση μου για το ελληνικό επιχειρείν είναι σαφής.Λούμπεν απατεώνες της αρπαχτής,χαμηλών προσδοκιών ,χαμηλής αισθητικής,μειωμένων οριζόντων.
Με τιμά η προσοχή σου,και την επικαλούμαι
Υπάρχουν ωραιώτατες κρίσεις για τον Βγενόπυλο,τον λαναρά,αλλά τον Ανδριανόπουλο εκπροσωπο ενός υστερικόύ αντικρατισμού.
Τέλος με σαφήνεια το Left LLS,διαλαλεί.
Επειδή οι επιχειρηματίες είναι Λούμπεν δεν σημαίνει ότι οτι το επιχειρείν και η αγορά είναι Νεοφιλελευθερισμός.Αντιθέτως χρειαζόμαστε μια "αριστερή" επιχείρηση,μια "αριστερή" αγορά.
Μου προτείνεις ένα ιδεολογικό προσανατολισμό ενός "αριστερού" κράτους των ελέγχων της λογοδοσίας.
Μα εδω η ΕΛΙΤ της αριστεράς η ακαδημαική διανόηση,ακούει αξιολόγηση και βλέπει φαντάσματα.
Εξ'αλλου εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικοί αριστεροί πολίτες είναι σε θέση κλειδιά εντός κράτους,(εχοντας συνταγματική μονομότητα) και βλέπεις πόσο παραγωγικοί και καινοτόμοι είναι στην κρατική λογοδοσία.....Υπαρχει συστημικό προβλημα φίλε μου.
Δυστυχώς φίλε Κυριάκο η Ελλάδα δεν έχει Microsoft,Siemens,ELF, δεν πάσχει από ασυδοσία του μονοπωλίου,πάσχει από επιχειρηματική καχεξία.Χοντρικά το ιδεολογημα μου είναι "το επιχειρείν είναι η πηγή της ευημερίας,και αυτό πρέπει να ανήκει στην Αριστερά".
3.Μα το απόσπασμα που μου παραθέτεις γραφει
Before they can be implemented, almost all activities also require a Community law – an authorising act or legal base - proposed by the Commission, and agreed by the legislative authority – the European Parliament and the Council of Ministers together, ΙΝ ΜΑΝΥ CASES.(Κεφαλαία LLS)
Σε πολλές περιπτώσεις,γίνονται όλα αυτά.
Νομίζω να καταλαβαίνεις την νομική ευρυχωρία πίσω από τις τρεις λεξούλες,που δεν είναι αράδες στο ποδι τύπου LLS.
In many cases,but what in few cases???
Δεν θα αρνηθώ μια ανάρτηση για το θέμα,ειλικρινά,η υποσχεση μου θα τηρηθεί ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ της όποιας αστοχίας μου.
Τέλος,μου είναι πολυ σημαντικό για κάποιον να βρίσκει μια ιδεολογική συνάφεια μαζύ μου.Είναι δε εξαιρετικά επιβαρυντικό.Με την έννοια ότι το πλέγμα των ιδεών αυτών δεν είναι και τόσο δημοφιλές στον ιστόκοσμο.Και έτσι το ιστολόγιο αποκτα νόημα.
Καλό Πάσχα Κυριάκο!!!
Γύριζα στο μυαλό μου αυτά που σου έγραψα, σκεπτόμενος τι με ενόχλησε στην αρχική ανάρτησή σου και θα το ξαναδιατυπώσω:
Ενώ δεν είσαι απλός άνθρωπος και δεν αποδέχεσαι τις απλοϊκές εξηγήσεις του κόσμου συχνά παρουσιάζεις το κράτος σαν καρικατούρα - ο γραφειοκράτης παράσιτο που δε δίνει λογιαριασμό σε κανένα. Τελικά αυτό που προσπαθώ να πω είναι: οι καρικατούρες ως υποκατάστατα των απόψεων ταιριάζουν στις αναλύσεις των πρετεντέρηδων, στις προεκλογικές ομιλίες και στα πανό των διαδηλώσεων - όχι στο LLS!
Καλό Πάσχα και σε σένα, με όλη μου την καρδιά, και πάλι εδώ είμαστε να τα λέμε.
Κυριάκο
Παραμένεις ενας ασυνηθιστα ευγενικός συνομιλητής.
Διαβάζω ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ την παρατηρηση.
Αντευχομαι Καλες Γιορτες όπως τις περιμένεις
@lls δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα ή και αλλού είναι ιδανικός.
Περισσότερο φαντάζομαι έναν δημόσιο τομέα με τους όρους που αναφέρεις (Management, αυτοδιαχείριση σε μια άλλη πιο εθελοντική βάση) αλλά και με όρους που δεν υπάρχουν ακόμη και έχουν να κάνουν με την συμμετοχικότητα.
Όλα αυτά δεν λειτουργούν καλά παράλληλα με την αγορά αλλά μόνο όταν την υποκαθιστούν. Σε αυτό συνηγορούν πολλά πειράματα συμπεριφοριστών ψυχολόγων και οικονομολόγων τα τελευταία κυρίως χρόνια που αποδομούν ή διαψεύδουν την οικονομική.
Συνεπώς όταν μιλάω για δημόσιο έχω και εγώ κάτι άλλο στο μυαλό μου πιο προοδευμένο και από την σημερινή πλαστικότητα των επιχειρήσεων. Κάτι σαν την wikipedia αλλά στο πιο εξελιγμένο της.
Αυτό που λες για τις μικρές επιχειρήσεις έχει νόημα σε σχέση με την αποτελεσματική φορολόγηση, έλεγχο για τους εργαζόμενους κτλ Το καταλαβαίνω. Οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν μικρότερα ποσοστά αδήλωτης εργασίας και πληρώνουν πολλά στην εφορία.
Όμως τα προβλήματα των μεγάλων επιχειρήσεων είναι άλλης φύσεως, κυρίως σε σχέση με την πολιτική δύναμη που αποκτούν και πολλές φορές δεν ελέγχεται από κανέναν.
Οι μικρές επιχειρήσεις μπορούν πιο εύκολα να είναι παραβατικές (π.χ. φορολογία, ανασφάλιστη εργασία). Από την άλλη όμως οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αναπτύξει μηχανισμούς ποιοτικής και έμμεσης εργασιακής πίεσης ή εκλεπτυσμένης φοροδιαφυγής τύπου Φουκώ που δεν πιάνεται από ελεγκτικούς μηχανισμούς και έτσι δεν χρειάζεται να παρανομούν. Προκαλούν όμως μεγαλύτερο κοινωνικό κόστος..
lls εγώ είμαι έτοιμος να αποκηρύξω τη σημερινή μορφή του κράτους και επειδή λειτουργεί αναποτελεσματικά (=κοινωνικά άδικα) αλλά και για άλλους 1000 λόγους.
Παράλληλα όμως αν δεν απαγορευτεί π.χ. ο ανεξέλεγκτος πλουτισμός και η άπειρη ιδιοκτησία οι αλλαγές στον δημόσιο τομέα ή η ύπαρξη κάποιας ιδεατής μορφής του δεν θα είχε καμία χρησιμότητα.
Είναι σαν έχει πέσει μια πυρηνική βόμβα και εμείς να θέλουμε να ψεκάσουμε τα δέντρα μας για να βγάλουν περισσότερους καρπούς.
Για παράδειγμα υπάρχουν επαρκή στοιχεία ότι πολλές φορές ιδιωτικά συμφέροντα δεν θέλουν τη βελτίωση του δημόσιου τομέα. Δες π.χ. την εκστρατεία που έκαναν οι φαρμακοβιομηχανίες και οι ιδιωτικές κλινικές όταν η Κλίντον είχε πει ότι θα φτιάξει σύστημα υγείας. Την έβγαλαν κομμουνίστρια! Μέχρι και σοβιετικούς ύμνους έπαιζαν σε σποτ στο CNN που έδειχναν σοβιετικούς εργάτες να θερίζουν τραγουδώντας και λέγοντας ότι η Κλίντον είναι σοσιαλίστρια και θέλει να μετατρέψει τις ελεύθερες ΗΠΑ σε σοσιαλιστικό κράτος.
Η αθλιότητα όμως έχει και ένα όριο, από όσο ψηλά και αν ασκείται ή όσα χρήματα και αν την στηρίζουν κάνοντας το άσπρο- μαύρο.
Αλλά και σε μεγαλύτερη κλίμακα, είναι δυνατόν σε μια κοινωνία που χωρίς κέρδος και χρήματα λογίζεσαι μηδέν εις το πηλίκο να περιμένουμε να μην υπάρχει διαφθορά σε όλα τα επίπεδα;
Αυτά φτιάχνονται από μικρή ηλικία μέσα από την παιδεία ή μέσα από την κατήχηση και προπαγάνδα σαν αυτή που κάνει ο ΣΕΒ στους μαθητές με τους διαγωνισμούς που έγραφα τις προάλλες ή στις ΗΠΑ με τους γκουρού του management που επισκέπτονται με έξοδα της κυβέρνησης σχολεία και κάνουν παρουσιάσεις, μιλάνε με τα παιδιά κτλ.
Αν αντίστοιχα γινόταν παρόμοιες εκδηλώσεις και από την άλλη πλευρά από μικρές ηλικίες τότε και η κουλτούρα της κοινωνίας θα ήταν αντίστοιχη και σπάνια θα είχαμε διαφθορά.
Οι άνθρωποι μπορούνε να είναι πιο παραγωγικοί όταν έχουν μη χρηματικά κίνητρα (Predictably Irrational)
Post a Comment