Monday, July 2, 2012

Απλή αναλογική - Συμφωνία για ένα σχήμα σύγκρουσης




Η οφθαλμολογική περιπλοκή του Σαμαρά τελικά μάλλον είναι ακούσια ευνοική. Ουσιαστικά παρατείνει το καθεστώς ληθαργικής διακυβέρνησης το οποίο ρέπει προς ολική κατάρρευση .Η συνθήκη τήξης και των πιο σκληρών υποσυστημάτων του κράτους εγκαθιδρύει μια ισορροπία τρόμου η οποία συγκροτεί μια νέα σταθερότητα. Το παράδοξο συνίσταται στο ότι κανείς  δεν είναι διατεθειμένος να διαχειριστεί ένα τετηγμένο ψευδοκράτος των Αθηνών , επομένως όλοι συμφωνούν στη διατήρηση του, ακόμη και στην κατάσταση κώματος.
Την πρώτη φορά που το  κώμα του κράτους  έγινε ορατό ήταν το διήμερο της αποπομπής του Γαπ από τους Μετκοζύ. Τότε ουσιαστικά καταλύεται, με ξεκάθαρη εξωτερική ,προσβλητική παρέμβαση,  η κυβέρνηση  εν μέσω μιας εκκωφαντικής αμηχανίας και της αντιπολίτευσης. Το ρευστοποιημένο κράτος είναι αφόρητο ακόμη και γι' αυτούς που το έχουν προβλέψει. Η μικροκομματική οπτική δεν είδε στην αποκαθήλωση Γαπ τη συμβολική κατάρρευση της εθνικής συγκρότησης.

Τα ίδια συμπτώματα παράλυσης εμφανίζονται στο μεσοδιάστημα των εκλογών Μαΐου- Ιουνίου .Την ίδια περίοδο η επίσκεψη των υπευθύνων του ΣΥΡΙΖΑ στο εθνικό λογιστήριο παραμένει σε μια ιδιότυπη αφάνεια με τους αριθμούς που αποκαλύφθηκαν ταμπού. Σήμερα ξέρουμε πως στον Μάιο έφυγαν από τις τράπεζες 10 δις. Η ελληνική τήξη δεν είναι ρητορικό σχήμα. Αυτή όμως η συνθήκη αποκαλύπτει και τις βαθύτερες και ουσιαστικότερες συναινέσεις: δεν υπάρχει κανένας υποψήφιος να διακυβερνήσει ένα οιονεί  κράτος σε τοξική αποσύνθεση. Η  εσπευσμένη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την αξιωματική αντιπολίτευση έχει και μια άλλη ανάγνωση: κάντε κυβέρνηση γιατί το κράτος και η κοινωνία διαλύονται και αυτό δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε ούτε και εμείς .

Πάνω ακριβώς σε αυτό το όριο συγκροτείται μια αφανής σταθερότητα. Η τελετουργία της καχεκτικής δημοκρατίας και της ξέψυχης οικονομίας είναι σταθερότερη από ποτέ.
Ωστόσο αυτή η σταθερότητα έχει μια αντίφαση. Στηρίζεται σε μια πόλωση δικομματικού τύπου ενώ διαπνέεται από ένα πνεύμα απλής αναλογικής. Η πόλωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ενώ φαίνεται ως αντανάκλαση του ρήγματος μνημόνιο - αντιμνημόνιο ,κατά βάθος υποσκάπτει τον Σύριζα. Τον μετατρέπει σε μηχανικό υποδοχέα ενός υδραυλικού ,"φυσικού", παλιρροϊκού κύματος δυσαρέσκειας ,χωρίς καμία δυνατότητα διαμόρφωσης του .Η απλή αναλογική θα διαμόρφωνε θετικές στάσεις, θα τεμάχιζε το μνημόνιο στα συστατικά του, θα έκανε ευδιάκριτα τα διαφορετικά επίδικά του. Η πλοκή που διαμορφώνεται με κυβέρνηση μνημονίου και αντιπολίτευση αντιμνημονίου ,αποτελεί τη βεβαιωμένη συνταγή ώστε η  ΧΑ να φτάσει σε  διψήφια ποσοστά. Τέτοια πλοκή διαμορφώνει μια γενικευμένη ρουτίνα αδρότητας, ως πρότυπο ερμηνευτικό σχήμα  , που είναι  το ιδεολογικό καλούπι μέσα από το  οποίο αποκρυσταλλώνεται το θεμέλιο της αυταρχικής ρατσιστικής νεοδεξιάς. Μνημόνιο - αντιμνημόνιο, Έλληνες - λαθρομετανάστες , νεοφιλελευθερισμος - αντινεοφιλελευθερισμος :συνταγές να εθιστεί η κοινή γνώμη στις πιο εύπεπτες εξηγήσεις

Η απλή αναλογική θα ήταν η καλύτερη διέξοδος για τη συγκυρία.
Διέξοδος για τη συγκυρία σημαίνει τη διαχείριση της πολιτικής σύγκρουσης ,με το μικρότερο κόστος. Δεν υπάρχει σενάριο ευρείας συναίνεσης για πολιτικές τύπου Μόντι, γιατί δεν υπάρχουν οι αστικές συντεταγμένες " τύπου Μόντι" .Η ελληνική συναίνεση όμως μπορεί να πάρει μια άλλη μορφή ,η οποία προέκυψε ακριβώς στο μεσοδιάστημα των εκλογών ,όπου το ψευδοκράτος των Αθηνών φλερτάρισε με την εξάχνωση του.

Η σύγκρουση έχει μορφή τελετουργικής πρόσκλησης  από τον νικητή Σύριζα: κάντε τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να παραμείνουμε στο Ευρώ, αλλά επιτρέψτε μας να τις αμφισβητούμε μέχρι του σημείου όπου δεν απειλείται η στοιχειώδης ροή του συστήματος. Καθώς ,όμως ,τα πάντα είναι στο κατώφλι της οριακής τήξης ,ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δύναται , οργανικά, λόγω της καταστατικής του θέσης στο  οριακό παίγνιο, έστω και αν το διακηρύσσει ρητορικά ,να μπλοκάρει τις επίδικες μεταρρυθμίσεις, όπως ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμούς αχρήστων υπηρεσιών ,μετατάξεις .Η    επόμενη διακυβέρνηση  δεν μπορεί να κινηθεί ως σπινθήρας πανευρωπαϊκής επανάστασης χωρίς κυβερνητικούς συμμάχους .Ταυτόχρονα  ,όταν  ταξινομεί τις τυπικές  πολιτικές λιτότητας Μόντι - Ραχόϊ ,με βάση τη μορφή της διαπραγματευτικής  τους τακτικής, έχει  μια πολιτική στάση που διαχωρίζει εκκεντρικά τη μορφή από το περιεχόμενο. Πολύ πιο εκβιαστικός είναι ο Κάμερον ,ωστόσο αυτό δεν είναι ζήτημα βούλησης αλλά ισχύος.
Η προτεραιότητα της απλής αναλογικής θα σταθεροποιήσει  την αφανή συμφωνία, όχι στο πρόγραμμα της ελληνικής τρόικας αλλά στο σχήμα και την ένταση της πολιτικής σύγκρουσης. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να παραμείνουμε εντός των ευρωπαϊκών εξελίξεων ,χωρίς να αποσιωπηθεί τεχνητά η ουσία του κοινωνικού γίγνεσθαι ,το οποίο είναι βαθύτατα πολωτικό.

Εικόνα: Pasolini Oedipus Rex – Sophocles

25 comments:

MLOG said...

Ελλείψει λοιπόν απλής αναλογικής ο σύριζα έκανε συναίνεση με τούς άλλους εαυτούς του, αφού πρώτα τούς δημιούργησε: έγινε και δημαρ και Μόντι=εκπρόσωπος μιάς υγειούς εθνικής αστικής τάξης, που ΘΑ υπήρχε ΑΝ είχε γίνει αστικοδημοκρατική επανάσταση στην ελλάδα. (φίλος ειδήμων μού είπε ότι αυτά τα περί ¨αστοκοτζαπασισμού" τα λέει πλέον μόνο το ΜΛ-ΚΚΕ!)
Πράγματι η ανάρτησή σου κολλάει με το σχόλιό μου στην προηγούμενη ανάρτηση.(τα περί 2 σε 1)

"Ταυτόχρονα ,όταν ταξινομεί τις τυπικές πολιτικές λιτότητας Μόντι - Ραχόϊ ,με βάση τη μορφή της διαπραγματευτικής τους τακτικής, έχει μια πολιτική στάση που διαχωρίζει εκκεντρικά την μορφή από το περιεχόμενο. Πολύ πιο εκβιαστικός είναι ο Κάμερον ,ωστόσο αυτό δεν είναι ζήτημα βούλησης αλλά ισχύος."
Έφαγα το κεφάλι μου να εξηγήσω πώς είναι δυνατόν ο Τσίπρας να επιμένει να ενταχθεί η "χώρα" σε μια εμφανώς αντιδραστική/νεοφιλελεύθερη ρύθμιση, που επιπλέον τού στερεί τούς δημόσιους τραπεζικούς πυλώνες για την εφαρμογή τού προγράμματός παραγωγικής ανασυγκρότησης. Στην αρχή υπέθεσα επικράτηση τής τάσης ΚΟΕ (εθνική υποτέλεια) ή ψηφοθηρία προς καμμένο. Αλλά δεν κόλλαγε με την όλη στρατηγική "ειρηνικής επανάστασης"/ευρωκομμουνισμού. Επιπλέον όλοι οι μαρξικοί (ΑΚΟΑ, Δαράτος, Σακελλαρίδης, Λαπατσιώρας...)έκαναν κριτική στην στάση Τσίπρα. Τί στα κομμάτια, μόνος του αποφάσισε να γίνει ΚΑΙ Κάμερον; Πόθεν προκύπτει αυτός ο εκκεντρικός διαχωρισμός μορφής-περιεχομένου;
HELP!

Left Liberal Synthesis said...

Mlog
Κατ'αρχάς ο μετά 6 Μαίου Συριζα , μου φαίνεται ως πιο γόνιμη περίοδος του.
Αντιπροσωπεύει την "προσγείωση" από την ευκολία της καταγγελίας, στην "δυσκολία" να αναλάβεις ευθύνες.
Ταυτόχρονα αντανακλά το αδιέξοδο μιας ολόκληρης παράδοσης της αριστεράς η οποία τελικά παραμένει στο 1917, παρά τις αναφορές σε Γκράμσι, δημοκρατικό δρόμο κλπ.
Η οπτική μου είναι ότι αυτή η στροφή είναι θετική και μπορεί να γίνει γόνιμη για την κοινωνία και τους εργαζόμενους , αν γίνει κατανοητή όχι ως "ασυνέπεια" αλλά αντιθέτως ως συνέπεια προς την πολυπλοκότητα των κοινωνικών συνθηκων.
Μου κάνει εντύπωση η ευκολία που ο ορος "μικροαστικός" χρησιμοποιείται στην αριστερή ιδεοκίνηση.Είναι φοβερό αλλά χρησιμοποιείται απαξιωτικά στην κοινωνιολογική ανάλυση του 1870, δηλαδή αντιδιαστελλεται προς τον "προλετάριο".Μα το ζήτημα είναι ότι το σημερινό προλεταριάτο είναι οργανικά μικροαστικό.Επειδή κανείς δεν έχει όρεξη να δει κατάματατα τον σημερινό προλετάριο, τον φαντασιώνεται ως κομμουναρο και τελικά αναπαράγει μια ρετρό πολιτική θεολογία με όρους "συνέπειας" , γραμμικους άξονες κλπ
Υπάρχουν δομικά ζητηματα στην αριστερη ιδεοκίνηση τα οποία είναι τελικά αλυτα.
Το πρόβλημα με την περίπτωση Μοντι είναι ότι σωστά ο Συριζα τον επικαλείται αλλά κακώς αποσιωπεί ότι αυτό γίνεται γιατί ο Μοντι έχει πολιτικές ενός τυπου "μνημονίου".Ο τσαμπουκας του Μοντι δεν είναι απλώς τσαμπουκάς (μορφή) αλλά τσαμπουκάς ενός "μνημονιακού" πολιτικού (περιεχομενο)
΄Πολλά είναι ρευστά και άρα ενδιαφέροντα, αλλά σιγα σιγα μένουμε από χρόνο.

Anonymous said...

left division

Καλά τα λες μόνο που πριν από την αναλογική υπάρχουνε κι άλλες ''κουρτινες'' για ν' ανοίξουμε, όπως για παράδειγμα η εκλογίκευση του μεγέθους των εκλογικών περιφερειών.

Δεν γίνεται σε στοιχειωδώς σοβαρή χώρα να υφίστανται ταυτόχρονα μονοεδρικές και περιφέρειες που βγαζουνε 42 βουλευτές!

Θα μου πεις ότι μέχρι πρότινος έτσι βόλευε κι ας μη το αναλύσω περαιτέρω.

Κι άντε και φτάσαμε στην πολυπόθητη αναλογική. Κανένας σχετικός υποστηρικτής δεν παρουσίασε μέχρι τώρα σε μορφή σχεδίου νόμου πως ακριβώς θα ήθελε να δουλεύει το αναλογικό εκλογικό σύστημα.

Συμφωνώ μαζί σου πως είναι ώρα ν' ανοίξουνε πολλοί σχετικοί ''φάκελοι''αλλά κι οι πολιτικοί εταίροι από τη μεριά τους κατανοώντας πως μπορεί να τους μείνει στα χέρια ο φάκελος κενός περιεχομένου φρονίμως το αποφεύγουν.

Υστερόγραφο: Γιατί εξαιρείς το ΚΚΕ από τις πραγματικά ενδιαφέρουσες αναλύσεις σου;

Left Liberal Synthesis said...

LD
Σωστά υπάρχουν τεχνικες λεπτομέρειες που πρεπει να ρυθμιστουν
Αλλα προέχει η εδραίωση της αρχης της αναλογικής σε όλους'Δεν είναι απλο γιατι η μονοκομματικη κυβερνηση ειναι ελκυστική.
Οσο για το ΚΚΕ,μα που είναι; τι ρολο παιζει σήμερα;
Νομίζω ότι έχει αυτοκτονήσει ήδη από τις δημοτικες εκλογες, όπου έκανε τα αδυνατα δυνατα να φύγει από τις δημαρχίες (Νικαια κλπ)

Anonymous said...

Η επανασταση, αν γινει ποτε, θα γινει απο εμας τους ελευθερους επαγγελματιες και τους αυτοαπασχολουμενους κατ ΄αναλογια με το 1848, οπου εγιναν ".. από την τάξη των τεχνιτών, των αρτιζάνων, .. μια τάξη που κατείχε τα δικά της μέσα παραγωγής –εργαλεία και τεχνογνωσία και η οποίαχαρακτηριζόταν από χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού·..."

Το προλεταριατο θα ειναι “λακες” της εκαστοτε εξουσιας.

Αφώτιστος Φιλέλλην

ΥΓ Perry Anderson, “Διεθνισμός:ένα σκαρίφημα της εξέλιξής του”

μικρο αποσπασμα (Διαβαστε το πληρες στο λινκ στο τελος)

“….Η αλυσίδα των επαναστατικών εξεγέρσεων που συγκλόνισαν την Ευρώπη εκείνη την χρονιά συνδύαζαν την εθνικιστική θέρμη και την διεθνή εξάπλωση σε όλατα μήκη και τα πλάτη της ηπείρου, με τα οδοφράγματα των επαναστατών να στήνονται από το Παρίσι και την Βιέννη, και απότο Βερολίνο και την Ρώμη, μέχρι το Μιλάνο και την Βουδαπέστη.Στην Ιταλία, την Γερμανία και την Ουγγαρία οι αγώνες για την εθνική ενότητα και ανεξαρτησία κυριάρχησαν το 1848, μια χρονιά που σημαδεύτηκε επίσης από αποτυχημένες φιλελεύθερες επαναστάσεις αλλά και από την γέννηση των επαναστατικών αγώνων του σοσιαλισμού όπως διακηρύχθηκαν από
Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Οι μεταβολές αυτές δεν ήταν τυχαίες. Οι μορφές του διεθνισμού που θα κυριαρχήσουν αυτή την περίοδο, βρήκαν ιδεολογική στέγη στην Πρώτη Εργατική Διεθνή. Αν αναρωτηθούμε για τα κοινωνικά θεμέλια της Διεθνούς- και του κύματος των λαϊκών εξεγέρσεων στα αστικά κέντρα το 1848- η απάντηση είναι αρκετά ξεκάθαρη. Αντίθετα με τις προσδοκίες οι επαναστάσεις αυτές δεν προήλθαν από το βιομηχανικό προλεταριάτο, αλλά από την τάξη των τεχνιτών, των αρτιζάνων, τάξη που ανήκει στο προβιομηχανικό στάδιο της οικονομίας. Αυτή ήταν μια τάξη που κατείχε τα δικά της μέσα παραγωγής –εργαλεία και τεχνογνωσία και η οποίαχαρακτηριζόταν από χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού· τα μέλη τηςήταν συνήθως εγκατεστημένα κοντά στο κέντρο των πρωτευουσώνκαι εμφάνιζαν αυξημένη γεωγραφική κινητικότητα –χαρακτηριστικά αυτή της κινητικότητας ήταν τα διάσημα ταξίδιαπου πραγματοποιούσαν οι μαθητευόμενοι τεχνίτες είτε εντός είτε εκτός των χωρών τους. Το 1848, υπήρχαν περίπου 30.000 Γερμανοίτεχνίτες στο Παρίσι- ο Heine έλεγε ότι μπορούσες να ακούσεις ναμιλούν γερμανικά κυριολεκτικά σε κάθε γωνιά, και στο Λονδίνο ο Marx και ο Engels έγραφαν το Μανιφέστο απευθυνόμενοι στους Γερμανούς τεχνίτες που εργάζονταν στην Αγγλία· στο Βερολίνο,από την άλλη, βρίσκονταν διεσπαρμένοι Πολωνοί και Ελβετοί αρτιζάνοι ενώ στην Βιέννη Τσέχοι και Ιταλοί. Στο πλευρό του Marx στην ιδρυτική διάσκεψη της Πρώτης Διεθνούς βρίσκονταν έναςταπητουργός και ένας υποδηματοποιός. Με άλλα λόγια αυτή η τάξη του αρτιζανάτου, που στήριξε τα επαναστατικά κινήματα εκείνης της περιόδου ήταν ένα σύνολο που χαρακτηριζόταν από τονπαράδοξο συνδυασμό ενός «κοινωνικού πατριωτισμού» ( αλλά καιενός πολιτισμικού πατριωτισμού ενώ ταυτόχρονα τα μέλη της είχαναναπτύξει μια κατανόηση για τα ζητήματα της υψηλής πολιτικής)και μεγάλης γεωγραφικής κινητικότητας (οι άνθρωποι που άνηκανσε αυτή την κοινωνική ομάδα είχαν βιώσει άλλωστε από πρώτο χέριτην εμπειρία της ζωής στο εξωτερικό και είχαν αναπτύξει κάποιεςπεποιθήσεις περί της αλληλεγγύης των λαών). Αυτή η σύνθεσηεπέτρεψε την μετεξέλιξη των εθνικών επαναστάσεων σε διεθνείςαγώνες, και την έκρηξη της κοινωνικής πάλης, στα οδοφράγματα της περιόδου 1848-9….”

http://lse.academia.edu/AlexandrosAlexandropoulos/Papers/1265108/Perry_Anderson_Internationalism_translation_in_Greek

Left Liberal Synthesis said...

ΑΦ
Πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά.Ενδιαφέρον ερέθισμα για μελέτη

Anonymous said...

LLS
Αφου ασχολεισαι με τα θεωρητικα, και απο οτι θυμαμαι (απο την ολιγοχρονη θητεια μου με την πολιτικη την δεκετια του 70)υπασρχουν πλεον ολα τα στοιχεια, για την λεπτομερη αναλυση της ελληνικης κοινωνιας στην παγκοσμια συγκυρια. Αρα, ειναι δυνατον με νηφαλιοτητα και σημαντικη ακριβεια να γινει κοινωνιολογικη/ πολιτικη αναλυση των πραγματικων και οχι "φαντασιακων" ταξεων και κονωνικων κατηγοριων, απο μορφωτικη, οικονομικη και παραγωγικη αποψη,τις οικονομικες/επαγγελματικες διασυνδεσεις τους, τον πραγματικο ρολο τους στην ελληνικη οικονομια, να αναλυθουν οι ελληνικες ιδιατεροτητες οπως:
πελατειακο κρατος ΔΥ/προμηθευτων Δημοσιου, το πολυ μεγαλο ποσοστο φοιτητων ΑΕΙ και ΤΕΙ καθως και αυτοαπασχολουμενων (οπως και σε αλλες μεσογειακες χωρες) σε σχεση με τις χωρες του πυρηνα της Ε.Ε. και η αξιολογηση του φαινομενου (αν ειναι καλο η κακο),η αναλυση των δαπανων και των εσοδων, αν τα εσοδα πρεπει να προερχονται απο φορους και τελη ή απο μετοχες ΔΕΚΟ (ΟΠΑΠ,ΔΕΗ, Εταιρειες Υποδομων,...)και αλλων επιχειρησεων, η κλεπτοκρατια/μεσαια και μικρη διαφθορα/σπαταλη, μετρα για ελεγχο των τιμων (τριγωνικες πωλησεις, πλασματικα ή ψευδη παραστατικα σε χονδρεμπορους), η γκριζα και μαυρη οικονομια και το διεθνοποιημενο εγκλημα, η γραφειοκρατια, η αποτελεσματικοτητα του δημοσιου τομεα, ο πρωτογενης, δευτερογενης και τριτογενης τονεας της οικονομιας, ο ρολος των οικονομικων μεταναστων (νομιμων και παρανομων), η εγκληματικοτητα, οι "προλεταριοι",οι νατβατζηδες τους, οι ΙΥ, οι εργοδηγοι,...

Και αφου γινουν ολα αυτα , εστω και συνοπτικα με 3 εως 5 ανθρωπους που γνωριζουν επαγγελματικα τα θεματα, τοτε θα αναδεικνονταν οι αλληλεξαρτσηεις και βαριδια για την χωρα, και θα αποδεικνυοταν αν η διασθητικη και -ελαφρως αυθαιρετη- αποψη μου για την "αλλη πρωτοπορια " των παραγωγων και γενικοτερα των αυτοαπασχολουμενων που ενδεχεται να κανει την παναστατση -εστω και ειρηνικα- ή την ριζικη μεταρρυθμιση. Αν ημουν λ.χ στελεχος της ΔΗΜΑΡ θα ετρεχα να γινει αυτη η μελετη σε 1 ετος.

Αφώτιστος Φιλέλλην

ΥΓ Συμφνω με την αποψη σου "Πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά.Ενδιαφέρον ερέθισμα για μελέτη" του ολου κειμενου και προσαρμογη του στην παρουσα συγκυρια, με μια διαδικασια που προανεφερα.

Left Liberal Synthesis said...


Πραγματικά θέτεις το ουσιαστικό θέμα.
Η δημόσια συζήτηση γίνεται με όρους Copy Paste από επεξεργασίες εκτός Ελλάδας και γίνονται επικλησεις για φαντασιακά κοινωνικά υποκείμενα.
Με τετοια εκτεταμένη μικροιδιοκτησία και εκτεταμένη αυταπασχόληση η Ελλάδα απαιτεί πιο δημιουργικες επεξεργασίες.
Με αυτη την έννοια εγω είμαι σχετικά αισιόδοξος. Σε κατάλληλο περιβάλλον το ανθρωπινο κεφάλαιο μπορεί να αναταχθεί πολυ πιο γρήγορα.

Anonymous said...

LLS
Αναρτω αυτο που διαβασα τωρα στην χθεσινη athensvoice για να το σκεφθουμε καλυτερα.
Τα βασικα σημεια της αναρτησης:

1.η θεωρια οτι " οι άνθρωποι δεν ανέπτυξαν τη νοημοσύνη για να βρίσκουν την καλύτερη λύση σε κάθε πρόβλημα, αλλά για να νικάνε στις διαφωνίες. Εξελικτικά δεν τους ήταν χρήσιμη για να βρίσκουν την αλήθεια, αλλά για να βρίσκουν τα πιο πειστικά επιχειρήματα"

2."...Κανείς δεν νοιάζεται για την αλήθεια. Όλοι θέλουν μόνο να τους αναγνωρίζεται το δίκιο, κι ας μην το έχουν πραγματικά. Είναι φυσιολογικό. Εξελικτικά αναμενόμενο. "

3."«Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια αβέβαιη κατάσταση δεν εξετάζουν προσεκτικά τα δεδομένα ή ανατρέχουν σε στατιστικά. Αντίθετα, η γνώμη τους εξαρτάται από μια σειρά από διανοητικές συντομεύσεις που συχνά τους οδηγούν σε ανόητες αποφάσεις». "

Ειναι στο DNA μας και ειμαστε καταδικασμενοι ως ειδος ή αυτο μπορει να αλλαξει βαθμιαια;

Μηπως θα ειχαμε καλυτερη πορεια, αν ελαχιστοποιουσαμε την εξουσια, καταργουσαμε -η περιοριζαμε - τις αυθαιρετες αποφασεις των εξουσιαστων, αναδεικνυαμε τους συντονιστες των κοινων ομαδων συμφεροντων (ταξεων, κοινωνικων κατηγοριων,...) και την συνθεση αποψεων κ.λ.π.;

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous
Εχω δομικη δυσπιστία προς θεωρητικά σχήματα με βαση την βιοχημεία , DNA κλπ
O λογος είναι οτι ακριβως σεβομαι την βιοχημεία η οποία ευρίσκεται στον προθαλαμο μιας μεγάλης "εξηγησης" του κόσμου
Είμαστε πολυ μακριά από μια τετοια θεωρία.
Τα αποσπασματα που παραθετεις και τα σχετικά συμπεράσματα δεν με αντιπροσωπεύουν ειλικρινά

Anonymous said...

Βιωματικες εμπειριες για το προλεταριατο και μια βελτιωμενη επαναληψη

Το καλοκαιρι του 1971 ειχα εργασθει σε βενζιναδικο.Πηρα μια πρωτη γευση για την εργατικη ταξη. Υπηρχε κοινοκτημοσυνη στα φιλοδωρηματα αναμεσα στους 3 εργαζομενους (το ονειρο τους : μαμ, κακα, κοκο κια νανι). Το 1977 δουλεψα σε οικοδομη. Εκει επαιρνα τα μισα απο εναν εμπειρο εργατη αν και λογω σωματικης διαπλασης και φυσικης δυναμης ειχα περιπου την ιδια αποδοση. Απογοητευτηκα απο τον κομμουνιστη (και χαρτοπαικτη) μικροεργολαβο, πατερα φιλου μου. Το 1980 δουλεψα στην Λαχαναγορα φορτοεκφορτωτης. Λουμπεν καταστασεις.

Ποτε δεν καταλαβα, γιατι τα μαρξιστικα βιβλια υποστηριζαν οτι το προλεταριατο ειναι ή θα γινει καποτε πρωτοπορεια.
Ετσι λοιπον η πρωτοπορεια εγινε …βιβλιοπωλει, και μαλιστα Α.Ε.

Η επανασταση,η πιο σωστα η μεταρρυθμιση, αν γινει ποτε, θα γινει απο εμας τους παραγωγους, βιοτεχνες, ελευθερους επαγγελματιες και τους αυτοαπασχολουμενους κατ ΄αναλογια με το 1848, οπου εγιναν “.. από την τάξη των τεχνιτών, των αρτιζάνων, .. μια τάξη που κατείχε τα δικά της μέσα παραγωγής –εργαλεία και τεχνογνωσία και η οποίαχαρακτηριζόταν από χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού·…”*

Το μικροαστικοποιημενο “προλεταριατο”** θα ειναι “λακες” της εκαστοτε εξουσιας.

Αφώτιστος Φιλέλλην

*http://lse.academia.edu/AlexandrosAlexandropoulos/Papers/1265108/Perry_Anderson_Internationalism_translation_in_Greek

**ξεκινωντας απο το γαλλικο ρεφορμιστικο προλεταριατο του 1936 με τις πρωτες καλοκαιρινες αδειες για τα “μικτα μπανια του γαλλικου λαου”, μιας χωρας που εκμεταλλευοταν βαναυσα τον πλουτο αρκετων αφρικανικων χωρων

Left Liberal Synthesis said...


Ενδιαφέρουσες βιωματικές παραστάσεις και αναλογα συμπεράσματα

MLOG said...

καλησπέρα LLS

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!
Το κείμενο στο κατωτέρω λινκ είναι συριζένιο και απαντά σε όλες μας τις απορίες
http://www.left.gr/article.php?id=4049

Σημειώσεις MLOG
1)Μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη γεννιέται (της αριστεράς, για ιστορικούς λογους)
2)Νομίζω ότι οι δημοσιογράφοι είναι στο κόλπο (γι αυτό φρίαξε ο μουρούτης)
3)Όλα τα συστατικά ανιχνεύονται για τη δημιουργία πτερύγων (και πατριώτες είμεθα και διεθνιστές, και με τσάβες και με βραζιλία, και με δημοκρατία και με ΕΕ, και λεφτ λιμπεραλ και ευρωκομμουνιστές, και θεσμικοί και εναλλακτικοί, και στους εντός απευθυνόμαστε και στούς εκτός...κάπου στο βάθος βλέπω κομματική πειθαρχία-μπα απ το τσίπουρο θάναι.
4)Το κέντρο και τη δεξιά την έχουν άλλοι. Κακό τού κεφαλιού τους. Χαρίζουμε και φωτόπουλους
5)Δεν τού τόγραψες εσύ, ε;
6)Φαίνεται ότι οι συριζαίοι εργάζονται νυχθημερόν για ν'απορυθμίσουν την κυβέρνηση ΚΑΙ να σταθεροποιήσουν το σύστημα
7)Δεν αντέχω τα μεγάλα κόμματα. Πάω να γραφτώ στην ΑΡΑΝ

ΥΓ Σοβαρά τώρα. Νομίζω είναι καλή εξέλιξη. Τα εννοιολογικά εργαλεία και οι ταμπέλες μείναν μέσα στο κομματικό γραφείο και προς τα έξω βγήκε ένα πραγματικά πολιτικό κείμενο. (εντάξει συνέντευξη είναι, αλλά εγώ όλα κείμενα τα λέω)

Left Liberal Synthesis said...

Mlog

Ετυχε να δω όλη την συνέντευξη live.

Πραγματικά νομίζω ότι πότε δεν είχαμε δει τόσο μεγάλη συναίνεση στα ουσιώδη παρά τις θεατρικές φανφάρες

Μα είναι λογικό:κατάρρευση Σαμαρά = αυτοδυναμος Συριζα με ανεργία 25 % χωρίς κεφάλαιο, τι νομίζεις θα κάνει καμιά κομμουνα ο Συριζα;

Απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις προτάσσνται τα ΣΔΙΤ τα οποία ο Συριζα δεν διανοείτο καν να συζητήσει.Μεγάλες μετατοπίσεις.

Απλουστατα ο Συριζα έχει το πιο εγγραματο μέρος της κοινωνίας και μπορεί να διατυπώνει τα πάντα με τοσο επεξεργασμένο λόγο που δεν γίνεται αμέσως αντιληπτός.

Επαναλαμβανω το παράδειγμα: στην tv "φορος στους εφοπλιστες" στο προγραμμα " εθνική πολιτική που θα συζητησησει τους φόρους".Λεπτες αποχρώσεις θεμελιακές διαφορές.

Για μένα δεν ειναι αναπάντεχο ουτε κακό.Απλούστατα υπάρχει μια σχετική θεατρικότητα και που δεν είναι του στυλ μου.

Καλό είναι να ομολογούμε εκ των προτερων τις συνθέσεις...

Anonymous said...

@LLS
"Απλουστατα ο Συριζα έχει το πιο εγγραματο μέρος της κοινωνίας και μπορεί να διατυπώνει τα πάντα με τοσο επεξεργασμένο λόγο που δεν γίνεται αμέσως αντιληπτός."

Δυστυχως για πολλους απο εμας, προϊοντα αναμιξης γονιδιων/ενδιαφεροντος και προσπαθειας καθως και της εξαιρετικης εκπαιδευτικης μεταρρυθμισης Παπανουτσου (1964-1979),
επισης μεγαλο τμημα απο το "πιο εγγραματο μέρος της κοινωνίας", ανενταχτοι διαφορων πολιτικων τασεων, απλως με απεχθεια προς τον εξουσιασμο, οι κινησεις της ευπορης μεσηλικης "αριστερας" της ΄κονομας μας ειναι ευδιακριτες δια γυμνου οφθαλμου.

Αφωτιστος Φιλελλην

MLOG said...

@LLS
Θεατρικότητα ναί. Μια επεξεργασμένη μορφή λαϊκισμού. Πάντως "πρασινίλα" δεν αποπνέει.

"ποτέ δεν είχαμε δει τόσο μεγάλη συναίνεση στα ουσιώδη". Θα έλεγα: ποτέ δεν είχαμε δει τόσο μεγάλη συναίνεση ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΕΝΑΙ τα ουσιώδη. Αυτό είναι πολύ καλό. Η αντιπαράθεση γίνεται θεσμικά, η αστική δημοκρατία σταθεροποιείται (και ελπίζω αρχίζει να περιθωριοποιεί τα αντικοινοβουλευτικά στοιχεία)και ο κόσμος ακούει επιχειρήματα και όχι κραυγές.

Τα ΣΔΙΤ τα έλεγε ο Σταθάκης πάντα. Νομίζω ότι περιλαμβάνονται στην απόφαση του τελευταίου συνεδρίου τού συνασπιαμού για το σοσιαλισμό τού 21ου αιώνα. Μα οι συνασπισμένοι ποτέ δεν ήταν κρατιστές! (ούτε ο ευρύτερος χώρος ΑΝΑΣΑ τού σύριζα=κοκκινοπράσινο τού συν, ακοα, κόκκινο, ρόζα. Οι ροζίτες δε, ως ελευθεριακοί μαρξικοί που είναι, προωθούν αυτοδιαχείριση, συνεταιρισμούς και τέτοια.)

Βλέπω τους συριζαίους αρκετά πειθαρχημένους, ευθυγραμμισμένους και προσεκτικούς.Δεν είναι θέμα "ωρίμανσης" που έγραφε η καθημερινή τις προάλλες. Ίσως, υπερπηδώντας (με το συμπάθειο!) τη δημαρ επιδιώκουν να προσελκύσουν δεξιούς ευρωπαϊστές που δεν αναγνωρίζονται στο σαμαρά (ούτε βέβαια στον καμμένο) και τους απωθεί το κέντρο.(είναι λίγοι αλλά υπάρχουν).
Επίσης ενδιαφέρον έχει το τί βρίσκεται και θα βρεθεί α ρ ι σ τ ε ρ ά τού σύριζα, δηλαδή στο ίδιο πεδίο συναίνεσης ως προς τα ερωτήματα αλλά με διαφορετικές απαντήσεις. Την ΑΡΑΝ δεν την ανέφερα τυχαία (δες το σάιτ τους http://www.anasynthesi.gr/ και κλικαρε και στο "εκτός γραμμής"). Νομίζω ότι ο Κουβελάκης είναι στο όριο συριζα-αραν.
Ιδέα δεν έχω για κόμματα τύπου κκε ή ναρ που "υπερίπτανται" κατά κάποιον τρόπο ως προς το πεδίο ζητημάτων που λέγαμε. Ενότητα στη δράση και στο αντιφά σίγουρα. Πέραν τούτου...

Ούτε για μένα ειναι αναπάντεχο και κακό. Απλώς το κόμμα μου (ακοα) έχει ελαφρώς τσαντιστεί. Όπως πάντα δηλαδή!

Γιατί να ομολογούμε εκ τών προτέρων τις συνθέσεις; Γιά ηθικούς λόγους;

Left Liberal Synthesis said...

ΑΦ
"Ευπορη μεσήλικη αριστερά της κονόμας"

Η εκφραση μου φαίνεται γενικευτική αν και περιγράφεις ενα γνωστό ισχυρό ρεύμα:

Ας πούμε μια "πολιτιστική αριστερά" των "insiders":
Δεκο, υψηλοβαθμοι Δημόσιοι,τακτοποιημένοι αυτοαπασχολούμενοι, στελεχη του ιδιωτικού κλπ,δηλαδή τον κορμό του Πασοκ και της παλαι ποτε ανανεωτικής αριστεράς

Ολα αυτά σωστα μεχρι το 2010.

Σήμερα όμως ποιος είναι εύπορος και που είναι η κονόμα;

Η κρίση τα αλλάζει όλα.Το μόνο που μένει είναι η μόρφωση η ενημέρωση η ανάγκη για πολιτισμό, ως ίδιον μιας αριστεράς που αναγκαστικά τώρα θα έρθει σε επαφή με την αγχωτική φτώχεια, την απελπισία του μεροκάματου.Αυτό προσπαθεί να κάνει μαλλον ο Συριζα, για να δούμε αν θα μπορέσει την ωσμωση.

Left Liberal Synthesis said...

Mlog

Προσυπογράφω απολύτως!

Το πρόγραμμα τους από το συνέδριο τους το βρήκα αρκετά left liberal (έχω επαινετικές αναρτήσεις εδώ) αλλά ΄μου φαίνεται σαν να το είχαν ξεχάσει μέχρι τις εκλογές του Μαιου, όπου έκτοτε πραγματικά ανασύρεται και ουσιαστικά ισχύει.

Οσον αφορά για την "πρασινίλα" μα η παλαι ποτε ΑΑ ήταν οργανικά αντιπασοκ ακόμη και στις "δεξιές" εκδοχές (Παπαγιαννάκης).

Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα η ορατή,αλλά παραγωγική και έντιμη η αμηχανία στην Εποχή.Για τους τακτικούς αναγνώστες το πράγμα είναι φανερό.

Οσο για τον αντικρατισμό του χώρου, λείπουν τα θετικά παραδείγματα οι αναφορές.Ποια απτά πραγματικά project είναι προς παραδειγματισμό;
Απουσιάζουν οι αναφορές.Η Εποχή κάποτε έγραψε για την Αναβρα , το οποίο έιναι έργο ενός τυπικου ηθικού έντιμου συντηρητικου δήμαρχου σε μια περιοχή χωρίς σχέση με την αυτοδιαχειριση και την αριστερά.

Αν δεν σσυμβεί κανενα ατυχημα και εξελιχθούν τα πραγματα ίσως να είμαστε στην αρχή μιας εξοδου από την κρίση.Λέμε ίσως....

MLOG said...

Ωραία λοιπόν LLS. Σχεδόν συννενοηθήκαμε!
Η αντιπασόκ πάλαι ποτέ ΑΑ συνελάμβανε πάντοτε τον εκσυγχρονισμό με εγκεφαλικό/τιμωρητικό τρόπο. Αυτό εξηγεί ψυχολογικά και την απολογητική στάση της νυν δημαρ. Κάτι σαν προτεσταντική αντιστροφή. Ο Τσούκαλης είναι μερικές φορές να τον κλαίς. Νομίζω ότι η νεωτερικότητα δεν μπορεί να επιβληθεί από τα πάνω. Μόνο μέσω μαζικών κινημάτων, ακόμα και έκκεντρων ως προς την κεντρική πολιτική σκηνή (δικαιώματα, αντιφα βεστιβάλ, πολιτισμός...)

Ο Παναγόπουλος της Εποχής τούς την έπεσε τις προάλλες (από Ισπανία) στο ρ/σ στο κόκκινο τού στυλ "μη λέμε κι ότι θέλουμε. Άκου δεξιά τα συνδικάτα στην Ισπανία. Από τα χρώματα των σημαιών κρίνετε; Σαν να μού λέτε ότι επειδή κάποτε ο συνασπισμός ψήφισε υπερ μάστριχτ που ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ..." Αμηχανία ον έαρ εκατέρωθεν:)

Προβάλλεται από το συριζοσάιτ η Βιομηχανική Μεταλλευτική ως αυτοδιαχειριστικό απόπειρα ( http://www.left.gr/article.php?id=3929) και συνεταιρισμοί τυπου δωδώνης στο ραδιόφωνο. Και η μαριναλέντα!
Ίσως πρέπει να κοιτάξουν και κατά πρώην γιουγκοσλαυία μεριά...

Κι εγώ είμαι κάπως αισιόδοξη:αρχίζει και συγκροτείται ένα ιδεολογικά αντιηγεμονικό μπλοκ. Με ποιό δεξιούς όρους: μια νέα πολιτικοποίηση τού κόσμου

Left Liberal Synthesis said...

Mlog
Σωστά
Υπήρξε ένα πρόταγμα αριστερού εκσυγχρονισμού το οποίο για να πραγματοποιηθεί είχε και έχει μια ανομολόγητη (ταμπου) πρυπόθεση: υπάρξη μιας παραγωγικής βιομηχανικής αστικής τάξης.
Η τάξη αυτή υπάρχει αλλά είναι σχετικά ασθενής σε σχέση με τις πιο τυχοδιωκτικές μερίδες.
Η μεν Δημάρ συνεχίζει να πιστεύει στο πρόταγμα αλλά η αποιδελογικοποίηση της την οδηγεί σε μια λατρία των τεχνικών πλευρών της μεταρρύθμισης
Ο Συν ως πιο επεξεργασμένο ιδεολογικά μόρφωμα, ξέρει την αδυναμία της βιομηχανικής μερίδας του κεφαλαίου και θέλει να την υποκαταστήσει μέσω ενός "εκσυγχρονισμού" του δημοσίου.
Η Δημαρ είναι πιο συνεπής προς τον εαυτό της αλλά χωρις μια ιδεολογική διερεύνιση του project της , θα ευρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού.Δεν αποκλείω η ισορροπία να της βγει.
Ο Συν έχει την κοινωνία στην "τσέπη" αλλά σε ένα καθαρά "αστικό" σχέδιο στοχάζεται με όρους τυπικού αντικαπιταλισμού ενώ ταυτόχρονα υποκρίνεται πως δεν βλέπει οτι συστημικά αναζητά την συμμαχία με μερίδες της αστικής τάξης.Το κυνερνητικό του σχέδιο είναι του τύπου Λούλα ενώ συμπεριφέρεται ως εαν να είναι του τυπου Τσάβες, μόνο που αυτός έχει πετρέλαια.
Το πρόβλημα με τα αυτοδιαχειριστικά σχέδια είναι οτι κανείς δεν τα εμπόδισε να αναπτυχθούν παρα μόνο η εγγενής αδύναμη κοινωνία πολιτών.Είναι τρικ οτι χρειαζεσαι κυβερνηση της αριστεράς για να έχεις τον κοινωνικό πόλο της οικονομίας.
Η καλύτερη μου ήταν ο Συριζα κυβέρνηση.Δεν θα έκανε καμία απολύτως τρέλλα (μομομερεις καταγγελίες) αλλά θα μπορούσε να κάνει εκσυγχρονισμούς (λεγε με ΣΔΙΤ, αφανείς ιδιωτικοποιήσεις κλπ) με μεγάλη συναίνεση.
Θα ήταν πολύ καλή κυβερνηση γιατι ακριβως δεν θα έκανε αυτά που υπαινίσεται ότι θα έκανε , οπως γίνεται πάντα.Αυτη είναι η τελετουργία της δημοκρατίας δεν είναι "ασυνέπεια"
Ας δούμε το προσεχές δίμηνο τρίμηνο
Για μένα είναι κρίσημο ο Σαμαρας να αποκτήσει ένα μομεντουμ "αξιοπιστίας" έστω και αν κάνει κανένα Σδιτ.Ο Τσίπρας συμπεριφέρεται στο απώτατο "δεξιό"¨όριο σύνεσης που μπορεί να έχει.Με εκπλησει θετικά με την ηπιότητα του .Οπως ειπαμε και πριν συνεχίζει να διολοσθαίνει προς ενα ¨"συνετό κυβερνητισμό"
Με αυτή την ατμοσφαιρα κατι μπορεί να γίνει.
Με συγχωρείς δεν βλέπω με αισιδοξία ένα σενάριο μιας κλασσικής κινηματικής ανατροπής η αντιστασης απλουστατα γιατί η υποτιθεμενη νίκη θα διαχειριστεί μια κόλαση.Η περιπτωση Χαλυβουργικής είναι εντυπωσιακή.Μετά από 8 μήνες το συνδικάτο δέχεται τους μισθους του Μάνεση , δεχεται τις απολύσεις και αναζητά μια διέξοδο με την διαβεβαιωση ότι θα γίνουν"επαναπροσλήψεις".Τραγωδία.
Δεχομαι μια εξυπνη κινηματική πολιτική ως πιεση και εγρηγορση,κατι που διαισθάνομαι μαλλον εκει προσανατολίζεται

Anonymous said...

@LLS
Εγραψες :

"Ευπορη μεσήλικη αριστερά της κονόμας"

Η εκφραση ... γενικευτική αν και περιγράφεις ενα γνωστό ισχυρό ρεύμα:

Ας πούμε μια "πολιτιστική αριστερά" των "insiders":
Δεκο, υψηλοβαθμοι Δημόσιοι,τακτοποιημένοι αυτοαπασχολούμενοι, στελεχη του ιδιωτικού κλπ,δηλαδή τον κορμό του Πασοκ και της παλαι ποτε ανανεωτικής αριστεράς

Ολα αυτά σωστα μεχρι το 2010.

Σήμερα όμως ποιος είναι εύπορος και που είναι η κονόμα;

Aπαντηση :
Η οικονομια συνεχιζει να παραγει εστω και με μεση υφεση 7%.
Η συσσωρευση υπερ-κερδων, μιζων κ.λ.π. και η αξιοποιηση τους σε αλλες επενδυσεις εχει εξασφαλισει πανω απο πλουσια ζωη στα παιδια τους, τουλαχιστον.

Μια παραβολη για την "αριστερη" φιλανθρωπια/ αλληλεγγυη

Μετα απο αιφνιδια μεταστροφη της ενσυναισθησης του (δηλ. της κατανοησης των συναισθηματων των αλλων και κυριως των ψηφοφορων του) ο Ευαγγελος Βνιζελλος προσεφερε το 30% των καταθεσεων του, δηλ. 900.00 ευρω, οποτε με προσθετο φορο 1.500/σαλονικο εξυπηρετηθηκαν 600 ατομα στην Συμπρωτευουσα.

Η δυναμη του παραδειγματος ηταν τοσο μεγαλη που στην επομενη δημοσκοπηση ο Ε.Β. αναδειχθη στον πιο δημοφιλη πολιτικο στην Β.Ελλαδα .

Σε συσκεψη των οργανωσεων ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Βορειων Προαστειων (Ψυχικο, Φιλοθεη, Κηφισια, Εκαλη,…)αποφασιστικε να υιοθετηθει -επιτελους- ο θεσμος της “αριστερης” φιλανθρωπιας στο υπο διαμορφωση κομμα, με μεγαλη -βεβαιως αντιδραση- των επαναστατικων στελεχων γοννων μεγαλοαστων λ.χ. Σκουρλετη, Μηλιου, …

Ευτυχως μειοψηφισε η “επαναστατικη” αποψη της επικρατησης του χαους , της εξαθλιωσης του επαναστατικου υποκειμενου δηλ. του επιστημονικου προλεταριατου ( 300.000 ανεργοι νεοι επιστημονες και ανεργοι ιδιωτικοι υπαλληλοι τουλαχιστον πανεπιστημιακης μορφωσης)με σκοπο την καταληψη των θερινων ανακτορων (συγνωμην της Βουλης) μετα απο γιγαντιαια απεργια διαρκειας και συνεχεις διαδηλωσεις εξω απο την βουλη, ωστε να εξαναγκασθουν οι Βουλευτες να ψηφισουν την εγκαθιδρυση του “μεσηλικα ευπορου σοσιαλισμου” στην χωρα.

Για να πλειοδοτησουν επικονωνιακα σε εκτακτη παγκοσμια συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ αποφασιστηκε να εξευρεθουν τα διπλασια χρηματα προς ανακουφιση 1200 ψηφοφορων του στην Β Αθηνων και Πειραια.
Αριστερα παμπλουτα παιδια οπως ο Π.Αγγελοπουλος εδωσαν 800.000 ευρω , τα δε υπολοιπα δοθηκαν απο πρωην ευρωβουλευτες του ΣΥΝ, “αριστερους” εργοληπτες και προμηθευτες του Δημοσιου και αλλους πλουσιους.

Αυτη η ιδιορρυθμη φιλανθρωπια/ αλληλεγγυη με το συνθημα (ΠΛΗΡΩΣΕ ΚΑΙ ΣΥ ΕΝΑΝ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΦΟΡΟ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΣΟΥ 1.500 ΕΥΡΩ) εξαπλωθηκε και στα υπολοιπα κομματα, αλλα και ευπορους πολιτες σαν μεταδοτικη ασθενεια.

συνεχιζεται…..

Αφωτιστος Φιλελλην

Left Liberal Synthesis said...

@AΦ

Παρότι δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τελικά η καταγωγή των Μηλιού Σκουρλέτη, εν τουτοις θέτεις ένα πολύ βασικό σημείο.

Ολο το project της κομμουνιστικής αριστεράς βασίζεται στην "απ'εξω" διαμόρφωση μιας νέας συνείδησης της εργατικής τάξης και επειδή δεν υπάρχει παρθενογέννεση στις ιδεες, ο αστικός ιδεολογικός καμβάς παρέχει τα κατάλληλα στοιχεία.
Αλλωστε για αυτό και η τραγωδία.Μια παραφθορά μιας κλασσικης αστικής αντιληψης "ο ορθολογικός σχεδιασμός" ιδεολογικοποιήθηκε και έγινε δόγμα για να τελειώσει στα γκουλαγκ.

Οσο αφορά περιπτώσεις ανθρώπων με αυθεντική αστική διαμόρφωση, δηλαδη με ακοπη προσβαση σε τεράστιο ογκο πληροφοριών και παραστάσεων, νομίζω είναι αξιοθρήνητοι όταν "παριστάνουν " μια ολοφυρόμενη αριστερά.Κλασσική αξιολύπητη η Κανέλη.

Δεν ξέρω όντως τα περί Σκουρλέτη Μηλιού αλλά αν ισχύει (μονο αν ισχύει) τότε βγάζω το καπέλο στον Μηλιό γιατι μετάτρεψε την αστική αποσκευή του σε ένα θεμελιακό έργο τριακονταετίας ( Θέσεις) και μου φαίνεται αξιοθρήνητος ο Σκουρλέτης (χίλια συγνώμη από τον ανθρωπο αν δεν ισχύει) που παριστάνει τον εκνευρισμένο προλετάριο.

Το ζήτημα δεν είναι απλό , αλλά το συμπέρασμα μου είναι οτι οι ιδέες είναι αυτονομες και δεν έχουν να κάνουν παρα πολύ λιγο με την καταγωγή. Η ιδέα πως η φτώχεια παράγει "αριστερά" και ο πλουτος "δεξιά" δεν ισχύει. Για αυτό και η αριστερά πρέπει πανω από όλα να διαφυλάτει το οποιο βιωτικό επίπεδο γιατι η φτωχεια δεν παραγεια αριστερά αλλά απελπισία , απογνωση και τελικά μια ζηλοφθονία που υποδέεται μια ανωτερη ιδέα.

Left Liberal Synthesis said...

Συνεχίζεται:

Για αυτό δεν με ενοχλεί καθολου η αυθεντική λαικότητα του ΚΚΕ η ο original λαικός αριστερισμος

Είναι sui generis εκφράσεις χωρίς επινόηση, χωρίς διαμεσολάβση, χωρίς "δευτερες σκέψεις"

Για αυτό διαφωνω με μεταρρυθμιστικές απόψεις που χλευάζουν την λαικότητα ή την δαινονοποιουν.(οπως κάνουν πολλοι εντος "εκσυγρονισμού")

Ο χλευασμός μιας συμπεριφοράς που είναι ακραία ανεπεξέργαστη γιατι είναι αδιαμεσολάβητο αποτελεσμα μιας αβιωτης ζωής είναι σχεδον φασιστική

Αντίθετα μια ακραία συμπεριφορά που είναι επινενοημένη υποκριτική και γίνεται από θέσεις ασφάλειας , μου φαίνεται αισχρή, ένδειξη αβυσαλαίας ανασφαλιας και ναρκισισμού.Το είδος ενδημεί .....

Anonymous said...

@LLS
Οντως "Το ζήτημα δεν είναι (καθολου)απλό ", αλλα εχει σχεση με την καταγωγη, την πορεια στην ζωη, τις ικανοτητες και ανησυχιες, την περιεργεια και το πεισμα, τα ψυχικα τραυματα,....

Ενας συντηρητικος φιλος μου μηχανικος, εξαιρετικο μυαλο (PhD στο Imperial σε 2,8 ετη!!!) και με πολλα ενδιαφεροντα, σαφως αδικημενος επαγγελματικα, μου πρωτομιλησε για τα κωλοπαιδα του Κολλεγειου.
Δηλ. και μονον η φοιτηση εκει, σε εξασφαλιζε δια βιου, μεσω των επιτυχημενων πρωην συμφοιτητων σου.

Ψαχνοντας το περαιτερω, ανακαλυψα στον χωρο των μηχανικων οτι υπαρχει και η αριστερη επαγγελματικη μαφια, η οποια αφου εγκαθιδρυθηκε τα μεσα του 80, αρχισε να μοιραζεται δουλειες με ποσοστωσεις ηδη απο το βρωμικο 89-90.

Ουτως η αλλως, τα γραπτα μου ειναι πολυ σατιρικα σχεδον λιβελλοι, σχετικα με τις εμμονες του Χ φωτισμενου μακρας θητειας της αριστερας η τον αγωνα του Ψ βολεμενου πανεπιτημικου, αφου υποκρινονται, εφοσον ειναι γνωστο οτι οι προφορικες και γραπτες ρητορικες των αριστερων και σημερα "προοδευτικων", "κεντροαριστερων"ή μεταρρυθμιστων" ακολουθουν την κλασσικη μεθοδο αγκιτατσια-προπαγανδα προς εν δυναμει οπαδους-κοπαδια και οχι προς ελευθερα σκεπτομενους πολιτες.

Συμφωνω απολυτα με το οτι "η αριστερά πρέπει πανω από όλα να διαφυλάτει το ... βιωτικό επίπεδο γιατι η φτωχεια δεν παραγει αριστερά αλλά απελπισία , απογνωση και τελικά μια ζηλοφθονία που υποδέεται μια ανωτερη ιδέα.", αλλα οι εργαζομενοι (λ.χ. ΔΥ) πρεπει να εργαζονται και επισης να πληρωνονται.

Το προβλημα ειναι οτι η αξιοκρατια προυποθετει ισοτητα ευκαιριων, πραγμα που δεν ισχυει σε κανενα υπαρκτο κοινωνικο συστημα. Γιατι πρεπει στα ψηλα ολα να ειναι ατιμωρητα και στα χαμηλα οχι;
Ηδη απο το 1970, ο Γκαλμπραιηθ, πατηρ, ειχε θεσει το θεμα της αυτονομης δρασης και των υπερογκων αμοιβων των ανεξελεγκτων managers των πολυεθνικων εταιρειων, πολλες φορες εις βαρος των ιδιων των μετοχων. Τελευταιο παραδειγμα ο CEO Carrefour πηρε 2,0 δις!!! αποζημιωση, οταν οι ζημιες της ηταν 7,0 δις.

Για ανθρωπους (οπως γραφεις) "με αυθεντική αστική διαμόρφωση, δηλαδη με ακοπη προσβαση σε τεράστιο ογκο πληροφοριών και παραστάσεων," με μεσαιο εισοδημα, οπως δυο αδελφια, καπως πρεπει να εξηγουνται οι αβυσσαλεες διαφορες στον τροπο ζωης και στα ενδιαφεροντα τους.
Φαινεται καποιος ειναι πιο περιεργος απο τον αλλο και λαμβανει ηδονη οταν βλεπει ενα εργο υψηλης τεχνης ( μουσικη, λογοτεχνια, θεατρο,....) οταν γραφει κειμενα, ποιηματα, δοκιμαια,...,κανει υποθεσεις και αναπτυσσει θεωριες ή επεξεργαζεται -εστω και ερασιτεχνικα- ιδεες και ψαχνει να δει αν αυτες επιβεβαιωνονται στην πραγμαατικη ζωη, ερευνωντας και τι εχουν γραψει αλλοι.

Αφωτιστος Φιλελλην

Left Liberal Synthesis said...



Δεν διαφωνούμε

Χαιρετω