Ο Κρατισμός ως μανία καταδιώξεως.Η περίπτωση Ανδριανόπουλου

Το ιστολόγιο εδώ και καιρό,έχει δηλώσει ότι ο όρος "νεοφιλελευθερισμός" δεν μπορεί να αποτελέσει έννοια κλειδί για την περιγραφή της συγκυρίας.Να μας συγχωρήσουν οι πολιτικοί ακαδημαικοί που την χρησιμοποιούν ,αλλά είναι τόσο ευρύχωρη,όπου σηματοδοτεί περισσότερο μια αίσθηση παρά μια πραγματικότητα.
Η χρήση της στην πολιτική ορολογία,εμπεριέχει εγγενώς την πιο συνομωτική σκοταδιστική άποψη για την πολιτική,καθώς έχουμε βρει κόμματα φασιστικά, ρατσιστικά , παιδοφιλικά,αλλά ουδείς δηλώνει νεοφιλελεύθερος σε κανένα μέρος του κόσμου,και έτσι η χρήση γίνεται κατ'απονομή.
Στην έρπουσα κρίση ,ο όρος γίνεται ακόμα πιο ανεπαρκής καθώς συνήθως οι δραστικές αλλαγές έχουν το στοιχείο της αλλαγής προσώπων ή αυτοκριτικών ,αλλά εδώ οι κατ'απονομή νεοφιλελευθεροι συμπεριφέρονται αντίθετα με την υποτιθέμενη στρατηγική τους.
Θα επανέλθουμε στο θέμα,καθώς έχει ψωμί,αλλά για τους φίλους του ιστολογίου (ρε σεις παραγίνατε πολλοί) είναι γνωστό ότι οι συρμοί και οι εννοιολογικές ευρυχωρίες δεν μας πολυπάνε.
Τούντων δοθέντων σήμερα λέω να ασχοληθούμε με μια αντίστροφη μανία αυτή του κρατισμού.
Και μπορούμε να το κάνουμε άνετα πολύ άνετα,δεδομένου ότι συνεχώς τις τελευταίες μέρες έχουμε καταδείξει τον επικίνδυνο και υστερικό χαρακτήρα ενός αγοραίου "αντινεοφιλελευθερισμού".
Ο σύντροφος Ανδριανόπουλος ,έχει εδώ και χρόνια αρθρογραφήσει για τις αρυθμίες, τις τεράστιες σπατάλες,τις παραμορφωτικές επιπτώσεις που έχει το εκτεταμένο κράτος στην Ελλάδα.Το κάνει με συνέπεια και πολλές από τις κριτικές του έχουν ένα ισχυρό στοιχείο αλήθειας.
Η Ελλάδα είναι χώρα κλεπτοκρατικού κρατικοδιαίτου καπιταλισμού,με πολυδαίδαλο κράτος,ανίσχυρους αντισταθμηστικούς μηχανισμούς,αλλά το κυριώτερο το όποιο κράτος έχει στοιχεία "αυτονόμησης".
Πίσω από τα μισόλογα των πολιτικών είναι φανερό ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει καμία μεταρρύθμιση αν δεν περάσει ,με το αζημίωτο,από τους διάφορους Gate Keepers,που αυξάνονται και πληθύνονται.Το όνειρο του κάθε συμπολίτη είναι να βρεί και αυτός μια "πόρτα" για να εισπράξει οψέποτε τα λύτρα που εθμικά του αναλογούν.Αυτά είναι γνωστά και πάνω σ'αυτά οποιαδήποτε κριτική είναι καλοδεχούμενη.
Στην περίπτωση όμως της χρηματιστηριακής κρίσεις ο σύντροφος Ανδρέας,με μια ευκολία blogger του Ολυμιακού,βγάζει τσάκα τσάκα τις καταδικαστικές αποφάσεις του,και ανακαλύπτουμε στο άλλωτε ενδιαφέρον ιστολόγιο του,ότι για όλα φταίει ο κρατισμός των ΗΠΑ μέσω των ημικρατικών ιδρυμάτων Fannie Mae and Freddie Mac .
Για σιγά ρε σύντροφε.
Για να καταλάβουμε τι έγινε το 29,πέρασαν κάποια χρονάκια,γράφτηκαν καμμιά χιλιάδα Phd,και λογαριασμό δεν κάναμε.
Και εσύ σε δύο μερούλες έβγαλες το φιρμάνι;
Σε τέτοιο ιστορικό γεγονός που ζούμε ,έιναι πιθανόν και οι FM να έχουν κάποιο ρόλο,αλλά να τον αναδείξουμε ως μοναδικό και να αρχίσουμε την θρηνωδία,πρωτού κατασταλλάξουν τα πράγματα,μας έρχεται πολύ υστερικό.
Κακός ο κρατισμός,αλλά και η μανία καταδίωξης θέλει και αυτή την ρέγουλα της.
Εκτός και αν νομίζουμε ότι οι πολίτες πρέπει σώνει και καλά ,να στρεσσάρονται στα κουστουμάκια που θα ράβει ο κάθε opinion maker είτε "αντινεοφιλελευθερος" είτε "αντικρατιστής".