Thursday, September 4, 2008

Κλαυθμοί για φόρους από αυτούς που αναζητούν τo κράτος παντού,οδυρμοί για την φοροδιαφυγή από αυτούς που "επιχείρηση" σημαίνει James Bond

Και ξαφνικά ο Αλογοσκούφης τα βάζει με την μικρομεσαία φοροδιαφυγή. Αναμφίβολα για να καταλήξει εκεί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα,και μάλλον οι εκλογές δεν είναι μακρυά.
Το ενδιαφέρον είναι ότι στο ζήτημα της μικρομεσαίας φοροδιαφυγής ,αναδεικνύονται όλες οι αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας και άπαντες την αντιμετωπίζουν με εξαιρετική αμηχανία.
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Η οδυνηρή και αντιφατική πραγματικότητα είναι πως για ένα μεγάλο κομμάτι των μικρομεσαίων επιτευδηματιών ,ασκεί αυτήν την δραστηριότητα επιβιώνοντας, ακριβώς λόγω των διαφόρων εισφοροδιαφυγών.Σε ιδανικές συνθήκες εκπλήρωσης όλων των συμβατικών υποχρεώσεων τους,η δραστηριότητα γίνεται οριακή και ασύμφορη.
Το πρόβλημα προφανώς είναι η χαμηλή παραγωγικότητα αυτών των δραστηριοτήτων, η οποία δεν επιτρέπει μια οργανική ανάπτυξη ,που θα οδηγούσε σε άυξηση εισοδήματος,και έτσι αναγκαστικά η μοναδική συνθήκη παραγωγής εισοδήματος είναι η αποφυγή εισφορών.
Στην αντιμετώπιση του προβλήματος όλες οι κύριες σχολές σκέψης μάλλον έχουν δίκιο και αδικο μαζί.
Οι φιλελεύθεροι που υποστηρίζουν την δραστική μείωση των πάσης φύσεως εισφορών καθώς φιλοσοφικά τις θεωρούν ως «υποχρεωτική εργασία» ,και οι πιο «κρατιστές σοσιαλδημοκράτες» που στηρίζουν όλο το κοινωνικό σχέδιο στην αναδιανομή μέσω της γενικευμένης φορολογίας και αναδιανομής ,έχουν να αντιμετωπίσουν το εξής ερώτημα
Αν μια επιχειρηματική δραστηριότητα έχει οικονομική απόδοση οριακή ,στο σημείο όπου οι εισφορές και φόροι αποτελούν ένα σημαντικό ,μερίδιο της απόδοσης τι κάνουμε;
Μειώνοντας τους φόρους δραστικά,απαλλάσσουμε τους μικρούς από το άγχος της επιβίωσης, «ορθολογικοποιούμε» οργανικά την απόδοση της δραστηριόπτητας τους, και τους δίνουμε ένα επιχειρηματικό ορίζοντα,ταυτόχρονα όμως πρέπει στο κοινωνικό συμβόλαιο που προκύπτει να ξεκαθαρίσουμε το έυρος των κοινωνικών υπηρεσιών που μπορούν να απολαύσουν.
Επιβάλλοντας την στοιχειώδη αυτονόητη υποχρέωση φορολογίας,τουλάχιστον στο επίπεδο των μισθωτών , λόγω της εγγενούς ελείπουσας παραγωγικότητας,είτε τους ωθούμε σε νέο κύκλο φοροτεχνικής επινόησης της αποφυγής,είτε τους οδηγούμε σε κλείσιμο.
Στην σχετική συζήτηση που γίνεται,σε ένα ασφυκτικό ρητορικό περιβάλλον λαικισμού,αποκρύπτονται επιμελώς οι πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες των πολιτικών που προτείνονται ή αντιπαραβάλλονται.
Κλαυθμοί για τους μεγάλους φόρους από αυτούς που αναζητούν την κρατική μέριμνα παντού,οδυρμοί για την φοροδιαφυγή από αυτούς που ξέρουν από επιχείρηση μόνο από ταινίες του James Bond.
Ολα τα μεγάλα πολιτικά σχέδια που ακούμε ,είναι ημιτελή και «ύποπτα» ασαφή .
Συμπέρασμα,θα βαδίσουμε ολοταχώς σε μια όξυνση λαικισμού και ανευθυνότητας. Οι «οριακοί» επιχειρηματίες είναι πολλοί,είναι πολιτικά ευμετάβλητοι,και περίπου την άνοιξη του 2009,θα πληρώσουν φόρους που θα τους μειώσουν το ατομικό εισόδημα.Κάπου εκεί κοντά μάλλον θα έχουμε εκλογές.Αλλιώς η εξίσωση δεν λύνεται

9 comments:

Ntinos said...

Καλησπέρα.

Κατ'αρχάς πολύ ωραία θεματολογία για blog! Να και κάτι που έλειπε απ'την ελλάδα (όπως ο φιλελευθερισμός καλή ώρα).

Πάνω στο θέμα της φορολογίας τώρα, και ως προς το ποιος θα πρέπει να φορολογείται και πόσο.
Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα οι φόροι μας χάνονται. Είτε τους τρώνε όσοι παρεμβάλλονται από την τσέπη μας μέχρι την παροχή της υπηρεσίας, είτε η υπηρεσία έπειτα υπολειτουργεί και απλά καταναλώνει χωρίς να παράγει έργο (κάποιος βολεύεται).

Σε έναν ακραία φιλελεύθερο κόσμο, όπου δεν θα υπήρχε καν φορολογία και κατά συνέπεια παροχή υπηρεσιών, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα το κράτος να μην παρέχει στοιχειώδη μόρφωση, πράγμα που απαιτείται για να διατηρείται ο δημοκρατικός χαρακτήρας της χώρας (ελλειπής μόρφωση => ελλειπής άνθρωπος => ελλειπής δημοκρατία). Η διαβεβαίωση ότι "θα κυκλοφορήσει το χρήμα και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μορφωθούν όλα τα άτομα" προφανώς και δεν είναι αρκετή για να εξασφαλίσει σταθερότητα της οικονομίας και του πολιτεύματος.
Κάτι τέτοιο θα είχε τραγικά αποτελέσματα για την Ελλάδα. Μετά από αρκετά χρόνια ο ελληνικός κόσμος θα ωρίμαζε αρκετά ώστε να λειτουργήσει, αφού όμως θα είχαν εξοντωθεί τα λιγότερο ανταγωνιστικά άτομα.

Στην μέση μεταξύ ακραίου φιλελευθερισμού και κομμουνισμού βρίσκεται ο προοδευτισμός (progressivism).

Σύμφωνα με τον οικονομικό προοδευτισμό, αυτό που χρειάζεται είναι ένας ισχυρός δημόσιος τομέας για να παρέχει βασικές ελευθερίες, και ένας ιδιωτικός τομέας που να παράγει, παρέχοντας την ελευθερία της επαγγελματικής ανέλιξης. Ένας τέτοιος κόσμος συνδυάζει την παροχή βασικών ευκαιριών στην μόρφωση που παρέχει ο κομμουνισμός, και τα ωφέλη του ανταγωνισμού στην παραγωγή, στοιχείο του Φιλελευθερισμού, χρησιμοποιώντας τα για να εξασφαλίζονται περισσότερες κοινωνικές ευκαιρίες. Ένα τέτοιο σύστημα δεν είναι ούτε απαραίτητα εχθρικό προς τον ιδιωτικό τομέα (ελέγχοντάς τον όμως ώστε να συμπεριφέρεται), ούτε κρατιστικό, από την άποψη ότι τον ρόλο του δημόσιου τομέα θα μπορούσε να τον παίξει ένας σωστά ρυθμισμένος ιδιωτικός.

Αυτά βέβαια ειναι για την Αμερική του Ρουζβελτ. Στην Ελλάδα φυσικά δεν πρόκειται να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο γιατί όλοι κοιτούν το βραχυπρόθεσμο συμφέρον τους.

Left Liberal Synthesis said...

@ntinos
Το ζήτημα αν και απλό,επανέρχεται διαρκώς έτσι για να μας αποδείξει την πολυπλοκότητα του εκ των υστέρων.
Χαμηλοί φόροι,μειώνουν δημόσιες δαπάνες,αλλά ταυτόχρονα κινητοποιούν καλύτερα την επιχειρηματικότητα.Αντίθετα υψηλοί φόροι ,που ενισχύουν τις δημόσιες υπηρεσίες,πολλές φορές αποτελούν αντικίνητρα για ανάληψη πρωτοβουλιών.Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε μια ισορροπία αλλά μάλλον είναι δύσκολη.
Και στις δύο περιπτώσεις η ποιότητα των υπηρεσιών που όλοι χρηματοδοτούμε είναι ζητούμενο

Greek Rider said...

Πάντως είναι αλήθεια αυτό που γράφεις ότι πολλοί μικρομεσαίοι και μικροί ζούνε με τη φοροδιαφυγή κτλ.

Πιστεύω ότι είναι πολύ άδικο ένας μικρός επαγγελματίας που βγαίνει δε βγαίνει να τα υφίσταται όλα αυτά. Αυτό οφείλεται στην προκατάληψη που υπάρχει ότι όλοι οι επιχειρηματίες είναι απατεώνες και πλούσιοι. Αυτό δεν ισχύει.

Είναι καλύτερο να έχει κάποιος μια μικρή δουλίτσα από την οποία θα ζει αξιοπρεπώς παρά να είναι υπάλληλος. Αυτό δεν φαίνεται ότι είναι και πολύ της μόδας.

Left Liberal Synthesis said...

Greek Rider
Είναι μια μεγάλη μερίδα,και αυτό έχει τρομερές επιπτώσεις στην πολιτική συμπεριφορά.
Τι κάνουμε όμως ,μείωση φόρων ή τους κλείνουμε;;
Εδώ σε θέλω...

Greek Rider said...

Γιάννη είναι πολύ δύσκολα ερωτήματα αυτά όπως και η πολιτική είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.

Ntinos said...

>Χαμηλοί φόροι,μειώνουν δημόσιες >δαπάνες,αλλά ταυτόχρονα >κινητοποιούν καλύτερα την >επιχειρηματικότητα.Αντίθετα υψηλοί >φόροι ,που ενισχύουν τις δημόσιες >υπηρεσίες,πολλές φορές αποτελούν >αντικίνητρα για ανάληψη >πρωτοβουλιών.Είναι σαφές ότι >χρειαζόμαστε μια ισορροπία αλλά >μάλλον είναι δύσκολη.

Μάλλον κλιμακούμενοι φόροι ανάλογα με το πόσο κερδοφόρα είναι η επιχείρηση.

Με το παράδειγμά μου περί economic progressivism ήθελα να δείξω ότι δημόσιος και ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να λειτουργούν συνδυαστικά. Ο πρώτος να παρέχει την ευκαιρία στο ικανό άτομο να αξιοποιηθεί ασχέτως οικονομικών δυσκολιών, και ο δεύτερος να το αξιοποιεί προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Left Liberal Synthesis said...

Ntino
Δεν νομίαω ότι διαφωνούμε.Συνήθως επί της αρχής ,όλα είναι κατανοητά.Στην πράξη τα πράγματα είναι δύσκολα,όπως η περίπτωση με την κατάργηση του αφορολόγητου,και την επίπτωση στους οριακούς επιτηδευματίες.

Anastasios said...

Ξεχνάμε το θέμα των "ελεγκτικών μηχανισμών". Με την αυθαίρετη κατάργηση του αφορολόγητου οι πρώτοι που θα ζημιωθούν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες που δε φοροδιαφεύγουν. Καλούνται να βάλουν μία δόση 100 ευρω το μήνα επιπλέον για την εφορία. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί τι κάνουν? Είναι ανύπαρκτοι. Η φοροδιαφυγή πατάσσεται με παιδεία. Αποδέχεσαι ότι δεν είσαι Free-rider συνεπώς και πληρώνεις τους φόρους για το γενικό καλό. Βέβαια αυτό είναι ουτοπικό για την Ελλάδα. Συνεπώς το δεύτερο είναι ο έλεγχος. Τσιμπάς ένα μεγάλο φοροφυγά και το φορολογείς για τα εισοδήματα που δε δηλώνει + πρόστιμο. Ο φόβος φυλάει τα έρημα.

Left Liberal Synthesis said...

@anastasio
Συμφωνώ.Αλλά το πρόβλημα είναι ότι έχουμε επιτηδευματίες που αν πληρώσουν εισφορές φ΄ρους έχουν οριακές αποδόσεις.