O γοητευτικός Φιλελευθερισμός της Ακρας Αριστεράς.O Philippe Raynaud στοχάζεται στο όριο ριζοσπαστικής δημοκρατίας και επανάστασης

Παραθέτω δυο πραγματικά περιστατικά

Οταν πρωτοσυναντήσαμε το ρεύμα Guache Liberalle της Γαλλίας,ρωτήσαμε την απλοική γεωγραφικής φύσεως ερώτηση:"Στις κινητοποιήσεις σε ποιο μπλοκ συμπαρατάσεστε;"

Και η απάντηση "Μα φυσικά με την άκρα Αριστερά".

Κι όταν συζητούσαμε με μέλος της ΦΙΣ για τον μονόπλευερο προσανατολισμό των φιλελεύθερων ιδεών ,που μέσα από μια σειρά παρανοήσεων καταγράφονται ως εξαχρειωμένος καπιταλισμός Laisser Faire,λάβαμε τον σχολιασμό "το project του φιλελευθερισμού είναι της Ακρας Αριστεράς"

Το ιστολόγιο μας δεν κρύβει την εκκεντρική του συνάφεια ,τόσο με το γόνιμο διάλογο της Ακρας Αριστεράς αλλά και τις αυθεντικές αντικρατικιστικές φιλελεύθερες ιδέες.Αλλωστε πριν από εμάς το πολιτικό λεξιλόγιο είχε εμπλουτισθεί εκτός από τον αναρχκομμουνισμό και με τον αναρχοκαπιταλισμό.

Εχουμε καταθέσει ήδη αποσπάσματα απο τους Hayek,Nozick που θα εύρισκαν άνετα θέση σε οποιοδήποτε σελίδα των περιοδικών της "Αυτονομίας" ,αλλά τις διεισδυτικές αναλύσεις των Negri,Zizeck που ενσωματώνουν τις φιλελεύθερες ιδέες στο πνευματικό οπλοστάσιο ενός αριστερού προγράμματος ρήξεων.

Είναι σαφές ότι αν ορίσουμε τα ιδεολογικά ρεύματα γραμμικά,το φιλελεύθερο πλέγμα ιδεών τέμνεται σε πολλά σημεία με τις ελευθεριακές και αντιδογματικές κατευθύνσεις της Αριστεράς,ενώ έχει λιγώτερες ωσμώσεις με τα ρεύματα που διαπερνούν τα mainstream κόμματα της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς.

Είναι σαφές ότι οι κύριοι φορείς της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας,προερχόμενοι ιστορικά από την οικονομία του μεγάλου εργοστασίου ,προσειδιάζουν μορφολογικά με τις αντίστοιχες ιεραρχικές δομές αλλά και την μειωμένη ποικιλία τους.Ταυτόχρονα η απόλυτη ταύτιση τους με τους εργαζόμενους του λεγόμενου Δημοσίου Τομέα,τους εντάσει de fatco ,σε μια ροή ιδεών που υπερασπίζονται το ευρύτερο κράτος όχι μόνο ως όργανο επιβολής μιας πολιτικής ,αλλά και ως μορφής λιτής αυστηρής και γραμμικής στον μονοδιάστατο άξoνα της ιεραρχίας.

Ανίστροφα οι αυθεντικοί φιλελεύθεροι και οι ακροαριστεροί (εξαιρούμε τις σταλινικές σέκτες) έχουν μια εγγενή συνάφεια με την μορφολογική πολυποικιλότητα,την οποία θεωρούν ως προυπόθεση και όχι αποτέλεσμα των πολιτικών δράσεων,διατυπώνουν μια καθολική θεωρεία για τα ατομικά δικαιώματα,αμφισβητούν ριζικά την εθνικοπατριωτική ιδεολογία ως πεδίο υπεράσπισης των εργασικών δικαιωμάτων,και προωθούν μια κοινωνιολογική κατεύθυνση της ανοχής.

Δεν είναι τυχαίο πως αντιλήψεις κοντά στον Negri, αντιμετωπίζονται από την κύρια αριστερά ,ως καλυμμένη υπεράσπιση του "νεοφιλελευθερισμού"....

Η θέση του ιστολογίου είναι ότι προφανώς η ανάλυση αυτή έχει βάση,αλλά προφανώς δεν έχει την ιδεολογική απαξία που της αποδίδεται.

Κυκλοφόρησε στα Ελληνικά το βιβλίο του Philippe Raynaud "Το μωσαικό της Ακρας Αριστεράς".Για άγνωστους λόγους αποκόβεται από εξώφυλλο από την Ελληνική εκδοση ο υπότιτλος "Στο μεταίχμιο της Ριζοσπαστικής Δημοκρατίας και Επανάστασης"

Κατά την ταπεινή γνώμη μας ο υπότιτλος αποκρύβει και την ουσιαστική συμβολή του βιβλίου.Η Ριζοσπαστική Δημοκρατία αναπνέει ένα γόνιμο αέρα φιλελευθερισμού και εφάπτεται οριακά με τις σχεδόν μεταφυσικές αναζητήσεις της στιγμιαίας επανάστασης.

Στις σελίδες του ο Philippe Raynaud ,εκτός από την προσέγγιση της τρέχουσας πολιτικής της Γαλλίας,αναλύει βαθύτερα τις αναζητήσεις των D.Bensaid,A.Negri,A,Badiou,E Balibar.

Με την εξαιρετική ανάλυση αποκαλύπτεται ότι η προγραμματική ανανέωση της αριστεράς δεν τοποθετείται διαμετρικά απέναντι στον φιλελευθερισμό ,αλλα αναζητάτει μια υπέρβαση ,με την οικειοποίηση ,ενσωμάτωση των προταγμάτων του.Η χονδροειδής πόλωση αριστεράς φιλελευθερισμού ,πάει περίπατο.

Με μια έννοια η τοπολογία των φίλων μας στις διαδηλώσεις της Γαλλίας,βρίσκει την βαθύτερη ερμηνεία της.