Η Ευρωπαική Αριστερά για την τρέχουσα κρίση

Δεν είναι απίθανο να εξελίσσονται αυτές τις εβδομάδες ιστορικά γεγονότα ,σχετικά με την παγκόσμια οικονομία.Ας μην βιαστούμε όμως,τα επικίνδυνα στοιχήματα είναι αυτά με την ιστορία,και καλό είναι να περιμένουμε λίγο.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η κρίση αποκαλύπτει ολοφάνερα ότι τα ζητήματα της παγκόσμιας οικονομίας δεν εξαντλούνται στην αποκάλυψη των αντινομιών του λεγόμενου ή πραγματικού "νεοφιλελευθερισμού".
Το ιστολόγιο ,έχει μια σοβαρή δυσκολία να αποδεχθεί την ορολογία του "νεοφιλελευθερισμού" ως εργαλείο ,ανάλυσης και κατανόησης του σύγχρονου κόσμου.Η χονδροειδής και ιδεολογική χρήση του όρου αυτού,παράγει ένα πλέγμα παρανοήσεων και συσκοτήσεων που μάλλον δυσκολεύεουν παρά διευκολύνουν την πολιτική προοπτική των δυνάμεων της εργασίας.
Συνοπτικά αναφέρουμε
-Την κατανόηση του οικονομικού γίγνεσθαι καθοδηγούμενου από ένα ενιαίο κέντρο ισχύος ,ενώ όλες οι ενδείξεις και μελέτες αναφέρουν ότι οι όποιες θετικές πλευρές της παγκοσμιοποίησης ,οφείλονται στην γόνιμη σύναψη διαφόρων "εξαιρέσεων" (Roberto Unger Free Trade Reimagined)
-Την υποτίμηση των αντιφάσεων στην ίδια την οικονομία και πολιτική των ΗΠΑ των οποίων οι δράσεις έχουν την μορφή "πραξικοπήματος κατά της παγκοσμιοποίησης" (Α.Negri.Good Bye Mr.Socialism)
-Την χρήση μιας πολιτικής αντζέντας "αντι-νεοφιλελευθερισμού" από ισχυρές πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις,που αντιλαμβάνονται την λειτουργία τους,μόνο στα πλαίσια μιας στατικής προσοδοθηρίας,προστατευμένης από εθνικές ρυθμίσεις.(Good Capitalism Bad Capitalism W.Baumol,R.Litan,J Schramm)
Μια περιγραφική εξ'αποστάσεως προσέγγιση της τρέχουσας κρίσης ,ως "αναμενόμενων δινών του νεοφιλελευθερισμού" δεν βοηθά,αλλά ταυτόχρονα εξηγεί την πρωτοφανή αμηχανία που προκαλούν τα μέτρων που παίρνει η Αμερικανική κυβέρνηση.
Μου είναι τελείως ασαφές αν τελικά η Ευρωπαική Αριστερά επικροτεί ή αποδοκιμάζει τα μέτρα αυτά.Η πρώτη αίσθηση που έχουμε είναι ότι η Αριστερά σιωπηλά επικροτεί μια κατεύθυνση περιορισμού των πολύπλοκων δευτερογενών χρηματοοικονομικών προιόντων και περιορισμού των επισφαλών δανεισμών,αλλά μάλλον είναι αδύνατο να τα αποδεχθεί καθώς είναι σαφές η είναι δυνατόν να οδηγήσουν (πιθανόν) σε ένα ιστορικό κύκλο ρυθμισμένου "νεοφιλελευθερισμού".Ταυτόχρονα η ενεργητική παρέμβαση των ιθυνόντων των ΗΠΑ,αποδεικνύει την εγγενή "αντιδογματικότητα" του παγκόσμιου γίγνεσθαι.Το θεώρημα του ενιαίου "νεοφιλελευθερισμού" μάλλον αγγίζει τα όρια της λογικής του ολοκλήρωσης του.
Ας τολμήσουμε να υποστηρίξουμε ότι η κρίση αυτή ,ασφαλέστατα είναι το τέλος ενός ξέφρενου παιχνιδιού χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας ,αλλά και το τέλος μιας μονοσήμαντης σύλληψης του παγκόσμιου οικονομικού πλέγματος ,ως "νεοφιλελευθερισμός"
Με κλικ στο τίτλο παρουσιάζεται ένα πανόραμα απόψεων της Ευρωπαικής Αριστεράς,όπως το συνέλεξε μόλις προχθές ο Guardian.
Daniel Cohn-Bendit,Ken Livingstone,Ken Loach μερικοί από τους συμμετέχοντες στην έρευνα ,που καλύπτει όλο το εύρος της Αριστεράς.