Γ.Ρουση.Ο Μαρξ γεννήθηκε νωρίς.Ο αντικρατικιστικός χαρακτήρας του κομμουνισμού,όπως τον αναπτύσσουν οι κλασσικοί

«Ο πραγματικός κομμουνισμός κάθε άλλο παρά σημαίνει κρατισμό,ολοκληρωτιμσό,περιορισμό της ατομικής ελευθερίας.Μάλιστα όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Κονστάτσο Πρέβε κάθε άλλο παρα ταυτίζονται κλλεκτιβισμός και κομμουνισμός» σελ 46

«Οταν καμιά φορά θέλοντας να σοκάρω το φοιτητικό ακροατήριο μου ,η αλήθεια κάπως σχηματικά,τον κομμουνισμό σαν το βασίλειο της ατομικής πρωτοβουλίας ,είμαι βέβαιος ότι είμαι πιο κοντά στην παράδοση του κομμουνιστικού οράματος από ότι διάφοροι διαστρεβλωτές του και η κοπινή περί αυτού αντίληψη» σελ 47

«Ο Ενγκελς το 1891 στην εισαγωγή του στον Εμφύλιο Πόλεμο στην Γαλλία ,αναφερόμενος στην Γερμανία,διαπιστώνει τον θαυμασμό προς το κράτος και επιχειρεί μια αρχή ερμηνείας του που στηρίζεται στην συνήθεια –η δεισιδαιμονική κρίση προς το κράτος πέρασε από την φιλοσοφία στην κοινή συνείδηση της αστικής τάξης και ακόμη πολλών εργατών-.Και από εδώ πηγάζει ένας δεισιδαιμονικός σεβασμός που ριζώνει τόσο πιο εύκολα όσο οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει από τα παιδικά τους χρόνια να φαντάζονται ότι τάχα όλες οι υποθέσεις και τ α συμφέροντα που είναι κοινά γιά όλη την κοινωνία δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν και να προστατευτούν αλλιώς ,παρά όπως εξυπηρετούνταν ως τώρα ,δηλαδή από το κράτος και τους υπαλλήλους του» σελ.σελ 253

Τα αποσπάσματα από το βιβλίο του Γ.Ρουση είναι χαρακτηριστικά.Ο συγγραφέας με ένα ενδελεχή και τεκμηριωμένο τρόπο,επιχειρεί να αναδείξει τον αντι-κρατικιστικό και ελευθεριακό χαρακτήρα του κομμουνισμού ,όπως τον περιγράφουν οι κλασσικοί.

Πρόκειται για μια έντιμη και παραγωγική προσπάθεια,στα πλαίσια μιας αγωνιώδους προσπάθειας να ανανεωθεί το κομμουνιστικό όραμα ,στις σύγχρονες συνθήκες.
Ο ΓΡ αναπτύσει μια θεωρητική σύλληψη παράλληλη με τον Negri ,σύμφωνα με την οποία οι δομές της σύγχρονης οικονομίας μέσω της κυριαρχίας της άυλης παραγωγής και του πνευματικού περιεχομένου της σύγχρονης οικονομίας,είναι ώριμες για κοινωνικούς μετασχηματισμούς.Ο Κομμουνισμός προσλαμβάνεται ως συγχρονισμένος με την αιχμή της υπερανεπτυγμένης οικονομίας.
Η καθολικότητα των ατομικών δικαιωμάτων και η a priori δυσανεξία προς μορφές καταναγκαστικής ή και τεχνικής εξισωτικότητας ,διαπερνά όλα το βιβλίο.
Ο Ρούσης ,συχνός αρθρογράφος του Ριζοσπάστη και έγκριτος ακαδημαικός, μας αποδεικνύει έμπρακτα πως η έντιμη διανοητική εργασία ,δεν λείπει από αυτόν το τόπο.
Για όσους ψάχνουν τις διαυγείς φωνές σε όλο το φάσμα ,συνίσταται ανεπιφύλακτα.