Το ιστολόγιο μας δεν έχει αυταπάτες για τους βαθύτερους ιδελογικούς προσανατολισμούς ,και τα οργανωτικά πλέγματα που επικρατούν στο συνδικαλιστικό κίνημα.΄
Υπόρρητος θαυμασμός για οικονομίες κεντρικού σχεδιασμού,αξιοποίηση όλων των δαιδαλωδών διασυνδέσεων και ρυθμίσεων του κράτους,ταύτιση της επιχειρηματικότητας με τις "λούμπεν" νεοελληνικές εκδοχές της.
Βέβαια με βάση τις επιδόσεις την φυσιογνωμία και τον οραματισμό του νεοελληνικού επιχειρείν που κωδικά εκφράζεται στην λέξη κλειδί "κονόμα" ,η ΓΣΕΕ μάλλον ευρίσκεται μίσο κλικ μπροστά.
Η έκθεση όμως για το 2007,που ευρίσκεται με κλικ κάτω από τον τίτλο,αποδεικνύει πως οι ζημώσεις,και οι ιδεολογικοπολιτικές διεργασίες, που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της, έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα κατεύθυνση.
Είναι σαφές πως οι οικονομολόγοι του ΙΝΑ,αναζητούν μια παραγωγική οικονομία,με ένταση καινοτομίας, αυτόνομη ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας ,και ποιοτική μεγέθυνση του "ανθρώπινου κεφαλαίου".
Τα ευρήματα της έκθεσης είναι οδυνηρά για το μέλλον,αλλά και ακριβοδίκαια για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας,η οποία έχει σαφώς ανεκμετάλευτες δυνατότητες.
Είναι άλλο να ακούς ή να βλέπεις μερικούς εκπροσώπους της ΓΣΕΕ και άλλο να διαβάζεις τα αποτελέσματα των εργασιών τους.
Είναι σαφές ΄μπορούμε να αισιοδοξούμε,όχι για την οικονομία,αλλά τουλάχιστον για την ποιότητα του διαλόγου
8 years ago
Posts
1 comment:
Γιάννη είσαι πάντοτε στην αιχμή των εξελίξεων! Σήμερα κατά τύχη συζητούσα με ένα φίλο το κείμενο αυτό το οποίο είχε διαβάσει πριν από 1-2 βδομάδες σε μια εφημερίδα.
Το ότι η αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα είναι 25% !!! (πάνω από 1 εκ άνθρωποι) είναι πραγματικά εντυπωσιακό και εξοργιστικό. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΣΩΜΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ δεν έχει ιστοσελίδα!!! (ενώ π.χ. έχουν οι Κύπριοι).
Επίσης εντύπωση μου έκανε το μεγάλο μέγεθος της ανισότητας.
Εντυπωσιακοί ήταν επίσης οι στόχοι του Πράσινου Βιβλίου που έχει σκοπό να απορυθμίσει περαιτέρω την αγορά εργασίας και να μετακυλίσει κόστη στο κοινωνικό σύνολο κατά τα αμερικάνικά πρότυπα.
Πέρα από όλα αυτά θα πρέπει όμως να δούμε και κάποιες συγκεκριμένες πονηρές στρατηγικές διεκδίκησης όπως οι λευκές απεργίες, η στρατηγική αυστηρής τήρησης κανονισμών με έμμεσο στόχο την δημιουργία κωλυσιεργίας ή ακόμη και δεδηλωμένη μείωση της παραγωγικότητας. Στρατηγικές τις οποίες τα συνδικάτα δεν συζητάνε γιατί πιστεύουν ότι πάνω κάτω κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αυτές οι στρατηγικές είναι σημαντικές γιατί τα περιθώρια απεργιών στενεύουν από τα δικαστήρια.
Επίσης απαιτούνται πολύ έντονες διεκδικήσεις για πολύ σημαντική πτώση των ωρών εργασίας, διεκδίκηση που δεν είναι πρόσκαιρη όπως μια αύξηση αποδοχών που κατά κανόνα θα την διαγράψει ο πληθωρισμός.
Είμαι βέβαιος ότι πολλές εργασίες θα πρέπει να γίνουν πιο εύκολα και παραγωγικά με τη χρήση νέων τεχνολογιών σε βάρος όμως των ωρών εργασίας που έτσι θα μπορούν να μειωθούν. Κάτι για το οποίο δεν τολμάει να μιλήσει κανείς. Έτσι όταν βελτιωθεί η παραγωγικότητα (π.χ. μέσω της τεχνολογίας) οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα σχεδόν ουσιαστικό όφελος αφού τις όποιες αυξήσεις η οικονομία και ο πληθωρισμός τις εξαϋλώνει.
Post a Comment