Η αυθόρμητη (αλα Hayek) τάξη του διαδυκτίου,μας προσέφερε ένα ευρηματικό Μαρξιστή ,που εισηγέιται ένα αυθενtικό Left Liberal σχεδιο.Τον R.Wolff

Το ιστολόγιο εδω και καιρό έχει διακυρήξει τον ιδιοτελή χαρακτήρα του.Εκφράζει την διαπιστωμένη περιέργεια του ιστολόγου,που διερευνά on line,κάτι που δεν προυπάρχει ως απρουπόθετη κοσμοεικόνα .Στο διάστημα αυτό η ιστολογική περιπέτεια δεν μας έχει απογοητεύσει.
Στο διαδύκτιο κυκλοφορεί πολύ ορυκτό,που μόνο όποιος έχει την όρεξη να εμπλακεί στα αδρανή άχρηστα υλικά του μπορεί να ανακαλύψει τα διαμάντια.Και ως γνωστόν στην ορυκτολογία τα αδρανή υλικά είναι πάνω από 99 %.......
Εχουμε ήδη στη συλλογή μας πολλά από τους πολύτιμους λίθους που βρήκαμε στο δίκτυο.
Το τελευταίο το χρωστάμε στην πληθωρική κυρία με τα σκυλάκια,που μας εντυπωσιάζει πάντα με την ποιότητα των κειμένων,τον στρωτό λόγο την άψογη τεκμηρίωση (ε καλά τώρα όλοι την διαβάζετε) .
Μας υπέδειξε τον R.Wolff ,και την διάλεξη του.Για λόγους που σχετίζονται με την υλικοτεχνική υποδομή του LLS,ακούσαμε τον Wolff πολλές μέρες μετά,και "πάθαμε" την πλάκα μας.
Ο τύπος είναι καραδικός μας.
Ας εξηγηθούμε.
Εχω την πεποίθηση ότι η αριστερά ,ως κυρία κόμματα,ιδεολογικά ρεύματα κλπ ενώ έχει μια ξεκάθαρη ανάλυση για το τι και πως του μηχανισμού παραγωγής και ανακύκλωσης της ανισότητας ,έχει μια θεωρητική και ιδεολογική δυσανεξία να προσεγγίσει το μέλλον στην συνθετότητα του.
Η μη επεξεργασία του μέλλοντος ,που κατά Μαρξ,ενυπάρχει ως δυνητικότητα (όχι δυνατότητα) στις μορφες του παρόντος,την οδηγεί σε αναζητήσεις που υπόρρητα παραπέμπουν σε ένα "φυσικό" καθεστώς "αρμονίας" ή ένα τύπο "ηθικής" διακυβέρνησης που εξασφαλίζεται από ένα ισχυρό κράτος .
Οι σύγχρονες κοινωνίες κάνουν δυο παράλληλες κινήσεις.Στην μια αναπαράγουν την ανισότητα,αλλα στην άλλη ανασυντίθεται αενάως προς την συνθετότητα.Η αριστερά εργάζεται στην άξονα της ανισότητας,και αδρανεί στον άξονα της συνθετότητας,έτσι ώστε η προβολή των οραμάτων της παίρνει τον χαρακτήρα μιας "απλότητας".
Κι'όμως η υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων,και η μόνιμη προάσπιση τους σε νέες κρατικές μορφές,θα γίνει όχι κοιτώντας την απλότητα αλλά την συνθετότητα.
Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός,ή όπως μπορεί να ονομαστεί,έχει εγγενώς μια νέα συνθετότητα,μια γόνιμη ενσωμάτωση της τεχνολογίας,της πολυμορφίας ,της καινοφάνιας.
Το έργο του Negri,του Γ.Ρούση εχουν προσφέρει πολύ στην θεωρητική αυτή έρευνα.
Σε μια άλλη πλευρά,ο P Virinio έχει διερευνήσει αυτή την συνθετότητα που αναγκαστικά πρέπει να ενσωματώσει την δυναμική έννοια της επιχειρηματικότητας,ή οποία επ ουδενί λόγω ανήκει στο θεωρητικό οπλοστάσιο της συντήρησης.
Ατυχώς το ασφαλές λιμάνι του κεντρικού προγραμματισμού, του πυραμιδικού ισχυρού κρατους θέλγει την αριστερά πολλούς λόγους.Η νοσταλγία της ΕΣΣΔ,αλλά και η ελληνική πολιτιστική ιδιαιτερότητα της απουσίας κοινωνίας πολιτών,προσκαλούν το κράτος φυσιολογικά ,αυτoνόητα ως εγγυητή του κοινωνικού οράματος.Ο ιδεολογικός χώρος της επινόησης των καινοφανών μορφών είναι ανυπαρκτος.
Στην διάλεξη του Wolff υπάρχει ένα μέρος μιας ανάλυσης της κατάστασης και κρίσης και ένα μέρος που αναφέρεται στην λύση.
Μεταξύ μας η ανάλυση δεν λέει και τίποτα πρωτότυπο.
Οι «Θέσεις» του Μηλιού,ο Ριζοσπάστης,η Αυγή,η Εποχή κλπ έχουν δεκάδες κείμενα που αναλύουν την κρίση ,ως κρίση υπερσυσώρρεσης, μέσα μια απλή μαθηματικοποίηση του νόμου της αξίας.
Ισως ο Wolff,ειναι πολύ παραστατικός και εύληπτος.
Εκεί που όμως είναι εντυπωσικά γόνιμος είναι η σύλληψη του για την υπέρβαση.
Ο Richard (κολλητος μας...) είναι τελείως αντικρατικιστής είναι πλήρως εντός του επιχειρείν,εννούμενο ως «τόπο» ως το «εδαφος» της πολιτικής,και με απόλυτη ανίθεση με την έννοια της κρατικής ρύθμισης.Μάλιστα στο νοηματικό του πλαίσιο (left liberals είναι οι Krugmans) κατηγορεί τους συνήγορους της κρατικής «ρυθμισης» ως υποκριτές και αφερέγγυους.
Τι φρέσκια,τι καταπληκτική συλληψη.
Βέβαιω γνωρίζουμε ότι η Αμερικανική Αριστερά έχει ιδιόρρυθμα ρευματα αντικρατιστικής αριστεράς..To ρεύμα Mutualism του Kevin Karslon είναι το πιο γνωστό.
Και βέβαια για να γίνουμε ερεθερστικοί σε απόλυτη αρμονία ,με τις πιο ιντιβιντουλιστικές απόψεις του Nozick που στην σελιδα 250 Anarchy State Utopia , αναφέρεται στον τύπο των επιχιερήσεων υπό τον εθελοντικό εργατικό έλεγχο.
Γνωρίζουμε τι γίνεται με την αριστερά στην χώρα μας.
Η Ολυμπιακή έχει πρόβλημα το κράτος να βρει την magic λυση.
O Λαναράς κλείνει τα κλωστήρια ,το κράτος να εγγυηθεί τα νέα δάνεια του για να μην κλείσει
Οι Δήμοι μπουμπουνίζουν τα λεφτά των φορολογουμένων,το κράτος να τους δώσει τις επιδοτήσεις κλπ,κλπ,κλπ
Ερχεται όμως ο Μαρξιστής και με το φρέσκο αέρα της αμερικανικής επιχειρηματικότητας , μας λέει το πιο σύνθετο, ίσως ακατανόητο.
Διατηρώντας το πλαίσιο του επιχειρειν ως «τόπο» ανάπτυξης της οικονομίας,επιζητά την ριζική ανατροπή των ιδιοκτησιακών σχέσεων ,και αναζητά ένα νέο τρόπα ανάπτυξης.Μάλιστα προσκομίζει παραδείγματα από τον χώρο των νέων τεχνολογιών ,που είναι γνωστό αντλούν την επινοητικότητα τους και από την αριστερή ελευθεριακή κουλτούρα της δυτικής ακτής των ΗΠΑ.
Ο Wolff δεν αναζητά την λύση μέσω της μεταφυσικής παρέμβασης του κράτους,αλλά ανοίγεται στον χώρο της ιδεολογικής επινόησης ,στον χώρο μιας δυναμικής αριστερής επιχειρηματικότητας.Σε μια κλασσική ανάγνωση είναι Μαρξιστής χωρίς τον Λένιν του Κρατος και Επανάσταση.
Να πω την αλήθεια ακούω και ξανακούω το τελευταίο μέρος της ανάλυσης του και δεν χορταίνω...
Thank you Cynical
Με κλικ και πάλι στο βιντεο,υπομονή τα τελευταία δεκα λεπτα είναι μοναδικα!!!