Negri:Η νίκη Obama και το Πλήθος.

Συνέντευξη του A.Negri στον ιστότοπο Globalproject info στις 6/11/08

Το αρχικό κέιμενο στον τίτλο

Μεταφραστικά λάθη οφείλονται στο LLS

Ας ξεκινήσω αμέσως: στην κεντρική χώρα του κόσμου - μια χώρα που αποτέλεσε το επίκεντρο επίσης για τη σύγχρονη τραγωδία της δουλείας - υπάρχει και ένα άλλο "πρόσωπο του χρώματος», το οποίο, μετά τον Λούλα, έχει ανέλθει στην εξουσία. Αυτό ήδη φαίνεται ότι είναι ένα πολύ σημαντικό πράγμα, από συμβολική άποψη,και μας αφήνει έκπληκτους για την βαθιά ριζοσπαστικότητα και την πρωτοτυπία του. Αυτός που ανέβηκε στην εξουσία είναι ένας "βρωμονέγρος", και αυτό ήδη φαίνεται τεράστιο.

Πριν από 50 χρόνια ένας αγώνας ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες, και τώρα έχει φτάσει ή ώρα να εκφραστεί. Πίσω από αυτή τη νίκη εκεί είναι ο μεγάλος αγώνα του πλήθους, ή, ακριβέστερα, το σύνολο των τριών αγώνων, τουλάχιστον: η ταξική πάλη, η πάλη των φύλων και ο αγώνας των «φυλών».

Οι τρεις αυτές κινήσεις του αγώνα ενώθηκαν και προσέρχονται ταυτόχρονα , ξεχνώντας τις δικές τους ταυτότητες, τους αναπόφευκτους συντεχνιασμούς και εγωιμούς, που έθεσαν τους ίδιους σε κίνηση για να επαναπροσδιορισουν, όχι το λαό, αλλά αυτή τη δραστική πραγματικότητα, αυτή την συντακτική εξουσία που κινείται προς την πραγματικότητα.

Αυτά τα φαινόμενα είχαν πάντα καλυφθεί από την πλαστότητα και τη σύνθετή παραπλάνηση από την δημοσιότητα που κυριαρχείται από την εξουσία όλων των ειδών. Όμως τώρα αυτή η πραγματικότητα έχει καταφέρει ισχυρό πλήγμα στο κλουβί μεσα στο οποίο έχει παγιδευτεί.

Μια διάσταση που , κατά την οποία η κρίση της παγκοσμιοποίησης, έχει βρει τη δύναμη να εκφράσθεί με ένα ριζοσπαστικό τρόπο.

Όταν μιλάμε για την παγκοσμιοποίηση ως φαινόμενο που διαλύει την τάξη των πραγμάτων, επίσης, πολλοί αριστεροί μας θύμισαν την αναγκαιότητα της εδαφικότητας της εξουσίας και τον αγώνα. Οι τελευταίοι είναι απολύτως σωστοί, αλλά όταν επέκριναν τις δυνατότητες ρήξης στην παγκοσμιοποίηση, φαινόταν να έχουν ξεχάσει πόσο βαθιές αλλαγές έφερε αυτή.

Σχετικά με το ερώτημα «φυλή», ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης των έγχρωμων εργαζομένων μέσω της μεταναστεύσης και μέσω της δουλείας, έφερε τα φαινόμενα αυτά στο κέντρο της εξουσίας. Όσο οι άνθρωποι δεν ήταν σε θέση να αποκαλύψουν και να ανατρέψουν την αποικιοκρατία της εξουσίας, και να την θέσουν στο κέντρο της ιστορικής εξέλιξης - παρέμειναν βωβοί και έξω από το παιχνίδι. Από αυτή την άποψη, η παγκοσμιοποίηση ήταν εξαιρετικά σημαντική.

Πίσω από τη νίκη του Ομπάμα υπάρχει η ικανότητα να αντιμετωπίσουμε επίσης αυτή την εκλογή με διαφορετικό τρόπο. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος εκατομμυρίων ανθρώπων, το γεγονός ότι οι νέες γενιές, και μετανάστες εισήλθαν στον στίβο, κάνουν αυτή την εκλογή διαφορετική.

Μετά τον ενθουσιασμό της νίκης και μετά την πολύπλοκη προεκλογική εκστρατεία, η οποία ήταν δύσκολο να κατανοηθεί - και ιδιαίτερα το πρόγραμμα του Ομπάμα το οποίο ήταν επισης δύσκολο να κατανοηθεί - υπάρχουν κάποια προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν ακόμη και πριν από τα επίσημα εγκαίνια του Ιανουαρίου. Όσον αφορά αυτά τα προβλήματα θα είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε πόσο ισχυρή είναι η καινοτομία των επιπτώσεων της νίκης Ομπάμα .

Τα δύο πολύ επείγοντα προβλήματα είναι η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, η οποία γίνεται γενικευεμένη οικονομική κρίση, και η ειρήνη, η λέξη που φαίνεται να έχει επινοηθεί για να γίνει η σημαία της νίκη του. Ειρήνη στη Μέση Ανατολή η οποία πηγαίνει από το Ισραήλ μέχρι Πακιστάν. Η κατεύθυνση που ο Ομπάμα θα λάβει για την επίλυση αυτών των δύο μεγάλων προβλημάτων που θα μας κάνει να καταλάβουμε σε ποιο βαθμό δεν είμαστε μόνοι μας μπροστά σε ένα θέαμα των μέσων ενημέρωσης αλλα μπροστά από μια πραγματική ιστορική εποχή μετασχηματισμού.

Ο ιστορικός μετασχηματισμός αυτός στον οποίο οι πρωταγωνιστές είναι τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Με αυτή την έννοια, η άνοδος του Ομπάμα έχει πολλές φορές παράλληλησθεί με το New Deal, με τη δύναμη μέσω της οποίας άνοιξε το New Deal διάνοιξε τις ταξικές συγκρούσεις, γύρω από το θέμα του κράτους πρόνοιας και του κεϋνσιανισμού. Τι είδους σημεία επαφής και, κυρίως, τι είδους διαφορές υπάρχουν σήμερα;

Όλοι γνωρίζουμε τι ήταν το New Deal. Η άρχουσα τάξη η οποία, εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης που καθορίζεται από μια καπιταλιστική ανάπτυξη της υπερ-παραγωγής και με παραποίηση όλων των δεδομένων της πραγματικής οικονομίας, κατάφερε να εφεύρει το εκ νέο πεδίο ταξικού αγώνα. Ήταν η ανασυγκρότηση της κατανάλωσης μέσα σε μια εργατική τάξη που είχε αξιοποιηθεί και από την περιθωριοποιηθεί απο τους μεγάλους μηχανισμούς της ανάπτυξης. Αυτή η νέα συμφωνία είχε βαθιά δημοκρατική χαρακτηριστικά: το εκ νέου άνοιγμα του ταξικού αγώνα σήμαινε για τον Ρούσβελτ να θέσει το αμερικανικό Σύνταγμα και πάλι σε δράση και συνεπώς μια ουτοπική και ιδανική πρόταση για ολόκληρο τον κόσμο. Ένας κόσμος που είχε μολυνθεί από τον φασισμό - είναι απαραίτητο να θυμόμαστε ότι η νέα συμφωνία φθάνει στην ιστορική στιγμή, όταν ο ταξικός αγώνας ήταν θεμελιώδης για να πλήξει τον φασισμό, ακόμη και η αστική τάξη το κατάλαβε αυτό.

Σήμερα οι διαφορές είναι τεράστιες, γιατί τώρα οι αγώνες είναι του πλήθους. Στην πραγματικότητα, γίνονται και θα αναπτυχθούν σε ολόκληρο το έδαφος της κοινωνίας: Δεν υπάρχει μόνο ταξική πάλη, υπάρχει επίσης καιτο πεδίο πάλης για την φυλή και το φύλο. Τουλάχιστον τα τρία αυτά στοιχεία αποτελούν αγώνες που εκ των προτέρων για την κατασκευή μιας κοινής πραγματικότητας μέσω της οποίας καθίσταται δυνατό να ξεπεραστεί η αβεβαιότητα, ο φόβος, τη δυστυχία και τη φτώχεια που καθορίζει τον καπιταλισμό με την ανάπτυξή του.

Τώρα το θέμα είναι να κατανοήσουμε ποιες είναι οι μορφές στις οποίες οι αγώνες μπορεί να ενεργοποιηθούν εκ νέου, σε όλα τα επίπεδα – οχι μόνο απλώς οικονομικοί, αλλά και λαϊκοί αγώνες για τα δικαιώματα που εκδηλώνονται ως επινοήσεις μια νέα μέθοδο για τη διαχείριση της σχέσης μεταξύ των αναγκών, της κοινωνικής αναπαραγωγής και της διακυβέρνησης . Τώρα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση στην οποία έχουμε δει απίστευτα πράγματα, έχουμε δει πώς καπιταλιστές έχουν ξεχάσει αμέσως τον φιλελευθερισμό για να κάνουν το κράτος να τους υπηρετεί, να πληρώσουν οι φτωχοί για τα πάντα οι ίδιοι έχουν προκαλέσει. Είδαμε την φιλελεύθερη -συντηρητική πίεση να ειναι σε συμφωνία με τον αμερικανική –κοινωνικομεταρρυθμιστική πίεση της FED και με τους Ευρωπαϊους σοσιαλδημοκράτες καπιταλιστές. Το μεγάλο πρόβλημα του Ομπάμα θα είναι πώς να διακόψει αυτή την κατάσταση, πώς να δώσει νέο πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλους εκείνους που είναι τα υποκείμενα των μεγάλων αγώνων του πλήθους. Θα δούμε αν μπορεί.

Αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν αναγκαστικά θα έχουν αντίκτυπο και εδώ, στην Ευρώπη και στην Ιταλία . Μιλήσαμε με άλλους - σχολιάζοντας αυτές τις εκλογές - την εκλογική παλίρροια της Αμερικής, η οποία συγχωνεύεται με το κύμα του ιταλικού κινήματος. Αυτo;i οι καθρέφτες που αντανακλούν ο ένας τον άλλον δημιουργούν πολύ ισχυρότερη δύναμη.

Ελπίζω ότι αυτό ο έντονος προβληματισμός θα μπορούσε να γίνει ένα είδος ηλιακής αντανάκλασης , που θα διαχυθεί σε αυτούς τους αγώνες, και μέσα από αυτούς τους "φακούς", θα καεί η μουμιοποιημένη και μπλοκαρισμένη μορφή της εξουσίας στην Ιταλία. Αυτή η τερατώδης δύναμη για την οποία δεν βρίσκουν πια επίθετα που θα μπορούσε να την περιγράψει: Είναι μια δύναμη, η οποία είναι λίγο μαφιόζα, λίγο φασίστική, λίγο τηλεοπτική, λίγο ανόητη, πάντα βίαιη, πάντα αηδιαστική.

Τα στοιχεία αυτά όπως και ο Μπερλουσκόνι, αλλά και άλλα,όπως η σοσιαλδημοκρατική κενότητα του Δημοκρατικού Κόμματος, η κενότητα του Βατικανού. Αν κοιτάξει κανείς την Ιταλία που βλέπεις κάτι που είναι τόσο νεκρό ώστε μερικές φορές σε κάνει να νομίζεις ότι η χώρα μας πραγματικά έχει τελειώσει. Αλλά ... Υπάρχει αυτό το κύμα, και αυτό, ας ρίξουμε τον εαυτό μας στο κύμα. Αλλά αυτοί έχουν αποικειοποιήσει τις λέξεις: υπάρχει ο Marcello Dell'Utri που λέει ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει μια λέξη σαν ότι μετά από αυτό που ειπώθηκε από τον ίδιο;

Ίσως θα πρέπει να εφεύρουν ένα νέο λεξικό, και αυτό είναι που το κάνουν τα κινήματα παντού στον κόσμο ... ...

Βέβαια, αλλά ίσως εδώ είναι που χρειάζομαστε να επιστρέψουμε στο αλφάβητο και όχι στο λεξικο