Οι τράπεζες,τα αυτοκίνητα,τα φάρμακα κλπ αδειοδοτούνται για να αποσύρονται που και που οι άδειες

Οι κυριακάτικες εφημερίδες της Αριστεράς αφιερώνουν πολλές αναλύσεις ,σχετικά προγράμματα ολικών ή μερικών εθνικοποιήσεων των τραπεζών.
Μάλιστα τα μέτρα αυτά παρουσιάζονται ως μέρος μιας ευρύτερης πολιτικής πλατφόρμας που έχει σκοπό να αναχαιτήσει επιπτώσεις στο βιωτικό επίπεδο των εργαζομένων.
Υπηστηρίζω ότι είναι ασύμβατη με την πιο σύγχρονη φιλελεύθερη λειτουργία του κράτους η απόσυρση του από το πεδίο ελέγχου των τραπεζών ,και η καθυστέρηση της κυβέρνησης έχει ουσιαστικά ένα παθητικό κρατικιστικό χαρακτήρα.
Με κάποιον κωμικοτραγικό τρόπο η δημόσια συζήτηση ορίζεται από συντεταγμένες μιας παρωχημένης πόλωσης.Εθνικοποίηση vs Απόσυρση.
Το κράτος αποτελεί ένα εγγυητή ανάπτυξης των πολύμορφων και αναπάντεχων μορφών δημιουργικής ανάπτυξης των επιχειρήσεων.Ακόμη και σε πιο προωθημένες διανοητικές κατασκευές ουτοπικών ή κομμουνιστικών κοινωνιών που ενσωματώνουν το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης τεχνολογίας δεν μπορούμε παρά εννοήσουμε δομές ελέγχου και ρύθμισης μιας πολυμορφικής οικονομικής δραστηριότητας.
Οι τράπεζες αδειοδοτούνται και ελέγχονται αενάως από αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.Και αυτό γίνεται γιατί διαχειρίζονται το μεγαλύτερο κοινωνικό αγαθό συνύπαρξης την εμπιστοσύνη ,την «πίστη» ,για την διαφύλαξη του ατομικού και κοινωνικού πλούτου όπως αυτός εμφανίζεται στην τροπικότητα του χρήματος.
Το ότι η διαχείριση της «πιστης» γίνεται τεχνικά όπως όλα τα προιόντα ,με κερδοφορία,διαφοροποίηση,ανταγωνισμό καινοτομία κλπ,αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε απωλέσει ,ως πολίτες, τον απόλυτο έλεγχο για την εκχώρηση της «εμπιστοσύνης» μας προς τον κάθε επιχειρηματία.Ο έλεγχος των τραπεζών είναι συνώνυμος με την ίδια την ένοια της οικονομίας και των συναλλαγών.
Με την έννοια αυτή αν η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι τράπεζες δεν διαχειρίζονται καλά την εμπιστοσύνη,τότε όπως αποσείρει άδειες κυκλόφορίας φαρμάκων,άδειες κυκλοφορίας αυτοκινήτων,άδειες κυκλοφορίας,οπλοφορίας κλπ,πρέπει εδώ και τώρα να λάβει αυτά τα μέτρα που έχει στο νομικό της οπλοστάσιο.Και άν η τραπεζική καινοτομία,έχει υπερβεί το νομικό επίπεδο μας,να νομοθετήσει εδω και τώρα,και να πράξει αναλόγως.Η παρέλκυση και η αβελκυρία είναι κραχτή πολιτική ευθύνη δια της παραλέιψεως.
Απο την άλλη η έννοια της εθνικοποίησης,παραπέμπει αμέσως στην μετατόπιση του κράτους από τον εγγυητή της κοινωνικής συνάρθρωσης σε πάροχο μιας υπηρεσίας την οποία θα ασκήσει καλά λόγω της «σοφίας» ή «πολιτικής απόφασης».
Η έλλειψη θεσμικής επινοητικότητας,ο εγκλωβισμός στα κλισέ, προκαλεί μια σπασμωδική αντίδραση όλων των πολιτικών,προς τα πίσω.
Η συντηρητική κυβέρνηση επιστρατεύει τον τακτικισμό της χρονικής επιμύκηνσης και η αριστερά να ανασύρει όχι το κράτος per se, αλλά την δεδομένη «σοφία» του την εξ’αποκαλύψεως «ικανότητα» του να επεμβαίνει ορθά στην οικονομία.
Οσο συνεχίζεται αυτή η πόλωση,δεν προμηνύεται τίποτα καλό.