Κοινωνική Αναστάτωση.Οκ ευχαριστούμε για την οικονομική ανάπτυξη.......

Στο βιβλίο του Φ.Καρζή «Ανάμεσα σε δυο Ελλάδες» παρουσιάζεται ένας πίνακας με τις επιδόσεις της Ελληνικής Οικονομίας αλλά σε δεκαετείς κύκλους του 20 αιώνα.(σ184) Τα στοιχεία προέρχονται από την Τράπεζα της Ελλάδος ,την Στατιστική Υπηρεσία και έχουν δημοσιευθεί στον συλλογικό αγγλόφωνο τόμο «Greece in the twentieth century” ELIAMEP 2003.
Παραθέτω τον πινακα ανα δεκαετία και σωρευτικό ρυθμό ανάπτυξης
Κρατήστε την ανάσα
01-10 29%
11-20 104%
21-30 15%
31-40 38 %
41-50 6 %
51-60 65%
61-70 87%
71-80 54%
81-90 7%
91-00 17%
Ας συσχετίσουμε τώρα τις δεκαετίες με την πολιτική και κοινωνική κατάσταση τώρα θα δούμε ότι η λεγόμενη «κοινωνική ειρήνη» δεν είναι γραμμικά ευθύγραμμα σχετισμένη με την ανάπτυξη.
Η ελληνική οικονομία καταγράφει τις χειρώτερες επιδόσεις την δεκαετία του 40-50 με κατοχές εμφυλίους (που προκαλούν παιδικές μνήμες στους ευαίσθητους σχολιαστές) ,αλλά η εύφορη δεκαετία του 80-90 που ο «λαός είναι στην εξουσία» ο Τσοβόλας τα δίνει «ολα» και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ,κατωχυρώνουν τις «κατοστάρες» που απολαμβάνουν μέσω Αλογοσκούφη ,είναι η δεύτερη χειρώτερη!!,και οριακά πάνω από του σαράντα….
Αντίθετα,βαλκανικοί πόλεμοι,μικρασιατικές καταστροφές,ο «χαμός» των πενήντα εξήντα με μια Ελλάδα σε αφανή εμφύλιο,και την πολιτική ζωή σε μορφή γουέστερν, η οικονομία αναπτύσσεται θηριωδώς.
Είναι σαφές ότι το ιδεολογικό οικοδόμημα των απανταχού συντηρητικών «ηρεμία τάξις ασφάλεια» ως προυπόθεση ανάπτυξης ,είναι ύποπτο υποβολημιαίο και εκτός πραγματικότητας.Βεβαίως καταρρίπτεται και ο λαικιστικής αριστεράς έμπνευσης στερεότυπο ότι η κοινωνική δυναμική ευθύγραμμα «αδυνατίζει» το σύστημα.
Μου αρέσει το παράδειγμα που έχω ακούσει από τον Ακη Γαβριηλίδη (το τρομερό συγγραφέα της «Αθεράπευτης νεκροφιλιας του ριζοσπαστικού πατριωτισμού»)
Η κοινωνική δυναμική ωθείται σαν το ιστίο.Οι αέρηδες της κοινωνίας κοντράρουν το ιστίο,για να κινήσουν το σκάφος αλλού,και κυρίως όπου θέλει ο καπετάνιος.Οι αέρηδες δεν οδηγούν τα σκάφη στην κατεύθυνση τους,αλλά μετατρέπουν την ενέργεια τους σε κίνηση.
Αυτό δεν απαξιώνει τους κοινωνικούς αγώνες τις διεκδικήσεις τις απεργίες, απεναντίας τους απενοχοποιεί,αλλά ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει τις ενδογεννείς αυτορυθμιστικές αυτοποιητικές ικανότητες του εξελισσόμενου συνόλου δομών που καταχρηστικά ονομάζουμε καπιταλισμό.(Για αυτή την συνθήκη αυτοποίησης έχουμε επισημάνει σε προηγούμενη ανάρτηση οτι ο Ζιζεκ ,την υπενθυμίζει αυτούσια σε τρια βιβλία του)
Είναι σαφές ότι έχουμε μπροστά μας μια επερχόμενη καταιγίδα εντάσεων.
Παρότι ο αδέσποτος ιστολόγος γνωρίζει από «πρώτο χέρι» οτι θα τις καθοδηγήσουν διάφοροι «σουλατσαδόροι» του καινοφανούς υβριδιακού νεολληνικού κρατικοκομματικού συνδικαλισμού,δεν έχει κανένα πρόβλημα να τις χαιρετήσει ως αυτονόητη και αναγκαία ζωοδότρα συνθήκη εμφάνισης του Πολιτικού.
Το Πολιτικό είναι συγκρουσιακό, δυναμικό,εκρηκτικό ,ηφαιστιογεννές,Αλλιώς δεν υφίσταται κοινωνία.
Μαθαίνω ότι οι φοιτητές ετοιμάζονται.
Καλά γνωρίζουμε τι εστί ακαδημαική συντεχνία στην Ελλάδα.Αλλά το ότι αυτή η συντεχνία θα οικειοποιηθεί,ισως επιρεάσει τους φοιτητές σε αναχρονιστικές φοβικές πλατφόρμες , εκείνο που έχει σημασία είναι η ανάδυση της πολιτικής διαφωνίας,στον στίβο των εντάσεων.
Οι κοινωνίες που φοβόνται τις εντάσεις ,τις συγκρούσεις,τις αποκλήσεις δεν είναι ούτε φιλελεύθερες ούτε αριστερές και εμάς μας αρέσουν και τα δύο.Και από ότι αποδεικνύουν και οι πίνακες δεν αναπτύσσονται οικονομικά.