Monday, November 3, 2008

Κοινωνική Αναστάτωση.Οκ ευχαριστούμε για την οικονομική ανάπτυξη.......


Στο βιβλίο του Φ.Καρζή «Ανάμεσα σε δυο Ελλάδες» παρουσιάζεται ένας πίνακας με τις επιδόσεις της Ελληνικής Οικονομίας αλλά σε δεκαετείς κύκλους του 20 αιώνα.(σ184) Τα στοιχεία προέρχονται από την Τράπεζα της Ελλάδος ,την Στατιστική Υπηρεσία και έχουν δημοσιευθεί στον συλλογικό αγγλόφωνο τόμο «Greece in the twentieth century” ELIAMEP 2003.
Παραθέτω τον πινακα ανα δεκαετία και σωρευτικό ρυθμό ανάπτυξης
Κρατήστε την ανάσα
01-10 29%
11-20 104%
21-30 15%
31-40 38 %
41-50 6 %
51-60 65%
61-70 87%
71-80 54%
81-90 7%
91-00 17%
Ας συσχετίσουμε τώρα τις δεκαετίες με την πολιτική και κοινωνική κατάσταση τώρα θα δούμε ότι η λεγόμενη «κοινωνική ειρήνη» δεν είναι γραμμικά ευθύγραμμα σχετισμένη με την ανάπτυξη.
Η ελληνική οικονομία καταγράφει τις χειρώτερες επιδόσεις την δεκαετία του 40-50 με κατοχές εμφυλίους (που προκαλούν παιδικές μνήμες στους ευαίσθητους σχολιαστές) ,αλλά η εύφορη δεκαετία του 80-90 που ο «λαός είναι στην εξουσία» ο Τσοβόλας τα δίνει «ολα» και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ,κατωχυρώνουν τις «κατοστάρες» που απολαμβάνουν μέσω Αλογοσκούφη ,είναι η δεύτερη χειρώτερη!!,και οριακά πάνω από του σαράντα….
Αντίθετα,βαλκανικοί πόλεμοι,μικρασιατικές καταστροφές,ο «χαμός» των πενήντα εξήντα με μια Ελλάδα σε αφανή εμφύλιο,και την πολιτική ζωή σε μορφή γουέστερν, η οικονομία αναπτύσσεται θηριωδώς.
Είναι σαφές ότι το ιδεολογικό οικοδόμημα των απανταχού συντηρητικών «ηρεμία τάξις ασφάλεια» ως προυπόθεση ανάπτυξης ,είναι ύποπτο υποβολημιαίο και εκτός πραγματικότητας.Βεβαίως καταρρίπτεται και ο λαικιστικής αριστεράς έμπνευσης στερεότυπο ότι η κοινωνική δυναμική ευθύγραμμα «αδυνατίζει» το σύστημα.
Μου αρέσει το παράδειγμα που έχω ακούσει από τον Ακη Γαβριηλίδη (το τρομερό συγγραφέα της «Αθεράπευτης νεκροφιλιας του ριζοσπαστικού πατριωτισμού»)
Η κοινωνική δυναμική ωθείται σαν το ιστίο.Οι αέρηδες της κοινωνίας κοντράρουν το ιστίο,για να κινήσουν το σκάφος αλλού,και κυρίως όπου θέλει ο καπετάνιος.Οι αέρηδες δεν οδηγούν τα σκάφη στην κατεύθυνση τους,αλλά μετατρέπουν την ενέργεια τους σε κίνηση.
Αυτό δεν απαξιώνει τους κοινωνικούς αγώνες τις διεκδικήσεις τις απεργίες, απεναντίας τους απενοχοποιεί,αλλά ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει τις ενδογεννείς αυτορυθμιστικές αυτοποιητικές ικανότητες του εξελισσόμενου συνόλου δομών που καταχρηστικά ονομάζουμε καπιταλισμό.(Για αυτή την συνθήκη αυτοποίησης έχουμε επισημάνει σε προηγούμενη ανάρτηση οτι ο Ζιζεκ ,την υπενθυμίζει αυτούσια σε τρια βιβλία του)
Είναι σαφές ότι έχουμε μπροστά μας μια επερχόμενη καταιγίδα εντάσεων.
Παρότι ο αδέσποτος ιστολόγος γνωρίζει από «πρώτο χέρι» οτι θα τις καθοδηγήσουν διάφοροι «σουλατσαδόροι» του καινοφανούς υβριδιακού νεολληνικού κρατικοκομματικού συνδικαλισμού,δεν έχει κανένα πρόβλημα να τις χαιρετήσει ως αυτονόητη και αναγκαία ζωοδότρα συνθήκη εμφάνισης του Πολιτικού.
Το Πολιτικό είναι συγκρουσιακό, δυναμικό,εκρηκτικό ,ηφαιστιογεννές,Αλλιώς δεν υφίσταται κοινωνία.
Μαθαίνω ότι οι φοιτητές ετοιμάζονται.
Καλά γνωρίζουμε τι εστί ακαδημαική συντεχνία στην Ελλάδα.Αλλά το ότι αυτή η συντεχνία θα οικειοποιηθεί,ισως επιρεάσει τους φοιτητές σε αναχρονιστικές φοβικές πλατφόρμες , εκείνο που έχει σημασία είναι η ανάδυση της πολιτικής διαφωνίας,στον στίβο των εντάσεων.
Οι κοινωνίες που φοβόνται τις εντάσεις ,τις συγκρούσεις,τις αποκλήσεις δεν είναι ούτε φιλελεύθερες ούτε αριστερές και εμάς μας αρέσουν και τα δύο.Και από ότι αποδεικνύουν και οι πίνακες δεν αναπτύσσονται οικονομικά.

14 comments:

OnWine said...

H αντιποαραβολή ανάπτυξης και πολιτικής κατάστασης απόλυτα αποκαλυπτική... μιά απλή αντιπαραβολή στοιχείων πόσα μπορεί να αποκαλύψει, χωρίς πολλές αναλύσεις, τσιτάτα, αναφορές κλπ.... βέβαια... ποιός τα βλέπει... και όσοι τα δουν και δεν τους "βολεύουν" τα αγνούν...

Anonymous said...

Ένας λόγος παραπάνω να απομυθοποιήσουμε την ανάπτυξη-που δεν είναι παρα ένα μέσος δείκτης οικονομικής μεγένθυσης- και να τη
δούμε μονο ως υποσύνολο και "υπό προϋποθέσεις" ως δείκτη που συμβάλλει
στο γενικότερο και ουσιαστικό στόχο που υπαινίσσεται ότι υπηρετεί και είναι το μέτρο ικανοποίησης και "ευτυχίας" του κοινωνικού συνόλου.

Αλλιώς και οι πόλεμοι έχουν συμβάλει στην τεχνολογική πρόοδο και ανάπτυξη,τα αποτελέσματα των οποιων απολαμβάνουμε εμείς χωρίς όμως να έχουμε υποστεί τα δεινα τους .

Nikos

Greek Rider said...

Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν υψηλοί γιατί η χώρα ήταν διαλυμένη. Την πρώτη περίοδο μετά τον πόλεμο μέχρι το 1960 είχαμε μαζί με τους Ιάπωνες την μεγαλύτερη ανάπτυξη στον κόσμο!! Λόγω του ότι είχαμε μια χώρα από ερείπια. Από το 0 για να πας στο 20 η άνοδος σε ποσοστά είναι αστρονομική. Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι πιο ήπια. Το ίδιο γίνεται και στις επιχειρήσεις.

Παρόλα αυτά θα είμαι ειλικρινής. Αν θέλουμε μεγάλη ανάπτυξη τότε οι καλύτερες πολιτικές είναι αυτές του απόλυτου νεοφιλελευθερισμού και το καλύτερο πολιτικό καθεστώς η δικτατορία !!

Όταν υπάρχει δικτατορία μαζί με ελεύθερη οικονομία οι εργατικές διεκδικήσεις περιορίζονται από τον στρατό και η παραγωγικότητα της εργασίας, επενδύσεις κτλ φτάνουν στα ύψη. Το καλύτερο παράδειγμα είναι η Ν. Κορέα του στρατηγού Πάρκ μέχρι το 1986 όπου αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά θαύματα στην οικονομική ιστορία του κόσμου (μετά ήρθε δημοκρατία και παραχωρήσεις και οι ρυθμοί ανάπτυξης έπεσαν). Το άλλο θαύμα είναι η σημερινή Κίνα όπου χάνονται κάθε χρόνο σε εργατικά "ατυχήματα" όσα δάκτυλα χάνονται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο επί δύο.

Οπότε αν ο στόχος είναι η ανάπτυξη τα πράγματα είναι πολύ απλά περιορισμός της ελευθερίας και μεγάλη ελευθερία στην οικονομία.

Σημείωση: Αν αφαιρέσουμε το περιβαλλοντικό κόστος από την αύξηση του ΑΕΠ κανένας υπαρκτός ιστορικός οικονομικός δείκτης ανάπτυξης δεν θα δείχνει την πραγματική εικόνα η οποία μπορεί να είναι και η αρνητική ανάπτυξη.

OnWine said...

Ειλικρινά μεκατέπληξε το σχόλιο του Greek Rider...

Νομίζω ότι δεν είμασταν η ...μόνη χώρα που καταστράφηκε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Να αναφέρω την Γερμανία, που βρέθηκε με τόσες πόλεις κυριολεκτικά ισοπεδωμένες (Αμβούργο, Δρέσδη κλπ),με κατεστραμμένη όλη την βιομηχανική της υποδομή?... την Πολωνία, την Ιταλία... και τόσες άλλες...

Η δικτατορία μπορεί να είναι το πιό ...κατάλληλοκαθεστώς γιά ανάπτυξη, αλλά... ξέρω και άλλα, ακόμα πιό κατάλληλα, που δεν αναπτύχθηκαν όμως (ΕΣΣΔ και λοιπά ...δημοκρατικά καθεστωτα)... και εκεί υπήρξε περιορισμός της ελευθερίας... η δε ελεύθερη οικονομία σε μιά δικτατορία,πόσο ελέυθερη είναι, αλήθεια?

Τέλος,θα ήθελα να ξέρω πώς...μέτρησε ο Greek Rider το περιβαλλοντικό κόστος της ανάπτυξης, πως το αφαίρεσε από τους δείκτες και έφθασε σε αυτό το συμπέρασμα? Μήπως ...υποθέτουμε και εδώ, η προβάλλουμε σαν γεγονός την μυθολογία της καταστροφής?

Anonymous said...

Αγαπητέ LLS,


Ο "τρομερός συγγραφέας Άκης Γαβριηλίδης" δεν έχει γράψει το βιβλίο "Η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού" (τι διάολο, όλα "φιλελεύθερα" τα βλέπεις αγαπητέ LLS;), αλλά το βιβλίο "Η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού". Το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι εξ ίσου "τρομερό" με τον συγγραφέα του. Τόσο, που, σύμφωνα με έρευνες, ένα ποσοστό 41,84% εκ των αναγνωστών του ζήτησε μετά την ανάγνωσή του την βοήθεια ψυχολόγου!

Όπως τρομερή είναι και η παρομοίωση του "τρομερού Άκη", σχετικά με τον άνεμο και το ιστίο. Επικυρώνει με τον καλύτερο τρόπο, ότι, μετά την ιδιότητα του τέως λογικά σκεπτομένου, απέκτησε και αυτήν του νυν μεταφυσικού! (Γιά να μην πω "παραφυσικού"!). Γιατί, αν τα πράγματα με το ιστίο, τον άνεμο και τον καπετάνιο είναι όπως τα περιγράφει ο "τρομερός Άκης", τότε κι εγώ είμαι η Βασίλισσα της Αγγλίας!


Χαιρετώ.

Greek Rider said...

@σχολιαστή μα νομίζω ότι όλη η Ευρώπη είχε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης λόγω αυτής της καταστροφής (Καταστροφή=άλλος ένας τρόπος για γρήγορη ανάπτυξη....). Τους έμειναν όμως και κάποιες υποδομές και τεχνογνωσία. Η Ελλάδα επειδή και πριν δεν είχε τίποτα ήταν στο κυριολεκτικό μηδέν. Η δε Ιαπωνία ήταν πολύ πιο κατεστραμμένη από τη Γερμανία και αυτή στο απόλυτο μηδέν.

Αυτό που λες για την ΕΣΣΔ δεν χρειαζόταν γιατί το ξεκαθαρίζω: λέω δικτατορία ΜΕ ελεύθερη αγορά. Η ΕΣΣΔ δεν είχε δημοκρατία (κάλυπτε τη μια συνθήκη για γρήγορη ανάπτυξη) αλλά δεν είχε ελεύθερη αγορά (2η συνθήκη)...Γι' αυτό λέω ότι και τα δύο μόνο είναι ο συνδυασμός δυναμίτης. Όσοι θέλουν απεριόριστη ανάπτυξη αρκεί να καταστείλουν τις ελευθερίες και τις διεκδικήσεις και να ελευθερώσουν την αγορά. Είναι αλήθεια αυτό και το παραδέχομαι γι' αυτό το είπα και από το πρώτο σχόλιο.

Για το περιβάλλον η WWF International πιστεύει ότι κάθε χρόνο χάνονται 4,5 δις δολάρια λόγω της εξάντλησης των φυσικών πόρων (τόσο τιμολογεί τους φυσικούς πόρους που δεν αναπληρώνονται). Το ποσό είναι τεράστιο (πόσο μάλλον αν αθροίσεις 4,5 δις επι πολλά χρόνια). Σε 10-15 χρόνια είναι ένα παγκόσμιο ΑΕΠ.

Η ανάπτυξη λοιπόν νομίζω ότι είναι εύκολη (πχ αυξάνεις τα δάνεια=μόχλευση και πετυχαίνεις ακόμη και άπειρη ανάπτυξη, όπως έγινε τα τελευταία 20 χρόνια παγκοσμίως), τα υπόλοιπα είναι τα δύσκολα: δημοκρατία, περιβάλλον, ισότητα, ποιότητα ζωής ταυτόχρονα με μια έστω και μικρή θετική ανάπτυξη.

Αυτό είναι για μένα το στοίχημα.

Left Liberal Synthesis said...

Gr
Νομίζω ότι υπάρχει παρανόηση του συμπεράσματος μου.
Ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται σε συνθήκες νεκροταφείου παρά μόνο ως εξαίρεση.
Ολες οι αναπτυγμένες οικονομίες αναπτύσσονται σε καθεστώς συγκρούσεων,σε αντίθεση με το συντηρητικό στερεότυπο του τάξις και ασφαλεια.
Αυτό προσπαθώ να πω.
Μπορώ να σου παραθέσω δεκάδες μακρόχρονες δικτατορίες που δεν αναπτύσσονται.
Ο συσχετισμός δεν είναι ανάπτυξη δικτατορία,αλλα με το αντίθετο την ανοικτή κοινωνική ένταση.
Ολα τα άλλα είναι κλισέ.Και μάλιστα ασπρόμαυρα.

Left Liberal Synthesis said...

ΔΔ
Εχω μια μεγάλη συγνώμη στον Γαβριήλίδη που τον παραχάραξα,και ενα ευχαριστώ σε σένα που το παρατήρησες.
Αισθάνομαι βέβαια πιο ασχημα ,που μια προφορική του παρέμβαση ,ίσως μεταφέρεται ελλειπώς και σου δίνει την αφορμή για ένα σχόλιο.
Βλέπω όμως μια σιωπή για την ουσία του σχολίου και αυτό δεν μου επιτρέπει συνέχεια.

Greek Rider said...

Ακόμη και έτσι (συμφωνώ εν μέρει), νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε την ανάπτυξη με τους προσδιοριστικούς της παράγοντες (ισότητα, ποιότητα ζωής κτλ) + τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της (που θα αφαιρεθούν στη συνέχεια από την ανάπτυξη).

Left Liberal Synthesis said...

Νικο
Ενω έχεις δίκιο να απομυθομποιηθεί η ανάπτυξη,εν τούτοις είναι επικύνδυνο να μην την επιδιώξεις.
Οποια οικονομία δεν αναπτύσσεται ,ωθεί στην φτώχεια μεγάλα τμηματα του πληθυσμού.
Μια ευμηερία χωρίς την ανάπτυξη (εννοούμενη με τα σημερινα κριτήρια),προυποθέτει ενα πλέγμα μεγεθών που να είναι μετρήσιμα και ανταλλάξιμα,και να μεγενθύνονται.
Η απόρριψη της ανάπτυξης ως εν γένει μαθηματικοποίησης φοβάμι ότι οδγεί σε πολύ χειρώτερες συνθήκες

katerina said...

lls,συνήθως ο ρυθμός αναπτυξης μετριεται με βασικό παραγοντα την αυξηση του ΑΕΠ.
Ο πίνακας που αναφέρεις εμπεριέχει μέσα και κόστος εργατικών χεριών, τιμές πρωτων υλών και φορους;

Left Liberal Synthesis said...

katerina
Είναι αυτούσιος απο το βιβλίο,και τις πηγές.
Πάντως είναι σίγουρο ότι συγκρίνει τις δεκαετίες με τον ίδιο τρόπο
Η πηγή΄είναι
Greece in the Twentieth Century
Couloumbis (επιμελεια).Couloumbiw.Cariotis,Bellou.ELIAMEP/Frank Cass Λονδινο 2003
Δεν γνωρίζω την τεχνική ανάλυση εντός αυτών των δεικτών.

Anonymous said...

καλό βράδυ,
συγνώμη ..για την παρεμβολή μου, στην πολυ καλή΄συζητησή σας.
Παρακαλούμε τον LLS να επικοινωνήσει με την δ/ση ηλ/ταχ.
georgep@earistera.gr.Γιατί τον ψάχνουμε με άλλους μπόκερς φίλους
για συνενόηση ...καί δέν έχουμε διεύθυνση του.

απο το συντονιστικό όργανο του χώρου της ¨"ανανεωτικης αριστεράς"

Greek Rider said...

Στο σχόλιο παραπάνω όπου έλεγα για 4,5 δις δολάρια κάθε χρόνο από περιβαλλοντικές ζημιές, προφανώς έκανα λάθος. Είναι 4,5 τρις δολάρια κάθε χρόνο. Το διόρθωσα ένα χρόνο+ μετά.