ΛΜΑΤ

Βαρύς κι’αργοξεθύμαστος θυμός με τρώει εμένα , και πότε του θύμού και πότε αφέντης του είμαι
Κ.Παλαμά «Η Φλογέρα του Βασιλιά»


Κι’όμως δεν είναι τόσο πριν,αλλά τους ξεχάσαμε κι’όλας.
Καμιά δεκαρία θεοσκότεινοι τύποι ,βρήκαν το πιο εξωφρενικό τρόπο να δημοσιοποιήσουν τις κοινοτοπίες τους.Σκοτώνοντας ανθρώπους πισώπλατα και εν ψυχρώ.Πολύ αίμα για το τίποτα.
Ανάμεσα όμως στις αερολογίες τους,παρέπεμπαν συχνά σε ένα ακρωνύμιο.
ΛΜΑΤ,Λούμπεν Μεγαλοαστική Τάξη.
Αναφέρονταν στην νεοελληνική οικονομική ελίτ,που χαρακτηριζόταν από την έλλειψη ενός στοιχειώδους ηθικού και ιδεολογικού πυρήνα,που τουλάχιστον θα κατ’ελάχιστον θα έθετε στον εαυτό της μια «κοινωνική» ευθύνη ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.Αφυδατωμένη από οιοδήποτε πνευματικό «χώρο» ή ιδεολογική εσωτερικότητα,σε αντίθεση με τις ελίτ άλλων κοινωνιών που ανέλαβαν μια ευθύνη ,και στα πλαίσια της ηθικής και ιδεολογίας τους ,δημιούργησαν ανθεκτικούς θεσμούςστις χώρες τους, η ελληνική ΛΜΑΤ κινείται με μια αρχαική αποκρουστική απληστία,μιας αυτιστικής συσώρευσης,σε ένα ιδεολογικό και αισθητικό σύμπαν,φτωχού κιτς,μιας αποπνικτικής κενότητας.
Παρατηρώ ,όχι έκπληκτος , τις φαντασιακές και ιδεολογικές συντεταγμένες των πρωτοπαλλήκαρων της κυβέρνησης.
Γιωτ,πνευματικότητα Εφραιμ,καπανδρίτια,και φοροκομπίνες.
Αφόρητα φτωχοί,στερημένοι,κοινότοποι,στεροτυπικοί νεοέλληνες,που αντλούν το κύρος τους μόνο από την μάρκα του σακακιού τους,που κρύβεται κολημένη στην φόδρα.
ΛΜΑΤ του κερατά,με τα σάλια τους να τρέχουν ,στο λούστρο του μικρού,του ασήμαντου του νεοελληνικού σύμπαντος.
Μέσα στην παραζάλη τους βέβαια,δεν παρατήρησαν μια μικρή λεπτομέρεια.
Ο ιδιοκτήτης του σαραπενταριού,που το απόκρυψε εν είδει δολοφονικής διαθήκης, τελείωσε την απολογία του με ένα απόσπασμα του Παλαμά.
Ρε σεις ΛΜΑΤ, ο Παλαμάς δεν είναι τυχαίος ποιητής,και όταν τριγύρω μας οι εργαζόμενοι τραβολογιόνται για 800 Ευρώ,και εσείς ακίζεστε στην κενότητα τας, όλο και κάποιος εμπνευσθεί, και θα ξαναρχίσει τις τελετές της φρίκης.
Ρε σεις ΛΜΑΤ διαβάστε και λίγο Παλαμά.