Η μάνα μου δούλευε για πολλά χρόνια ως επιμελήτρια στς εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" του οργανισμού Λαμπράκη. Έφυγε από την εταιρεία πριν τρία χρόνια. Κράτησε όμως επαφές με τους φίλους που έκανε εκεί, ειδικά με τις κοπέλες που δούλευαν στο ίδιο γραφείο. Η εταιρεία πριν δύο περίπου εβδομάδες έκλεισε- ο πρώτος εκδοτικός οίκος που ακούω να κλείνει. Όλοι οι εργαζόμενοι, περίπου εκατό άνθρωποι, απολύθηκαν. Οι ηλικίες τους κυμαίνονται από τα 19 μέχρι τα 55- με την κατανομή δυστυχώς να είναι ασύμμετρη προς τα δεξιά...Η μάνα μου είναι σε καθημερινή επαφή με τος ανθρώπους αυτούς: άνθρωποι σε διάφορα πόστα, διάφορες ηλικίες, διαφόρων προσόντων, κόσμοι διαφορετικοί μεταξύ τους, χτυπημένοι από την ίδια κατραπακιά...Μερικοί έρχονται σπίτι, τους ακούω να μιλάνε, να φωνάζουν, να χειρονομούν, να κοιτάζουν. Ναι, να κοιτάζουν. Γιατί αυτό το βλέμμα αγαπητέ αναγνώστη δεν το αντικρύζεις μόνο- αλλά και το ακούς να ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι σου...
Πίσω από τις στατιστικές υπάρχουν άνθρωποι, πίσω από τα νούμερα ζωές, πίσω από τις εκθέσεις όνειρα και επιθυμίες. Η απόλυση είναι μια βάρβαρη πράξη. Η ηθική μου περνάει άσχημα. Η σύγκρουση είναι προφανής. Είμαι βαθιά ανθρωπιστής, αγαπητοί. Ο πόνος των ανθρώπων είναι το μεγαλύτερο κακό για μένα- και οι άνθρωποι αυτοί πονάνε. Νιώθουν άχρηστοι. Δεν βλέπουν μέλλον στη ζωή τους. Δεν προβάλλουν την εικόνα τους στο μέλλον- υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν;! Δεν ξέρουν τι να κάνουν, είναι σε απόγνωση. Μίας κοπέλας ο άντρας είναι οικοδόμος και έχει να δουλέψει δύο μήνες. Τώρα απολύθηκε και αυτή και έχουν δύο δάνεια. Μία άλλη επιστρέφει στο πατρικό της στην ηλικία των 37! Τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους;! Τι να πω σε αυτούς τους ανθρώπους;!
Από την άλλη, είμαι φιλελεύθερος. Βαθιά και ειλικρινά. Δεν μπορώ να είμαι υπέρ ενός νόμου που απαγορεύει τις απολύσεις. Θεωρώ δικαίωμα του κάθε αφεντικού να κλέινει και ανοίγει όποτε του καπνίσει την επιχείρησή του (υπό συγκεκριμένους όρους πάντα, όπως την απόλυτη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας). Αλλά τώρα; Τώρα είμαι σε απελπιστικά δύσκολη θέση! Η ηθική μου καταβαραθρώνει τις πολιτικοοικονομικές μου απόψεις! Δεν ξέρω τι να πω. Δεν θεωρώ τις απολύσεις καταχρηστικές- αλλά οι ζωές των ανθρώπων; Τα όνειρα τους, οι φιλοδοξίες τους, το μέλλον τους; Οι (οικονομικές, πολιτικές, φιλοσοφικές) θεωρίες υπάρχουν για να κάνουν τις ζωές μας καλύτερες. Λογομαχούμε για τις πολιτικές και οικονομικές μας θέσεις, ορμώμενοι από το ότι πιστεύουμε ότι αν εφαρμοστούν, θα καλυτερέψουν τις ζωές των ανθρώπων, θα τους κάνουν να ζουν πιο ευτυχισμένοι. Αυτή είναι η βάση όλων των θέσεων, των απόψεων, των επιστημών.
Άραγε υπάρχει λύση; Δυστυχώς, η θεωρία και η εμπειρία επιβεβαιώνουν πως οι κοινωνίες χωρίς απολύσεις, είναι κοινωνίες δυστυχίας. Η απαγόρευση των απολύσεων, σχεδόν πάντα συνδυαζόταν και με απαγόρευση και άλλων ελευθερίων. Ο Χάγιεκ στο "Road to Serfdom" θεμελιώνει το γιατί όταν το κράτος ελέγχει την τσέπη σου, αναπόδραστα θα ελέγξει και το μυαλό σου. Και μάλιστα με τον πιο ανορθολογικό και αναποτελεσματικό τρόπο. Ο Πόππερ στην "Ανοικτή Κοινωνία" δείχνει την κατάντια των ιστορικιστικών προφητείων που υπόσχονται διαφόρων ειδών παραδείσους με λυμένα όλα τα προβλήματα. Η ιστορία μας δείχνει τη Ρωσία του Στάλιν, την Κούβα του Φιντέλ, την Κίνα του Μάο- μια αλυσίδα που φαίνεται να καταλήγει στη Βενεζουέλα του Τσάβες...Απλοϊκά επιχειρήματα για κάποιους, αρκετά όμως για μένα...
Αλλά το πρόβλημα είναι εκεί: με τις ζωές των ανθρώπων τι γίνεται;! Απορρίπτουμε τα παραπάνω γιατί φέρνουν τη δυστυχία- αλλά βάζουμε μια άλλη δυστυχία στη θέση τους; Κατά μία έννοια, ναι. Δεν υπάρχει τέλειο σύστημα, πλήρης λύση. Κάθε πράγμα έχει τα καλά του και τα κακά του και μόνο η προσωπική ηθική του καθενός μας του επιτρέπει να διαλέξει. Η θυσία της ελευθερίας για μένα είναι ανεπίτρεπτη- θυσιάζω υλική ευμάρεια για να απολαμβάνω έναν αυξημένο αριθμό ελευθεριών. Εδώ όμως υπάρχει ένα θεμελιώδες ζήτημα...
Δεν έχω απολυθεί ποτέ, γιατί δεν έχω δουλέψει ποτέ. Και όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει! Κάτι ήξερε και ο Μαρξ που έλεγε ότι αν δεν μπεις στην παραγωγή, να πουλήσεις την εργατική σου δύναμη, καλύτερα να το βουλώνεις(βέβαια ούτε και αυτός δούλευε, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο...)! Ίσως είναι καλύτερα να το βουλώσω. Ωραίες είναι οι θεωρίες, οι φιλελεύθερισμοί και οι λοιπές μαγκιές περί ευθύνης κλπ, αλλά εκεί έξω είναι ο πραγματικός κόσμος και μάλλον είναι καλύτερα να κρίνεις με βάση αυτόν. Αντικρίζοντας την απόγνωση του ανέργου μένω άφωνος. Η θεωρία μου περί ελευθερίας δεν έχει να του πει τίποτα. Το δίλλημα που για μένα είναι καθοριστικό, γι' αυτόν είναι ανύπαρκτο. Τα επιχειρήματά μου είναι γι' αυτόν κούφια λόγια. Και πώς να μην είναι, άλλωστε...;
Αλλά πιστέψτε με, δεν προσπαθώ να αντιμετωπίσω αυτό το ζήτημα με θεωρία: οι απόψεις μου είναι αυτές που είναι και κάτι τέτοιο, όσο δυνατό κι αν είναι, δεν θα με κάνει να τις αλλάξω. Ίσως ακούγεται ηλίθιο, αλλά οι δομικές μου θέσεις, ο ηθικός πυρήνας της κοσμοθεωρίας μου δεν άλλαξε με κάτι τέτοιο- με άλλα λόγια, η θεωρία είναι ίδια. Αυτό το ζήτημα αγαπητοί είναι ένα πραγματικό ζήτημα. Και ως εκ τούτου, μπορεί να αντιμετωπιστεί μονάχα με πράξη. Στο μόνο πράγμα που μπορεί η- αριστεροφιλελεύθερη- θεωρία μου να με βοηθήσει σε αυτό τον ηθικό προβληματισμό είναι στο να προτείνει πράξεις!
Κατ' αρχάς, ο εργαζόμενος πρέπει να διεκδικεί όσο πιο πολύ μπορεί(δηλαδή όσο του επιτρέπουν οι συνθήκες) τα εργατικά του δικαιώματα. Η αποζημίωση είναι ένα από αυτά και δεν πρέπει να χαριστεί! Αν χρειαστεί πρέπει να παρέμβει η δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει τις αποζημιώσεις των απολυμένων. Έχουν δουλέψει γι' αυτές και είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους να τις πάρουν! Το πρώτο πράγμα στο οποίο πρέπει να βοηθάμε (θεωρητικά, πρακτικά, θεσμικά) τους ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους είναι να διεκδικούν όσο πιο πολύ αντέχουν αυτά που τους αξίζουν.
Αλλά το πιο βασικό που μπορούμε να πούμε στους απολυμένους είναι ότι το παιχνίδι δε χάθηκε! Το ξέρω- ακόμα κι αν δεν το έχω νιώσει προσωπικά, η οικογένειά μου έχει ταλαιπωρηθεί- πως η απόλυση είναι ένα από τα πιο ισχυρά σοκ που περνάνε οι σημερινοί άνθρωποι. Αλλά αν κάτι πρέπει να φωνάξουμε είναι πως η ζωή δε χάθηκε εδώ! Παραείναι πλούσια και πολυποίκιλη για να σταματάει με την απόλυση! Το αρχικό ταρακούνημα, το αρχικό σοκ, η απόγνωση, το βάρβαρο συναίσθημα της απραξίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαρκέσει για πολύ! Η επανάσταση αγαπητοί είναι μια πράξη βαθιά προσωπική και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αυτό φαίνεται περίτρανα: αποτελεί προσωπική επανάσταση του καθενός να ξεπεράσει το σοκ της απόλυσης και να κυνηγήσει και πάλι τη δουλειά!
Ναι, ξέρω θα με κατηγορήσετε για κούφια λόγια. Για ρομαντικές ασυναρτησίες ενός άβγαλτου και άμαθου ηλιθίου. Αλλά δεν βλέπω κάτι άλλο φίλοι...Η επανάσταση εδώ είναι μονόδρομος. Η κρίση είναι κρίση, αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας! Δεν είναι όλη μας η ζωή η τσέπη μας και η δουλειά μας! Αν πρέπει να φωνάξουμε κουράγιο στους απολυμένους, στα θύματα μαις κατάστασης για την οποία όλοι είμαστε- σε διαφορετικό βέβαια βαθμό- συνυπεύθυνοι, είναι για να τους βοηθήσουμε να δουν μπροστά! Με ταλαιπωρία στην αρχή, αντιμετωπίζοντας προβλήματα που ο καθένας είχε ξεχάσει για πολύ καιρό, η αρχική απόγνωση και τρέλα πρέπει να γίνουν τα θεμέλια για ένα καινούργιο ξεκίνημα! Το κάθε εμπόδιο είναι ταυτόχρονα και στήριγμα: έτσι και το εμπόδιο της ανεργίας. Πρέπει να παλέψουμε για να το κάνουμε στήριγμα για το μέλλον!
Θα κλείσω με την ίδια επίκληση: ίσως τα λόγια μου να σας ακούγονται αστεία, μα σας παρακαλώ να τα πάρετε στα σοβαρά! Ακούγεται ίσως αστείο να προσπαθείς να πείσεις το χρεωμένο άνεργο να δει με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Στο κοινωνικό μείγμα που καθημερινά φτιάνουμε όλοι μαζί, η ανεργία δυστυχώς θα υπάρχει πάντα. Καθήκον όλων μας- κράτους, πολιτών, συνανθρώπων- είναι να την κάνουμε να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερο σε αυτούς που την υφίστανται. Οικονομικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά. Αυτή είναι η πράξη, κατά την άποψη μου, η μόνη πραγματικά ηθική πράξη απέναντι σε έναν άνεργο.
Εδώ όλο το ιστολόγιο γνήσιου φιλελευθερου και αριστερου προβληματισμού KOBLOPOULOS
Posts
43 comments:
Τι θα πει "κούφια λόγια, λέω", Γιάννη;
Αυτά υποστηρίζεις,εξ ανέκαθεν, χωρίς κανένα ίδιον όφελος και με ειλικρίνεια.
Εκφράζεις το πρώτιστο και σπουδαιότερο δικαίωμα που αφορά στην ελευθερία στην εφραση γνώμης.
Αναφέρεσαι στους ανθρώπινους πόρους και στην ανταλλαγή πολιτικών και κοινωνικών απόψεων με ουσιαστικό διάλογο, χωρίς διάθεση επικυριαρχίας επί της γνώμης του άλλου.
Συμφωνώ, στα περισσότερα, που ´εχω την άποψη ότι πολύ σοβαρά και ουσιαστικά.
Φυσικά και δεν υπάρχει "τέλειο σύστημα" και ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Εκείνο που δεν μπορεί κανένα σύστημα να επιτύχει και να περιγράψει απολύτως και με μηχανιστικούς κανόνες: είναι ο τρόπος της ανθρώπινης συμπεριφοράς και επικοινωνίας.
Η ανθρωπιά θα είναι πάντα ο άπιαστος στόχος μας και το ανθρώπινο χρέος μας εκείνο το χρέος που πρέπει συνεχώς να επιδιώκουμε και να το επαναδατυπώνουμε στις εκάστοτε συνθήκες.
Η ανθρωπιά θα είναι πάντα ο άπιαστος στόχος μας και το ανθρώπινο χρέος μας εκείνο το χρέος που πρέπει συνεχώς να επιδιώκουμε και να το επαναδατυπώνουμε στις εκάστοτε συνθήκες.
Φίλε μου Σπίθα η, ανθρωπιά, όρος που αποφεύγεται στα λεξικά πολιτικής οικονομίας. Δήθεν απλοική, απολίτικη, δεξιά, δηλαδή παπάρια. Ότι αφορά εμάς είναι απλοικό, ότι αφορά τους μηχανισμούς κάθε είδους που μας αλέθουν είναι πολιτικό και βαρύ.
Ο Koblo ( τυγχάνει να τον έχω γνωρίσει) είναι ένας νέος επιστήμονας, ένα παιδί για μας, που ακούει χρώματα και βλέπει ήχους. Την θέλουμε τη ματιά του, σαν λευκό μπαστούνι, εμείς που τυφλωθήκαμε τόσα χρόνια από το αριστερό "φως"
Γιάννη έκανες διάνα.
"ανθρωπιά". Μου ξέφυγε, Leo:)
Δεν είναι σχήμα οξύμωρο, όμως, ή μια ακόμη ένδειξη ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που υπάρχει κρίση αξιών;
Πως θα στοχεύσουμε σε καλύτερες μέρες, σε καλύτερες κοινωνίες πολιτών, όταν απλές λέξεις, (ήθος, αγωγή, φιλότιμο..) ηχούν παράξενα, σαν από άλλες εποχές;
Συμφωνώ, Leo.
Η ανθρωπιά ήταν και είναι ο πρωταρχικός μας στόχος.
Υ.Γ.
Ο Γιάννης έχει τον τρόπο να αναδεικνύει τα σοβαρά θέματα
σε σωστό χρόνο και με σωστό τρόπο
Το θέμα το γνώριζα και έχουν αναφερθεί και άλλα καλά ιστολόγια στο ζήτημα,,,
αυτό το κείμενο, όμως, όχι, δεν το είχα διαβάσει.
Σπίθα
Επίτρεψε μου να υπενθυμίσω ότι το κείμενο δεν είναι δικό μου,αλλά ενός άλλου Γιάννη , του "Koblopoulos"
Το πρόσεξα, Γιάννη, το έβαλα. ήδη και στα λινκ μου, το μπλογκ.
Το έχεις αναφέρει, όπως πρέπει, επίσης το ανέφερε και ο Λεό.
Επιπροσθέτως, ήθελα να το συνδέσω με τα προηγούμενα ποστ σου.
Έχει κι'αυτό την χρησιμότητά του, για το "όλον".
Αυτό είναι το ζητούμενο, άλλωστε.
Η διάδοσή του.
Σπιθα ,Λεο
Το κακό είναι οτι ένα βιωματικό κείμενο που βάζει επι της ουσίας τα ηθικά και πραγματικά προβλήματα της αγοράς,λοιδωρείται και παρωδείται με ένα ακατανόητο τρόπο από το Radical Desire.
Τελικά θα κάνουμε ιστολόγια αυτοαναφοράς, θα τα διαβάζουμε να τα χαιρόμαστε εμείς και οι φίλοι μας,χαρούμενοι στον εγκλισμό μας.
Την αιτία την βλέπω, Γιάννη, όπως και την απάντηση, που δεν θάθελα να την συζητούσα, αλλά μιας και το έθεσες θα στην φέρω δια στόματος Ευτύχη, από παλιό κέιμενο του. Να το ψάξω, μισό λεπτό, γιατί τόχω στο μυαλό και πρέπει να το βρώ.
Αυτά με θλίβουν, ειλικρινά, όμως.
Με αφορμή το κείμενο του Γιάννη, προτείνω στην καλή παρέα ένα εξαιρετικό βιβλίο, που αν θυμάστε το είχαμε συζητήσει και σε μία παλαιότερη συνάντησή μας.
Η απομάγευση του κόσμου
http://e-homosapiens.blogspot.com/2008/11/h.html
Ορθολογική ανθρωπολογία
*Ο άνθρωπος μέλος του ζωικού βασιλείου; Οι αναγωγιστές θα τον υποβιβάσουν σε μηχανή επιβίωσης, σε αυτόματο προγραμματισμένο με μια τυφλή αναγκαιότητα.
Οι αναγωγιστές καταλήγουν σε έναν απλοϊκό χυδαίο υλισμό. Ιδεαλιστές και πιστοί, αντίθετα, θεωρούν την άποψη της θεωρίας της εξέλιξης ως εξευτελισμό του ανθρώπου.
Και η ηθική; «Αν δεν υπάρχει θεός, όλα επιτρέπονται»! Λάθος! Ακόμα και ο ευσεβής Καντ αναγνώριζε ότι ένας άθεος μπορεί να είναι εξίσου ηθικός με έναν πιστό. Η ιστορία επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
*Κατά τον χριστιανισμό, ο άνθρωπος είναι ένα ον εξαρτημένο από τον Θεό. Αντίθετα, όμως, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η αυτονομία του ανθρώπου θεμελιώνει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του. Σήμερα μπορούμε, αρχίζοντας από τον Δαρβίνο και τον Μαρξ, να συγκροτήσουμε μια ενδοκοσμική ηθική, με κέντρο και υπέρτατη αξία τον άνθρωπο.
Και ο θάνατος; Η αθανασία της ψυχής είναι παρηγορία και αυταπάτη.
Αλλά η
**απόρριψη του απατηλού φωτός, της υπέρβασης, συνιστά άλλο ένα κεφαλαιώδες θεμέλιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
* Ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ είναι καθηγητής Πανεπιστημίου.
....
Σπίθας
Η τελευταία παράγραφος, νομίζω, ότι εξηγεί την αιτία, κατά την γνώμη μου..
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 15/02/200
@ Ακριβώς στο θέμα, Homo Sapiens
Εξαιρετική η αναφορά σου, στο βιβλίο που προτείνεις.
..
"Μέσα σε τέτοια συμφραζόμενα και θέλοντας να έρθει σε ρήξη με την «τύφλωση» και την «κώφωση» όσων μιλούν γι’ αυτές τις κρίσεις και τις οδύνες στηριζόμενοι σε μια σειρά κατασκευασμένων αριθμών και σφυγμομετρήσεων, ανερμάτιστων «ποιοτικών» ερευνών και επιπόλαιων ρεπορτάζ, η παρούσα έρευνα αποσκοπεί να φέρει στο φως ορισμένες «μαρτυρίες», ορισμένες από τις (απ-)όψεις αυτών των μορφών οδύνης οι οποίες συνήθως λογοκρίνονται, αυτολογοκρίνονται και απωθούνται, με τέτοιο τρόπο ώστε να τους προσδώσει ταυτόχρονα επιστημονική, κοινωνική και πολιτική, με την ευρεία έννοια, λειτουργία..." ...Το διαβάζω και το συνιστώ ανεπιφύλακτα...
Αναρτήθηκε από Homo Sapiens στις 9:48 π.μ.
Σου προτείνω την εξάλειψη κάθε αναφοράς στο ιστολόγιό μου LLS. Θα την προτιμούσα, in fact.
Παρεμπιπτόντως, το κείμενο το είδα από το buzz: http://buzz.reality-tape.com/story.php?title=Η-απόλυση%2FKoblopoulos
Το ότι το αναδημοσίευσες και η κουβέντα που ακολουθεί εδώ εμένα με τρομάζει.
Αντώνη, να σχολιάσω αύριο στο μπλογκ σου, γιατί τώρα έχει περάσει η ώρα;
Τις απόψεις μου θέλω να τις λέω ευθέως, αλλά απαιτώ, σεβασμό.
Επίσης, κατά την γνώμη μου, ίσως δεν είναι σωστό να ζητάς να μην κρίνεται μια άποψη, ενώ εσύ, εγώ και όλοι μας, κρίνουμε δημόσια, πρόσωπα και απόψεις.
Εκείνο που προέχει δεν είναι να μην τρομάξεις εσύ.
Εμένα με τρομάζει να μιλάνε ορισμένοι και οι ίδιοι να ζητούν να μην εκφράζουν αντιπαραθετικές απόψεις, (γιατί όχι;) ούτε στο μπλογκ τους.
Παρεμβαίνω, γιατί σχολίασα κι εγώ. ομολογώ,δε, ότι πολλές φορές, όπως τώρα, δεν σχολιάζω στο μπλογκ σου, γιατί με ενοχλεί η επιθετικότητα και η ένταση των απαντητικών σας σχολίων σε μια διαφορετική άποψη,
Έχει συμβεί σε μένα, ενώ δεν σχολιάζω με διάθεση να προκαλέσω.
Δηλαδή να βγάλουμε τον σκασμό, Αντώνη;
Δες τα ειρωνικά σχόλια στις απόψεις του L.L.S.
Σ'αρέσει, αυτή η "δημοκρατική" αντίληψη ή ο τρόπος διαλόγου;
Γκετοποίηση απόψεων, ρε παιδιά;
RD
Επαναλαμβάνω το τελευταίο σχόλιο μου στο RD , το οποίο εμπεριέχει μια συμφωνία ως ελάχιστη βάση για να οικοδομηθεί ένας διάλογος, το οποίο παραμένει αναπάντητο ,και ως προς τα σημεία ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ και τα σημεία διαφωνίας
ΑΝΑΜΕΝΩ
Από την οπτική του καθολικού αδιαπραγματευτου θεμελιακού δικαιώματος παροχής εργασίας σε όλους, το κείμενο του Κομπλοπουλου του LLS και του καθε LLS με παρόμοιους προβληματισμούς είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!
Είμαστε συμφωνοι
Μόνο που όλη η οικονομική επιστήμη, κάθε υπολογιστική διαπραγματευση της εργασίας ως συντελεστής παραγωγής είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ!!
Γιατί θέτει την εργασία ως στοιχείο υπολογισμού
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΜΦΩΝΟΙ
Ολοι οι οικονομολόγοι όλων των σχολών όλων των αποχρώσεων είναι με αυτή την έννοια
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ!!
Η κριτική που κάνετε στον Κομπλοπουλο κινείται στην ιδεολογική αξιακή σφαίρα.
Μονο που αυτός δεν γράφει στο επίπεδο αυτό
Άυτό είναι τόσο προφανές
Θέλει μια δόση κακοπιστίας για να διογκωνετε ενα θέμα, που αν εφαρμοσετε το ίδιο κριτήριο τότε ετοιμαστήτε να τα βάλετε με όλη την Αριστερά η οποία δεν αξιώνει εδώ και τώρα κατάργηση των απολύσεων.
Είναι τόσο απλό
Χρησιμοποιείτε ένα κριτήριο από το αξιακό οπλοστασιο της αριστεράς, για να απομονώσετε μια καταγραφή, που ακριβώς ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ το πρόβλήμα
Θα μπορούσα να απομονώσω οποιοδήποτε κείμενο αριστερού οικονομολόγου που εσεις θα μου υποδείξετε και θα σας αποδείξω οτι δια της αποσίωπησης αποδέχεται τις απολύσεις, το ιδιοκτησιακό δικαίωμα κλπ κλπ
Ασκειτε μια κριτική με το απόλυτο κριτήριο για την εργασία, οπου αν προσπαθήσετε να το χρησιμοποιήσετε γενικά, θα βρήτε την όλη την Αριστερά ,πιο δεξιά από το κείμενο του Κομπλοπουλου.
Δεν έχουν όλα τα κείμενα την στόχευση, το επίπεδο αναλυσης, αφαιρεσης κλπ.
Η κριτική σας στον Κομπλοπουλο είναι κριτική προς κάθε διαχειριστική λογική,ανεξάρτητα απο το πως αυτή ονομάζεται.Αυτή είναι η ουσία.
Και αυτή η ουσία εχει σημασία
Απλώς ο Κομπλοπουλος είναι ένα προσχημα , καθώς αναφέρει το Χαγιεκ, τον φιλελευθερισμό κλπ.
Μερικά θέματα είναι αυτονόητα,
..άλλα χρήζουν εξηγήσεων.
Υπάρχουν και θέματα που θα εξακολουθούν να παραμένουν άλυτα.
Ο διάλογος είναι, αφενός, μονόδρομος για την επίλυση και την επικοινωνία των ανθρώπων, αλλά ταυτόχρονα, εξακολουθεί να παραμένει
..ένας υπερτιμημένος τρόπος στην αλληλοκατανόηση των μεταξύ μας απόψεων.
Ως εκ τούτου, έχουμε ήδη, μεταφερθεί στην μελαγχολική δημοκρατία (Μπρυκνερ) αλλά και στο κεφάλαιο "φαινομενολογία"
(βλ/Νοσφεράτος)
Και εδώ ο λόγος, δεν έχει λόγο, αφού ο RD αποκλείει κάθε διάλογο.
ελπίζω να μου επιτρέψει να εκφράζω τις απόψεις μου, ενίοτε, σε ορισμένα μπλογκ και να μην τρομάζει, αδίκως.
Χωρίς να γνωρίζω ούτε τον συντάκτη ούτε ό,τι έχει γράψει και κινδυνεύοντας να αδικήσω πρόσωπα και καταστάσεις,
θα πω ειλικρινά ότι στο κείμενο υφέρπει μία στάση που ανακαλύπτει το "κακό" μόνο στην απόλυση - δεν περιμένω να ανακαλύψω το αδιέξοδο τότε και κυρίως να ανακαλύψω με την απόλυση τη σύγκρουση ανάμεσα σε αυτά που πιστεύω και την σημερινή πραγματικότητα.
Ο κόσμος δεν υποφέρει μόνο γιατί απολύθηκε, αλλά υποφέρει γιατί δεν κάνει τις δουλειές που θα ήθελε ή ονειρεύτηκε, γιατί πολλές φορές δεν μπορεί να τις κάνει με τον τρόπο του, γιατί απορροφάται ο καθημερινός του χρόνος σχεδόν αποκλειστικά από τη δουλειά, γιατί υπάρχει κόσμος που ασφυκτιά σε αδιέξοδα που δεν είναι μόνο οικονομικά.
Αν δεν είναι έτσι, ίσως με ενόχλησε το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι απολυμένοι ανακάλυψαν τρόπον τινά τη δυστυχία με το που απολύθηκαν.
(Δεν το πιστεύω, αλλά πιστεύω και γνωρίζω πόσο εύκολο είναι να βολευτείς στα βάσανά σου και να αφήσεις τα δύσκολα σε άλλους).
μορελ
είναι λίγο διαφορετικό η δυστυχία της απόλυσης, από τη δυστυχία της αλλοτρίωσης μέσω της εργασίας. Άλλο περνάω δύσκολα και άλλο έχω καρκίνο. Ο Κοblo επικεντρώνεται στο βίωμά του, παρακολουθεί απολυμένο μιας κάποιας ηλικίας. Κόλαση.
Τώρα η ιστορία να απαγορευτούν οι απολύσεις, ή να παλέψουμε για το δικαίωμα όλων στη δουλειά, τι να πω να παλέψουμε αλλά σε μια ελεύθερη οικονομία, πως θα γίνει αυτό. Άρα καταλήγουμε στο εδώ και τώρα σοσιαλισμός, σοβιετικού τύπου. Έλα όμως που και αυτός καταρρέει. Οπότε αρχίζουν τα νεύρα, οι απαγορεύσεις, τα δεν σου επιτρέπω και αδιέξοδες γκρίνιες. Αντίθετα κάποιο ταμείο αλληλεγγύης θάταν χρήσιμο, συναιτερισμοί απολυμένων, οικοτεχνία, αυτοδιαχείριση, και βάλτε αυτούς που ξέρουν να μας βοηθήσουν πραγματικά. Απέναντι στην σκληρή αλήθεια των γεγονότων τι νόημα έχει ο λυγμός του αριστερισμού;
Γειά σου Πασχάλη
HS
Σωστά η "απομαγευση του κόσμου" είναι συγκλονιστικό ντοκουμέντο.
Η κόλαση του κοινωνικού αποκλεισμού.
Morel
Καλώς ήρθες
Ο Λεό τοποθετεί το θέμα σωστά
Δεν εχει νοημα να προσθεσω τιποτα
Λεο
Το κείμενο του Κομπλόπουλου,επι της ουσίας δεν είχε αντιμετώπιση αριστερίστικη.
Ο αριστερισμός έχει και ένα κώδικα πολιτικής επικοινωνίας
Δυστυχώς αντιμετωπίστηκε απολίτικα.
Και αυτό είναι πολύ χειρώτερο
Ασε που τελικά είδα αποσπασματικά σχόλια μονο σε μια καινογανή ανάρτηση που εμπεριέχει το κείμενο και την γελοιοποιηση του.
Οπως πάμε στο τέλος οι μοναδικοί διάλογοι που θα βλέπουμε θα είναι οι ευχές για καλό χειμώνα.
εχω κι εγώ μια φίλη που δουλει χρονια στα Ελληνιικά Γραμματα ... Τις προαλλες δεν εβγαινε η φωνή της ..- Απελπισια -
Απολυεται..
Ξερεις υπάρχουν χονδρικά δυο τροποι να μιλησεις σε ενα φιλο που Απολύεται
1)ο ενας ειναι ας πουμε Ιδεολογικός .. Βαζεις πανω απο ολα την Ιδεολογια .. Ας π0υμε τον α)Νεοφιλελευεθρισμό σου καιτους λές ''Αυτοι ειναι οι Νομοι της Αγοράς , δεξου το κλπ )
β)- Ο Ντεμέκ Επαναστατικός Σταλινισμός σου
''ασε αυτόυς τους συναισθηματισμους οπως ελεγε ο Σταλιν στον Μπουχαριν στις Δκες της Μοσχας οταν ο Μπουχαριν παραδεχτηκε οτι ναι ηταν προδοτης αλλά ''εσυ Συντροφε Σταλιν το ξερεις οτι αυτο το ομολογησα χαριν της Επαναστασης '')
2)- Ο αλλος ειναι ο τροπος ο Ανθρωπινος .. Πονάς κιεσύ .. Πονάς περαν ιδεολογιας .. Πονας γιατι τον /την Ξερεις
Πονάς γιατι εισαι και συ εργαζομενος γιατι ξερεις οτι εισαι και συ αναλωσιμος..
Συμ-πονάς γιατι ειναι Φιλος σου
Και προσπαθεις να δωσεις κουραγιο ..Να του μιλησες για αλλες ευκαιριες ..Να τον ενθαρυνεις ..Απλα ανθρωπινα -συνα-δελφικά ,φιλικά
Φυσικά θαρθουνε οι Λογης Λογής Προκρουστες ,, ιΚαι οι Νεοφιλελευεθροι και οι Νεο Επαναστατες
''Κουφιος Ανθρωπισμός θα σου πουν καταπινοντας αμασητο το ΚΑΛΑΜΙ του ναρκισσισμου τους
Και δεν κοιτανε μέσα τους να δουνε τον απυθμενο πατο της δικης τους κενοτας
(ασε που οσοι εχουν δουλεψει πραγματικά στη ζωή τους ποτε δεν θα θεωρουσανε Κενό τον ανθρωπινο πονο και την Συμπόνια ..Αλλά εχουμε πηξει στις Ρητορικές...)
ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΣ
Nosfy
Προφανώς αυτή είναι η κατεύθυνση που είναι τόσο σαφες ότι ο Κομπλοπουλος επεδίωξε
Ακόμη δε θέλει πολύ νιονιο να καταλάβεις ότι η πραγματευση θέλει ευαισθησία
Το κείμενο έπεσε στον προκρουστη για να ορμησει η αγελη να το κατασπαραξει εκ του ασφαλούς
Σκέψεις για τις απολύσεις δεν είναι συνήγορια των απολύσεων ως εάν ο σχολιαστής είναι ο προσωπαρχης που απολυει
Συμπληρωνεις τις σκέψεις σε μια γόνιμη κατεύθυνση
Συμπληρωνεις τις σκέψεις σε μια γόνιμη κατεύθυνση
Αυτο που λές ειναι κατι αλλο που ειχα καιρο να το ακουσω ..
Εχεις παρατηρησει οτι τωρα τελευται εχει πεσει κατι σαν επιδημια; μόλις πας να πεις κατι η εστω τιποτε
να πεις μια ανοησια βρε αδελφέ
να κανεις λιγη πλαα να μιλησεις με συμπαθεια γι καποιους να βγαλεις λίγο ευατό περα απο το καβουκι των -ταχαμ μου δηθεν - πολιτικων- αμυντικών χαρακωμάτων ..
αμεσως ορμουν απο διαφορετικές κατευθυνσεις (κυριως ΑΠΟΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ) ΣΜΗΝΗ
για να σε κατασπαράξουν;
'' Γιατι το λές αυτο '' και τι εννοουσες '' και ΠΡΟΣΞΕ ΚΑΛΆ '' ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΗΚΏΝΩ ΑΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΙΑΥΤΑ επαναστατομπλογκομαγκιορικα ;
ενς νεοπουριτανισμός της συμεριφοράς ενα αναποδο Πολιτικαλλυ κορεκτ; Τοτε στην δεκαετια του 90 επρεπε να εισαι υπερ της διαφοράς και του διαφορετικου ντε και καλά ..
Τωρα πρεπει να εισαι υπερ της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗς
το αστειο ειναι οτι ο τροπος που αντιλαμβανονται την πολιτικαλυ κορρεκτ σταση οι λογης λογής πουριτανοι ειναι ο ιδιος :
Η φαντασιωση τους οτι αρκει να ΛΕΝΕ για να Ειναι Αριστεροι..
Nosfy
Αυτο που έγινε με τον Κομπλόπουλο είναι σημάδι των καιρών.
Γιατί έγινε σε ένα χωρο κατ'εξοχην επιχειρημάτων.
Βολονταριστικά αρνούμαι να το καταγράψω ως status που θα συνεχίσει
Αν ο Κομπλόπουλος αντιδρούσε στο ίδιο επίπεδο τι κουβέντα θα είχε γίνει;
Προφανώς η ευγένεια , είναι κατανοητή μονο στον ευγενή, αλλά στην συγκεκριμμένη περίπτωση ,μέσα από την γεναιοδωρία της η ευγένεια του Κομπλόπουλου σώζει και τους υπόλοιπους.
Προς φίλτατο Σπίθα:
«Και εδώ ο λόγος, δεν έχει λόγο, αφού ο RD αποκλείει κάθε διάλογο.»
Αναμένουμε από χθες το βράδυ απάντηση του LLS με τα όσα του προσάπτουμε περί στρεψοδικίας. ---
Παρατήρηση: περί «διαλόγου» και της αξίας του διαλόγου, σε παραπέμπω στο εξής κείμενο του Μπαντιού
http://radicaldesire.blogspot.com/2010/05/27-2010.html
Σημ. Λόγω υποχρεώσων δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω το παρόν thread. Ευχαριστώ.
Νομίζω πως ο Αντώνης έχει κάποιο δίκιο, η ευαισθησία του koblopoulos υπονομεύεται λίγο από τον δογματισμό του. Θα εκτιμούσα πολύ περισσότερο την ανάρτηση αν σταματούσε στο σημείο που λέει
"Η θεωρία μου περί ελευθερίας δεν έχει να του πει τίποτα. Το δίλλημα που για μένα είναι καθοριστικό, γι' αυτόν είναι ανύπαρκτο. Τα επιχειρήματά μου είναι γι' αυτόν κούφια λόγια. Και πώς να μην είναι, άλλωστε...;"
Αφήνοντας ανοιχτή την κατάληξη θα έδειχνε πως το βίωμα είναι τόσο ισχυρό που τον αναγκάζει να αναθεωρήσει τα στεγανά του. Δεν είναι δυνατό η ζωή σου να μην καθρεφτίζεται στη φιλοσοφία σου. Έτσι όπως καταλήγει δείχνει πως μάλλον επιφανειακή ήταν η συγκίνηση. Τελικά προτιμά τον δρόμο του αμετανόητου φιλελεύθερου χωρίς πολλά πολλά: λυπάμαι για σας παιδιά αλλά το μόνο που έχω να σας προσφέρω είναι ελεημοσύνη.
Φυσικά συμφωνώ πως το πέσιμο του RD παραήταν χοντρό.
Μια και τόφερε οι κουβέντα στις απολύσεις, όσοι δεν το έχετε κάνει, δείτε οπωσδήποτε την ταινία Ελεύθερος Ωραρίου
Κυριάκο
Το κείμενο του Κομπλόπουλου είναι καταφανώς προσωπική εξομολόγηση, και έτσι μπορεί να κριθεί και να αναιρεθεί.
Το σπέρμα της όποιας κριτικής βρίσκεται ήδη στο περιεχόμενο του, καθώς ευθαρσώς γράφεται ότι δεν δουλεύει, δεν έχει παρά μια πολύ έμμεση σχέση με την απόλυση ως παρατηρητής.
Από την άλλη εμπεριέχει και την ηθική προβληματική μιας τυπικής φιλελεύθερης αντίληψης για την σχέση εργοδότη εργαζόμενου.
Είναι απόλυτα έντιμη και κρυστάλλινη.
Ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν είδα να υπερβαίνει τους προβληματισμούς μιας αριστεράς για το θέμα. Δεν υφίσταται κανένας οικονομολόγος, κόμμα, κίνημα, ρεύμα εντός αριστεράς που να υιοθετεί αίτημα απαγόρευσης των απολύσεων. Αναγκαστικά η αριστερά κινείται σε μια τραυματική αποδοχή.
Εντός αυτής της τραυματικής αποδοχής, η προσωπική στάση του παρατηρητή Κομπλόπουλου, δεν διαφέρει από την προσωπική στάση συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ πχ.
Κινούμαι εγώ και όλο μου το περιβάλλον ,σε πλαίσιο δυνητικής απόλυσης καθημερινά. Πολύ δικά μου πρόσωπα έχουν απολυθεί και κινούνται στην μακρόχρονη ανεργία. Το πρώτο ,μέλημα μου ήταν και είναι η προσωπική στήριξη. Στήριξη να μην έχει γίνει καμία παρανομία, στήριξη ψυχολογική, στήριξη να βρεθεί γρήγορα μια δουλειά,στήριξη να εξαντλήσει τις συνδικαλιστικές δυνατότητες. Στους φίλους μου, δεν κάθομαι ως πολιτικός αναλυτής να του πω πόσο καταραμένος είναι ο καπιταλισμός.
Αυτήν την προσωπική ματιά, που ακριβώς είναι ατελής και τραυματική γιατί είναι έντιμη, και δεν κινείται σε μια ξύλινη πολιτικολογία, είδα. Και όπως ανέφερα η ματιά του Κομπλόπουλου έχει αυτομάτως υπονομευθεί από τον ίδιο, καθώς είναι κατά δήλωση του μερική, όντας εκτός εργασίας
Είναι μερική αλλά έντιμη.
Εχω προσωρινά ελαφρά αμνησία.Ο Γιατρός μου είπε οτι αν με σοκάρει κάποιος μπορεί και να θυμηθώ,Σε παρακαλω μην με στρεσσαρεις και τότε θα θυμηθω ποιος μου έγραψε στο LLS:Ανάμεσα σε αυτή την "αριστερά" και τον ΓΑΠ, στην "αριστερά"-παράσιτο-καβαλάρη στα έτοιμα και επαγγελματία κλαψούρη και σ' αυτόν που αγωνίζεται να σώσει το σύστημα με κάποια δέουσα σοβαρότητα, ε, είμαι με τον ΓΑΠ. Έτσι ρε φίλε, γιατί στο κάτω-κάτω δε γουστάρω γελοίους"
Το περίμενα γιατί το θυμόμουν, πάνε μήνες.
Τα γραπτά μένουν αλλά πάλι δεν λένε και τίποτα, όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Η έκθεση έχει κάτι από σωτηρία.
Φανατισμός δεν μας πρέπει και έχουμε ανάγκη το χιούμορ και τη φιλική διάθεση. Το blogging πέρα από ψυχοθεραπεία είναι ευκαιρία να κάνεις φίλους, σίγουρα όχι εχθρούς. Χαμογελάστε, ακόμα και οι άνεργοι θα βρουν δουλειά.
LLS συμφωνώ, με τις ατέλειές της η ματιά είναι έντιμη και κυρίως γιαυτό δεν άξιζε την γελοιοποίηση.
lls,λες
"Το κείμενο έπεσε στον προκρουστη για να ορμησει η αγελη να το κατασπαραξει εκ του ασφαλούς"
Ειμαι ενας απο αυτους που σχολιασαν στην αναρτηση του Αντωνη.Και σαρκασα το συγκεκριμενο αρθρο.
Δεν ανηκω σε καμια αγελη,μια αγελη αποτελειται απο προβατα κ στρατιωτακια.Ουτε προβατο ειμαι ουτε στρατιωτακι κανενος.Και δεν αναγνωριζω αυθεντιες.Οπου διαβασω κατι που θεωρω λαθος,δε δισταζω να βγω να εκφρασω τη γνωμη μου.Και το εχω κανει με παρα πολλους αξιολογους μπλογκερ.
Φυσικα κ δε μετανιωνων για τη παρεμβαση μου.
Για το μονο που μετανιωνω ειναι ο τοπος της παρεμβασης.
Επρεπε να μπω στο ιστολογιο που αναρτηθηκε το original κειμενο κ να κανω εκει τη παρεμβαση μου.
Eστω να μπω ΚΑΙ εκει.Ηταν λαθος μου που δεν το εκανα.Για να δωσω την ευκαιρια στον συντακτη του αρθρου να απαντησει στον σαρκασμο οπως κρινει αυτος,ισως σαρκαζοντας με κ αυτος,η απαξιωνοντας με η οπως αλλιως εκρινε σκοπιμο.
Και μια ερωτηση
ποιος τα εχει γραψει αυτα εδω που τα εχεις αναρτησει στο πλαι;
"Εχω προσωρινά ελαφρά αμνησία.Ο Γιατρός μου είπε οτι αν με σοκάρει κάποιος μπορεί και να θυμηθώ,Σε παρακαλω μην με στρεσσαρεις και τότε θα θυμηθω ποιος μου έγραψε στο LLS:Ανάμεσα σε αυτή την "αριστερά" και τον ΓΑΠ, στην "αριστερά"-παράσιτο-καβαλάρη στα έτοιμα και επαγγελματία κλαψούρη και σ' αυτόν που αγωνίζεται να σώσει το σύστημα με κάποια δέουσα σοβαρότητα, ε, είμαι με τον ΓΑΠ. Έτσι ρε φίλε, γιατί στο κάτω-κάτω δε γουστάρω γελοίους"
Celin
Ο όρος αγέλη προφανώς δεν σε αφορά.Επίσης ο ανοικτός αναστοχασμός σου για την διαδικασία της συγκεκριμμένης ανάρτησης, είναι ενδεικτικός για οτι συνέλαβες ακριβώς τι έγινε.Δικά μου σχόλια περιτεύουν.
Οντως πάσχω από αμνησία, για αυτό δεν έχει νόημα ποιος και πότε έκανε αυτό το σχόλιο.
Τα ιστολόγια είναι ανοικτα ημεροόγια σκέψης, και οι γόνιμες σκέψεις αλλάζουν.
Ας επωφεληθούμε όλοι από την εγκρατεια του Κομπλοπουλου και την αμνησία του LLS.
Κιεγω προσπαθησα να πασχισω απο Αμνησια αλλά εχει αρχισει τοσο πολύ να με εκνευριζει
η αναισχυντια
και αρχιζουν να με κατακλυζουν οι
Αναμνησεις ....
-----
και μουρχεται να ειπω
''αν αυτή ειναι η αριστερά
αρχιζω να νασταλγώ τους
και Α ΚΑΙ ΟΥ
lls να διευκρινισω εδω οτι η παραδοχη του λαθους μου (για μη απαντηση κατευθειαν στη "πηγη")αφορα μονο δικο μου λαθος.Δε νομιζω οτι ο Αντωνης εκανε κατι λαθος,ουτε οτι παραποιησε τα λεγομενα του ανθρωπου.Ελευθερη ζωνη ανταλλαγης πληροφοριων κ αποψεων ειμαστε,
αν εγω γραψω κατι που δεν αρεσει σε καποιον,δικαιουται καλλιστα αυτος ο καποιος να παρει την αναρτηση μου κ να τη κανει φυλλο κ φτερο.
Eμενα δε θα με πειραζε τοσο αυτος ο καποιος,οσο οι σχολιαστες του που δεν ηρθαν σε μενα κατευθειαν για αντιπαραθεση.Για αυτο κ η -μερικη-παραδοχη μου του λαθους
Βεβαια κατι τετοιο εγω δε θα το αφηνα αναπαντητο.Ετσι πανε αυτα.Δεν εγινε κ τιποτα.
Σε ευχαριστω που δε με κατατασσεις σε καμια αγελη,αν με ηξερες προσωπικα θα το πιστευες αυτο ακομα περισσοτερο.
Καλο βραδυ
συμπερασμα.
αν σε θεωρουν ορισμένοι σακκο του Μποξ
μην σου περασει απο το μυαλό να τους δειξεις οτι Δεν εισαι..ή οτι ΔΕν γουσταρεις αλλο να εισαι για να ασκουνται στην ..επαναστατικότητα οι νεοσυλλεκτοι της .ντεμέκ ''Επαναστατικής αριστεράς
(διοτι ετσι... σπας την ενοτητα της Αριστεράς και προς θεου τι θα πουνε οι κακοι και τι θα πει ο κοσμός και ντροπή σου και ..δεν το περιμενα αυτο απο σένα .. και αλλα τοιαυτa Μπλογκεπαναστατικομαγκιορικα ..
Εγώ κατ' αρχήν σχολίασα στο μπλογκ του Κομπλόπουλου αλλά αυτό δεν είδα να εκτιμάται.
Συμφωνώ με τον Κυριάκο ότι αν σταματούσε εκεί που αναφέρει το άρθρο θα ήταν καλύτερο. Δεν έχει όμως σημασία.
Την παρέμβαση όμως του Αντώνη, η οποία θεωρήθηκε άκομψη από πολλούς, προσωπικά την διαχωρίζω εντελώς από το αρχικό κείμενο.
Δεν αναγνωρίζω κάποια γελοιοποίηση του αρχικού άρθρου ή του θέματος ή του συγγραφέα.
Μόνο μια παρομοίωση αναγνώρισα την οποία συχνά κάνω και εγώ νοητικά όταν ακούω τις αφέλειες περι φιλελεύθερης ελευθερίας ενώ αυτό είναι αδύνατον όταν δεν υπάρχει μια στοιχειώδη οικονομική ισότητα.
Η δε παρέμβαση του Αντώνη νομίζω ότι ήταν πολύ λιγότερο άκομψη από την πλήρη αποδοχή όλων των δεινών της αγοράς εις το όνομα του αριστερού φιλελευθερισμού.
Μια φορά ρε παιδιά δεν έχω διαβάσει από εσάς κάτι κακό (μια κριτική) για τα προβλήματα της αγοράς και του καπιταλισμού. Μα οι πολυεθνικές, μα οι συνθήκες εργασίες, μα οι απολύσεις, μα τίποτα...Λες και όλα είναι φυσιολογικά και το μόνο πρόβλημα είναι τα κεφάλια μας ενώ ο κόσμος και η οικονομία είναι δεδομένος.
Θα έλεγα ότι το μόνο που διαχωρίζει την άποψη του κομπλόπουλου ή και του αριστερού φιλελευθερισμού από ακραίες δεξιές απόψεις σαν αυτές που κατά καιρούς διατυπώνει ο S_G είναι λίγο πασπάλισμα συναισθήματος και αριστερής νοσταλγίας από την οποία θα θέλατε άλλωστε να ξεφύγετε.
Δεν είμαι απόλυτος σε αυτά που γράφω, μπορεί και να κάνω λάθος και στα κείμενά σας τα οποία δεν καταλαβαίνω (τα μεταμοντέρνα-ακαταλαβίστικα) να κρύβεται μια ωραία αριστερή θεωρία.
Συγνώμη που ήμουν τόσο κριτικός και απότομος.
GR
Δεν μπορώ να διαφωνήσω σε πράγματα τα οποία τελικά είναι "περί ορέξεως"
Μπορείς να θεωρείς άκομψο ότι θές, με την μικρή διαφορά πως υπάρχει ένα μινιμουμ κομψότητας, γαιτί αν ολοι υιοθετήσουμε την λογοτεχνική παράδοση του Αντώνη θα γίνουμε μουγγοί.
Στην ουσία συνεχίζεις την νοηματική ταύτιση καπιταλισμού αγοράς, που είναι νεαντερταλ, γιατί η μη αγορά είναι επίσης καπιταλισμός. Πάνω σε αυτήν την παροχήμενη αρρητη συνθήκη δομείς ενα συλλογισμό. Είναι πολυ καλός γιατί είναι ανακουφιστικός , σχεδόν θεραπευτικός, αλλά δεν αφορά παρα μόνο λογοτεχνικούς σκοπούς.
Στον ιδιο συλλογισμό όποιος δεν είναι κατα της αγοράς δεν είναι αριστερός
ΠΧ. Η Χρυσή Αυγή,ο Πατριωτικός Παρεμβατισμός του Καρατζαφέρη, ο αντιμνημονιακός Σαπαράς κλπ κλπ μπορούν να καταταγούν αναλόγως.Ολοι έχουν μικρές ή μεγάλες αποστασεις από την αγορά. Την αγορά έτσι γενικώς και αορίστως όπως λέμε ο Χριστός η ο Σατανας.
Τώρα αν εντός αγοράς μπορούν να καταγραφούν ταξικοι συσχετισμοί δεν σε αφορα. Αν είχαμε 100000 Montragon δεν σε αφορά. Κατανοητό.
Τώρα κρίνεις και ιστολόγια για το πόσες φορές γράφουν δεν γράφουν κατά της αγοράς.
Ωραία καταγγέλω και γω ως ιστολόγια λιγούρηδων και σεξιστών όσα δεν γράφουν κατά των βιασμών.Επίσης ως φασίστες όσοι δεν γράφουν κατά του ρατσισμού.Θα μπορούσα να κατατάξω και ιστολόγια με το τι διαφημίζουν ή τι διαφήμιζαν και το έκοψαν μετά από καταγγελία (πχ εκδοτικούς οίκους κλπ κλπ)
Φίλε GR
Είσαι τόσο οικείος και παραγωγικός που ουτε να μαλώσουμε δεν μπορούμε.Ταυτόχρονα και τόσο ενημερωμένος που την καραμέλα καπιταλισμός ισον αγορά, ξέρω ότι ουτε καν την δοκιμάζεις.Γιατί μας την προσφέρεις σε φίλους.Οι χαλασμένες καραμέλες προκαλούν τερηδόνα.
lls τελευταίο σχόλιο με συμπάθεια:
Αν εγώ που πράγματι μερικές φορές είμαι και λίγο νεάντερταλ υιοθετώ συχνά την νεοφιλελεύθερη λογική για να συζητήσω, εσείς που είσαστε synthesis δεν θα έπρεπε να "γκρινιάξετε" και λίγο για τα καπιταλιστικά δεινά ώστε το synthesis να είναι λίγο περισσότερο ζυγοσταθμισμένο (εξ ορισμού) και να μην παρεκκλίνετε εντελώς στο άλλο ρεύμα;
GR
Μα αληθινή συμπάθεια.
Η ταύτιση καπιταλισμός αγορά είναι νεάντερταλ μην ψάχνεις για επαίνους που έχεις πάρεις από εμένα που είναι άδολοι και ευθείς.
Το LLS έχει αναδημοσιευθεί αυτούσιο στο Press Project, στο You Pay Your Crisis, στο Radical Desire..., (αν αναφέρω και τις αλλες αναφορές δεν τελειώνουμε ενα βράδυ) και ποτέ στο e rooster πχ Δεν μας παρακολουθείς όπως πρέπει. Τι να κάνω
Πάντως επαναλαμβάνω το αντεπιχείρημα.
Αν μετρήσω τις αναρτήσεις του GR για θέματα σεξισμού, ρατισμού θα πρέπει να συμπεράνω αναλόγως;
Φίλε GR, μην αδικούμε τους εαυτούς μας με παιδικά επιχειρήματα.
Με αληθινή εκτίμηση που επειδή είναι αληθινή είναι ισότιμη κριτική σε χιαρετώ,
μια δική μου απαντηση στον Γκρηκ που λεει
σείς που είσαστε synthesis δεν θα έπρεπε να "γκρινιάξετε" και λίγο για τα καπιταλιστικά δεινά ώστε το synthesis να είναι λίγο περισσότερο ζυγοσταθμισμένο (εξ ορισμού) και να μην παρεκκλίνετε εντελώς στο άλλο ρεύμα;
Αγαπητε Γκρηκ ..σου θυμιζω την φραση του Λενιν '' Οταν το σιδερο στραβώνει απο τη μια πλευρά το χτυπαμε απο τηναλληη για να ισωσει ( Τι Να κανουμε , Ισκρα , 1902 για να ικανοποιησουμε αυτον που δεν μπορει σχολιο χωρις βιβλιογραφια ..
Ε τι βλεπεις εσύ .. Εγώ βλεπω πιά ουτ και η Φασιστική Μαρια (τυχαιο το ονομα)εχει κανει σημερα καραμέλα εναν Δηθεν επαναστατικο αντικαπιταλισμό που πού θυμιζει 1933 και καποιους τοτε που παριστανανε τους Αντι..καπιταλιστες ..
;
Καλές οι κραυγές και οι αντικαπιταλιστικές κορωνες ..αλλωστε θα θυμσαι και τις δικές μου αναρτησεις καισχόλια κατα του ΝΕΟφιλελευθερισμου οταν ορισμένοι που αιφνης Τωρα ξελαρρυγκιζονται ποιουσαν την Νυσσαν ..
αλλά
δεν πρπει να ισωσουμε και λίγο το σιδερο; εχει παραστραβώσει επικινδυνως ...
lls δεν είπα ποτέ ότι αγορά γενικά σαν έννοια= ο καπιταλισμός που σήμερα βιώνουμε τόσο επώδυνα.
Πριν το 2008 που είχα ανοίξει το μπλόγκ δεν είχα προφέρει ούτε μια φορά στην ζωή μου τη λέξη νεοφιλελευθερισμός και καπιταλισμός. Σαν να μην υπήρχαν.
Μόλις τις πρωτοείπα (περίπου τον Μάιο του 2008 νομίζω) έγινε κάτι μαγικό, σαν οι λέξεις να εμφάνισαν μια δυσάρεστη πραγματικότητα που ενώ υπήρχε γύρω μας δεν την συζητούσαμε γιατί οι λέξεις που περιγράφουν την πραγματικότητα ήταν ταμπού.
Μυστήριο πράγμα...(το λέω ειλικρινά).
αν θυμαμαι καλά στην αρχή ελεγες Φιλελευθερισμο Γκρηκ .. εννοώντας τον Νεοφιλελευθερισμό (εκει ειχαμε και την πρωτη μικρη διαφωνια ...)
(επισης ησουν ενα απο τα πρωτα μπλογκ που συνατησα οτνα βγηκαστην Μπλογκοσφαιρα ..απο τα πιο σοβαρά και τα πιο Ειλικρινή .. Συνεχιζω να εχω αυτή τη γνωμη.
GR
Και οι τρεις εδώ γνωρίζουμε ότι τελικά αυθεντικό blogging με πρωτογεννή παραγωγή υλικού κάνουν δεκα το πολύ δεκαπέντε ιστολόγια.
Συμπεριλαμβάνω προφανώς και τον Radical Desire
Αναρωτιέμαι ανοικτά
Υπάρχει τόσο πολυτέλεια έτσι ώστε να ασχολιούμαστε με τη τελειωμένη καραμέλα, ότι καπιταλισμός δεν είναι μονο αγορά και ότι οι κατάρες και οι εξορκισμοί του καπιταλισμού δεν φέρνουν αποτέλεσμα;
Γίνεται σπατάλη μιας πολύτιμης ενέργειας για να πολεμήσουμε αχυρένιες υποστάσεις, σε μια περίοδο που το επίπεδο παραγωγής ιδεών και διαλόγου είναι υπο το μείον μηδέν.
Ε Εγώ δεν έχω αυτήν την πολυτέλεια
Και επειδή ξέρω ποιοι μας διαβάζουν, ας μην χάσουμε την μοναδική ευκαιρία τα blogs να κάνουν αυτό που δεν κάνει η κοινωνία.
Παραγωγή γόνιμης δημιουργικής αριστερής ματιάς.
Καλό Βράδυ σε όλους και τους αναγνωστες μας
Συμπεριλαμβάνω προφανώς και τον Radical Desire
Kαι εγώ με την ευκαιρια αν πω οτι θεωρουσα και θεωρώ ακομα -παρα τα οσα βλέπω -
οτι το Radical Desire του ΑΝΤΩΝΗ ηταν και ειναι ενα απο τα σημαντικώτερα της ελληνικής Μπλογκσοφαιρας και ισως το καλύτερο ως προς την θεωρια
--
και φυσικα θα συνεχισω να εκτιμώ το Radical Desire του ΑΝΤΩΝΗ
οπως και τον ιδιο τον ΑΝΤΩΝΗ ..
και να κανω συνεδεσμους και να αναφερομαι στις αναρτησεις του
---------------------------------
επισης με την ευκαιρια να πώ οτι καθώς ουδεν κακόν αμιγές καλου
ολη αυτή η ιστορια με ΠΡΟΦΥΛΑΞΕ
..Σκεφτομουν κι εγω να βαλω Συν- διαχειριστή στο Μπλογκ μου
Αλλά τωρα λέω .. Να Λειπει το Βυσσινο και οι..συνδιαχειριστές .
Post a Comment