Σε όλη μας την ιστορία ήμασταν ζητιάνοι και οσφυοκάμπτες. Κατασκευάσαμε αναξιόπιστο κράτος, αναδείξαμε διεφθαρμένους πολιτικούς, ξεπουλημένους στις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις (Βρετανία, ΝΑΤΟ, Σοβιετία). Τι έχει λοιπόν μπροστά της η καινούργια αριστερά: νεοπλουτισμό, οθωμανικά ήθη, κομουνιστικό φανατισμό, οκνηρία, αμάθεια, ψυχωσική ψευτοεπαναστατικότητα. Επομένως, το στοίχημα δεν είναι εύκολο• παραμένει όμως μια ευκαιρία. Αν η ευκαιρία ευοδωθεί, παρότι είμαι απολύτως και βαθιά άθεη, θ’ ανάψω λαμπάδα.
Σ.Τριανταφύλλου Athens Voice 9/9
Ο Γιανναράς τελικά δημιούργησε σχολή. Πρόκειται για ένα συνειρμικό λόγο που με άρρητη θεμελιώδη προϋπόθεση την ύπαρξη κάπου κάποτε, μιας αυθεντικής Ελληνικότητας γεμάτης ορμής και ιδεών, μας εγκαλεί συνεχώς για την έρπουσα αναξιότητα μας, την χαμηλή μας αυτοεκτίμηση το κενό μας ιδεολογικό απόθεμα. Διαβάζεις τον Γιανναρά βλέπεις και λίγο Καψή στην τηλεόραση και αν έχεις και τίποτα καθημερινές έννοιες δεν θέλεις και πολύ να την κάνεις, και άσε να σε ψάξουν στην Νικολούλη.
Το χαρακτηριστικό του Γιανναρικού ιδιώματος είναι η καταθλιπτική σχεδόν υστερική διεκτραγώδηση της σημερινής πραγματικότητας, αλλά και ότι η αναζήτηση των λύσεων γίνεται σε ένα χρονολογικό και καταστασιακό υπερπέραν όπου τελικά είναι προσχηματική η όποια κουβέντα. Αυτό που μένει στον λόγο του Γιανναρά ,άθικτο, σταθερό, εδραίο και αδιαμφισβήτητο είναι η δική του καταστατική θέση του κρίνοντος στοχαστή που με αυστηρότητα θυμωμένου Δία, εξαπολύει τους μύδρους του στην κοινωνία. Στις αναλύσεις του Γιανναρά το συμπέρασμα είναι ένα. Ο επιφυλλιδογράφος κάτι θα βρει για να μας μαλώσει.
Τώρα το αν καμιά φορά τα επιχειρήματα του έχουν ένα πραγματολογικό ή λογικό έρμα, αυτό δεν λειτουργεί παρά ως σοφιστεία, ως εργαλείο μιας υπορρέουσας στόχευσης που δεν είναι πάντα η ίδια. Είμαστε στα χάλια μας, σε σχέση με το υπερμεγαλειώδες που κάποτε υπήρξαμε ή τέλος πάντων οφείλαμε να υπάρξουμε.
Δεν μας έφτανε ο Γιανναράς ,τώρα τελευταία τα ακούμε και από την Σ.Τριανταφύλλου. Το κακό είναι ότι τώρα τα ακούμε από τα «αριστερά».
Ο καταλογισμός ευθυνών και η επιμέτρηση των αδυναμιών μας είναι του ιδίου μήκους. Είμαστε αφόρητα χάλια. Είμαστε τελειωμένοι. Ποιοί ; Όλοι μας .
Η διαφορά μεταξύ Γιανναρά Τριανταφύλλου είναι ότι το επίπεδο αναφοράς μας δεν είναι η αόριστη οψέποτε Ελλάδα, αλλά η αόριστη οψέποτε ιδανική αριστερά.
Στην τελευταία Athens Voice, η Σώτη είναι πολύ νευριασμένη με όλους μας. Εμείς και όλο μας το σόι. Γιατί στην ιστορία μας ήμασταν ζητιάνοι και οσφυοκάμπτες και πολλά άλλα. Τώρα όλο αυτό το χάλι θα το διορθώσει μια καινούργια αριστερά ,που καλείται να κάνει ένα θαύμα. Θα θεραπεύσει τα πάντα από ψυχώσεις φανατισμό και ιστορικά υπολείμματα. Μα καλά η αριστερά είναι αυτή ή ο Χριστός που ανασταίνει και νεκρούς.
Πολλά νεύρα ρε παιδί μου, και πολύ απαξία για τα γύρω μας. Έχουμε την οικονομική κρίση, ένα δύσκολο χειμώνα, αλλά να έχουμε τώρα τον- την πάσα ένα – μία να μας τα λέει ένα χεράκι κομματάκι βαρύ.
Βλέπεις ότι η κρίση, δημιουργεί και νέες συμπεριφορές και στάσεις.
Η πιο σημαντική είναι αυτή μιας διχαλωτής διπολικής στάσης που βασίζεται κατ’ αρχάς σε μια δρακόντεια αποτίμηση και μια μεγαλοπρεπή αιωρούμενη πρόταση εξόδου .Στην σύλληψη αυτή βιώνουμε τον απόλυτο ξεπεσμό, για το οποίο οι ευθύνες ανήκουν γενικώς σε όλους, αλλά και η ανάταση θα γίνει μέσω μιας καταπληκτικής διανοητικής επινόησης. Τόσο η «απογραφή» τόσο και η «έξοδος» κινούνται στην απόλυτη καταθλιπτική υπερβολή. Το ενδιαφέρον είναι στην περίπτωση της Τριανταφύλλου η στάση αυτή θεμελιώνεται ως ορθολογική μεταρρυθμιστική αριστερή.
Οι γενικεύσεις είναι προφανείς
Η ΣΤ χαρίζει την ιστορία του ΚΚΕ στο «ΚΚΕ» , τον κομμουνισμό στον «υπαρκτό» , επομένως η αριστερά οφείλει να είναι «αντικομμουνιστική» !Ταυτόχρονα προβαίνει σε μια σειρά προτάσεων «κατασκευαστικής» υφής όπου υπονοείται ότι μετά από μελέτη θα απαλλαγούμε από την «μαρτυρική ψυχολογία» και όσοι είμαστε από χωριό καλό να ξαναγυρίσουμε πίσω. Ο Πολ Ποτ σε έκδοση Εξαρχείων.
Το πρόβλημα με το Γιανναρικό ιδίωμα που εισβάλει μέσω Athens Voice στην πολιτιστική αριστερά είναι ότι είναι εξ’ ορισμού ακαταμάχητο. Γιατί κινείται δομικά στην υπερβολή και το ακραίο. Ο υπερβολικός λόγος δεν μπορεί να αναιρεθεί γιατί η αντίρρηση του πρέπει να γίνει αναγκαστικά στο ίδιο μήκος κύματος , στην ίδια ένταση, στα ίδια ντεσιμπέλ. Είναι σαν να είσαι με τον Τράγκα και να τον εγκαλείς να συζητήσει σοβαρά στο τηλεπαράθυρο.
Απέναντι στην γνωμάτευση ότι ήμασταν ζητιάνοι και οσφυκάμπτες, δεν μπορεί να υπάρξει καν αντίλογος ή αντίρρηση. Ο αφορισμός είναι ερμητικός συντακτικά και νοηματικά. Δεν είναι καν γνωμάτευση είναι εκτέλεση ποινής χωρίς αναστολή.
Ωστόσο και η φιλοξενία της ΣΤ στις σελίδες της ΔΗΑΡΙ , αντανακλά το θεμελιώδες πρόβλημα του «χώρου». Είναι σαφές ότι δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν το κόμμα θα κινηθεί ως τεχνολογικός και διεκπεραιωτικός εμπλουτισμός της κυβερνώσας σοσιαλδημοκρατίας, ή ως αυθεντική ανανέωση της αριστεράς. Σε μια τεχνική, διεκπεραιωτική προσέγγιση, όλα είναι αποδεκτά ,αλλά σε μια πολιτική επιλογή της ανανέωσης εντός αριστεράς τότε πχ τα ζητήματα της ιστορίας του ΚΚΕ δεν είναι και τόσο απλά. Με απόψεις σαν της ΣΤ η ΔΗΑΡΙ απλώς θα επιβεβαιώσει με πολλά χρόνια καθυστέρηση τους Μπίστη Ανδρουλάκη .Προφανώς δεν είναι απλό. Γιατί εντός αριστεράς τα δογματικά στερεότυπα και τα ταμπού περισσεύουν ,επομένως και μια αντιδογματική αντίδραση γίνεται με υπερβολή. Αλλά και η υπερβολή έχει τα όρια της .
Συνδέσεις
Δικαιώματα εικόνας
Αρθρο Σ.Τριανταφύλλου
Posts
15 comments:
Τάχαμε πει, εξ αρχής για τις δυσκολίες που εμπεριέχει η προσπάθεια, Γιάννη.
Γενικόλογο και συσκοτίζει το κείμενο της Σώτης, αντί να ανοίγει διαδρόμους.
ΕΥΣΤΟΧΟΤΑΤΟς ο τιτλος
Το κείμενο της Σ.Τ. είναι όντως ανερμάτιστο.
Όμως είναι εξίσου υπερβολικό να θεωρούμε ότι η φιλοξενία του κειμένου αντανακλά το "πρόβλημα του χώρου" (και μάλιστα έτσι όπως αυτό ορίζεται), ή ότι οι απόψεις αυτές υιοθετούνται από την ΔΗΑΡΙ, και επιβεβαιώνουν Μπίστη και Ανδρουλάκη.
Σπιθα
Είναι δυσοκολο,αλλά μαλλον το κανει μονη της δυσκολώτερο
Nosfy
Λες ε;
Δημήτρη
Μην κρυβόμαστε πισω από το δακτυλο.Η φιλοξενεία δεν είναι ανευ σημασίας.
Φίλε, δε θα σχολιάσω την Τριανταφύλλου αλλά αυτό που λες "Γιανναρισμό". Συνηθίζω να διαβάζω την επιφυλλίδα του στην Καθημερινή για εκπαιδευτικούς λόγους, είναι πραγματικά θαυμάσιος ο τρόπος που χρησιμοποιεί τη γλώσσα. Το κάνω όμως πάντα με δυσκολία γιατί είναι αφόρητα βαρετός, ξέρεις τι λέει το κείμενο πριν ξεκινήσεις να το διαβάζεις. Το καταπληκτικό είναι πως γράφει το ίδιο κείμενο εδώ και χρόνια με μικρές παραλλαγές. Θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα προγραμματάκι με μεταβλητές πρόσωπα και περιστατικά της επικαιρότητας και να παράγουμε γιανναρικά κείμενα με αυτόματο τρόπο (δεν κάνω πλάκα, είναι τόσο τυποποιημένα που γίνεται). Δυστυχώς όπως παρατηρείς φαίνεται πως δημιούργησε σχολή.
Νομίζω ότι ο θυμός της Σώτης κατευθύνεται στην "αριστερά" και όχι την αριστερά (κι εκεί να κατευθυνόταν εμένα δεν θα με χάλαγε...). Που λοιπόν επί της ουσίας διαφωνείς Γιάννη; Με το ύφος; Την γενίκευση ποιητική αδεία (πχ "είμαστε πάντα οσφυοκάμπτες" - με μια έννοια "είμαστε" και μεις οι "αριστεροί" ή αριστεροί - δεν μας καθοδηγούσαν από το εξωτερικό;);
Βρίσκω το κείμενο εξαιρετικά ερεθιστικό στην σωστή κατεύθυνση αφού η καινούργια αριστερά έχει προφανώς αντίπαλο τον ίδιο της τον εαυτό: κι εγώ δεν ξέρω πόσοι αναζητούν πραγματικά μια αριστερά της αληθινής μεταρρύθμισης και της κοινωνικής δικαιοσύνης και όχι μια νέα εκδοχή βερμπαλισμού, γενικολογίας και ακατάσχετης ξερόλας.
Ψυχαναλυτικά (πάντα ποιητική αδεία) θα έλεγα τέλος ότι η Σώτη είναι η θηλυκή ...lls. Μήπως την έχεις παρεξηγήσει βρε Γιάννη; :)
lls κ εγω θεωρω πολυ πετυχημενο τον τιτλο κ πολυ ευστοχη τη συνδεση μεταξυ Τριανταφυλλου κ Γιανναρα.
Του Γιανναρα του εχω "αφιερωσει" μια αναρτηση εδω,
http://celinathens.blogspot.com/2010/07/httprigasili.html
οταν κραυγαζε τη νομικη αμορφωσια του ζητωντας την ιδρυση Συνταγματικου Δικαστηριου(αιτημα παραλογο,ανοητο,που στρεφεται εναντιον της ευρυθμιας του νομικου μας συστηματος).Ειναι η ιδια εποχη που ζητουσε αναστολη λειτουργιας του ΚΚΕ κ του ΣΥΡΙΖΑ.
Οπως το λεω κ στην αναρτηση, για μενα,δεν ειναι παρα το κακεκτυπο του Κιρκεγκωρ.
Τωρα για τη Τριανταφυλλου κ τη Δημοκρατικη Αριστερα..
δεν ειναι κακο να υποστηριζεις τον Παπανδρεου κ τη κυβερνηση του.
Πολλοι ανθρωποι το κανουν,πολλοι ανθρωποι τον ψηφισαν κ καποιοι απο αυτους,θα τον ξαναψηφισουν.
Ειναι κακο ομως να βγαζεις χολη για τα κομματα της Αριστερας(κ οχι μονο)προσποιουμενος οτι η κριτικη σου γινεται απο μια αριστερη οπτικη γωνια,
ενω το μονο που εισαι,
ειναι ενας πασοκος μουτζαχεντιν.
Τα παιδια εκει της athens voice δεν ειναι αριστεροι,δεν τους εχει πιασει κανενας πονος για την αριστερα.
Με συνεπεια υποστηριζουν το ΠΑΣΟΚ,απο την εποχη του Σημιτη,μεχρι σημερα.Δεν ειναι κακο αυτο.Αλλα ας μη βγαινουν να θαβουν την Αριστερα θρηνωντας το κουφαρι της,δηθεν αναζητωντας τη νεα αριστερα.
Δεν ειναι αριστεροι κ αμφιβαλλω αν ηταν ποτε.Ειναι πασοκοι με τη βουλα.Και ο homo pasokus δεν εχει σχεση με την Αριστερα.Μεταλλασσεται αναλογα με την εποχη,απο χομο αντρεοπαπαντρεικους πατριωτικους σε χομο σημιτικους χρηματιστηριους και σε χομο γιωργακιους αμερικανοδουλους,
αλλα αριστερος δεν ειναι.
Δεν τα λεω ολα αυτα επικαλουμενος τη δογματικη καθαροτητα.Αλλωστε πολλα αρνητικα μπορουν να ακουστουν για αυτην.Εγω την υποκρισια θελω να καταγγειλλω.
Υπαρχουν πολλα που θα εχει καποιος να καταλογισει στο ΚΚΕ,στον Αλαβανο,τον ΣΥΡΙΖΑ κτλ.Τουλαχιστον αυτοι ομως δεν ειναι τα δεκανικια κανενος.Παιζουν τιμια.Εκφραζουν τις αποψεις τους,πιθανον να αυτοπαγιδευονται κ στ ιδια τα αδιεξοδα τους,δεκτο.
Αλλα δε κοροιδευουν κανεναν.
Σε αντιθεση με τη συνεχεια των Μπιστηδων,που δεν ειναι τιποτα αλλο παρα πασοκογενεις ανανηψαντες,που ειδαν το φως το αληθινο κ θελουν να ενταχθουν στον μεγαλο αδελφο τους,
"αλλαζοντας το συστημα απο μεσα,με πραξεις κ οχι με κομμουνιστικες πομφολυγες"
Εφευρετικος ο ανθρωπινος νους οταν θελει να δικαιολογησει τη παραδοση του,κ τη βουληση ενσωματωσης του σε εξουσιαστικες δομες.
Να διευκρινισω οτι τα παραπανω κατηγορω δεν απευθυνονται σε ψηφοφορους πχ του Καμινη.Απευθυνονται σε κομματικα στελεχη.Οι πολιτες προφανως κ δε θα ρωτησουν κανεναν για τα πιστευω τους κ καλα κανουν.
Κυριακο
Ο Γιανναράς τελικά είναι μια μανιέρα με δόση ισχυρού ναρκισισμού.
Είναι σύμπτωμα μιας γενικώτερης καθυστέρησης όταν λείπει ένας αυθεντικός συντηρητικός λόγος.
Ιδιαίτερα η συνεχής αναφορά του σε κάποια ιδεατή Ελληνικότητα του παρελθόντος είναι αφόρητη.
Γιώργο
Καθώς στον χώρο ΔΗΑΡΙ λείπουν οι πιο επεξεργασμένες ιδεολογικές θέσεις τελικά η ΣΤ καταθέτει ένα περίγραμμα θέσεων.
Δεν είναι τυχαία η συχνότητα εμφάνισης της στη ιστοσελιδα της.
Ο θυμός της είναι κατανοητός στο προσωπικό επίπεδο γιατί έμπλεξε με καφρους και τα γνωστά γεγονότα.
Ωστοσο το κείμενο της είναι τραγέλαφος.
Ο όρος αντικομμουνιστική αριστερά είναι χωρίς εισαγωγικά
Μας καλεί σε απόσταση από την ιστορία του ΚΚΕ (στυην ιστορία του ΕΑΜ ανήκει ο Ξενάκης ο Αξελός , ο Καστοριάδης είναι τροτσκιστης ,αυτούς τι θα τους κανουμε;)
Τέλος με ψυχανάλυση επιπεδου "Μανίνα" μας καλεί να αποβάλουμε την ιδεολογία του "μαρτυρίου"
Με συγχωρείς η ανανέωση της αριστεράς, έστω και η πιο αναθεωρητική, γίνεται στην βάση μιας αποδοχής της τραγικότητας της μερικότητας του ατελούς της αριστεράς.Αριστερά χωρις ΚΚΕ δεν υπάρχει.
Εδω έχουμε κατάθεση μιας ακατανόητης ανυπαρκτης αριστεράς που θα καλέσει τους μη Αθηναίους να επιστρεψουν στην εξοχή.
Φαιδρα πράγματα.
Τώρα η φιλοφρόσυνη προς το LLS (θυληκος LLS κλπ κλπ) είναι μεγάλη αν αναφέρεσαι στην λογοτεχική της φλέβα και ικανότητα.Αλλιώς γέλασα με το αστείο.
Είμαι ενήμερος τι σημαίνει αριστερή ανανέωση σε μια κοινωνία απλοποιήσεων και κλισέ. Είναι δύσκολο σχεδόν ακατόρθωτο,αλλά να με συγχωρείς σε αυτά που γράφει η ΣΤ βρίσκω συγχιση και τιποτα άλλο.
Celin
Ο Γιανναράς είναι θύμα μιας παράδοσης που κάνει τους καλούς φιλόσοφους να τα κάνουν "μούτι" όταν μπλεκονται με την καθημερινότητα.
Το έργο του στη θεολογία είναι σημαντικό με διεθνη αναγνωριση, οι επιφυλλιδες του στην Κ , έχουν κάτι από τον φανατισμό της θύρας 7.
Δεν είναι ο πρώτος ουτε ο τελευταίος που μπλεκεται έτσι.
Σχετικά με το AV ,δεν θα ήμουνα απόλυτος να τους κατατάξω σε ένα αφανές Πασοκ, γιατί εκφράζουν ένα ρεύμα ιδεών που είναι ευρύτερο,και οχι αναγκαστικά αρνητικό.
Θέλω και εγώ να ζω σε μια χώρα που στοιχειωδώς λειτουργεί, η διαφθορά είναι χαμηλή, και υπάρχει πολιτισμός της καθημερινότητας.
Δογματισμός είναι να θεωρήσουμε αυτήν την διάσταση αντιπολιτική, αντιαριστερή, γιατί η δυστυχώς μεχρι να γίνει καμια ολική αλλαγή καπου πρεπει να ζουμε.
Το πραγματικό και πραγματι δύσκολο ζήτημα είναι πως η αριστερά έχει ανοικτή τη έξοδο της μεγάλης αλλαγής ενώ ταυτόχρονα μεριμνά χωρίς κομπλεξ για το σήμερα.Δεν είναι απλό και ισως εχουμε την πολυτελεια από τα ιστολογια να το κανουμε πολύ απλό.
Η ΣΤ όμως στο συγκεκριμμενο τα έχει παρακάνει.Τι να πω παραληρημα
" Μεταξύ άλλων, είναι απαραίτητη η επιστροφή στη γη –κάτι σχετικά εύκολο μιας και πολλοί αστικοποιημένοι Έλληνες διατηρούν αγροτικές ρίζες- η εκβιομηχάνιση με περιβαλλοντικά κριτήρια, η ανάπτυξη ενός μοντέρνου συστήματος παραγωγής, η ευνομία.
Τι πρέπει να κάνουμε: αποστρατιωτικοποίηση, χωρισμό εκκλησίας από το κράτος, εθνικοποίηση και αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, μεταρρύθμιση της παιδείας, ενθάρρυνση του εργασιακού ήθους (στην παιδεία και γενικότερα), μεταναστευτική πολιτική, αριστερή και όχι δεξιά στροφή στην οικονομία."
@ Γιώργο
Τα παραπάνω αναφέρονται στο κείμενο της και αποτελούν, τελικά, διαπιστώσεις και επιθυμίες και δεν φτάνει να είναι απλώς "σωστές επιθυμίες"
Τα αίτια, Γιώργο.
Οι αιτίες ή οι προτάσεις, απουσιάζουν.
Τι θα πει "μεταρρύθμιση";
Βλέπεις καμμιά μεταρρύθμιση και αλλαγή στο τρόπο που θα υλοποιηθούν, αυτά;
Τι θα πει είναι εύκολο η επιστροφή στην γη; Πως γίνεται αυτό;
Δια της παραίνεσης;
α) Υπάρχει η "χοντρική πολιτική"
Εισβολή του Δ.Ν.Τ στην Ε.Ε. και στην ελλάδα με σειρά οικονομικών μέτρων και τώρα(!!) ανακαλύφθηκε, από την τρόϊκα, ότι ήταν λάθος τα μέτρα γιατί δεν είχε ληφθεί υπόψη ο ιδιόμορφος κρατικός μηχανισμός που θα τα υλοποιήσει!!!
( λέγε με πελατειακό κράτος )
Αν μου επιτρέπεις, ´εχω κατ´ επάναληψη, τονίσει, ότι αν δεν υπάρξουν πολιτικοί τρόποι που θα ελέγχουν την αυθαιρεσία των δημόσιων λειτουργών, τότε δεν θα αλλάξει τίποτε.
Μέχρι στιγμής, τα ίδια πρόσωπα βλέπουμε γύρω μας, παντού και οι ίδιοι παίρνουν τις αποφάσεις.
Κάνω λάθος;
Οι "ενδιάμεσοι" λοιπόν παραμένουν στις θέσεις τους και οι υπερκομματικές ομάδες εξακολουθούν να κρατούν τα κλειδιά.
Την πληρώνουν οι "απέξω" από τα κόλπα.
όσο για την "λιανική πολιτική"
Αυτήν που αφορά τους εργαζομένους και το καλάθι της νοικοκυράς και την ανεργία,
εκεί τα πράγματα χειροτερεύουν.
αυτοί που δεν την πληρώνουν είναι ΜΟΝΟ οι κατέχοντες πόστα, οι "οσφυοκάμπτες".]
Εκεί υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι για να αλλάξουν τα πράγματα. Πολιτική βούληση και υλοποίηση των νόμων.
Που είναι η επιθεώρηση εργασίας;
έχουμε φτάσει σε σημείο "αρνησιδικίας" κατά την Ε.Ε. και είμαστε πρώτοι σε εργατικά ατυχήματα σ'όλη την ευρώπη;
Πως θα διασπαστεί η υπερκομματική σχέση
κράτους- ιδιωτών- συντεχνιών;
Με την απελευθέρωση και μόνο, αυτήν;
Ε λοιπόν, είχα πει ότι αυτό δεν φτάνει είναι ανεπαρκέστατο και επιλεκτικά "μισερό" διότι δεν συνοδεύεται από τα υπόλοιπα μέτρα της ενίσχυσης των θεσμών κοινωνικού ελέγχου.
Οπότε θα την πληρώσουν όλοι εκτός απ αυτούς που φταίνε και έχουν την μεγάλη ευθύνη, αυτοί που βρίσκονται σε θέσεις που υλοποιούν κυβερνητικές, εκάστοτε, αποφάσεις.
Άρα χωρίς να αναλυθούν οι αιτίες, με λεπτομέρεια και εξονυχιστικά και αν δεν βλέπουμε, το 20% που διοικεί το άλλο 80% , χωρίς να διασπαστούν οι σχέσεις εξάρτησης, τότε τι κάνουμε;
Εκτονωνόμαστε και μόνο;
Δεν μου αρκεί και δεν λέει..
Για την "Δημ.ΑΣριστερά", ο λόγος μου.
Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, δια στόματος του συμπαθέστατου Γρηγ.Ψαρριανού: "Ναι, είμαστε συστημική αριστερά".
Η απορία γεννιέται, όταν αναζητούμε το τι είναι "αντισυστημική αριστερά". Δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει "σύστημα" που πρέπει να αλλάξει κάπου κάποτε, με κατάληψη ανακτόρων.
Δεν υπάρχουν πια ανάκτορα. Μουσεία υπάρχουν.
Όπως δεν υπάρχει αριστερά.
Δημοκρατία υπάρχει;
Ούτε αυτή. Αφού δεν υπάρχει συμμετοχή, έκθεση ιδεών, σεβασμός στο άλλο, αυτονομία.
"αριστερά - δεξιά": Δίπολο για να περνά ο καιρός και να συντηρείται το καθεστώς. Άνευ ουσίας και νοήματος, δίλημμα.
odyssey
Συμμερίζομαι τον πρβληματισμό σου για την συστημικη η μη αριστερά
Ταπεινή μου γνώμη είναι ,ας καλή συστημική και καλή αντισυστημική.
Ας κριθεί οχι με τη συστημικοτητα της αλλα από την συνεπεια στην αναφορά της
Δεν συμμεριζομαι την κατεκλειδα σου
Εστω και άν φαίνεται ματαιη η προσπαθεια ας συνεχιστεί.
Post a Comment