Symbiosis σύντροφε.......

Αν δει κάποιος τις δημοσκοπήσεις τότε ,αναμφίβολα το άθροισμα των ποσοστών των αυτοριζομένων ως αριστερών σχηματισμών είναι το μεγαλύτερο της μεταπολίτευσης.Ταυτόχρονα διαμορφώνεται μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανάγκης μιας αριστερής αντιπρότασης που πηγάζει από τις δυο τυπικά φιλοευρωπαϊκές μερίδες της αριστεράς συν και δημαρ. Ο συν προτείνει ένα αντιμνημονιακό αριστερό μέτωπο και η δημαρ περιγράφει μια ευρύτερη συνεργασία κεντροαριστεράς με ήπιο αντιμνημονιακό προφίλ.Οι προτάσεις ουσιαστικά απευθύνονται σε μερίδες του ΠΑΣΟΚ ,με διαφορετική ατζέντα .Ο Συν φλερτάρει με τους κλασικούς "αντιμνημονιακους¨ η δε Δημαρ με τους επιλεκτικά μνημονιακους του " εκσυγχρονισμού ".Οι λοιπές μερίδες της αριστεράς παραμένουν αδιάφορες προτάσσοντας διαφορετικά σκεπτικά.Η γνώμη μου είναι πως ο άτυπος διάλογος είναι εξαιρετικά χρήσιμος, και μπορεί να αποβεί ως και καταλυτικός εάν οριοθετηθεί με πιο σύγχρονα εργαλεία .

 

Πως γίνονται οι διάλογοι εντός αριστεράς ;

 

Οι διάλογοι εντός αριστεράς γίνονται συνεχώς έστω και ατύπως η μέσω αποσπασμάτων, ημιτελών δηλώσεων ,δηλητηριωδών σχολίων και νευμάτων. Δεν είναι θεσμισμένη αντιμαχία αλλά είναι άτυπος ουσιαστικός διάλογος, όπου όσοι συμμετέχουν καταλαβαίνουν τι ακριβώς διαμείβεται .Είναι μύθος η λεγόμενη απουσία διαλόγου, γιατί ουσιαστικά αναφέρεται στην απουσία επίσημου διαλόγου.Το ενδιαφέρον είναι ότι όλοι αυτοί οι διάλογοι διεξάγονται σε ένα πλαίσιο αναχρονισμού, ιστορικού εγκλωβισμού, και θεωρητικής αρτηριοσκλήρωσης. Η μορφή του διαλόγου χοντρικά είναι η εξής :
Μια η ιστορία , ένα το προλεταριατο, ένα το κόμμα πολλές οι απόψεις , ποια είναι η πιο σωστή ; Ο διάλογος γίνεται ως εάν να προϋπάρχει ένα εμμενές υποκείμενο της ιστορίας το οποίο " πάσχει " από ιστορική εκπροσώπηση. Η θεματολογία του άτυπου διαλόγου, ο οποίος υποτίθεται κάποτε θα επιλύσει και το ζήτημα .είναι το επίδικο λοιπόν της ιστορικής ( λέγε με μεταφυσικής ) εκπροσώπησης . Οι φορείς του διαλόγου είναι υπόλογοι απέναντι στην " ιστορία " η οποία καλείται να τους δικαιώσει οψέποτε.Η μορφή αυτή του διαλόγου είναι εξαιρετικά αγχολυτική γιατί είναι άεναη, επαναλαμβανόμενη σχεδόν υπεριστορική .Οι φορείς αυτοκατατάσονται σε ένα οριζόντιο άξονα δεξιά - αριστερά και αντιπαρατίθενται ενταγμένοι σε μια πλοκή copy -paste από τον 19 αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι εάν συμμετέχοντες διαθέτουν ιστορική αποσκευή σε χρόνο dt μεταφέρουν τον διάλογο σε παραστάσεις του 1920, όπου και κατά γενική ομολογία είναι η χρυσή δεκαετία των ενδοαριστερών διαλόγων .Ποια είναι η σωστή γραμμή του κόμματος ; That’s the question .

Είναι όμως αυτό το επίδικο σήμερα ; Είναι η πλοκή του διαλόγου αυτή παραγωγική ;

 

Υποστηρίζω πως ενώ ο διάλογος είναι αναγκαίος , αυτός μπορεί να αποβεί παραγωγικός μόνο αν αρθρωθεί στο ακόλουθο πλαίσιο :

• Οι πολιτικές εκφράσεις οι οποίες αυτορίζονται αριστερές, εκπροσωπούν και διαμορφώνουν ταυτόχρονα διαφορετικές μερίδες , στάσεις, όψεις, δυναμικές, ρητορικές στρατηγικές και συμφραζόμενα, του κόσμου της εργασίας. Οι πολιτικοί φορείς της αριστεράς "παριστάνουν" τους επόγονους ενός τύπου ΕΑΜ με συμπαγή ιστορική και ιδεολογική προοπτική, ενώ ουσιαστικά είναι σχήματα που αναδύονται, αυτοκατασκευαζονται μέσω της πολιτικής βούλησης σύγχρονων υπαρκτών κοινωνικών διαφορετικών οντοτήτων που αναπτύσσονται στους κάτω ορόφους και τα υπόγεια της κοινωνικής πολυκατοικίας σήμερα . Με την έννοια αυτή το μοναδικό επίδικο που έχει κάθε φορέας δεν είναι παρά η εσωτερική του συνέπεια , η συμμόρφωση του προς τις ιδρυτικές του συντεταγμένες όπως όμως αυτές συνεχώς μεταβάλλονται .

 Στην άρθρωση αυτή οι υπαρκτές μερίδες συμβιώνουν δυναμικά .Η δυναμική της συμβίωσης είναι το ζητούμενο και όχι η από τα πάνω «ορθολογική» αριστοποίηση της. Πιστεύω ότι το σχήμα γίνεται κατανοητό με την χρήση της οικολογικής έννοιας της "symbiosis " .Στην symbiosis τα είδη συνυπάρχουν εντός του βιότοπου , μέσω ατάκτων παράλληλων συγκρούσεων και συνεργείων, όπου η σύγκρουση είναι θεμελιακή συνθήκη βιοποικιλότητας και επέκτασης του βιότοπου. Η καταστροφή του βιότοπου επέρχεται όταν τα είδη δεν συμβιώνουν μέσω της σύγκρουσης.

 

Ο εγκλωβισμός των υποκειμενικών εκφράσεων της αριστεράς έγκειται στο ότι εγκλωβισμένες στο 1920, προσπαθούν να επιλύσουν προβλήματα , ενώ το 2012 αναδεικνύει δυναμικές symbiosis , οι οποίες απαιτούν άλλη αυτοκατανόηση. Και σε παλαιότερη ανάρτηση είχα υποστηρίξει πως αν επικρατήσει η αυτοκατανόηση της πολλαπλότητας ως δυναμική , τότε οι μερίδες της αριστεράς θα βρεθούν αντιμέτωπες με τις αυτοδεσμεύσεις τους και όχι εναντίον της μεταφυσικής της ενότητας.Το σχήμα μου είναι το ακόλουθο:

 

 Η δυναμική της Αριστεράς οφείλεται στον εγγενή δυναμισμό που αναπτύσσει καθένα μέρος της, όντας σε ολική ή μερική απόσταση η και αντιμαχία μεταξύ τους. Στο σχήμα της symbiosis αυτή είναι η μοναδική συνθήκη ανάπτυξης του βιότοπου. Ας δούμε μερικές διατυπώσεις

 

• Η κεντροαριστερή εκσυγχρονιστική επιτυχία της Δημαρ θα ήταν παράγοντας ιστορικής διεύρυνσης της αντικαπιταλιστικής Ανταρσυα.
• Η εργατική ισχυροποίηση του Πάμε, είναι παράγοντας επέκτασης του φιλοευρωπαικού Συν  
• Η ύπαρξη του μονήρους ισχυρού ΚΚε είναι συνθήκη αναγκαία και ικανή για να αναπτυχθούν οι μετασοβιετικές αναζήτησης μιας άλλης αριστεράς

Καμία συνιστώσα της αριστεράς δεν αναπτύσσεται εις βάρος της άλλης. Αυτό είναι ιστορικό σχήμα που παραπέμπει στις ενδοκομμουνιστικές αντιμαχίες του μεσοπολέμου ,αλλά είναι λειτουργικό γιατί είναι ,αδρό, εύπεπτο και πλούσιο σε βιβλιογραφία.Ο σημερινός κόσμος της εργασίας και των κινημάτων βρίθει από κατάσπαρτες υποκειμενικότητες που δεν είναι κατανοητές στο πλαίσιο ενός διαλόγου περί " διάσπασης" αλλά στο πλαίσιο ενός διαλόγου περί "πλήθους" .Το μέλλον ευρίσκεται ακριβώς στην ενδυνάμωση αυτών των πλασμάτων και όχι στην ένταξη τους σε ένα ιστορικό ,που τελικά είναι μεταφυσικό , σχέδιο της Αριστεράς.

 Αν η σημερινή κοινωνία παράγει ανισότητες οι οποίες μπορούν να γίνουν κατανοητές στο αδρό σχήμα του ΚΚΕ και να μετατραπούν σε ελπίδα για επαναβίωση των φίλεργατικών δικτατοριών με ανθρώπινο πρόσωπο, δεν υπάρχει κανένας ενδοαριστερός διάλογος που θα μετακινήσει το ΚΚΕ. Η ιστορική απόφαση του ΚΚΕ το 90 είναι δικαιωμένη ιστορικά. Η ύπαρξη του συγκεκριμένου ΚΚΕ , με όλα του τα κουσούρια, είναι όρος ανάπτυξης της "αντισταλινικης "αριστεράς. Χωρίς το ΚΚΕ δεν υπάρχει ούτε η Δημαρ ,ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Ανταρσυα. Απλούστατα η " αριστερά" της Δημαρ , η " εργατική τάξη" της είναι διαφορετική από αυτή του ΚΚΕ ,από αυτή της Ανταρσυα και του Συριζα.Ο συμπαγής εργατικός χαρακτήρας του ΚΚΕ ουσιαστικά απελευθερώνει μικροαστικές δυνάμεις και εκφράσεις υψηλού μορφωτικού κεφαλαίου να ανθίσουν πολιτικά και να σωρευτούν στον ενδιάμεσο χώρο Δημαρ Συν. Ο βιότοπος της αριστεράς είναι εξαιρετικά " υγιής" ακριβώς γιατί κατορθώνει να είναι πολυσυλλεκτικός " πληθικός" σε επαφή με τα εγγενώς διαφορετικά κοινωνικά υποκείμενα που αναδύει η συγκυρία.

 

Στην συγκυρία αυτή υποστηρίζω ότι αν κατανοήσουμε το momentum ως μια νέα symbiosis τότε το καλύτερο σενάριο είναι το ακόλουθο:

 

• Η Δημαρ να συνεχίσει το φλερτ με τον "εκσυγχρονισμό" .Η επανάληψη ενός σεναρίου Μπουταρη , Καμινη σε κεντρική σκηνή θα ήταν καλύτερο δυνατό. Το εναλλακτικό που βρίσκεται είναι το κουαρτέτο Καρατζαφέρη, Βοριδη,Αδωνη ,Πρεσβη εγκατεστημένο στο κράτος με προοπτική να γίνει συμφωνική Νέας Υόρκης .
• Ο Συν να ανασυγκροτήσει το χώρο του με βάση το αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ , και σταθεροποιήσει τον Ευρωπαϊκό χαρακτήρα του. Η οποιαδήποτε μετακύληση του Συν σε πιο αντιευρωπαικές συντεταγμένες θα ήταν καταστροφική .Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από ένα αριστερό μαχητικό ευρωπαϊσμό.
• Το ΚΚΕ να συνεχίσει την εργατική υπεράσπιση ,και ας επεξεργαστεί την Σοβιετική του ανάσταση. Υπάρχουν λαϊκά στρώματα που ρέπουν στην πολιτική θαλπωρή μιας ρωμαλέας εσχατολογίας. Τα προτιμώ στο ΚΚΕ και όχι στην Χρυσή Αυγή της «αναστημένης» πατρίδας.
•  Η Ανταρσυα να συγκροτήσει τον θεωρητικό αντικαπιταλισμό της , που είναι το ιδεολογικό ξυπνητήρι της αριστεράς. Έχει πλέον τα κατάλληλα στελέχη για αυτό
•  Οι οικολόγοι να συνεχίσουν την επεξεργασία μιας επιστημονικής οικολογίας , γιατί το ελληνικό κράτος σε λίγο δεν θα λειτουργεί και οι χωματερές θα μας πνίξουν

Στην δική μου επιθυμία θα ήθελα να υπήρχαν στην Ελλάδα αυθεντικά left liberal μορφώματα όπως τα mutualism στις ΗΠΑ , ή gauche liberal ,αλλα με χαρά βλέπω στην ουσία η θεματολογία αυτή γίνεται σιγά σιγά ορατή στην δημόσια συζήτηση .

 

 Symbiosis σύντροφοι.

 

 Σεπτεμβριος 2010¨:LLS -Συνηγορία της πολλαπλής αριστεράς

 

Εικόνα: Dino Valls