Zombies και υγιής ατομισμός: Περί αλληλεγγύης

Φίλος που δραστηριοποιείται στο χώρο των ΜΚΟ παροχής Ιατρικών Υπηρεσιών μου είπε για την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας : Αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που προσφεύγουν, με ενδυματολογικό προφίλ "νοικοκύρη" αλλά αντίστοιχα αυξάνονται οι εθελοντές .Η προσφορά εθελοντικών υπηρεσιών είναι αυξανόμενη. Ειναι σαφές ότι ορισμένα ανακλαστικά της κοινωνίας έχουν ενεργοποιηθεί .



Η αλληλεγγύη εκφράζεται σε όλο της το φάσμα : Μεγαλοπρεπής τηλεοπτική ελεημοσύνη ,ενοριακή βοήθεια ΜΚΟ και αριστερές πολιτικές επιτροπές μπορούν να διαταχθούν στον αιώνα δεξιά - αριστερά με σχετική ασφάλεια , καθώς εκφράζουν μια διαχείριση της αλληλοβοήθειας απο διαφορετικές οπτικές .Η εικόνα αυτή ακυρώνει και ορισμένες πλευρές μιας πολιτειολογίας που αντιλαμβάνεται την πόλωση δεξιά αριστερά ως πόλωση ατομικού - συλλογικού .Η διαφορά δεξιά - αριστερά άφορα τελικά διαφορετικά μίγματα και όψεις του δίπολου ατομικό - συλλογικό .Η δεξια έχει μια ισχυρή έγκυρη διαχείριση του συλλογικού την οποία οι πιο οικονομιστικές φετιχιστικές πλευρές της αριστεράς δεν βλέπουν. Ελεημοσύνη ,ενοριακή βοήθεια, "τεχνολογικές" ΜΚΟ δεν είναι παρά εκφράσεις μιας συντηρητικής διαχείρισης του κοινωνικού.


Στην άλλη πλευρά ,οι πολιτικές επιτροπές υποστήριξης, οι αριστερές πρωτοβουλίες ,οι συναυλίες συμπαράστασης διαμορφώνουν τον άλλο πόλο. Η τυπική αριστερή οπτική εγκαλεί το κράτος και την πολιτική τάξη για το ότι τα φαινόμενα φτώχειας δεν είναι φυσικές καταστροφές και άρα η ανθρωπιστική βοήθεια δεν είναι πάρα μια αυταπάτη που αποκρύπτει τα βαθύτερα αιτία της κρίσης λέγαμε χοντρικά πως η δεξιά πριμοδοτεί μια μη κρατική ανάπτυξη της αλληλεγγύης ενώ η αριστερά προσδοκά την αντιμετώπιση των φαινομένων φτώχειας μέσω ενός κρατικού δικτύου ασφαλείας .


Η εικόνα όμως στο κέντρο είναι γνωστή.


Η περιγραφή της περισσεύει η ας γίνει μόνο από ικανούς λογοτέχνες που μπορούν να την αποτοξινώσουν από το τηλεοπτικό μελό .Ως εργαλείο ανάλυσης μου προσφέρονται οι ταινίες του G.Romero και το μάλλον άδικα υποτιμημένο ημεδαπό " Κακό ".Κινούμενες ομάδες zombies καταλαμβάνουν την πόλη .Το κρίσιμο σημείο στην φιλμογραφία αυτή είναι η πλεονασματικότητα, η θετικότητα η επιθυμία των zombies.Ακρωτηριασμένα, παραμορφωμένα , ιδιότυπα και ιδιότροπα ξεχειλίζουν από ζωτικότητα και διεκδικούν το ζωτικό χώρο που τους ανήκει.


Τα zombies συγκροτούν ένα αυθεντικό μεταβιομηχανικό αστικό επαναστατικό υποκείμενο που γίνεται κατανοητό πιο εύκολα , ενταγμένο στα συμφραζόμενα της πολιτικής θεολογίας του G.Agamben .Δεν είναι Homo Sacer, δεν έχουν αποστερηθεί όλων των δικαιωμάτων ,δεν έχουν γίνει απόθεμα προς εξόντωση ,είναι Homo Profanis ,δηλαδή πέραν του Sacer .Εκδηλώνουν την επανάσταση τους αμφισβητώντας την ίδια την ρηγμάτωση , το νομικό φράγμα που τους εξορίζει και βεβηλώνουν την κανονικότητα .Η βεβήλωση δεν είναι εκκοσμίκευση, η " γείωση" του ιερού , αλλά άρση του ιερού με την απόδοση στα κοινά αυτού που "απογειώθηκε¨ .


Τα zombies της πόλης , οι junkies,οι άστεγοι, οι " χωρίς χαρτιά " καταλαμβάνουν την πόλη μόλις βραδιάζει και διεκδικούν διαμορφώνουν το βιοπολιτικό χώρο τους. Το επαναστατικό αυτό υποκείμενο δεν έχει σχέση με τον Δεκέμβρη του 08 .Ο Δεκέμβρης ήταν ένα μετατηλεοπτικό συμβάν, μια απόπειρα παραγωγής ενός θεάματος ,όπου η νεολαία " παίζει" τους κουκουλοφόρους για να διασπάσει την ροή της τηλεοπτικής πραγματικότητας αποζητώντας την οικογενειακή προσοχή . Καθόλου τυχαίο ότι η αιχμή της δράσης ηταν η κατάληψη τηλεοπτικών σταθμών, ακριβώς για να εντάξουν το θέαμα τους στην ροή .


Αντίθετα τα zombies αντιστέκονται στη διήγηση, στη τηλεοπτικοποίηση, στη διαχείριση της ανημποριάς τους, μέσω της αυθεντικής πλεονασματικότητας τους . Αυτό το πλεόνασμα εκφράζεται με την αριθμητική αύξηση, την ποικιλία δυσμορφιών, την ριζωματική επέκταση .Είναι τέτοια η ένταση το βιοπολιτικό δυναμικό έτσι ώστε και η παραμικρή αναπαράσταση αποτυγχάνει. Τα zombies είναι πολλά , περίεργα, αναπάντεχα και παντού .


Από βιοπολιτικη άποψη η διαχειριστική αλληλεγγύη ,ανεξάρτητα από πρόσημο δεν σωζει απλά τους ανθρώπους αλλά επιχειρεί να εντάξει σε μια αφήγηση ένα μη διηγήσιμο πλεόνασμα να οριοθετήσει μια ανεξέλεγκτη βιοπολιτική παραγωγή. Η αλληλεγγύη ,είτε ως δεξιά ελεημοσύνη ή ΜΚΟ , είτε ως αριστερός πολιτικός ακτιβισμός , πριν από όλα είναι μια τεχνολογική παρέμβαση αναστροφης ενός βιοπολιτικού γίγνεσθαι. Ως τεχνολογία προσπαθεί να ταξινομεί να καταγράφει να επιμερίζει και να ταχτοποιεί το μη δεχόμενο τακτοποίησης .Τα zombies δεν είναι επαναστατημένα, ούτε το άθροισμα τους είναι επαναστατικό αλλά το σύνολο τους με τα πολλαπλά υποσύνολα του είναι πέραν της διαχείρισης δηλαδή τελικά επαναστατικό (*)


Απέναντι στις μορφές διαχειριστικής ομαδικής αλληλεγγύης προκρίνω την δέσμευση αλληλεγγύης ένας με ένα. Ο καθένας που είναι ή νοιώθει insider ας αναλάβει ένα και μόνο ένα zombie αλλά στο μέγιστο βαθμό της δικής του υποκειμενικής ικανότητας .Αν η διατύπωση insider προς zombie ενοχλεί προσφέρω την ήπια Πρόσωπο προς Πρόσωπο .Από άποψη πολιτικής θεολογίας είναι η ίδια σχέση .Αντί λοιπόν , η ηθική στάση να παροχετευτεί ως κλάσμα μιας ροής που διοχετεύεται σε μια λίμνη ας γίνει ένα συμπαγές ένα που θα καθρεπτιστεί σε ένα άλλο "ένα" σε μια αντιστοιχία καθαρη και απλή. Τότε όλα θα αλλάξουν. Η βιοπολιτική συνθήκη δεν θα αποδομηθεί εκ των ένδον ,το σύνολο δεν θα χάνει στοιχεία και υποσύνολα αλλά η ηθική αντίσταση θα γινει πιο αποτελεσματική, χωρίς ακουσιες παρενέργειες μιας προσπάθειας ταξινόμησης του αταξινόμητου. Η ηθική στάση "ένας με ένα" είναι ένας υγιής φιλελεύθερος ατομισμός χωρίς βιοπολιτικές αυταπάτες .


(*) Για την διάφορα στοιχείου, αθροίσματος, συνόλου στην πολιτική κατανόηση

ΕΔΩ

Συνδέσεις

Το "Κακό" ολη η ταινία

G .Romero & zombies

Εικόνα : Dino Valls