Γιατί η Ελλάδα έχει δυναμικούς εύστροφους ανθρώπους
Γιατί η Ελλάδα έχει ιστορική παράδοση αυτενέργειας και ελευθερίας
Γιατί το κρατικοδίαιτο block που μας κυβερνά είναι κοινωνική μειοψηφία
Γιατί το ιδιωτικό χρέος μας είναι από τα μικρότερα, γιατί ατομικά είμαστε υπεύθυνοι
Γιατί με κοινωνική στράτευση μπορούμε να απορροφήσουμε προσωρινά μεγάλα spreads από την αγορά
Γιατί οι η πλειοψηφία δουλεύουμε σκληρά ευσυνείδητα και το ραχατιλίκι του Δημοσίου δεν μας αρέσει
Γιατί πληρώνουμε φόρους
Γιατί ξέρουμε όλους τους χαραμοφάηδες που παρασύρουν τους αδύνατους ορίζοντας σαν ιδεώδες την λούφα και την διαφθορά
Γιατί η παραγωγική Ελλάδα είναι πανίσχυρη στον σύγχρονο κόσμο
Γιατί η παραγωγική Ελλάδα θα παρασύρει και τους αμελείς
Γιατί δεν φοβόμαστε τον 21 αιώνα όπως δεν φοβηθήκαμε κανένα αιώνα
Γιατί θα προστατέψουμε τους νέους από τα βερεσέδια μας μόνοι μας
Γιατί γίναμε σύγχρονη και ανεπτυγμένη κοινωνία με τον κόπο μας
Για χίλια γιατί
ΟΧΙ ΣΤΟ IMF ,ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΉΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Posts
26 comments:
Λογος του Σαμαρα ειναι αυτος;
Πέστα βρ' αδελφέ.
30 χρόνια εκμαυλισμού της κοινωνίας απο την πολιτική ελίτ, μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε καταχτήσεις αιώνων: εργατικότητα, αληλεγγύη, επινοητικότητα,περιφάνεια, τόλμη, ανάληψη ρίσκου...
Εδώ περάσαμε προσφυγιές, κατοχές, εμφύλιους, θα κολώσουμε τώρα;
Τό αναδημοσιεύω...
Θα τρελαθω, θα πηδηχθω απο το παραθυρο: "Ο Νεοφιλελευθερος Σοσιαλισμος του ΠΑΣΟκ μας οδηγησε στο ΔΝΤ"! Κατα το Σαμαρα Ευαγγελιον παντα.(Μια και αναφερθηκε ο εν λογω κυριος)
...Στον οποιο "νεοφιλελευθερο σοσιαλισμο" μας οδηγησε ο "σοσιαλιστικος νεοφιλελευθερισμος" της ΝΔ! Ελλας το Μεγαλειο σου.
Καποτε ο Αμερικανος σατυρικος δημοσιογραφος H.L. Mencken ερωτηθηκε γιατι, αφου αντιπαθει τους τοσο τους συμπατριωτες του, παραμενει στις ΗΠΑ και αυτος απαντησε: "Για ποιον λογο οι ανθρωποι επισκεπτονται τους ζωολογικους κηπους;". Πολυ φοβαμαι αυτο θα ειναι οτι το μονο που θα μπορει να πει ο καθε νοημων ανθρωπος σε αυτη την χωρα.
ανωνυμε
Χέσε μας με τον Σαμαρά σου
Vripol
Ξέρεις οτι είμαστε κοσμοπολίτες.Αλλα το κοινωνικό συμβόλαιο με το κρατος Ελλάδα θα το τιμήσουμε οπως καναμε πάντα.
Είμαστε πολυ "αλήτες" για να τα παρατήσουμε
Τιμή μου η αναδημοσίευση
Dennnis V
Πριν πηδηχθείς προσεξε μην κρυώσεις από το παραθυρο.Ακόμα το θελει το πουλοβεράκι το απόγευμα
Ρε παιδιά ,σόρι αλλά θα σας εξηγήσω τί σημαίνει νεοφιλελεύθερος σοσιαλισμός,διοτι συμφωνώ με τον Σαμαρά(!) άσχετα που είναι... αρχηγός της ΝΔ ! (Εξω απο το πορνείο ξεχνάνε όλοι οτι κάποτε μπήκαν και πέρασαν καλά )
Αυτά που ζούμε είναι τά αποτέλεσμα της μαγειρικής με νεοκευνσιανές συνταγές και λίγη δόση μονεταριστικής λογικής. Είναι έλλειψη σε πολιτικές διαχείρισης του φόβου και ανακατανομής των επιθυμιών -ατομικών και συλλογικών.
Είχα ξαναγράψει οτι το πιό επικίνδυνι είναι να νομίζουμε οτι μπορούμε
να αποκρούσουμε την μανία της επίθεσης του παρασιτικού κεφαλαίου στις κοινωνίες,χωρίς να ασφαλιστούμε ως έθνη,κυνερνήσεις, επιχειρήσεις, ιδιώτες, με τα ίδια όπλα μαζικής καταστροφής που οι traders ομολόγων και χρεών παίζουν στα δάχτυλα τους τις κοινωνίες! Εκεί δυστυχώς βρίσκεται ο νεοφιλέλεύθερος σοσιαλισμός...Στο gap μεταξύ κάταγγελίας του παρασιτικού κεφαλαίου και αποδοχής του ως αναγκαίου...
Ψηφίζουμε σοσιαλιστικές
κυβερνήσεις, οχι απλά για να καταγγέλουν και να προκαλούν τους κερδοσκόπους,αλλά υποτίθεται για να ασφαλιστούμε απο τον τουρμποκαπιταλισμό.
Τελικά γινόμαστε ρουλέτα και μπιλιάρδο για τους χρυσοδάκτυλους των χρηματιστηρίων διεθνώς, διοτι τους προκαλούμε, τους δουλέυουμε( λέει ο Παπακ/νου στους Έλληνες οτι βουλιάζουμε, καταρρεόυμε, και έξω βγαίνει και ζητάει σε roadshow λεφτά!) Σοσιαλιστής εντός,liberal εκτός?
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ποιά παραγωγική Ελλάδα βρε Γιάννη? Μπορείς να μου την δείξεις να την δώ και εγώ?
Aγαπητέ μου LSS,
βάλσαμο στο πεσμένο μας ηθικό οι εκκλήσεις σου, αλλά κρατάει λίγο αυτό το βάλσαμο. Τα "ξεροκέφαλα γεγονότα " βλέπεις, ή πιο λαϊκά " δεν βγαίνουν τα νούμερα ρε φίλε".
Πολλά από όσα αναφέρεις θα θέλαμε να ήμασταν, αλλά αργά το θυμηθήκαμε. Τουλάχιστον θα τα κάνουμε αυτά όλα τώρα , έστω και μέσα απο βαρυχειμωνιά;
Θα βγούμε από την κρίση με νίκη της δημιουργικής Ελλάδας ή με νίκη της ίδιας Ελλάδας που ξέραμε -λογιστικά τακτοποιημένης;Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο των χρόνων που έρχονται.
Κατά τα λοιπά περί νεοφιλελευθερισμού, σοσιαλισμού και άλλων τινών με κάλυψε ο Εlias.
Aπορία του άσχετου (και του τεμπέλη επίσης)οι -ισμοί....για να παραφράσω και μια γνωστή λαϊκή ρήση
Ελιας
Με τους ντενεκεδένιους αόριστους όρους που διεξάγεται η δημόσια κουβέντα ο καθένας ορίζει οτι θέλει.Με μια κουφή ορολογία τα βάζω που δεν σημαίνει τίποτα.Και ο Σαμαράς ακριβως για να μην δεσμευτεί σε τιποτα,κατηγορεί το Πασοκ για "τιποτα"
Οσο για την παραγωγική Ελλάδα είναι παντού αλλα δεν φωνάζει,ισως δεν ιστολογεί,και είναι κάπου στις πιο ανεπτυγμενες χώρες με τριπλασιο ΑΕΠ ανα κάτοικο απο την Αργεντινή που μας συγκρίνουμε.(Διπλάσιο περίπου από τις ισοπληθυσμιακές Ουγγαρία ,Τσεχία,που χόρτασαν αδιακοπα και όλη την Ευρωπαική αναγέννηση)
Μόνο όσοι είναι εγκλειστοι στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν οτι το μοναδικό μας κεφάλαιο ,το ανθρώπινο είναι υψηλό.Απλώς το Management είναι για τα μπάζα.
Anestios
Ειμαι μονομανιακά κοσμοπολίτης και δεν πιστεύω σε μεταφυσικές πατρίδες.Τρεις γεννιές πριν ήρθανε οι παππούδες μας ξυπόλητοι από το διαόλου την μάνα.Δυο γεννιές πριν "σκοτωθήκανε" στα καλά καθούμενα.Δεν μπορεί να μην ύπάρχει μια υλική συνέχεια (οχι ιδεαλιστική) αυτής της μαχητικότητας.Υπάρχει απλώς και η μιζέρια "πουλάει" και η πελατεία "αναπαράγεται".Δεν υπάρχουν πιο ξεροκέφαλες οντότητες από τους ανθρώπους,τα γεγονότα έπονται.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Δεν είναι θέμα μιζέριας και αισιοδοξίας. Αυτές στο κάτω-κάτω δεν είναι θεωρητικές κατηγορίες, είναι ιμπρεσιονιστικές καθαρά. Αυτό το οποίο έχει ξοφλήσει είναι μια συγκεκριμένη κατάτμηση του πολιτικού πεδίου, μια συγκεκριμένη αντίληψη για το τι είναι η πολιτική. Στο κενό που δημιουργείται θα κοντοραχτυπηθούν αναπόφευκτα διαφορετικών και αντιφατικών ειδών Ιδέες. Η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία που εμπνέουν αυτές σε ό,τι αφορά την όποια προϋπάρχουσα κουλτούρα είναι μάλλον αδιάφορη σε ό,τι αφορά το βιώσιμο πολιτικό τους περιεχόμενο για αυτήν που θα έρθει. Αυτό που έχει σημασία --το μόνο που έχει σημασία-- είναι ποιοι θα συνασπιστούν πίσω από την χ ή ψ Ιδέα, ποιοι θα βρουν σ' αυτές την ορμή να λειτουργήσουν αποτελεσματικά ως πολιτικά όντα μέσα στο υπό διαμόρφωση τοπίο.
Και εκεί επιστρέφουμε στο θέμα της θεωρίας. Η περίοδος που πέρασε ήταν ουσιαστικά βαθιά αντιθεωρητική για έναν πολύ απλό λόγο: ο κόσμος πέρναγε καλά χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να σκεφτεί με απαιτήσεις για το τι είναι σκέψη. Τώρα, ο κόσμος δεν περνάει καλά. Και δεν βρίσκει τρόπους με την εμπειρική πρακτική, κάνοντας αυτό που είχε μάθει να κάνει, να εξασφαλίσει κάτι. Σ' αυτό το σημείο επιστρέφει η θεωρία με τον μόνο τρόπο που την καθιστά σημαντική: ως κάτι με το οποίο είναι αναγκασμένος να βγάλει άκρη κανείς αν θέλει να επιβιώσει ως ον. Η εποχή δεν προσφέρεται πλέον για ανέξοδα παιχνίδια στο κήπο των Ιδεών. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Για αυτό και είναι ενδιαφέρουσα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι αναίμακτη ή ευχάριστη όμως. Μάλλον το αντίθετο.
Από κει και πέρα, νέες ιδέες που δημιουργούνται εκ του μηδενός δεν υπάρχουν. Όλες οι νέες ιδέες πατάνε κάπου στο παρελθόν. Και εκεί το ζήτημα είναι πού διαλέγει κάποιος για να πατήσει. Και αυτό δεν είναι ζήτημα του να βρει τις ιδέες που είναι fail safe. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ FAIL SAFE. Η ιδέα ότι υπάρχουν ανέξοδες λύσεις που κρατάνε την πίτα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο πέθανε. Και καιρός ήταν.
Tο ζήτημα συνεπώς είναι να βρει ποιες ιδέες αξίζουν τον κόπο επανεξέτασης και τριβής και ποιες όχι. Αυτή είναι η πρώτη πολιτική απόφαση που παίρνει κανείς σήμερα, το πρώτο βήμα. Ο Λουκάτς, για να το θέσω σχηματικά με ένα απλό παράδειγμα, συμβιβάστηκε με τον Σταλινισμό. Ο Καστοριάδης όχι. Καθιστά αυτό τον Καστοριάδη πιο αξιόπιστο ως βάση αναζήτησης βάσεων βιώσιμης σκέψης για το παρόν από ό,τι ο Λουκάτς; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι πλέον αυτοματική. Ήταν ο Μαρξ στο σωστό, "επιστημονικό" δρόμο για τον σοσιαλισμό και ο Όουεν στον λάθος και ουτοπικό δρόμο; Ούτε αυτή η ερώτηση επιδέχεται αυτοματική απάντηση. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ΟΛΟΙ απέτυχαν (ο υπαρκτός σοσιαλισμός, ο οικονομικός φιλελευθερισμός, το κεϋνσιανό κράτος, η πολιτική κουλτούρα της μεταπολίτευσης, η τρομοκρατία, κλπ). Αλλά δεν απέτυχαν με τον ίδιο τρόπο, για τους ίδιους λόγους, με τις ίδιες συνέπειες. Και το σε ποια αποτυχία διαλέγεις να επιστρέψεις, με ποια αποτυχία επιλέγεις να επανασυνδεθείς είναι αυτό που έχεις την δυνατότητα να κάνεις σήμερα. Οποιαδήποτε άλλη αντίληψη, ότι δηλαδή θα ξεκινήσουμε κάτι χωρίς να φάμε τα μούτρα μας πάνω σε ντουβάρια, βάζοντάς τα με τους γίγαντες, παραπέμπει σε hangover μιας εποχής (λέγε με δεκαετία του 90), όπου οι ευκατάστατες κοινωνίες νόμιζαν ότι έπιασαν τον Πάπα απ' τα @@ μια και καλή και ότι θα αντικαθιστούσαν την μαχόμενη και συχνά επικίνδυνη και αιματηρή σκέψη της ανρθωπότητας με ατάκες από επιδοτούμενα think tanks μετριοτήτων. Σπεκουλαδόρικη χαλαρότητα το έχω αποκαλέσει το διανοητικό πνεύμα της δεκαετίας. Αυτά τέλειωσαν τώρα. Στη λάσπη της ιστορίας θα ξανακυλιστούμε, και κάποιοι από μας θα το βάλουμε κάτω, κάποιοι θα δούμε τα παιδιά μας να μας φτύνουν, κάποιοι θα το ρίξουμε στη θρησκεία, κάποιοι θα κάψουμε τα μυαλά μας, κάποιοι θα αλληλοφαγωθούμε, κάποιοι θα καταλήξουμε φυλακή, κοκ. Έτσι πάνε αυτά.
Αντώνη
Συμφωνώ απολύτως,και σε παρακολουθω στην γόνιμη προταση για το αναπόφευκτο ανασκάλεμα των ιδεών.Τι ωραίος ο συλλογισμός για τους Λουκατσ Καστοριάδη!
Ωστόσο υπάρχει ένα θέμα αυτοανάγνωσης.
Η Ελλάδα είναι υπερανεπτυγμένη (οικονομικά χώρα) που αδυνατεί να δει την κρίση της ως τετοια.
Επιστρέφει λοιπόν στο μελό.Πάμε να λύσουμε ζητήματα κοινωνικού ανταγωνισμού ,με όρους οικείους από το παρελθόν,γιατί μας τρομάζει το μέλλον.
Κακά τα ψέμματα
Ο κοινωνικός ανταγωνισμός και η θέση των εργαζομένων αλλάζουν ανάλογια με το γενικό επίπεδο της κοινωνίας.
Ασφυκτιώ γιατί οι κυρίαρχες αντιλήψεις θέλουν να λύσουν το πρόβλημα κοιτώντας πίσω.
Δεν αναζητώ μια κενή αισιοδοξία,αλλά μια μάχιμη στάση που να αντιστοιχει σε αυτό που είμαστε,και όχι μια μελοδραματική θρηνωδία αυτουποτίμησης.
Η Λατινοαμερικανολογία της περιόδου είναι ενδεικτική.Απόδραση δια του πολιτικού τουρισμού.
Στην δε αναδυόμενη ιδεοκίνηση η μικρή συμβολή ,( αφόρητα γραφική,δονκιχωτική) του ιστολογίου είναι
Σύντροφοι σταματήστε την κενολογία του "νεοφιλελευθερισμού".Στο τέλος μόνο οι νεκροί δεν θα είναι "αντινεοφιλελευθεροι"
Μα η παραγωγική Ελλάδα απαιτεί και παραγωγικό όραμα...
Φίλε LLS,
Κατ' αρχήν, ο όρος "νεοφιλελευθερισμός" ως αναλυτική κατηγορία δεν είναι όρος του συρμού ή όρος που περιορίζεται στην Ελλάδα. Όπως γνωρίζεις, αναδύθηκε στον αγγλόφωνο δημόσιο λόγο για να περιγράψει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Θάτσερ (η οποία μια μέρα, καθώς λέγεται, βρόντηξε ένα βιβλίο του Hayek στο τραπέζι λέγοντας "αυτό πιστεύουμε!") και της κυβέρνησης Ρήγκαν.
Τώρα, μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα, για μια σειρά λόγους, και ότι είναι άκυρο να μιλούμε για νεοφιλελευθερισμό στη χώρα αυτή. Αυτό είναι συζητήσιμος ισχυρισμός, εφόσον βέβαια πρώτα παρατηρήσουμε ότι αναδιπλασιάζει, όπως μας θύμισε και ο Ζίζεκ, τον ισχυρισμό ορισμένων σκληρών κομμουνιστών ότι αυτό που εφαρμόστηκε στην Βουλγαρία ή την Αλβανία π.χ δεν ήταν κομμουνισμός αλλά κάτι άλλο και ότι ο κομμουνισμός ως σύστημα δεν έχει τίποτε να κάνει με αυτό που έζησαν οι λαοί.
Από εκεί και πέρα, αναμφισβήτητο παραμένει ότι χώρες στις οποίες εφαρμόστηκε ο νεοφιλελευθερισμός, π.χ το ΗΒ, δεν κατόρθωσαν μέσω αυτού να βρεθούν πίσω στην οικονομική θέση αιχμής την οποία κατείχαν όταν ήταν ακόμα ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε παγκόσμια κλίμακα. Αντίθετα, μια χώρα όπως το ΗΒ είναι βαθιά βουτηγμένη στην παγκόσμια οικονομική κρίση, και αν έχεις διαβάσει τα νέα από το King's College, η κατάσταση που επικρατεί στην ανώτατη παιδεία σε μια χώρα που πρωτοπόρησε σ' αυτή μόνο εμπιστοσύνη για το μέλλον δεν εκπροσωπεί.
Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι βέβαια της ίδιας υφής ή έντασης με αυτή σε μια χώρα όπως το ΗΒ. Ούτε όμως είναι και εντελώς άσχετη με αυτή, ούτε αποκλειστικά οφειλόμενη σε καθαρά τοπικές δυσλειτουργίες και προβλήματα ή σε άγνοια. Ακόμα και οι πιο καλοδιαχειρισμένες χώρες δοκιμάζονται, χωρίς να γνωρίζουν αν η καταβύθιση άλλων στο μεσοδιάστημα θα τις επηρεάσει σε νέο κύμα αρνητικών επιπτώσεων στο μέλλον.
Η Ελλάδα είναι μια κοινωνία με χρόνιες δυσλειτουργίες σε κοινωνικό επίπεδο. Είναι μια κοινωνία χτισμένη σε βάσεις μη βιώσιμες, η οποία κατόρθωσε να φτάσει εκεί που έφτασε χάρη σε τεράστιες ενέσεις χρήματος από το εξωτερικό και όχι απλώς χάρη στην δική της δυναμική. Τώρα που οι ενέσεις αυτές γύρισαν σε αφαιμάξεις, είναι φυσιολογικό να καταρρέει και η σύγχυσή της είναι επίσης αναπόφευκτη. Μπερδεμένες και χωρίς πλάνο για το μέλλον είναι αυτή τη στιγμή οι πιο αναπτυγμένες οικονομίες και κοινωνίες του κόσμου, δεν θα ήταν η δική μας; Είδες εσύ τον Ομπάμα, π.χ, να ξέρει προς τα που ακριβώς και γιατί πηγαίνει την Αμερική και απαιτείς από τον μέσο Έλληνα να γνωρίζει τα αντίστοιχα για την Ελλάδα;
Τέλος μια ερώτηση: Διαφέρουν τα προτεινόμενα από το ΔΝΤ μέτρα για την Ελλάδα, ή στο παρελθόν για άλλες χώρες, από τον αξιακό πυρήνα της Θατσερικής πολιτικής; Αν όχι, τότε η λύση για τα αδιέξοδα του οικονομικού φιλελευθερισμού είναι περισσότερος οικονομικός φιλελευθερισμός, με λιγότερο πολιτικό φιλελευθερισμό σε ό,τι αφορά τα περιθώρια κριτικής συζήτησης του πρώτου: Αν ναι, τότε πού συνίσταται η διαφοροποίησή τους;
Δείμο
Αποθαρρημένοι πολίτες που δεν μπορούν το δυναμικό τους ούτε τα επιτεύγματα τους δεν μπορούν να έχουν οράματα, παρά μόνο φόβο. Κανένα κοινωνικό όραμα δεν βασίστηκε στην απαισιοδοξία.
Αντώνη
Προφανώς ο όρος δεν αφορά την Ελλάδα,και προφανώς έχει χρησιμοποιηθεί από έγκριτους διανοητές.Επιτρεψε μου να διαφωνώ και με αυτούς!!
Αλλά παρατήρησε, χρησιμοποιείται όλο και λιγώτερο,όλο και πιο διστακτικά.Επειδή το παρατηρώ στους Negri ,Zizek ο όρος είναι περιθωρειακός σχεδόν επιλεκτικά χρησιμοποιημένος.Επιφυλάσομαι να σου μετρήσω αναφορές και θα εκπλαγείς
Ταυτόχρονα η ευρυχωρία του όρου (*) τον κάνει την άρνηση του ασαφούς περιεχομένου του ,ρουτίνα.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει συντηρητική πολιτική δύναμη που να μην είναι αντι νεοφιλελευθερη!!!
Για την συγκυρία εχω μεγάλη δυσκολία να αποδεκτώ μια εικόνα γενικευμένης αποσάρθρωσης ενός παγκόσμιου συστήματος που καταρρέει,λογω απόσυρσης της ρευστότητας.Μέσα στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές αξιοπερίεργες εξαιρέσεις και οι BRIC δεν επιρρεάζονται.
Οσο για το μέσο Ελληνα δεν έχω καμμία απαιτηση,αλλά από τον υποψιασμένο πολλές ή τουλαχιστον αρκετές για να αποφύγει τον συρμό.
(*) Ο όρος κατα περίσταση σημαίνει
1.-Πολιτική της Θατσερ (που άφησε κοινωνικό κράτος πολυ καλύτερο και μεγαλύτερο από οποιδήποτε Ελληνικό)
2.-Ποιλιτικές ανοίγματος εμπορικών συναλλαγών που συμπτωματικά είναι το αιτημα των πιο προοδευτικών κινημάτων της Αφρικής ,αλλα και σημείο αιχμής θεωρητικών της φτώχειας (Amartya Sen)
3.-Πολιτικές απουσίας ελέγχου χρηματηστηριακών συναλλαγών για τις οποίες όμως οι mainstream πολιτικές υποτίθεται θα καταπολεμήσουν
4.-Πολιτικές αρσης μονοπωλίων που άλλωτε είναι αναπόφευκτες λογω τεχνολογίας (τηλεπικοινωνίες ) άλλωτε ύποπτες
5.-Ολο το φάσμα των κοινωνικών αδικιών που βλεπουμε μετα το 75
6.-Συνδέεται με τον μονεταρισμό (σκληρό νόμισμα) που όμως δεν είναι η πολιτική ουτε της ΗΠΑ ουτε της Κινας.
Μπορώ να συνεχίσω με δεκάδες ορισμούς.
@LLS: Αν δεις το κείμενο του Ζίζεκ εδώ (http://radicaldesire.blogspot.com/2010/04/shock-therapy-feat-slavoj-zizek.html), θα δεις ότι δεν είναι αλήθεια ότι έχει περιθωριοποιήσει κριτικές αναφορές στον νεοφιλευθερισμό στο πρόσφατο έργο του (και υπάρχουν και άλλες, και θυμίζω ότι ο ίδιος έχει πει ότι απορρίπτει πλέον Το Υψηλό Αντικείμενο της Ιδεολογίας του, κρίνοντάς το ως "υπερβολικά φιλελεύθερο". Οι Hardt-Negri αναγκάστηκαν να ανασκευάσουν αρκετά από όσα έλεγαν στο Empire για τις Η.Π.Α ενόψει της δραματικής αλλαγής σκηνικού της περιόδου 2001-2008. Και ο David Harvey, συγγραφέας του A Brief History of Neoliberalism, δεν είναι αμελητέα τυχαία ποσότητα ως διανοούμενος.
Τέλος, πάρα πολλοί στην Αγγλία θα διαφωνούσαν κάθετα για το ότι η Θάτσερ άφησε κοινωνικό κράτος που να έχει νόημα εφόσον είχε ήδη διαλύσει τις δυνάμεις αυτενέργειας και αυτοδιαχείρισης της εργατικής τάξης που έφεραν το βρετανικό προλεταριάτο από την θέση προοδευτικής αιχμής παγκόσμια σε ένα διαλυμένο μόρφωμα βουτηγμένο στην απελπισία, τα ναρκωτικά, τον ρατσισμό, την οικογενειακή διάλυση, κλπ. Αρκούν οι ταινίες του Κεν Λόουτς για αυτή την διάσταση.
Τα προοδευτικά κινήματα στον Τρίτο Κόσμο από την άλλη ουδόλως μπορούν να περιοριστούν σε αιτήματα για άνιγμα της αγοράς. Δεν είναι μόνο η σειρά περιπτώσεων στην Λ. Αμερική, είναι επίσης ο Μαοϊσμός στο Νεπάλ, ή κομμουνιστικά μέτωπα στην Αφρική. Η κρίση εκδηλώνεται άνισα και εξ όσων γνωρίζω υπάρχουν Ευρωπαϊκές χώρες που ανταπεξέρχονται αρκετά καλά, όπως πχ η Ελβετία, αλλά εκεί έχεις να κάνεις με μια παράδοση ρεπουμπλικανισμού και αμεσοδημοκρατίας άγνωστη στο μεγαλύτερο κομματί της Ευρώπης. Και τέλος, ο νεοφασισμός είναι επίσης on the rise, από το National Front στην Αγγλία στους νεοφασίστες της Ουγγαρίες, στα δικά μας με ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή.
Η εικόνα λοιπόν δεν δείχνει νομίζω στην κατεύθυνση που βλέπεις, αλλά σε πολλές και αντιφατικές κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Και προσωπικά νομίζω ότι η κατεύθυνση που βλέπεις (ή ελπίζεις) έχει ελάχιστες πιθανότητες σε παγκόσμια κλίμακα σαν πολιτική κατεύθυνση. Ούτε καν στις Η.Π.Α δεν αποτελεί πλέον κυρίαρχο λόγο (και πώς να αποτελεί όταν τα μεγαλοσυμφέροντα στηρίζονται σε κρατική χρηματοδότηση ενώ από την άλλη γίνεται προσπάθεια επιστροφής σε σπαράγματα κοινωνικού κράτους;) Μπορεί να στηριχτεί μόνο από μια επί του παρόντος ανέλπιστη ανάνηψη της αγοράς, δηλαδή μόνο μέσα από την οικονομική νομιμοποίηση.
Μια ρεαλιστικη προταση να προστατευσουμε τους νεους απο τα βερεσεδια μας. Καποιοι αυτοκτονουν,,,
Οχι στη Γαλλία.Ἒδω
Αντώνη
Μην μπλεξουμε με τσιτάτα απο τον πληθωρικό Zizek γιατί δεν θα βγάλουμε άκρη.
Ετσι για ορεκτικό δες τον δώ μόλις το 2009 να νοιάζεται για την υγεία!! του φιλελευθερισμού
"Αφημένος μόνος του ο φιλελευθερισμός θα υποσκάψει την υπόσταση του ,και η μόνη δύναμη που μπορεί να τον διασώσει είναι η ανανεωμένη αριστερά ή για να το διατυπώσουμε με όρους του 1968,για να επιβιώσει ο φιλελευθερισμός θα αναζητήσει την αδελφική βοήθεια από την ριζοσπαστική αριστερά"
S.Zizek First as Tragedy then as Farce p 76-77
Επιμένω ο νεοφιλελευθερισμός δεν΄είναι σαφής έννοια οπως καπιταλισμός, ,υπεραξία κλπ.
Ο Καρατζαφέρης μπορεί να είναι κάργα "αντινεοφιλελευθερος" αλλα ποτε αντικαπιταλιστής
Αν προσεξες καλά δεν υπαραμύνθηκα της Θατσερ,αλλα την παρέθεσα ως ενα απο τους ορισμούς που τελικά δεν ορίζονται και προκαλούν συγχυση
Μαλλον ξέχασες να μου σχολιάσεις την πληθώρα ορισμών.
Για την παγκόσμια προβληματική δεν έχω καμία διεθνή φωνή με κύρος να προτείνει καμμιά επιστροφή σε κλειστές οικονομίες προγραμματισμού,και μεταξύ μας εχουμε διαβάσει δει τις ενστασεις για τον Τσαβεσ απο Νεγκρι Ζιζεκ κλπ
Αλλα ακόμη και εντός κρίσης ο "πολύς" R.Wolf (Rethinking Marxism) στο κλασσικό πλεόν Capitalism hit the Fan δεν μιλά παρά για αυτοδιαχείριση εντός αγοράς.Το ξέρεις αλλα εδώ
http://video.google.com/videosearch?q=richard+wolff&emb=0&aq=f#
Για την κρίση δεν έχω δει κανένα που να μην την βλεπει μεσω ανάπτυξης μέσω μιας νέας αρχιτεκτονικής αυτόνομων επιχειρήσεων και αγοράς.(Μην συγχεουμε την ιδιοκτησιά,ο στόχος είναι να είναι κοινωνική)Ο φουκαράς ο Βεργοπουλος ουρλιάζει γιατί αν μας δωσουν 100 δισ δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε γιατί δεν έχουμε παραγωγικές επιχειρήσεις.
Μην χολοσκάμε.
Ξερεις ξέρω η αριστερά ποτε δεν ήταν δεν είναι αντιφιλελευθερη ήταν "περαν" του Φιλελευθερισμού. (Βαλερσταιν) Δηλαδή τον εμπεριέχει για να τον υπερβεί δεν τον ακυρώνει ως αντίπαλο.Και αυτό κάνει τα πραγματα δύσκολα.
Syrizix
Η διατύπωση σου είναι ασαφής και εγω είμαι μικρός ακόμα
Αυτοκτονούν οι γονείς;
Δεν με αφορά
Αυτοκτονούν οι νέοι;
Επίσης,η ζωή είναι ωραία ιδίως οταν μπορεις να βρεις τον συνεργό σου σε "βανδαλισμούς" (σσσ..) τυχαία στην διαδήλωση.
Θεωρητικά έχεις δίκιο. Ισχύει όμως αυτό; Πού βρέθηκαν άτομα -τόσα άτομα- με όραμα ώστε να αλλάξουν την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα αυτή;
Δείμο
Εχω δίκιο,και στις 20/4/2010 υπάρχουν ήδη δύο που μπορούν να αλλάξουν το σύμπαν αυτής της κοινωνίας.(εστω ο ένας λίγο διστακτικός)
Είναι λίγο;
Ελα να μου το πεις στην επομενη διαδηλωση.
Καποτε πρεπει να μεγαλωνει κανεις, και να θυσιαζει και καμια τριχα απ τ α,,, το κεφαλι του.
Σαφες?
Σαφέστατο.....
ποτέ δεν πίστεψα ότι μία άποψή μου είναι μόνο δική μου και πάντα με αισιοδοξία ή απαισιοδοξία αναλόγως αναζητούσα άλλους. Ας προσπαθήσουμε...
Post a Comment