Οικονομική και Ηθική Κρίση. Όψεις μιας μαχητικής αισιοδοξίας

Στο τέλος της δεκαετίας του πενήντα εμφανίζεται στην Ελληνική κοινωνία ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Πολίτες σχεδόν εκτοπισμένοι από την πολιτική ζωή χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ,στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν ,εκτός των θέσεων του δημοσίου, διαπρέπουν ως ανεξάρτητοι επαγγελματίες ,επιχειρηματίες. κλπ. Την ίδια εποχή που η Αριστερά της εποχής διανοείται στα συμφραζόμενα των «πενταετών προγραμμάτων» οι αριστεροί δημιουργούν ένα ρεύμα αναγέννησης που εδράζεται στην κοινωνία των πολιτών και την αγορά. Το 1958 η ΕΔΑ απολαμβάνει ένα 20 % ,ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται ένα πρωτοφανές πολιτιστικό ρεύμα, του οποίου τα οφέλη απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα.


Είναι η εποχή που δημιουργείται μια ηθική ηγεμονία της Αριστεράς, που κρατάει σχεδόν μέχρι σήμερα. Ο βλακώδης μυωπικός σχεδιασμός της συντηρητικής δεξιάς για ένα κοινωνικό αποκλεισμό μέσω της διοίκησης καταρρέει καθώς όντας αγοραφοβική δεν διανοείται ότι εντός στοιχειωδώς ανοικτής αγοράς οι αποκλεισμένοι θα την αξιοποιήσουν προς όφελος δικό τους και τελικά της κοινωνίας.

Το φαινόμενο δεν είμαι μοναδικό

Την δεκαετία του 70 τα αμερικανικά βράζουν από την φοιτητική εξέγερση. Είναι η χρυσή εποχή της αμφισβήτησης που αναγεννά την μουσική ,την φιλοσοφία στις ΗΠΑ. Δημιουργείται μια υβριδική κουλτούρα πολιτικής και οικονομικής αναγέννησης η οποία 8-10 χρόνια μετά δίνει καρπούς στην δυτική ακτή με μια πρωτοφανή τεχνολογική αναγέννηση της πληροφορικής. Η πληροφορική επανάσταση δεν είναι αποτέλεσμα μιας κεντρικής πολιτικής R&D ,αλλά μιας διεσπαρμένης λογικής αμφισβήτησης.

Δυστυχώς για δεξιούς και αριστερόφωνους συντηρητικούς η αμφισβήτηση η πρωτοβουλία είναι της ίδιας υφής είτε αφορά την πολιτική ή την οικονομία.

Εξήντα χρόνια μετά η Ελληνική κοινωνία ,χωρίς όμως διοικητικούς αποκλεισμούς έχει την πρόκληση μιας τερατώδους οικονομικής κρίσης. Είμαι απόλυτα αισιόδοξος είμαι βέβαιος ότι θα την ξεπεράσουμε και θα εξηγήσω την θεμελιακή αισιοδοξία μου.

1.-Η Ελληνική κοινωνία είναι πολυσυγκρουσιακή.

Η συγκρουσιακότητα μιας κοινωνίας δείχνει πριν από όλα ανθρώπινο δυναμικό υψηλών απαιτήσεων .Η κοινωνική ένταση είναι αντανάκλαση δεν είναι συμβάν. Η κοινωνική σύγκρουση πριν από όλα αποδεικνύει πως οι πολίτες αναζητούν το καλύτερο, έχουν πλεονάσματα επιθυμίας που η κοινωνική οργάνωση δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει .Όταν μια κοινωνία εξεγείρεται είναι κατ’ αρχάς υγιής στην ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού της. Η στοχοθεσία της έντασης μπορεί να είναι ασύμμετρη ή ατεκμηρίωτη αλλά αυτό δεν είναι βασικό .Το βασικό είναι πως υπάρχει η επιθυμία. Ε λοιπόν διαθέτουμε ανθρώπινο δυναμικό ανήσυχο και δημιουργικό.

2.-Είμαστε σε μια εποχή ευκαιριών και ανοιγμάτων

Ο σύγχρονος κόσμος είναι ανοικτός. Δεν υπάρχουν παρά δευτερεύοντα τεχνικά εμπόδια. Με 50 ευρώ ευρίσκεσαι στο Βερολίνο όταν θέλεις 45 ευρώ για να πας στα Γιάννενα. Η πληροφόρηση είναι δωρεάν τα παραδείγματα εύκολα να μαθευτούν και να αξιοποιηθούν. Την ώρα που η Κύπρος υφίσταται τις λιγότερες σχετικά επιπτώσεις εμείς είμαστε στην μιζέρια. Μήπως έχουμε να μάθουμε τίποτα από τους Κύπριους που πριν 35 χρόνια έμεναν σε αντίσκηνα και θρηνούσαν θανάτους και βιασμούς;

3.-Ο θυμός γίνεται κάποτε ευεργετικός

Όλοι είμαστε θυμωμένοι. Μια πολιτική τάξη μετρίων προσωπικοτήτων ,μια κάστα ανικάνων που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει παρά μόνο εντός ενός σοβιετικού κρατισμού μας έριξε στην ξέρα. Η συμβολική παρουσία του Παπούλια είναι ενδεικτική. Ο πρωταγωνιστής μιας αχρείας απάτης φοροδιαφυγής λούμπεν κομπιναδόρων (βίλα Εκάλης) φόρεσε το ύφος της παρθένας και μας κοιτάει με συμπόνια. Όμως αυτός ο θυμός είναι τρομερή πηγή ενέργειας .Μπορεί να γίνει ιδεοληψία, αυτοκαταστροφή αλλά μπορεί να γίνει και δημιουργία. Αν αφαιρέσουμε από τον «Βαζιώτη» το εγκλειστικό ιδεολογικό και ηθικό περίγραμμα τότε αυτός και η παρέα του τεχνικά κάνουν το σύγχρονο. Σχεδιάζουν οραματίζονται «εκτελούν». Δημιουργούν ένα brand name από το μηδέν .Οι ίδιοι άνθρωποι στην Καλιφόρνια θα έκανα κανένα dot com κολοσσό και θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας .Η πλεονασματική επιθυμία και η ηθική είναι το μέλλον των οικονομιών, αλλά όταν αυτά υπάρχουν χωρίς οικονομία γίνονται επώδυνη βλακεία.

4.-Η κοινωνική εξέλιξη και η κοινωνική ανατροπή συμβαδίζουν

Η σημερινή κοινωνία αναπαράγει δομικές ανισότητες, συστηματικές αδικίες .Η ανατροπή της είναι πάνω από όλα ζήτημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η εικόνα των φαναριών της Αθήνας που ξεχειλίζουν από ζητιάνους είναι το πιστοποιητικό της κοινωνικής αποτυχίας μας. Ωστόσο η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι πιο δίκαιες σχετικά κοινωνίες ,οι ανοικτές προς τις μεγάλες αλλαγές είναι οι πλούσιες, οι ανεπτυγμένες ,οι δυναμικές .Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τις ριζικές αλλαγές είναι υποχρεωμένοι να λύσουν το πολύπλοκο αίνιγμα. Την ταυτόχρονη μέριμνα και δράση για την οικονομία και τη ανατροπή της. Είναι ίσως οξύμωρο αλλά η πραγματικότητα είναι ειρωνική. Η Δανία είναι πιο κοντά στον Κομμουνσιμό από την Κούβα. Η Κούβα είναι αντιπροσωπεύει μια ιδεολογική ευκολία, η Δανία μια επώδυνη περιπλοκή. Τα δύσκολα είναι γα τους τολμηρούς.

5.-Εχουμε παρελθόν και Know How Ηθικής Πνευματικής περισυλλογής

Ας μην γελιόμαστε πίσω από κάθε κρίση κρύβεται μια ηθική πνευματική αποσάθρωση. Ωστόσο εντός της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν αποθέματα και δομημένοι μηχανισμοί περισυλλογής που μπορούν να βοηθήσουν μια μαχητική ενδοσκόπηση. Παρά τα κλισέ της θρηνωδίας διαθέτουμε μια ενεργή κοινωνία αισθητικών και ηθικών αναζητήσεων. Δεν αναφέρομαι στην παρηκμασμένη ακαδημαϊκή αριστερόφωνη νομενκλατούρα , ούτε στον κάθε κρατικοδίαιτο ρουτινιάρη προοδευτικό της δημοσιότητας. Η περισυλλογή τους είναι εικονική .Το σύνδρομο Μικρούτσικος (ΕΚΚΕ,ΚΚΕ,ΠΑΣΟΚ,ΔΟΛ,Υπουργεία,αριστερόφωνη κοινοτοπία) πρέπει να τελειώσει. Αναφέρομαι στα δεκάδες θέατρα ,στο διαδίκτυο, στο my space,στο άγνωστο πλήθος της ηθικής δημιουργίας που υφέρπει. Αυτή δεν είναι μια άνευρη ποπ κουλτούρα, είναι μια δυναμική ηθική και πνευματική δυναμική που αντλεί από τα πλούσια αποθέματα μας.

Το κακό είναι πως την κρίση την δημιούργησαν οι ανίκανοι, οι ίδιοι προσπαθούν να την λύσουν και οι εντεταλμένοι για την έξοδο είναι εξαιρετικά μυωπικοί και απληροφόρητοι

Ε θα τους την κοπανήσουμε. Δεν ξέρω πως αλλά όπως γίνεται πάντα. Ανεξήγητα