Minority Report
Ξένη ταινία
Ουάσινγκτον, 2054. Η Διεύθυνση Πρόληψης Εγκλήματος, βιώνει τις πιο αποτελεσματικές της μέρες, χάρη στους τρεις Προγνώστες, μεταλλαγμένους οργανισμούς με μεταφυσικές ψυχικές ικανότητες οι οποίοι, μέσα σ’ ένα περιβάλλον μητρικής διαβίωσης, οραματίζονται φόνους πριν ακόμη συμβούν. Ο πιο σημαντικός τομέας κατά της εγκληματικότητας έχει ως επικεφαλής τον αστυνόμο Τζον Άντερτον, άνθρωπο ολοκληρωτικά αφοσιωμένο στην τελειοποίηση και γενικευμένη χρήση της αλάνθαστης μεθόδου. Είναι όμως τόσο τέλειο το σύστημα ώστε να μην επιδέχεται αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητάς του; Όταν οι προγνώστες θα προβλέψουν πως ο ίδιος ο Άντερτον θα σκοτώσει σε λιγότερο από 36 ώρες έναν άγνωστό του άνδρα, ο άνθρωπος που στήριξε με απόλυτη πεποίθηση επί έξι χρόνια το πιο ολοκληρωμένο σύστημα εξάλειψης του εγκλήματος, γίνεται ο Νο1 ύποπτος και καταζητούμενος.
Έτος Παραγωγής:2002
Διάρκεια:145 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Steven Spielberg
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:Tom Cruise (Chief John Anderton) Max von Sydow (Director Lamar Burgess) Steve Harris (Jad) Neal McDonough (Fletcher) Patrick Kilpatrick (Knott) Jessica Capshaw (Evanna) Richard Coca (Pre-Crime Cop) Keith Campbell (Pre-Crime Cop) Kirk B.R. Woller (Pre-Crime Cop) Klea Scott (Pre-Crime Cop)
Posts
15 comments:
Στον ρολο του Cruise ο Μιχαλάκης, αλλοίμονό μας. και καθυστερημένα Χρόνια πολλά, παλιοφιλε
Syrizix
Και ως Προγνώστης ο Σομπολος....
Να σαι καλά ..
Ε, θα μας τρελάνεις ρε φίλε, μα τον Αλλάχ! Εσύ και ο Ζίζεκ μετατρέπεται σε ταινιο-ανάλυση τα δρώμενα της εξουσίας!! Τί να σου πώ!! Άσχετο,αλλά θέλω Left Liberal σχόλιο, καλο...
Επειδή οι ώρες υποδεικνύουν μελέτη και γραφή, ετοιμάζω βιβλίο, βασισμένο σε διαλέξεις μου στο London Greek Businness Community και στο Ιnstitute of Public Policy,με τίτλο:
The Largest Risks
(An approach to Behavioral Macroeconomics and Risk Management)
με περιεχόμενα
Introduction - The Golden age of Macroeconomics
1.Long-Term Economic Risks
2.Democratization of Finance
3.Microcredit and Macro -markets
4.Inequality and Financial instruments
5.Hedging the Uncertainty of the New
6.The algorithms of Behavioral Finance
7.Do the math: GDP-Income linked loans
8.Intergenerational Insurance and country risks
9.Risk sharing International Agreements
Conclusion- The Golden Age of Behavioral Macroeconomics
θα ήθελα ένα σύντομο σχόλιο σου,εάν συμφωνείς κατ'αρχήν με την θεματολογία και πού να δώσω μεγαλύτερη έμφαση...Σόρι για τον χώρο που πιάνω στa comments του... Tom Cruise post!
Elias
Η δημόσια πρόσκληση είναι τιμητική.
Ως γνωστόν η εμπλοκή του LLS με τα ακαδημαικά οικονομικά είναι επιπέδου "Αυτιά".Αρα δεν θα είχα να σχολιάσω τίποτα.Καλή δουλεία και ας τα πούμε με την πρωτη ευκαιρία.
Η ταινία πάντως δεν προβληματιζόταν καθόλου για τον ασφυκτικό ολοκληρωτισμό: μέχρι και οι διαφημίσεις του δρόμου είχαν τα προσωπικά σου στοιχεία ενώ το τεκμήριο της αθωότητας είχε πάει περίπατο μαζί με τη δυνατότητα του κατηγορουμένου να προσβάλλει την απόφαση αφού τον είχαν στο ψυγείο. Επιπλέον είχε απαράδεκτα σεναριακά τρικ χολυγουντιανού τύπου, π.χ. την εντελώς αιωρούμενη ανατροπή του τέλους και τη συνεχή αλλαγή των δεδομένων για την έκταση των ικανοτήτων των precogs. Για να είμαι ειλικρινής την είχα βρει πολύ εκνευριστική και από τότε δεν ξαναείδα ταινία του Spielberg μετά από μια σειρά απογοητεύσεων.
Χίλιες φορές το διήγημα του Arthur Clarke όπου ο ολοκληρωτισμός είναι φανερός και μιλιταριστικός ενώ η πλοκή είναι πολύ πιο στέρεη καθώς η διαφοροποίηση των προγνώσεων οφείλεται στη χρονική διαφορά της πραγματοποίησής τους που επέτρεψε στον δεύτερο προγνώστη να ενσωματώσει στην αναφορά του τη ανάγνωση από τον ενδιαφερόμενο της πρόγνωσης του πρώτου, θέτοντας έτσι και το παράδοξο της επίγνωσης του μέλλοντος που γίνεται αυτοαναφορικό.
Philip Dick και όχι Arthur Clarke βεβαίως
Kyriako
Δεν αμφιβαλω ότι είδες την συσχέτιση με τις συλλήψεις
Άρα δεν με απασχόλησε η ταινία αλλά το story με την ποινική αξία της πρόβλεψης
κινηματογραφικά μάλλον χολυγουντιανη «σούπα » με γλυκερο happy end
Αλλά η υπόθεση εξαιρετική
Δεν έχω γνώμη για το βιβλίο
Την είδα φίλε τη συσχέτιση και την αποδέχτηκα σιωπηρά (γι αυτό δεν τη σχολίασα, λάθος μου) απλά η ταινία είναι μια από τις πιο ενοχλητικές χολυγουντιανές σούπες που έχω δει, θυμάμαι πως είχα βγει από τον κινηματογράφο μες στα νεύρα κι από τότε όποτε τη θυμάμαι εκνευρίζομαι: πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να πιάσει ένα τόσο καυτό θέμα και να καταφέρει να αποφύγει όλα τα ενδιαφέροντα στοιχεία του κάνοντας ταυτόχρονα την δυστοπία του απόλυτου τεχνολογικού ολοκληρωτισμού να μοιάζει χαριτωμένη; Δεν μου φάνηκε απλά κακό, μου φάνηκε επικίνδυνα υπνωτικό. Οι άνθρωποι συλλαμβάνονταν για τις σκέψεις τους και ο Σπήλμπεργκ έπαιζε με τα touch screens...
Ε, οχι και ...Αυτιάς εσύ βρε φίλε!
Λοιπόν, το Minority Report, και έχει και δίκιο και άδικο ο Κυριάκος, είναι μια απεικόνιση βιοπολιτικής μελλοντολογίας με τεχνο-ολοκληρωτισμό( όχι σούπα, κατ εμέ...)Με έμπνευση απο Φουκώ και Ντελέζ, o Spielberg έκανε το απόλυτο translation του Πανοπτικού του Mπένθαμ,του Επιτήρηση και Τιμωρία ,Φουκώ...
|
Αν ήθελες να το προχωρήσεις αντί για Αυτιά θα σου πρότεινα Τσιαμτσίκα :) Αλλά χωρίς πλάκα τώρα, οι γνώσεις στα οικονομικά και πολύπλευρες είναι και διατυπωμένες αυστηρά με την έννοια ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους άσχετους που βλέπουμε στην τηλεόραση.
Eliaς,Anastasios
Ευγενείς οπως πάντα...
Ο συνειρμός μου έφερε μια εκτροπή της κουβέντας αλλά είμαι σίγουρος πως ο ευγενικός οικοδεσπότης δεν μου κρατά κακία. Λοιπόν Elias, ευχαριστώ για την άλλη άποψη που μου διέφευγε, βρήκα μερικά ενδιαφέροντα κείμενα ψάχνοντας (π.χ. αυτό. Εξακολουθώ να έχω ενστάσεις, κυρίως λόγω μεγάλων σεναριακών κενών που μου δημιούργησαν την αίσθηση εξαπάτησης και της ενοχλητικής εμμονής του σκηνοθέτη σε ρηχούς συναισθηματισμούς, αλλά ας πούμε πως το ερώτημα αν ο Σπήλμπεργκ έδωσε ζωή στο όραμα του πανοπτικού τεχνο-ολοκληρωτισμού ή αν έχασε μια λαμπρή ευκαιρία να το κάνει γιατί σκόνταψε στα δικά του ελαττώματα και στις ανάγκες της βιομηχανίας που υπηρετεί θα μείνει για μένα αναπάντητο.
Κυριακο
Δεν θα διαφωνήσω.Αλλωστε Blade Runner δεν γίνονται συνέχεια..
Σωστόοοος.
Post a Comment