Saturday, April 17, 2010

Οικονομική και Ηθική Κρίση. Όψεις μιας μαχητικής αισιοδοξίας

Στο τέλος της δεκαετίας του πενήντα εμφανίζεται στην Ελληνική κοινωνία ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Πολίτες σχεδόν εκτοπισμένοι από την πολιτική ζωή χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ,στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν ,εκτός των θέσεων του δημοσίου, διαπρέπουν ως ανεξάρτητοι επαγγελματίες ,επιχειρηματίες. κλπ. Την ίδια εποχή που η Αριστερά της εποχής διανοείται στα συμφραζόμενα των «πενταετών προγραμμάτων» οι αριστεροί δημιουργούν ένα ρεύμα αναγέννησης που εδράζεται στην κοινωνία των πολιτών και την αγορά. Το 1958 η ΕΔΑ απολαμβάνει ένα 20 % ,ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται ένα πρωτοφανές πολιτιστικό ρεύμα, του οποίου τα οφέλη απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα.


Είναι η εποχή που δημιουργείται μια ηθική ηγεμονία της Αριστεράς, που κρατάει σχεδόν μέχρι σήμερα. Ο βλακώδης μυωπικός σχεδιασμός της συντηρητικής δεξιάς για ένα κοινωνικό αποκλεισμό μέσω της διοίκησης καταρρέει καθώς όντας αγοραφοβική δεν διανοείται ότι εντός στοιχειωδώς ανοικτής αγοράς οι αποκλεισμένοι θα την αξιοποιήσουν προς όφελος δικό τους και τελικά της κοινωνίας.

Το φαινόμενο δεν είμαι μοναδικό

Την δεκαετία του 70 τα αμερικανικά βράζουν από την φοιτητική εξέγερση. Είναι η χρυσή εποχή της αμφισβήτησης που αναγεννά την μουσική ,την φιλοσοφία στις ΗΠΑ. Δημιουργείται μια υβριδική κουλτούρα πολιτικής και οικονομικής αναγέννησης η οποία 8-10 χρόνια μετά δίνει καρπούς στην δυτική ακτή με μια πρωτοφανή τεχνολογική αναγέννηση της πληροφορικής. Η πληροφορική επανάσταση δεν είναι αποτέλεσμα μιας κεντρικής πολιτικής R&D ,αλλά μιας διεσπαρμένης λογικής αμφισβήτησης.

Δυστυχώς για δεξιούς και αριστερόφωνους συντηρητικούς η αμφισβήτηση η πρωτοβουλία είναι της ίδιας υφής είτε αφορά την πολιτική ή την οικονομία.

Εξήντα χρόνια μετά η Ελληνική κοινωνία ,χωρίς όμως διοικητικούς αποκλεισμούς έχει την πρόκληση μιας τερατώδους οικονομικής κρίσης. Είμαι απόλυτα αισιόδοξος είμαι βέβαιος ότι θα την ξεπεράσουμε και θα εξηγήσω την θεμελιακή αισιοδοξία μου.

1.-Η Ελληνική κοινωνία είναι πολυσυγκρουσιακή.

Η συγκρουσιακότητα μιας κοινωνίας δείχνει πριν από όλα ανθρώπινο δυναμικό υψηλών απαιτήσεων .Η κοινωνική ένταση είναι αντανάκλαση δεν είναι συμβάν. Η κοινωνική σύγκρουση πριν από όλα αποδεικνύει πως οι πολίτες αναζητούν το καλύτερο, έχουν πλεονάσματα επιθυμίας που η κοινωνική οργάνωση δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει .Όταν μια κοινωνία εξεγείρεται είναι κατ’ αρχάς υγιής στην ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού της. Η στοχοθεσία της έντασης μπορεί να είναι ασύμμετρη ή ατεκμηρίωτη αλλά αυτό δεν είναι βασικό .Το βασικό είναι πως υπάρχει η επιθυμία. Ε λοιπόν διαθέτουμε ανθρώπινο δυναμικό ανήσυχο και δημιουργικό.

2.-Είμαστε σε μια εποχή ευκαιριών και ανοιγμάτων

Ο σύγχρονος κόσμος είναι ανοικτός. Δεν υπάρχουν παρά δευτερεύοντα τεχνικά εμπόδια. Με 50 ευρώ ευρίσκεσαι στο Βερολίνο όταν θέλεις 45 ευρώ για να πας στα Γιάννενα. Η πληροφόρηση είναι δωρεάν τα παραδείγματα εύκολα να μαθευτούν και να αξιοποιηθούν. Την ώρα που η Κύπρος υφίσταται τις λιγότερες σχετικά επιπτώσεις εμείς είμαστε στην μιζέρια. Μήπως έχουμε να μάθουμε τίποτα από τους Κύπριους που πριν 35 χρόνια έμεναν σε αντίσκηνα και θρηνούσαν θανάτους και βιασμούς;

3.-Ο θυμός γίνεται κάποτε ευεργετικός

Όλοι είμαστε θυμωμένοι. Μια πολιτική τάξη μετρίων προσωπικοτήτων ,μια κάστα ανικάνων που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει παρά μόνο εντός ενός σοβιετικού κρατισμού μας έριξε στην ξέρα. Η συμβολική παρουσία του Παπούλια είναι ενδεικτική. Ο πρωταγωνιστής μιας αχρείας απάτης φοροδιαφυγής λούμπεν κομπιναδόρων (βίλα Εκάλης) φόρεσε το ύφος της παρθένας και μας κοιτάει με συμπόνια. Όμως αυτός ο θυμός είναι τρομερή πηγή ενέργειας .Μπορεί να γίνει ιδεοληψία, αυτοκαταστροφή αλλά μπορεί να γίνει και δημιουργία. Αν αφαιρέσουμε από τον «Βαζιώτη» το εγκλειστικό ιδεολογικό και ηθικό περίγραμμα τότε αυτός και η παρέα του τεχνικά κάνουν το σύγχρονο. Σχεδιάζουν οραματίζονται «εκτελούν». Δημιουργούν ένα brand name από το μηδέν .Οι ίδιοι άνθρωποι στην Καλιφόρνια θα έκανα κανένα dot com κολοσσό και θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας .Η πλεονασματική επιθυμία και η ηθική είναι το μέλλον των οικονομιών, αλλά όταν αυτά υπάρχουν χωρίς οικονομία γίνονται επώδυνη βλακεία.

4.-Η κοινωνική εξέλιξη και η κοινωνική ανατροπή συμβαδίζουν

Η σημερινή κοινωνία αναπαράγει δομικές ανισότητες, συστηματικές αδικίες .Η ανατροπή της είναι πάνω από όλα ζήτημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η εικόνα των φαναριών της Αθήνας που ξεχειλίζουν από ζητιάνους είναι το πιστοποιητικό της κοινωνικής αποτυχίας μας. Ωστόσο η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι πιο δίκαιες σχετικά κοινωνίες ,οι ανοικτές προς τις μεγάλες αλλαγές είναι οι πλούσιες, οι ανεπτυγμένες ,οι δυναμικές .Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τις ριζικές αλλαγές είναι υποχρεωμένοι να λύσουν το πολύπλοκο αίνιγμα. Την ταυτόχρονη μέριμνα και δράση για την οικονομία και τη ανατροπή της. Είναι ίσως οξύμωρο αλλά η πραγματικότητα είναι ειρωνική. Η Δανία είναι πιο κοντά στον Κομμουνσιμό από την Κούβα. Η Κούβα είναι αντιπροσωπεύει μια ιδεολογική ευκολία, η Δανία μια επώδυνη περιπλοκή. Τα δύσκολα είναι γα τους τολμηρούς.

5.-Εχουμε παρελθόν και Know How Ηθικής Πνευματικής περισυλλογής

Ας μην γελιόμαστε πίσω από κάθε κρίση κρύβεται μια ηθική πνευματική αποσάθρωση. Ωστόσο εντός της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν αποθέματα και δομημένοι μηχανισμοί περισυλλογής που μπορούν να βοηθήσουν μια μαχητική ενδοσκόπηση. Παρά τα κλισέ της θρηνωδίας διαθέτουμε μια ενεργή κοινωνία αισθητικών και ηθικών αναζητήσεων. Δεν αναφέρομαι στην παρηκμασμένη ακαδημαϊκή αριστερόφωνη νομενκλατούρα , ούτε στον κάθε κρατικοδίαιτο ρουτινιάρη προοδευτικό της δημοσιότητας. Η περισυλλογή τους είναι εικονική .Το σύνδρομο Μικρούτσικος (ΕΚΚΕ,ΚΚΕ,ΠΑΣΟΚ,ΔΟΛ,Υπουργεία,αριστερόφωνη κοινοτοπία) πρέπει να τελειώσει. Αναφέρομαι στα δεκάδες θέατρα ,στο διαδίκτυο, στο my space,στο άγνωστο πλήθος της ηθικής δημιουργίας που υφέρπει. Αυτή δεν είναι μια άνευρη ποπ κουλτούρα, είναι μια δυναμική ηθική και πνευματική δυναμική που αντλεί από τα πλούσια αποθέματα μας.

Το κακό είναι πως την κρίση την δημιούργησαν οι ανίκανοι, οι ίδιοι προσπαθούν να την λύσουν και οι εντεταλμένοι για την έξοδο είναι εξαιρετικά μυωπικοί και απληροφόρητοι

Ε θα τους την κοπανήσουμε. Δεν ξέρω πως αλλά όπως γίνεται πάντα. Ανεξήγητα

20 comments:

Leo Kastanas said...

Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή η δυναμική από τα κάτω. Τα κεφάλια είναι σκυφτά, μάλλον δεν έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει ακριβώς. Θα δούμε,
Για άλλο μπήκα.
Για την απεργία στις εξετάσεις του φοβερού συνδικάτου της ΟΛΜΕ. Δεν θα τολμήσουν τέτοιες αθλιότητες οι άθλιοι. Εξάλλου το κλίμα στα σχολεία είναι τελείως αντίθετο. Αν το ψελίσουν μπορεί να να τις φάνε. Ο κόσμος έχει φάει φάπες και κάπου θέλει να τις δώσει.
Ωραίο το post.

Left Liberal Synthesis said...

Λεο
Η δυναμική πάντα υπάρχει,πάντα υπηρχε,και παντα είναι αόρατη.
Οσο για τις εξετάσεις ,δεν ξέρω ,παντως αν ο στόχος ήταν ο τρόμος αυτός ήδη επιτευχθηκε

Anonymous said...

Ας μιλησουμε λοιπον για την ηθικη κριση,ως αριστεροι,χωρις να φοβηθουμε τη ρετσινια του απολιτικου.Ας παψουμε να βλεπουμε με τα μυωπικα γυαλια των κρατικοδιαιτων "διανοουμενων".Ας παψουμε να "σκαλιζουμε"σε σχολες σκεψης τη μαγικη συνταγη.Κυριως,ας σταματησουμε τον επαναστατικο ατταβισμο,τις αρχαϊκες,λαικιστικες διαμαρτυριες.Η εποχη δεν σηκωνει ουτε επαρση,ουτε επαναστατικη γυμναστικη.Θελει περισκεψη,ταπεινοτητα,ατομικη και συλλογικη ενδοσκοπηση.
Σαββινα

Left Liberal Synthesis said...

Σαββίνα
Καλως όρισες
Απροσμενη ολική συμφωνία
Ας συνεχισουμε λοιπόν....

Αντωνης said...

Το παραπάνω το διάβασα κάπως σαν μανιφέστο του τι είναι left liberal synthesis ως φιλοδοξία και μπορώ να πω ότι καταλαβαίνω αρκετά καλά πλέον το σκεπτικό σου.

Μερικές κατ' αρχάς απορίες και αντιρρήσεις:

α) ποιος λέει ότι η ελληνική αγορά "άνοιξε" κατά την δεκαετία του 50; Ποια είναι τα κριτήρια αυτής της κρίσης; Υπάρχει κάποιο σχετικό σύγγραμα ή έρευνα; Θα με ενδιέφερε γιατί είμαι, ομολογώ, καχύποπτος απέναντι στην ιδέα ότι η ελληνική οικονομία υπήρξε ποτέ ανοιχτή ή ανταγωνιστική, έστω με τα στρεβλά και μονομερή κριτήρια με τα οποία ορίζονται συνήθως αυτοί οι όροι.

β) Η σύζευξη αμφισβήτησης και επιχειρηματικής επιτυχίας στις Η.Π.Α είναι όντως ένα από τα success stories της δεκαετίας του 70. Δυστυχώς, όπως όλα τα success narratives έχει μυθολογικά στοιχεία. Πρώτον, διότι αποφεύγει επιμελώς αναφορά σε όσους, μέλη της αριστεράς του 68, μπουζουριάστηκαν, σπάστηκαν στο ξύλο, το ριξαν στην τρομοκρατία ή χάθηκαν στα ναρκωτικά (Black Panthers, Weathermen, εξωθεσμικοί διανοούμενοι, κλπ). Δεύτερον, γιατί το λεγόμενο dot.com revolution εξελίχθηκε σε θλιβερό ανέκδοτο τέτοιας έκτασης που μέχρι και πρόσφατο επεισόδειο των Simpsons σπάει πλάκα με τις φιλόδοξες dot.com επιχειρήσεις που καταφέρνουν να ανοίξουν γραφεία τη μια μέρα και κλείνουν την επόμενη. Όπως σωστά παρατηρεί ο Ζίζεκ, φαινόμενα όπως το Γκέιτς δεν βασίζονται σε κανένα είδους συνεργατισμό αλλά σε μια μεταμοντέρνα εκδοχή του ενοικίου ως πηγής Κεφαλαίου (του θέματος δηλαδή του τρίτου τόμου του Κεφαλαίου του Μαρξ).

3. Σε αντίθεση με τον αποκλεισμό μεγάλου τμήματος της κοινωνίας κατά τα παλιά καλά χρόνια της πατριωτικής δεξιάς, το τοπίο τώρα ρυθμίζεται όχι από την πολιτική απόρριψη (που δημιουργεί προϋποθέσεις αντίστασης) αλλά από την οικονομική υπεραριθμία (περισσεύεις, δεν σε χρειαζόμαστε), της οποίας υποκειμενικής συνέπειες είναι η ντροπή και η απελπισία και πολύ πιο δύσκολα η πολιτική υποκειμενικοποίηση.

Αυτά για τώρα.

Greek Rider said...

lls "Με 50 ευρώ ευρίσκεσαι στο Βερολίνο όταν θέλεις 45 ευρώ για να πας στα Γιάννενα.", τώρα με το ηφαίστειο αυτό πρέπει να το αναθεωρήσεις... :))

Σοβαρά τώρα, συμφωνώ με αυτό που λες για την αγοραφοβική αριστερά. Εγώ δεν είμαι αγοραφοβικός. Δεν συμφωνώ όμως και με το ότι διεθνώς φτάσαμε στο άλλο άκρο, το να μας κυβερνάνε 100% οι εταιρείες.

Είμαι υπερ της αγοράς αλλά στη φάση που είμαστε διεθνώς χρειάζονται απαγορεύσεις. Δες τι πάει να κάνει π.χ. ο Ομπάμα που τα έβαλε με τον πιο μεγάλο επενδυτικό κολοσσό.

Και σε δεύτερη φάση να προσδιορίσουμε διεθνώς τι αγορά θέλουμε, γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει φυσική μορφή αγοράς, αυτά είναι κοινωνικές επιλογές που προσφέρουν κάποιες μέγιστες θεωρητικά ωφέλειες.

Left Liberal Synthesis said...

Αντωνη
1.-Δεν υπάρχει καμία γνωματευση οτι η αγορά "ανοιξε" το 50.Απλουστατα ανέδειξα ενα φαινόμενο μιας "βιοπολιτικής" αντεπίθεσης της Αριστερας,που διεξήχθη σε όλα τα κοινωνικά πεδία.Αλλωστε καμια αγορά δεν είναι ιδεατα ανοικτή.Η αγορά είναι ιστορικά προσδιορισμένη
2.-Μα η Αμερική είναι ο ιδιότυπος χωρος της Αριστεράς.Εκει επικυρώνονται όλα.Ο Derrida o Agaben πρωτα εκεί επικυρώνονται και η Ευρωπη ακολουθεί.Ο Ζίζεκ δίνει 30 διαλέξεις το χρόνο στην Αμερική.Αυτο το εκρηκτικό κοκταιηλ ελευθεριακότητας συντηρητισμού καθιστουν την Αμερική τόσο ιδιαίτερη.Εισαι ίσως πιο αρμόδιος,αλλα εγω εκεί βρίσκω όλη την αριστερή ευρηματικότητα.
3.-Δεν διαφωνώ αλλά αναρωτιέμαι προς ποια κατεύθυνση θα αναζητήσουμε μια κοινωνική επανόρθωση;Προς το παρελθόν;
Τελος η LLS γίνεται αενάως ,ετσι που ακόμα και για μένα είναι μαλλον νωρίς να την σχηματοποιήσω.Θραυσματα σκεψεων τακτοποιώ.

Left Liberal Synthesis said...

GR
Δεν ΄ξεφεύγω αλλά δεν είναι το θέμα μας η αγορά.Το θέμα μας είναι που θα αντλησουμε μια προοπτική.Απο ποιο παερλθον σε πιο μέλλον.
Κωδικα παντωσε δεν υπάρχει γενικώς αγορά,υπάρχουν ιστορικά προσδιορισμένες αγορέσ.Και η Ελληνική είναι δράμα.

Νοσφεράτος said...

Κατα συμπτωση πριν καμμια ωρα(συζητώντας με τον Αντωνη -μου ηρθε κι εκαν αυτο το Ποστ

http://nosferatos.blogspot.com/2010/04/blog-post_8841.html
Γινονται θαυμασια πραγμτα στη Πολη μας αυτον τον καιρό.
Εν μεσω κρισης
βλεπουμε μια πνευματική αναταση.
Γινονται πολλές εκδηλώσεις
οπου υπαρχει ενεργητική συμμετοχή, αναζήτηση νοήματος , απαντήσεων

Προχθες(Παρασκευή) ειχαμε μια θαυμασια ομιλια του ποιητη Δημητριαδη στο Μουσειο Μακεδονικής Τεχνης..
Η αιθουσα ηταν καταμεστη...
..
...και οπου ναναι

επανεκδίδεται και το

''ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ ''
του Δ Δημητριαδη

DennisV said...

Ευκαιρια (μετα απο πολυ καιρο) να αρχισω να ξανασχολιαζω...

Η ιδεα οτι η οικονομικη αναπτυξη και η κοινωνικη ανατροπη ειναι μια ιδιαιτερα ενδιαφερουσα ιδεα που δεν εχω ακουσει πουθενα. Ακουγεται παραδειγματος χαριν πολυ συχνα σε συντηριτικους/κεντρωους κυκλους, οτι εξαιτιας της ελλειψης "κοινωνικης γαληνης" δεν υπαρχει αναπτυξη της χωρας. Ομως αυτο δεν θεωρω οτι στηριζεται στην πραγματικοτητα. Εξαλλου η "διαρκης επανασταση" των συντεχνιων τυπου ΑΔΕΔΥ, ΠΟΣΔΕΠ και ΣΙΑ καθε αλλο παρα "επαναστατικη" ειναι, ωστε να διαταρaζει την "κοινωνικη γαληνη". Μαλλον επιβεβαιωνουν ενα αναρχικο συνθημα: Η καθημερινοποιηση της "επαναστασης" οδηγει στην αποεπαναστικοποιηση της καθημερινοτητας...

ο δείμος του πολίτη said...

Η δυναμική που παρουσιάζεις υπάρχει σαφώς. Ωστόσο, δεν είναι ούτε φανερή ούτε γραμμική. Η καταστάσεις -κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτικές- είναι εντελώς διαφορετικές. Χωρίς να επαναπαυτώ αφήνοντας τις ελπίδες στη νέα γενιά -της οποίας τα οράματα σκοτώνουμε ποικιλοτρόπως- πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή η δυναμική θα αργήσει να εμφανιστεί. Ζούμε σε μια παγκόσμια οικονομία όπου οι εθνικές κυβερνήσεις λίγα μπορούν να πετύχουν. Ζούμε σε μια εποχή όπου ο ιδιωτικός τομέας σκοτώνεται από την απουσία αναπτυξιακών πρωτοβουλιών εκ μέρους και των ΟΤΑ και της Κεντρικής Διοίκησης. Αντίθετα, δε σχεδιάζουμε, δεν προγραμματίζουμε και κρατάμε την πολιτική σκέψη μόνο για διαχέιριση και τηλεοπτικές οθόνες. Δεν εκμεταλλευόμαστε το επιστημονικό δυναμικό της χώρας μένοντας μόνο σε λίγους ακαδημαϊκούς που ζουν στον κόσμο τους. όταν αρχίσουμε να στηριζόμαστε στους τόσους επιστήμονες που έχουμε, τότε θα δούμε να αλλάζουν τα πράγματα. όταν σταματήσουμε την επιδοματική πολιτική και τη μετασχηματίσουμε σε αναπτυξιακή στήριξη (μακριά από τη γραφειοκρατία και την υπερδύναμη του υπαλλήλου) και όταν δώσουμε κίνητρα πραγματικά, τότε θα αλλάξουμε κι εμείς. Θα έχουμε τουλάχιστον κίνητρα για επενδύσεις -ψυχολογικές, επαγγελματικές, ερευνητικές.

Left Liberal Synthesis said...

Νοσφερατο
Σε ανύποπτο χρόνο έχω υποστηρίξει οτι η θρηνωδία της πολιτιστικής παρακμής είναι ιδεολογικός "γεροντοκορισμός-γεροντοπαλικαρισμός".
Η κοινωνία βράζει αλλά είναι αδύνατο να το δεις αν δεν είσαι κοντα στην κατσαρόλα.
Με πληροφόρησαν για μια καταπληκτική εκπομπη με τον Δημητριάδη στην ΕΤ3 που έχασα,αλλα την ψαχνω στο youtube.
Δεν αμφιβάλω για τα τεκταινόμενα στην Θεσσαλονίκη

Left Liberal Synthesis said...

Dennis
Καμμία κοινωνία δεν προχώρησε με "ησυχία τάξη και ασφάλεια".Η Ελβετία είναι σε ταξη γιατί στηρίζεται στα λεφτά της παρανομίας,αλλά οι Ελβετοί είναι σε κατάθλιψη.
Οι Σκανδιναυοί έχουν περάσει επώδυνες ιστορικές τραγωδίες,και έιναι εξαιρετικά συγκρουσιακοί,αλλα απλουστατα έχουν θεσμούς διαλόγου.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε αυθεντικές κοινωνικές ρήξεις,για αυτό έχουμε και φαινόμενα ασθενικής κοινωνίας πολιτών.Οι συνετεχνίες είναι μερος του maistream θεάματος τίποτα παρα πάνω.

Left Liberal Synthesis said...

Δείμο
Καμία δυναμική δεν είναι ποτέ ορατή στην εποχή της.Η Ελλάδα περνα την πιο επόωδυνη αλλα και παραγωγική περίοδο το 55-67 αλλα τότε δεν το συνειδοτοποει κανείς.Ανάπτυξη Ιαπωνίας,πολιτισμό,ανθηση κοινωνίας πολιτών,ισχυρή και ηθική Αρσιστερά,αλλά και πολιτικές συγκρόυσεις.Ολα συμβαδίζουν.
Είμαι απόλυτα αισιόδοξος.Το πρόβλημα μας είναι μονο πολιτικό.Η δεξιά είναι κρατικοδιάιτη και η αριστερά μας νομίζει ότι εχει να κάνει με φιλελευθερους.Η απόλυτη ψευδαίσθηση.Στην κοινωνία όμως το δυναμικό είναι τεράστιο,και υπαρκτό.Θα τα καταφέρουμε!!!

imwrong said...

lls, χαίρομαι για την αισιοδοξία σου, αν και δε μπορώ να πω ότι τη συμμερίζομαι 100%. Νομίζω, όμως, ότι η άλλη όψη αυτής της συζήτησης, είναι αυτή που γίνεται σήμερα στον greek rider.

Βέβαια θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι χρειάζεται μια κατεδάφιση για να μπορέσεις να χτίσεις κάτι νέο.

Left Liberal Synthesis said...

imwrong
Δεν αναφέρομαι σε μια "χαζοχρούμενη" αισιοδοξία,μια αυταπάτη.Αναφέρομαι σε μια συγκρουσιακή οπτική αυτοπεποίθησης για το μέλλον.Απλώς επισημαίνω την ασταθμητη συνθετότητα της,που υπερβαίνει τα σημερινά στερεότυπα.Και το πιο κύριο στερεότυπα είναι το γραμμικό "τώρα συγκρουση για ένα καλύτερο μέλλον".
Η υγειής συγκρουση απο μόνη της δημιουργεί ανοικτό παρόν.

Anonymous said...

Καλησπέρα.Συμφωνώ πως καμία δυναμική δεν είναι ποτέ ορατή στην εποχή της.Όμως οι κοινωνικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές.Η αντεπίθεση της Αριστεράς όπως την περιγράφεις και συμφωνώ υπήρξε σαν πιεστικό θέμα επιβίωσης,σαν αντίδραση στον κοινωνικό εξοστρακισμό,και βασίστηκε κυρίως σε ηθικές αξίες,στην άμιλλα και την αλληλοβοήθεια.Ήταν στιγμές που εγώ που έχω ζήσει τα απομεινάρια της δεν μπορώ να συγκρίνω με τις σημερινές.Τη διαφορά τώρα δεν την κάνει μόνο το τέλος των ιδεολογημάτων,αλλά και η σχετική ευμάρεια ,και η έλλειψη γνώσης των επιπτώσεων μιας συνηθισμένης καταστροφής,σαν αυτή με την ηφαιστειακή σκόνη,π.χ.Και θα συμφωνήσω με τη Σαββίνα- Ας μιλησουμε λοιπον για την ηθικη κριση,ως αριστεροι,χωρις να φοβηθουμε τη ρετσινια του απολιτικου.Ας παψουμε να βλεπουμε με τα μυωπικα γυαλια των κρατικοδιαιτων "διανοουμενων".Ας παψουμε να "σκαλιζουμε"σε σχολες σκεψης τη μαγικη συνταγη.Κυριως,ας σταματησουμε τον επαναστατικο ατταβισμο,τις αρχαϊκες,λαικιστικες διαμαρτυριες.Η εποχή δεν σηκωνει ουτε επαρση,ουτε επαναστατικη γυμναστική.Θελει περισκεψη,ταπεινοτητα,ατομικη και συλλογικη ενδοσκοπηση.
Σε Αμερική και Ευρώπη τα κοινωνικά δίκτυα,και ο εθελοντισμός,έχουν γίνει θεσμοί.Εμείς ξεχάσαμε την συμμετοχή.

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous
Οι λίγες γραμμές που ακολουθούν απλώς υποσημειώνουν πως το σχόλιο σου επεκτείνει τοσο παραγωγικά την αναρτηση και ένα κεντρικό σχόλιο.

Leo Kastanas said...

Στις δεκαετίες 50-60 το σκηνικό ήταν διαφορετικό. Η φτώχεια, ή έλλειψη πληροφόρησης και παιδείας, η φανταστική εικόνα του υπαρκτού σοσιαλισμού και πάνω απ΄όλα η ήττα του εμφύλιου και όσα τραγικά ακολούθησαν έδιναν δύναμη στο λαό και στην Αριστερά να παλέψει για κάτι διαφορετικό ή καλύτερο αν θέλετε. Δεν είχαν οι άνθρωποι της δουλειάς να χάσουν και πολλά και αντιδρούσαν. Οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά παρ'όλες τις προκαταλήψεις και τους συντηρητισμούς.
Σήμερα δεν υπάρχει αυτή η ελπίδα, άρα και η διάθεση στέρεψε.
Φοβάμαι ότι οι όποιες αντιδράσεις θα έχουν χαρακτήρα στιγμιαίας ρήξης και γιαυτό βαθύτερης ήττας και υποταγής. Ο άθλιος τρόπος ζωής και κατανάλωσης που βιώνουμε και η πολιτική χειραγώγηση δεν μπορεί παρά να έχουν επίπτωση και στις επαναστατικές διαθέσεις της μάζας.
Δεν βλέπω φως.

Left Liberal Synthesis said...

Leo
Όχι φίλε μου
Απλώς τότε η Αριστερα είχε κόστος ήταν επιλογή ζωής
Σήμερα ειναι επάγγελμα υποβοηθητικο καριέρας χόμπι και ίσως εκτόνωση
Ο πυρήνας όμως υπάρχει αλλά υπάρχει και μια επαναπαυση στα τετριμμένα .Μια « αριστερή » ρουτίνα

Δεν υπάρχουν όμως αδιέξοδα
Δεν είναι πολιτικό θέμα είναι ανθρωπολογικό
Η επερχόμενη άγνωστη ένταση θα αποκαλύψει Προμηθεικες δυνάμεις