Επομένως , όπως είπαμε προηγούμενα, δεν μπορούμε να πούμε ότι ο καπιταλισμός διατηρείται από την εγωιστική απληστία του ατομικού κεφαλαιοκράτη, δεδομένου ότι αυτή η απληστία υποτάσσεται στην απρόσωπη δυναμική του κεφαλαίου να αναπαραχθεί. Αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι περισσότερος και όχι λιγότερος φωτισμένος εγωισμός.
Η διαμάχη μεταξύ καπιταλισμού και οικολογίας μπορεί να φαίνεται ως μια τυπική σύγκρουση μεταξύ παθολογικών εγωιστικών χρησιμοθηρικών συμφερόντων και ορθολογικής ηθικής μέριμνας για το καλό της ανθρωπότητας. Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά , είναι ολοφάνερο ότι η κατάσταση είναι ακριβώς η αντίθετη.
Είναι οι οικολογικές μας ανησυχίες που βασίζονται σε μια χρησιμοθηρική έννοια της επιβίωσης και ως τέτοια στερείται της κατάλληλης ηθικής διάστασης, η στην καλύτερη περίπτωση για τα συμφέροντα των μελλοντικών γενεών (υπό την προϋπόθεση ότι θα αγνοήσουμε την πνευματιστική εκδοχή της Νέας Εποχής , όπου η ζωή είναι αφ’ εαυτής ιερή, όπως είναι ιερό και το δικαίωμα της διατήρησης του περιβάλλοντος) .
Η ηθική διάσταση μπορεί να αναζητηθεί περισσότερο στην καπιταλιστική ροπή για μια αέναη μεγέθυνση της αναπαραγωγής. Τελικά ο καπιταλιστής που αφιερώνεται σε μια υπόθεση , έτοιμος να ρισκάρει τα πάντα , ακόμα και την διάσωση της ανθρωπότητας , όχι για κανένα παθολογικό σκοπό ή κέρδος αλλά απλά για το συμφέρον της αναπαραγωγής ενός συστήματος , το οποίο είναι σκοπός καθ’ εαυτό με σύνθημα «το κέρδος πάνω από τον κόσμο».
Ως ηθικό σύνθημα είναι απαράδεκτο ίσως και διαβολικό, αλλά από μια Καντιανή οπτική πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που μας απωθεί είναι η «παθολογική» αντίδραση για επιβίωση .Ο καπιταλιστής καθ’ όσον δρα σύμφωνα με το χρέος του , είναι κάποιος που προωθεί ένα οικουμενικό στόχο , χωρίς ενστάσεις για «παθολογικά» εμπόδια.
S.Zizek Living in the End Times p 335 μτφ LLS
Παραθέτω το απόσπασμα του S Zizek γιατί είναι από τα αποκαλυπτικά του τρικ που κάνει ο σύντροφος και καταφέρνει να τα έχει καλά με όλο τον κόσμο. Κατά λάθος εξεπίτηδες αναφέρεται δε δυο διαφορετικά επίπεδα αφαίρεσης και έτσι ενώ από πρώτη ματιά παραδίδει το εκκεντρικό συμπέρασμα ότι ο ατομικός καπιταλιστής λειτουργεί υπηρετώντας ένα υπέρτερο οικουμενικό στόχο, αυτό της αέναης διεύρυνσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ενώ ο ατομιστής οικολόγος κοιτάει την πάρτη του την υγεία του και το περιβάλλον του κατά βάθος αυτά είναι δύο επίπεδα αφαίρεσης. Το κεφάλαιο και η αναπαραγωγή του είναι σχέση (αξία), ενώ ο καθαρός αέρας υλικό αγαθό (πλούτος) .Η σημασία της μαρξιστικής ανάλυσης είναι ότι διαχωρίζει την έννοια της αξίας από τον πλούτο. Αυτά βέβαια τα παίζει στα δάκτυλα ο SZ , αλλά αν δεν γράφει τέτοιες εκκεντρικότητες πως θα «τσιμπάει» ο κάθε LLS μαζί με όλο το λαό και να αγοράζει τα βιβλία του . Τι πλάκα …. ευτυχώς που τέτοιες εξυπνάδες τι λέει ο κάθε Ζιζεκ που τυγχάνει ασυλίας από όλες τις πτέρυγες της αριστεράς , γιατί αν τις γράφαμε σε κανένα ιστολόγιο μπορεί και να μας έκανε outing ο κάθε πικραμένος.
Κι’ όμως το τρικάκι του Slavoj `μου φαίνεται πως κρύβει και το μυστήριο της συγκυρίας. Γιατί αν και η κουτσή Μαριώ ξέρει πως έχουμε μια τυπική καπιταλιστική κρίση υπερσυσωρευσης αυτή η γνωμάτευση είναι καλή για ακαδημαϊκές ή θεωρητικές συζητήσεις, γιατί με 15 % ανεργία καλό θα ήταν να έκανε κανένας καπιταλιστής και καμιά επένδυση γιατί αλλιώς θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.
Διάβασα με προσοχή το κείμενο του Α.Μπαλτά στην Αυγή της Κυριακής (Eδώ) .Νομίζω ότι συμπυκνώνει όλες τις γόνιμες αντιφάσεις , την απαιτούμενη παραγωγική σύγχυση που απαιτεί η συγκυρία. ‘Έχουμε κρίση «υπεσυσώρευσης» αλλά αν μας προέκυπτε και κανένας Ντε Γκωλ, ένας Βίλλυ Μπραντ ρε αδελφέ, δεν θα λέγαμε και όχι. Τώρα Ντε Γκώλ χωρίς καπιταλισμό μου είναι δύσκολο να φανταστώ , η δε επαναφορά ενός μοτίβου ενός «εθνικού ηγέτη» που δεν υπάρχει, και δεν μπορεί να υπάρχει, αλλά αν υπήρχε θα τον υποστήριζε η αριστερά μου είναι ολίγον παράδοξος συλλογισμός. Αλλά είμαστε και οι τελευταίοι που υποστηρίζουμε μια αναγέννηση ως «καθαρότητα». Αντιθέτως το μέλλον είναι στην έντιμη , την γόνιμη , χωρίς αποσιωπήσεις και επινοημένες μετωνυμίες σύνθεση. Αλλιώς όλα γίνονται τελετουργικά , συμβολικά, με ένα τεράστιο όγκο αποσιωπήσεων και ενοχών. Για αυτό και το πιο τελετουργικό σχεδόν Μπαρόκ πολιτικό μόρφωμα της πολιτικής ζωής το ΚΚΕ είναι τόσο ισχυρό. Και όσο η κρίση θα βαθαίνει η τελετουργία θα ενισχύεται να μου το θυμηθείς
Ξαναγυρίζω στο κείμενο του ΑΜ ((Εδώ): Πίσω από την επεξεργασμένη γλώσσα του η οι αγωνιώδεις αντιφάσεις είναι φανερές σχεδόν κραυγαλέες , και είναι έτσι γιατί είναι αποτέλεσμα μιας έντιμης, είναι ειλικρινούς προσπάθειας. Και αυτήν την ειλικρίνεια , αυτήν την παραγωγική σύγχυση έχουμε ανάγκη όλοι.
Δικαιώματα εικόνας : ghostnotesproduxion.blogspot.com
Συνδέσεις
Α.Μπαλτά : Καθαρές κουβέντες
LLS:Ενισχύοντας την παραγωγική σύγχυση (1)
Posts
3 comments:
Ax βρε ΛΛΣ. Με τι ασχολεισαι. Φθηνη
σοφιστικη ο τυπος. Οι original σοφιστες πολυ ευφυεστεροι.
Με τετοιες αλχημιες μπορεις να αποδειξεις οτι και ο τελειος αλτρουιστης φιλανθρωπος ειναι καταβαθος ιδιοτελης. Και η αγαπη στην πιο εξιδανικευμενη μορφη της επισης , παραδεχομενος οτι τελικα
εξυπηρετει μια βαθια εσωτερικη αναγκη που ειναι υπαρξιακη συνθηκη.
Παρομοιως η οικολογια, αφου δεν εχει αυτοσκοπο τη σωτηρια του πλανητη αλλα ειναι η αναγκαια συνθηκη
για την ανθρωπινη επιβιωση.
Τωρα αν η εσχατολογικη δαρβινικη προσταγη της αναπαραγωγης ( του καπιταλισμου ή του οποιδηποτε) - και ενω γινεται ακουσια απο το υποκειμενο αποτελει ηθικη κατηγορια...σηκωνω τα χερια.
Πελεγκρινο
Καπιταλιστης να κανει επενδυση παραγωγικη; Αυτο ακριβως ειναι το κυριο προβλημα του αναπτυγμενου κοσμου.
Περι υπερσυσωρευσης.Βλεπω πιο πειστικη ερμηνεια αυτη του Φωτοπουλου. Η υπερσυσωρευση -υποκαταναλωση παγκοσμια ,συμβαινει κυριως στις αναδυομενες οικονομιες τησ ανατολης που τροφοδοτουν με υπερκαταναλωση
μερος προνομιουχων στρωματαν της
αποβιομηχανοποιημενης δυσης
-οχι ολης θα ελεγα εγω.
http://www.inclusivedemocracy.org/pd/is22/issue_22_takis_latinoamerikanopoiisi_evropaikou_notou.htm
Η καθαροτητα και οι αρχες ειναι απαραιτητες ως διαρκης στοχος ως οραματικος λογος, ομως αλλο τοσο απαραιτητοι ειναι οι συμβιβασμοι και οι παρεκλησεις που υπαγορευονται απο την ιστορικη συγκυρια . Αλλιως γινεσαι ΚΚΕ.
Το ποσο αληθινα επικυνδυνο ειναι το ΚΚΕ για το συστημα το καταλαβαινεις απο τη μεταχειρηση που εχει απο το καθεστως και τα ΜΜΕ του. Οι τρελλοι , γραφικοι του χωριου.
Πελεγκρινο
Πελεγκρίνο
Η υπόθεση Ζιζεκ έχει την πλάκα της.
Η μεγαλύτερη μερίδα της ακαδημαϊκής αριστεράς, σχεδόν αποσιωπά τις αντιφάσεις του για να περιπέσει σε μια ακατανόητη Ζιζεκιάδα. Πολλοί άλλοι διαφωνούν προχωρώντας σε μια απόρριψη. Ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι αντιφάσεις του ΣΖ είναι μεγάλες αλλά και γόνιμες.’Αλλωστε και γι’ αυτό βάζω το κείμενο του Μπαλτά με τις αναζητήσεις του «εθνικού ηγέτη». Αριστερά στην εποχή μας είναι ζήτημα προς διερεύνηση. Αλλά μεταξύ των αποσιωπούντων και διαφωνούντων οι δεύτεροι είναι τουλάχιστον ειλικρινείς .Τώρα σχετικά με τα «υπερσυσώρευσης» μου φαίνονται πολύ ακαδημαϊκά όσο δεν συνδέονται με αντίστοιχα προτάγματα. Ειλικρινά πολλές φορές διαβάζω αναλύσεις που στο «δια ταύτα» δεν διαφέρουν πουθενά. (πχ η ανάλυση του ΚΚΕ, και του Μηλιού δεν διαφέρουν στην γνωμάτευση για την κρίση, αλλά είναι τόσο διαφορετικές στα πρακτέα)
Post a Comment