A.Negri: Η ζωντανή εργασία ως συγκροτητική "συνταγματοποιούσα" δύναμη

Το θέμα που συνεισφέρει ο Marx είναι η εκτατική δημιουργικότητα της ζωντανής εργασίας .Η ζωντανή εργασία συγκροτεί τον κόσμο αναδημιουργώντας εξ’ αρχής τα υλικά τα οποία διαχειρίζεται .Ενσωματώνει και σταθεροποιεί εντός της φύσης και πέραν αυτής σε ένα δεύτερο, τρίτο και τελικά πολλαπλό επίπεδο την συγκροτητική της ισχύ .Σε αυτή την διαδικασία η ζωντανή εργασία μετασχηματίζεται πριν από όλα η ίδια .Η προέκταση της στον κόσμο είναι οντολογική , η προσθετική της ιδιότητα είναι οντολογική και οι κατασκευές της είναι κατασκευές νέων όντων .Το πρώτο αποτέλεσμα από αυτή την ατέρμονα διαδικασία είναι η κατασκευή του υποκειμένου. Το υποκείμενο είναι μια συνεχής ταλάντωση της δύναμης , μια συνεχής αναδιάταξη των υπαρκτών δυνατοτήτων της για να δημιουργηθεί ένας κόσμος .Το υποκείμενο είναι το σημείο στο οποίο η δύναμη εγκαθιδρύεται . Αλλά το υποκείμενο συνεχίζει να παίρνει μορφή μέσα από τον κόσμο που το ίδιο δημιούργησε , συνεχώς μορφοποιεί και μορφοποιείται .Η ζωντανή εργασία γίνεται η συγκροτητική δύναμη σε αυτή τη διαδικασία .Εντός αυτής της διαδικασίας το πλήθος επιστρέφει ως ισχύς και ανακαλύπτει τον εαυτό του ως υποκείμενο . Η διαλεκτική δεν είναι μέρος αυτής της εικόνας ούτε ο εργαλειακός ορθολογισμός της νεωτερικότητας , γιατί δεν υπάρχει καμία τελεολογία αφού τελικά η τελεολογία δεν είναι θεωρητικά δυνατή. Δεν υπάρχει αντικατάσταση ή διαδοχή :η φαινομενολογία κερδίζει πάντα την επιστήμη της λογικής , της ιστορίας , και κάθε εγκυκλοπαίδεια του πνεύματος . Η ποσότητα , η υλικότητα και η προσαρμοστικότητα της ζωντανής εργασίας , σηματοδοτούν κάθε επερχόμενη υποκειμενικότητα . Είναι μια συγκροτητική δύναμη της οποίας οι διαστάσεις προσδιορίζονται από την θέληση , τον αγώνα και από την απόφαση για τον αγώνα που αποφασίζουν τελικά οι ίδιες οι αισθήσεις.


Μακριά από μια έννοια εγγενούς διασποράς , αυτή η διαδικασία είναι ένας συνεχής επικαθορισμός , που διασχίζεται από το συμπαγές και την οργάνωση του κοινωνικού , και από την συνεχή πραγματοποίηση των σχέσεων μεταξύ πλήθους και δύναμης . Ο Marx έφερε στο προσκήνιο τα κοινά θεμέλια του κοινωνικού με το πολιτικό και του «είναι» .Τό «είναι» αυτό διασχίζεται και επανακαθορίζεται από την ζωντανή εργασία , τις υποκείμενες συνδέσεις της , και τις υποκειμενικότητες που αναδύονται εντός της , δηλαδή από την συγκροτητική , συνταγματοποιούσα ισχύ .Εξ ου και η εξαιρετική σημασία των διδαγμάτων του Marx ,για την συγκροτητική ισχύ και την υπέρβαση της νεωτερικότητας .Εκεί όπου η συγκροτητική δύναμη είχε ορισθεί ως μια εξαίρεση σε σχέση με την νομιμότητα του εκάστοτε Συντάγματος , εδώ κάθε έννοια εξαίρεσης απομακρύνεται καθώς αναγνωρίζεται ότι έχει ικανότητα να λειτουργεί οντολογικά. Αυτό η συγκροτητική δύναμη ανάγεται στο κοινωνικό μέσω της εμψύχωσης της ζωντανής εργασίας. Η συγκροτητική ισχύς είναι μια δημιουργική δύναμη των μορφών της πραγματικότητας , των αξιών, των θεσμών και των λογικών της πραγματικότητας. Η συγκροτητική ισχύς συγκροτεί την κοινωνία και ταυτοποιεί το πολιτικό και το κοινωνικό σε ένα δεσμό.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι από την ανθρωπιστική ως την Αγγλική επανάσταση, από την Αμερικανική ως την Γαλλική και Ρωσική επανάσταση , και όλες τις επαναστάσεις του 20ου αιώνα , μόλις τελειώσει η εξαιρετική και απερίσταλτη στιγμή της πολιτικής καινοτομίας , η συγκροτητική συνταγματοποιούσα δύναμη εξαντλείται .Τώρα όπως ο Marx απέδειξε , αυτή η γνωμάτευση δεν είναι αληθής. Η εμφάνιση αυτού του πέρατος είναι αποτέλεσμα μιας μαγείας , ενός μυστηρίου που προκύπτουν από τις πρακτικές ενός θεσμικού «συνταγματισμού» οι οποίες τελικά σταματούν τις πολιτικές και κοινωνικές επενδύσεις. Ο Marx αποδεικνύει πως αυτό το πέρας είναι αδύνατο, αυτό το πέρας δεν είναι ένα απόλυτο όριο αλλά ένα εμπόδιο, πέραν του οποίου η συγκροτητική δύναμη συνεχίζει να υφαίνει τους κόμπους της παράγοντας ένα καινοφανές ύφασμα. Τα μοναδικά όρια είναι τα όρια του κόσμου της ζωής. Κάθε ουτοπική θέση εξαιρείται από αυτήν την προοπτική. Αλλά ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από τον πραγματικό γιατί ,καθώς το πολιτικό και το κοινωνικό συγχωνεύονται ως συγκροτητική δύναμη ,παρεμβαίνουν στην ζωή , αποσταθεροποιώντας και διευρύνοντας τον πραγματικό κόσμο .Η συγκροτητική δύναμη είναι η κοινωνική και πολιτική υποκειμενικότητα αυτής της ριζικής αναμόρφωσης της ζωής του κόσμου.

Antoni Negri: Insurgencies 1992 (p 326) μτφ LLS

Εικόνα: Lautrec : www.cycling.ahands.org