Tuesday, October 14, 2008

Τι "λείπει" απο τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών.Ο Chris Dillow προσφέρει και άλλες παραγωγικές σκέψεις εκτός συρμού


Στο αριστεροφιλελευθερο Stumbling and Mubling οι αναζητήσεις τους Chris Dillow συνεχίζονται.
Παραθέτουμε μεταφρασμένη την χθεσινή ανάρτηση,που προσφέρει μερικές χρήσιμες σκέψεις
Η ιδέα ότι οι τράπεζες κατέρρευσαν γιατι οργανωτικά, λειτούργησαν ως σχηματισμοί ¨κεντρικού σχεδιασμού¨,και ο αναζητούμενος στόχος μιας αναμόρφωσης του τραπεζικού συστήματος ,είναι πέραν της παιδικής αφέλειας της επιστροφής του κράτους.
Το ζήτημα είναι ποιο κράτος επιστρέφει και τι κάνει.
Βέβαια είναι σαφές ότι κάθε παρασιτική κρατικοπροστατευμένη δραστηριότητα εκμεταλευόμενη την ιδεολογική αναταραχή ,θα επανέλθει με δεκάδες προσχήματα για να καθήσει στα αυγά της με την ευρύτερη συναίνεση.
Με κλικ στον τίτλο ,απ`ευθείας στο Stumbling and Mubling που συνεχίζει με νέους ερεθιστικους διαλόγους
Κινδυνεύοντας να ακουστώ σαν αριστεριστής το πρόβλημα με την μερική εθνικοποίηση των τραπεζών είναι ότι δεν προχωρούν αρκετά. Δεν αντιμετωπίζουν τα δομικά μειονεκτήματα του συστήματος που δημιούργησαν αυτό το χάος.
Ο υπουργός Darling λέει: Θέλουμε να επιστρέψουμε τις τραπεζες στον ιδιωτικό τομέα, διότι δεν νομίζω ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να λειτουργούν τράπεζες σε μακροπρόθεσμη βάση.

Όμως το μάθημα των τελευταίων εβδομάδων είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να διοικήσει τις τράπεζες, τουλάχιστον, όταν η ιδιοκτησία τους αποτελείται από διάσπαρτους μετόχους ,κανένας εκ των οποίων δεν ασκεί επαρκή έλεγχο σε ανώτερα στελέχη.
Και ο Darling κάνει ελάχιστα για να αλλάξει αυτό.
Οπως είναι κάποιες δεσμεύσεις ,όπως η διασφάλιση των χορηγήσεων των στεγαστικών δανείων και το δανεισμό μικρών επιχειρήσεων σε επίπεδα του 2007 - η οποία είναι παράλογη, δεδομένου ότι η ζήτηση δεν θα είναι σε επίπεδα του 2007.
Αλλά αυτές οι παραλλαγές δεν αλλάζουν τη βασική δομή του ελέγχου των τραπεζών. O Darling υπόσχεται να «τρέξει» την RBS "εξ’αποστάσεως" - που αντικαθιστά απλώς μία μορφή παθητικής ιδιοκτηκσίας με μια άλλη ιδιοκτησία.
Ειδικότερα, η περιστολή των αμοιβών των τραπεζικών στελεχών προσλαμβάνει το σύμπτωμα ως νόσο. Η ασθένεια είναι ότι οι ιδιοκτήτες έχουν δώσει πάρα πολλη μεγάλη αυτονομία στα διευθυντικά στελέχη με την πεποίθηση – που τώρα αποδειχθεί ότι ψευδής - ότι ένα μόνο άτομο, ή μικρή ομάδα, διαθέτει την τεχνογνωσία για τον έλεγχο ενός σύνθετου οργανισμού.

Μεγάλες αμοιβές για τα διευθυντικά στελέχη είναι μόνο το αποτέλεσμα της εκχώρησης ,σε αυτούς, υπερβολικής εξουσίας.

Όλοι γνωρίζουν οτι οι κεντρικά κατευθυνόμενες οικονομίες είναι μια αφόρητα κακή ιδέα. Το δίδαγμα από την κατάρρευση πολλών τραπεζών κεντρικού σχεδιασμού είναι ότι για τις εταιρείες είναι επίσης κακή ιδέα. Και ότι είναι μια κακή ιδέα για τον ίδιο λόγο όπου , σε σύνθετους οργανισμούς, όπως η οικονομία ή μεγάλες επιχειρήσεις,όπου οι άρρητες ή αποσπασματικές γνώσεις δεν μπορούν να διαχειριστουν συγκεντρωτικά, και η "ηγεσία" συχνά εκφυλίζεται σε απλή κερδοσκοπία.

Εδώ έγκειται η ευκαιρία που παρουσιάζεται η εθνικοποίηση.

Μας δίνει μια μικρή ανάπαυλα για να διρωτηθούμε: ποια είναι η καλύτερη (ή λιγότερο κακή) οργανωτική μορφή για την ιδιοκτησία και τον έλεγχο των τραπεζών; Είναι μια Ιεραρχία ανεξέλγκτη από μετόχους ή την κυβέρνηση ανώτερη απο συμμετοχικά σχήματα , ή άλλες μορφές οργάνωσης;

Ο φόβος μου είναι ότι οι κυρίαρχες ιδεολογίες θα τους εμποδίζουν να συζητήσουν αυτό το ερώτημα. Στην καλύτερη περίπτωση, μόνο που θα μας δώσει ένα νέο καθεστώς για τη ρύθμιση των τραπεζών που θα είναι απόλυτα ικανό να αποτρέψει αυτή την κρίση να επαναληφθεί , και δεν είναι ιακνό να μην αποτρέψει μια άλλου τύπου κρίση. Υποπτεύομαι πως, σε μερικά χρόνια, η κρατική συμμετοχή στις τράπεζες θα πωληθεί και από μια Συντηρητική Κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει την μείωση των φόρων για τους πλούσιους, και οι RBS, HBOS, Lloyds και θα επιστρέψουν στην ίδια οργανωτική μορφή που μας ενέπλεξε σε αυτό το πρόβλημα στην αρχική του μορφή

13 comments:

Anonymous said...

Φίλε LLS,


Αφού ετηρήθησαν οι αρχές που ορθώς επικαλέστηκες, μπορούμε τώρα να συνεχίσουμε από εδώ.

Κατ' αρχήν δεν μπαίνει κανένα ζήτημα συγνώμης, τουλάχιστον από εμένα. Δεν θέλω αυτή την στιγμή να ανοίξω συζήτηση γιά το πόσο "αιρετικός" είσαι, αλλά νομίζω ότι άνετα και χωρίς τον φόβο να σε αδικώ μπορώ να σου πω πόσο κοινότοπη είναι η πολιτική που ακολουθείς και συ στο blog σου: Αφιερώνεις πολλή φροντίδα και προσοχή γιά να "μιλήσεις" και πολύ λίγες για να συν-ομιλήσεις! Αυτό είναι μιά παρατήρηση που δυστυχώς αφορά στην συντριπτική πλειοψηφία των bloggers. Φυσικά, έχει τις εξηγήσεις του. Αν σε ενδιαφέρει η παρατήρηση θα τις βρεις...

Διάβασα την απάντηση που δίνεις στο ερώτημά μου. Αν ήταν έκθεση, θα έλεγα, "εκτός θέματος" και θα πήγαινα παρακάτω. Επειδή όμως δεν είναι έκθεση να επιμείνω λίγο.

Αγαπητέ LLS, δεν σε ρώτησα τι είναι, ή τι αντιπροσωπεύει, ή ποιές είναι "κωδικοποιημένα" οι θέσεις του. Σε ρώτησα τι έχει πει σε σ έ ν α η ανάγνωση - και όχι η "παράφραση" όπως υπονοείς για άλλους (ποιούς αλήθεια;) - του Ζίζεκ.

Συνεπώς, ανανεώνω το ερώτημά μου.


Χαιρετώ.

Left Liberal Synthesis said...

Δ.Δρακοναριε
Είναι αλήθεια έχω πολύ μεγαλύερη προσοχή στο να γραψ στο ιστολόγιο,παρά να συνομιλήσω.
Είναι απλό.Το ιστολόγιο είναι πραγματικό ημερολόγιο σκέψεων και το ΄πιο δύσκολο για μένα είναι η σύνταξη του,δηλαδή το συμμάζεμα θραυσμάτων σκέψεων,μεταφράσεων αναφορών.
Αν το μπουκάλι στον ωκεανό αφορά και άλλους,τόσο το καλύτερο.
Το LLS δεν διεκδικεί αιρετικότητα,τουναντίον κοινότητα για αυτο έχει ονοματεπώνυμο και ο συντάκτης του δημόσια συνανταται με άλλους φίλους.(η πρόσκληση σε αφορά ισως)
Ο υπαινιγμός μου είναι σαφέστατα για την χρήση του Ζιζεκ από ακαδημαικούς και διανοούμενους μιας mainstream λόγιας αριστεράς (λεγε με Συριζα και περίγυρος) που τσιτάρουν κατά βούληση,αποσιωπόντας την ανοικτότητα της σκέψης του την αμφισημία,και την πολλαπλότητα των αναγνώσεων.
Το ιστολόγιο είναι ενδοαριστερής κριτικής,και ο Ζιζεκ μας πάει πολύ.
Προφανώς να μην σε καλύπτω,αλλα ανακαλύπτω τον Ζ ,προιόντος του χρόνου και δημόσια μέσω LLS.

Anonymous said...

Αν και διατρέχω τον κίνδυνο να κομίζω γλαύκα στην Αθηνά, παράλληλες και πιο απλές σκέψεις κάνω κι εγώ μαζί με πολλούς ανθρώπους εδώ και καιρό. Και τις συνοψίζω στο εξής απλό:

Εφόσον σχεδόν ολόκληρη η οικονομία (αυτού του είδους) διευθύνεται και κινείται από "χαϊδεμένα στελέχη" μέσα σε ιεραρχίες υπαλλήλων, τότε...
ΠΟΙΑ είναι η διαφορά, ανάμεσα σε αυτή τη δομή και σε μία άλλη, όπου π.χ. αντί για μεγαλομέτοχοι θα υπήρχαν πολλοί μικροί μέτοχοι και ένα μεγάλο μέρος που θα ανήκει στο κράτος ή σε κοινότητες; Το ΙΔΙΟ δεν θα ήταν; Το πολύ-πολύ να ήταν καλύτερο, ΑΝ υπήρχε ταυτόχρονα και πραγματική συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων στις αποφάσεις, στις ευθύνες και στα ωφέλη.

Λήμμα (στο προηγούμενο "θεώρημα") ίσως είναι ότι οι συνθήκες "ελεύθερου ανταγωνισμού" κάτω από ΑΥΤΗ την άκρως υπαλληλική δομή, κατέρρευσαν έτσι κι αλλιώς, προ πολλού, με τη συγκεκριμμένη έννοια του ΘΑΝΑΤΟΥ της περιβόητης "πολύτιμης επιχειρηματικότητας" (που ξέπεσε στην "πολύτιμη υπηρεσία χαϊδεμένων στελεχών").

Ελπίζω κάτι χρήσιμο να αλιεύσατε στις προηγούμενες απλοϊκές σκέψεις.

Left Liberal Synthesis said...

Omadeon
Οι καταρρεύσεις δεν προέρχονται απο την ανεπάρκεια κάποιων εκλεκτών διευθυντών,αλλά από την ανεπάρκεια των μηχανισμών ελέγχου και εξισορρόπησης.Οι μηχανισμοί αυτοί πρέπει να επινοηθούν ,δεν είναι αυτόματοι.
Η απολυτη συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις και στις ευθύνες είναι επίσης σημαντική και υπερθεματίζω.Δυστυχώς την ολική ανάληψη ευθύνης απο τους ίδιους τους εργαζόμενους ως μετόχους ,κατα βάθος δεν την προωθεί η Αριστερά.Αντίθετα προωθεί την κρατική επιχειρηματικότητα χωρίς ευλυγισία (πχ Ολυμιπακή) με την αόριστη και υπόρρητη συνθήκη ότι θα βρεθούν οι "καλοί" δημόσιοι managers.
Δεn συμφωνώ με την αντίληψη του Θανάτου της επιχειρηματικότητας.
Η επιχειρηματικότητα ,είναι υπεράνω οικονομικών μορφών,και δεν μπορούμε να φανταστούμε συγχρονες οικονομιές υπηρεσιών και αφαίρεσης χωρίς επιχειρηματικότητα (εχουμε προηγούμενη ανάρτηση για τον Paolo Virno).
Η αραπκόλλα,η εισφορδιαφυγή η κλεπτοκρατία είναι μορφές επιχειρείν που αντικατοπτρίζουν το επίπεδο της κοινωνίας.Η προσδοκία μας οικονομίας χωρίς επιχειρηματικότητα (ανεξάρτητα από την φύση της ιδιοκτησίας) είναι επικύνδυνη,γιατί παραπέμεμπει αναγκαστικά σε κεντρικούς σχεδιασμούς μιας "επιτροπής σοφών".

Anonymous said...

"Η προσδοκία μας οικονομίας χωρίς επιχειρηματικότητα (ανεξάρτητα από την φύση της ιδιοκτησίας)...."


Ποια θα είναι τα ισχυρά κίνητρα τις
επιχειρηματικότητας αν εκλείπει το
μεγάλο οικονομικό όφελος
- στην περίπτωση που δεν υφίσταται ατομική ιδιοκτησία με τη σημερινή τη μορφή
(Δεν εννοώ τους μικρομετόχους).

Nikos

Left Liberal Synthesis said...

Το οικονομικό όφελος δυστυχώς!!!!!
Αλλιώς αν αυτό είναι ηθικο ή ιδεολογικό κίνητρο,τότε πρέπει να κάνουν ψυχανάλυση 6 δισ ανθρωποι,μπας και ισορροπήσουν,και αν...
Φίλε ανωνυμε,αν θέλεις να δεις καποτε πιο ρυθμισμένες και ισορρόπες κοινωνίες, ισως θα πρέπει να διατηρήσεις την μεγαλειώδη αποδραση στις μη εμπορευματικές κοιωνίες ως ονειρο,αλλά μονο ως τέτοιο.Ως ανέφικτο στόχο.
Φαίναται αντιφατικό?? παράδοξο??αλλοπρόσαλο .Δυστυχώς έτσι είναι.
Αν έχεις την δυνατότητα να διαβάσεις το τελευταίο βιλίο του Ζιζκε ισως να βρεις την περιγραφή αυτου του παράδοξου ,πολυ καλύτερα διατυπωμένο.

OnWine said...

Προσωπικά δίνω μεγάλη σημασία στη σχετικότητα των πραγμάτων. Π.χ. συμφωνείτε όλοι ότι η συμμετοχή των εργαζομένων στην διοίκηση είναι θετική. Και συμφωνείτε, γιατί ...παραμερίζετε την πραγματικότητα και βασίζεστε στις θεωρητικές αναλύσεις του ζητήματος, λες και οι επιοχειρήσεις διοικούνται από τα ...κιτάπια των οικονομολόγων.

Ναι, ρε παιδιά, είναι θετική η συμμετοχή των εργαζομένων ...στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην τωρινή) Μ. Βρεττανια... δεν είναι ΕΔΩ όμως, και το έχουμε δει το έργο χιλιάδες φορές...

Αντί να καταπιάνεστε με το αν ο Ζιζεκ έβηξε ή ..., (αμφιβάλω και αν το ξεχωρίζετε, έχω βρεί μόνο ενα έλληνα που έχει καταλάβει τι γράφει ο Ζιζέκ -προσωπικά νομίζω ότι, μερικές φορές, ούτε ο ίδιος δεν ξέρει τι γράφει-), καλός θα ήταν και λίγος ...ρεαλισμός, κάποια ανάλυση των τοπικών ...ιδιαιτεροτήτων (μετάφραζε "Παιδεία")...

Μην διαβάζετε τόσο, κοιτάξτε και λίγο γύρω σας τι συμβαίνει, καλή η θεωρία, αλλά ...προσαρμοσμένη...

Οσο γιά τα γραφόμενα στην ανάρτηση, συμφωνώ, αλλά είναι αποσπασματικά και αυτά. Λείπει το κανονιστικό πλαίσιο, ο έλεγχος. Γιά αυτό μιλάω και στην ανάρτησή μου... δεν νομίζω ότι κανείς θέλει να αναστήσει το κράτος-επιχειρηματία. Οσο γιά την επιχειρηματικότητα και το κέρδος (μικρό ή μεγάλο) αυτά είναι υπό διωγμό στην Ελλάδα, οι δφε επιχειρηματίες γιά την ...αγχόνη με ...συνοπτικές διαδικασίες.

Left Liberal Synthesis said...

σχολιαστή
Συμμετοχή εργαζομένων στην διοίκηση ,σε στυλ νεοελληνικού ημισοσιαλκαπιταλισμού ( στην διοίκηση για τα έξοδα παραστάσεως,αλλά το κράτος=φορολογούμενοι όλο το ρίσκο) είναι τρέλλα.
Συμμετοχή στην διοίκηση με συμμετοχή στο κεφάλαιο,είναι η μόνη λύση.Αλλα βλέπεις όταν ενοούμε δημοσια επιχείρηση (Ολυμπιακή) εννοούμε δημόσια/κρατική υπηρεσία σε μορφή μουφα επιχείρησης.
Προφανώς ο Ζιζεκ,τα λέει τόσο διαγώνια,που ισως να μην βγάζεις νοήμα,αλλά αυτό γίνεται για να απενοχοποιούνται οι συντακτες του LLS......Δεν είμαστε τόσο ανιδιοτελείς που τον επικαλούμαστε...
Δυστυχώς για άλλη μια φορά συμφωνούμε στα υπολοιπα (έλεγχος,επιχειρειν)

Anonymous said...

Φίλε LLS,


Νομίζω ότι αρχίζουν να αποκαθίστανται σιγά-σιγά τα πράγματα.

Κατ' αρχήν το γεγονός, ότι ανακαλύπτεις τώρα τον Zizek, διαδικασία η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. Κανένα πρόβλημα μ' αυτό. Το μόνο πρόβλημα είναι, ότι το αρχικό σου σχόλιο στο δημοσίευμα της Κόκκινης Πιπεριάς έδινε σαφώς την εντύπωση πως τον είχες "διαβάσει". Δεν λέω ότι ήταν ηθελημένη η παραπλάνηση. Όμως υπήρξε...

Ας έρθουμε τώρα στα της παράφρασης του Zizek. Ξέρεις αγαπητέ LLS, η έννοια της "παράφρασης" είναι σχεδόν ταυτόσημη με αυτήν της "διαστρέβλωσης", της "αλλοίωσης" κατά το δοκούν - και συμφέρον κάποιου. Αναλύοντας τον συγκεκριμένο υπαινιγμό όμως, δεν καταμαρτυρείς κάτι ανάλογο στους "παραφραστές" του, παρά μόνον ότι αποσιωπούν την ανοικτότητα της σκέψης του, την αμφισημία του και την πολλαπλότητα των αναγνώσεων που επιδέχονται τα γραπτά του. Μ' αυτό το τελευταίο, χωρίς να το καταλαβαίνεις ακυρώνεις βέβαια εσύ ο ίδιος την "κατηγορία" της παράφρασης. Γιατί απλούστατα, οι όποιοι "κατηγορούμενοι" μπορούν να ισχυριστούν ότι κάνουν μία άλλη ανάγνωση. Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικότερο.

Το σημαντικότερο είναι, ότι από το ελάχιστο που έχει ασχοληθεί μαζί του η Αριστερά - "mainstream" ή "avant-garde" - τα μόνα που έχουν επισημανθεί είναι ακριβώς αυτά που υποστηρίζεις ότι έχουν αποσιωπηθεί! Αυτό δεν αθωώνει φυσικά την Αριστερά. Το ακριβώς αντίθετο! Γιατί η Αριστερά δεν είναι βιβλιοκριτικός γιά να αρκείται σε τέτοιου είδους επισημάνσεις! Η Αριστερά έχει ως στρατηγικό στόχο και όραμα τον σοσιαλισμό. Κι αν δεν μπορεί να "διαβάσει" διανοούμενους σαν τον Zizek κακό του κεφαλιού της...

Τώρα γιά το "τσιτάρισμα". Γενικά, είναι βέβαια ανώφελη τακτική. Όμως, πιστεύω, ότι τουλάχιστον η Αριστερά έχει ένα, έστω και μικρό δικαίωμα παραπάνω να το κάνει με τον Zizek, σε αντίθεση με άλλα πολιτικά ρεύματα σκέψης: Είναι "δικός" της! Αυτό μάλλον θα σε βρει διαφωνούντα, αφού έχεις σπεύσει να τον αναγορεύσεις "απόλυτη Left Liberal Synthesis"! Πρόωρα βέβαια, αφού τώρα τον ανακαλύπτεις...


Χαιρετώ.




Υ.Γ. Το περί "αιρετικότητας" ζήτημα, ας το συζητήσουμε άλλη φορά. Και πάντως, κακώς το έθιξα. Mea culpa!...

Left Liberal Synthesis said...

Δ.Δρακοναριε
Ε καλά σε κάποιον που δημοσιεύει 2-3 βιβλία τον χρόνο,εχει στο youtube καμια δεκαπενταριά συνεντεύξεις,ας μας επιτρέψεις να τον ανακαλύπτουμε συνεχώς.
Κατα τα λοιπα δεν έχω αντιρρήσεις ,παρα απλώς υπομνύω το γεγονός οτι ο περι ου κύριος διετέλεσε υπψήφιος προεδρος της Σλοβενίας με την κάλυψη του ELDR!!!!.
Ετσι για να περιπλέξουμε τα πραγματα....

Anonymous said...

Φίλε LLS,


Μου φαίνεται ότι μάλλον τα απλοποιείς τα πράγματα, παρά τα περιπλέκεις. Το γεγονός ότι "έπαιξε" πολιτικά με τους Φιλελεύθερους πριν από 18 χρόνια (και σε τι εποχή!) δεν νομίζω ότι νομιμοποιεί κάποιον να τον εντάσσει στο σοσιαλφιλελεύθερο ρεύμα. Γιατί από τότε, έχουμε τα βιβλία του, τις συνεντεύξεις του και την αρθρογραφία του! Αυτά λένε λιγότερα από την υποψηφιότητά του το 1990; (Και μόνο το άρθρο που ήταν και η αφορμή γιά την συζήτησή μας λέει περισσότερα!). Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο υπερβολικά υστερόβουλη μιά τέτοια άποψη;

Ας είμαστε λίγο πιό ακριβολόγοι στους διαλόγους μας φίλε LLS. Να μαθαίνεις διαρκώς γιά κάποιον που δημοσιεύει 2-3 βιβλία τον χρόνο και δίνει τις ανάλογες συνεντεύξεις, ναι. Να πλουτίζεις την άποψή σου γι' αυτόν, ναι. Να ανακαλύπτεις, έστω, κι άλλες πλευρές του, ναι. Αλλά να τ ο ν ανακαλύπτεις, όχι! Δηλαδή, πόσες φορές ανακαλύφθηκε η Ανταρκτική ή ο βάκιλλος του Κωχ;

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο: Διακρίνω μία κάποια διάθεση να επιστρατεύσεις την ειρωνεία στον διάλογό μας. Σε παρακαλώ μην το κάνεις. Μπορεί να διαφωνούμε όπου διαφωνούμε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να εκτρέπονται οι συζητήσεις μας σε διαγωνισμούς "ατάκας", έτσι δεν είναι;


Χαιρετώ.

Left Liberal Synthesis said...
This comment has been removed by the author.
Left Liberal Synthesis said...

ΔΔ.
Κατ αρχάσε δεν υπάρχει ειρωνεία ουτε ως σκεψη
Το ότι ο Ζ "παιζει" με διάφορα πράγματα σε διάφορες εποχές είναι αυτό που μου αρέσει.(Τελευταία με τον πολιτικό βολονταρισμό, την "φασιστική" "μιλιταριστική" αριστερά κλπ κλπ α).Ο τύπος "παιζει" και καλά κάνει.
Περί σοσιαλφιλελευθερισμού η συζήτση είναι τεράστια.
Πιστέυω ότι όλη η Αριστερά είναι φιλελευθερη ,απλώς δεν θέλει να το παραδεχτεί ή να το διερευνήσει μονο για λόγους πολιτικού μαρκετινγκ.
Για μένα η επιτομή αυτής της περιπλοκής είναι η στάση της απέναντι στην Κινα.Ενοχική,σιωπηλή αμήχανη.(εχω αναφερθεί αναλυτικά σε σχετική ανάρτηση)