"Σωτηριολογικός Αντικαπιταλισμός" ΟΧΙ Ευχαριστώ θα πάρω ολίγη από "Οξεία Κριτική"

Ο αδέσποτος ιστολόγος ώρες ώρες δεν καταλαβαίνει

Διαβάζει απόψεις,διάσπαρτες,σημαντικές,από συμπολίτες ευαίσθητους ενημερωμένους "ψαγμένους".
Ανακαλύπτει ότι οι ακόλουθες έννοιες είναι περίπου ταυτόσημες
κλοπή=καπιταλισμός=ελεύθερη οικονομία=αγορα=ληστεία κλπ κλπ
Το κακό δεν είναι ότι τα τσουβαλιάζουμε όλα

Το κακό είναι ότι απέναντι στο απόλυτο πολυσήμαντο συμπαγές κακό του τώρα, αντιπαραθέτουμε αναγκαστικά ένα αιθέριο απομακρυσμένο ονειρικό απώτερο μέλλον

Το αύριο θα είναι κάπως σαν σήμερα ,αλλά κάπου μετά το μεθαύριο υπάρχει εκείνο το ιδεώδες ,το οποίο έχει θρησκευτική υπόσταση της ανάστασης.

Οι άνθρωποι χωρίς ιδανικά χωρίς όνειρα είναι χαμένοι
Τα οράματα και οι ιδέες αποτελούν την "ουσία" της ανθρωπότητας

Αλλά μαζί με τα οράματα υπάρχει και η κρίση, η ανάλυση , ο θυμός , η αντίσταση.Αυτά όμως δεν είναι σωτηριολογία, εσχατολογική ενατένιση ,είναι βασανιστική προσπάθεια κατανόησης του παράδοξου

Γιατί τα λέω γιατί πίσω από την επαναστατική σωτηριολογία,κρύβεται η αποστροφή στο "πραγματικό τραύμα" του σήμερα.

Τραβάμε ένα λίβελο για το ενιαίο ογκώδες αδιατάραχτο σήμερα, και δραπετεύουμε με ταχύτητα στο ονειρικό αντιπαραμεθαύριο

Ο αδέσποτος ιστολόγος,παριστάνει το μεταφραστή και παραθέτει ένα απόσπασμα του Ζίζεκ (ορκίζομαι δεν τα παίρνω από τον τύπο) έτσι για δούμε ένα δειγματάκι του τι σημαίνει οξεία κριτική του παράδοξου και όχι σωτηριολογία.

Το λάθος του Μαρξ(Απόσπασμα από το “The Parallax View” του Slavoj Zizek σελίδα 266)

Το θεμελιώδες λάθος του Μαρξ είναι ήταν ότι συμπέρανε ,πως είναι δυνατή μια ανώτερη ανθρώπινη κατάσταση (Κομμουνισμός) ,η οποία όχι μόνο θα συντηρούσε αλλά θα απελευθέρωνε αποτελεσματικά το δυναμικό του αενάως αυξανόμενου ελατηρίου (spiral) της παραγωγικότητας.

Το ελατήριο αυτό , εξ΄αιτίας των εσωτερικών εμποδίων του καπιταλισμού (αντιφάσεων) συνεχώς περιορίζεται από τις κοινωνικά καταστροφικές κρίσεις.

Εν συντομία αυτό που ο Μαρξ δεν είδε ,είναι (για να το ορίσουμε σε Ντερινταικούς όρους) οτι αυτό το εσωτερικό εμπόδιο (ο εσωτερικός ανταγωνισμός) ,ως «συνθήκη της αδυνατότητας» (condition of impossibility) της πλήρους ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων ,είναι ταυτόχρονα και η «συνθήκη δυνατότητας» (condition of possibility) του Καπιταλισμού.

Αν απομακρύνουμε τα εμπόδια ,την εσωτερική αντίφαση,του καπιταλισμού, δεν θα έχουμε την πλήρως ανεμποδιστη τάση της παραγωγικότητας απελευθερωμένη από τα όρια της, δηλαδή χάνουμε αυτήν την παραγωγικότητα η οποία ταυτόχρονα γεννάται και αναστέλεται από τοκ καπιταλισμό.Αν αφαιρέσουμε το εμπόδιο ,τότε αυτό το δυναμικό ,που αναστέλεται από το εμπόδιο ,διαλύεται

Μετάφραση “Left Liberal Synthesis”