Kreekonomics.Τα Freakonomics της Kreeka Vabarik.Πρώτο Μέρος:Γκρινια για το Πρασινο=Αδεια Πάρκα

Η μεγαλύτερη εκδοτική εξυπνάδα στις οικονομικές επιστήμες ήταν το 2005 τα Freakonomics.
Στην ουσία είναι ένα βιβλιαράκι,δημοσιογραφικού ύφους,το οποίο υποτίθεται αποκαλύπτει τις κρυμμένες πλευρές της καθημερινότητας,χρησιμοποιόντας πορίσματα και μεθόδους των Οικονομικών.
Ως δημοσιογραφική και εκδοτική "εξυπνάδα" δεν λέω καλή είναι.Και έξυπνα θέματα έχει και μεγάλη ποικιλία.Κου Κουξ Κλαν ,Αθλητές Σούμο,Ντήλερς, όλοι ανακατωμένοι , πρωταγωνιστούν αποκαλύπτοντας μερικές γαργαλιστικές λεπτομέρειες.
Τέλος πάντων με αυτά και εκείνα ,μας το έφαγε το 25αρι (οχι τον John25αρη) το Amazon και το διάβασα,μπας και καταλάβω προς τι ο χαμός.
Ως ανέμπνευστοι ιστολόγοι,αντιγράφουμε το concept ,και παρουσιάζουμε το πρωτο μέρος των Kreekonomics,παρουσιάζοντας κρυμμένες πλευρές της αλλοπρόσαλης κοινωνίας μας
Γκρίνια για το Πράσινο=Αδεια Πάρκα
Σύντροφοι,είναι γνωστό ότι το λεκανοπέδιο (παρακαλώ η έμφαση στο πρωτο συνθετικό) έχει την λιγώτερη κάλυψη πράσινου πανευρωπαικά.Και καλά κάνουν οι δήμαρχοι,οι οικολόγοι,οι δημοσιογράφοι και γκρινιάζουν.
Επειδή όμως ο ιστολόγος είναι συνυποψήφιος ιδρυτής του συλλόγου "Η Αθήνα είναι θαύμα,αρκει να σου αρέσουν οι Πόλεις",έχει εξασκηθεί στο άθλημα να ανακαλύπτει τις κρυμμένες ομορφιές της,και επιμελώς τις κρατά για τους λίγους.Επειδή όμως δεν μας διαβάζουν και πολλοί σήμερα θα αποκαλύψει δυο κρυμμένα μυστικά ,με την ελπιδα ότι κανένας δεν θα τα πάρει σοβαρά,και θα πλακώσει η μαρίδα να μας χαλάσει την βολή.
Ολοι γκρινιάζουν για το πράσινο,αλλά στον Εθνικό Κήπο και τον Λυκαβηττό δεν πατάει άνθρωπος!
Ενας από τους καλύτερους βοτανικούς κήπους της Ευρώπης με απίθανες ποικιλίες φυτών, με κρυφά υποστατικά,και άπειρες γωνιές για δολοφονίες Χιτσκοκ,είναι μόνο για τουρίστες,εμένα και τις κυριακές το πρωί για μερικούς μπαμπάδες που παίζουν με τις χελώνες.Ασε δε που το καλύτερο καφενείο της Αθήνας,που φέρνει κάτι από Πάπιγγο,είναι μόνο για γιαπωνέζους.Ρε σεις που πάτε ραντεβουδάκια,στα Goody's;Ρε κορόιδα στο κέντρο της Αθήνας θα πεις το καφεδάκι σου δίπλα σε σημίδες,πλατάνια,και κάθε λογής θαμνοειδές.
Οσο για τον Λυκαβηττό,έχω να σας πω μόνο ένα.
Πριν λίγους μήνες στην χαράδρα,βρήκα 2 σκηνές με τύπους που έκαναν κάμπινγκ,και κανένας δεν είχει πάρει χαμπάρι.
Σύντροφοι για τον Αθηναίο,ο Λυκαβηττός είναι συναυλία,τσάρκα με το αυτοκίνητο τα βράδια,αλλά δεν είναι πάρκο.Τις καθημερινές περπατάμε τον Λυκαβηττό τρεις φιλόζωοι,και δυο περιπατητές.
Δεν θέλω να αποκαλύψω και άλλες "καβάτζες" ,τους κρυφούς ποδηλατόδρομους,τα καταπληκτικά βουνά σε απόσταση μισής ώρας από την Ομόνοια,που είναι γεμάτες μπεκάτσες,και τα καλοκαιρινά βράδυα προσφέρεται για νυκτερινό πικ νικ και θέα την Αττική κλπ κλπ
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι αφου δεν έχουμε πράσινο γιατί δεν απολαμβάνουμε αυτό που έχουμε;
Η οδυνηρή αλήθεια είναι ότι όλοι μας είμαστε μετανάστες εντός Αθηνών,δεν είμαστε κάτοικοι της πόλης.Με το παραμικρό κοιτάμε να την κοπανήσουμε για τα εκάστοτε χωριά,και δεν μας καίγεται καρφάκι για την Αθήνα.
Το αστικό πράσινο,το πάρκο δεν είναι μόνο στρέμματα,είναι μέρος του κοινωνικού συμβολαίου της πόλης.Αν δεν είσαι έτοιμος για να ζήσεις στον συμβιβασμό της πόλης,δεν μπορείς να απολαύσεις και το πράσινο της.Γιατί η απόλαυση του αστικού πράσινου θέλει προγραμματισμό, σύνεση,οργάνωση.
Σ'αυτό το λεκανοπέδιο δεν υπάρχει κοινωνικό συμβόλαιο συγκατοίκησης.Ο καθείς με την υστερία του κοιτάει να δραπετεύσει βλαστημώντας.
Και έτσι ο Λυκαβηττός έμεινε γαι μένα και τους δικούς μου,ενώ ο λαός κάνει θυσίες αμνών στα περιαστικά μπριτζολάδικα.
Στο επόμενο μέρος του Kreekanomics
Ιδιοκατοίκηση=Ανεργία των νέων.