Δεν θα με πιστέψει κανένας ότι διάβασα τον Οδυσσέα του James Joyce.
Προσπάθησα μάλιστα πήρα και βοηθήματα μπας και πάρω πρέφα.Καλά ,όπως κάθε αναγνώστης στο τέλος κατασκέυασα την δικιά μου ημιτελή ανάγνωση και έχω επαναπαυθεί σ'συτήν.
Ενα μυθιστόρημα σχεδόν χίλιες σελίδες ,που αφορά είκοσι τέσερεις ώρες ένος τερατώδους τύπου ,του Leopold Bloom.Και μόνο να το σκεφτείς να το γράψεις πρέπει να έχεις την ιδιοφυία σου,και μάλλον δεν είναι τύχη που κατατάσσουν στον James στους μεγάλους του προηγούμενου αιώνα.
Ο Leopold και οι τριγύρω του,μας κατακλύουν με δαιδαλώδεις σκέψεις,πληροφορίες,οπτικές γωνιές, σε ένα κείμενο πληθωρικό,χαοτικό γιγαντιαίο,για ένα μόνο εικοσιτετράωρο της ζωής ενός ανθρώπου.
Και μόνο για να γνωρίσεις το Δουβλίνο στις αρχές του 20ου ,αξίζει να ξεφυλίσεις τον Οδυσσέα.
Φαίνεται ότι οι δαιδαλώδεις λογισμοί του Leopold τον οδήγησαν σε ένα μεγαλοπρεπές όχι.
Να πω την αλήθεια με έφερε σε αμηχανία ο Ιρλανδός.
Το όχι του είναι σαν το κείμενο που ξεπήδησε
Κανείς δε θα ασχοληθεί με προσοχή ,και όλοι θα συμπεράνουν αυτό που θέλουν.
Και ξέρετε τι θα γίνει ,σαν τον Οδυσσέα του Joyce ,όλοι θα έχουν δίκιο.
Η φιλοευρωπαική αριστερά ,σου λέει θα ήθελα δημοψήφισμα για να ψηφίσω ναι
Η σκεπτιστική αριστερά σου λέει οχι σε όλα ,έτσι για να δείτε ότι δεν περνάμε καλά
Η λαικιστική δεξιά ομοίως
Η δεξιά ελευθεριακότητα ,σου λέει κόφτε τις πολιτικές ενοποιήσεις ,και αφήστε τις αγορές να δράσουν οχι δαγκωτό.
Οι mainstream συντηρητικοί ,σου λένε μην σταματήσουμε στη μέση,γιατί οι ισορροπίες είναι δύσκολες ,είμαστε και εικοσιεπτά πανάθεμα μας,ρίξτε ένα ναι να τελειώνουμε.
Οι Βρυξελόβιοι ,δαγκωτό ναι,μην χάσουν τις θεσούλες και τις τηγανιτές πατάτες.
Η Ευρώπη ,οι αβλώσεις,ο περιορισμός της μπύρας,η ακρίβεια,η ανεργία,οι τιμές του πετρελαίου,όλα μαζί μπήκαν σέ μια κάλπη στο Δουβλίνο,και έβγαλαν αποτέλεσμα.
Πολλοί πανυγηρίζουν και πιο πολλοί κρυφοπανηγυρίζουν
Αλλοι το έριξαν στην μουρμούρα ,και την εργασιοθεραπεία που πληρώνουμε οι ευρωφορολογούμενοι.
Ο αδέσποτος ιστολόγος είναι αμήχανος,γιατί το κουβάρι μπλέκεται και άλλο
Ξεχάσαμε όλοι ότι μετά το όχι στην Γαλλία (αλήθεια γιατί ξεχάσαμε ότι ο Negri κάλεσε σε ναι τότε;) δεν είδαμε το πράγμα να ξεδιαλύνει.Τον άντρα της Μπρούνι είδα στην βουλή και όχι τον άντρα της μαθητριας του Derrida (sorry ξεχασα το όνομα της κυρίας Ζοσπεν)
Το επιχείρημα για τα δημοψηφίσματα φαίνεται πειστικό,αρκεί βέβαια το όχι στην Αθήνα να έχει να κάνει με το όχι στην Κοπενχάγη.Αλλιώς θα γίνουμε βαβυλωνία,όπως τότε με το Ευρώ.
Ψηφίζάνε όχι οι Δανοί ,για να αποφύγουν να μετακυλήσουν πόρους στους "παγαπόντηδες" του νότου,και εμείς χαιρόμασταν γιατί νομίζαμε ότι ψηφίζαν για τον ευρωπαικό σοσιαλισμό
Α ρε Leopold σε μπελάδες μας έβαλες.Δεν καθόσουν στις σελίδες σου καλύτερα....
Για τους σελιδοφάγους,κλικ στον τίτλο και έχεις όλες τις πληροφορίες για τον Οδυσσέα και όλο το κείμενο στα αγγλικά.Κυκλοφορεί και σε CD με απαγγελία σε Ιρλανδέζικο ιδίωμα,για όσους αρέσκονται σε εκκεντρικότητες.
Posts
8 comments:
Δυσαρεστημένος ο Κον Μπεντίτ από το ιρλανδικό «όχι»
Την αγανάκτησή του σε σχέση με το Ιρλανδικό «όχι» εξέφρασε ο επικεφαλής των Πρασίνων Ντάνιελ Κον Μπεντίτ δηλώνοντας σε συνέντευξη τύπου: «Φτάνει πια, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο. Η θα οικοδομήσουμε Ευρώπη ή δεν θα οικοδομήσουμε. Οι χώρες θέλουν την Ευρώπη χωρίς την Ευρώπη, αυτό όμως δεν γίνεται».
Αναφερόμενος στην Ιρλανδική ηγεσία, δήλωσε ότι «εάν ένας πρωθυπουργός και ένας Ιρλανδός επίτροπος δηλώνουν ότι δεν κατανοούν τη Συνθήκη είναι φυσικό να πάρουν την αρνητική απάντηση. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιρλανδική ``ελίτ`` που δεν πήρε το θέμα σοβαρά και έλαβε την απάντηση που της αξίζει».
Ο κ. Μπεντίτ υπογράμμισε ότι εάν συνεχίσει να ισχύει η Συνθήκη της Νίκαιας, όλες οι χώρες χάνουν βουλευτές, εκτός από τη Γερμανία που κερδίζει με 99 βουλευτές. Με την καταψήφισή της η Ιρλανδία, είπε, χάνει πολλούς βουλευτές και θα έχει μικρότερη εκπροσώπηση στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον κ. Μπεντίτ οι λύσεις για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι οι εξής τρεις :
- «Εάν οι 26 χώρες επικυρώσουν την Συνθήκη, τότε οι Ιρλανδοί θα πρέπει να δηλώσουν τι θέλουν να κάνουν». Παρ' όλα αυτά οι Πράσινοι πιστεύουν ότι «οι Ευρωπαίοι χρειάζονται ένα κείμενο που να ορίζει «την Ευρώπη του 2008 και όχι του 1950». Χρειαζόμαστε την Ευρώπη, είπε, για ν' αντιμετωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση, την υποβάθμιση των κλιματικών συνθηκών, τις αναταραχές λόγω των πολεμικών συρράξεων στον κόσμο.
- Μία δεύτερη λύση επομένως είναι να τεθεί, ένα τέτοιο « κείμενο- αναφοράς « σε δημοψήφισμα σε όλους τους λαούς. Όσες χώρες το ψηφίσουν θα συνθέσουν την ΕΕ, όσες το καταψηφίσουν θα έχουν μόνο ελεύθερες οικονομικές συναλλαγές. Το ερώτημα σε αυτήν την περίπτωση για τον κ. Μπεντίτ είναι, εάν οι βασικές ιδρυτικές χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία ή η Ιταλία θα θελήσουν να συμμετέχουν σ' ένα τέτοια Ομοσπονδιακό σχήμα.
- Mια τρίτη λύση που υποστηρίζεται από τους Πράσινους είναι η πρόταση του Γερμανού υπουργού εσωτερικών κ. Σόλμπε να γίνει η εκλογή του προέδρου της ΕΕ με πανευρωπαϊκές εκλογές. Το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, δήλωσε ο κ. Μπεντίτ μπορούν με κοινή δήλωση ν' αποφασίσουν ότι οι Ευρωπαϊκές εκλογές θα γίνουν με δύο γύρους, οι χώρες να παρουσιάσουν τους υποψηφίους τους για την Προεδρία και όποιος είναι επικεφαλής στο Β' γύρο να ορισθεί ως πρόεδρος. Με αυτόν τον τρόπο κατά τον κ. Μπεντίτ δεν χρειάζεται ν' αλλάξουν οι Συνθήκες. Έτσι οι Ευρωεκλογές θα εξελιχθούν σε ένα ανοιχτό χώρο διαβούλευσης για το μέλλον της Ευρώπης, δήλωσε ο αρχηγός των Πρασίνων.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πολύ έξυπνο και καλό το άρθρο σου. Σε κάποια συμφωνώ. Για την Ευρώπη είναι συγκεκριμένα πράγματα που δεν μου αρέσουν. Το αν μας βοηθάει σε κάποια άλλα πράγματα φαίνεται με τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έκφρασης κτλ. Στην οικονομία, όμως, τα χαλάμε.
Προσωπικά νομίζω ότι το όχι της Ιρλανδίας ήταν πλήγμα για την τρέχουσα Ευρώπη αλλά όχι για μια άλλη πιο κοινωνικά υπεύθυνη Ευρώπη, υπευθυνότητα που θα προωθεί ποσοτικά την ισότητα.
Πάντως ομολογώ που κάθε φορά που διαβάζω άρθρο σου δυσκολεύομαι λόγω των πηγών σου. Έχεις διαφορετικές αναφορές από εμένα. Κάποτε θα τις εξερευνήσω καλύτερα.
Τα πολιτικά μου διαβάσματα, γενικώς, είναι ελάχιστα ακόμα.
Το προβλημα είναι ότι οι ανισότητες και η φτώχεια,αποδίδονται στην Ευρώπη.
Εν μέρει οι Ευρωπαικές πολιτικές είναι υπεύθυνες,αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ανήκουν στις εθνικές κυβερνήσεις.
Ετσι με κάποιο τρόπο χαλάει και η ευρωπαική προοπτική.
Ειλικρινά είμαι σε αμηχανία
Τα υπολειπα τα αντιλαμβάνομαι ως μπλακ χιούμορ..
Δηλαδή αν αξιοποιήσεις τις υποτιθέμενες άλλες πηγές,θα σε παρακολουθούμε από το κινητό??
Στην εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά του Νιξον( Α.Χοπκινς) ένας συμβουλος του προέδρου (Ν.Σαδερλαντ) λέει σε μια στιγμή: ''Δυστυχώς για την δημοκρατία, δεν χρειάζεται να πεισθούν πολύ για τις αποφάσεις μας...''
Η φράση αποτυπώνει εξαιρετικά την σημερινή παγκόσμια δημοκρατική version των κοινωνιών. Το Δημοκρατικό Παράδοξο των ισχυρών μειοψηφιών,γεννάει αδιέξοδα ή λύσεις.Πιστέυω οτι το ιρλανδικό οχι, αποτελέι πυροτέχνημα ψευδοισχύος της λαικής βούλησης για βαρύγδουμες διακυρήξεις,συνθήκες,συντάγματα, που πλαγίως θα εξυπηρετήσουν το πολυεθνικό και τραπεζικό λόμπι που κυβερνάει στις Βρυξέλλες.
Πωωωωωωωω!!!
Είμαι άσχετος και δεν τα πιάνω όλα. Το παλεύω. Όσο για τον Τζόις, τον πάλεψα. Ήμουν και τρία χρόνια άνεργος. Αλλά μου έκανε λαδιές. Κάθε φορά, που τον άφηνα για λίγο, έπρεπε να τον αρχίσω από την αρχή. Και με καθήλωνε με τις ώρες πάνω σε απίστευτα πράγματα. Έχω τάξει στον εαυτό μου, να το τελειώσω, πριν πεθάνω.
Όσο για την Ευρώπη. Με μπερδεύετε.
Με μπερδεύει.
Δεν την ψηφίζω. Δεν είναι δική μου. Την θέλω, σαν συλλογική ιδιοκτησία.
Να κερνώ καφέ σε έναν Τσέχο, μιλώντας του για τον Οδυσσέα και τις ιστορίες που άφησε πίσω του και να μου τάξει ξενάγηση στην Πράγα. Κι ας μην πάω ποτέ.
@elias
Πυροτέχνημα όχι.Κάτι μας λένε οι Ιρλανδοί.Η φιλολογία μετά που φαίνεται λίγο της "πυρκαγιάς"
@odyssey
Και ποιος αληθεια τον διάβασε??
Και τι νόημα έχει να πεις ότι τον διάβασες?
Δεν την ψηφίζεις γιατί δεν είναι συλλογική,και εγώ (ο οποισδήποτε εγώ) δεν την ψηφίζει γιατί δεν είναι αρκετά εθνική.
Καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πώ?
Κάτι δεν μου πάει καλά στα μεγάλα ΟΧΙ μεγάλα ΝΑΙ.Πλακώνει πολυκοσμία σαν την μαραλία στο Μύρτο,και δεν ξέρουμε ποιος με ποιόν.
Η Πράγα φίλε μου είναι πιο κοντά από την Πάργα.Ενας αναγραμματισμός και έφτασες.Ασε που τα απ'ευθείας ferry της Σάμης μωρέ σε συο μερούλες οτο στοπ θα φτάσεις.Ασε που έχει και καλύτερες δουλείςς από την Kreeka Vabarik
Αφού θυμόσουν ρε μπαγάσα ότι η 16η Ιουνίου είναι η Bloomsday και το συνδύασες με το δημοψήφισμα είσαι πολύ μπροστά!
Λίγα προσωπικά για το όχι:διαβάζω σε πολλά αξιόλογα ιστολόγια για την αποτυχία του πειράματος της ΕΕ, για την ολιγαρχία των κυβερνήσεων κ.ο.κ.Μόνο σε μένα φαίνεται πασιφανής η αποτυχία του δημοψηφίσματος ως δημοκρατικού θεσμού;Μόνο εγώ βλέπω ότι το όχι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ένδειξη φόβου των συντηρητικών εθνικοθρήσκων Ιρλανδών(θα έχεις διαβάσει και τους "Δουβλινέζους" οπότε με πιάνεις)που ένιωσαν να αμφισβητείται ο νόμος για τις εκτρώσεις;Μόνο εγώ βλέπω το δημοψήφισμα ως την απόλυτη έκφραση λαϊκισμού;
John
Νομίζω ότι έχεις συλλάβει το νόημα της ανάρτησης για την Ιρλανδία,αλλά και της επόμενης.
Δημοψηφίσματα χωρίς σύνθετους θεσμούς και αντίρροπους αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας,οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον πιο χυδάιο λαικισμό.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανάρτηση μου για Παπαγιαννάκη
Τι καλά που δεν είμαστε τόσο μονοι,μεσα στο απλοικό ιστοχάος.
Το τι βουκολικό δράμα διάβασα μετα την Ιρλανδία δεν λέγεται.
Post a Comment