GREEK POLICE KILL PAKISTANI REFUGEE

On Sunday October 26, thousands of immigrants have sought to apply for asylum in Foreigners Department in Petrou Ralli. Faced with the state violence, allegedly for «to join the queue». The zeal displayed by the guards of "order and security" led to the assassination of Montaser Mohammed Ashraf, after a brutal police chase, and the serious injury of 15 other migrants. Despite the usual activation of the state conceal and fanciful press of uniformed fascists, the testimony of the injured do not allow questioning of the events.

Υπόθεση Σταλιν.Ο Μοντέρνος και μεταμοντέρνος πολιτικός λόγος του ΚΚΕ

Και ξαφνικά η Αριστερά γυρίζει καμιά πενήντα χρόνια πίσω και συζητά για τον Στάλιν.Αφορμή οι θέσεις του ΚΚΕ ,για την ανάλυση των συμβάντων του «υπαρκτού» που ορίζουν ως κομβικό σημείο των εξελίξεων την αποχώρηση του Στάλιν από το προσκήνιο.

Εχουμε από καιρό την πεποίθηση ότι το ΚΚΕ εμφανίζει μια εντυπωσιακή αντοχή,που σχετίζεται με την ικανότητα αυτού του κόμματος να εκπροσωπεί πολιτικά αλλά και αισθητικά με ένα αυθεντικό «εμπειρικό» αδιαμεσολάβητο τρόπο.Σε αντίθεση με τον πιο διανοητικό και εκλεπτισμένο λόγο του Συριζα,που αναφέρεται (από ότι δείχνουν οι μετρήσεις) σε άλλες μερίδες της μισθωτής εργασίας,το ΚΚΕ κυρίως λόγω της εκπληκτικής Παπαρήγα,έχει ένα λιτό σαφή αλλά όχι μονοκόματο λόγο.Οι ελιγμοί δεν λείπουν από το ΚΚΕ,τουναντίον έχει τρομερή ευελιξία ,που πιθανόν υποκρύπτεται από την λαικότροπη απλη ρητορία.

Η επαναφορά του ζητήματος Στάλιν και ο τρόπος με τον οποίο αυτό γίνεται είναι άλλη μια απόδειξη του πολιτικού ενστίκτου αυτού του κόμματος.

Είναι σαφές ότι η υπόθεση αυτή έχει μια διπλή λειτουργία

Κατ’αρχάς ως ζήτημα «ζωής» για την ιστορικότητα του κόσμου του ΚΚΕ,όπου αναζητείται μια λογική εξήγηση των φαινομένων του 89,σε συνάρτηση με όλη την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος.Πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα ουσιαστικής αυτοσεινηδησίας και ενδοσκόπησης ,βιωματικού και όχι φιλολογικού χαρακτήρα ,καθώς για την υπεράσπιση του «σοσιαλισμού» η αριστερά έχει καταθέσει ζωές, και προσωπικές θυσίες.Ανθρωποι και όχι αριθμοί πήγαν φυλακή,εξορίστικαν απομονώθηκαν ,πόνεσαν.

Ερχεται το ΚΚΕ με είκοσι χρόνια καθυστέρηση και διατυπώνει μια συνεκτική θεωρία για τα γεγονότα.Θεωρώ ότι στην προσπάθεια του το ΚΚΕ να παρουσιάσει μια αδρή γραμμική ανάλυση, επιλέγει την κεντρικοποίηση του φαινομένου Στάλιν όχι σαν περιεχόμενο ,αλλά σαν σημείο κορύφωσης του δράματος .Το ΚΚΕ εντίμως και με συνέπεια αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα από μια αδρότητα μια καθαρότητα χρωμάτων και εικόνων,και στον πίνακα αυτό ζητάει μια κεντρική φιγούρα.Και την βρίσκει στον Στάλιν.

Μεταξύ μας η θεωρία αυτή έχει τα θεμέλια της.Το ισχυρότερο επχείρημα είναι η αδιαμφισβήτητη ανάπτυξη και ενδυνάμωση της ΕΣΣΔ μέχρι το 1950,σε ρυθμούς αδιανόητους για την εποχή.Η υπόθεση εργασίας ότι η αχανής αυτή χώρα μπορούσε να αναδιοργανωθεί περνώντας σε μια άλλη φάση ανάπτυξης όντας σε μια ζοφερή «σταλινική» καταπιεστική δομή δεν στέκει.Το εγχείρημα Σταλιν έχει εγγενή στοιχεία μοντερνισμού,πολιτικής συναίνεσης και γι’αυτό πετυχαίνει.

Μεχρι εδώ όμως.Η εγγενής αδυναμία του ΚΚΕ να απεμπλακεί από μια μαρξιστική οπτική τύπου «ακαδημίας της ΕΣΣΔ» και να αναζητήσει μια πολλαπλή και πολυπρισματική ανάλυση του φαινομένου,το εμποδίζει να ορίσει τις περιφειακές και ασύμπτωτες συντεταγμένες ,και το οδηγεί αναγκαστικά σχεδόν νομοτελειακά στην αναζήτηση του «κόμβου»

Με λίγα λόγια το ΚΚΕ έχει δίκιο ,διηγούμενο μια πολιτική ιστορία,αλλά έχει κάνει το λάθος πριν,προσπαθώντας την αφήγηση με το «μια φορά και ένα καιρό»

Η απόδοση στο ΚΚΕ ενός «ολοκληρωτικού Σταλινισμού» είναι άστοχη,υποβολιμαία και με πολιτικά κίνητρα συγκυρίας.Το ΚΚΕ δεν είναι σταλινικό ,σε καμία περίπτωση (έστω και να κάποιοι εντος το θέλουν) .Το ΚΚΕ είναι λαικό ελληνικό κόμμα και διαλέγεται με την κοινωνία μέσα από τους ρυθμούς και δρόμους του αδρού ρεμπέτικου,και του δημοτικού παραμυθιού.Η αδρότητα ορίζει τον Σταλιν.

Η ανάλυση του ΚΚΕ δεν είναι σε καμία περίπτωση εξ’ορισμού απορριπτέα,είναι μια από τις πολλές λογικοφανείς εκδοχές.

Στο σημείο αυτό αρχίζει και ο αναπάντεχος μεταμοντερνισμός του κόμματος αυτού.

Η επιλογή Στάλιν το 2008, οταν απευθύνεται οχι στο εσωτερικο του ,αλλα στην κοινωνία έχει ένα χαρακτήρα διαγώνιου χιούμορ,αφαιρετικής διαφήμησης λεπτεπίλεπτης ειρωνίας.

Τι είναι ο Στάλιν το 2008 σαν πρόσληψη στην δρώσσα πραγματικότητα;

Κατ’αρχάς είναι η ηρωίδα του τελευταίου Indiana Jones ,που με απ’ευθείας εντολή του κλέβει τα απόρρητα όπλα στην Νεβάδα.
Είναι ακόμη μια εκπληκτική βουκολική φιγούρα ,που παραπέμπει στον χωρικό που πάει στον Χαρδαβέλλα για να παραπονεθεί ότι έχασε τα λεφτά της επιχορήγησης στο καζίνο της Ξανθης.
Ο Στάλιν σαν φιγούρα παραπέμπει σε ένα αστερισμό γκροτέσκο,κυνικό,παράδοξο.
Περίπου ο Κρίστοφερ Λη της πολιτικής .
Μπορούμε να ορίσουμε το ίδιο για τον Χίτλερ.Ούτε μια στο τετράκις εκατομμύριο!

Αρα η επιλογή Στάλιν ,από πλευράς ΚΚΕ έχει και μια διάσταση επέμβασης στις πιο σύγχρονες πλευρές της δημοσιότητας.Είναι ο απόλυτος πολιτικός μεταμοντερνισμός.

Μωρέ δε παει να πληρώσουν οι άλλοι τους διαφημιστές ,έρχεται η Αλέκα και οι σύντροφοι και τα καταφέρνουν με ένα σμπαρο δυο τρυγώνια.

Κάθαρση και δημοσιότητα.

Το δεύτερο πραξικόπημα των ΗΠΑ κατά της παγκοσμιοποίησης

Η προσπάθεια να συγκροητηθεί μια παγκόσμια ηγεμονία είναι σε κρίση.Το αμερικάνικο πραξικόπημα κατά της αυτοκρατορίας απέτυχε.Το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση άλλων πόλων που αποτρέπουν τους Αμερικάνους να μετακινηθούν σε θέσεις που τους παρείχαν τα πλεονεκτήματα ,που απελάμβαναν μέχρι τώρα,στην διεθνή σκηνή.
“Good Bye Mr.Socialism”A.Negri p.131

Οι ακροάσεις στην Αμερικανική Γεουσία συνεχίζονται, και δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμες στο ευρύ τηλεοπτικό κοινό.Οποιος είχε την ευκαιρεία να τις δει από κάποιο διεθνές δύκτιο,είχει την αμερικανική αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο.
Ενας αυστηρός θεσμικός έλεγχος στην Γερουσία,αποκαλύπτει εκ των υστέρων ,ότι δεν υπήρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος στα παράγωγα των στεγαστικών δανείων.
Ο Δ.συμβουλος της Moody’s τρεμάμενος και με σαρδαμ,αποκαλύπτει ότι οι αξιολογήσεις του είχαν μεγάλες αβεβαιότητες,γνωστές σε όλους τους ειδικούς αλλά ποτέ δεν πυροδότησαν τον μηχανισμό ουσιαστικής απόρριψης.
Πριν λίγες εβδομάδες ο κυνικός Flud της Lehman χωρίς σαρδαμ,δεν εύρισκε τίποτα το μεμπτό στις πρακτικές της εταιρείας του,αλλά εμμέσως κατηγορούσε τiς αρχές που δεν τον διευκόλυναν,στο πρότυπο της πιο κρατικοπαρεμβατικής πολιτικής.
Ατελείς έλεγχοι, αντιφατικές προσδοκίες ,εκφράζουν την κρίση στις ΗΠΑ.Κατα πάσα πιθανότητα η κρίση θα διογκωθεί και θεσμικά καθώς το αμερικανικό σύστημα δεν δείχνει να έχει κανένος μηχανισμό λογοδοσίας που τουλάχιστον θα απαξίωνε τους υπευθύνους.
Οι κρίσεις που δεν έχουν εξατομικοποιημένους υπόλογους και ευθύνες,είναι ο πυρήνας της παρακμής της ολικής καταβαράρθρωσης.Οι φίλοι μας αμερικάνοι δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς τους περιμένει.
Μετα το Ιρακ,οι Αμερικάνοι προχώρησαν σε ένα ακόμη πραξικόπημα κατά της παγκοσμιοποίησης.
Το πολύπλοκο φαινόμενο μιας δυναμικής εξάπλωσης του εμπορίου,της διασποράς της τεχνολογίας,της ενσωμάτωσης εκατομμυρίων ανθρώπων στον παγκόσμιο «ενεργό» πληθυσμό,δέχεται ένα σοβαρό πλήγμα από αυτούς που η δημόσια πρόσληψη τοποθετεί ως κινητήριο μοχλό του.
Και βέβαια η δημόσια πρόσληψη αρέσκεται πάντα στην μορφή της ευθύγραμμης ιστορίας,και των ετικκετών.
Η ιστορική περίοδος μετά το 89 ,ονομάζεται «νεοφιλελευθερισμός» αλλα οτιδήποτε δεν κατανοούμε ονομάζεται «νεοφιλελεύθερη» πολιτική,ανεξάρτητα αν την τελευταία εικοσαετία, η παγκόσμια οικονομία και πολτική ζωή γνώρισε πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης,επέκταση των δημοκρατικών θεσμών, απονομιμοποίηση του αυταρχισμού .Βέβαια ανα πάσα στιγμή μπορείς να διατυπώσεις τις αντιρρήσεις για την ατέλεια των κατακτήσεων,και άλλωστε αυτές οι αντιρρήσεις γονιμοποιούν το σύστημα,αλλά αυτό απέχει πολύ από την ιδεοληψία Παγκοσμιοποίηση= «νεοφιλελευθερισμός»=ΗΠΑ.
Κι’ομως οι ΗΠΑ κατάφεραν και επέτυχαν ένα (ας ελπίσουμε μη θανατηφόρο) κτύπημα κατά της νέας παγκόσμιας δυναμικής.
Αν κάτι μένει από την ιστορία αυτή είναι η ανάγκη η παγκοσμιοποίηση,να προχωρήσει και να διευθετηθεί.
Βέβαια ο λαικισμός συνεπικουρούμενος με τα υστερικα ΜΜΕ,ήδη δημιουργούν το νέο ιδεολογικό περιβάλλον με τις κλασσικές συνταγές:Τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό «πραγματικής» και «εικονικής» οικονομίας,την υπόρρητη νοσταλγία του μικρόκοσμου των οικονομικών της τοπικής αυτάρκειας,τον ευρύτερο εγκλεισμό.
Κι όμως όλα δείχνουν ότι οι λύσεις βρίσκονται «εξώ» και με τους «άλλους»
Η Ευρώπη να αποκτήσει την πολιτική της ολοκλήρωση ,και ας στεναχωρηθούν οι αφελείς του Ιρλανδικού οχι.
Οι Κινέζοι δεν μπορούν να συνεχίζουν να προστατεύουν τις εξαγωγές τους με την τεχνητή ρύθμιση του νομίσματος τους,και να λογοκρίνουν τους bloggers.
Οι Αμερικάνοι να αποκαστήσουν τους πραγματικούς ελέγχους στα παράγωγα και τέλος πάντων οι δανειζόμενοι ακούνε τους δανειστές τους
Κλπ κλπ κλπ.

Σσσσ....Σιγα μην μας ακούσει κανείς.Το G 20 συνεδριάζει σε 24 ημέρες........

Στις 15 Νοεμβρίου μαζεύεται η περίφημη G20 (οι μεγαλύτερες οικονομίες,αλλά και το ΔΝΤ,η Παγκόσμια Τράπεζα κλπ),για να συζητήσει σχεδόν τα πάντα στην νέα αρχιτεκτονική των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών θεσμών.(κλικ στον τίτλο) Μάλιστα αυτό γίνεται με αυτήν την σύνθεση για πρώτη φορά.

Είναι σίγουρο την ώρα αυτή προετοιμάζονται κείμενα, πολιτικές ,ρυθμίσεις ,προτάσεις ,που υποκρύπτουν αντιθέσεις και συμβιβασμούς.Κατά λάθος είδα σε μια τηλεόραση συζήτηση ειδικών από Ινδία,Βραζιλία,Αγγλία για το θέμα,και τρόμαξα.

Πρόκειται για περίπλοκες διαπραγματεύσεις με το απόλυτο διακύβευμα την παγκόσμια οικονομία, που διεξάγονται εν κρυπτώ την ώρα που η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα ασχολείται με τον Εφραιμ, και το ΚΚΕ έχει βάλει αυτογκόλ με τον Στάλιν,και ο Σύριζα κάνει πρόβα για το χοροθέατρο «College» .Α ξέχασα αποδείκτηκε και ότι ο "νεοφιλελευθερισμός" κατέρρευσε χωρίς βέβαια αυτός να το ξέρει ούτε καν ο Poulson(το τι ακριβώς κατέρρευσε θα το πούμε αλλού).

Να πω την καθαρή αλήθεια από όσους θα μαζευτούν,μόνο τον Λούλα της Βραζιλιας τον Μπράουν και τους Ινδούς εμπιστεύομαι.Εκφράζουν με κάποιον ατελή τρόπο,τις κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές που ανοίγουν δρόμους.Η ιστορική σκεπτόμενη Αριστερά της μεγαλύτερης οικονομία της Λ.Αμερικής,(που δε κάνει τσακπινομαγγιές όσο ανεβαίνει το πετρέλαιο,και ποιος ξέρει τι θα κάνει τώρα που πέφτει),η τολμούσα Σοσιαλδημοκρατία ,και η μεγαλύτερη εκρηκτική Δημοκρατία του Πλανήτη.

Βέβαια θα δούμε και Ομπάμα ,αλλά θα είναι δέκα μέρες μετά τις εκλογές και κανείς δεν είναι σίγουρος τι θα γίνεται ακριβώς με τους τεχνοκράτες του.

Και σε όλο αυτό το σκηνικό οι πολίτες του πλανήτη απουσιάζουν.Απουσιάζουν και ως κατεύθυνση.Τι ακριβώς από όσα αποφασιστούν μπορούμε να εγκρίνουμε ή να διαφωνήσουμε .

Άγνωστο.

LEFT LIBERAL SYNTHESIS

Οι θεσμοί της ιδιοκτησιας, οπως υφισταται επι του παροντος, ειναι δύσκολα αποδεκτοί ως τελειοι.

Δεν υπαρχει κανένας λογος να υποθεσουμε οτι οι ιδιαιτερες μορφες τις
οποίες εχει λάβει η ιδιοκτησία στο συγχρονο κοσμο ειναι τελεσιδικη.

Οι παραδοσιακες εννοιες των δικαιωματων ιδιοκτησιας, επιδεχόνται αλλαγές , των οποίων ο περίπλοκες δεσμες και οι πιο αποτελεσματικοί συνδυασμοι δεν εχουν ακομη ανακαλυφθει σε ολους τους τομεις.

K.Marx (H Αγια Οικογένεια σελ 88)

Και βέβαια τέτοιο τσιτάτο του Μαρξ δεν υπάρχει,αλλά δε θα έπαιρνε και κανένας χαμπάρι ότι είναι ένας αυτούσιος ύστερος Hayek (Fatal Conceit 1988 σελ 39 στο πρωτότυπο) ,τον οποίο σε ευρεία ερμηνεία θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ως μια ριζική κριτική προς την ατομική ιδιοκτησία,και την ανάγκη (κατά Μαρξ) ή την πιθανότητα (κατά Χάγιεκ) να πάρει ριζικά διαφορετική μορφή.

Αυτού του είδους οι εξυπνάδες μπορούν να καταλάβουν ένα μεγάλο κείμενο αλλά τέλος πάντων το ιστολόγιο λίγο από έρευνα λίγο από την απρουπόθετη οπτική του (κατα Κονδύλη «απόφαση») είναι πεπεισμένο ότι:
Η Αριστερά στην πιο κλασσική Μαρξιστογεννή εκδοχή της είναι ριζικά φιλελεύθερη,αλλά και ο Φιλελευθερισμός στις πιο αυθεντικές νέες εκοδοχές του (Hayek,Nozick) είναι εγγενώς μια ριζοσπαστική προοδευτική θεωρία

Το πρόβλημα είναι ότι ενώ οι ιδέες ,η θεωρία,είναι πολυδαίδαλη ,πολυπρισματική αλλά ουσιαστικά αυτόνομη, η πολιτική πράξη αναζητώντας εκ των υστέρων μια «απολογιτική» τεκμηρίωση διαβάλει και απλουστεύει την θεωρία,οικειοποιούμενη ότι θέλει.Και καλώς γίνεται.
Μια απόλυτη πραγματοποιημένη θεωρία είναι ζοφερή τρομοκρατία.Οι παραδρομές και οι αποκλήσεις δημιουργούν τις συνθέσεις και τα συμβάντα.

Διάβασα σε κατα τα άλλα εξαιρετικό και τεκμηριωμένο κείμενο ότι η φτώχεια αυξάνει στις ΗΠΑ,ως απόδειξη της κατάρευσης του φιλελευθερισμού. Δεν αμφισβητώ τον συλλογισμό,αλλα είναι ισόμορφος με τον συλλογισμό που θα έκανε κάποις στην Καμπότζη και έχει την εμπειρία Πολ Ποτ.Ο Μαρξισμός είναι η θεωρία της βίαιης κολλεκτιβοποίησης του αποχωρισμού παιδιών γονέων,του τρόμου.

Μια ημερίδα που ασχολείται με τον Φιλελευθερισμό και την Αριστερά δεν μπορούσε παρά να μας αφορά.

Την παρακολουθήσαμε και ανακαλύψαμε ότι τα στερεότυπα δυστυχώς διατηρούνται

Οι έγκριτοι καλεσμένοι αναφέρονται στις έννοιες Αριστερά Φιλελευθερισμός ως συμπαγή ενιαία σώματα ιδεών ,τα οποία πρέπει να διαλεχθούν αντιστικτικά,ενώ το LLS (εν γνώσει ότι κυκλοφορούν εισαγγελείς και το Αιγινήτειο διανυκτερέυει κάποιες μέρες) θεωρεί ότι μια ενδόρρηξη και στα δύο αυτά σώματα έχει ήδη διετελεστεί,και αναζητούμε νέα μαγματα ιδεών και πολιτικών προοπτικών.


Ο Ζιζεκ στο τελευταίο κεφάλαιο του “Lost Causes” περιγράφει αναλυτικά τις οκτώ περίπου στρατηγικές που διαμορφώνει η Αριστερά (πολλοί δεν προσεξαν ότι σ’αυτές περιλαμβάνει και τον Μπλαιρικό τρίτο δρόμο,για τον οποίο οι Δραγασάκης Μουζέλης κα απεφάνθηκαν ότι τελείωσε..)ενώ για τους φιλελεύθερους το χάος είναι απόλυτο.

Ας δούμε μερικές όμως αντιφατικές συνάφειες Αριστεράς Φιλελευθερισμού.

Κατ’αρχάς για να αποφορτίσουμε την κουβέντα ,αίροντας οποιαδήποτε υποψία ότι καταθέτουμε δα κάτι το πρωτότυπο,η Φιλελεύθερη Αριστερά υπήρξε στην Ελλάδα,νομίμως ως κόμμα με βουλευτές στο κοινοβούλιο από το 1950 έως το 1958.Είναι το μεγαλύτερο νόμιμο κόμμα εντος της πολυτασικής ΕΔΑ ,με πιο ονομαστούς τους Χατζήμπεη και στρατηγό Μαντακα επιφανέστατους ηγέτες του ΕΑΜ.

Αφού λοιπόν ηρεμήσουμε και δούμε ότι οι συνθετότηες δεν προέκυψαν και πρόσφατα ας δούμε τα εξής.

Και τα δύο ρεύματα έχουν μια εκλεκτική συγγένεια με τις κρίσεις.

Με μια έννοια και οι δύο βλέπουν τις κροινωνικές κρίσεις από την αποφορτιστική λυτρωτική πλευρά τους.Είναι κατα περίεργο τρόπο τα δύο ρεύματα που θα δεν βασισθούν στο αξιακό πλαίσιο μιας σταθερότητας ,μιας «νοικοκυροσύνης».Είναι ρεύματα δυναμικής συγκρουσιακής λογικής.
Η αριστερά το έχει ως ιστορική παρακαταθήκη στο πολιτικό επίπεδο,που όμως αμβλύνεται καθώς έχουν αρθεί οι πολιτικές ανωμαλίες ,και ο φιλελευθερισμός έχει τέτοιες πλευρές στην Αμερικάνικη αναρχοφιλελευθερη μουτουαλιστική εκδοχή του,αλλά και στον τρόπο που αντιμετωπίζει την οικονομία,ως εγγενώς κρισιακή κατάσταση.

Αλλα ρεύματα όπως η Σοσιαλδημοκρατία ή Συντηρητική Κεντροδεξιά, αναγκαστικά αναπνέπουν πάνω στην ατμόσφαιρα τηε μέγιστης δυνατής γαλήνης,της ισσρροπίας ,των συμβιβασμών.

Τέλος η Ακρα Δεξιά φλερτάρει και αυτή με την απόλυτη πολιτικοποίηση αλλά ,το αξιακό της πλαίσιο είναι στον αντίποδα.

Υπάρχουν όμως και άλλες ομοιότητες.Και αφορούν στον ελλειματικό τρόπο που η κάθε πλευρά αναγνωρίζει την άλλη

Ενώ η Αριστερά εξ’αιτίας του αντικειμενικά πιο κινητικού ακροατήριου της (που βεβαίως έχει μετακινηθεί από το βιομηχανικό προλεταριάτο,σε άλλες ομάδες)και της παράδωσης της ,έχει εγγενώς την τάση της σχισματικότητας της ενδοπολεμικής ,της θεωρητικής αναζήτησης, περιέργως πως ,αντι να μελετήσει φιλελεύθερες θεωρήσεις ως αυτόνομα περιγράμματα ιδεών ,που θα εμπλούτιζαν μια αμφισβητησιακή λογική,τα περιεργάζεται ως απολογητικά μιας πολιτικής.

Στο LLS εχουμε ανακαλύψει κείμενα και λογικές των Nozick Hayek ,που δεν μπορούν να αγνοηθούν και να παραδίδονται «αυτανδρα» στην κάθε κυρα Θάτσερ.

Επι παραδείγματι στον Hayek η ελεύθερη αγορά ,δεν ορίζεται μεταφυσικά ως προυπόθεση,αλλά απόλυτα εργαλειακά ως μηχανισμός εγγύησης της πολυμορφίας και κοινωνικής ποικιλότητας ,που αυτές ορίζονται ως επιδιωκόμενες.Αυτό είναι τελείως «αριστερό» και εξαιρετικά επίκαιρο



Τα ίδια και χειρώτερα ισχύουν για τον Nozick του οποίου η περιγραφή των δικαιωμάτων ως δέσμες τεχνικών διευθετήσεων πάνω σε άλλα δικιαώματα παρέχει μια τελέιως μαρξιστική υλιστική θεώρηση.Τέλος ο υλισμός της συνάντησης του ύστερου Αλτουσερ έχει πολλά μα πάρα πολλά με την «αυθορμησία» του Hayek,και έχει στείλει για το αρχείο όλες τις ντετερμινιστικές απόψεις.

Αντιστοίχως οι Φιλελεύθεροι ,εγκλωβισμένοι στην ιστορική πραγματικότητα της ΕΣΣΔ,αρνούνται να δουν την οδυνηρή περιπλοκή που βρέθηκε η νεαρή επανάσταση,και αυτομάτως χρεώνουν την πολιτική ανωμαλία στον Μαρξισμό,αποσιωπόντας τελείως τον εντυπωσιακά φιλελεύθερο Λενιν της ΝΕΠ και το καταπληκτικό του σχέδιο που έμεινε ημιτελές.

Είναι σαφές ότι οι πολυδαίδαλες πολυσχιδεις κοινωνίες που ζουμε είναι αδύνατο να βολευτούν με απλοικές αναγωγές και λατρίες της ευκολίας.

Μια ορισμένη κριτική των αριστεροφιλελεύθερων ιδεολογικών μαγμάτων που γίνεται από μια άλλη εξ’ίσου ενδιαφέρουσα (στην μορφή της,αλλά όχι στις αξίες που δεν μας αφορούν) συμβίωση των ιδεολογικών ρευμάτων της πρωτοκεθεδρίας της τοπικής κοινότητας ως εγγυητή της προόδου και της αλλαγής,κατα βάθος έχει δίκιο.

Οταν κατηγορεί την Αριστερά ως κοσμοπολίτικο φλέρτ του «νεοφιλελευθερισμού» έχει δίκιο στην εξωτερική περιγραφή,αλλά κάνει λάθος γιατί αδυνατεί να δει την εκρηκτική ικανότητα των δεσμών ιδεών.
Και βεβαίως η ίδια απλουστευτική λογική θα μπορούσε να απαξιώσει εκ προιμίου αφοριστικά τις αντιστροφες ιδεολογικές συγγένειες.

Υπάρχει βεβαίως το θεμελιώδες θέμα για την οικονομία,όπου η Αριστερά προφανώς διεκδικεί την ανατροπη του ΚΤΠ,ενώ οι φιλελεύθεροι αποζητούν την μόνο νευραλγικού χαρακτήρα εμπλοκή του κράτους.

Ας είμαστε ειλικρινείς

Το έργο του Μαρξ,ανήκει στις παραδώσεις της ανθρώπινης επινόησης και ιδιοφυίας, καθώς περιγράφει κριτικά τις ενδογενείς αρρυθμίες και ανισομέρειες του συτήματος,αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι δίνει οδηγίες για την κατεύθυνση της υπερβασης.Οσοι έχουν την ελάχιστη επαφή με την μαρξιστική μελέτη,βεβαίως γνωρίζουν ότι θεμελειώδεις εννοιολογικές βάσεις του μαρξισμού ευρίσκονται (εντός αριστεράς) υπο διαρκή αυτοέλεγχο και αναδιατύπωση.Τίποτε δεν είναι οριστικά τεκμηριωμένο.

Πέραν τούτου οποιος νομίζει ότι συμπωματικά οι δύο αυθεντικές σοσιαλιστικές επαναστάσεις ,μέσω ΝΕΠ ή Τενκ ,ασχολούνται με την ελεύθερη οικονομία,γιατί κάποιος «αναθεώρησε» μάλλον αρέσκονται σε ευκολίες.

Ας το πούμε με ένα παράδειγμα.Το ότι ο Νιτσε μας απέδειξε τον εξωτερικό και εν πολλοίς «εξωηθικό» χαρακτήρα της ηθικής,αυτό δεν σημαίνει ότι έχει άδικο ούτε ότι μπορεί να σταθεί μια κοινωνία χωρίς ηθική.Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι ενδογεννώς αυτοκριτικές ,μεταλασσόμενες ,εσωτερικεύοντας ακριβώς τις οξείες απόλυτες κρτικές.Ο Ζιζεκ έχει ακριβως περιγράψει την φύση του καπιταλισμύ ως συστήματος που ενδογεννως υπερβαίνει τα εσωτερικά του εμπόδια,και τα οποία είναι ακριβώς η συνθήκη αναπαραγωγής του.

Αντιστοίχως το ότι ο ΚΤΠ έχει εγγενώς την τάση να διαφοροποιεί ,αυτό δεν σημαίνει ότι ένας αρχαικός εξισωτισμός μπορεί να μας σώσει.
Παράλληλα όμως ο Μαρξ είναι απόλυτα έγκυρος στην διατύπωση ενός πλαισίου ενοιών που εξηγεί τους εσωτερικούς νόμους

Στο LLS μας αρέσει πολύ ο Romberto Unger.Αξιοποεί όλη την Μαρξιστική οικονομική ανάλυση ,ως εργαλείο κατανόησης της σύγχρονης πραγματικότητας ,προσφέροντας λύσεις που αξιοποιούν τα επιτεύγματα των ανοικτών κοινωνιών και οικονομιών.Ακόμη και οι επεξεργασίες του Negri,του Ρούση ,στην κατεύθυνση του ορισμού του κομμουνισμού ως απότικο ενός «τεχνολογικού» momentum ,δείχνουν το δρόμο για την επεξεργασία επινόηση νευραλγικών θεσμών και διαδικασιών,μακρυά από την κοινότοπη αναφορά του σοσιαλισμού μιας χαλαρής απλότητας του μεγάλου κράτους..Ο Haeyk εχει δίκιο οι κοινωνίες είναι οργανισμοί και όχι οργανώσεις και οι συγχρονες εξελίσσονται προς συνθετότερες και πιο διαδραστικές μορφές,που απαιτούν νέες «λεπτές» ρυθμίσεις.

Με την έννοια αυτή η αναζήτηση του σοσιαλισμού μέσω της δημόσιας απρόσωπης ιδιοκτησίας,και όχι μέσω της ενεργητικής επινόησης υβριδιακών καινοφανών μορφών ατομικοτροπης ιδιοκτησίας,μάλλον αποτελεί ενός τύπου απόσυρση της αριστεράς από τον ορισμό του ορατου μέλλοντος.

Πολλώ μάλλον που όλες οι εμπειρικές μελέτες δείχονουν (Sen) ότι η διαφάνεια στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα ,σε συνδιασμό με τον πολιτικό φιλελευθερισμό έχουν μόνο θετική επίπτωση στις αναπτυσσόμενες χώρες.Η ιδέα ενος αρχαικού κολλεκτιβιστικού σοσιαλισμού στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν είναι καν νοητή,η δε έσχατη λατινομανία της Αριστεράς,ξεχνά ότι η Βενεζουέλα (κύριος μόχλος) αντλει αυτήν την δυναμική εξ’αιτίας ενός μονοδιαστατου οικονομικού πλεονεκτήματος του πετρελαίου.

Ακόμα και στα θεμελιώδη ζητήματα των λεγομένων ιδιωτικοποιήσεων, υπηρεσιών που ανήκουν στο κράτος, οι διαφορές δεν είναι κάθετες.Καμία αριστερή δύναμη δεν αρνείται την επιχειρησιακή ανάπτυξη των υπηρεσιών στην αρχή της μέγιστης απόδοσης,και δυστυχώς η επιχειρησιακή οργάνωση είναι μια θεωρία που αναπτύχθηκε και αναπαράγει δομές που αναδύονται στην ελευθερη οικονομία.Η ίδια η φύση μιας οργανωτικής απόδοσης παραπέμπει στην εμπειρία της ιδιωτικής οικονομίας και όχι το αντίστροφο.Ο ισχυρισμός του Αλαβάνου για μια ανταγωνιστική Ολυμπιακή «οπως η Aegean» ,προφανώς προυποθέτει την αντίστοιχη δομή λειτουργία κλπ.και συνεχή ανταγωνισμό.Απο εκεί και πέρα το Δημόσιο ή Ιδιωτικό με μεγάλη φορολογία ή ελεγχόμενη αδειοδότηση είναι ψευδοδίλλημα.

Εχουμε δημοσιεύσει στο LLS ,μια καταπληκτική ανάλυση του P.Virno ,πρωταγωνιστή του κινήματος αυτονομίας στην Ιταλία και ενεργού αριστερού πολίτη,όπου ακριβώς αναδιεκνύεται η επιχειρηματικότητα ως αυτόνομη ανθρώπινη δράση,που προφανώς παραπέμπει και στο αναπάντητο ερώτημα,αν το επιχειρείν είναι έννοια της «συντήρησης»

Αρα λοιπόν και στον οικονομικό τομέα,δεν μπορούμε να δούμε ,αλληλοαποκλεισμούς αλλά μια τάση «εμβολιασμού» ενθεν κακειθεν.

Οι συντονισμοί είναι λοιπόν πολλαπλοί.

Βέβαια η τρέχουσα πολιτική καθορίζει και τις προσλήψεις των πολιτών.
Η ΦΙΣ εγκλωβισμένη από μια αφετηρία οικονομικού νεοελληνικού φιλελευθερισμού,είναι προφανώς αδύνατο ή δύσκολο να ψηλάφήσει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα ενός αριστερού φιλελευθερισμού.
Από την άλλη η Αριστερά και κεντροαριστερά ,αναπνέοντας και το γενικώτερο κρατικιστικό αέρα της ελληνικής κοινωνίας,δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα στα υπερκρατη του «υπαρκτού»,και προσβλέποντας στην εκλογική πελατεία ενός τεραστίου κράτους εργοδότη,έχει βολευτεί στα αυγά της.

Παρά ταύτα τα προβληματα και οι συνθήκες γίνονται ενδιαφερόντως σύνθετα.Και να μην θέλει κανείς θα βουτήξει τα πινέλα του σε πολλά χρώματα για να ζωγραφίσει το τελάρο.Εμείς θα τσαλαβουτήσουμε αφελώς.

Η πνευματικότητα ως Αντικαπιταλισμός.Ο Heidegger στο ΚΚΕ-εσωτερικού μέσω Νικόλα Σεβαστάκη

Ο Ν.Σεβαστάκης είναι ένας από τους πιο ευρηματικούς διανοούμενους της Ανανεωτικής Αριστεράς.Η γραφή του αρδευέται απ’ευθείας από τις πηγές και το ύφος της χρυσής εποχής της Ανανεωτικής Αριοτεράς που συνέπεσε με την εκλογική της καταβαράρθρωση (74-81).Αλλά έτσι είναι οι ιδέες και οι εκλογές δεν είναι του ίδιου γαλαξία.

Στο τελευταίο βιβλία του «Αυτό το πνέυμα που παραδίσει το πνεύμα» διατυπώνει με σαφήνεια ένα τολμηρό και παρακινδυνευμένο πολιτικο-πνευματικό εγχείρημα ,που παραπέμπει (έστω και μέσω πιο ευπρεπών διαμεσολαβήσεων της φαινομενολόγίας) στον Heigegger (μωρέ άμα απαλλαγεί από αυτόν η Αριστερά ,να μου γράψεις..) και την απορριπτική κριτική του προς την τεχνολογία του μεσοπολέμου.

Ο ΝΣ είναι σε απόλυτη γνώση της περίτεχνης ακροβασίας που πρέπει να κάνει ,καθώς η κριτική του καπιταλισμού ,ως αντιπνευματικό οικονομικοτεχνολογικό σύμπλεγμα,μπορεί να γίνει ταυτόχρονα και από κοινοτιστικές αρχαικές θέσεις,με απ’ευθείας σηματοδότηση στην «άλλη» όχθη.

Αλλωστε δεν είναι μακρυά η εποχή που ένας «πνευματικός» αντικαπιταλισμός πήρε στην ενδιαφέρουσα πνευματική μας ζωή την μορφή του «ρωμέικου» σοσιαλισμού του βυζαντίου και των κοινοβίων του αγίου όρους ,με τις γνωστές καταλήξεις των εμπνευστών τους (Γιανναράς,Ζουράρης,κλπ).

Παρά ταύτα ο ΝΣ τολμά και διατυπώνει ένα φιλοσοφικό θεωρητικό περίγραμμα μιας «πνευματικής» Αριστεράς,που αναζητά τον εμπλουτισμό της θεωρείας της όχι μόνο με τις θεσμικές και οικονομικές επεξεργασίες ,αλλά με τον εντοπισμό στον συγχρονο κόσμο ,του στοιχείου της συρρίκνωσης του «καθολικού βίου» και της νεοπλασματικής διόγκωσης της «ποσοτικοποιημένης» επιβίωσης.

Το περίγραμμα είναι πλήρες,με πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την σύγχρονη,τέχνη ,και την ενδογεννή της αποσάρθρωση προς μια ιδεολογία του κενού ακραίου ,σε αντίστιξη προς ένα συμπυκωμένο ριζοσπατισμό του επαναστατικού βιώματος της τέχνης της απόγνωσης.

Το βιβλίο είναι ερεθιστικό ,καλογραμμένο,και ανοικτό σε αναγνώσεις.

Για να είμαστε ειλικρινείς είναι ο καλύτερα επεξεργασμένος Heidegger που θα είχαμε διανοηθεί για τα ελληνικά δεδομένα.Δεν μπορώ να διανοηθώ ,αν σε υποτιθέμενη συνάντηση των δύο,αν θα μπορούσε να υπάρξει διαφωνία και που.(ας αφήσουμε τις τελειωμένες κοινοτοπίες για την εμπλοκή του Η και πως)

Ο στοχασμός για το Ειναι που πρέπει να εξέλθει από την «λήθη» διατυπώνεται με το λεξιλόγιο του ΚΚΕ εσωτερικού,αλλά αντί για τον άνθρωπο ως «ποιμένας» αναγορεύεται η Αριστερά.

Επειδή όμως είμαστε φοβερά ιδιοτελείς,χαιρόμαστε γιατί μετά την Φιλελεύθερη έρχεται και η Πνευματική Αριστερά ,έτσι για να εμπλουτίσει την βιοποικιλότητα του χώρου.

Μάλιστα εντοπίζουμε και μερικές ομοιότητες μεταξύ μας.Αν η Φιλελεύθερη Αριστερά αναζητά μια πολυποίκιλη αντικρατικιστικη όργανωση πριν τον Κομμουνισμό αλα Μαρξ,ομοίως και ο Σεβεστάκης «βιάζεται» να αναζητήσει μια «καθολική ζωή» εδω και τώρα.

Πιθανόν να βιαζόμαστε όλοι,αλλά μια ζωή την έχουμε....

Vicky Cristina Δραπετσώνα.O απόλυτος πολιτικός κινηματογράφος του Woody Allen

Το ιστολόγιο ως γνωστόν έχει εμμονές.Μία από αυτές είναι και ο W.Allen.Για κάποιο ανεξερεύνητο λόγο μπορούμε ότι ταινία ουτε είναι καλύτερη απο την προηγούμενη ,και κάθε ταινία του μπορούμε να την δούμε πάνω από μα φορά .

Προφανώς ειδαμε και την τελευταία.

Νομίζουμε ότι οι καθ'ύλην κριτικοί και σινεφίλ του WA,επικεντρώνονται στα συναισθηματικά στοιχεία των ταινιών του και δεν αντιλαμβάνονται την βαθύτερη πολιτική δομή των ταινιών του.

Στις τελευταίες του ταινίες ,με καμπή το "Match Point",την συνέχεια του "Cassandra's Dream" και τώρα την "Barcelona" ,ο Allen πραγματοποιεί μια βαθύτερη πολιτική στροφή που προφανώς δεν έχει την μορφή μιας προφανούς πολιτικολογίας,αλλά σχηματοποιείται στην δομή μιας υποβόσκουσας αντίθεσης στις σχέσεις των ηρώων.

Και στις τρεις ταινίες ,παρουσιάζεται ο πλούτος ως αυτιστική αναπαραγόμενη συνθήκη ζωής ,που αντιδιαστέλλεται με τους χυμώδεις συναισθηματικά ήρωες που μετεωρίζονται από τα συναισθήματα τους.

Οι εκπρόσωποι του "χρήματος" είναι στεγνοί σχεδόν γελοίοι,μηχανικά επαναλαμβανόμενοι στερεοτυπικοί,βγαλμένοι απο σαπουνόπερες,αποστερειμένοι από συναισθήματα και εμπλοκές.

Από την άλλοι οι πραγματικοί ήρωες ,με φορτία libido που τους εκτρέπουν σε εμπλοκές και καθιζήσεις,εκτός ελέγχου ,αλλά σφίζουν από ζωή.

Στο M.Point η αγγλική αριστοκρατία είναι γκροτέσκα,σαν φωτογραφία της βασιλικής οικογένειας στους Times,στην Κασσάνδρα ο πλούσιος θείος βγαλμένος από την "θεια απο την Αμερική" και στην Barcelona οι πιο γελοίες αποκρουστικες φιγούρες είναι ο αμερικάνος σύζυγος και το φιλικό ζευγάρι.Οι τύποι είναι κοινότυποι,αφόρητα όμοιοι,γιαπάκια της συμφοράς χωρίς ίχνως συναισθηματικής ευφυίας.

Απέναντι βέβαια ο παλούμενος κόσμος των συναισθηματικών ηρώων ,με τις ισχυρές εκφορτήσεις ,τις αδιανόητες επιλογές ,τις τραυματικές εμπειρίες.

Ο πολιτκός κινηματογράφος στο απώγειο του.

Βέβαια δεν λειτουργεί σαν ντουντούκα,και δεν πας να αγοράσεις Οδηγητή μετά την προβολή,αλλά λειτουργεί βαθύτερα υποσυνήδειτα,αποτελεσματικά.

ΥΣ

Καμιά τετοια προσέγγιση δεν θα είχαμε κάνει άν δεν είχαμε δει την μεθοδολογία του καταραμένου Slavoj.Παίρνεις οποια ταινία θες,απομονώνεις τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, εφαρμόζεις όλα τα πολύπλοκα Λακανικά σχήματα (που δεν είναι διαψεύσιμα) και αποδεικνύεις οτι το Fight Club ή οι 300 είναι "αριστερές ταινίες"

Για περισσότερα

S.Zizek "Jacques Lacan in Hollywood and out.Enjoy your symptom"

Κυριακατικο Σχολειο Μεταναστών.Αυθεντική κοινωνία πολιτών

Ενας από τους λόγους που η πολιτική ζωή ,παίρνει αυτές τις χονδροειδείς μορφές με μοναδικό διακύβευμα την διασπορά των πόρων του προυπολογισμού,είναι η εγγενής αποστέρηση της ελληνικής κοινωνίας από σχηματισμούς κοινωνίας πολιτών.

Οι εθελοντικές συσωματώσεις που δημιουργούν τον αυθεντικό δημοσίο χώρο μεταξύ κράτους και ιδιώτη είναι ουσιαστικά εμβρυακός.

Οι πολιτικές δυνάμεις το έχουν διατυπώσει,και προφανώς ευνοούν την κατεύθυνση αυτή,αλλά καθώς η κρατικιστική στρέβλωση κάνει μεταστάσεις παντού ,εκείνο που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, είναι η κωμωδία των διαφόρων ΜΚΟ που επιβιώνουν με την κρατική ενίσχυση.Ο πολιτειακός σουρεαλισμός σε νεο μαρόκ βαλκανικό στυλ.

Κι'όμως οι αυθεντικές οργανώσεις πολιτών δεν λείπουν ,αλλα ξεπηδάνε από τις κοινωνικές ανάγκες.

Μια τέτοια καταπλητκική αυθεντική πρωτοβουλία είναι το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστων που συνεχίζει την πρωτοποριακή δράση του,βασισμένο στην εθελοντική προσφορά των αντιρατσιστών εκπαιδευτικών και δασκάλων.

Με κλικ στον τίτλο όλες οι δραστηριότηες του ΚΣΜ

Μ.Βρεττανία.Η διαχείριση της οικονομικής κρίσης προκαλεί ή αποκαλύπτει ιδεολογικές μεταλλάξεις

Και πάλι καταφεύγουμε στο Stumbling & Munbling

Πριν δέκα ημέρες έτυχε να παρακολουθήσουμε στην τηλεόραση την συζήτηση στην βουλή για τα οικονομικά μέτρα διαχείρισης της κρίσης στην Μ.Βρεττανία.

Η ομιλία του σκαιώδους υπουργού των συντηρητικών ήταν τόσο συναινετική στα μέτρα "εθνικοποίησης" του υπουργού Darling (όνομα και αυτό για υπουργό οικονομικών...) ώστε χάσαμε δέκα λεπτα να καταλάβουμε ότι δεν επρόκειτο για βουλευτή των νέων εργατικών.

Περίεργα πράγματα....λες και ο Δραγασάκης είχε γράψει τον λόγο του.

Φαίνεται ότι κάτι βαθύτερο συμβαίνει στους Torries.

Στο αγαπημένο μας ιστολόγιο παρουσιάζεται μια ομιλία του Cameron ,που αποκαλύπτει κωδικούς και σημεία μιας βαθύτερης ιδεολογικής απόστασης από τον ατομοκεντρικό και πρωτοβουλιακό χαρακτήρα,που "υπέκλεψε" ο Blair από το κύριο σώμα μιας πολιτικής φιλελεύθερης φιλοσοφίας που ευδοκίμησε στην Μ.Βρεττανία.

Επειδή πιστεύουμε ότι τελικά η διαχείριση της κρίσης θα πυροδοτήσει βαθύτερους ιδεολογικούς μετασχηματισμούς ,με αβέβαιη έκβαση ,αναρωτιώμαστε τι τελικά έχουμε να δούμε και στην Ελλάδα σε λιγο καιρό.

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει όλο το κείμενο του Cameron οπως προσφέρεται ως λινκ μέσα στην ανάρτηση του SM (κλικ στον τίτλο)

Α.Σκαμπαρδώνη "Αντεπίθεση του Μαρξισμού".Η μεγάλη "αφήγηση" του ΚΚΕ

Ενα απο τα σημαντικά κόμματα της Ευρωπαικής Αριστεράς είναι το ΚΚΕ.Καταγράφει σταθερά ποσοστά εκλογικής και δημοσκοπικής βάσης που είναι σχεδόν αδιανόητα για άλλες χώρες.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του είναι η σταθερότητα και εμμονή σε κάποιες ιδεολογικές θέσεις ,που όμως προβάλλονται δημόσια με εξαιρετική σύνεση.
Η προσοχή και η σωφροσύνη είναι ένα από τα ισχυρά χαρτιά του ΚΚΕ,ταυτόχρονα όμως μια διακριτική απόσταση από χονδροειδείς αντιεθνιστικές ή αντικληρικές κορώνες που ενδημούν σε άλλες πλευρές της Αριστεράς.
Με ένα ιδιόρρυθμο τρόπο η προσκόλληση του κόμματος αυτού στην υπεράσπιση του «σοσιαλισμού» κατα την περίοδο Στάλιν, δεν αφαιρεί ακροατήριο ούτε και δημιουργεί τόσο απωθητικές συμπεριφορές.Μεταξύ μας η ιστορική ανάλυση της ΕΣΣΔ είναι μάλλον φιλολογικού ενδιαφέροντος, και εκείνο που έχει σημασία είναι η προάσπιση δικαιωμάτων και εισοδηματικών κατακτήσεων στην «άγρια» Ελλάδα του 2008.
Ενω για το ιστολόγιο το μέλλον δεν μπορεί να έχει κανενός είδους «πατερούληδες» ,και μας αρέσουν πάρα πολύ οι σύγχρονες πολυγονεικές ριζωματικές πολυδαίδαλες (τύπου Γουντυ Αλλεν) ιδεολογικές και φυσικές οικογένειες, θέλουμε να καταλάβουμε καλύτερα τι ακριβώς γίνεται στον ιδεολογικό πυρήνα αυτού του κόμματος .
Κυκλοφορεί από το 2007 το βιβλίο του Α.Σκαμπαρδώνη «Αντεπίθεση του Μαρξισμού».
Κατ’αρχάς πρόκειται γαι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο.Οσοι έχουν κουραστεί απο΄τα ορθογραφικά και άλλα λάθη αδέσποτων ιστολόγων (γκουχ ,γκουχ) μπορούν να διαβάσουν ένα «βαρύ» ιδεολογικό κείμενο 500 σελίδων ,το οποίο όμως «ρουφιέται» χάρις στην συγγραφική δεινότητα του ΑΣ.
Η αξία του έγκειται ότι παρουσιάζει όλη την πολιτική φιλοσοφία του ΚΚΕ,καθώς όμως αυτή εφάπτεται με όλες τις φιλοσοφικές και ιστορικές συντεταγμένες της Αριστεράς.
Ενα πανόραμα ιδεών και αξιολογήσεων που όμως κρατούν τον «πολεμικό» χαρακτήρα απέναντι σε όλες της εκδοχές της εκδοχές μιας Αριστερής Κριτικής που δεν εντάσσεται στο ρεύμα σκέψης του ΚΚΕ.
-Ανελέητη κριτική σε Μπερξον,Μονό,Πόππερ,κοσμολογικές θεωρείες.
-Απόρριψη θεωρημάτων παγκοσμιοποίησης αλλά και ιδεών «τεχνολογικού» κομμουνισμού (Negri,Ρουσης)
-Κριτικός έλεγχος για όλες τις αφετηρίες του «Ευρωκομμουνισμού» ή τρίτου δρόμου (Πουλατζάς,Gramsci)
-Ιστορική αναδρομή και αξιολόγηση όλων των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων εντος ΚΚΣΕ (Τρότσκυ,Μπουχάριν,κλπ)
-Ιδειλογικές αποτιμήσεις για τρέχοντα θέματα πολιτισμού,λογοτεχνίας κλπ.
Η μεγάλη «αφήγηση» και ο καθολικός κοινωνικός έλεγχος επανέρχεται στην Αριστερά πλησίστιος.
Ο ΑΣ έχει γνώμη σχεδόν για όλα και όλους,αλλά με την οπτική πάντα ανάδειξης της «συνέπειας» και απόκρουσης του «ρεβιζιονισμού».
Είναι πιθανόν κάποιος να διαφωνεί,με το περιεχόμενο των γνωματεύσεων του ΑΣ,αλλα τέτοιο πανορανμικό και πλούσιο σε υλικό κείμενο,δύσκολα βρίσκει στην τηλεκρατούμενη Ελλάδα.

ANTIFA-Σαββατο 18 Οκτωβρίου Πλατεία Βικτωρίας 18,30 .Εκδήλωση μνήμης για την Ελληνική Συμμετοχή στη σφαγή της Srebrenitsa

Τελικά τα ανακλαστικά της Anifa είναι τρομερά.
Είναι οι μοναδικοί για να μας υπομνήσουν ότι πίσω από την συμβολική τηλεοπτική φανφάρα του ακροδεξιού μορφώματος που αρδεύεται από τα νερά του Λαος,της Χρυσής Αυγής,των Μητροπολιτών,κρύβεται η τραυματικη πραγματικότητα.
Στην Srebrenitsa είναι αποδεδειγμένο ότι Ελληνες εθελοντές ,προστατευμένοι από την πνευματική ομπρέλλα της Ελληνοσερβικής φιλίας,συμμετείχαν στην μεγαλύτερη τελετή θανάτου μετα τον Β.Παγκόσμιο στην Ευρώπη.
Οι ευθύνες ουτε καν έχουν υπονοηθεί.
Αξίζουν μπράβο στους ακτιβιστές τουAntifa,για την πρωτοβουλία τους.

Με κλικ στον τίτλο ένα σχετικό βίντεο
Ακολουθουν δυο λινκ με σχετικό περιεχόμενο,και βεβαίως συνιστούμε το σχετικό βιβλίο του Μ.Βασιλακη για την Ελληνική εμπλοκή

http://www.sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=162&feature=Srebrenica_massacre


http://thessaloniki.indymedia.org/front.php?lang=el&article_id=25209

Τι "λείπει" απο τις εθνικοποιήσεις των τραπεζών.Ο Chris Dillow προσφέρει και άλλες παραγωγικές σκέψεις εκτός συρμού

Στο αριστεροφιλελευθερο Stumbling and Mubling οι αναζητήσεις τους Chris Dillow συνεχίζονται.

Παραθέτουμε μεταφρασμένη την χθεσινή ανάρτηση,που προσφέρει μερικές χρήσιμες σκέψεις

Η ιδέα ότι οι τράπεζες κατέρρευσαν γιατι οργανωτικά, λειτούργησαν ως σχηματισμοί ¨κεντρικού σχεδιασμού¨,και ο αναζητούμενος στόχος μιας αναμόρφωσης του τραπεζικού συστήματος ,είναι πέραν της παιδικής αφέλειας της επιστροφής του κράτους.

Το ζήτημα είναι ποιο κράτος επιστρέφει και τι κάνει.

Βέβαια είναι σαφές ότι κάθε παρασιτική κρατικοπροστατευμένη δραστηριότητα εκμεταλευόμενη την ιδεολογική αναταραχή ,θα επανέλθει με δεκάδες προσχήματα για να καθήσει στα αυγά της με την ευρύτερη συναίνεση.

Με κλικ στον τίτλο ,απ`ευθείας στο Stumbling and Mubling που συνεχίζει με νέους ερεθιστικους διαλόγους

Κινδυνεύοντας να ακουστώ σαν αριστεριστής το πρόβλημα με την μερική εθνικοποίηση των τραπεζών είναι ότι δεν προχωρούν αρκετά. Δεν αντιμετωπίζουν τα δομικά μειονεκτήματα του συστήματος που δημιούργησαν αυτό το χάος.

Ο υπουργός Darling λέει: Θέλουμε να επιστρέψουμε τις τραπεζες στον ιδιωτικό τομέα, διότι δεν νομίζω ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να λειτουργούν τράπεζες σε μακροπρόθεσμη βάση.

Όμως το μάθημα των τελευταίων εβδομάδων είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να διοικήσει τις τράπεζες, τουλάχιστον, όταν η ιδιοκτησία τους αποτελείται από διάσπαρτους μετόχους ,κανένας εκ των οποίων δεν ασκεί επαρκή έλεγχο σε ανώτερα στελέχη.

Και ο Darling κάνει ελάχιστα για να αλλάξει αυτό.

Οπως είναι κάποιες δεσμεύσεις ,όπως η διασφάλιση των χορηγήσεων των στεγαστικών δανείων και το δανεισμό μικρών επιχειρήσεων σε επίπεδα του 2007 - η οποία είναι παράλογη, δεδομένου ότι η ζήτηση δεν θα είναι σε επίπεδα του 2007.

Αλλά αυτές οι παραλλαγές δεν αλλάζουν τη βασική δομή του ελέγχου των τραπεζών. O Darling υπόσχεται να «τρέξει» την RBS "εξ’αποστάσεως" - που αντικαθιστά απλώς μία μορφή παθητικής ιδιοκτηκσίας με μια άλλη ιδιοκτησία.

Ειδικότερα, η περιστολή των αμοιβών των τραπεζικών στελεχών προσλαμβάνει το σύμπτωμα ως νόσο. Η ασθένεια είναι ότι οι ιδιοκτήτες έχουν δώσει πάρα πολλη μεγάλη αυτονομία στα διευθυντικά στελέχη με την πεποίθηση – που τώρα αποδειχθεί ότι ψευδής - ότι ένα μόνο άτομο, ή μικρή ομάδα, διαθέτει την τεχνογνωσία για τον έλεγχο ενός σύνθετου οργανισμού.

Μεγάλες αμοιβές για τα διευθυντικά στελέχη είναι μόνο το αποτέλεσμα της εκχώρησης ,σε αυτούς, υπερβολικής εξουσίας.

Όλοι γνωρίζουν οτι οι κεντρικά κατευθυνόμενες οικονομίες είναι μια αφόρητα κακή ιδέα. Το δίδαγμα από την κατάρρευση πολλών τραπεζών κεντρικού σχεδιασμού είναι ότι για τις εταιρείες είναι επίσης κακή ιδέα. Και ότι είναι μια κακή ιδέα για τον ίδιο λόγο όπου , σε σύνθετους οργανισμούς, όπως η οικονομία ή μεγάλες επιχειρήσεις,όπου οι άρρητες ή αποσπασματικές γνώσεις δεν μπορούν να διαχειριστουν συγκεντρωτικά, και η "ηγεσία" συχνά εκφυλίζεται σε απλή κερδοσκοπία.

Εδώ έγκειται η ευκαιρία που παρουσιάζεται η εθνικοποίηση.

Μας δίνει μια μικρή ανάπαυλα για να διρωτηθούμε: ποια είναι η καλύτερη (ή λιγότερο κακή) οργανωτική μορφή για την ιδιοκτησία και τον έλεγχο των τραπεζών; Είναι μια Ιεραρχία ανεξέλγκτη από μετόχους ή την κυβέρνηση ανώτερη απο συμμετοχικά σχήματα , ή άλλες μορφές οργάνωσης;

Ο φόβος μου είναι ότι οι κυρίαρχες ιδεολογίες θα τους εμποδίζουν να συζητήσουν αυτό το ερώτημα. Στην καλύτερη περίπτωση, μόνο που θα μας δώσει ένα νέο καθεστώς για τη ρύθμιση των τραπεζών που θα είναι απόλυτα ικανό να αποτρέψει αυτή την κρίση να επαναληφθεί , και δεν είναι ιακνό να μην αποτρέψει μια άλλου τύπου κρίση. Υποπτεύομαι πως, σε μερικά χρόνια, η κρατική συμμετοχή στις τράπεζες θα πωληθεί και από μια Συντηρητική Κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει την μείωση των φόρων για τους πλούσιους, και οι RBS, HBOS, Lloyds και θα επιστρέψουν στην ίδια οργανωτική μορφή που μας ενέπλεξε σε αυτό το πρόβλημα στην αρχική του μορφή

Chris Dillow:Οι αγορά ως δημόσιο αγαθό.

Ο Chris Dillow είναι γνωστός οικονομικός δημοσιογράφος που διαχειρίζεται μαζί με άλλους ένα απο τα αγαπημένα ιστολόγια μας το Stumbling and Mumbling.

Το SM έχει μια σαφή αριστεροφιλεύθερη κατεύθυνση.

Ο Dillow έγραψε τελευταία το βιβλίο The End of Politics ,στο οποίο ασκεί μια δρυμία κριτική προς τον Blair και τους Νεους Εργατικούς,στους οποίους προσάπτει απόσυρση από την ιδεολογικοποιημένη πολιτική,και αφυδάτωση σε ένα τεχνοκρατικό διαχειριστικό λογο (managerialism).
Δεν είναι ο Dillow ένας συνήθης σχολιαστής ενός απονευρωμένου αποστεωμένου φιλελευθερισμού,αλλά μιας ιδεολογικά επίμονης αριστεράς.

Με την έννοια αυτή η ανάρτηση του στο SM σήμερα 12/10/08 έχει την αξία της.

Επανατοποθετεί τις αγορές ως «δημόσιο αγαθό» και στην ίδια κατεύθυνση με τον R.Schiller καλεί να αναζητήσουμε όχι μια απόσυρση από τα καινοτόμα σύνθετα προιόντα αλλά να επινοήσουμε θεσμούς αντιστάθμησης ,και προιόντα που εξασφαλίζουν αποτελεσματικά τα κοινωνικά αγαθά (τον μισθό,την σύνταξη,την ιατρική ασφάλεια)

Με κλικ στον τίτλο η ανάρτηση στο SM,και ακολουθεί μια μετάφραση μας.

Η οικονομική κρίση είναι μια αποτυχία της αγοράς που δείχνει την ανάγκη κρατικής παρέμβασης. Η κρίση υφέρπει , επειδή οι αγορές δεν είναι αρκετά αναπτυγμένες.Αυτές οι δύο κρίσεις φαίνονται ίσως αντιφατικες. Αλλά δεν είναι. Είναι συνεπεις. Είναι και οι αγορές δημόσια αγαθά. Και τα δημόσια αγαθά μπορεί να μην παρέχονται επαρκώς από την αγορά.
Εννοώ αυτό σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.

1. Μια καλή λειτουργία ρευστότητας στην διατραπεζική αγορά είναι δημόσιο αγαθό, με την έννοια ότι είναι προς όφελος όλων, επιτρέποντας τη ροή των πιστώσεων. Ωστόσο, τώρα κάθε τράπεζα έχει ανεπαρκή κίνητρα για να συνεισφέρει στο κοινό καλό, καθώς θα "κολλήσει" απο ρευστά διαθεσίμα. Κατά την επιδίωξη των δικών της συμφερόντων, κάθε τράπεζα αδυνατεί να συμβάλει σε ένα δημόσιο αγαθό που θα ωφελήσει όλες τις τράπεζες.

2. Η επερχόμενη ύφεση είναι ένα πρόβλημα, διότι ακριβώς οι ασφαλιστικές αγορές είναι ανεπαρκείς. Ας το δούμε καλύτερα.Πώς μπορεί κάποιος να χρηματοδοτήσει μια εβδομάδα διακοπών ,άνευ αποδοχών ,τον επόμενο χρόνο;
Οι απαντήσεις ποικίλουν, υποθέτω, από: "μάλλον δεν θα πάω, έχω δάνειο για να πληρώσω και η πίεση είναι μεγάλη" σε "καλή ιδέα, θέλω να επαναφορτίσω τις μπαταρίες μου και να κοιτάξω τον κήπο»
Και όμως αυτό είναι σημαντικό να καταλάβουμε τι σημαίνει ύφεση κατά μέσο όρο.
Μία εβδομάδα διακοπών το χρόνο, άνευ αποδοχών, ισοδυναμεί με πτώση 2,2 τοις εκατό του εθνικού εισοδήματος.
Η προοπτική μιας πτώσης στο ΑΕΠ αυτού του μεγέθους είναι κακό πράγμα μόνο επειδή το κόστος της ύφεσης είναι συγκεντρωμένο σε λίγα άτομα.Οι υφεσεις συνήθως παρουσιάζουν το 4% των ανθρώπων να χάνουν το ήμισυ των εσόδων τους , και όχι το 100% να χάνει το 2%. Αλλά ακριβώς απώλειες της μειοψηφίας είναι κατ 'αρχήν, είναι μια περίπτωση ασφαλιστέων κινδύνων.
Γιατί λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοιου είδους ασφαλιστικές αγορές; Ένας λόγος είναι ότι πρόκειται για δημόσια αγαθά. Κανένα ατομο δεν μπορεί να προσπορίζεται την γενικευμένη αύξηση που θα προέλθει εάν είχαμε αυτές τις αγορές, έτσι λοιπον έχουμε έχουμε ανεπαρκή χρηματοοικονομική καινοτομία στην κατεύθυνση αυτή.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι η προώθηση των αγορών και η κρατική παρέμβαση μπορεί να πάνε χέρι-χέρι.
Χρειαζόμαστε - μερικές φορές - το κράτος να συμβάλει στην προώθηση των αγορών.
Στην περίπτωση της διατραπεζικής αγοράς, θα μπορούσε εύκολα να το κάνετε αυτό, βοηθώντας τις τράπεζες με μια κίνηση αναστροφής σε μια ισορροπία στο οποίο συμφωνούν οι τράπεζες ,για να δανείζουν η μία την άλλη.
Στην περίπτωση των μακροαγορών, τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα. Υποψιάζομαι ότι ένας τρόπος για να τις ωθήσουμε θα είναι το κράτος να επινοήσει παράγωγα ασφαλιστικά προιόντα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ ,και τα οποία πιστώνει στους φτωχούς, προς την κατεύθυνση που πρότεινε ο David MILIBAND να τους πιστώσεις άνθρακα. Αλλά αυτό είναι μια πολιτική για πιο ορθολογικούς καιρούς φορές.
Το βασικό θέμα είναι ότι, μερικές φορές, η κατάσταση διχοτόμησης κράτους είναι ψευδής.

Soros "θεέ" πάρε την ΠΑΕ

Η οικονομική κρίση ,της οποίας το μέγεθος και την υφή κανείς δε μπορεί να εκτιμήσει ,είναι εδώ έστω και ως δυνητικότητα.
Βεβαίως η τρέχουσα φιλολογία ,δεν διακρίνει ότι είναι τελείως διαφορετική από αυτή του 1929,όχι τόσο στα θεμελιώδη οικονομικά στοιχεία ,αλλά στην εμφάνιση και μορφή της.Το 1929 είναι ένα σοκ,ενώ η σημερινή κρίση "σέρνεται" εδώ και δύο τρία χρόνια,και οι "παίκτες" σήμερα συμπεριφέρονται εν γνώσει σεναρίων κρίσης και αναστροφής της.
Οι μετοχές πέφτουν σαν χιονόμπαλα,αλλά μάλλον ξεχάσαμε να ρωτήσουμε ,ποιά είναι τα κίνητρα των αγοραστών σε αυτά τα επίπεδα τιμών;
Είναι άλλο πράγμα να σου έρθει ο κεραυνός στο κεφάλι,και άλλο πράγμα να πηγαίνεις σαφάρι με GPS και γνωρίζοντας ότι οι συνάδελφοι σου έχουν μυωπία.Στην πρώτη περίπτωση οι συγγενείς σου τα βάζουνε με τον Δία,στην δεύτερη από την μυωπία μπορεί να χαλάσει η εκδρομή να σκοτωθούν πέντε έξι, αλλά εσύ τουλάχιστον υπολογίζεις πως θα την κοπανίσεις.
Οσοι ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά,εκτός από τον Κευνς καλό είναι να διαβάσουν και λίγο Μπωντριγιάρ.
Ας μη γελιέται κανείς,την διαχείριση της δεν θα την αναλάβουν οι οικονομολόγοι ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι bloggers.
Το ζήτημα θα το αναλάβουν οι πολιτικές ,δηλαδή οι διαχειριστές της κοινής γνώμης ,των προσλήψεων και της ιδεολογίας.
Μετά το 29 κανένας δεν θυμάται τον διοικητή της FED,αλλά τον Ρουσβελτ ξέρουμε τον Χίτλερ,τον Μουσολίνι κλπ.
Βέβαια η οικονομική "σάλτσα" χρησμιμοποιείται ιδεολογικά ,για να διαμορφώσει πολιτικές και συσχετισμούς.
Το τι ακριβώς διακινείται ιδεολογικά είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
-Οι υποτιθέμενοι νεοφιλελεύθεροι εγκαλούνται γιατί δεν είναι πιστοί σε αυτό τον ρόλο που άλλοι τους ανέθεσαν ενώ οι ίδιοι δεν ανακοίνωσαν.
-Οι υποτιθέμενοι κρατιστές μοίάζουν με τους μπλοφαδόρους που παίζουν τα ρέστα τους σε μια παρτίδα και καθώς ανοίγουν τα χαρτία,δεν βγαίνει η κέντα.Βλέπεις είναι ωραίο να μιλάς για την κρατική παρέμβαση σε μια οικονομία που διογκώνεται (και εξ'αιτίας της των σύνθετων προιόντων) ,αλλά ως αντίρρηση ,έ όχι και να τα υλοποιήσεις σε περιβάλλον συρρίκκνωσης.
-Γράφονται άρθρα όπου συγχέεται η αύλη φύση της πίστης με την διόγκωση των συνθέτων προιόντων.Κάποιοι φαντασιώνονται οικονομίες όχι μονο χωρίς τράπεζες,αλλά και χωρίς αγορές.
-Αλλος λέει η κρίση δεν πειράζει τους φτωχούς,αφού μόνο αλυσίδες κουβαλάνε,ενώ οι πρώτοι που θα την πληρώσουν είναι οι μετανάστες που θα γίνουν βορά στον κάθε Βορίδη.
-Οι βρυκόλακες των ΜΜΕ παίζουν το σύνηθες παιχνίδι του πανικού,το οποίο μόνο τους βρυκόλακες της θρησκείας,τάξης οικογένειας θα μεγενθύνουν.
-Η Αυριανή επισείει τον φόβο Αράβων και Ρώσων
-Η δε Ευρωπαική Αριστερά αφού βλέπει τα τσιτάτα του Μαρξ να επιβεβαιώνονται σταυροκοπιέται γιατί η κοινωνία θα της ζητήσει λύσεις για το προσεχές εξάμηνο και τέτοιες δεν βλέπουμε ούτε στα όνειρα του Τσίπρα.
Με λίγα λόγια από οικονομική ανάλυση καλά πάμε,από για την πολιτική διαχείριση τα πράγματα είναι περίπλοκα.

Σε αυτόν το χαμό,σκεφτήκαμε ένα άνθρωπο που έχει όλες τις ιδιότητες να βγάλει την παγκόσμια κοινότητα απο την στενωπό.

Τον George Soroς

Ο άνθρωπος είναι η σύγχρονη αντίφαση στην πιο αυθεντική της μορφή.
Το υβρίδιο Flud και Παπαρήγα.

Χρηματιστής που με τα παιχνίδια του στα παράγωγα και τις ισοτιμίες,κερδίζει δεκάδες εκατομμυριάκαι την εβδομάδα,ρίχνει στα ρηχά την Αγγλική Στερλίνα,αλλά ταυτόχρονα παίζει την θεωρεία του Marx στα δάκτυλα,προβάλλει το πιο εντυπωσιακό πρόγραμμα κρατικής παρέμβασης στην παγκόσμια οικονομία που αν το συζητάγανε στον Συριζα θα τον κατηγορούσανε για κρατισμό,και ταυτόχρονα διεκδικεί ρόλο στα τεκταινόμενα μέσω των ιδρυμάτων του.

Να σου πω προκειμένου να αναλάβουνε τις κρατικιστικές λύσεις οι διάφοροι αγριάνθρωποι που μέχρι τώρα τα "κονομήσαν" με τα σύνθετα,εν είδει ιδεολογικής τερατογέννεσης, και αφού δεν βλέπει ότι οι αυτοί που κατάγγελαν το "νεοφιλελευθερισμό" τώρα κατάλαβαν ότι η καταγγελία έχει βάση μονο στον ανοδικό κύκλο (ως αυτοακυρούμενη μπλόφα) ,και στην κάθοδο τα πράγματα είναι ζόρικα,δεν δίνουμε το "μαγαζί" στον George;

Ως κυνικός ξέρει με ποιούς έχει να κάνει ποιό σύστημα ,ως αριστερός ως μια χαρά τα λέει.

Με κλικ στον τίτλο θα δούμε το τελευταίο video του στο Youtube,και απο εκέι μια ατελείωτη σειρά παρεμβάσεων στο ίδιο κλίμα.

Κος Στέργιος ,Σχολιαστής.Δυο φωνές από ένα διάλογο στην Cynical ,που ΠΡΕΠΕΙ να ακουστούνε

Συνήθως δεν αναδημοσιεύεουμε,γιατί έχουμε το ιστολόγιο για να μη σκουριάζει το δικό μας μυαλό.

Ομως επειδή όλα εξελίσσονται εν θερμώ,και οι ευκολίες περίσεψαν,σας καλώ να δείτε προσεκτικά δυο σχόλια που γραφτηκαν πριν μερικές ώρες.

Τα λένε σχεδόν όλα,

Παράκρουση…

Μόλις άκουσα τον Ν. Χατζηνικολάου στο ALTER (9.10.08 ώρα 20.40) να λέει με στόμφο παγκοσμίου αναλυτή ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα κρίσης του νεοφιλελευθερισμού και του συστήματος, απλά κάποιες τράπεζες πτώχευσαν λόγω λαμογίων που τις διαχειρίζονταν!!!

Είπα και γω δε θα βρεθεί ένας σπουδαίος να μας πει τι γίνεται στον κόσμο;;;Όμως εσύ καλή μου Cynical ξέμεινες στα τυπικά ως φυσικός. Δεν ανακάλυψες ότι αυτό που ο Αλογοσκούφης εγγυήθηκε είναι το έλασσον. Το μείζον το εγγυήθηκε ο Καραμανλής λέγοντας ότι οι καταθέσεις είναι «εγγυημένες στο σύνολο». Και αυτό είναι… πολιτική δέσμευση, όχι νομική και άλλα τέτοια επισφαλή. Η …πολιτική δέσμευση μετράει! Εννοείται πως όλοι οι έλληνες ξέρουν καλά τι εστί στην Ελλάδα «πολιτική δέσμευση», κάτι σαν «λίρα 100»!!!Καλά, δεν είναι δυνατόν να αναλύσουμε εδώ τη κρίση. Ούτε ξέρουμε το πραγματικό βάθος της ακόμη. Πάντως κάνω χάζι με τα περί ψυχολογίας και πίστης. Δηλαδή αν πείσουμε τους πολίτες ότι όλα είναι καλά θα είναι; Κάποιοι δηλαδή θα πάρουν τα κέρδη και λεφτά χωρίς κανένας να τα χάσει;;;

Αν έχουμε δυο συγκοινωνούντα χρηματοκιβώτια μπορεί με τη ψυχολογία να φουσκώνουν και τα δυο χωρίς να ρίχνει μέσα κάποιος πραγματική αξία βγαλμένη με ιδρώτα που αφαιρέθηκε από τους δημιουργούς τους;

Ε, τότε να ρίξουμε σαν τον Φρίτμαν από τον ουρανό χαρτί και να το ονομάσουμε αξία χρήματος! Καλά τα σημειώνουν ο Σχολιαστής και άλλοι. Προσθέτω ότι στη πράξη έχουμε το γνωστό φαινόμενο της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που αδυνατεί να επενδυθεί αποδοτικά γιατί προήλθε από την αφαίρεση της δυνατότητας κατανάλωσης των προϊόντων του από εκείνους που τα δημιούργησαν (κατανομή και ανακατανομή εισοδήματος).

Και κεφάλαιο που δεν αναπαράγεται διευρυμένα κάθε φορά είναι απλά παλιοσίδερα ή παλιόχαρτα απαξιωμένα όπως το ΙΧ σας όταν δεν τσουλάει στη ερημιά με καμιά κυβέρνηση. Η Κατερίνα έπιασε το πιο σοβαρό. Την ισορροπία του συστήματος και την αποδιάρθρωση των συντεταγμένων που το ισορροπούν. Με λίγα λόγια όταν ο καπιταλιστικός κύκλος επενδύσεις-παραγωγή-κατανάλωση-κέρδη-επενδύσεις διαταραχθεί γιατί κάποιος «έκλεψε» έναν παράγοντα και στέλνει αδιάβαστους στην ανισορροπία όλους τους άλλους ε, τότε έχουμε κρίση, για να το πούμε έτσι χονδρικά.Σοβαρολογώντας, κανένας δεν γνωρίζει το βάθος τη κρίσης και καμία σχέση δεν έχει απλά και μόνο με τη ψυχολογία και τη πίστη. Αυτά είναι οι κορυφές του παγόβουνου.

Έχει να κάνει με τη πραγματική οικονομία η οποία δεν αντανακλά την εικονική οικονομία των υπερκερδών και της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Και είναι γνωστό ότι η οικονομία τιμωρεί όταν παραβιάζεις τους νόμους της επαναφέροντας τη τάξη βίαια (με κρίση). Αλλοίμονο σε αυτούς που θα τη πληρώσουν. Και ο Αλογοσκούφης ήδη έβαλε μπρος τη πληρωμή με νέους φόρους (7,5 δισεκ.€) που θα μας πάρει… και με τα δικά μας λεφτά εγγυάται τα λεφτά των τραπεζών μη τυχών και χάσουν οι τραπεζίτες.

Όπως δηλ. και στις ΗΠΑ με λεφτά των φορολογουμένων στηρίζεται το κεφάλαιο μη χάσει τα αυγά και τα πασχάλια – σιγά μη σκέφτονται τους καταθέτες. Αν ήταν έτσι θα έτρεχαν να σώσουν τις μικρομεσαίες και αυτούς που χάνουν τα σπίτια τους, όχι λόγω ψυχολογίας της οικονομίας βέβαια, αλλά λόγω πραγματικής κρίσης εισοδήματος το οποίο ως δια μαγείας κάποιοι το αφαίρεσαν αφού γενικά δεν μειώθηκε ο πλούτος που παράγεται. Παράλληλα κάνω χάζι με τους νεοφιλελεύθερους που στην Ελλάδα πανηγυρίζουν για τις ιδιωτικοποιήσεις και σε ΗΠΑ, Αγγλία κ.α. πανηγυρίζουν για τις… εθνικοποιήσεις! Παράκρουση έπαθαν οι άνθρωποι!!! Άκουσα και το γνωστό σε όλους νεοφιλελεύθερο ΔΝΤ. Τι ανάλυση της κρίσης!!!

Έχουμε κρίση διέγνωσε, κάτι σαν το 1930!!! Έχουμε επιβράδυνση της ανάπτυξης… είμαστε στο χείλος της καταστροφής… αναγνώρισε ότι ευθύνεται και η «απορύθμιση των αγορών» (ο νεοφιλελευθερισμούς δηλαδή)… Δημιούργησε και… Επιτροπή για να συμβουλεύει λύσεις!!! Καλά πως και ξέχασε τις γνωστές συνταγές- αυτόματες λύσεις - που έδωσε σε ανάλογες περιπτώσεις σε Αργεντινή, Χιλή, Νικαράγουα, Μεξικό…. Περίεργο.

Μετάλλαξη παθαίνει ο νεοφιλελευθερισμός του ΔΝΤ όταν κοιτάει κατά το βόρειο ημισφαίριο;Προβλέπω ιδεολογικά πανηγύρια στο περιθώριο των κοινωνικών δραμάτων που η κρίση θα φέρει στους λαούς. Περιμένω να δω μεταλλάξεις και ξαφνικό ρεύμα νεοκεϋνσιανών σωτήρων και νεοφώτιστων φωστήρων, άστα να πάνε. Να δείτε που θα μας κάνουν και μαθήματα ρυθμιζόμενης οικονομίας κάτι σαν… σοσιαλισμό δηλαδή! Θα θυμηθούμε μέρες του 1990 όταν νεοφώτιστα μεταλλαγμένα συντρόφια μας έκαναν μάθημα ελεύθερης οικονομίας και νεοφιλελευθερισμού!

Παράκρουση!

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Στέργιος

9 Οκτώβριος 2008 9:57 μμ

Ο/Η Sxoliastis είπε...
Μιά παρατήρηση, σχετικά με τον Νεοφιλελευθερισμό και τις... παραφυάδες του...Η σημερινή κρίση είναι κρίση της αυτιρυθμιζόμενης αγοράς, της "ελεύθερης" αγοράς. Εκείνο που αποδείχτηκε, είναι αυτό που αποδεικνύεται σε όλους τους "-ισμούς", όλων των αποχρώσεων: Οτι τελικά, η φύση του ατόμου, η αρπακτική, ανταγωνιστική ατομικιστική φύση υπέρέχει... πάντα.

Γιά τον λόγο που απέτυχαν όλοι, απέτυχε και η "αυτορυθμιζόμενη" αγορά... απλά, γιατι η "αυτορύθμιση" ανταγωνίζεται τα παραπάνω, γιατί ΠΟΤΕ ο ρυθμιζόμενος δεν μπορεί να είναι και ...ρυθμίζων.Ο Νεοφιλελευθερισμός απέτυχε.... και πιό παταγώδης αποτυχία δεν μπορεί να υπάρξει... και λυπάμαι τους διάφορους Ανδριανόπουλους κλπ. αλλά δεν θα τον ξαναδούμε... τουλάχιστον σύντομα, τουλάχιστον με το ίδιο προσωπείο.

Ναι... βόλεψε πολλούς, δημιούργησε υπεραξίες εκ του μη οντος που "ενθυλάκωσαν" οι αρμόδιοι, οι ...ρυθμιστές και ρυθμιζόμενοι, που λέγαμε. Δημιούργησε "πλούτο" που δεν στηρίζεται πουθενά... το χρήμα γεννά χρήμα με συγκεκριμμένες διαδικασίες, όχι απ' ευθείας, χωρίς την διαμεσολάβηση της παραγωγής προιόντος... το χρήμα έγινε το ίδιο προιόν... αλλά πιά υπεραξία ενσωματώνει έτσι?

Λυπάμαι, Cynical, αλλά τα πράγματα δεν είναι απλά... τα χρήματα που έχεις εσύ, εγώ, ο οποιοσδήποτε στην τσέπη μας θα λιγοστέψουν, παράλληλα και οι τιμές θα μειωθούν... θα φύγει δηλαδή από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα η ..."πλασματική" υπεραξία. Με αυτό τον τρόπο θα επηρρεαστούν όλοι, και αυτό είναι αναπόφευκτο...Οσοι κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι ο Καπιταλισμός πέθανε... πλανώνται πλάνη οικτρή, δυστυχώς. Οι μέθοδοι ανάκαμψης που εφαρμόζονται από ΟΛΟΥΣ (τονίζω το ΟΛΟΥΣ) είναι παλαιοκαπιταλιστικές.

Θα γυρίσουμε σε ένα αυστηρά ρυθμιζόμενο κρατικό καπιταλισμό... μην ακούτε τα "προσωρινά"... μην πείθεστε από τις κραυγές των ρεπουμπλικάνων που απαρνούνται το κράτος-μέτοχο... ο Polson είναι σήμερα ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο, και η ισχύς δεν εγκαταλείπεται εύκολα...Και το χειρότερο... αυτός που "ελέγχει" την οικονομία, θα ελέγξει αναγκαστικά και άλλες πτυχές της ζωής μας... ήδη τα σχόλια γιά την βιοσιμότητα των τραπεζών και κατ' επέκταση του συστήματος μπορεί να οδηγήσουν τον σχολιάζοντα στον εισαγγελέα.... αύριο το ίδιο θα συμβάινει με την αμφισβήτηση των προθέσεων... ο Μεγάλος Αδελφός μόλις τωρα γεννήθηκε... βρέφος ακόμα, αλλά μεγαλώνει γρήγορα το σκασμένο...Υφεση, ανεργία, έλεγχος... απομείωση της δημοκρατίας, χωρίς τίποτα το θετικό στον ορίζοντα... δυστυχώς...Καληνύχτα σας...
9 Οκτώβριος 2008 11:07 μμ

Για δες καιρό που διάλεξε να κάνει συνέδριο η ΦΙΣ

Ποτέ ένα διαφαινόμενο αρνητικό περιβάλλον ,δεν έχει σταθεί ευνοικό για να συζητιώνται πιο αναλυτικά οι πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες.Ολοι πολώνονται σε βασικές λέξεις κλεδιά ,κλισέ που μπορούν να εκτονώσουν την οργή και δυσανεξία που μπορούν να αισθάνονται οι πολίτες.
Από την άλλη και οι πολιτικές κρίνονται ακριβώς εν θερμώ,μέσα στην κρίση,γιατί γι'αυτό άλλωστε υπάρχουν για να οργανώσουν την συλλογική συνύπαρξη.
Η ίδρυση της ΦΙΣ είχε δύο σημαντικά θεμέλια
Κατ'αρχάς διαμορφώθηκε από "τα κάτω" μέσω ενός διαδυκτιακού πειράματος,και ίσως είναι η πρώτη φορά εκτός άκρας αριστεράς που συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Και οργανώθηκε στην βάση ενός ιδεολογικού καμβά που θα παρήγαγε πολιτική,και όχι αντίστροφα ,δηλαδή μιας εμπειρικής πολιτικής που αναζητά απολογητές όπως ήταν μέχρι τώρα η παράδωση στα μη κεντροαριστερά κόμματα.
Και μόνο η ύπαρξη του πολιτικού αυτού φορέα αποτελεί ένα σοβαρό θεσμικό και οργανωτικό βήμα στην ελληνική πολιτική,ακριβώς και μόνο λόγω των θεμελίων που αναφέραμε.
Τώρα αν περάσουμε στον σκληρό πυρήνα της πολιτικής ,τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα:0,11% το 2007 ,αλλα ταυτόχρονα το Rooster ισως είναι το πιο δημοφιλές ιστολόγιο με κύριους αναγνώστες από την Αριστερά.
Είναι σαφές η μετρήσιμη πολιτική απήχηση είναι περιθωριακή,αλλά η επίδραση σε ένα πιο εκπαιδευμένο κοινό είναι εξ'αντανακλάσεως σημαντικώτερη.
Η αφίσα που κοσμεί τον τίτλο είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη του κόμματος αυτού.Συμπυκνώνει μια αντζέντα αιτημάτων και στοχεύεσεων που σηματοδοτούν μόνο την ΦΙΣ.
Την ώρα που γραφονται αυτές οι γραμμές η Wall Street ειναι στις 8600 μονάδες,η General Motors έχει τιμή μετοχής του 1958,η Βρεττανία σκοπεύει να αποκτήσει απ'ευθείας μερίδια στις Τράπεζες,ο Σκάι δημοσιεύει δημοσκόπηση ότι το 75 % θέλει εμπλοκή του κράτους στην οικονομία.Οι μισές ατάκες από την Αφίσα βγήκαν αυτομάτως Out.
Ταυτόχρονα όμως ο Εφραιμ πάει στον εισαγγελέα,οι χωρίς δικαιώματα μετανάστες μάλλον θα πληρώσουν την νύφη από μια πιθανή οικονομική δυσπραγία,και οι ταλαίπωροι αγοραστές των "παράνομων" ουσιών στοιβάζονται ως απορρίματα στηνΕυρυπίδου,και ο κοινωνικός αρχαισμός της Ελληνικής Κοινωνίας στρεσσάρει όλο και περισσότερο τους συμπολίτες με τις πιο ασυνήθεις ατομικές επιλογές.Οι άλλες μισές ατάκες της Αφίσας ειναι αυτομάτως In.
Είναι σαφές ότι η ΦΙΣ ,απαντά σε ένα ερώτημα που κανείς δε θέτει,ενώ την καλούνε να απαντήσει σε ένα ερώτημα που δεν την αφορά κάθεται και το συζητά.
Αν ρωτήσουμε για το αν ,οι σύγχρονες πολιτείες μπορούν να οργανωθούν μέσα από αντίρροπους ,αντιθετικούς θεσμούς της μέγιστης ποικιλίας και αποδώσουν την ισορροπία τους ως αποτέλεσμα εντάσεων ή μπορούν να οργανωθούν μέσα από ένα κεντρικό μηχανισμό που θα έχει απορροφήσει τους κραδασμούς και θα εγγυηθέι την ισορροπία τότε η ΦΙΣ απαντά με σαφήνεια την πρώτη μορφή.
Αν ρωτήσουμε όμως αν ο κεντρικός μηχανισμός εγγύησης (το δεύτερο σκέλος της πρώτης ερώτησης) είναι το κράτος ή η αγορά η ΦΙΣ απαντά η αγορά (ως μη όφειλε) και το πράγμα μπερδεύεται.
Είναι σαφές ότι η φιλελεύθερη οπτική δεν έχει καμμία αξία,όταν το δίλλημα κράτος ή αγορά τοποθετείται με την άρρητη κρυμμένη πρόταση ( που θα μας βάλει μια τάξη ,θα μας σώσει..)
Το γιατί η διερώτηση παίρνει πάντα αυτή την διάσταση ,στην Ελλάδα είναι γνωστό.
Εμβρυώδης κοινωνία πολιτών,ιστορικά κατάλοιπα δεσποτισμού,βαθύτατη επιρροή της εκκλησίας κλπ κλπ
Με λίγα λόγια, μια φιλελεύθερη συγκρουσιακή (δομικά όχι ηθικά) πολιτική δομή που προφανώς είναι προς συμφέρον της Αριστεράς (υποστηρίζουμε φανατικά) ,έχει λίγες πιθανότητες να γίνει αντιληπτή στην ελληνική κοινωνία.
Ο φιλελευθερισμός παραπέμπει στον Νικήτα Βενιζέλο,ή στον κάθε ψιλολωποδυτάκο που δηλώνει επιχειρηματίας που επιζεί λαδώνοντας εφοριακούς,κλέβοντας ΦΠΑ κλπ κλπ.
Δύσκολα πράγματα δηλαδή.
Το ιστολόγιο έχει αναλάβει τον εκκεντρικό ίσως ατελέσφορο ρόλλο να υποστηρίξει ότι η φιλελεύθερη πολιτειολογία είναι πολύ πλησιέστερα με την Αριστερά της πραγματικής υπεράσπισης των αδυνάτων και των εργαζομένων ,παρά με τις μεσσιανικές οπτικές του κράτους της μορφής "επιτροπή σοφών" με την οποία εν τέλει φλερτάρουν πολλές πολιτικές δυνάμεις από όλο το φάσμα,και η οποία λόγω κρίσεως έρχεται οσονούπω με πολύ αποκρουστικές μορφές.
Ευχόμαστε απο καρδιάς η ΦΙΣ να στοχαστεί στο συνέδριο της,για την πραγματική συμβολή της για κοινωνίες πολύμορφες με μηχανισμούς εξισορρόπησης και προόδου ,και να μην παγιδευτεί σε μια άγονη υπεράσπιση της αγοράς ως σωτήρα.

Ο Κρατισμός ως μανία καταδιώξεως.Η περίπτωση Ανδριανόπουλου

Το ιστολόγιο εδώ και καιρό,έχει δηλώσει ότι ο όρος "νεοφιλελευθερισμός" δεν μπορεί να αποτελέσει έννοια κλειδί για την περιγραφή της συγκυρίας.Να μας συγχωρήσουν οι πολιτικοί ακαδημαικοί που την χρησιμοποιούν ,αλλά είναι τόσο ευρύχωρη,όπου σηματοδοτεί περισσότερο μια αίσθηση παρά μια πραγματικότητα.
Η χρήση της στην πολιτική ορολογία,εμπεριέχει εγγενώς την πιο συνομωτική σκοταδιστική άποψη για την πολιτική,καθώς έχουμε βρει κόμματα φασιστικά, ρατσιστικά , παιδοφιλικά,αλλά ουδείς δηλώνει νεοφιλελεύθερος σε κανένα μέρος του κόσμου,και έτσι η χρήση γίνεται κατ'απονομή.
Στην έρπουσα κρίση ,ο όρος γίνεται ακόμα πιο ανεπαρκής καθώς συνήθως οι δραστικές αλλαγές έχουν το στοιχείο της αλλαγής προσώπων ή αυτοκριτικών ,αλλά εδώ οι κατ'απονομή νεοφιλελευθεροι συμπεριφέρονται αντίθετα με την υποτιθέμενη στρατηγική τους.
Θα επανέλθουμε στο θέμα,καθώς έχει ψωμί,αλλά για τους φίλους του ιστολογίου (ρε σεις παραγίνατε πολλοί) είναι γνωστό ότι οι συρμοί και οι εννοιολογικές ευρυχωρίες δεν μας πολυπάνε.
Τούντων δοθέντων σήμερα λέω να ασχοληθούμε με μια αντίστροφη μανία αυτή του κρατισμού.
Και μπορούμε να το κάνουμε άνετα πολύ άνετα,δεδομένου ότι συνεχώς τις τελευταίες μέρες έχουμε καταδείξει τον επικίνδυνο και υστερικό χαρακτήρα ενός αγοραίου "αντινεοφιλελευθερισμού".
Ο σύντροφος Ανδριανόπουλος ,έχει εδώ και χρόνια αρθρογραφήσει για τις αρυθμίες, τις τεράστιες σπατάλες,τις παραμορφωτικές επιπτώσεις που έχει το εκτεταμένο κράτος στην Ελλάδα.Το κάνει με συνέπεια και πολλές από τις κριτικές του έχουν ένα ισχυρό στοιχείο αλήθειας.
Η Ελλάδα είναι χώρα κλεπτοκρατικού κρατικοδιαίτου καπιταλισμού,με πολυδαίδαλο κράτος,ανίσχυρους αντισταθμηστικούς μηχανισμούς,αλλά το κυριώτερο το όποιο κράτος έχει στοιχεία "αυτονόμησης".
Πίσω από τα μισόλογα των πολιτικών είναι φανερό ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει καμία μεταρρύθμιση αν δεν περάσει ,με το αζημίωτο,από τους διάφορους Gate Keepers,που αυξάνονται και πληθύνονται.Το όνειρο του κάθε συμπολίτη είναι να βρεί και αυτός μια "πόρτα" για να εισπράξει οψέποτε τα λύτρα που εθμικά του αναλογούν.Αυτά είναι γνωστά και πάνω σ'αυτά οποιαδήποτε κριτική είναι καλοδεχούμενη.
Στην περίπτωση όμως της χρηματιστηριακής κρίσεις ο σύντροφος Ανδρέας,με μια ευκολία blogger του Ολυμιακού,βγάζει τσάκα τσάκα τις καταδικαστικές αποφάσεις του,και ανακαλύπτουμε στο άλλωτε ενδιαφέρον ιστολόγιο του,ότι για όλα φταίει ο κρατισμός των ΗΠΑ μέσω των ημικρατικών ιδρυμάτων Fannie Mae and Freddie Mac .
Για σιγά ρε σύντροφε.
Για να καταλάβουμε τι έγινε το 29,πέρασαν κάποια χρονάκια,γράφτηκαν καμμιά χιλιάδα Phd,και λογαριασμό δεν κάναμε.
Και εσύ σε δύο μερούλες έβγαλες το φιρμάνι;
Σε τέτοιο ιστορικό γεγονός που ζούμε ,έιναι πιθανόν και οι FM να έχουν κάποιο ρόλο,αλλά να τον αναδείξουμε ως μοναδικό και να αρχίσουμε την θρηνωδία,πρωτού κατασταλλάξουν τα πράγματα,μας έρχεται πολύ υστερικό.
Κακός ο κρατισμός,αλλά και η μανία καταδίωξης θέλει και αυτή την ρέγουλα της.
Εκτός και αν νομίζουμε ότι οι πολίτες πρέπει σώνει και καλά ,να στρεσσάρονται στα κουστουμάκια που θα ράβει ο κάθε opinion maker είτε "αντινεοφιλελευθερος" είτε "αντικρατιστής".

Το Κόμμα της Ευρωπαικής Αριστεράς στην Κίνα.Καλές οι Αριστεροφιλελεύθερες συνθέσεις αρκεί να τις συζητάμε εν κρυπτω....

Το Κόμμα της Ευρωπαικής Αριστεράς,ακολουθόντας τα περσινά βήματα της σ.Αλέκας επισκέπτεται το Πεκίνο και σε μια ωραία ανακοίνωση (που βρίσκεται στον τίτλο) μας πληροφορεί για τις συζητήσεις που έγιναν για τον σοσιαλισμό,την πολιτική κατάσταση κλπ κλπ.Η άψογη ανακοίνωση έχει ένα λιτό στυλ πολιτικής ορθότητας,χωρίς υπαινικτικές διατυπώσεις,και περιθώρεια για ερμηνείες.
Η γνώμη μας είναι ότι καλώς κάλλιστα οι σύντροφοι συζητάνε στην Κίνα,γιατί έτσι μπορούν να εμπλέκονται καλύτερα στις οδυνηρές αντιφάσεις της πραγματικότητας,ενώ συνήθως επιφυλλάσουν για τον εαυτό τους μια ελαφρότερη αντζέντα ιδεολογικής αντιπαράθεσης με τους διάφορους Ευρωπαίους Πολύδωρες και Εφραίμ.
Η εμπλοκή της σύγχρονης Ευρωπαικής Αριστεράς στην "λάντζα" της διακυβέρνησης,έστω και μέσω Πεκίνου,έχει θετικό χαρακτήρα,ως τέτοια,αλλά είναι ενοχλητική στην υποκρισία της.
Ας μην γελιώμαστε
Τα όσα συμβαινουν στην Κίνα,συνέβησαν 86 χρόνια πριν στην Επαναστατημένη Ρωσία του Λένιν,και 23 χρόνια πριν στην ΕΣΣΔ του Γκομπαρτσώφ (τον οποίο υποκριτικά ξέχασαν όλοι) ,και δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσαρμογή της Αριστεράς από την φορμαλιστική αρτιότητα του Κεφαλαίου του Μαρξ στην εμπειρική πραγματικότητα του "Τα άμεσα καθήκοντα της Σοβιετικής Εξουσίας" του Λένιν.
Η βάσιμη κριτική του Καπιταλισμού στον Μαρξ (γόνιμη όσο ποτέ τις μέρες της χρηματηστηριακής κρίσης) δεν παραπέμπει απ'ευθείας αναζήτηση ενός μονολιθικού αρχαικού αντικαπιταλισμού ,αλλά στην επινόηση την κατασκευή μιας υπερτεχνολογικής σύνθετης συγκρουσιακής κοινωνίας της ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Ο τραγέλαφος αρχίζει από την στιγμή που κάποιοι επιφυλλάσουν για τον εαυτό τους ,το προνόμιο να διαχειριστούν εν κρυπτώ την πολυπλοκότητα,ενώ για τους υπόλειπους πλασάρουν ένα αφόρητο ηθικολογικό και ιδεολογικά φορτισμένο λόγο.
Προφανώς και η Αλέκα και η Φιλίνη όντας στο Πεκίνο είδαν τα άπειρα Busimess Schools και ιδιωτικά Πανεπιστήμια υψηλής ποιότητας με πάνω από 50 % ξένους φοιτητές και προφανέστατα μπορούν να μας δώσουν κάποια ορθολογική εξήγηση εμπλουτισμένη από καμία πενηνταρία διαζεύξεις και δευτερεύουσες προτάσεις ,αλλά όταν μιλάμε για ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα,ο πολιτικός λόγος παίρνει την μορφή ιδεολογικών διλλημάτων του στυλ "μα είσαι με τον καπιταλισμό" ή κενολόγη επιχειρηματολογία περί δημοσίας εκπαίδευσης.
Ο ρεαλισμός στα χέρια της ηγεσίας,και ο λαικισμός για το πόπολο.Η συντηρητική πολιτική σε όλη της την αποθέωση.
Τα όσα συμβαίνουν στην Κίνα,και οι επερχόμενες περιπλοκές λόγω επερχόμενης ύφεσης,θα επιφέρουν νέα ερωτήματα και διερωτήσεις.
Η αναζήτηση των απαντήσεων ,δεν μπορεί παρα να αναζητηθεί παρά σε ένα φάσμα θεωρητικών αναζητήσεων και συνθέσεων από όλο το φάσμα των προοδευτικών ιδεών.
Μωρέ αν δει κανένας την ανακοίνωση του EL εκτός LLS,να μου γράψει.......

S.Zizek στην τελευταία ραδιοφωνική συνεντεύξη στις 26/9:Γιατί να μην γράψουμε τον G.Bush μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Αμερικής;

Με κλικ στον τίτλο ,ακούμε την τελευταία ραδιοφωνική συνέντευξη το S.Zizek πριν 10 ημέρες
Απολαυστικός,διαγώνιος,ειρωνικός ,μεταηθικός,κριτικός ,αναφέρεται στην οικονομική κρίση,στην Palin,την Κίνα,τον Bush ,τον οποίο μάλιστα θα γράψει στο ΚΚ!!
60 χειμαρώδη λεπτά ,το αντίδοτο στην τρέχουσα ιδεολογική κοινοτοπία

Ο Αγοραίος Δημοσιογραφικός και Ιστολογικός "Αντινεοφιλελευθερισμός" και η πολιτική σύνεση του ΚΚΕ

Δεν καταστροφολογούμε, ούτε υπερβάλλουμε. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ήδη ήρθε μια νέα κρίση εφάμιλλη του 1929. Ομως, η αυξημένη ικανότητα των αστών να περνούν από τη μια κρατική ρύθμιση στην άλλη για τη σωτηρία του συστήματος, παραπλανώντας και παγιδεύοντας τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, έχει χάσει τη δυναμική που παρουσίασε τα πρώτα είκοσι χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Καλούμε το λαό να γυρίσει την πλάτη στις σκόπιμα παραπλανητικές απόψεις περί ρύθμισης, εξυγίανσης – εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, που δαιμονοποιούν τον φιλελευθερισμό για να τον σώσουν.

Απο την ανακοίνωση του ΚΚΕ της 2/10/08

Το ιστολόγιο δεν έχει κρύψει την απόσταση του με την πολιτική θεολογία.

Προσπαθεί να οργανώσει και να καταθέσει τις σκέψεις του αδέσποτου ιστολόγου,με γνώση ότι η πολιτική και κοινωνική ανάλυση είναι πολυσύνθετη και πολυδαίδαλη.και μόνο οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα (που γι'αυτό είναι άλλωστε και μέσω μυστικής ψηφοφορίας) έχουν περιορισμένες επιλογές.

Καλώς όμως ή κακώς ,η τρέχουσα δημοσιότητα παίρνει την εξής μορφή, γνωστή σε όλους τους ποδοσφαιροφιλους.

Ωρες ωρες νομίζω ότι είμαι σε μια κερκίδα και κάποιος δίπλα μου ,καταευχαριστημένος ωρύεται:"Ελα ρε κρατικορυθμισάρα ξεσχισε τους νεοφιλελευθερους" ή ακόμα καλύτερα "Πω πω τι τσιμπούρι ήταν αυτό πω πω πω πω πω" μόλις ο Poulson ανακοινώνει το πακέτο Bailout

Η ιδεολογική αντίθεση μας με το ΚΚΕ είναι συγκεκριμμένη,και αφορά πλευρές της πολιτικής του και φυσιογνωμίας (που δεν είναι την ώρα να αναλύσουμε) ,αλλά όπως με κάθε δρων πολιτικό υποκείμενο έχουμε την αυτονόητη ευχαίρεια να το κρίνουμε και να αποτιμήσουμε θετικά πλευρές του και να συμφωνήσουμε.

Ετσι για να τελειώσουμε ,όποιος δεν μπορεί να δει τον απόλυτα θετικό ρόλο που έχει το ΚΚΕ,στην πολιτική οργάνωση των εργαζομένων ως αυτόνομο υποκείμενο ,και τον αναντικατάστατο ρυθμιστικό ρόλο του στην σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία μάλλον δεν θέλει να δει την πραγματικότητα.

Η πολυσχιδής υφή των ιστορικών υποκειμένων ,πολλές φορές δεν διευκολύνει την εύκολη αποτίμηση,αλλά δεν θα αναγκαστούμε στους εκούσιους αυτοπεριορισμούς έτσι για να διευκολύνουμε την ταξινομητική μανία του κάθε αργόσχολου.

Εχουμε αναφερθεί με θετικό τρόπο ήδη,για ενδογεννείς αντιφάσιες του ΚΚΕ σε προηγούμενες αναρτήσεις σε σχέση με κομματικές επιχειρήσεις,τον Γερμανό το Παμε αλλά και τιμήσαμε οσο λιγοι τα 90 χρόνια του.

Αυτά ως εισαγωγή για όποιον πιθανόν να εκπλαγεί για την σημερινή ανάρτηση΄

Με κλικ στην εικόνα θα δούμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ για την τρέχουσα κρίση.

Αυτό που το ΚΚΕ αντιλαμβάνεται λόγω κυρίως της σωρευμένης ιστορικής εμπειρίας,είναι ότι η πολιτική διαχείριση της κρίσης όσο ξεφεύγει σε αγοραίες λαικιστικές "αντικαπιταλιστικές" κραυγές έχει τον κίνδυνο να εκτραπεί σε ανεξέλεγκτους πολιτικούς αστερισμούς με ήλιο το κράτος ,σελήνη το έθνος που πάλλονται σε στο πιο επικύνδυνο πολιτικό σύμπαν: αυτό του κοινοτικού τοπικιστικού αρχαικού αντικαπιταλισμού.

Το τί ακριβώς έγινε στην Γερμανία μετά το 29,και με πιο πλέγμα ιδεών κερδίθηκε η ανοχή του πιο ανεπτυγμενου έθνους της εποχής,είναι κάτι που το ΚΚΕ ξέρει καλύτερα απο τον καθένα.

Αλλά και στον σύγχρονο περίγυρο ο Ζιζεκ (πάλι αυτός πάλι;) έχει ήδη αναλύσει πως ο ισλαμικός φουνταμενταλισμός έχει έντονα παγανιστικά αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηρηστικά ,που έχουν ήδη υπερκεράσει σε δυναμισμό ,την πολιτική ιδεολογία ενός διαφωτιστικού εκσυγχρονιστικού προγράμματος.

Τι βλεπουμε αυτές τις μέρες

Ο αγοραίος "αντινεοφιλελευθερισμός" με άπειρες δόσεις αντικαπιταλισμού, να προωθείται από τις ναυαρχίδες της δημοκρατικής εκσυχρονισμένης δημοσιογραφίας των ΔΟΛ,Τεγόπουλου κλπ.

Οι Κρουγκμαν, Στγικλιτζ μοστράρουν ως σύχρονοι Μαρξ,ο Κέυνς σε σε λίγο θα γίνει διαφήμηση για σάλτσα,προωθώντας το πιο επίφοβο πολιτικό προορισμό,αυτο του Λαικιστικού Αντικαπιταλίσμού.

Στον ορυμαγδό αυτό η ανακοίνωση του ΚΚΕ είναι όαση, ψυχραιμίας, πολιτικής και ιδεολογικής σύνεσης και συνέπειας.

Και στο κάτω κάτω κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να γουστάρουμε και πλευρές του ΚΚΕ.

Hellas On Line:Υψηλή Τεχνολογία Χαμηλής Κοινωνικής Ευθύνης.Μια εταιρεία που βασίζει την αναπτυξη της σε μια Ομοφοβίκη διαφήμιση.

Παρακολουθούμε μέρες τώρα μια διαφήμιση σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης της HOL.
Το σενάριο βγαλμένο από πρωτόγονο κιτς της δεκαετίας του 70.
Ο γιος ανακοινώνει πως δεν του αρέσουν οι γυναίκες και ο πατέρας βρίσκει τα νέα καταπληκτικά με την προσφορά της HOL
Καλά ο συνειρμός απλός και εύπεπτος.
Ο μέσος μικροαστός,αξιολογεί την προσφορά της HOL ,με την σεξουαλική προτίμηση και βρίσκει ,πέραν πάσης λογικής,την οικονομία του πιο άξια λόγου.
Παίζουμε με την "αυτονόητη" απαξία της ομοφυλοφιλίας,και αναδεικνύουμε το προιόν μας.
Ψυχανάλυτική προσέγγιση για αρχαρίους,προσέγγιση των πιο στερεοτυπικών αρχαικών αρχών και συνεχίζουμε.
Αγνοώ τι κάνει το ΕΣΡ,οι ακτιβιστές των ατομικών δικαιωμάτων,αλλά αυτομάτως κατατάσσουμε την HOL και τους διαφημιστές της στα σύγχρονα απορρίματα.Ούτε για ανακύκλωση δεν αξίζουν.

Ας αξιοποιήσει η Αριστερά τώρα την Κρίση και τον R.Shiller

Πριν πέντε μήνες παρουσιάσαμε τον R.Shiller ,στις παράλληλες αναρτήσεις.Δεν μας ενέπνευσε κανενός τύπου προβλεπτική ικανότητα για την κρίση (για την οποία πολλοί μιλούσαν ) ,αλλά η κατεύθυνση του βιβλίου του.

Στο Financial Order ο Shiller ,προτείνει την αναχαίτηση του κοινωνικού ρίσκου που αφορά χώρες,εργαζόμενους,κοινωνική ασφάλεια κλπ,με την χρήση χρηματοκοοικονομικών εργαλείων.

Αγνοώ την πολιτική κατεύθυνση του Shiller εντός της Αμερικανικής πολιτικής τοπολογίας,και πιθανότατα να ανήκει στις πιο "δημοκρατικές" πτέρυγες της Ακαδημαικής κοινότητας.Είναι ακόμα πιθανόν ο τύπος να ακούει Αριστερά στην Ευρωπαική εκδοχή της και να νομίζει φοράμε κόκιννα σκουφάκια και κάνουμε παρελάσεις στην κόκκινη πλατεία.

Εκείνο όμως που ενθουσίασε το ιστολόγιο είναι η φιλοσοφική και ιδεολογική εκκίνηση του εγχειρήματος,που συνοπιτικά θα μπορούσε να εκφρασθεί ως "οικειοποίση απο την Αριστερά όλων των επινοήσεων του καπιταλισμού"

Καινοτομία στην ανεύθυνη και αυτιστική κονόμα εσείς,οικειοποίηση της καινοτομίας και χρήση της για τους εργαζόμενους εμείς.

Οσο και αν φαίνεται απλό, το καινοφανές,στρατωτοκρατικό μόρφωμα που αναπτύχθηκε στην Ρωσία,παρά την αναμφισβήτητη αρχική απελευθερωτική του συμβολή με την ανάδειξη των εργαζομένων ως αυτόνομο και ενεργητικό υποκείμενο της πολιτικής,μέ την μονολιθική κρατική αλλά σχετικά απλοική δομή του,σημαδεύει ακόμα και την σύγχρονη αριστερά ως ένα ρεύμα που αναζητά την "απλότητα" στα σύγχρονα τεκταινόμενα.

Κι'όμως ο Marx, είναι ένας διανοητής της πολυπλοκότητας και της αφαίρεσης ,ο Λενιν μια ιστορική μορφή καθολικού διανοούμενου του οποίου σκόπιμα υποτιμάται ο οικονομικός φιλελευθερισμός (τόσο από δεξιούς όσο και αριστερούς) του κατά την λεγόμενη ΝΕΠ, ενώ ο ύστερος Althusser μέσω του υλισμού της συνάντησης ανοίγει διάπλατα τους διανοητικούς ορίζοντες της Αριστεράς μακρυά από διάφορες νομοτέλειες στον ανοικτό χώρο του αστάθμητου.

Η ενστικτώδης αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης ως κουφαίας απόδειξης της καπιταλιστικής καταβαράρθρωσης,χάνει την μοναδική ευκαιρία να οικειοποιθεί το δυναμισμό των καινοτόμων χρηματοοικονομικών προιόντων (οχι αυτά καθ΄ευατά) .Αν τα προιόντα αυτά έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν ένα τερατώδη πλούτο που συρρικνώνεται απότομα προκαλώντας καταστροφή σε εργαζομένους,τότε ο δυναμισμός αυτός δεν είναι "αέρας"

Ας θεωρητικολογήσουμε

Ο διαχωρισμός μεταξύ "αερά" της χρηματοοικονομικής σφαίρας και "εδάφους" της πραγματικής οικονομίας,είναι αρχαική πρόσληψη που δεν έχει καμιά σχέση με τον Marx.

Ολη η σύλληψη του Κεφαλαίου αφορά ακριβως την ανάδειξη των αφηρημένων αλλά πραγματικών δομών που διέπουν την οικονομία,και βεβαίως δεν είναι και τόσο απλο (παρά τις έντιμες προσπάθειες του Μηλιού) να γίνουν κατανοητές έννοιες κλειδί όπως η "αφηρημένη εργασία" το Κεφάλαιο και το χρήμα ως "σχέση" η μή "μετρήσιμη υπερεργασία" και όλη η Μαρξιστική διαλεκτική ως διερεύνηση ουσίας και μορφών.

Δυστυχώς ο καπιταλισμός είναι το κατ'εξοχήν αφηρημένο σύστημα με τις πραγματικές συνέπειες.

Ο αυθόρμητος αποτροπιασμός των αερητζήδων του Χρηματηστηρίου,είναι λογικός καθ'όσον αφορά τις απάνθρωπες ανήθικες διαφορές αμοιβών που απομυζούνται στην χρηματοκοικονομική σφαίρα,αλλά δυστυχώς είναι παράλογος στην αποστροφή προς το αφηρημένο.Υπερβαίνει τις ικανότητες του αδέσποτου ιστολόγου να αναλύσει ακριβώς το πως και γιατί οι δομές αφαιρέσεις δημιουργούν συμβάντα,άλλωστε θα το κλείσει το μαγαζί ο Badiou??

Συμπερασμα τα καταραμένα καινοτόμα προιόντα απέδειξαν δυναμισμό,παρήγαγαν θηριώδη πλούτο,και παρουσιάζουν τα όρια τους.

Αν η Αριστερά έχει αποφασίσει να αφήσει στους νεοβάρβαρους άπληστους το copyright της χρηματοοικονομίας,και να αρκεστεί στην "μελλοντολογική νοσταλγία" ενός μη τεχνολογικού απλοικού κομμουνισμού σε στυλ "το σπίτι στο λειβάδι" έχει καλώς.

Αν όμως οικειοποιηθέι εδώ και τώρα τον δυναμισμό των derivatives,τα εντάξει σε ένα πλέγμα κοινωνικής προστασίας των αδυνάτων,όπως ο Λενιν κάλεσε τους καπιταλιστές να σχηματοποιήσουν το προλεταριάτο της πρώτης προλεταριακής επανάστασης μήνες μετά την επιτυχία της,τότε έχουμε όλοι ένα λαμπρό μέλλον.

Ελιζα Παπαδάκη.Μια αστραφτερή Αριστερή φωνή μακρυά από την αντιδραστική υστερία

Εχουμε αναφερθεί και στις προηγούμενες αναρτήσεις μας για την πολυπλοκότητα των ζητημάτων που προκύπτουν για την Αριστερά ,σε σχέση με την έρπουσα πιστωτική κρίση.
Η χαζοχαρούμενη άποψη ότι έφτασε το τέλος της "απορρύθμισης" και επιτέλους προχωράμε στην ευνοική για τους εργαζομένους "ρύθμιση" κερδίζει συνεχώς έδαφος.

Κατ'αρχάς ,σημαντικό μέρος της κρίσης δεν οφείλεται σε απορρύθμιση υφιστάμενων αγορών ,αλλά στην αδυναμία ελέγχου των νέων καινοτόμων παραγώγων προίόντων από τις παγκόσμιες εποπτικές αρχές.Μια κλασσική υστέρηση του πολιτικού ελέγχου απέναντι στην οικονομία,όπως συνέβη με άλλες μορφές καινοτομίας στην τεχνολογία.
Η πορνογραφία στο διαδύκτιο δεν ρυθμίστηκε πριν την διάδοση του ηλεκτρονικού εμπορίου.Ούτε η νομοθεσία για την βιοηθική πριν την έκρηξη της βιοτεχνολογίας.
Μορφές της χρηματοοικονομικής καινοτομίας αποδεικνύονται καταστροφικές,αλλά δυνητικά θα μπορούσαν να ήταν ευνοικές γαι τους εργαζόμενους .Ο R.Shiller στο βιβλίο του The New Financial Order -Risk in the 21st Century,έχει ακριβώς υποδείξει καινοτόμα χρηματοοικονομικά προιόντα που θα αναχαίτιζαν κοινωνικούς και εργασιακούς κινδύνους,προς όφελος των εργαζομένων.
Βεβαίως υπάρχει ένα πολιτικό σκάνδαλο των πιο αντιδραστικών και κλεπτοκρατικών κύκλων στις ΗΠΑ,και αφορά την νομική "ανοσία" του κάθε τσαρλατάνου,που αφού "μπουμπόυνησε" τράπεζες,και εταιρείες με μεθόδους εκτός νομικού πλαισίου,απολαμβάνουν τα εκατομμυριάκια τους.Την θηριώδη εξάπλωση της κλεπτοκρατίας εντός της οικονομίας των ΗΠΑ,οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι θα την πληρώσουν ακριβά σύντομα.

Επίσης η ερχόμενη ρύθμιση μπορεί να έχει ταυτόχρονα "φιλολαικά" και "αντιδραστικά" χαρακτηριστικά ταυτόχρονα.Μετά το κραχ του 29, η Γερμανική και Ιαπωνική οικονομία προχώρησαν σε τέτοιες ρυθίσεις,που υπερβαίνουν και το πρόγραμμα του ΚΚΕ για τις δημόσιες δαπάνες,αλλά τα μεθεόρτια είναι γνωστά.

Τέλος στο ιδεολογικό επίπεδο είναι σαφές ότι όποια προσοδηθηρική κρατικοδίαιτη ομάδα,έχει ήδη οικειοποιθεί την ρητορία του "αντινεοφιλελευθερισμού" για να διασώσει και επαυξήσει τα οφέλη της.Κλειστά επαγγέλματα,μονοπωλιακοί κρατικοδιαίτοι επιχειρηματίες,αισθάνονται βολικά σε μια ωραία εθνική προστατευμένη οικονομία τύπου Ρωσίας,η οποία μάλιστα θα φωτιστεί και ως "προοδευτική".

Απέναντι στην εύπεπτη ,ανυποψίαστη κοινοτοπία,ευτυχώς υπάρχουν διανοούμενοι της Αριστεράς,που αντιλαμβάνονται τις περιπλοκές.

Το πιο λαμπρό παράδειγμα είναι η Ε.Παπαδάκη.Χρόνια στην Αυγή αλλά την τελευταία περίοδο και στα Νέα,κοσμεί την δημοσιότητα με ακριβείς,υπεύθυνες αναλύσεις.Ταυτόχρονα ως μέλος της ΑΡΣΗ ,εμπλουτίζει το οπλοστάσιο της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Παραθέτουμε τα δύο τελευταία άρθα της ,σε Αυγή και Νέα,ως ελάχιστη συμβολή στην προσπάθεια διάσωσης της κριτικής σκέψης,μακρυά από τις υστερίες που μόνο σκοταδιστικό και αντιδραστικό χαρακτήρα

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=410396

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=1401908

ΠΑΜΕ.Ενας αποτελεσματικός και αντιφατικός υπερασπιστής των χαμηλόμισθων εργαζομένων στον Ιδιωτικό Τομέα

Το ιστολόγιο δεν έχει κρύψει ποτέ την δυσανεξία του με την πολιτική θεολογία. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού μικρόκοσμου,της νεολληνικής κοινωνίας ,κινείται στις συντεταγμένες μιας απλοικής πόλωσης,ανάμεσα σε ιδεολογικούς μονόλιθους, προσπαθούμε να αναδείξουμε τις εγγενείς παραδοξότητες της πραγματικότητας,και τις γόνιμες ωσμώσεις που δίνουν λύσεις.Και προφανώς καμιά πραγματική σύνθεση δεν έχει αξία αν βλέπουμε την κοινωνία μέσω ενός ιδεολογικού "καταρράκτη"
Μια από τις περιοχές που εκφράζονται με τις μεγαλύτερες παραδοξότητες είναι ο συνδικαλιστικός χώρος.
Η κατάσταση έχει την εξής τραγελαφική μορφή.
Το επίπεδο μισθών των εργαζομένων,παραμένει σταθερά απαράδεκτο,αλλά οι όποιες μισθολογικές επιτυχίες έχουν ένα διαστροφικό ανορθολογικό χαρακτήρα.
Οι υψηλώτερες αμοιβές προσφέρονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα,ο οποίος λειτουργεί εκτός αγοράς,δηλαδή εκτός ενός πραγματικού συστήματος τιμών και αξιολογήσεων των υπηρεσιών.Η πελατειακή ανορθολογική ρουτίνα είναι αυτή που έχει επιτύχει αυτό το επίπεδο,και αυτή συνεχίζει να το διατηρεί.
Οι εξευτελιστικές αμοιβές των 500 Ευρώ προσφέρονται στον ιδιωτικό τομέα,όπου η συνδικαλιστική συνοχή είναι ανύπαρκτη,αλλά οι επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που παρέχουν αυτούς τους μισθούς είναι το προνομιακό κομμάτι της αριστεράς και κεντροαριστεράς,δηλαδή ο κολακευόμενος "μικρομεσαίος" επιχειρηματίας που έχει πολιτική αξία όσο παραμένει μικρός.
Η εγγενής αντίφαση ότι οι οικονομικά υγιείς υψηλές αμοιβές,προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα που προσδοκά μεγένθυνση ,αποτελεί ταμπού για την αριστερά.Με την απλοική αναζήτηση αμοιβών δημοσίου σε ένα αντιπαραγωγικό ιδιωτικό τομέα,καλύπτεται η θεολογική ανάγκη της πολιτικής παρέμβασης,αλλά υποκρύπτεται έως και εκουσίως η οδυνηρή αντιφατική πραγματικότητας:Οι χαμηλές αμοιβές του ιδιωτικού τομέα εκτός από την κερδοφορία του κεφαλαίου είναι η συνθήκη ικανοποίησης των αμοιβών στον δημόσιο.Φαίνεται σκληρό και απρόσμενο αλλά σύντροφοι είναι αλήθεια.
Οσοι αναζητούν μισθούς για τους εργαζόμενους και οικονομική ανάπτυξη ,που δεν παραπέμπει υπόρρητα σε Βουλγαρία του 1970, η πελατειακό Πασόκ του 80,έχουν να λύσουν ένα παράδοξο.Αναγκαστικά θα πρέπει να πειραματιστουν αν έχουν όρεξη (πολύ αμφιβάλλω)
Παρα ταύτα η πραγματικότητα παραμένει οδυνηρή
Εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί στοιβάζονται σε μικρομονάδες ,χαμηλής τεχνολογίας,οριακής απόδωσης κινούμενες στο "υπέδαφος" της παραοικονομίας.
Το Παμε,έχει και αυτό την αντίφαση του.Ενώ προέρχεται ιδεολογικά από ένα ιδεολογικό χώρο με στοιχεία πολιτικής μεταφυσικής και απλοικότητας,παραμένει ο πιο δραστήριος και συνεπής υπερασπιστής των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον Ιδ.τομέα.
Για όσους διαβάζουμε συχνά Ριζοσπάστη,ξέρουμε καλά ,τον τεράστιο αριθμό επιτυχών παρεμβάσεων ,στο αρχιπέλαγος των εταιρειών της παραοικονομίας.Αυτό είναι τελείως διαφορετικό από τον υποκριτικό "αγωνιστικό" συνδικαλισμό του Δημοσίου,που απλώς είναι μια μετωνυμία του νεοεληνικού πελατειακού συντεχνιασμού
Μας είναι παντελώς αδιάφορο ,το ιδεολογικό πλαίσιο εκκίνησης του.Αυτό αφορά το ΚΚΕ και στο μέτρο του δυνατού ,το έχουμε κρίνει.
Με εποπτικές αρχές ανύπαρκτες,με επιχειρηματίες της "χαρτούρας" και της "κονόμας" το ΠΑΜΕ ,υπερασπίζεται με σταθερότητα τους εργαζόμενους.
Καλή συνέχεια σύντροφοι!!!
(Με κλικ στον τίτλο το ιστολόγιο του)