Friday, November 7, 2008

Η πολιτική οικονομία των βλεμματων της οδου Καποδιστρίου


Η οδός Καποδιστρίου είναι ένας μικρός δρόμος στην Αθήνα,που καταλήγει στην Πλ.Βαθη.Οποιος τον περνάει με αυτoκίνητο,αναγκαστικά έχει πολλές στάσεις καθώς όλοι οι κάθετοι εχουν φανάρια.Είμαι απο αυτούς που αναγκάζονται να περνάνε από τον δρόμο αυτό.
Στις αλλεπάλληλες αναγκαστικές στασεις,συνειδητοποιεί κανείς ,οτι στο τέλος του μικρού δρόμου,σε εργασιμες ώρες στοιβάζονται,δυο κατηγορίες ανθρώπων στα πεξοδρόμια,που απλώς κοιτάνε τα αυτοκίνητα.
Συνάνθρωποι με εξάρτηση στις ουσίες,που επισκέπτονται σωρηδόν το σχετικό γραφείο, και προσφυγες που συνωστίζονται στα γραφεία μη κυβερνητικής οργάνωσης που τους παρέχει μικρή οικονομική βοήθεια,υγειονομικές παροχές και ίσως τροφή.
Σε απόσταση 30 μέτρων,δυο διαφορετικοί πληθυσμοί Homo Sacer ,με διαφορετικές όμως διαδρομές.
Η διαφορά τους αντικατοπτρίζεται στο βλέμμα.Στο απλανές βλέμμα που κοιτάνε τους οδηγούς.
Οι πρώτοι σχεδόν δεν έχουν βλέμμα.Κάτι κρυστάλλινο αδιόρατο επικαλύπτει τα πρόσωπα τους,και παρότι σε κοιτάνε ή σου μιλάνε δεν βλέπεις παρά ένα κενό στα προσωπα.Μια απουσία οποιουδήποτε νοήματος στα νεύματα ή τις χειρονομίες.
Ακόμη και η πιθανή αίτηση για ψιλά,είναι περίπου μηχανική.
Μερικά μέτρα πιο κάτω τα βλέμματα είναι σαν μυθιστορήματα.Ο καθένας που σε κοιτα μπορεί να σου πει σε τρία δέκατα,μια οδύσεια γεμάτη περιπέτειες αλλά και ένα ουράνιο τόξο με ελπιδες για ζωή.Πίσω από τα κουρασμένα κορμιά,τα παιδιά στις αγγαλιές, βλέπεις να πάλλεται η ζωή,η δίψα το μέλλον.
Η τρέχουσα χονδροειδής ,εκ του δημοσιογραφικού ασφαλούς, προσέγγιση , θρηνωδεί για τους αποκλεισμένους.
Κι’όμως η μορφή και η τροπή του αποκλεισμού είναι διαφορετική
Κάποιοι θύτες και θύματα μιας ψυχολογικής συμπεριφοράς ,εκτος του στατιστικού στερεότυπυ που ονομάζεται «κανονικότητα» ,ανοίγουν την πόρτα και εκβάλουν στο «έξω» τρομαγμένοι από το «εντός» που συλλογικά διαμορφώνουμε.Και η έξοδος τους γίνεται τελετουργικά,με θυμιατά και λιβάνια.
Οι άλλοι ,σύγχρονοι Οδυσσεις ,δεν έχουν ούτε μέσα ούτε έξω.Κοιτάνε τον τόπο ως νομάδες ,και από την τροπικότητα της «στέρησης»,εισβάλουν στην δυνητικότητα του «πλούτου» χωρίς τελετές.Ετσι απλά όπως οι πρόγονοι μας άλλαζαν δένδρα ή ξεφωτα για να συλλέξουν καρπούς.
Στους πρώτους στερούμε συνεχώς την τελετή,και μας τρομάζουν οι αντιδράσεις τους.
Οι δεύτεροι μας τρομάζουν ,με την φυσική τους δύναμη,την «αγρια» διάθεση για το μέλλον ,και επειδή μας θυμίζουν τον «προπολιτιστικό» εαυτό μας,μας σοκάρουν με την αλήθεια τους.
Η κοινωνία δημιουργεί στοιβάδες και μορφώματα εκτός προγράμματος.Γι αυτό και φιάξαμε τα κράτη,για να μπορούμε να ζούμε όλοι μαζί.Πλην όμως χάνουμε και τις ιδιαιτερότητες το στίγμα της διαφορετικότητας.
Η γνώμη μου μη στερούμε το λιβάνι από τις τελετές ,ας δώσουμε όλα τα χαρτιά και τα δικαιώματα στους Οδυσσεις.Αλλιώς η Καποδιστρίου θα πήξει

8 comments:

OnWine said...

Να ξεκαθαρίσω απ΄την αρχή ότι, στο θέμα των ναρκωτικών έχω εξαιρετική ευαισθησία... γιά διάφορους λόγους που δεν αφορούν κανένα άλλο εκτός από εμένα, και το δηλώνω απλά γιατί οι πιθανές αντιδράσεις μου ...σας αφορούν.

Φίλε LLS, δε κατάλαβα την σχέση των μεν με τους δε... αποκλεισμένοι και οι δυο... ίσως... και ύστερα? Βγαίνει κάποιο συμπέρασμα? Πιθανολογώ κάτι, αλλά να γράψω χωρίς να έχω καταλάβει, μάλλον άδικο θα ήταν... ως εκ τούτου, περιμένω κάποια διευκρίνηση του "τι θέλει να πει ο συγγραφέας"...

Γράφεις "Γι αυτό και φιάξαμε τα κράτη,για να μπορούμε να ζούμε όλοι μαζί" ...θα διαφωνήσω: Φτιάξαμε τα κράτη γιά να έχουμε την δικαιολογία ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί... τεράστια η διαφορά...

Αναμένω... και επανέρχομαι.

Left Liberal Synthesis said...

σχολιαστή
Τιποτα το ιδιαίτερο.Πολλοί άνθρωποι σε διαφορετική ταλαιπωρία ο καθενας,σε μικρή απόσταση ,πακτωμένοι σε ένα μικρό δρομάκι της Αθήνας.
Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας και την ιστολογική χαλαρότητα του παρατηρητή.

Anonymous said...

Η χρήση του όρου "λαθρομετανάστες" νομιμοποιεί μια αντιμετώπιση και κατηγοριοποίηση αυτών των ανθρώπων με την οποία διαφωνώ. Εγώ θα τους χαρακτήριζα "πρόσφυγες" γιατί περι αυτού στην ουσία πρόκειται.
Συμφωνώ πάντως απόλυτα με την κατάληξη του post!

Left Liberal Synthesis said...

czubul
Σωστά τα στερεότυπα είναι ισχυρά
Θα το αλλάξω αμέσως

Nikos Lioliopoulos said...

Πολύ όμορφο κείμενο. Διαφωνώ μόνο ως προς τον σκοπό της δημιουργίας των κρατών. Συμφωνώ με τον Σχολιαστή.

Anonymous said...

Ta krath ta eftiaxe to kefalaio vi8izontas tous pantes mesa sto toipota tou.oi an8ropoi san atoma ante na evalan merikes pinelies se auta,kai isos kati na prolavan na dagosoun apo thn eterofwth aiglh tous,tou ploutou kai tou xrusou pou gagrainiasan th lepra.oi embiries mesa se auto to toipota vevaia einai ftiagmenes gia pseutomu8istorimata.oi krauges tou kator8omatos ths eleu8erias mesa sto keno apo thn allh einai to diaxroniko asteio ths epoxhs pou ekanan isws kapote sthn "amomo sulupsh "tous breton kai elyar na grapsoun: h eleu8eria sou pou me auth me kaneis kai gelw einai h eleu8eria sou!

;p

Left Liberal Synthesis said...

Νικο
Καλως τον πάλι με την αρχική μορφή

Left Liberal Synthesis said...

;p
sxoliasti
niko
Είναι ενδιαφέρον που η συζήτηση εκτρέπεται στα περί κράτους,και ιδιαίτερα σε ένα ιστολόγιο,με το επίθετο liberal!!
Στην φράση μου,το κράτος το εννοώ στην συμβολαική συνταγματική του διάσταση,ως εγγυητή της κοινωνικής συνύπαρξης.
Και βέβαια ταυτοχρονα το κράτος γίνεται δυνάστης,εγγυητής και των ταξικών συσχετισμών και άλλα πολλά.
Μεταξύ μας με ενθουσίαζει οη αυθόρμητη κριτική του κράτους.Τελικά και Μορξ και ο Νοζικ κυκλοφορουν ταυτόχρονα σε πολλά μυαλά.Θαύμα....