9 years ago
Monday, January 31, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Ομόσταυλοι
-
Burhanuddin Baki : Badiou's being and event and the mathematics of set theory - Το βιβλίο υπέδειξε ο φίλος Weltschmerzk.K Πρόκειται για το πιο ολοκληρωμένο βιβλίο που ίσως περατώνει και το σκοπό του ιστολογίου: Την εξοικείωση μη μα...
-
"Διπλός Δεσμός" : Μπλοκάρισμα του νου φέρνει η κρίση - Αναδημοσιεύουμε από : Συσπείρωση Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος *Του Νίκου Σιδέρη** Ενα πένθιμο μούδιασμα ορίζει το ψυχολογικό στίγμα της κρίσης. Η πένθιμ...10 years ago
-
Carl Schmitt : Πολιτική Θεολογία - *Πηγή : Ταξικές Μηχανές* *Carl Schmitt, Πολιτική Θεολογία, περιοδικό Λεβιάθαν, μ**ετάφραση: Παναγιώτης Κονδύλης.* Το παρακάτω κείμενο του Carl Schm...
9 years ago
Subscribe To
Posts
Comments
Ευπώλητα Εβδομάδος
-
Η αποπομπή του Γαπ απο τους Μερκοζύ με πρόσχημα το δημοψήφισμα και η ολική αφασία των λοιπών πολιτικών κομμάτων για ένα ολόκληρο διήμε... -
Η Εφημερίδα των Συντακτών έχει μια ενδιαφέρουσα σειρά παρεμβάσεων με τίτλο "Αριστερά πρώτη δύναμη: και τώρα τι;". Από τη ... -
Από σήμερα το ψηφιακό ίχνος του LLS "παγώνει" Συνεχίζω μια "άλλη υπόθεση" εδώ
-
Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει ενα τρόπος για την υλοποίηση της εργατικής αυτοδιαχείρισης ,που ,πορεί να υλοποιηθεί από την εθελοντική συμμε... -
Στην ταινια του "Η ψυχη στο στόμα" ο Γ.Οικονομιδης μας παραδιδει ενα αρχετυπικό ηρωα της Ελλαδας του 2009. Ο μισθωτος της βιο... -
Είδα το Inception σε μια μάλλον ειδική συνθήκη, καθώς εκτός από εμένα ο μισός κινηματογράφος μετά τα πρώτα 30 λεπτά χαχάνιζε με τον φουκαρ... -
Και ξαφνικά η Αριστερά γυρίζει καμιά πενήντα χρόνια πίσω και συζητά για τον Στάλιν.Αφορμή οι θέσεις του ΚΚΕ ,για την ανάλυση των συμβάντων... -
Πολιτική θεολογία Ο γερμανός συνταγματολόγος Καρλ Σμιτ δημοσίευσε το 1922 ένα μικρό δοκίμιο με τίτλο Πολιτική Θεολογία.Σε αυτό ο συντηρητικ... -
Το District 9 έχει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά. Είναι μια από τις λίγες ταινίες της N . Αφρικής που έκαναν μεγάλη επιτυχί... -
Την καλύτερη περιγραφή του υπόβαθρου της ισραηλινοπαλεστινιακής σύρραξης θα την βρουμε στα ιστολόγια Cynical και Homo Sapiens Ωστόσο η μορ...
8 comments:
Αντιγράφω από το αρχικό post:
Πολύ καλή προσέγγιση. Πρόκειται για μία παρουσίαση του αραβικού κόσμου η οποία ούτε κοινωνιο-ανθρωπολογικά είναι ορθή ούτε και πολιτικά. Στηρίζεται αποκλειστικά στην προσπάθεια των ΜΜΕ να μένουν στην επιφάνεια και σε συνδυασμό με την πολιτική προαιώνια προπαγάνδα να τους φέρουν σε πλήρη αντιστοίχηση με τους Χριστιανούς σε ένα νέο θρησκευτικό "πόλεμο", σε μία ακόμα πολιτισμική επιβολή
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΜΕ ΑΟΡΑΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Left division
L.L.S, ; Όπως πάντα ωραία τα λες. Μόνο που ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι τι διαμόρφωσε τις κοινωνίες του αραβικού κόσμου μέχρι σήμερα, αλλά τι γίνεται παρακάτω.
Θα πάμε άραγε σε δυτικού τύπου πολιτικές διαμορφώσεις που θα μπορούσαν ν’ αποδεχθούν κατά βάση οι γαλλόφωνοι άραβες στο τόξο του Μαγκρέμπ (Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία);
Θα έχουμε μήπως επικράτηση του ριζοσπαστικού θεοκρατικού ισλαμισμού, εξέλιξη που επιθυμούν διακαώς οι μουλάδες του Ιράν για την Αίγυπτο (μέσω των ‘’αδελφών μουσουλμάνων) για να χαλαρώσει λίγο η θηλειά και της δικής τους εσωτερικής και διεθνούς πίεσης που αισθάνονται πως τους πνίγει;
Μήπως δούμε να ξεπηδάει μια εκδοχή ισλαμοδημοκρατίας (μεταλλαγμένης ανατολίτικης χριστιανοδημοκρατίας μ’ άλλα λόγια) όπως την φαντάζεται ο αυτοτεξόριστος (στις ΗΠΑ) τούρκος ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν που επηρεάζει γεγονότα και καταστάσεις στη γειτονική χώρα;
Θα έχουμε εκκόλαψη νέων κρατών στο τραγικό Νταρφούρ όπως φημολογείται πως θα συμβεί σύντομα στην περιοχή του νότιου Σουδάν (η οποία σχετίζεται με των έλεγχο των νέων κοιτασμάτων πετρελαίου);
Θα συνεχιστεί η πειρατεία των Σομαλών στην είσοδο της Ερυθράς θάλασσας που σε σημαντικούς κύκλους του αραβικού κι όχι μόνο κόσμου θεωρείται επαναστατικός ακτιβισμός.
Μάλλον ψιλά γράμματα όλα αυτά για μια χώρα σαν τη δική μας που δεν ξεστρατίζει ρούπι από τα ευθύγραμμα διαχρονικά στερεότυπα που ορίζουν τις μεγάλες πολιτικές αντιπαλότητες με όρους ποδοσφαιρικού οπαδού όπως: παλαιστίνιοι εναντίον εβραίων , οθωμανοί εναντίον χριστιανών, έλληνες εναντίον τούρκων και πάει λέγοντας, (με σταθερή πάντα καχυποψία απέναντι στο ρέφερι που εκπροσωπεί τον διεθνή παράγοντα.)
Διευρύνω λίγο τη θέση που διατύπωσε πρόσφατα ο Μπαντιού για να γίνει το όλο ζήτημα πιο αντιληπτό. πάντα
''Η νεοελληνική κοινωνία (και νεοαραβική συμπληρώνω) κυοφορεί επώδυνα κάτι καινούργιο με εσωτερικές ανισορροπίες. Εμποδίζεται όμως από την τριβή τους σύγχρονου με τους ‘’παράδοξους αρχαϊσμούς’’.
Δείμο
Ο αραβικός κόσμος είναι τόσο πολύπλοκος που η τρέχουσα δημοσιότητα δεν μπορεί να απορροφήσει
Left Division
Γόνιμη η προέκταση σου.
Το υπόδειγμα (πολύ πετυχημένο μάλιστα) μιας "ισλαμικής χριστιανοδημοκρατίας' υπάρχει δίπλα μας και το λένε Ερντογαν.
Η αισθηση μου είναι πως οι πόνοι της γέννας , θα συνεχισθούν και άλλο,αλλά δεν μπορώ να δω καταστάσεις Νταρφούρ στην Τυνησία ή την Αίγυπτο.Οι ελιτ ψάχνουν "Ερντογαν" αλλά είναι λίγο δύσκολο να βρεθούν.
Tα γεγονότα στην Αίγυπτο και η γενικότερη αναταραχή στον αραβο-ισλαμικό κόσμο, δείχνουν ότι η διάχυση της φονταμενταλιστικής βίας δεν αποτελεί μόνο συνέπεια της περιστολής της θρησκείας, αλλά και συνέπεια της καθεστωτικής δράσης συμφερόντων, με την θεολογικού χαρακτήρα εξύψωση του κράτους ( καθεστώτα Μπεν Αλί, Μουμπάρακ.κ.α) πάνω από τους δαιμονοποιημένους ανταγωνισμούς των ελεύθερων αγορών και τις συγκρούσεις συμφερόντων. Ζούμε την εποχή της μεταμόρφωσης της βίας σε μέσο μετάφρασης των ανεπίλυτων κοινωνικών αντιφάσεων, των κρυμμένων κοινωνικών ανισοτήτων που θρέφονται από τα μη φιλελεύθερα αντι-δυτικά καθεστώτα. Ισλαμικές και αραβικές φατρίες συμφερόντων, δόμησαν μια συγκεκριμένη ,για κάθε λαό της Μ.Ανατολής και της Β.Αφρικής , πολιτική κοινωνία και τώρα υποκύπτουν στην ΄΄ αντεστραμμένη εικόνα της βίας ΄΄.
Με απλά λόγια, γίνεται εμφανές ότι με τις κοινωνικές αντιδράσεις των λαών της αραβο-ισλαμικής περιοχής, ο φονταμενταλισμός της θρησκευτικής πεποίθησης, ποτίστηκε από την μεσσιανική υπόσταση του επουράνιου κρατικού μεσολαβητή, δηλαδή του φονταμενταλισμού του κράτους!
Tα γεγονότα στην Αίγυπτο και η γενικότερη αναταραχή στον αραβο-ισλαμικό κόσμο, δείχνουν ότι η διάχυση της φονταμενταλιστικής βίας δεν αποτελεί μόνο συνέπεια της περιστολής της θρησκείας, αλλά και συνέπεια της καθεστωτικής δράσης συμφερόντων, με την θεολογικού χαρακτήρα εξύψωση του κράτους ( καθεστώτα Μπεν Αλί, Μουμπάρακ.κ.α) πάνω από τους δαιμονοποιημένους ανταγωνισμούς των ελεύθερων αγορών και τις συγκρούσεις συμφερόντων. Ζούμε την εποχή της μεταμόρφωσης της βίας σε μέσο μετάφρασης των ανεπίλυτων κοινωνικών αντιφάσεων, των κρυμμένων κοινωνικών ανισοτήτων που θρέφονται από τα μη φιλελεύθερα αντι-δυτικά καθεστώτα. Ισλαμικές και αραβικές φατρίες συμφερόντων, δόμησαν μια συγκεκριμένη ,για κάθε λαό της Μ.Ανατολής και της Β.Αφρικής , πολιτική κοινωνία και τώρα υποκύπτουν στην ΄΄ αντεστραμμένη εικόνα της βίας ΄΄.
Με απλά λόγια, γίνεται εμφανές ότι με τις κοινωνικές αντιδράσεις των λαών της αραβο-ισλαμικής περιοχής, ο φονταμενταλισμός της θρησκευτικής πεποίθησης, ποτίστηκε από την μεσσιανική υπόσταση του επουράνιου κρατικού μεσολαβητή, δηλαδή του φονταμενταλισμού του κράτους!
Άραβες και ισλαμιστές , μουσουλμάνοι και χριστιανοί βλέπουν να αποκλείονται από το καταναλωτικό πάθος για…. i-phone, Starbucks, Zara και νιώθουν τον σφιχτό εναγκαλισμό της δήθεν κρατικής προστασίας , να αποτελεί βαθύ χέρι στην τσέπη, στο μεροκάματο, στην καθημερινότητα τους.
Σε περιόδους σαν την σημερινή, όπου το πολιτικό κράτος γεννιέται βίαια μέσα από την κοινωνική επιθυμία των μαζών ,σε περιόδους που η ανθρώπινη χειραφέτηση προυποθέτει πολιτική απελευθέρωση, το κράτος μπορεί και οφείλει να προβεί στην κατάργηση, στην καταστροφή της θρησκείας, ως φονταμελιστικό τρόπο σκέψης και δράσης.
Εάν σήμερα η οικονομική κρίση θεωρηθεί αιτία εξέγερσης των χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων σε Τυνησία, Αίγυπτο και αλλού, αυτό σίγουρα δεν αποτελεί τεκμήριο αποτυχίας του φιλελευθερισμού των αγορών και της παγκοσμιοποίησης, αλλά αποτυχία του κράτους( θεολογικού σε αυτές τις κοινωνίες) να ρυθμίσει τις ανισότητες. Διότι ο συνδυασμός ισλαμικής θρησκείας σε αραβικά καθεστώτα διακυβέρνησης, με τις ευλογίες του κρατικού μηχανισμού ,ενισχύουν πολλά χρόνια τώρα, εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές ομάδες ατόμων, πολύ διαφορετικές από τους πεινασμένους διαδηλωτές στο Κάιρο και στην Τύνιδα !
Προφητικές αναλύσεις για τους σταλινικούς θεοκράτες άραβες ή ισλαμιστές ηγέτες, υπήρξαν πολλές. Ελάχιστες όμως στάθηκαν στην πραγματική δικτατορία της γραφειοκρατικής μειοψηφίας, που νομιμοποιούσε τον εαυτό της. Είτε αμερικανικά, είτε ευρωπαικά συμφέροντα και να βρίσκονται πίσω από τις ολιγαρχικές κυβερνήσεις της Μ.Ανατολής και της Β.Αφρικής, λανσαρίστηκε στις θρησκόληπτες κοινωνίες το φετίχ του κράτους ως ουράνιου εγγυητή που απέτρεπε την κριτική της θρησκείας ως μέσου έκφρασης της διαφοράς μεταξύ των ανθρώπων: πρόκειται για μια κριτική αναπόφευκτα αιματοβαμένη, μια κριτική που μπορεί να αρθρωθεί μόνο με όρους βίαιης καταστολής .
Ζούμε σήμερα την αντίφαση που χρόνια κρυβότανε ενώ όλοι την έβλεπαν :στον αντίποδα του φιλελεύθερου κράτους που "ξεφορτώνεται" την θρησκεία, από τη στιγμή που θα αποτελεί απλώς ζήτημα προσωπικής και ιδιωτικής πεποίθησης, το σταλινικό θρησκευτικό κράτος, επιχειρεί να την ξεφορτωθεί δια του βίαιου αποκλεισμού των πιστών από την επιθυμία προόδου, την απόλαυση των αγαθών της ζωής, την ελεύθερη επιλογή μέσων και σκοπών. Αυτή η αντίφαση έχει προσδώσει οικουμενικές διαστάσεις στην αιματηρή καταστολή της θρησκευτικής διαφοράς, όχι μόνο στον ισλαμο-αραβικό κόσμο αλλά παντού.
Η πιο επικίνδυνη θρησκεία, αυτή του Κράτους, "δεν κατορθώνει" να διαγράψει τους υφιστάμενους θρησκευτικούς ανταγωνισμούς σε κοινωνίες χαμηλής παιδείας και ανελεύθερων οικονομικών συστημάτων. Αυτή η θρησκεία ,η κρατική, ερχόμενη σε βίαιη αντίθεση με τους όρους της ίδιας της ύπαρξής της, είναι που θρέφει την συλλογική κόπωση ! Διότι ακόμη και οι επικίνδυνες ακραίες μουσουλμανικές πολιτικές οργανώσεις στον αραβικό κόσμο, όποιο παν-ισλαμικό τόξο και αν ελπίζουν να στήσουν, εάν οι πιστοί τους απολαμβάνουν δίκαιη συμμετοχή στις αγορές εργασίας, αγαθών και πλούτου, δεν μπορούν παρά να ακυρώσουν τους μεγαλοιδεατισμούς εξτρεμιστών ηγετών , από όπου και αν προέρχονται .Διότι η αποκατάσταση τόσο της ελεύθερης θρησκείας όσο και της κοινωνικής ελευθερίας στις ισλαμοαραβικές κοινωνίες, είναι κυρίως αποκατάσταση της ατομικής ελευθερίας: αυτή είναι που πυροδοτεί τις ανθρώπινες βόμβες του φονταμενταλισμού.
Ηλία
Ενω συμφωνώ με πολλά από αυτά που λες , μερικά με μπερδεψαν .
Ιδίως το
"Άραβες και ισλαμιστές , μουσουλμάνοι και χριστιανοί βλέπουν να αποκλείονται από το καταναλωτικό πάθος για…. i-phone, Starbucks, Zara και νιώθουν τον σφιχτό εναγκαλισμό της δήθεν κρατικής προστασίας , να αποτελεί βαθύ χέρι στην τσέπη, στο μεροκάματο, στην καθημερινότητα τους" μου φαίνεται καπως υπερβολικό .
Πόσοι από τουε εξεγερμένους γνωρίζουν το i phone;
Εκεί όμως που συμφωνω είναι ότι σε αυτές τις εκδηλωσεις καταρρέουν και τα προτυπα της "δυτικής' ταξινομησης
Ποιοι είναι οι φιλελευθεροι;
Ποιοι οι αριστεροί;
Ποσο συντηρητικοί είνια οι ισλαμιστές;
Τα ταξινομικά μας συστηματα δεν "λειοτουργούν" και ο περιστροφικός σου λογος το αναδεικνύει.
Post a Comment