Saturday, January 15, 2011

Αβέβαιοι και επισφαλείς ετεροχρονισμοί


To φθινόπωρο του 2002 ο S.Zizek δημοσιεύει ένα άρθρο στο The Journal of Ayn Rand Studies.Στο ίδιο τεύχος συνυπάρχουν δυο γνώριμοι του LLS , ο Chris Sciabarra (συγγραφέας του θεμελιακού Marx Hayek and Utopia) και η εμβληματική φιγούρα του Αμερικανικού ρεύματος Left Libertarian Rodering Long.Το γεγονός  ότι τα άρθρα που δημοσιεύονται στο συγκεκριμένο περιοδικό προεγκρίνονται ,είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να αξιολογηθεί με βάση τα ελληνικά δεδομένα άσκησης του δημοσίου διαλόγου. Είναι σαν να λέμε οτι Γ.Δελαστίκ στέλνει άρθρο στο υποτιθέμενο περιοδικό της Δημοκρατικής Συμμαχίας , αναμένοντας με υπομονή την έγκριση του.Και  πάλι  λίγα λέμε. Ετσι,ο Ζιζεκ μετά τα νυκτερινά talk show, γίνεται και ανάγνωσμα για την Sarah Palin  και το Tea Party.Η δημοσίευση του ΣΖ  στο συγκεκριμένο περιοδικό είναι προφανώς μια εκδήλωση πνευματικής και ιδεολογικής ανησυχίας, όσο και αν χιλιαστικές απόψεις εντός αριστεράς θα τη θεωρούσαν υπερβολή, ελεγχόμενο ιδεολογικό τουρισμό  ή μια ακόμη προσπάθεια marketing του ΣΖ στην τεράστια αγορά ιδεών στις ΗΠΑ. Anything goes.Ωστόσο αυτό είναι  ποιότητα διαλόγου.


Τα σημειώνω αυτά ως πρόλογο σε μια βιβλιοκριτική.

Επανεκδόθηκε ένα από τα λίγα βιβλία φιλελευθερισμού στην Ελλάδα: «Πορεία προς τον Φιλελευθερισμό» του Μ.Δραγούμη.

Θεωρώντας  δεδομένη την ανυπαρξία διερεύνησης των φιλελεύθερων ιδεών στην Ελλάδα, το εγχείρημα του Δραγούμη  είναι εκ των προτέρων θετικό, αλλά κοιτώντας πιο προσεκτικά γίνεται  φανερό ότι ο ΜΔ κινείται στη διερεύνηση αυτή πακτωμένος στο 1990.Και σε σχέση  με το θέμα που διαπραγματεύεται ,τα είκοσι χρόνια ,είναι τεράστιος χρόνος. Είναι τόσο σημαντική εικοσαετία, ώστε σαν αντιπροσωπευτικοί αντίπαλοι του φιλελευθερισμού αναφέρονται ο Λ.Κύρκος (!), ο Α Ζαχαρέας (ο υπερασπιστής της θεωρίας του Sraffa, μιας αυθεντικής αναθεώρησης της θεωρίας αξίας του Μαρξ) ,ενώ τσουβαλιάζονται ο μοντερνιστής και αναθεωρητικός Ράμφος με τον συντηρητικό Γιανναρά και τον ιδιότροπο Ζουράρη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι ιδιαίτερα ισορροπημένες αποτιμήσεις του Γ.Βούλγαρη για τον Hayek και του Κ.Ψυχοπαίδη για τον Menger ,που έχουν δημοσιευθεί στο μεσοδιάστημα, αγνοούνται εντελώς. Από την μια πλευρά  παραθέτει αναλυτικά στοιχεία για τον φιλελευθερισμό  του Hayek, ενώ απουσιάζουν οποιεσδήποτε αναφορές για τους Nozick (ουτοπία των ουτοπιών, η αυτοδιαχείριση ως δικαίωμα) ,Rand (κριτική στις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες)  και De Jeuvenel (μελαγχολικός φιλελευθερισμός) . O φιλελεύθερος Rawls αξιολογείται σχεδόν αρνητικά ,μόνο και μόνο για τη «λογιστική» αποτίμηση της αναδιανομής, ενώ αποσιωπάται η συνολική προβληματική του. Εκ των πραγμάτων είναι εκκωφαντική η απουσία οποιασδήποτε φιλελεύθερης οπτικής για το σύγχρονο χρηματοοικονομικό φαινόμενο, για την κρίση, για την ακύρωση οποιουδήποτε «ονομαστικού φιλελευθερισμού» μέσω των θηριωδών bail out.Όμως και η ιστορική ανασκόπηση εμπεριέχει και αμφισβητήσιμες πληροφορίες. Είναι τέτοια η φόρα του ΜΔ που ανακαλύπτει ιστορικά παράδοξα του 1953 ,όπου το ΚΚΕ ξέρει πριν από τον Παπάγο την υποτίμηση της δραχμής του Μαρκεζίνη ,λόγω «σχέσεων» του ΚΚΕ με την εξουσία!

Στα θετικά του βιβλίου συγκαταλέγεται η εκτεταμένη ανάλυση για το έργο του Κ.Τσουκαλά σχετικά με τις αναλύσεις του για την «πολυσθένεια» .

Για να επανέλθουμε στα αρχικά , όταν ο Λακανιστής και τελικά εισηγητής του Badiou στον αγγλοσαξονικό χώρο Ζίζεκ , ο μελετητής του Marx Sciabarra  και ο Left Libertarian Long δημοσιεύονται αντάμα στο The Journal of Ayn Rand , το να ασχολούμαστε με τον "αντιφιλελευθερισμό"  του Λ.Κύρκου αποτελεί κάτι ανάλογο με το «κρύο ανέκδοτο» του Ράδιο Αρβύλα.

Είναι φανερό ότι η καχεξία της φιλελεύθερης ιδεοκίνησης κάνει κακό ευρύτερα στην Ελληνική κοινωνία και τελικά στην Αριστερά. Η προσπάθεια του Δ.Σκάλκου να κατανοήσει τα τεκταινόμενα εντός αριστεράς παραμένει μοναχική . Παρ’ ότι μια νηπιακή ή νεοφώτιστη αριστερά δεν κατανοεί τη στρέβλωση που προκαλείται από την υποαντιπροσώπευση και τελικά ώσμωση του συντηρητικού φιλελευθερισμού με τις πιο κρατικοδίαιτες και συντεχνιακές αντιλήψεις, είναι φανερό ότι και ο φιλελεύθερος χώρος παραμένει εξαιρετικά «κλασικός» ,σχεδόν χωρίς γείωση με τα πιο σύγχρονα ρεύματα .Γι'αυτό  εξωθείται  να αναπαράγει τρόπους, ιδέες  και παραστάσεις βασισμένες στο 1950.

Συνδέσεις

The Journal of Ayn Rand Sudies Spring 2002

Chris Sciabarra:Marx Hayek and Utopia

LLS:Rodering Long

Πηγές
Μ.Δραγούμης "Πορεία προς τον Φιλελευθερισμό"
Σ.Μακρής "Φιλελυθερισμός.Φιλοσοφικές Απαρχές και Σύγχρονες Τάσεις"
Δ.Σκάλκος"Φιλελεύθερες Αλήθειες"
Γ.Βούλγαρης "Φιλελευθερισμός,Συντηρητισμός,Κοινωνικό Κράτος"
Μ.Αγγελίδης"Φιλελευθερισμός Κλασικός και Νέος"
Κ.Ψυχοπαίδης "Οροι,Αξίες,Πράξεις"

4 comments:

Anonymous said...

Ρε παιδιά, βγαίνει ο Λοβέρδος και λέει ότι για το χρέος του ΕΣΥ φταίνε οι μετανάστες και εσείς κάθεστε και αραδιάζετε φιλοσοφίες; Δε λέω, καλές κι αυτές, αλλά εδώ μας κυβερνάει μία κυβέρνηση ανοιχτά φασιστική! Δε έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμός σε όλα τα αριστερά ιστολόγια;

Anonymous said...

TEA PARTY. ΜΗΠΩΣ ΕΤΣΙ ΛΕΓΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ;

left division

Φίλε L.L.S. χαιρετώ. Αφού μπαίνεις στον κόπο να κάνεις μια ''σκιώδη'' αναφορά στην τελευταία σου ανάρτηση στο ''κίνημα του τσαγιού'' (tea party) γιατί δεν προχωράς και λίγο πιο κάτω για να αποκαλυφθεί στους πάρα πολλούς που δεν γνωρίζουν τί είναι επιτέλους αυτό το ''κίνημα''.

Συνοπτικά να τονίσω πως πολιτισμικά (στην κυριολεξία) έχει ήδη κόψει τις Η.Π.Α. στη μέση, κατηγορείται σαν φορέας ακραίας μισαλλοδοξίας και ότι είναι εκείνο που όπλισε το χέρι δράστη που πυροβόλησε πριν μια βδομάδα την βουλευτίνα του δημοκρατικού κόμματος στο Τουσόν της Αριζόνα.

Προσωπικά το αντιλαμβάνομαι σαν (νέου τύπου) μεγάλη πολιτική απειλή παίρνοντας υπόψη όχι τα πρόσωπα που το εκφράζουν (Σάρα Πέιλην) αλλά την ιδεολογική διαστροφή που κουβαλάει και τον ακραίο λόγο που μεταχειρίζεται για να σπεκουλάρει τους κάθε λογής ''ντιντίδες'' της πολιτικής.

Προτάσοντας συμβολικά στον τίτλο του ένα ''φιλελεύθερο αίτημα'' (φορολογηθήκαμε ήδη αρκετά) Taxed Enough Already ''Τea''-party καταλήγει να διατυπώνει ένα λανθάνοντα κι ακραίο (πατριωτισμό;) που προβάλλει σε γιγαντοαφίσες πολιτικά τσιτάτα σαν κι αυτό!

Χίτλερ: National sosialism
Ομπάμα: Democrat sosialism
Λένιν: Marxist sosialism

Να σημειώσω κλείνοντας πως το ''κίνημα'' βρίσκεται ήδη εντός των τειχών του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου υποστηριζόμενο από βρετανό ευρωβουλευτή που εξελέγη με τη σημαία του κυβερνώντος συντηρητικού κόμματος παρακαλώ!

Περιμένω ν' ασχοληθείς με το θέμα.

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous
Ευχαριστώ για την συμβουλή.Αλλα και τα ιστολόγια έχουν την αξία τους.

Left Liberal Synthesis said...

Λεφτ Ντιβιζιον
Το θέμα Tea Party έχει τόσο περιπλοκή που φοβάμαι χρειάζονται πολλές πληροφορίες πριν απο οποιαδήποτε αναρτηση.
Καλη όμως αφορμή να τις ψαξουμε.