Monday, April 26, 2010

Αντικαπιταλιστική Υπευθυνότητα η Υπεύθυνος Αντικαπιταλισμός

Τον Σεπτέμβριο του 2008 είχαμε αναφέρει το «γοητευτικό φιλελευθερισμό» της Άκρας Αριστεράς.


Με αφορμή το βιβλίο του Philippe Raynaud "Το μωσαϊκό της Άκρας Αριστεράς" είχαμε προσπαθήσει να παραθέσουμε μια σειρά ιδεών που κατέληγαν στην παράγραφο

«Με την εξαιρετική ανάλυση αποκαλύπτεται ότι η προγραμματική ανανέωση της αριστεράς δεν τοποθετείται διαμετρικά απέναντι στον φιλελευθερισμό ,αλλά αναζητάει μια υπέρβαση ,με την οικειοποίηση ,ενσωμάτωση των προσταγμάτων του. Η χονδροειδής πόλωση αριστεράς φιλελευθερισμού ,πάει περίπατο»

Η ανάρτηση εδώ
Για να το πω κωδικά αν φιλελευθερισμός είναι ατομική ιδιοκτησία ,ατομικά δικαιώματα ,επιχειρηματικότητα ,ανοικτά εμπορικά σύνορα, τότε αριστερά τον 21 αιώνα δεν είναι κολεκτιβιστική ή κρατική εξουσία ,αλλά «αριστερή» διαπραγμάτευση της ατομικής ιδιοκτησίας και εθελοντικός συνεταιρισμός ,υπεράσπιση και εμβάθυνση των ατομικών δικαιωμάτων, «αριστερή» επιχείρηση και «αριστερή» επιχειρηματικότητα, «αριστερή» παγκοσμιοποίηση.

Δυστυχέστατα μια σχετική οκνηρία της αριστερής διανόησης ,ό χρόνιος οργανικός κρατισμός της ,η απουσία παραστάσεων και εμπειριών από το παραγωγικό γίγνεσθαι , ο εγκλωβισμός στην κενολογία του «αντι νεοφιλελευθερισμού» και η πονηρία των ελληνικών ελίτ να παριστάνουν τους φιλελεύθερους entrepreneurs ,δημιουργεί ένα λαϊκό σύνδρομο απελπισίας που οξύνεται καθώς καταρρέει το υπόδειγμα του οθωμανικο-κρατικού καπιταλισμού μας.

Η κατάρρευση της απασχόλησης ,η δημοσιονομική κατάρρευση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθούν μόνο ως ερέθισμα για να αποδείξουμε την αδικία του καπιταλισμού, γιατί τότε δεν μιλάμε για πολιτική αλλά για χιλιασμό. Όταν η αριστερά ήταν πλειοψηφικό ρεύμα δημιούργησε το σχεδόν δημοτικό τραγούδι «ο ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα» και όχι το ακυκλοφόρητο «η κατοχή μας όξυνε την ταξική συνείδηση» .Τι ακριβώς έγινε με το ΕΑΜ ο Καλύβας δικαιούται να ψάχνει και πιθανόν να αποκαλύψει πολλά και διάφορα, αλλά η αλήθεια ότι το άσμα αναφέρεται σε πείνα και την σωτηρία.

Τα λέμε αυτά γιατί βλέπουμε ότι όταν η αριστερά κινείται με ευθύνη, άσχετα με το τοπολογικό στίγμα της (ρεφορμιστική, συνεπής, αντικαπιταλιστική κλπ ),που είναι κατά την ταπεινή γνώμη μας νυσταλέο κλισέ, αν θέλει να κάνει πολιτική και όχι παραγωγή «αντικαπιταλιστικού» θεάματος ,αν κινείται με πολίτες του 2010 και όχι με «καρτούν» τότε αναγκαστικά γίνεται πιο στοχαστική, ενδοσκοπική και ερευνητική.

Δημοσιεύθηκε στο Πριν ένα κείμενο του Π.Παπακωνσταντίνου .Ο γνωστός δημοσιογράφος ,προφανώς κινούμενος σε ένα περιβάλλον πολλαπλών παραστάσεων, καταθέτει μια ανάλυση που βασίζεται σε τσιτάτα του Λένιν. Το ενδιαφέρον είναι ότι καθώς το κείμενο είναι ενδοαριστερό ,απευθύνεται προς το εσωτερικό της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ανασύρει από τον Λένιν εκείνες τις πλευρές του που αναδεικνύουν το πρωτείο του ειρηνικού δρόμου έναντι ενός εξωτερικού εξαναγκασμού του «μη ειρηνικού» ,την απέχθεια προς τον λαϊκισμό παροχών πληθωριστικού χρήματος, την ανάγκη κοινωνικών συμμαχιών και το απόλυτο πρόταγμα μιας «θετικής¨ πολιτικής ,και την καταγγελία μιας «κλειστοφοβίας».

Ο ΠΠ απευθύνεται στον χώρο του και προφανώς είναι υποχρεωμένος να μιλήσει στα συμφραζόμενα που αυτός αποδέχεται .Οι κοινωνικοί και πολιτικοί χώροι έχουν εσωτερικούς κώδικες που πρέπει να χρησιμοποιήσεις .Ωστόσο υποστηρίζω ότι κινείται εντός μιας υπεύθυνης θετικότητας μιας σώφρονος αναζήτησης μιας «επανάστασης» του 21 αιώνα, που αναγκαστικά δεν μπορεί να μην μεριμνά για το σύνολο της κοινωνίας όπως αυτή ρέει πραγματικά για το σύνολο της παραγωγής και της οικονομίας και όχι όπως αυτήν φανταζόμαστε μέσα από τις διάφορες μερικότητες

Το άρθρο του ΠΠ εδώ

Μερικά αποσπάσματα ακολουθούν (υπογραμμίσεις LLS)

Υπό αυτό το πρίσμα, οποιαδήποτε θετική πολιτική θέση μεταφράζεται ως διαχειριστική, όπως η αναφορά στο έθνος θεωρείται εξ ορισμού εθνικισμός, στην παραγωγικότητα παραγωγισμός, στην οικονομία οικονομισμός, στη μεταρρύθμιση ρεφορμισμός και στο κράτος κρατισμός.

Ασφαλώς, ο φόβος της ενσωμάτωσης στα μικροαστικά, ρεφορμιστικά ρεύματα, που αναπτύσσονται στο έδαφος της κρίσης είναι μια κατ’ αρχήν υγιής αντίδραση στους κόλπους της κομμουνιστικής Αριστεράς. Γίνεται, όμως, αυτοκαταστροφική στο βαθμό που οδηγεί σε πολιτική παράλυση και «επαναστατική» κλειστοφοβία, που εμποδίζει τις πιο μάχιμες δυνάμεις να βγουν από τα λαγούμια τους, στο πεδίο της ανοιχτής, μαζικής δράσης, που σημαίνει αναγκαστικά δράση με εργαζόμενους πολύ διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων.

Στο άρθρο του «Σχετικά με τα συνθήματα», ο Λένιν υπερασπίζεται τη θέση ότι το σύνθημα «όλη η εξουσία στα σοβιέτ», που ήταν σωστό από τη δημοκρατική επανάσταση του Φλεβάρη μέχρι τα αντεπαναστατικά γεγονότα του Ιούλη, «ήταν σύνθημα ειρηνικής εξέλιξης της επανάστασης προς τα εμπρός».

Λίγο νωρίτερα, στο άρθρο του «Για τους συμβιβασμούς», ο Λένιν, αφού υπενθύμισε τη βιτριολική κριτική του Ένγκελς στους «ασυμβίβαστους» οπαδούς του ανόθευτου κομμουνισμού εδώ και τώρα, επανέφερε την πρόταση για ένα συμβιβασμό των μπολσεβίκων με τα μικροαστικά κόμματα των μενσεβίκων και των εσέρων στην εξής βάση: «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ, κυβέρνηση από εσέρους και μενσεβίκους υπόλογη απέναντι στα σοβιέτ». «Μόνο στο όνομα της ειρηνικής αυτής εξέλιξης της επανάστασης, δυνατότητας πολύ σπάνιας στην ιστορία και εξαιρετικά πολύτιμης», έγραφε ο Λένιν, είναι δυνατό κάτι τέτοιο

Αφού σημειώσει ότι οι εργάτες πληρώνουν πιο οδυνηρά από όλους τις συνέπειες του πληθωρισμού, ο Λένιν τονίζει: «Η απεριόριστη έκδοση χαρτονομίσματος ενθαρρύνει την κερδοσκοπία, δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να κερδίζουν μ’ αυτήν εκατομμύρια και δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες για την τόσο αναγκαία διεύρυνση της παραγωγής». Αργότερα, την περίοδο της Νέας Οικονομικής Πολιτικής, έναν αναγκαστικό συμβιβασμό της εργατικής εξουσίας με το διεθνή καπιταλισμό που παρέμενε κυρίαρχος, ο Λένιν θα υπερασπιζόταν και πάλι την ανάγκη μιας σοσιαλιστικής δημοσιονομικής πειθαρχίας, με μέτρα καταπολέμησης του πληθωρισμού και ανόρθωσης του νομίσματος.

Εικόνα από το : random1881.wordpress.com/.../

14 comments:

Αντωνης said...

Φίλε LLS:

Κάπως παράξενα επιλεκτική η ανάγνωση αυτή του Λένιν από την σκοπιά αυτού που ο Λένιν αποκήρυξε ως οπορτουνισμό. Στο "Σχετικά με τα συνθήματα" (Ιούλης 1917), ο Λένιν γράφει, ανάμεσα σε άλλα: "Η ουσία της κατάστασης είναι ότι αυτοί του οι νέοι κατακτητές της κρατικής εξουσίας μπορούν να νικηθούν μόνο απ' τις επαναστατικές μάζες, οι οποίες, αφού κινητοποιηθούν, μπορούν να οδηγηθούν μόνο από το προλεταριάτο, αλλά πρέπει επίσης να ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΝΣΕΒΙΚΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.

Και συνεχίζει με πολλαπλές αναφορές στην μενσεβικική προδοσία και συνεργασία με την αντεπανάσταση.

Το κείμενο "Για τους συμβιβασμούς" είναι του Σεπτέμβρη του 1917 και συνεπώς όχι γραμμένο λίγο νωρίτερα αλλά λίγο αργότερα. Το κείμενο ανακοινώνει ότι "η απότομη στροφή της επανάστασης" [οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε στο χρονικό εκείνο σημείο] επιβάλλει στους μπολσεβίκους συμβιβασμό και επιστροφή στις "πριν τον Ιούλη αρχές." Συμπληρώνει όμως: ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ (Μενσεβίκους, σοσιαλιστο-επαναστάτες) ΜΟΝΟ ΚΑΤ' ΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ. Και παρακάτω: [η κοινή κυβέρνηση σοσιαλιστο-επαναστατών και μενσεβίκων υπεύθυνων προς τα Σοβιέτ] ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΓΙΩΘΕΙ ΤΩΡΑ, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΩΡΑ, ΙΣΩΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ Η ΣΕ ΜΙΑ Η ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ.

Το "Για τους συμβιβασμούς" γράφτηκε 1-3 Σεπτέμβρη 1917. Δύο εβδομάδες περίπου αργότερα, στις 12-14 Σεπτέμβρη, διάστημα δηλαδή όχι μεγαλύτερο από αυτό στο οποίο είχε πει ότι ίσχυε παράθυρο συνεργασίας, ο Λένιν έγραψε το "Οι Μπολσεβίκοι πρέπει να αναλάβουν την κρατική εξουσία" το οποίο δηλώνει το τέλος της προοπτικής του "συμβιβασμού": "ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.... Ο ΛΑΟΣ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΛΙΝΩΔΙΕΣ ΤΩΝ ΜΕΝΣΕΒΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΟ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ [...] ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΕΛΕΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΓΙΑ "ΕΠΙΣΗΜΗ" ΠΕΛΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ. ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ."

Ακολούθησε ο Οκτώβρης.

Καλό είναι όταν συμβουλεύομαστε το ιστορικό αρχείο να είμαστε όσο γίνεται ακριβείς και να μην εισάγουμε στρεβλώσεις χωρίς λόγο. Ο τελευταίος που μπορεί να παρέξει νομιμότητα σε επιχειρήματα για συμβιβασμούς με τον φιλελεύθερο σοσιαλισμό είναι ο Λένιν της περιόδου 1917-18.

Left Liberal Synthesis said...

Φίλε Αντώνη
Νομίζω οτι κανείς δεν βάσισε κανένα "φιλελευθερο" σοσιαλισμό στον Λενιν
Το επίδικο είναι το εξής
Αν η πολιτική είναι "μεγάλη" και οχι "κλειστοφοβική" τότε γίνεται αναγκαστικά υπεύθυνη
Ο Παπακωνσταντίνου ειναι υπέυθυνος.
Απευθύνεται σε ένα ακροατήριο που έχει συγκεκριμμένες αναφορές.
Του μιλάει στην "γλώσσα" του και λέει αυτά που λέει.
Αυτό σημείωσα εδώ με διάθεση απογραφοποίησης της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Κατα τα λοιπά καλά τα έφιαξε ο Λενιν στην εποχή του,αλλά δόξα των "Θεω" μετά είχαμε και Gramsci είχαμε και υπαρκτούς κλπ κλπ
Δεν πρόκειται κανείς να οικειοποιηθεί τον Λενιν για πράγματα που δεν εχουν σχέση.

Αντωνης said...

Δεν είναι του παρόντος να επεισέλθουμε στο αν ο Λένιν είχε δίκαιο για τους μενσεβίκους και τους σοσιαλεπαναστάτες. Είναι μια πολύ παλιά πλέον ιστορία αυτή και δεν θα βγει άκρη. Απλώς όταν βασιζόμαστε στο αρχείο πρέπει να σεβόμαστε το αρχείο και όχι να το συνταιριάζουμε με αυτό που θέλουμε σήμερα απ' το αρχείο να πει.

Θα μπορούσε κάλλιστα ο γράφων να επικαλεστεί κάποιον θεωρητικό που να ταιριάζει περισσότερο με τις δικές του θέσεις. Νόμιμο είναι. Αλλά όχι και να συσκοτίζουμε και να μπουρδουκλώνουμε την σήμερον πράγματα δεδομένα και προσβάσιμα σε όλο τον κόσμο. Πεσ' το επαγγελματική διαστροφή ότι με πειράζει αυτό, αν δεν είναι το πούμε πολιτική υπευθυνότητα. :-)

Left Liberal Synthesis said...

Φίλε Αντώνη
Αν η λέξη γραφων απευθύνεται σε μένα και όχι τον ΠΠ σημειώνω
-Δεν είχα την πρόθεση ενός μανιφέστου.
-Αλλωστε καλώς ή κακώς οι αναφορές μου είναι πολλές
-Αλλά ρε παιδί μου κατα μεσής της κρίσης μια έξεχουσα φωνή της αντικαπιταλιστικής αριστεράς τσιτάρει τον Λένιν της ΝΕΠ κατά του πληθωρηστικού χρήματος (μάλιστα σε μια ειδική παράγραφο) γιατί;
-Να χαλάει τον καιρό του να διαβάζει LLS δεν τον έχω
-Μάλλον μήπως ποαίζεται κατι βαθύτερο.
Μήπως η κρίση μας κάνει όλους μα όλους πιο προσεκτικούς.
Χαιρετώ

celin said...

Mπορει να υπαρξει «αριστερή» παγκοσμιοποίηση?
Πως ειναι δυνατον απο τη στιγμη που η παγκοσμιοποιηση της οικονομιας επιβληθηκε απο τις αδηφαγες αγορες,απο τις τραπεζες,τα hedge funds κ τους επενδυτικους οικους τυπου γκολντμαν-ζακς[που τους κυνηγαει πια η Αμερικανικη επιτροπη κεφαλαιαγορας]?
κ σε τι οδηγησαν ολα αυτα περα απο την υπερσυσσωρευση του πλουτου στους ελαχιστους κ τη κατακορυφη πτωση της αγοραστικης δυναμης των πολλων?
Αυτοι που ελεγχουν δηλαδη το παιχνιδι,αυτοι που με την εκδοση ομολογων ανα πασα στιγμη μπορουν να τιναξουν στον αερα την οικονομια των κρατων,κατι πανισχυροι οικοι αξιολογησης που σε συνεργασια με τις προαναφερθεισες πραγματικες-κ οχι εκτελεστικες-εξουσιες των υπερδυναμεων, κινουν τα πιονια στην παγκοσμια οικονομικη σκακιερα

πως μπορει να μπει σε αυτους ενα χαλιναρι με τις υπαρχουσες καπιταλιστικες δομες?
τι μπορει να τους "εξανθρωπισει"περα απο μια βιαιη ανατροπη η οποια ισως μαλιστα κ να οδηγησει σε ενα ντομινο ανατροπων που θα οδηγουσε κ σε μια επαναξιολογηση του ευρωπαικου πολιτικου γιγνεσθαι?

Εγω θεωρω ματαιη την ψιμμυθιωση του Κτηνους,το αποκρουστικο του προσωπο δεν ομορφαινει με απλες μπογιες
Οπου "κτηνος",βλεπε καπιταλισμο
Το ξερω οτι εκφραζομαι ετσι με σχεδον θεολογικους/υπερβατικους ορους
το προτιμω ομως απο τον ρεαλισμο τυπου ΣΚΑΙ Η ΜΕΓΚΑ[καμια προσωπικη αιχμη εδω για σενα lls,αλλωστε κ εσυ νομιζω οτι ενα οραμα περιγραφεις κ επουδενι κατι συμβιβασμενο κ ανευρο]

Αντωνης said...

Η λέξη "γράφων" αναφέρεται στον ΠΠ, μια και από εκεί κατάλαβα ότι προέρχονται όσα βρίσκονται μετά τη σειρά "μερικά αποσπάσματα ακολουθούν."

Δεν σχολίασα τα περί πληθωριστικού χρήματος γιατί θεωρώ ότι είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για αυτοκτονία.

Left Liberal Synthesis said...

Αντώνη
Θα ήταν τρομερά άδικο να διαβάσεις τον ΠΠ μέσω LLS.
Ας θεωρησουμε τα σχετικά σχόλια ως εμπλουτιστικά αλλα εκτος μιας κρτικής προς αυτόν

Left Liberal Synthesis said...

Celin
Δεν γνωρίζω πολλές εκδοχές της Αριστεράς που να είναι υπέρ μιας εθνικής αναδίπλωσης και εσωστρέφειας.
Αναπτυσσονται θεσμοί αριστερης παγκοσμιοποίησης οπως το Fair Trade κλπ
Το παγκοσμιο εμποριο εχει αντιφατικές συνέπειες και οι προοδυετικές δυνάμεις του Γ κόσμου δεν πρτείνουν εγκλεισμό αλλά το αντίθετο.

Αντωνης said...

Δεν αποπειράθηκα κριτική στον ΠΠ, να και ελπίζω το επιχείρημά του να μην "πατάει" σε μια τόσο απρόσεκτη ανάγνωση των κειμένων του Λένιν. Είπα απλώς ότι τα αποσπάσματα που παρατέθηκαν ότι είναι παραπλανητικά για την στάση του Λένιν την περίοδο από τον Ιούλη έως τον Οκτώβρη του 1917, στάση που δεν χαρακτηρίστηκε από πνεύμα συμβιβασμού με τους μενσεβίκους παρά για το χρονικό διάστημα 3-12 Σεπτέμβρη, και κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς για τους Μπολσεβίκους συνθήκες.
Επίσης είπα ότι είναι φιλολογικό λάθος που δυσχεραίνει την κατανόηση της στάσης η τοποθέτηση του κειμένου για τους συμβιβασμούς πριν, χρονικά, από το κείμενο για τα συνθήματα την στιγμή που γράφτηκε δύο μήνες μετά., καθώς και ότι η κατάσταση γίνεται πιο ασαφής ελλείψει αναφοράς στην αναίρεση της προοπτικής του συμβιβασμού δύο εβδομάδες αργότερα στο "Οι Μπολσεβίκοι πρέπει να αναλάβουν την κρατική εξουσία".

Όσο ενδιαφέρον και αν είναι ένα θεωρητικό επιχείρημα, οφείλει πιστότητα στα βασικά ιστορικά δεδομένα, στο ρητό των κειμένων. Γιατί αλλιώς ρισκάρουν να παρουσιάσουν έναν Λένιν πολύ διαφορετικό από αυτόν που παρουσιάζουν τα κείμενά του, δηλαδή να παραποιήσουν την ιστορία για χάρη προσαρμογής στη θεωρία.

Greek Rider said...

Από τα οικονομικά γνωρίζω ότι αυτό που είπε ο Λένιν:

«Η απεριόριστη έκδοση χαρτονομίσματος ενθαρρύνει την κερδοσκοπία, δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να κερδίζουν μ’ αυτήν εκατομμύρια και δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες για την τόσο αναγκαία διεύρυνση της παραγωγής»

... Είναι σωστό σε μια μακροπρόθεσμη περίοδο, σε αυτό άλλωστε έχουν συμφωνήσει τόσο ο Φρίντμαν όσο και οι Κευνσιανοί.

Βραχυπρόθεσμα όμως, για μια περίοδο ας πούμε 18 μηνών, ο ίδιος ο Φρίντμαν έλεγε ότι αν βρεθούμε ποτέ σε οικονομική κρίση που μοιάζει αξεπέραστη, τότε θα πρέπει όχι απλά να τυπωθεί χρήμα αλλά να απογειωθούν ελικόπτερα πετώντας χρήμα από ψηλά....

Έως τώρα αυτή είναι η συνταγή στις ΗΠΑ, οι κεντρικές τράπεζες "δημιουργούν" χρήμα εκ του μηδενός μέσω πιστώσεων προς τις εμπορικές τράπεζες οι οποίες το μοιράζουν αυξάνοντας βραχυπρόθεσμα την προσφορά χρήματος.

Ακριβώς εκεί είναι και το διαχειριστικό πρόβλημά της ελληνικής-ευρωπαικής κρίσης, ότι δεν έχουμε εργαλεία νομισματικής πολιτικής επειδή η ΕΚΤ μέσω των κριτηρίων του Μάαστριχ έχει ως στόχο μόνο τα λόγια του Λένιν χωρίς να μπορεί να αποκλίνει βραχυπρόθεσμα όποτε χρειάζεται, αλλά και επειδή οι Γερμανοί κατ' ουσίαν δεν θέλουν νομισματική χαλάρωση για να μην αποδυναμωθεί το ευρώ ούτε καν λίγο.

Left Liberal Synthesis said...

GR
Δεν έχω σχόλιο επι της ουσίας.
Προσπαθω να αποκωδικοποιήσω τι κάνει ενα εξέχον στελεχος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να επιλέγει ένα τέτοιο απόσπασμα.
Μου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον

Greek Rider said...

lls ίσως να επιλέγει το κομμάτι αυτό που σχολίασα επειδή εννοεί ότι σοσιαλισμός με δανεικά και ψευδαισθήσεις δεν γίνεται.

Μπορεί κάποιος να είναι π.χ. κομμουνιστής (του βγάζω το καπέλο) ή μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερος (και να το παραδέχεται όμως). Αλλά να πιστεύει ότι μια σοσιαλδημοκρατία των δανεικών μπορεί να του λύσει τα προβλήματα είναι πλάνη.

Left Liberal Synthesis said...

GR
Συμφωνούμε GR

Left Liberal Synthesis said...

Λινκ για το κειμενο του Παπακωνσταντινου

http://dosepasa.wordpress.com/2010/04/25/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-2010/