Saturday, February 14, 2009

Αριστερα και Φιλελευθερισμός.Μερος 2.Η περίπτωση Νοζικ


Το σημαντικό είναι ότι υπάρχει ενα τρόπος για την υλοποίηση της εργατικής αυτοδιαχείρισης ,που ,πορεί να υλοποιηθεί από την εθελοντική συμμετοχή σε μια ελευθερη κοινωνία ( ΑSU σελ 252)

Eτσι λοιπόν ,σε ένα ελευθερο σύστημα κάθε μεγάλο λαικό επαναστατικό κίνημα πρεπει να μπορεί να πραγματοποιήσει τους στόχους του μέσω μιας εθελοντικής διαδικασίας.Οσοι περισσότεροι βλέπουν πως λειτουργεί,τόσο περισσότεροι θα θέλουν να συμμετάσχουν.Και έτσι θα μεγαλώνει ,χωρίς να είναι αναγκαίο να πιέσει κανένα ή καμία ομάδα ,για να συμμετάσχει σε αυτό.(ASU sel 327)

O Ρ.Νοζικ εχει γράψει μόνο ένα σημαντικό βιβλίο για το οποίο και σχολιάζεται έκτοτε (η αλήθεια όλο και λιγώτερο) .To Anarchy State and Utopia.(ΑSU)
Η κοινή πρόσληψη είναι ότι είναι μια θρασύτατη κύνικη απόρριψη της αναδιανομής ,μια αντιμάχία στην Θεωρία της Δικαιοσύνης του Rawls,αλλα και η υπεράσπιση του ελάχιστου κράτους.
Στην ουσία όμως πρόκειται για ένα έργο το οποίο για το οποίο ταιριάζει μια μόνο λέξη η εκκεντρικότητα.
Νομίζω ότι κανένας συντηρητικός φιλελευθερος δεν μπορεί να κατανοήσει το ASU, καθώς η γραφή του,οι πηγές του,οι αναφορές του προέρχονται μάλλον από τα αριστεροστροφα κοινόβια του Σαν Φραντζισκο,παρά από τον ακαδημαισμό του Harward.
Αναφέρω μερικά από τα θέματα και τις αναφορές ,τις οποίες μόνο αν έχεις βιωματική σχέση με την ελευθεριακή αμερικάνικη αριστερά μπορείς να εντάξεις στο έργο αυτό.Αλλιώς παραμένεις εγκλωβισμένος στην φαρσοκωμωδία της αναίρεσης της Κοινωνικής Δικαιοσύνης,γιατί όπως θα δείξω αργότερα δεν πρόκειται περί αυτού.
Λοιπόν
LSD, ηρωίνη, κρακ, Τροτσκι, εργατική αυτοδιαχείριση,ουτοπικός σεκταρισμός, αφηρημένη εργασία (αλα Μαρξ),νόημα στην εργασία,αυτοεκτίμιση του εργαζόμενου,εθελοντισμός,κοινωνικές αλλαγές ,μη ιδιοκτησία των παιδιών από γονείς!!! είναι έννοιες και αναφορές του Νοζικ.
Ταυτόχρονα μια σειρά από «πειράματα σκέψης» ,δηλαδή ανεδαφικές υποθέσεις εργασίας ,που χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα για να αναλυθούν διάφορες σκέψεις,με πιο εντυπωσιακό το “experience machine” το οποίο,είναι το Matrix επινενοημένο τριάντα χρόνια πριν!!!!
Επαναλαμβάνω το ASU είναι για ανοικτόμυαλους,με θητεία στην Αριστερά αναγνώστες, έτοιμους να αναμετρηθούν με την χαζοχαρούμενη ή άλλες φορές μαρτυρική σωτηριολογία.Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι σε αντίθεση με τον Χαγιεκ,(που έχει μεγαλύτερο έργο) δεν αποτελεί συχνή αναφορά απο τους διάφορους συντηρητικούς,αν και ο Νόζικ ,θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί σαν εκ των υστέρων απολογία του πιο ξεχαρβαλωμένου καπιταλισμού.
Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω πως ορισμένες αναφορες του Νοζικ,μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακριβώς ως μια ριζική κριτική του αχαλίνωτου καπιταλισμού,και να συμβάλουν παραγωγικά στην υπόθεση της Αριστεράς.Που δεν είναι παρά η επιδίωξη μιας συμμετοχικής κοινωνίας, δίκαιης απολαβής των εργαζομένων, και πραγματικής ισότητας δικαιωμάτων.
Το ASU είναι πολιτική φιλοσοφία ,στην αυθεντική της μορφή,αλλα απαλαγμένη από κοινωνιολογικές αναφορές.Δεν είναι κοινωνιολογία,όπως είναι σήμερα η πολιτική ανάλυση.Ο Νόζικ διαπραγματεύεται τα θέματα του,ως Υποτιθέμενα Κοινωνικά Συμβόλαια, προκοινωνικού χαρακτήρα.Στην ουσία στοχάζεται σε ένα αφηρημένο επίπεδο,εκκινώντας από την βασική Καντιανή θέση,οτι άνθρωπος είναι ο σκοπός και όχι το μέσο της πολιτικής.
Ο στοχασμός αυτός παράγει κάποια πολιτειακά παραδείγματα,για τα οποία δεν προβλέπεται ρεαλιστική υλοποίηση,αλλά έχει σημασία η διερεύνηση και τα επιχειρήματα,καθώς αυτά έχουν αξία λειτουργική σήμερα.
Για λόγους οργάνωσης αναφέρουμε κάποιες αναφορές με προφανή αξία σήμερα.
1.-Η Διαμάχη με τον Ρωλς.
Είναι γνωστό ότι ο Ρωλς προτείνει μια θετική πλήρως επεξεργασμένη θεωρεία δικαιοσύνης,που κωδικά αποδέχεται την ανισότητα ειδοδημάτων,υπο την προυπόθεση ότι αυτή βελτιώνει την θέση των ευρισκομένων σε δυσμενέστερη θέση,και έχει την συναινεση τους.
Ο Νόζικ αφού ξεκινά με ένα πρωτοφανή έπαινο για τον Ρωλς ( ο σπουδαιώτερος φιλόσοφος μετα τον Μιλς!!) ,προχωρά σε μια σειρά αντιρρήσεων στο έργο του Ρωλς,και δεν διαμορφωνουν μια ολική αντιπρόταση.Οι αντιρρήσεις όμως αυτές είναι ανριβως ότι αναζητούν όλες οι σύγχρονες προσπάθειες αναδιανομής που σκοπό έχουν την λειτουργική στόχευση,την μεγαλύερη συναίνεση,την λογοδοσία,τον έλεγχο και αναστοχαστικότητα
Το κυριώτερο ζήτημα που ανασύρει ο Νόζικ,είναι ότι η θεωρία του Ρωλς διατυπώνει ένα νόμο (pattern) αναδιανομής,ενω η αναδιανομή έχει ιστορικά προσδιορισμένο χαρακτήρα,και δεν μπορεί να έχει στατικές νόρμες.
Οταν αναδιανέμεις πόρους μέσω του φόρων,τότε οι παραλήπτες των πόρων δυνητικά με την χρήση τους διαμορφώνουν αυτομάτως μια νέα κατάσταση εισοδημάτων που αυτή για να αναδιανεμηθεί θέλει πιθανόν ένα νέο νόμο.Η αντίρρηση είναι μεθοδολογική και ως ένα βαθμό αποδεικνυει το ανεφάρμοστο μιας ολικής αναδιανομής σε συνθήκες ανοικτής αγοράς,και με την έννοια αυτή μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα εναντίον της.Αν ο Νοζικ αποδεικνύει τον ελλειματικό χαρακτήρα μιας αναδιανομής μέσω νόμου –pattern τότε μια εξισωτική ιδεολογία νομιμοποιείται να αναζητήσει τον εξισωτισμό εκτός ελύθερης αγοράς.
Η αντίρρηση του Νοζικ δεν είναι μονόδρομος.
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Νόζικ αποδεικνύει πως συστήματα αναδιανομής με νόμο pattern τείνουν να εξαγοράζουν την συναίνεση των μεσαίων στρωμάτων σε μια στατική αναδιανομή από τους έχοντες στους μεσαίους και όχι προς τους μη έχοντες.
Μα αυτό ακριβώς δεν γίνεται στην Ελλάδα
Οι λεγόμενες κοινωνικές μεταβιβάσεις,και το πλέγμα κρατικής προστασίας γίνονται επίδικο διακυβευμα ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες που αυτοπροσλαμβανονται ως μη έχοντες,και τους στατιστικά μη έχοντες και νικητές τους πρώτους.
Το ασφαλιστικό μας σύστημα έχει το πιο αδικο επιμερισμό προστασίας εργαζομένων όπου άλλοι μισθωτοι (πχ δημοσιογράφοι) προστατεύονται μέσω μιας ειδικής φορολογίας,ενω οι υπόλειποι μέσω εισφορών.
Το κοινωνικό κράτος οταν συλλαμβάνεται στατικά,γίνεται νέο αντικείμενο αναδιανομής από τους ενδιαφερόμενους ,με νικητες τους σχετικά ισχυρούς.
2.-Κριτική στην ελευθερία επιλογών.
Οποιος αριστερός αναγνώστης αντί να καταφύγει στον Μαρξ και την ανάλυση του για τον κίβδηλο χαρακτήρα των ατομικών δικαιωμάτων σε συνθήκες μισθωτής εργασίας,μπορεί κάλλιστα να ανατρέξει στον Νοζικ και τρίψει στα μούτρα του κάθε ανιστορητου συντηρητικού την σελίδα 263.
Ο Νόζικ προχωρεί σε μια κυνική κριτική των υποτιθέμενων ελευθεριών, αποδεικνύοντας ότι αυτές δεν εννοούνται ως αφηρημένα δικαιώματα,αλλά ως υπαρκτες μητρες επιλογών που έχουν αναγκατικά περιοριστικό χαρακτήρα και επικάθονται σε υλικές συνθήκες.
Αναφέρει ακριβως την ανισορροπία επιλογων που έχει ο εργαζόμενος που επιλέγει πείνα ή δουλειά,εναντι του εργοδότη που επιλέγει πάνω από δύο εργαζομένους!!
Ταυτόχρονα προχωράει σε μια γενίκευση όπου αναλύει πως μια συνθήκη απόλυτων επιλογων τελικά είναι αδύνατη.
Η ελευθερία εννοείται ως μη περιορισμός ,αλλά όταν κρυσταλλώνεται ως θετική επιλογή έχει εγγενείς περιορισμούς.
Αναφέρται το εξής παράδειγμα.
Αν 6 εργαζόμενοι έχουν να διαλέξουν 6 θέσεις εργασίας,και έχουν ελευθερία επιλογών,τότε ο πρωτος θα έχει επιλογή 6 θέσεων, ο δευτερος 5 ο τρίτος 4 κοκ.
Η θεωρητική απόλυτη επιλογή 6 στα 6 είναι φανταστική.
3.-Εργατική Αυτοδιαχείριση,Ποιότητα Εργασίας,Αυτοεκτίμηση
Πρόκειται για θετικές διαπραγματεύσεις του Νοζικ,όπου με σαφήνεια απορρίπτεται κάθετα ο αποκλεισμός των δυνατοτήτων πραγμάτωσης πειραμάτων εργατικής αυτοδιαχείρισης,θέμα για το οποίο επανέρχεται δύο φορές στο βιβλίο.
Ταυτόχρονα προκίνεται θετικά,ως στόχος η έννοια του νοήματος στην εργασία (meaningful work) και της αυτοεκτίμησης σ’αυτήν.
Στα πλαίσια αυτης της διαπραγμάτευσης αναφέρονται και τα δυνατά σενάρια ,αυξημένων απολαβων σε στατικές επαναλαμβανόμενες εργασίες (στα πλαίσια εθελοντικων πάντα ρυθμίσεων)
Προφανώς το κομμάτια αυτά δεν συνίστανται για ανάγνωση από οπαδούς στερεοτύπων .Μετά την ανάγνωση δεν θα μπορέσεις να προσανατολισθεις πολιτικά .
4.-Η έννοια του ελάχιστου κράτους
Το θέμα αυτό είναι το πρωτο του βιβλίου και το τραγελαφικό της υπόθεσης αυτό αποτελεί σήμερα επίδικο ζήτημα μεταξύ οπαδών του μηδενικού και ελάχιστου κράτους,παρά αντικείμενο κριτικής από τους οπαδούς του κράτους προστάτη.
Είναι μια καντιανου τύπου ανάλυση,για το υποτιθέμενο δίκαιο κράτος,που με βάση τον Λοκ,επαγωγικά διατυπώνει την έννοια του ελάχιστου κράτους.
Το ζήτημα εχει περισσότερο θεωρητικό παρα άμεσο χαρακτήρα.
5.-Εξοικείωση με δύσκολες Μαρξιστικες εννοιες
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Νόζικ,(ο οποίος τα βάζει με τους Μαρξιστές και όχι τον Μαρξ,για τον οποίο αναφέρει ότι φολοσοφικά διατυπώνει μια καθόλα αποδεκτή διερωτηση απο που προκύπτει το κέρδος) στην αντιμαχία του με τον μαρξιστικό σοσιαλισμό (που όπως ο Χαγιεκ αντιμαχεται την αλλα ΕΣΣΔ εκδοχή) επιλέγει ένα πεδίο σύγκρουσης που αποτελεί και για τους μαρξιστές σήμερα σημείο ανάλυσης και επεξήγησης.Αυτό της αφηρημένης εργασίας.Δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδω το θέμα πάντως το ενδιαφερον είναι ότι σε πολλούς εντος αριοστεράς η έννοια της αφηρημένης εργασίας είναι κάπως δυσνόητη ,ίσως άγνωστη,αποτελεί όμως κλειδί στην Μαρξιστική ανάλυση.
Ο «νεοφιλελευθερος» Νόζικ δείχνει να κατέχει το «άθλημα» μια χαρά.
6.-Από το ελάχιστο στο καταπιεστικό κράτος
Ο Νόζικ ως εκκεντρικός και κυνικός,διατυπωνει την θεωρία ότι το ελάχιστο κράτος που προκρίνει ως δίκαιο ,είμαι δυνατόν κάτω από συνθήκες εθελοντικής απόρριψης (μπουκοταζ) να μεταβληθεί εθελοντικά σε ένα απόλυτα δημοκρατικό και δίκαιο κράτος (Δημόκτησις) το οποίο όμως μεσα από αυτήν διαδικασία έχει προσεταιρισθέι (ως μη όφειλε) την εξουσία των πολιτών.
Πρόκειται για ένα περίπλοκο πείραμα σκέψης,που τελικά αποδεικνύει με ένα σχεδόν Νιτσεικό ή ακόμα Κονδυλικό τρόπο,τον αναπόφευκτο κίνδυνο,ροπής των πιο δίκαιων κοινωνιών να μεταβληθούν σε νέες μορφές εθελοντικής συνύπρξης που όμως έχουν χασει τον αρχικό τους χαρακτήρα

Θα ήταν δυνατόν να συνεχίσουμε και άλλο,καθώς το ASU προσφέρει πολλές ευκαιρίες

Το συμπέρασμα είναι ότι το βιβλίο αυτό δεν προσφέρεται για μερικές κατηγορίες αναγνωστών
Οπαδοί των διανοητικών διαχωρισμών
Συντηρητικοί εκτός δρώσας ζωής και αριστεράς
Λάτρες των φυσικών κοινωνικών αρμονιών
Πρόκειται για ένα εκκεντρικό σχεδόν εξωφρενικό συνδιασμό Αμερικανικού πραγματισμού και Νιτσεικής ατμόσφαιρας των εγγενων αδυναμιών των ανθρώπων και των κοινωνιών που ζουν και οραματίζονται

27 comments:

Anonymous said...

Όταν γράφεις ότι για να διαβάσουμε Νόζικ πρέπει να έχουμε θητεύσει στην αριστερά, το εννοείς ή υπερβάλλεις με σκοπό να υπερβείς την καχυποψία των αριστερών αναγνωστών σου για το φιλελευθερισμό;

Left Liberal Synthesis said...

anonyme
Οχι ακριβως,αλλα νομίζω ότι μια εξοικείωση με την αριστερή ελευθεριακή αντζεντα (αυτοδιαχείριση,ακραιες ατομικές επολογές,ανεκτικότητα) τότε ο Νοζικ γίνεται ίσως πιο κατανοητός.
Εχω την αίσθηση οτι ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα,εξαντλείται στην οικονομική διάσταση,στην επιχειρηματικότητα.
Ο Νόζικ είναι εντυπωσιακά ελευθεριακός

Anonymous said...

Χμ... Ακόμα και οι αναρχοκομμουνιστές δεν ξέρω πόσο ανεκτικοί θα ήταν σε μια κοινωνία όλων των ουτοπιών, αλλά... εσύ ξέρεις καλύτερα.

"Εχω την αίσθηση οτι ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα,εξαντλείται στην οικονομική διάσταση,στην επιχειρηματικότητα."

Ναι, αυτό είναι αλήθεια.

Left Liberal Synthesis said...

Anonyme
Δεν θα διαφωνούσα
Αλλωστε γι'αυτό βρίσκουμε οτι ο Nozick και ο Negri,εχουν θέση στο ίδιο ιστολόγιο

OnWine said...

Εγώ πάλι θα διατυπώνω συστηματικά την αντίρρησή μου να υιοθετείς εκ μέρους της ...αριστεράς κάθε διανοητή, όσο και αν βρίσκεται στους αντίποδες της αριστερής φιλοσοφίας... και αρκετές φορές, όταν δεν "χωράνε", κάνεις ...εκπτώσεις στον ορισμό της "αριστεράς"... και έτσι χωράνε όλοι.

Νομίζω ότι έτσι αδικείς τους πάντες: Την LLS θεωρία σου, που αν περιοριζόταν σε λίγους φιλελευθερους διανοητές, ασφαλώς θα μπορούσε να δώσει σημεία τομής.
Αδικείς (κατάφωρα) επίσης καθαρούς φιλελεύθερους (liberals) διανοητές, όπως τον συγκεκριμμένο (ενα βιβλίο σχετικό έγραψε ο δύσμοιρος, και μετά... όταν το ..διάβασε, πήγε προς άλλα...) ή τον Hayek, που προσπαθώντας να τους "εντάξεις", κυριολεκτικά ακροβατείς... όσοι δε αναγνώστες σου δεν γνωρίζουν, σχεδόν εξαπατώνται....

Τέλος, αδικείς την ίδια την αριστερά (την όποια "αριστερά", με όποιο "νόημα" και αν της δώσεις)...

Ειλικρινά δνε καταλαβαίνω αυτή την "αγωνία" σου να "χώσεις" στο διανοητικό καλούπι που έχεις φτιάξει τον όποιο εντυπωσιάζει τις μη αριστερές, φιλελευθερες και καπιταλιστικές "καταβολές" (?) σου... γιατί, φίλε μου, θαυμάζεις ΚΑΙ την φιλελεύθερη σκέψη, ΚΑΙ την οικονομία της αγοράς... και όπως τόσοι άλλοι που ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να διώξουν από πάνω τους τα ...αριστερά τους νειάτα, έτσι και εσύ προσπαθείς να συμβιβάσεις τους "θαυμασμούς" σου με τις "ενοχές" σου...

ΥΓ: Οποιαδήοτε απάντησή σου θα κάνει "πνεύμα" με τις "ψυχαναλυτικές" επιδιώξεις του σχολίου μου, είναι εκ των προτέρων αποδεκτή... ίσως και δικαιολογημένη.

Left Liberal Synthesis said...

Sxoliasti
Οπως πάντα πιάνεις το νόημα,αλλα παραμένεις δέσμιος κάποιων στερεότυπων.
Δεν πρόκειται για ενοχές΄και θαυμασμούς,αλλά για ψηλάφηση αντιφατικών ,αντίρροπων καταστασεων που είναι η πραγματική ζωή.
Ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες
Αν έχεις την υπομονή να διαβάσεις το πρόγρμαμα του Συριζα,τότε θα δεις ότι ομνύουν κατα του κράτους κάθε πέντε λεπτά,και όσον αφορά την πραγματική τους προταση για μια οικονομία των αναγκων ,περιγραφεται τόσο γενικά και παραπέμπεται με τοσο αγνωστικισμό στο υπερμέλλον.
Δεν έχουν προφανως τις ιδεοληψιες η ενοχες΄του LLS,αλλά αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα
Πως είναι δυνατόν να είσαι πίστός στις αξίες της αριστεράς,όταν βλέπεις ΄τι κάνουν οι υποχρεωτικοί εξισωτισμοί (ΕΣΣΔ) και η σχετική ποιότητα ζωής έιναι στις χωρες με ελευθερη οικονομία.Ταυτόχρονα οι πραγματικα απελιπισμένοι αυτου του κόσμου (ο γ κόσμος) προσδοκά σε συστηματα δημοκρατίας επιχειρηματικότητας μακρυά απο cash βοήθειες,και συστηματα προστατευτισμού.
Δύσκολες ΠΟΛΥ δυσκολες ερωτησεις.Δυσδιάκριτες απαντήσεις.
Εγω σκέφτομαι ανοικτα μέσω του ιστολογίου και δεν εχω ετοιμες απαντήσεις.
Αυτους που σχολιαζω,τους σχολιάζω αποσπασματικά,και μονο στο βαθμω που έχουν να συνεισφέρουν κάτι.
Ο χαγιεκ στα θέματα ηθικής είναι περίπου "Χριστοδουλος" ,αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν τον εξετάζω.
Να στο πω και αλλιώς.
Ο αντικρατισμός του Συριζα είναι ενοχικός,είνα σαν τα ψιλα γράμματα των συμβολαίων ασφάλισης,και μεταξύ μας δεν απευθυνεται στην κοινωνία,αλλά στα μέλη του και στις συντεχνίες που υπεραντιπροσωπευονται σ'αυτόν.
Κάνω το ίδιο πράγμα ,οχι ενοχικά ,αλλα αποενοχοποιημένα,ανοικτά ,λίγο ατσαλα και προκλητικά.
Δεν διανοούμαι να μείνω δέσμιος ιδεοληψιών του πενήντα.Μπορεί να καταλήξω ως γραφική τερατογέννεση (ιστολογικά),αλλά δεν θα πεθάνω (ιστολογικά) από ανία.

Anonymous said...

o fileleu8erismos oxi mono sth ellada alla pantou ston kosmo e3antleitai sto oikonomiko meros.
kai auto sumvainei giati oles oi ales pleures tou exoun bagiateusei kai san do3asies boroun na leitougisoun se epipedo afirimenhs skepshs mono gia tous ekprosopous tou kefalaiou.oloi oi alloi arga h grigora apo tis do3asies autes,wpws px thn atomikh eleu8eris,thn atomikh eu8unh ktlp 8a kini8oun se pio sugekrimenes perigrafes twn enoiwn autwn.giati h zwh einai praktikh kai ekei oloi anagazontai na kanoun ka8orismous.h paragwgh ginetai olo kai pio koinwnikh ,oi sfaires draseis tou kefalaiou olo kai perisotero 3epernane auto ths paragwgikhs monadas ,ths arxikhs xrhmatikhs ependushs kai leitourgias,kai aplonontai se olh thn koinwnia[px google].to apomonomeno atomo ths koinwnias twn apomonomenwn politwn olo kai perisotero ginetai plasma fantasias sta muala apomonomenwn ideologwn.to hit ths epoxhs tragoudaei:goodbye liberalism.
sto oikonomiko epipedo diatiritai h usxhs tou epidi diatiritai o kapitalistikos tropos paragwghs,kai opws eipame kai prin auto sumvainei giati h zwh einai praktikh.to provlima emfanizetai otan h paragwgh den leitourgei.kalh wra opws twra pou exoume krish.se autes tis sun8ikes oles autes oi do3asies ginontai aplh tuflosh.kapoioi an8ropoi diamorfonoun ton tropo zwh tous katw apo thn epivolh sugekrimenou tropou paragwghs.oi anages pou tous diamorfonoun einai sta8ero stixio ths uparxhs tous pou apotelei thn vash gia na metatrapei 3afnika h fileleu8erh fliaria se akrath ideologikh antidrash entelos anti8eth me tis epifaniakes tous diakuri3eis.

twra paw na tuflo8w ligo vlepontas Katyn.kai argotera na 3efulisw ta apanta tou gebels,tis partitoures tou pou kafxiotan oti me autes borouse na paizei to pli8os me idieterh armonia prin autoktonisei iroika.

meta 8a nti8w na vgw e3w apo to mualo mou,na dw kosmo giati autos eimai kai na suneiditopoihsw oti:this is just highschool bullshit

OnWine said...

LLS,

Η απάντησή σου κινείται σε δύο επίπεδα: Το πραγματικό, και το προσωπικό.

Και το "πραγματικό" εμφανίζεται πρώτη φορά σε απάντηση σε εμένα... γιατί, συνήθως, απαντάς με το "αφοπλιστικό" προσωπικό, όπως κάνεις και εδώ, στο τέλος, λέγοντας ότι: "Μπορεί να καταλήξω ως γραφική τερατογέννεση (ιστολογικά),αλλά δεν θα πεθάνω (ιστολογικά) από ανία.", που, όπως καταλαβαίνεις, δεν σηκώνει απολύτως κανένα αντίλογο... αλλά, βέβαια, απαγορέυει και την κάθε συζήτηση από εκεί και πέρα...

Στο πεδίο του "πραγματικού", αναφέρεις σαν δικαιολογία: "Πως είναι δυνατόν να είσαι πίστός στις αξίες της αριστεράς, όταν βλέπεις ΄τι κάνουν οι υποχρεωτικοί εξισωτισμοί (ΕΣΣΔ) και η σχετική ποιότητα ζωής έιναι στις χωρες με ελευθερη οικονομία.".... η απάντηση, βέβαια σε αυτό το "υπαρξιακό" δίλημα είναι προφανής: ΔΕΝ ΜΕΝΕΙΣ ΠΙΣΤΟΣ... αυτή είναι η μοναδική απάντηση, και όχι η "διαστροφή" της έννοιας "Αριστερά" με τα στοιχεία του πετυχημένου ...αντιπάλου της, ώστε να την κρατήσουμε "ζωντανή"... δηλάδή, να μην "προδώσουμε" αξίες στις οποίες έχουμε "καταθέσει" κάποτε την ψυχή μας την ίδια....

Φίλε μου LLS... εκεί και το "κουράγιο"... εκεί και τα "κότσια" (μετάφρασέ το όπως θέλεις στο "σεμνό" σου Blog...)

Το ίδιο κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ (ας τον λέμε ΣΥΝ... οι υπόλοιποι δεν "μετράνε"...), μόνο που το κάνει χωρίς τον δικό σου "ρομαντισμό"... το κάνει με καθαρά ωφελιμιστικά γιά τον ίδιο κριτήρια... ο αντικρατισμός του ΣΥΝ είναι μιά προσχεδιασμένη ΑΠΑΤΗ... και δεν θα συνεχίσω γιά τον ΣΥN, γιατί θα χρησιμοποιήσω την δική μου "γλώσσα" και θα σοκαριστείς (πάλι!). Το μόνο που θα σου πω, είναι οτι ο ΣΥΝ είναι ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ γηιά το σύστημα... απορροφά "κραδασμούς" ανώδυνα, που αλλοιώς θα μπορούσε να... κλπ. κλπ. Αλλά γιά το "σύστημα" -οχι το κοινώς αποδεκτό, αλλά το "πραγματικό"- και γιά την "αρχιτεκτονική" του... μελλοντικά.

Δεν αμφισβητώ την προσπάθειά σου... απλά λέω ότι ξεκινάς από λάθος βάση...

Αναγνωρίζεις την "επιτυχία" του συστήματος της "ελεύθερης αγοράς" και του καπιοταλισμού... αναγνωρίζεις επίσης την ΠΛΗΡΗ αποτυχία της "εφαρμοσμένης" αριστεράς... θαυμάζεις την "θεωρία" των υποστηρικτών της φιλελευθέρων... θαυμάζεις και τα φιλελεεύθερα ιδεώδη... ΞΕΚΙΝΑ ΛΟΙΠΟΝ από ότι ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ, και προσπάθησε να το "βελτιώσεις" με συμβατές "θέσεις" της αριστεράς... όχι ανάποδα...

Και πάντως, όποια μέθοδο και αν ακολουθήσεις, δεν χωράνε ΠΟΤΕ όλα σε ένα καλάθι... κάποια ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ, κάποια ΜΕΝΟΥΝ ΕΞΩ...

ΥΓ: Τώρα... αν θες να "παραμυθιάζεσαι", να φτιάνεις "τεχνητούς κόσμους σοσιαλιστικής ευμάρειας" διάβασε τις ανοησίες του Ανώνυμου παραπάνω... δυσκολεύτηκα κάπως με τα "σανσκριτικά", αλλά η ανοησία δεν κρύβεται...

Left Liberal Synthesis said...

Anoynme
Δεν θα διαφωνούσα προφανως με την κοινωνική παραγωγή.
Ωστόσο η ανίφαση παραμένει και είναι η εξής.
Τα ατομικά δικαιώματα είναι υπόθεση της αριστεράς,τα οποία ΚΑΛΩΣ η ΚΑΚΩΣ διαχειρίζεται (ιδεολογικά) εν παραλλήλω με τον Φιλελευθερισμό.
Φεύγοντας από την έννοια των "κίβδηλων" ατομικών δικαιωμάτων,και πηγαίνοντας στην έννοια των ατομικών δικαιωμάτων που παραβιάζονται από τις σύγχρονες φιλελευθερες δημοκρατίες η αντζέντα αλλάζει.
Η αριστερά είναι ο φυσικός εκφραστής των ατομικών δικαιωμάτων θετικών αρνητικών.
Ωστόσο είναι σαφές οτι στο επίπεδο αυτό υπάρχουν ΑΣΑΦΕΙΕΣ.
πχ.Ποια είναι ακριβώς η θέση της αριστεράς στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα;
Πως αίρονται (αν)προς τον σοσιαλισμό;
Υποστηρίζω ότι τέτοιου είδους συζητήσεις θα περάσουν αναποφυεκτα από φιλελευθερες διαδρομές.
Πχ.Ο Νοζικ στο κεφάλαιο για την Δημόκτηση,διερευνά μια έννοια μερικών δικαιωμάτων πχΤο σπιτι σου σου ανήκει αλλά όχι η οψη του (για την οποία μπορούν αν αποφασίσουν οι γείτονες κλπ)
Δεν θέλω να μακρυγορήσω αλλά ,δεν ασπάζομαι το ανύπαρκτο ενιαίο συμπαγή φιλελευθερισμό.
Βλέπω πράγματα σε καποιους από τους εκπροσωπους του που ,δεν τα αγγίζει η mainstream αριστερά.
Τα αφήνει ως κάτι αόρατο,αδιευκρίνιστο μια άρρητη συμφωνία.

Left Liberal Synthesis said...

sxoliastis
Μα κατάλαβες καλά
Και κατάλαβες την διαφορά μας.
Προσδοκάς μια βελτίωση με μερική αποδοχή αριστερων προτάσεων.
Προσδοκώ μια θεμελιώδη αλλαγή,από μια αριστερά που θα οικοδομήσει σε ότι εχει βρει.Και για να το κάνει πρέπει να καταλάβει τα τι και πως.

DennisV said...
This comment has been removed by the author.
DennisV said...

Πολυ ενδιαφερον το blog σου LLS. Εγω ειμαι μελος της Carson/Long ατομοκρατικης παραδοσης του αναρχισμου/φιλελευθερισμου. Πολυ ενδιαφεροντα τα τελευταια αρθρα.

Η αληθεια ειναι πως ο ορος αριστερα εχει χασει εντελως το νοημα του πλεον. Εχω δει καρα-συντηριτικα ατομα να συμπλεουν μαζι της και να δηλωνουν μελη της καθαρα επειδη εχουν μια προτιμηση στον κολλεκτιβισμο.

Επισης ο Μαρξισμος εχει ενα ιδιοτυπο μονοπωλιο του τι θεωρειται αριστερο. Ομως η αριστερα υπηρχε πολυ πριν τον Μαρξ. Και ο κλασσικος φιλελευθερισμος ακομη ιστορικα ανηκει στην αριστερα καθως ηταν αντιθετος με την συντηριτικη παραταξη. Ακομη και ο Burke, ο αρχετυπικος συντηριτικος φιλελευθερος δεν δεχτηκε να συμμαχησει με τους Torys.

Το θεμα ειναι οτι σε μεγαλο βαθμο ο "ορθοδοξος" Μαρξισμος (με τον Λουξεμβεργισμο και τον Αυτονομισμο, να εξαιρουνται ισως) εχει ηττηθει απο την πραγματικοτητα. Σιγουρα υπαρχουν ιδεες του που αξιζουν ακομη και σημερα, αλλα ως μοντελο αναλυσης του καπιταλισμου και υπερβασης του απο μονος του δεν βοηθαει.

Οσον αφορα τον Nozick νομιζω οτι ο πλεον δογματικος αριστερος θα μπορουσε να τον απορριψει εντελως. Δεν υπαρχει η δικαιολογια του συντηριτισμου (σε μεγαλο βαθμο) που υπαρχει για τον Χαγιεκ. Αλλα βεβαια νομιζω οτι ο μιναρχισμος του εχει πλεον ξεπεραστει. Δεν νομιζω οτι το κρατος γινεται να ελαχιστοποιηθει με ρεφορμισμο ωστε να φτασει σε ενα ικανοποιητικο minimum. Το μονο σιγουρο ειναι πως οι πολιτικοι και η ελιτ που περιστρεφεται απο γυρω τους δεν εχουν αυτο το συμφερον.
(Αν εχεις χρονο δες αυτο:
http://unqualified-reservations.blogspot.com/2007/12/why-i-am-not-libertarian.html)

Παντως ενδιαφερον θα ηταν να εκανες αρθρο για τον Murray Rothbard!

Left Liberal Synthesis said...

Dennis
Πολύ ενδιαφέρον να βρίσκω κάποιον ΄,με ενδιαφέροντα στους Carson/Long
Με τον Καρσον έχω έρθει σε επαφή,και του Long εχω μεταφράσει άρθρο στο LLS.
Σχετικά με τον Νοζικ,γράφεις "να τον απορρίψει" ή "να ΜΗΝ τον απορρίψει"; Δεν μου είναι σαφές.
Νομίζω οτι το ASU ειναι ελευθεριακό,εκκεντρικό,εξωφρενικό πέραν της οποιαδήποτε συμβασης αριστερας δειξιάς.
Ομολογω δεν είμαι σε θέση να γράψω κάτι για τον Rothbard,απλούστατα δεν τον εχω διαβάσει σοβαρά (surprise!!)
Αντίθετα ισως κάτι γραφτεί για τον Sciabara που μελετάει την συσχέτιση Marx Hayek ,και την σχέση Διαλεκτικής Φιλελευθερισμού μέ κυρια αναφορά στον Rothbard.
Θα δω το ιστολόγιο που προτείνεις.
Προσπαθούμε να συζητήσουμε και αυτά τα ζητήματα σε συζητήσεις,για τις οποίες αναρτούμε σχετικες ανακοινώσεις.welcome.

Anonymous said...

Ωραίος ο νεοκαμεραλιστής moldbug! Που τον ανακάλυψες?

Left Liberal Synthesis said...

anonyme
να πω οτι είμαι εξοικειωμένος με τον όρο νεομερκαντιλιστης moldbug,θα πω ψέμματα.
Παντως ολοι οι επισκέπτες ,κατι θα είδαν στην ανάρτηση άξιο λόγου

Anonymous said...

Η δουλειά του Carson είναι ενδιαφέρουσα αλλά βρίσκω ότι η left-libertarian ιδεολογία πρώτον πάσχει από biases που έχει κουβαλήσει αυτούσια απ' την αριστερά και δεύτερον έχει μια σαφή ροπή προς τον κοινωνικό αυταρχισμό.

Anonymous said...

@LLS, απευθυνόμουν στον Dennis σχετικά με το λινκ στο μπλογκ του Mοldbug. Sorry για το μπέρδεμα.

DennisV said...

@Anonymous
Σκαβοντας συστηματικα στο διαδικτυο και με καλη τυχη ολα τα βρισκεις!

Left Liberal Synthesis said...

anonyme
Είναι πιθανόν να ξεφυγε κάτι.
Κοινωνικός αυταρχισμός στο αμερικανικό left liberal??
Γηράσκω αεί....μπορείς να μου εξηγήσεις??

DennisV said...

"Η δουλειά του Carson είναι ενδιαφέρουσα αλλά βρίσκω ότι η left-libertarian ιδεολογία πρώτον πάσχει από biases που έχει κουβαλήσει αυτούσια απ' την αριστερά και δεύτερον έχει μια σαφή ροπή προς τον κοινωνικό αυταρχισμό."

Το αστειο ειναι οτι πολλοι δεν τους θεωρουν ικανοποιητικα αριστερους βλ.κολεκτιβιστες!

Ολοι εχουν ελατωματα. Σε διαβεβαιωνω πως εχω συζητησει διαδικτυακα με left-libertarians και ειναι πλεον διαλλακτικοι ομιλητες. Βεβαια δεν λεω πως ο Καρσον εχει απολυτο δικιο σε ολα, αλλα ακομη και ο ιδιος λεει οτι σε μια μετα-κρατικιστικη κοινωνια θα υπαρχει μια παναρχια (ποικιλια στις πολιτικες δομες). Πιστεψε με right-libertarians οπως ο Hans Herman Hoppe ειναι 1000 φορες χειροτεροι.

DennisV said...

Ο φεμινισμος του Long ειναι λιγο crass και ο Carson υπονοει πως ο μουτουαλισμος ειναι το μονο "ηθικο" συστημα καμια φορα αλλα ειναι ολοι τους ιδιαιτερα ανεκτικοι (σιγουρα μια left-libertarian αστυνομια δεν θα καταπιεσει μαχητικους (αλλα μη βιαιους) αντιφεμινιστες σε μια τετοια κοινωνια!)
Aυτο

Left Liberal Synthesis said...

Μα καλά,έπρεπε ρε denisV ,να περάσει ενας χρόνος,για να "σκασεις" μύτη???
Εσυ τα έχεις ΄"ξεσκονίσει" όλα.

Anonymous said...

"Είναι πιθανόν να ξεφυγε κάτι.
Κοινωνικός αυταρχισμός στο αμερικανικό left liberal??
Γηράσκω αεί....μπορείς να μου εξηγήσεις??"


Για παράδειγμα διάβασε το διάλογο μου εδώ με τον/την Micha Ghertner.

Δεν είναι αυταρχισμός η χρήση της κοινωνικής πίεσης ως μέσο συμμόρφωσης των διαφωνούντων? Υπόψιν ότι η τοποθέτηση του Micha δεν είναι δικιάς του έμπνευσης. Είναι θέση που έχει αναλύσει ο Johnson εδώ και ασπάζονται οι Carson, Long και λοιποί.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι στα leftlib blogs γράφουν ad nauseam για την πατριαρχία, την ομοφοβία, το σεξισμό, το ρατσισμό κλπ. αλλά κλείνουν τα μάτια στις φασιστικές εκφάνσεις της πολιτικής ορθότητας.

Anonymous said...

Dennis ο φεμινισμός του Long κουβαλάει τα bias του "πολιτισμικού μαρξισμού" (αν μεταφράζω σωστά τον όρο cultural marxism), "για όλα φταίει η πατριαρχία" κλπ κλπ. Δες πχ. τις απόψεις του σχετικά με το wage gap ανδρών - γυναικών.

(Στον φιλελεύθερο αντίποδα βρίσκεται ο φεμινισμός της Wendy MacElroy - ifeminists.com)

Όσον αφορά τον Hoppe δεν έχω άποψη. Έχω διαβάσει μόνο την πολύ καλή πραγματεία του για τη μετανάστευση (on free immigration and forced integration).

Σε κάθε περίπτωση η παραδοσιακή διχόνοια αριστεράς - δεξιάς δε νομίζω ότι έχει θέση στις τάξεις του φιλελευθερισμού, όχι σε τέτοιο μέγεθος τουλάχιστον.

Left Liberal Synthesis said...

Anonyme
Πραγματικά είμαι αφωνος,καθως μια σειρά πράγματα που ψηλαφούμε,εκ των ενόντων μάλλον αποτελουν κοινό τόπο.
Επειδή το εγχειρημα είναι παραγωγικό ,και εκείνο που ενδιαφέρει είναι η οριοθετηση ενος αυθεντικου (οσο μπορεί) ρεύματος LL στην Ελλάδα,θα σε παρακαλούσα να επικοινωνησεις μαζύ μας στο
jpagia@gmail.com
Θα ήταν κρίμα να χανουμε χρόνο (τουλαχιστον κάποιος σαν εμένα) ,πιθανόν για να ξανακλύψουμε τον τρόχο.
Αναμένω

Anonymous said...

To ASU είναι εξαιρετικά αδύναμο έργο. Δεν είναι τυχαίο που το χρησιμοποιούν οι κρατιστές (=μαρξιστές) για να επιτίθενται σε "αχυράνθρωπους".

Εάν θέλετε σοβαρή κριτική στο ASU από μια καπιταλιστική σκοπιά (προφανώς όποιος ντρέπεται να πει ότι είναι καπιταλιστής δεν μπορεί να μετράει ως φιλελεύθερος ή μη-σταλίνας) την έχει κάνει ο Rothbard και ο Hoppe στο Ethics of Liberty, και αυτό δεν σηκώνει κριτική από αφισοκολλητές.

Left Liberal Synthesis said...

Ανωνυμε
Τρια χρόνια μετα την ανάρτηση καλοδεχούμενο καθε σχόλιο
Φοβάμαι μόνο οτι δεν καταλάβατε ουτε το υφος ουτε το περιεχομενο της ανάρτησης
Υπάρχουν οροι στο σχολιο σας που δεν προσφερονται για παραγωγικο διαλογο (καπιταλιστης, αφισοκολητης κλπ)
Ευχαριστω για την αναγνωση ετσι και αλλιώς