Τα τελευταία χρόνια ένας τομέας του γενικού κλάδου entertainment ,σημειώνει αλματώδη ανάπτυξη.Η βιομηχανία αναπαράστασης συναινετικών συνεύρεσεων.
Παραθέτουμε τους τζίρους της βιομηχανίας (σε δις δολλάρια)
Κινα 25
ΗΠΑ 10
Γερμανία 8
Ολλανδία 3 κλπ κλπ
Μόλις πρίν δύο μέρες οι επικεφαλής της βιομηχανίας αυτής επισήμως μέσω του διαφανούς συστήματος lobbying στις ΗΠΑ, προχωρούν με τις κατάλληλες νομικές κινήσεις προς το κονγκρέσο ζητώντας πέντε δισεκατομύρια.
Η ιδιαίτερη υφή αυτής της οικονομικής δραστηριότητας μας δυσκολέυει να δούμε κριτικά την σημαντική οικονομική διάσταση της,αλλά και την ουσία της αισθητικής της πλευράς.
Θα επιχειρήσουμε να τα δούμε ,αλλά για λόγους μεθοδολογίας ,και αποφόρτισης, δεν θα χρησιμοποιήσουμε το αρχαιοελληνικής προέλευσης επίθετο που συνοδεύει τον κλάδο αυτό,γιατί είναι και η βάση μιας παρεξήγησης.Είναι άλλο το πολύπλοκο ανθρωπολογικό φαινόμενο της χρηματικής συνεύρεσης,και άλλη η βιομηχανία αναπαραστάσεων.
Η τελευταία ανήκει καθαρά στην show biz.
Οπως συνήθως θα καταφύγουμε στον Ζιζεκ
Στο βιβλίο του Looking Awry ,an introduction to Jacques Lacan through Popular Art, καταδεικνύει το ιδιαίτερο «διαστροφικό» (ο όρος νοείται στην ψυχαναλυτική λακανική διάσταση) ρόλο της ΒΑΣΣ.
Το ζήτημα δεν είναι ότι «τα δείχνει όλα»,Η ιδιαίτερη κατάσταση προκύπτει από την θέση που έχει ο θεατής στην καταστατική πλοκή του θεάματος.Στην λακανική ανάλυση είναι θεμελιώδες να κατανοηθούν οι θέσεις τις οποίες καταλαμβάνουν οι εμπλεκόμενοι και η πλοκή των βλεμμάτων.Το βλέμμα ,στον Λακάν,δεν είναι το άθροισμα του οπτικού ενεργήματος των ματιών,είναι η συνισταμένη των κατευθύνσεων τους,που κρυσταλλωνεται ως κάτι διαφορετικό.Ετσι τα μάτια κοιτάνε αλλά το βλέμμα προσανατολίζεται στο αντικείμενο αλλά το αντικέιμενο ανταποκρίνεται μέσω βλέμματος.Στο βλέμμα μας πάντα υπάρχει ένα επιστρεφόμενο βλέμμα ,έστω και αν αυτό δεν προέρχεται ανθρώπους.Τελικά το βλέμμα του Αλλου (του αντικέιμενου του κοιτάγματος μας) αποκρυσταλλώνει το βλέμμα μας (συγνώμη Λακαν σε 3 λεπτά κομματάκι δύσκολο,,)
Το θέαμα καθώς είναι απόλυτα ρεαλιστικό (ο απόλυτος ρεαλισμός) είναι αποστερημένο από οποιοδήποτε σημείο αγκύρωσης του βλέμματος ,ενός νοήματος στο οποίο το δικό μας βλέμμα αυτοβεβαιώνεται (μέσω του μηχανισμού ανταπόδωσης που αναφέραμε) ,και άρα ο μοναδικός πόλος που έλκει το βλέμμα δεν είναι παρά ο ίδιος ο θεατής.Δηλαδή ο θεατής εκ των προτέρων είναι το αντικείμενο του βλέμματος (όχι το τι κοιτάνε οι θεατές),τον οποίο ουσιαστικά αντικρύζουν τα πραγματικά υποκείμενα δράσης δηλαδή οι ηθοποιοί του θεάματος.Ο θεατής συνειδητά ,εκ των προτέρων ,είναι αντικείμενο το βλέμματος παρά την συνείδηση του ότι θα βρεθεί σε μια θέση απόλαυσης των «αντικειμένων» ηθοποιών.Οι ηθοποιοί τελικά είναι απόλυτα ενεργοι , δραστήριοι, σε μια σωματική κατάσταση δαπάνης ενέργειας τα υποκείμενα μιας δράσης ,ενώ ο θεατής ,σε αντίθεση με την πρόθεση του,μετατρέπεται στο παθητικό υποκείμενο της πλοκής..(Για διευκρίνήσεις δες και υποσημείωση 1)
Η Ζιζεκιανή ανάλυση λοιπόν καταδεικνύει και την κριτική (αλα Μαρξ) της πολιτικής οικονομίας της ΒΑΣΣ.
Μια σωματική συνειδητή δαπάνη ενέργειας,μια «ζωντανή εργασία» αποκρυσταλλώνεται ως «νεκρη εργασία» στο οπτικό υπόστρωμα (φιλμ, dvd ,ιντερνετ) ,εμπλέκεται στο κύκλωμα του κεφαλαίου,όπου όμως ο τελικός χρήστης καθηλώνεται στην απόλυτη παθητιοκότητα.
Η αισθητική πλευρά της ΒΑΣΣ,ενώ εκκινεί από την απόλυτη απλοικότητα,καθώς το ζήτημα να φτάσουμε στον εκτεταμένο πούρο ρεαλισμό,εν τούτοις γίνεται αντικείμενο υποκλοπών από πιο λεπτεπίλεπτες μορφές τέχνης.
Ο Χουβαρδάς στο θέατρο Αμόρε πριν μερικά χρόνια,έβαλε ένα ζευγάρι ηθοποιών να παραστήσουν μια συνευρεση,στο ίδιο δε θέατρο μια παράσταση με έργο του Δ.Δημητριάδη το φινάλε,είχε μια ρεαλιστική σκηνή κατ’ευθείαν από εικόνες της ΒΑΣΣ.
Αυτή λοπόν η κλασσική βιομηχανία (προσοχή αναφερόμαστε στην νόμιμη πλευρά της μέσω της συναίνεσης ενηλίκων ηθοποιών) ευρίσκεται κρίση.
Οι πωλήσεις πέφτουν,θέσεις εργασίας χάνονται,φόροι εξαφανίζονται κλπ.
Είναι προφανές ότι και η ανακίνηση ενός ζητήματος bail out ,έχει σκοπό να ανατροφοδητήσει την δημοσιότητα,αλλα το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι η βιομηχανία αυτή είναι η Τρίτη (!!!!),μετά τις τράπεζες και τις αυτοκινητοβιομηχανίες.
Το πολιτικό πρόβλημα βεβαίως,είναι διαφορετικό.
Δείχνει τα όρια και της αντιφάσεις των κρατικών παρεμβάσεων, στον πυρήνα της οικονομίας μέσω των επιδοτήσεων.
Δηλαδή με αυστηρά οικονομικά κριτήρια,είναι μάλλον δύσκολο ή περίπλοκο να βάλουμε τις προτεραιότητες διάσωσης.
Αυτικίνητα,τράπεζες,show biz,λιανικό εμπόριο,αερομεταφορές,όλοι νομιμοποιούνται να ζητάνε επιδοτήσεις.
Με μια κριτήρια ;Με ποιον μηχανισμό;
Η βιομηχανία των αναπαραστάσεων με την ακραία φύση της στην ουσία ,τοποθετεί ένα καίριο, και άλυτο (πιθανόν) οικονομικό ερώτημα,της κρατικιστικής αντζεντας.
Υποσημείωση 1 .Η παράγραφος αυτή ,με απλά λόγια ,αποδεικνύει επιστημονικά ποιος είναι τελικά ο ΜΑΛΑΚΑΣ,και ποιος ο σοβαρός στην σύμβαση της ΒΑΣΣ.
Ινφο
http://business.theglobeandmail.com/servlet/story/RTGAM.20090108.wpornbusiness0108/BNStory/Business/home
Παραθέτουμε τους τζίρους της βιομηχανίας (σε δις δολλάρια)
Κινα 25
ΗΠΑ 10
Γερμανία 8
Ολλανδία 3 κλπ κλπ
Μόλις πρίν δύο μέρες οι επικεφαλής της βιομηχανίας αυτής επισήμως μέσω του διαφανούς συστήματος lobbying στις ΗΠΑ, προχωρούν με τις κατάλληλες νομικές κινήσεις προς το κονγκρέσο ζητώντας πέντε δισεκατομύρια.
Η ιδιαίτερη υφή αυτής της οικονομικής δραστηριότητας μας δυσκολέυει να δούμε κριτικά την σημαντική οικονομική διάσταση της,αλλά και την ουσία της αισθητικής της πλευράς.
Θα επιχειρήσουμε να τα δούμε ,αλλά για λόγους μεθοδολογίας ,και αποφόρτισης, δεν θα χρησιμοποιήσουμε το αρχαιοελληνικής προέλευσης επίθετο που συνοδεύει τον κλάδο αυτό,γιατί είναι και η βάση μιας παρεξήγησης.Είναι άλλο το πολύπλοκο ανθρωπολογικό φαινόμενο της χρηματικής συνεύρεσης,και άλλη η βιομηχανία αναπαραστάσεων.
Η τελευταία ανήκει καθαρά στην show biz.
Οπως συνήθως θα καταφύγουμε στον Ζιζεκ
Στο βιβλίο του Looking Awry ,an introduction to Jacques Lacan through Popular Art, καταδεικνύει το ιδιαίτερο «διαστροφικό» (ο όρος νοείται στην ψυχαναλυτική λακανική διάσταση) ρόλο της ΒΑΣΣ.
Το ζήτημα δεν είναι ότι «τα δείχνει όλα»,Η ιδιαίτερη κατάσταση προκύπτει από την θέση που έχει ο θεατής στην καταστατική πλοκή του θεάματος.Στην λακανική ανάλυση είναι θεμελιώδες να κατανοηθούν οι θέσεις τις οποίες καταλαμβάνουν οι εμπλεκόμενοι και η πλοκή των βλεμμάτων.Το βλέμμα ,στον Λακάν,δεν είναι το άθροισμα του οπτικού ενεργήματος των ματιών,είναι η συνισταμένη των κατευθύνσεων τους,που κρυσταλλωνεται ως κάτι διαφορετικό.Ετσι τα μάτια κοιτάνε αλλά το βλέμμα προσανατολίζεται στο αντικείμενο αλλά το αντικέιμενο ανταποκρίνεται μέσω βλέμματος.Στο βλέμμα μας πάντα υπάρχει ένα επιστρεφόμενο βλέμμα ,έστω και αν αυτό δεν προέρχεται ανθρώπους.Τελικά το βλέμμα του Αλλου (του αντικέιμενου του κοιτάγματος μας) αποκρυσταλλώνει το βλέμμα μας (συγνώμη Λακαν σε 3 λεπτά κομματάκι δύσκολο,,)
Το θέαμα καθώς είναι απόλυτα ρεαλιστικό (ο απόλυτος ρεαλισμός) είναι αποστερημένο από οποιοδήποτε σημείο αγκύρωσης του βλέμματος ,ενός νοήματος στο οποίο το δικό μας βλέμμα αυτοβεβαιώνεται (μέσω του μηχανισμού ανταπόδωσης που αναφέραμε) ,και άρα ο μοναδικός πόλος που έλκει το βλέμμα δεν είναι παρά ο ίδιος ο θεατής.Δηλαδή ο θεατής εκ των προτέρων είναι το αντικείμενο του βλέμματος (όχι το τι κοιτάνε οι θεατές),τον οποίο ουσιαστικά αντικρύζουν τα πραγματικά υποκείμενα δράσης δηλαδή οι ηθοποιοί του θεάματος.Ο θεατής συνειδητά ,εκ των προτέρων ,είναι αντικείμενο το βλέμματος παρά την συνείδηση του ότι θα βρεθεί σε μια θέση απόλαυσης των «αντικειμένων» ηθοποιών.Οι ηθοποιοί τελικά είναι απόλυτα ενεργοι , δραστήριοι, σε μια σωματική κατάσταση δαπάνης ενέργειας τα υποκείμενα μιας δράσης ,ενώ ο θεατής ,σε αντίθεση με την πρόθεση του,μετατρέπεται στο παθητικό υποκείμενο της πλοκής..(Για διευκρίνήσεις δες και υποσημείωση 1)
Η Ζιζεκιανή ανάλυση λοιπόν καταδεικνύει και την κριτική (αλα Μαρξ) της πολιτικής οικονομίας της ΒΑΣΣ.
Μια σωματική συνειδητή δαπάνη ενέργειας,μια «ζωντανή εργασία» αποκρυσταλλώνεται ως «νεκρη εργασία» στο οπτικό υπόστρωμα (φιλμ, dvd ,ιντερνετ) ,εμπλέκεται στο κύκλωμα του κεφαλαίου,όπου όμως ο τελικός χρήστης καθηλώνεται στην απόλυτη παθητιοκότητα.
Η αισθητική πλευρά της ΒΑΣΣ,ενώ εκκινεί από την απόλυτη απλοικότητα,καθώς το ζήτημα να φτάσουμε στον εκτεταμένο πούρο ρεαλισμό,εν τούτοις γίνεται αντικείμενο υποκλοπών από πιο λεπτεπίλεπτες μορφές τέχνης.
Ο Χουβαρδάς στο θέατρο Αμόρε πριν μερικά χρόνια,έβαλε ένα ζευγάρι ηθοποιών να παραστήσουν μια συνευρεση,στο ίδιο δε θέατρο μια παράσταση με έργο του Δ.Δημητριάδη το φινάλε,είχε μια ρεαλιστική σκηνή κατ’ευθείαν από εικόνες της ΒΑΣΣ.
Αυτή λοπόν η κλασσική βιομηχανία (προσοχή αναφερόμαστε στην νόμιμη πλευρά της μέσω της συναίνεσης ενηλίκων ηθοποιών) ευρίσκεται κρίση.
Οι πωλήσεις πέφτουν,θέσεις εργασίας χάνονται,φόροι εξαφανίζονται κλπ.
Είναι προφανές ότι και η ανακίνηση ενός ζητήματος bail out ,έχει σκοπό να ανατροφοδητήσει την δημοσιότητα,αλλα το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι η βιομηχανία αυτή είναι η Τρίτη (!!!!),μετά τις τράπεζες και τις αυτοκινητοβιομηχανίες.
Το πολιτικό πρόβλημα βεβαίως,είναι διαφορετικό.
Δείχνει τα όρια και της αντιφάσεις των κρατικών παρεμβάσεων, στον πυρήνα της οικονομίας μέσω των επιδοτήσεων.
Δηλαδή με αυστηρά οικονομικά κριτήρια,είναι μάλλον δύσκολο ή περίπλοκο να βάλουμε τις προτεραιότητες διάσωσης.
Αυτικίνητα,τράπεζες,show biz,λιανικό εμπόριο,αερομεταφορές,όλοι νομιμοποιούνται να ζητάνε επιδοτήσεις.
Με μια κριτήρια ;Με ποιον μηχανισμό;
Η βιομηχανία των αναπαραστάσεων με την ακραία φύση της στην ουσία ,τοποθετεί ένα καίριο, και άλυτο (πιθανόν) οικονομικό ερώτημα,της κρατικιστικής αντζεντας.
Υποσημείωση 1 .Η παράγραφος αυτή ,με απλά λόγια ,αποδεικνύει επιστημονικά ποιος είναι τελικά ο ΜΑΛΑΚΑΣ,και ποιος ο σοβαρός στην σύμβαση της ΒΑΣΣ.
Ινφο
http://business.theglobeandmail.com/servlet/story/RTGAM.20090108.wpornbusiness0108/BNStory/Business/home
Posts
16 comments:
πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση,
αλλά η έλξη που ασκεί το θέαμα στο άτομο έχει να κάνει και με πολύ πιο περίπλοκους ψυχικους μηχανισμούς ταύτισης με τους ηθοποιούς (είτε επιδίδονται σε ερωτικές περιπτύξεις, είτε παίζουν σε κάποια ταινία), φαντασιακής απόλαυσης μέσω ταύτισης του εαυτού τους με αυτούς ως ένα "ιδεώδες εγώ" που επίσης φαντασιακά επικροτείται/απολαμβάνεται από το "ιδεώδες του εγώ".
Tyler
Συμφωνω αν και εδω δεν μιλαμε για "περιπτύξεις" αλλά "διεισδύσεις" κλπ.
αν εννοείς τις live sex παραστάσεις πάλι δεν αναιρείται αυτό που γράφω.
Κάθε στερημένος θα επιθυμούσε πολύ να είναι στη θέση αυτών που παίρνουν μέρος στην παράσταση,όχι μόνο για ψευτο-ικανοποίηση των ανικανοποίητων ορμών του, αλλά και για ταύτιση με τα δρώντα υποκείμενα που προφανώς τηρούν τα τρέχοντα προτυπα σωματικού κάλους και αναλογιών.
Tyler
Προφανως συμφωνούμε...
πάντως και στην φαντασίωση ιδεώδους εγώ και ιδεώδους του εγώ εμπλέκεται το λακανικό βλέμμα όπως το προσεγγίζεις.
Tyler
Σαν σινεφιλ δες και αυτό που ίσως σε ενδιαφέρει:
http://www.metopo.gr/article.php?id=3554
Αχ LLS .Τι είναι αυτά που λες βρε φιλε τελευταία
Δεν καταλαβαίνω τίποτα βρε gie μου. Πιο κατανοητός μου φαίνεται ο Lucky Archer - Lakis Velotris εδώ:
http://lakisvelotris.blogspot.com/
"..Κάθε στερημένος θα επιθυμούσε πολύ να είναι στη θέση αυτών που παίρνουν μέρος ... "
Μονο ; Στερημένος από τί; Η φαντασίωση υπερβαίνει κατά πολύ τις πραγματικές συνευρέσεις σε όση επάρκεια και αν προσφέρονται οι τελευταίες.Το μάτι είναι αχόρταγο όπως λέει η λαϊκή σοφια. Tα υπόλοιπα είναι συμπλεγματικοί πουριτανισμοί
κουλτουριάρηδων.
Nikos
Niko
Κατ'αρχάς ο Archer (μόλις τον γνώρισα) μου είναι εξαιρετικά οκείος με πολύ ενδιαφέρο (άλλωστε με τίμησε με σχολιασμό),αλλά τον βλέπω λιγομίλητο ,όπως όλους τους σόφρωνες.
Νομίζω ότι κακώς τσιτάρεις ένα μέρος σχολίου ,με το οποίο συμφωνώ ως σύνολο.
Τέλος πάντων ποτέ δεν παινευτήκαμε για τις φιλολογικές αρτιότητες,αλλά νομίζω ότι δεν είναι πια αλαμπουρνέζικα.
Στην προσπάθεια να πιάσουμε ένα θέμα,χωρίς την τρέχουσα ορολογία (που αυτομάτως θα έλκυε την προσοχή μέσω της αυτονόητης προκλησης) ίσως το κάναμε λίγο πιο τεχνικό,ενω είναι τόσο "ζουμερό"
LLS,
αν μπορώ κάτι να συνεισφέρω, αυτό είναι όπως πάντα με μένα σε σφαίρα "εποικοδομήματος", τα λογιστικά του πορνό 1)δεν τα πιάνω, όπως και τα λογιστικά της παραγωγής χαλκού
2)δεν με αφορούν, αφού εγώ για δις ακούω και μέχρι το χρώμα του πενηντάευρου ξέρω.
3) είναι απλοί δείκτες μιας κοινωνικής συμπεριφοράς, άρα τούμπα πάλι στο εποικοδόμημα και προς τι ο κόπος να φύγεις απ' αυτό;
Λοιπόν χωρίς άλλη χρονοτριβή, στο σημαντικό βιβλίο "Η Διαφάνεια του Κακού" ο Jean Baudrillard, ένας πολύ καθημερινός διανοούμενος του οποίου δυστυχήσαμε να έχουμε στην Ελλάδα για εκπρόσωπο τον Βέλτσο (και τις ναρκισσιστικές υπερβολές του, γι αυτό και το κάρφωμα όχι για την σχολή σκέψης),έλεγε:
Ζούμε το τέλος των πρωτοτυπιών, είμαστε σαν "μετά το όργιο", έχουν γίνει ΟΛΕΣ οι παρεκτροπές και ΟΛΕΣ οι υπερβάσεις. Σε ότι αφορά το σεξ, το πορνό συνέβαλε στην αισθητικοποίησή του και έσπρωξε την επιθυμία στο υπόγειο.
Συμπληρώνω εγώ: εκτός από τον μοναχικό καταναλωτή, το πορνό γίνεται και vademecum, "οδηγίες χρήσεως" και για τον ίδιο όταν αποκτά συναινετικό παρτεναίρ. Δηλαδή αντί να δράσει με το ένστικτό και τον ζωώδη αυθορμητισμό της συνεύρεσης, προσπαθεί να αναπαράξει "χορογραφίες" που κατανάλωσε προγενέστερα με το πορνό, περισσότερο οι άντρες αλλά και σε μη αμελητέο ποσοστό οι γυναίκες.
Ένα ακόμη πετραδάκι στην απαισιόδοξη πρόβλεψη του Φρόϋντ για το "Τέλος του Πολιτισμού" (1909); Γεγονός είναι ότι ο ίδιος έβαζε σαν καταλύτη της πρόβλεψής του την επικράτηση της Ηδονής πάνω στην Αναπαραγωγή, ενώ με την παρατήρηση του Baudrillard βλέπουμε ότι ΚΑΙ η ηδονή έχει πάψει να είναι αυτογενής. Με βασανίζει υπαρκτά το θέμα...Γειά σου!
Mano a Mano
Κατ'αρχάς χαίρομαι για την επισήμανση μιας εκπτώχευσης ενός γόνιμου ρεύματος (Baudrillard,Foucault,Derrida κλπ)στην Ελλάδα, ως ασαφές τρελλάρικο μεταμοντέρνο,έτσι για να βολευτούμε στην ρουτίνα.
Δεν έχω παρα να σε παρακολουθήσω στην σκέψη σου,αλλά να μην σε παρακολουθήσω τόσο εύκολα στην απαισιοδοξία.
Η αισθητικοποίηση της ηδονής,που ανατροφοδοτεί τις θεμελιώδεις αναπαραστάσεις για την αναπαραγωγή της,μάλλον δεν μπορεί(ελπίζω,θέλω να ελπίζω) να στομώσει το ηφαίστειο.Η αισθητικοποίηση είναι βιομηχανία,αλλα οι εκρήξεις λάβας είναι μιας άλλης τάξης.Της τάξης του "εντός" του "αδιανόητου".
Χαιρετώ.
Τη σχέση θεατή θεάματος την κατάλαβα όταν στα νιάτα μου προσπάθησα να εφαρμόσω κάποιες στάσεις ΒΑΣΣ. Αμέσως διαπίστωσα πόσο κουραστικό και ακροβατικό ήταν προκειμένου να τραβάει η κάμερα και να ψβλέπει ο θεατής...
aerostatics
Μου αρέσει η εμπιρική παρατήρηση ότι οι εργαζόμενοι στην ΒΑΣΣ,δουλέυουν σκληρά,σε αβέβαιες συνθήκης υγειινής και ασφάλειας,και χωρίς βαρέα ενσημα.
Δεν είνοι δουλειά για τον καθένα,ούτε ως μίμηση.
Τότε τομίζω ότι άρρητα είσαι υπερ του πακέτου 5 δις δολλαρίων για την διάσωση τους.
Αυτή τη φορά δυσκολεύτηκα πολύ. Αν κατάλαβα καλά το ΒΑΣΣ είναι η βιομηχανία πορνό; Ελπίζω να μην είπα καμιά βλακεία. Και η σύνδεση που δίνεις λέει γιατί δεν βοηθάει το κράτος τη βιομηχανία πορνό;
Αν είναι έτσι τότε είναι πολύ έξυπνο το κείμενο σαν σκέψη.
Στο θέμα που αναφέρεις με τα βλέμματα δεν κατάλαβα το νόημα ακριβώς, μου θυμίζει λίγο μεταμοντέρνα σημειωτική θεάτρου.
Το τελευταίο που αναφέρεις για την κρατικιστική ατζέντα συμφωνώ με το ερώτημα και νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα με το παράδειγμα που δίνεις με το λίνκ. Κατά τη γνώμη μου το κράτος δεν έχει καμία δουλειά να σώζει επιχειρηματίες, γιατί περι αυτού πρόκειται.
Αν δεν έχουμε κάποια στιγμή φόρους για να πληρωθεί η δημόσια υγεία π.χ. αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να μας προβληματίσει αφού το χρήμα έχει αντικαταστήσει τις υπηρεσίες και τα κοινωνικά πρότυπα. Όταν λοιπόν το χρήμα χάνεται μένει το κενό. Αντι να παράγουμε άπειρο χρήμα όπως λένε οι επιχειρηματίες σκεπτόμενοι ιδιαίτερα απλοϊκά αφού ο κόσμος δεν αντέχει άλλη ή άπειρη ανάπτυξη μπορούμε να αλλάξουμε λίγο μοντέλο.
Ο κόσμος θα μπορούσε να λειτουργεί και αλλιώς αν επαναφέραμε σε λειτουργία τα κοινωνικά πρότυπα χωρίς την χρηματική τους πλευρά. Αυτό θέλει πολύ δουλειά για να γίνει μετά από την εμπορευματοποίηση των πάντων που βιώνουμε τώρα.
Gr
Είσαι μέσα σε όλα
Ακόμα και στον Λακαν, όλα είναι σαν θέατρο
Οσον αφορά την διάσωση της συγκεκριμμένης βιομηχανίας,αν κατάλαβα καλά λες,το κρατος να μην σώσει καμία??
Ισως να χεις δίκιο,αλλά βλέπεις οταν η πολιτικη γίνεται εφαρμογή όλα είναι πολύπλοκα
Εξαιρετικό post. Βέβαια, για να το καταλάβει κάποιος σε όλο του βάθος χρειάζεται κανονική μελέτη :))))
Δείμο
Το να ασχοληθείς με ένα τέτοιο θέμα ,χωρίς να περιπέσεις σε ανώφελο σκαμπρόζικο σεξισμό,ίσως έκανε το ποστ πιο περίπλοκο.Πιστεψε με δεν είναι επι τούτου,αλλά είναι στην προσπαθεια αποφυγής του έμεσου φθηνου εντυπωσιασμού.
Post a Comment