Η γοητεία της αυτοκταστροφής ως πολιτική δύναμη.Ο Δράκος

Οι καταλήψεις σε σχολεία,πανεπιστήμια συνεχίζονται.
Προφανώς η πολιτική ανάλυση έχει να επιλύσει το αδιανόητο πρόβλημα.
Πως κάποιοι συμμετέχουν σε μια πολιτική διαδικασία,που εν τέλει στρέφεται εναντίον τους.
Οι απαντήσεις ποικίλουν.
Οι οπτικές είναι τριών ειδών και είναι παραλλαγές μιας συντηρητικής οπτικής.
Η πρώτη ας την ονομάσουμε της οφθαλμαπάτης.
Οι καταληψίες δεν ξέρουν τι κάνουν,δεν καταλαβαίνουν ότι τελικά όλα είναι εις βάρος τους.Και επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν ή θα τους συνετίσουμε δια της πειθούς ,της σύνεσης αλλά γιατί όχι της ανεκτής βίας.
Η δεύτερη είναι της συνομωσίας
Εστω και αν υπάρχουν απειροι λόγοι εξέγερσης θα τους αποκακύψουμε ότι πισω απο όλα αυτά κρύβονται αυθεντικές αντιδραστικές δυνάμεις,που υπερτερούν.
Η τρίτη ας την ονομάσουμε της θετικότητας
Οι καταληψίες ξέρουν τι κάνουν και στο ισοζύγιο τους τα θετικά είναι περισσότερα. Χάνουν μαθήματα αλλά κερδίζουν συλλογικότητα εμπειρίες,πολιτικοποίηση
Οι τηλεοράσεις,και ο τύπος παίζουν με την πρώτη
Το ΚΚΕ με την δεύτερη
Ο Σύριζα ,αλλά και η Ελευθεροτυπία οι γενικώς οι προοδευτικοί με την τρίτη.
Θα αναλύσουμε την άποψη ότι οι καταλήψεις εκφράζουν ένα αυθεντικώτερο ιδεολογικό και αισθητικοπολιτικό ρεύμα που είναι αυτό μιας θετικής αποτίμησης του αρνητικού ισοζυγίου.Ενός ορθολογικού φλερτ με την αυτοκαταστροφή.
Οι καταληψίες,διαδηλωτές,οι εξεγερμένοι είναι οι γνώστες του αρνητικού,του αδιεξόδου,της απώλειας,που όμως έχει ένα θετικό πρόσημο.Σαν τα κβαντικά μοντέλα των μαύρων τρυπών με την υπερχειλίζουσα ενέργεια.
Δεν αποδέχονται την συντηρητική σύνεση,την συντηρητική αποκάλυψη της συνωμοσίας,την ψευδοπροοδευτική αποκάλυψη του θετικού ισοζυγίου.
Κατ’αρχάς ας δούμε ποιοι είναι οι σημερινοί 15 plus που κυκλοφορούν στις καταληψεις
Ας δούμε τον τόπο καταγωγή τους
Η μητροπολιτική Αθήνα της πολεοδομικής ασφυξίας.Των ελάχιστων χώρων ,του τσιμέντου.
Ας δούμε τον κόσμο των εικόνων τους
Video games,θρίλλερ και πορνογραφία (όσοι ξέρουν από εφήβους ξέρουν,οι υπόλειποι παρακαλω υπάρχουν και μεσημεριανάδικα για αυθυποβολή)
Αυτό το σύμπαν τόπων και ιδεών δεν διογκώνεται συμμετρικά μεταξύ καλού και κακού,διαστέλλεται μονοδιάστατα προς το απόλυτο κακό που ελκύει χωρίς να αφομοιώνει.
Σαν τα video games,που σκοτώνεσαι από την πιο σκληρή βία,αλλα είσαι ζωντανός,σαν τα θρίλλερ που βλέπει η πιτσιρικαρία και γελάει,σαν τα porno που διακινούν ως Μίκυ Μάους ως γκροτέσκο κόμικ όπου το πορνογραφημένο σώμα είναι παράλογο.
Στο σύμπαν αυτό το καλό δεν υπάρχει ως αντίβαρο,ως άλλος πόλος.Υπάρχει η διαρκής σαγήνη του ερέβους,που όμως είναι τελικά ακίνδυνο.
Ο 15 plus θα κλείσει το κομπιούτερ,θα βγει από το θρίλλερ,θα κρύψει το πορνό,δεν θα δει ένα άλλο video,δεν θα δει μια άλλη ταινία.Στο σύμπαν αυτό είσαι και μετα είσαι στο μη σύμπαν.Είσαι στο συμβατικό πουθενά.
Καταλαμβάνει το σχολείο,σπάει θρανία,χάνει ώρες,ρισκάρει με τις μολώτοφ,ξέροντας τα πάντα,για να παίξει με την άρνηση.
Τα ξέρει όλα,και ξέρει ότι πιθανόν να χάσει.
Δεν είναι καινούργια όλα αυτά.Η διαδρομή προς τον όλεθρο χωρίς ωραιοποιήσεις μας είναι γνωστή.
Ξαναγυρίζουμε στον μαυρόασπρο ελληνικό σινεμά.
Ο Ηλιόπουλος Δράκος μας προσέφερε μια ανεπανάληπτη φιγούρα,του ηδονικού φλερτ με το απόλυτο κακό.
Εμπλέκεται στην ιστορική παρεξήγηση (αυτός ,ένας υπάλληλος εκλαμβάνεται ως ο απόλυτος κακοποιός από μια μικροσυμμορία,και τελικά χάνει την ζωή του στην ληστεία που συμμετέχει έκων άκων) ,και από την πρώτη στιγμή την απολαμβάνει την πορεία του προς την καταστροφή.
Ποιας εποχής είναι παράγωγο ο Δράκος
Των video games,του αμερικάνικου σινεμά με τους ήρωες της μαφίας
Των θρίλλερ της Αγκαθα Κριστι,του Σιμενόν,του Μαρή
Ο Δράκος μπαίνει στην συμμορία,αφού η συμμορία υπάρχει ήδη στον σύμπαν των ιδεών του μετεμφυλίου.
Ο Δράκος συμμετέχει στην αρχαιοκαπηλία,αδιαφορόντας για την «ιερότητα»
Ο Δράκος πεθαίνει ,ωσαν να ξέρει από την αρχή την μοίρα του.
Με ποιον είναι ο Κούνδουρος που στήνει όλο το θέμα του Δράκου;
Μα όλοι είναι κακοί,όλοι κινούνται εντός του κακού,το καλό δεν υπάρχει παρα μόνο αν βγούμε από την αίθουσα.
Το μονοδιάστατο σύμπαν της αυτοκταστροφής των καταληψιών προυπάρχει ,πενήντα χρόνια πριν.
Αδιαφορεί για την ιερότητα,όπως ο Δράκος για τα αρχαία.
Οι δεκαπενταρηδες μας κοιτάνε πολλές φορές με ένα διφορούμενο μελαγχολικό βλέμμα.
Για κοιτάχτε το βλέμμα του Δράκου προσεκτικά.
Οταν πρωτοβγήκε ο Δράκος ήταν η απόλυτη αποτυχία.Ισως η αυτοκαταστροφή ήταν αδύνατο να γίνει αποδεχτή σε μια κοινωνία που ήδη υποφέρει.Χρειάστηκαν 25 χρόνια.
Ελπίζουμε να μην χρειαστούμε αλλα τόσα για να αφομοιώσουμε την γόνιμη αρνητικότητα του σήμερα