Σκέψεις για τις Ευρωεκλογές( 17/6/2012)

Μετά το exit poll της 6 Μαίου βαδίζουμε σε εκλογές χωρίς δικαιολογίες. Ο Σαμαράς προσπαθεί να στήσει  μια γιγαντομαχία αριστεράς δεξιάς με λεξιλόγιο Tele City αποκαλύπτοντας την οργανική  ,ενδογενή ένδεια του συντηρητικού χώρου .Αντιστοίχως ο Τσίπρας διευρύνει αμφίπλευρα την δυναμική του Κυβερνοσύριζα προκαλώντας σχετική ευφορία αλλά και ενίοτε αμηχανία στον αυθεντικό Συριζα.

 Οποίος κάνει κριτική για ασάφειες, πολυγλωσσίες , παλινδρομήσεις σε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία ,συνειδητά κάνει μια μικρή απάτη. Η διεκδίκηση της εξουσίας γίνεται πάντα απο συνασπισμούς πολλαπλών συμφερόντων με διαφορετικές προσδοκίες και ενδιαφέροντα. Ο Κυβερνοσύριζα πλέον πέρασε στην κατηγορία των πολυσυλλεκτικών κομμάτων και επομένως είναι καταστατικά πολύγλωσσος. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις διάφορες Λαφαζάνη  Σταθάκη εν ´ όψει κυβερνητικής αλλαγής. Δηλαδή οι διαφορές Χατζηδάκη Γιακουμάτου είναι μικρότερες ;Η επερχόμενη επιστροφή Μπακογιάννη δεν δημιουργεί ζητήματα πολυγλωσσίας ;

Η Σαμαρική ατζέντα μας γυρίζει στο σαράντα ενώ το ογδόντα κάνει φιλότιμες προσπάθειες να επανέλθει μέσω Στρατούλη. Η ευρύτερη  δεξιά κατασκευάζει ένα  δίλλημα Ευρώ το οποίο δεν αφορά περίπου ένα εκατομμύριο οικογένειες ανέργων τουλάχιστον, ενώ το δίλλημα ναι η όχι στο μνημόνιο αφορά τους πάντες: απλά μαθηματικά δείχνουν ποιό δίλλημα κερδίζει. Σε πλεονεκτική θέση ευρίσκεται προφανώς ο  Τσίπρας με μια πρόταση ελπίδας, ενώ ο Σαμαράς επενδύει στον φόβο των ήδη φοβισμένων.

 Η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μοναδική δυνατότητα επιτυχίας: να γίνει το ορόσημο μιας Ευρωπαϊκής επανεκκίνησης. Αλλιώς η  νίκη του  θα γίνει  το δυνητικό ισοδύναμο του «σοσιαλισμού σε μια χώρα» σε συνθήκες 2012. Η μέχρις στιγμής διεθνοποίηση του είναι επιτυχής Παρουσιάζεται ως Ευρωπαϊκός ταραξίας, αλλά ως τέτοιος ενδιαφέρει ακόμα πιο πολύ. Η μιντιακή συνθήκη λειτουργεί υπέρ του ,καθώς το νέο ή περίεργο πάντα ελκύει .Ένας  ισχυρός μετεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ χωρίς διεθνή ερείσματα ,ακουσίως θα γίνει ο μοιραίος παίκτης σε μια νέα βαλκανική τραγωδία.

Η ουσία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ προς το εσωτερικό , σήμερα έχει σχεδόν δευτερεύουσα αξία. Έχει την ιστορική υπεροχή του νέου, του λυτρωτικού, του ανοίγματος. Η μορφή της πρότασης  του είναι πολύ πιο σημαντική από το περιεχόμενο της. Η εσωτερική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι πέραν του ελέγχου του. Έχει σαφή στοιχειά ενός αυτονόητου ορθολογισμού στο κράτος (έλεγχος δημοσίου χρήματος προς τράπεζες) , επικίνδυνες σιωπές για τις εσωτερικές δυσπλασίες  (συντεχνίες, κινήματα "όχι στην αυλή μου") και ένα γενικό περίγραμμα ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας των seventies .Η ευμενής η δυσμενής κριτική είναι εύκολη, καθώς ο προγραμματικός  λόγος έχει τα πάντα. Διαλέγεις και παίρνεις.

 Αν ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν εξασφαλίσει ορατές σαφείς ή και  έμμεσες ευρωπαϊκές συναινέσεις , μέσω ισχυρών συμβολικών στηριγμάτων (Delor,Prodi,Holland) ,τότε θα επωμισθεί ακουσίως  τις προσδοκίες ενός εκρηκτικού ετερόκλητου πλέγματος με ισχυρή εσωστρέφεια. Χωρίς σαφές Ευρωπαϊκό στίγμα οι χειμαζόμενες ομάδες δεν θα ανακουφίζονται  ούτε καν με το σοσιαλιστικό άρωμα Pasokeighties.Το μεθεπόμενο ιδεολογικό στίγμα θα είναι ένας κοσμικός  Ερντογανισμός  αλά Υounanistan.

 Καθώς βαδίζουμε στις εκλογές ,η πιο επιθυμητή εξέλιξη είναι να μετατραπούν σε αυθεντικές Ευρωεκλογές . Τα κόμματα να μας παρουσιάσουν τους εταίρους τους,  τις ευρωπαϊκές οικογένειες τους, την ευρωπαϊκή διάσταση των πολιτικών τους. Ας προκαλέσουμε διεθνή  θόρυβο, παγκόσμιο ενδιαφέρον, κάμερες, τηλεοράσεις ανταποκρίσεις, συνεντεύξεις στα μεγαλύτερα δίκτυα .Ας γίνουν οι εκλογές μας , το "γεγονός" του Ιουνίου παγκοσμίως. Αυτό θα εντείνει την αυτοκατανόηση μας ,εντός ενός Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Αυτό θα σχηματοποιήσει καλύτερα το Συριζαικο " δεν μας διώχνουν" και το Megasamaras " μη παίζετε με την φωτιά". Το να μαθαίνουμε τι γίνεται στις Βρυξέλλες μέσω Mega είναι σαν να ζητάμε προγνωστικά ιπποδρομιών από τους παράνομους brokers.

Το ότι είμαστε πρώτη είδηση , δεν αρκεί Μπορεί να τους αφορoύμε ως ενδοευρωπαικό πρόβλημα προς επίλυση αλλά και ως Euroahmadinezad που μπορεί να πυροδοτήσει τον πύραυλο .Ο μοναδικός τρόπος να κατανοήσουμε το momentum , το πως μας περιεργάζονται,  είναι να ψηφίσουμε ως Ευρωπαίοι. Πρέπει να σταθμίσουμε αν είναι αλήθεια οτι μπορούμε  να κρατήσουμε την Ευρώπη χωρίς ένα μικρό ταραξία, ή αν ο μικρός ταραξίας θα πυροδοτήσει ευρύτερες αλλαγές προς το καλύτερο. Η προεκλογική εκστρατεία ας διαυγάσει αυτό το περίπλοκο ερώτημα.