Saturday, May 19, 2012

Σκέψεις για τις Ευρωεκλογές( 17/6/2012)


Μετά το exit poll της 6 Μαίου βαδίζουμε σε εκλογές χωρίς δικαιολογίες. Ο Σαμαράς προσπαθεί να στήσει  μια γιγαντομαχία αριστεράς δεξιάς με λεξιλόγιο Tele City αποκαλύπτοντας την οργανική  ,ενδογενή ένδεια του συντηρητικού χώρου .Αντιστοίχως ο Τσίπρας διευρύνει αμφίπλευρα την δυναμική του Κυβερνοσύριζα προκαλώντας σχετική ευφορία αλλά και ενίοτε αμηχανία στον αυθεντικό Συριζα.

 Οποίος κάνει κριτική για ασάφειες, πολυγλωσσίες , παλινδρομήσεις σε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία ,συνειδητά κάνει μια μικρή απάτη. Η διεκδίκηση της εξουσίας γίνεται πάντα απο συνασπισμούς πολλαπλών συμφερόντων με διαφορετικές προσδοκίες και ενδιαφέροντα. Ο Κυβερνοσύριζα πλέον πέρασε στην κατηγορία των πολυσυλλεκτικών κομμάτων και επομένως είναι καταστατικά πολύγλωσσος. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τις διάφορες Λαφαζάνη  Σταθάκη εν ´ όψει κυβερνητικής αλλαγής. Δηλαδή οι διαφορές Χατζηδάκη Γιακουμάτου είναι μικρότερες ;Η επερχόμενη επιστροφή Μπακογιάννη δεν δημιουργεί ζητήματα πολυγλωσσίας ;

Η Σαμαρική ατζέντα μας γυρίζει στο σαράντα ενώ το ογδόντα κάνει φιλότιμες προσπάθειες να επανέλθει μέσω Στρατούλη. Η ευρύτερη  δεξιά κατασκευάζει ένα  δίλλημα Ευρώ το οποίο δεν αφορά περίπου ένα εκατομμύριο οικογένειες ανέργων τουλάχιστον, ενώ το δίλλημα ναι η όχι στο μνημόνιο αφορά τους πάντες: απλά μαθηματικά δείχνουν ποιό δίλλημα κερδίζει. Σε πλεονεκτική θέση ευρίσκεται προφανώς ο  Τσίπρας με μια πρόταση ελπίδας, ενώ ο Σαμαράς επενδύει στον φόβο των ήδη φοβισμένων.

 Η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ έχει μία και μοναδική δυνατότητα επιτυχίας: να γίνει το ορόσημο μιας Ευρωπαϊκής επανεκκίνησης. Αλλιώς η  νίκη του  θα γίνει  το δυνητικό ισοδύναμο του «σοσιαλισμού σε μια χώρα» σε συνθήκες 2012. Η μέχρις στιγμής διεθνοποίηση του είναι επιτυχής Παρουσιάζεται ως Ευρωπαϊκός ταραξίας, αλλά ως τέτοιος ενδιαφέρει ακόμα πιο πολύ. Η μιντιακή συνθήκη λειτουργεί υπέρ του ,καθώς το νέο ή περίεργο πάντα ελκύει .Ένας  ισχυρός μετεκλογικός ΣΥΡΙΖΑ χωρίς διεθνή ερείσματα ,ακουσίως θα γίνει ο μοιραίος παίκτης σε μια νέα βαλκανική τραγωδία.

Η ουσία της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ προς το εσωτερικό , σήμερα έχει σχεδόν δευτερεύουσα αξία. Έχει την ιστορική υπεροχή του νέου, του λυτρωτικού, του ανοίγματος. Η μορφή της πρότασης  του είναι πολύ πιο σημαντική από το περιεχόμενο της. Η εσωτερική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι πέραν του ελέγχου του. Έχει σαφή στοιχειά ενός αυτονόητου ορθολογισμού στο κράτος (έλεγχος δημοσίου χρήματος προς τράπεζες) , επικίνδυνες σιωπές για τις εσωτερικές δυσπλασίες  (συντεχνίες, κινήματα "όχι στην αυλή μου") και ένα γενικό περίγραμμα ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας των seventies .Η ευμενής η δυσμενής κριτική είναι εύκολη, καθώς ο προγραμματικός  λόγος έχει τα πάντα. Διαλέγεις και παίρνεις.

 Αν ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν εξασφαλίσει ορατές σαφείς ή και  έμμεσες ευρωπαϊκές συναινέσεις , μέσω ισχυρών συμβολικών στηριγμάτων (Delor,Prodi,Holland) ,τότε θα επωμισθεί ακουσίως  τις προσδοκίες ενός εκρηκτικού ετερόκλητου πλέγματος με ισχυρή εσωστρέφεια. Χωρίς σαφές Ευρωπαϊκό στίγμα οι χειμαζόμενες ομάδες δεν θα ανακουφίζονται  ούτε καν με το σοσιαλιστικό άρωμα Pasokeighties.Το μεθεπόμενο ιδεολογικό στίγμα θα είναι ένας κοσμικός  Ερντογανισμός  αλά Υounanistan.

 Καθώς βαδίζουμε στις εκλογές ,η πιο επιθυμητή εξέλιξη είναι να μετατραπούν σε αυθεντικές Ευρωεκλογές . Τα κόμματα να μας παρουσιάσουν τους εταίρους τους,  τις ευρωπαϊκές οικογένειες τους, την ευρωπαϊκή διάσταση των πολιτικών τους. Ας προκαλέσουμε διεθνή  θόρυβο, παγκόσμιο ενδιαφέρον, κάμερες, τηλεοράσεις ανταποκρίσεις, συνεντεύξεις στα μεγαλύτερα δίκτυα .Ας γίνουν οι εκλογές μας , το "γεγονός" του Ιουνίου παγκοσμίως. Αυτό θα εντείνει την αυτοκατανόηση μας ,εντός ενός Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Αυτό θα σχηματοποιήσει καλύτερα το Συριζαικο " δεν μας διώχνουν" και το Megasamaras " μη παίζετε με την φωτιά". Το να μαθαίνουμε τι γίνεται στις Βρυξέλλες μέσω Mega είναι σαν να ζητάμε προγνωστικά ιπποδρομιών από τους παράνομους brokers.

Το ότι είμαστε πρώτη είδηση , δεν αρκεί Μπορεί να τους αφορoύμε ως ενδοευρωπαικό πρόβλημα προς επίλυση αλλά και ως Euroahmadinezad που μπορεί να πυροδοτήσει τον πύραυλο .Ο μοναδικός τρόπος να κατανοήσουμε το momentum , το πως μας περιεργάζονται,  είναι να ψηφίσουμε ως Ευρωπαίοι. Πρέπει να σταθμίσουμε αν είναι αλήθεια οτι μπορούμε  να κρατήσουμε την Ευρώπη χωρίς ένα μικρό ταραξία, ή αν ο μικρός ταραξίας θα πυροδοτήσει ευρύτερες αλλαγές προς το καλύτερο. Η προεκλογική εκστρατεία ας διαυγάσει αυτό το περίπλοκο ερώτημα.


14 comments:

yannis said...

Όλη η ανάλυση στο βαθμό που προτείνει ένα εναλλακτικό αισιόδοξο σενάριο βασίζεται στην υπόθεση της δυνατότητας 1)της Ελλάδας να αποτελέσει τη δυνατότητα να είναι το το σπίρτο στην Ευρώπη 2)του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ να αντιστοιχήσουν το λόγο τους στις αντίστοιχες ευρωομάδες.
Ως προς το 1ο είμαι πολύ αμφίβολος: πολύ απλά δεν είμαστε τόσο σημαντικοί για κάτι τέτοιο. Αυτό θα προέλθει ή από μεγάλη χώρα ή από συνασπισμό μικρών χωρών στον οποιο η Ελλάδα μπορεί το πολύ να είναι μέλος, όχι ο διαμορφωτής.
2)Το 1ο συμπλέκεται στενά με το δεύτερο στο βαθμό που οι 2 πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού θα το υλοποιούσαν. Η ΝΔ δεν μπορεί για λόγους που αναλύεις στο κείμενο. Η ανάλυση του νεου ΣΥΡΙΖΑ με βρίσκει σε γενικές γραμμές σύμφωνο, όχι όμως και η αντιστοίχηση στο ευρωπαϊκό σκηνικό. Η σοσιαλδημοκρατία των σεβεντις στην Ευρώπη, είτε είναι μια μειοψηφική μερίδα των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είτε έχει ενταχθεί στην ευρωπαϊκή αριστερά, στην οποία ανήκει και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, επί της ουσίας, όπως και ο παλαιός. Τελείως ειρωνικά τον αντίστοιχο ρόλο θα μπορούσαν ΔΥΝΗΤΙΚΑ να παίξουν το σημερινό ΠΑΣΟΚ, που καταρρέει και η ΔΗΜΑΡ, που δε διορθώνει την αυτοαντίληψή της-οφείλει να αναγνωρίσει το σοσιαλδημοκρατικό της χαρακτήρα, φαντάζομαι διαφωνείς. Η ειρωνία έγκειται ακριβώς στην αδυναμία, αντικειμενική και υποκειμενική, αυτών των δύο φορέων να παίξουν αυτόν το ρόλο λόγω έλλειψης πολιτικής ισχύος...Κοντολογίς, ο νέος δικομματισμός αδυνατεί να διαπαιδαγωγήσει τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν ευρωπαϊκά, γιατί ο ίδιος δεν είναι ευρωπαϊκός.
Αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως ότι καταρρέουμε, αλλά ότι αν σωθούμε θα γίνει παρά το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι μας βλέπουν ως ένα ευρω-παράδοξο, όχι ότι θα αλλάξουν άποψη...
ουφ, το παράκανα...

ο δείμος του πολίτη said...

Πολύ φιλικό προς το ΣΥΡΙΖΑ σε είδα σήμερα (και κριτικό στην κατεύθυνση προτάσεων κι όχι άρνησης).

Η αλήθεια είναι όντως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολυσελλκτικό κόμμα. Οι διαφορές του Λοβέρδου με το Βενιζέλο ή τον άλλο χοντρό ήταν πολύ μεγαλύτερες (για να μη λάβω υπόψη τον Παναγιωτακόπουλο ή το στρατόπεδο Καστανίδη -πιο αριστερός ο πρώτος στα λόγια, πιο κεντρώος και δημοκρατικός ο δεύτερος). Η δε δεξιοί έχουν πολύ μεγαλύτερες διαφορές (χουντικοί, ψιλοφασίστες, ακροδεξιοί φασίστες, ακροδεξιοί ευρωπαϊστές, φιλοευρωπαϊστές κοσμοπολίτες, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, πατριωτική λαϊκή δεξιά και σε συμμαζεύεται).

Ακόμα όμως δεν κατάλαβα τι φοβούνται οι Ευρωπαίοι (αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άκρως αντισυστημικό κόμμα, αλλά αριστερό σοσιαλδημοκρατικό). Φοβήθηκαν τη μελέτη για το "επαχθές χρέος"; Φοβήθηκαν την άμεση άρνηση πλήρως του μνημονίου (καλά πιστεύουν, αυτό που δεν πιστεύει κανένας Έλληνας -σσ. σχετικά με το "άμεσα") ή φοβούνται κάτι που δεν το έχω καταλάβει, πχ μήπως αποδειχθεί ότι υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι πλην της λιτότητας;

MLOG said...

"Πρέπει να σταθμίσουμε αν είναι αλήθεια μπορούμε ότι κρατήσουμε την Ευρώπη χωρίς ένα μικρό ταραξία, ή αν ο μικρός ταραξίας θα πυροδοτήσει ευρύτερες αλλαγές προς το καλύτερο." Κάτι έχει η σύνταξη της πρότασης...Και φαίνεται σημαντική

Left Liberal Synthesis said...

Yannis
Αν μια κυβέρνηση συριζα δεν προκαλέσει ευνοικές αντιδράσεις προς αυτον εντος Ευρώπης τότε τα πραγματα γίνονται περίπλοκα.
Μια "αιρετική αριστερη Ελλάδα" σε καθεστως Ευρωπαικης αναστάτωσης μπορεί να τροφοδοτήσει ακουσια τα αντίστροφα αποτελέσματα.
Η μοναδική ελπίδα είναι ο Συριζα να γίνει πιο "ρεαλιστής"
Εχω την αίσθηση πως σε αυτή την περίπτωση θα τον "σωσει" μια συγκεβερνώσα ΔΗΜΑΡ.Θα του δώσει τα απαραίτητα Ευρωπαικά εχέγγυα.
Αν το σκηνικό συνεχιστεί έτσι Η Δημαρ προκειται να παίξει καθοριστικό ΄ρόλο η αριστερά ή "δεξιά".
Σε καθε περιπτωση δεν θα πλήξουμε αλλά ας ελπίσουμε να μη γίνουμε μαρτυρες "τρελων" καυαστάσεων

Left Liberal Synthesis said...

Δείμο
Δεν είναι φιλικό το ποστ.Δεν προσεξες τις αιχμές του.
Ας ειμαστε αντικειμενικοι: ο Συριζα ανέτρεψε τα πάντα, νομίζω χωρίς να το πιστεύει.Αρα η προσοχη μας είναι εκεί.
Οσο για την συστημικότητα του εχω την αίσθηση ότι θα του προσθέσει "Ευρωπαισμό" μια Δημαρ σε συγκυβέρνηση.

Left Liberal Synthesis said...

Mlog
Ευχαριστω για την προσοχή.
Καλό βράδυ.

MLOG said...

Παραθέτω ένα συναφές τού Ιωακείμογλου: "Πλησιάζοντας το σημείο θραύσης (ή μετασχηματισμού) τής νομισματικής ένωσης
Στην Ελλάδα κατεξοχήν, και σε μικρότερο βαθμό στις άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης, οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες, προσεγγίζουν τώρα ένα κρίσιμο κατώφλι έντασης. Το κατώφλι αυτό είναι ένα σημείο θραύσης ή μετασχηματισμού της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης, και θα το διαβούμε με τον σχηματισμό κυβέρνησης της Αριστεράς. Το ευρώ θα δοκιμαστεί τότε αδυσώπητα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές και θα κριθεί το μέλλον της Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης. Σε ένα τέτοιο σημείο θραύσης ανοίγονται δύο δυνατότητες. Η πρώτη δυνατότητα είναι η γερμανική αστική τάξη και οι σύμμαχοί της να κάνουν την μεγάλη πολιτική στροφή: να χρηματοδοτήσουν με μεγάλα ποσά το σύστημα, να δεχθούν την άνοδο του πληθωρισμού στον βορρά ώστε να βελτιωσθεί η ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού νότου, και να μετατρέψουν τελικά την ευρωζώνη σε “Βέλτιστη Οικονομική Περιοχή” με τα χαρακτηριστικά ομοσπονδιακού κράτους. Η δεύτερη δυνατότητα είναι η διάλυση της Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης.
Μερικά πολιτικά συμπεράσματα είναι αναπόφευκτα:
Πρώτον, η ιστορική σημασία αυτού που επιχειρεί ο Σϋριζα είναι πρώτου μεγέθους: Απειλεί την συνοχή της ευρωζώνης και αμφισβητεί την ταξική αξία του ευρώ προκειμένου να επιτύχει τον μετασχηματισμό της ή άθελά του την διάλυσή της, που είναι εξίσου ενδιαφέρον για εμάς αποτέλεσμα --κι’ ας είναι παράπλευρο το όφελος.
Δεύτερον, το εγχείρημα χαράσσει μια σαφή διαχωριστική ταξική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς, τις δυνάμεις του αστισμού, από τον εμφυλιοπολεμικό Λυκουρέντζο μέχρι τους ολοκληρωτικούς νεοφιλελεύθερους του Protagon και του Μάνου, και εμάς, τις δυνάμεις της εργασίας, από τους “εξασφαλισμένους” μέχρι τους πρεκάριους. Θέσεις μάχης υπάρχουν ένθεν κακείθεν της γραμμής αυτής. Όποιος δεν τοποθετείται μέσα σε αυτό το πεδίο της μεγάλης ταξικής, ιστορικής σημασίας σύγκρουση, τοποθετεί τον εαυτό του στο περιθώριο. Αυτό αφορά όχι μόνο τους αριστεριστές του ΚΚΕ και της Ανταρσύα που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, αλλά και όσους από τους α/α νομίζουν ακόμη ότι η κεντρική πολιτική σκηνή δεν είναι πεδίο ταξικών συγκρούσεων.
Τρίτον, το εγχείρημα είναι τόσο μεγάλο, και οι στιγμές τόσο ιστορικές που πρέπει να βλέπουμε το δάσος αντί για το δέντρο, να βλέπουμε τη συνολική μάχη αντί για ορισμένα μεμονωμένα σημαίνοντα με δυσάρεστο πρόσημο.
Τέταρτον, έχει έρθει η ώρα να δηλώσει ο Σύριζα, όπως το δήλωσε ήδη ο Γλέζος, ότι το ευρώ δεν αποτελεί εσωτερικό όριο των διεκδικήσεών μας. Έχει έρθει η ώρα να δηλώσει, δια του ηγέτη του, ότι εάν χρειαστεί να διαλέξει μεταξύ του ευρώ και των αναγκών του κόσμου δεν θα διαλέξει το ευρώ. Αυτό εξάλλου αντιστοιχεί και στα αισθήματα της πλειονότητας των πολιτών που δεν θέλουν ευρώ “πάσει θυσία”. Έχει έρθει η ώρα να δηλώσει ότι εάν η ιστορία δεν ακολουθήσει αναγκαστικά το μονοπάτι που έχει προεξοφλήσει η ηγεσία του Σύριζα (δηλαδή ότι η ευρωζώνη “δεν θέλει να αυτοκτονήσει” και επομένως θα δεχθεί αλλαγές στην ασκούμενη πολιτική), ο Σϋριζα παρόλα αυτά θα παραμείνει προσηλωμένος στους στόχους για τον οποίο τον ψηφίζουμε και τον στηρίζουμε."

ΥΓ. η ώρα να δηλώσει ο Σύριζα, όπως το δήλωσε ήδη ο Γλέζος, ότι το ευρώ δεν αποτελεί εσωτερικό όριο των διεκδικήσεών μας ΗΡΘΕ.
Δραγασάκης: "Υπάρχει ανάγκη μιας συνολικής αναδιαπραγμάτευσης του μέλλοντός μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε ετοιμότητα για μονομερείς ενέργειες, εάν προκληθούμε γι' αυτό". O κ Δραγασάκης παραδέχεται πάντως ότι ο αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός, για τον οποίο μίλησε ο Μανώλης Γλέζος, μπορεί να υπάρχει ως΄"σχεδιο Β" εάν χρειαστεί να κλείσει γρήγορα το πρωτογενές έλλειμμα για λόγους εθνικής ασφάλειας ή ύψιστης κοινωνικής ανάγκης. Διευκρινίζει ότι τότε θα χρειαστούν μη συμβατά μέσα και όχι κατ' ανάγκη το συγκεκριμένο.

(ωραία δένουν όλα μέχρι στιγμής...στον ευρωκομμουνισμό τών σέβεντις!)

Left Liberal Synthesis said...

Mlog
Η ανάλυση του Ιωακίμογλου θεωρεί οτι το Ευρώ ευρίσκεται σε αποδόμηση.
Τεχνικά ίσως έχει δίκιο,αλλά δεν μπορώ να φανταστω μια τετοια παγκόσμια διάλυση.Η αποσαρθρωση του Ευρω σημαίνει παγκόσμια οικονομική κρίση τυπου Αρμαγεδών.
Το χειρώτερο σενάριο είναι η διατήρηση του Ευρώ με μια "Ευρω-Ελλάδα" σε ασφυξία να λειτουργεί ως παραδειγματισμός.
Οσο για τις αντιφάσεις εντός ΣΥΝ δεν με σοκάρουν
Φαντάζεσαι τις αντιφάσεις Μπακογιάννη- Σαμαρά;

MLOG said...

Νομίζω ότι θεωρεί το ευρώ αποδομητέο/ευάλωτο
http://gallery.me.com/ioakimoglou#100193

Πώς θα ονομασθεί άραγε η μεγάλη συντηρητική παράταξη; ΣαΜπα!

Left Liberal Synthesis said...

Mlog
Νομίζω οτι πολλοι οικονομολόγοι βλέπουν το θέμα "νομισματικά" ισως υποτιμώντας τις πολιτικες προεκτάσεις.
Τσάμπα η Σάμπα.....

MLOG said...

Νομίζω ότι ο συλλογισμός Ιωακείμογλου πάει περίπου έτσι: κυβέρνηση τής Αριστεράς = καταγγελία τού μνημονίου = καταγγελία τής εσωτερικής υποτίμησης = αποτυχία τού ευρώ να παίξει τον ταξικό του ρόλο πειθάρχησης τών εργαζομένων => επίθεση των αγορών στο ευρώ => ή διάλυση ευρωζώνης ή ομοσπονδοποίηση ευρωζώνης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τείνει να αντιστρέψει το αστικό επιχείρημα και να το κάνει: “Καταγγελία του μνημονίου οδηγεί σε διάσωση τού ευρώ”. Το δυνατό του χαρτί είναι η (κοινοβουλευτική) δημοκρατία.
Το θεμελιώδες άρθρο για τις αγορές ως εργαλείο επιτήρησης/πειθάρχησης είναι τού Δ. Σωτηρόπουλου (Η εποχή Hayek: Ο νεοφιλελευθερισμός ως πειθαρχία http://www.theseis.com/index.php?option=com_content&task=view&id=1081)

Τσάμπα η Σάμπα. Συμφωνώ απολύτως! Το άθροισμά τους είναι 0. Δηλαδή η Σάμπα δ ε ν μπορεί να κάνει πολιτική.
ΥΓ: για τον αποκλεισμό Βαλιανάτου ακόμα και η ... συνιστώσα Ρόζα έφριξε.

vasilis said...

Οποιο απο ολα τα σενaρια σχετικα με την εξελιξη της καταστασης ησχησει,θα πρεπει να παραδεχτουμε ολοι πως η συγκυρια επελεξε τον τσιπρα να ειναι το μοιραιο προσωπο,και σε αντιθεση με τους σεναριολογους ,η χαοτικη διαλεκτικη της ιστοριας ,ανατρεπει και τα ποιο καλοστημενα σεναρια,αυτο προσωπικα με συναρπαζει και με κανει επεισης αισοδοξο.

Left Liberal Synthesis said...

Mlog
Συμφωνούμε
Ευχαριστω για την αναφορά

Left Liberal Synthesis said...

vasilis
Welcome at LLS.
Συμμερίζομαι την αίσθηση σου μιας "εκδικησης του απρόβλεπτου".