Από το "Μη μαδάς την Μαργαρίτα"
Που παίζεται το παιχνίδι ρωτά μια Στρουθοκάμηλος Αριστερή και μια Μαργαρίτα που δεν θέλει να την μαδάνε απαντά:
Παντού.
Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 οφείλεται σε πολλά, άλλα κύρια και άλλα δευτερεύοντα και η Ελλάδα με την εύθραυστη δημοσιονομική υγεία έγινε ένα από τα πρώτα θύματα.Από το 1973 και μετά διανύουμε μια περίοδο σταθερής ανισορροπίας όπως την χαρακτηρίζει ο Γιάννης Βαρουφάκης:
Μια περίοδο άνισου πλουτισμού που βελτίωνε τους δείκτες εντυπωσιακά, παρήγαγε ταυτόχρονα εντυπωσιακό πλούτο και μεγάλη δυστυχία, αύξανε τις ανισορροπίες και έχτιζε λογιών-λογιών παλάτια στην άμμο. Τα δυο πιο σημαντικά παλάτια: Το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η αγορά ακινήτων. Τα παράγωγα και τα δομημένα ομόλογα αυγάτιζαν το χρήμα των τραπεζών και των hedge funds, ενώ το εργατικό κόστος έπεφτε, οι μισθοί έμεναν καθηλωμένοι και οι εργαζόμενοι όδευαν επιτακτικά προς το δανεισμό. Και όσο δανείζονταν, τόσο ανέβαιναν οι τιμές των κατοικιών και τόσο αυξανότανε ο δανεισμός και η εξάρτηση. Το ζήσαμε τόσο έντονα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Γράφει ο ΓΒ:
Το 2001 το παγκόσμιο εισόδημα ήταν $49 τρις. Την ίδια χρονιά τα παράγωγα κυμαίνονταν στα $85 τρις. Έξι χρόνια μετά το παγκόσμιο εισόδημα ανήλθε σε $85 τρις την ώρα που η "αξία" των παραγώγων είχε πηδήσει στα... $670 τρις. Την ίδια εποχή οι τιμές των ακινήτων στις ΗΠΑ αυξήθηκαν περίπου 125%, σε μια περίοδο μηδενικών αυξήσεων του μισθού του μέσου εργαζόμενου. Δεν θέλει πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι τα παλάτια αυτά, ακίνητων και παραγώγων, θα κατέρρεαν όπως ακριβώς καταρρέει μια λεπτή στοίβα από λέγκο που φτιάχνει ένα παιδί.
Η συνέχεια στο "Μη μαδάς την Μαργαρίτα"
No comments:
Post a Comment