Friday, October 8, 2010

Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης S.Zizek

Αναδημοσιεύουμε από το The Press Project  άρθρο του S.Zizek.Προφανώς και δεν συνίσταται για θρησκόληπτους αναζητητές μιας ανύπαρκτης συνέπειας.Εδώ χρησιμοποιείται ο Κάντ άλλοτε θετικά άλλοτε αρνητικά,ο Μπαντιού (που έχει σχέση με τον Καντ όσο ο Αλέφαντος με τον Μουρίνιο), ο Agamben ομοίως (άλλοτε θετικά άλλοτε αρνητικά) , η αριστερά καταχωρείται ως μίζερη, ανατρέχουμε σε διαμάχες του 1950 , με διαγώνιο τρόπο αξιολογούνται  οι επιτυχίες των Μαοικών του Νεπάλ (ίσα ίσα μην το πάρει κανένας στα σοβαρά και ανέβει με κανένα αντάρτικο στον Όλυμπο) , στο δια ταύτα μας παραπέμπει σε κανενα επεισόδιο του Lost , τα βάζει (όπως πάντα ) με την Οικολογία και τους περιορισμούς της !! κλπ κλπ και γενικώς ως αυθεντικός ανήσυχος χωρίς πλέγματα τσαλαβουτά παντού και με διάφρους τρόπους..Είπαμε θρησκόληπτοι μονομανείς μακριά, πολύ μακριά....η αναζήτηση κάνει κακό πολύ κακό..

Μόνιμη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης


Άρθρο του Σλάβοϊ Ζίζεκ στη New Left Review.

New Left Review No 64, Ιούλιος- Αύγουστος 2010 (Αποσπάσματα)

Μετάφραση: Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Στις φετινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον των μέτρων λιτότητας στην ευρωζώνη- στην Ελλάδα και, σε μικρότερη έκταση, σε Ιρλανδία, Ιταλία και Ισπανία- ήρθαν σε αντιπαράθεση δύο διαφορετικές αφηγήσεις. Η κυρίαρχη αφήγηση του κατεστημένου προτείνει μια απο- πολιτικοποιημένη εκδοχή της κρίσης ως φυσικού γεγονότος: τα ρυθμιστικά μέτρα παρουσιάζονται όχι ως αποφάσεις στο έδαφος πολιτικών επιλογών, αλλά ως προσταγές μιας ουδέτερης οικονομικής λογικής- αν θέλουμε να σταθεροποιήσουμε την οικονομία μας, είμαστε υποχρεωμένοι να καταπιούμε το πικρό χάπι. Η άλλη αφήγηση, των εργατών, φοιτητών και συνταξιούχων που διαμαρτύρονται, βλέπει τα μέτρα λιτότητας ως άλλη μία απόπειρα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου να αποδιαρθρώσει τα υπολείμματα κοινωνικού κράτους (…).

Αν και υπάρχει δόση αλήθειας και στις δύο αφηγήσεις, στο θεμελιώδες περιεχόμενό τους είναι και οι δύο εσφαλμένες. Η αφήγηση του κατεστημένου αποσιωπά το γεγονός ότι τα τεράστια ελλείμματα συσσωρεύτηκαν ως αποτέλεσμα των τεραστίων κονδυλίων που διατέθηκαν για τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών από τα κράτη και από την πτώση των δημοσίων εσόδων λόγω της ύφεσης. Αλλά και το γεγονός ότι το μεγάλο δάνειο που έλαβε η Αθήνα προορίζεται για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους στις μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Από την άλλη πλευρά, η αφήγηση των αντιφρονούντων αποτυπώνει από άλλη μία σκοπιά τη μιζέρια της σημερινής Αριστεράς: Οι διεκδικήσεις της δεν έχουν θετικό, προγραμματικό περιεχόμενο, αλλά μόνο μια γενικευμένη άρνηση απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται το υπάρχον κράτος πρόνοιας. Η ουτοπία δεν βρίσκεται στη ριζοσπαστική αλλαγή του συστήματος, αλλά στην ιδέα ότι μπορεί κανείς να διατηρήσει ένα κράτος πρόνοιας εντός του συστήματος (…).

Ποια Ευρώπη;

Συχνά ακούμε ότι το πραγματικό νόημα της κρίσης στην ευρωζώνη είναι ότι όχι μόνο το ευρώ, αλλά και το ίδιο το σχέδιο της ενωμένης Ευρώπης είναι νεκρό. Πριν όμως υιοθετήσουμε αυτή τη γενική δήλωση, ας τη μεταμορφώσουμε επί το λενινιστικότερον: Η Ευρώπη είναι νεκρή- εντάξει, αλλά ποια Ευρώπη; Η απάντηση είναι: η μετα- πολιτική Ευρώπη της προσαρμογής στην παγκόσμια αγορά, η Ευρώπη που επανειλημμένα «μαυρίστηκε» στα δημοψηφίσματα, η Ευρώπη της τεχνοκρατίας των Βρυξελλών. Η Ευρώπη που παριστάνει τον εκπρόσωπο του ψυχρού, ευρωπαϊκού Λόγου απέναντι στο ελληνικό πάθος και την ελληνική διαφθορά, το μαθηματικό πνεύμα απέναντι στη συγκινισιακή μέθη. Ωστόσο, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη: μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης. Την Ευρώπη που γέννησε την αρχαία ελληνική Δημοκρατία, τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Να γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη- κράτη, εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνος- κράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο. Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου.


Ένα πράγμα είναι σαφές: Μετά από δεκαετίες κράτους πρόνοιας, κατά τις οποίες οι περικοπές ήταν σχετικά περιορισμένες και συνοδεύονταν από την υπόσχεση ότι τα πράγματα θα επέστρεφαν σύντομα στη φυσιολογική τους κατάσταση, μπαίνουμε τώρα σε μια περίοδο όπου ένα ορισμένο είδος οικονομικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης γίνεται μόνιμο καθεστώς, σταθερά της ύπαρξης, τρόπος ζωής. Φέρνει μαζί της την απειλή πολύ περισσότερο άγριων μέτρων λιτότητας, ακρωτηριασμών κατακτήσεων, συρρίκνωσης των υπηρεσιών υγείας και παιδείας, περισσότερο προσωρινής απασχόλησης (…).

Σ’ αυτό το φόντο, είναι μάταιο να ελπίζουμε ότι η συνεχιζόμενη κρίση θα είναι περιορισμένη και ότι ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός θα συνεχίσει να εγγυάται ένα σχετικά υψηλό βιοτικό επίπεδο για διευρυνόμενο πλήθος ανθρώπων. Απέναντι σε μια τέτοια, παράδοξη για ριζοσπάστες, λογική έρχεται να αντιπαρατεθεί το σύνθημα του Μπαντιού: mieux vaut un desastre qu’un desetre- καλύτερα η καταστροφή, παρά η ανυπαρξία! Οφείλουμε να αναλάβουμε το ρίσκο του Συμβάντος, ακόμη κι αν το Συμβάν καταλήξει σε μια «σκοτεινή καταστροφή». Η μεγαλύτερη ένδειξη έλλειψης εμπιστοσύνης της Αριστεράς στον εαυτό της είναι ακριβώς ο φόβος της κρίσης. Μια πραγματική Αριστερά παίρνει την κρίση στα σοβαρά, χωρίς αυταπάτες. Η βασική της ενόραση είναι ότι, αν και οι κρίσεις είναι επώδυνες και επικίνδυνες, παραμένουν αναπόφευκτες και αντιπροσωπεύουν το πεδίο στο οποίο οφείλει να δώσει και να κερδίσει τις μάχες της. Να γιατί σήμερα το παλιό σύνθημα του Μάο Τσετούνγκ ακούγεται επίκαιρο: «Κάθε τι κάτω από τον ουρανό βυθίζεται στο απόλυτο χάος- η κατάσταση είναι εξαιρετική»!

Κράτος και τάξεις

(…) Εδώ είναι που η θεμελιώδης θέση του Μαρξ παραμένει ισχυρή, ίσως μάλιστα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Για τον Μαρξ, το ζήτημα της ελευθερίας δεν τοποθετείται πρωταρχικά στην καθ’ εαυτήν πολιτική σφαίρα- όπως το θέλει η αντίληψη των θεσμών του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, που όταν θέλουν να κρίνουν το βαθμό φιλελευθερισμού μιας χώρας θέτουν τα ερωτήματα: Έχει ελεύθερες εκλογές; Έχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη; Είναι ο Τύπος ελεύθερος από κρυφές πιέσεις; Γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα; Το κλειδί για την πραγματική ελευθερία βρίσκεται περισσότερο στο «μη πολιτικό» δίκτυο των κοινωνικών σχέσεων, από την αγορά μέχρι την οικογένεια, όπου η απαιτούμενη αλλαγή δεν είναι η πολιτική μεταρρύθμιση, αλλά ο μετασχηματισμός των κοινωνικών σχέσεων. Δεν ψηφίζουμε για να αποφασίσουμε ποιος θα κατέχει τι ή για τις σχέσεις εργατών- διευθυντών στο εργοστάσιο. Όλα αυτά αφήνονται σε διαδικασίες εκτός της πολιτικής σφαίρας.

Είναι αυταπάτη να πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση πραγμάτων απλώς «επεκτείνοντας» τη δημοκρατία σ’ αυτή τη σφαίρα- π.χ. οργανώνοντας «δημοκρατικές» τράπεζες υπό λαϊκό έλεγχο. Η ριζοσπαστική αλλαγή σε αυτό το πεδίο βρίσκεται έξω από τη σφαίρα των νομικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Φυσικά, παρόμοιες δημοκρατικές διαδικασίες μπορεί να παίξουν θετικό ρόλο. Παραμένουν όμως στοιχεία του αστικού κράτους, σκοπός του οποίου είναι να εγγυηθεί την ομαλή αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Με αυτή τη συγκεκριμένη έννοια, ο Μπαντιού είχε δίκιο όταν έλεγε ότι ο τελικός εχθρός σήμερα δεν είναι ο καπιταλισμός, η αυτοκρατορία ή η εκμετάλλευση, αλλά η δημοκρατία. Είναι η αποδοχή των «δημοκρατικών μηχανισμών» ως ύστατου πλαισίου που εμποδίζει το ριζοσπαστικό μετασχηματισμό των καπιταλιστικών σχέσεων.

Στενά συνδεδεμένη με την αναγκαία αποφετιχοποίηση των «δημοκρατικών θεσμών» είναι η αποφετιχοποίηση του αρνητικού τους αντίστοιχου: της βίας. Για παράδειγμα, ο Μπαντιού πρότεινε πρόσφατα την άσκηση «αμυντικής βίας» μέσω της οικοδόμησης ελεύθερων χώρων σε απόσταση από την κρατική εξουσία, έξω από την κυριαρχία της (όπως έγινε με την πρώιμη «Αλληλεγγύη» στην Πολωνία), όπου η προβολή αντίστασης θα περιορίζεται στις προσπάθειες του κράτους να συντρίψει και να επανακτήσει τον έλεγχο παρόμοιων «απελευθερωμένων ζωνών». Το πρόβλημα με αυτή τη στρατηγική είναι ότι στηρίζεται σε μια βαθειά προβληματική διάκριση μεταξύ «ομαλής» λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού και «υπερβάλλουσας» χρήσης κρατικής βίας. Ωστόσο η αλφαβήτα του μαρξισμού αναφορικά με την ταξική πάλη βρίσκεται στη θέση ότι η «ειρηνική» κοινωνική ζωή είναι από μόνη της έκφραση της (προσωρινής) νίκης μιας τάξης- της κυρίαρχης. Από τη σκοπιά των κυριαρχούμενων και των καταπιεζομένων, η ίδια η ύπαρξη του κράτους, ως οργάνου ταξικής κυριαρχίας, είναι απόδειξη βίας. Ανάλογα, ο Ροβεσπιέρος υποστήριζε ότι η τυραννοκτονία δεν δικαιολογείται στη βάση της απόδειξης ότι ο βασιλιάς έπραξε κάποιο συγκεκριμένο έγκλημα: η ίδια η ύπαρξη του βασιλιά είναι έγκλημα, προσβολή της λαϊκής ελευθερίας. Με αυτή τη συγκεκριμένη έννοια, η χρήση βίας από τους καταπιεσμένους εναντίον της κυρίαρχης τάξης και το κράτος της είναι πάντα, σε τελευταία ανάλυση, «αμυντική». (…).

Σε ένα σημείωμα προς τη CIA αναφορικά με τους τρόπους υπονόμευσης της κυβέρνησης Αλιέντε, ο Χένρι Κίσινγκερε έγραψε: «Κάντε την οικονομία να ουρλιάξει»! Πρώην Αμερικανοί αξιωματούχοι ομολογούν ανοιχτά σήμερα ότι η ίδια στρατηγική εφαρμόζεται στη Βενεζουέλα. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Λόρενς Ίγκλμπεργκερ δήλωσε σχετικά στο Fox News: «Η οικονομία της Βενεζουέλας είναι ένα το βασικό όπλο που διαθέτουμε για να αρχίσουμε την εκστρατεία εναντίον του Ούγκο Τσάβες και το οποίο οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε, εννοώ να κάνουμε την οικονομία ακόμη χειρότερη, έτσι ώστε να εξασθενίσουμε την απήχησή του στη χώρα του και στη γύρω περιοχή». Στην παρούσα οικονομική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, προφανώς δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε τυφλές δυνάμεις της αγοράς, αλλά στρατηγικές παρεμβάσεις υψηλού επιπέδου οργάνωσης από τα κράτη και τα οικονομικά κέντρα, τα οποία επιδιώκουν να ξεπεράσουν την κρίση με τους δικούς τους όρους. Σ’ αυτές τις συνθήκες, δεν πρέπει να βρεθούν στην ημερήσια διάταξη αμυντικά αντίμετρα;


Αυτοί οι συλλογισμοί αναπόφευκτα κλονίζουν τη βολική, υποκειμενική θέση ριζοσπαστών διανοουμένων, καθώς συνεχίζουν τις πνευματικές ασκήσεις που ήταν τόσο αξιοσέβαστες τον εικοστό αιώνα: τις θεωρίες περί «καταστροφής» των πολιτικών θέσεων. Ο Αντόρνο και ο Χορκχάιμερ είδαν την καταστροφή ως κορύφωση της «διαλεκτικής του διαφωτισμού» στον «διοικούμενο κόσμο». Ο Αγκάμπεν όρισε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του εικοστού αιώνα ως την «αλήθεια» ολόκληρου του πολιτικού προγράμματος της Δύσης. Θυμηθείτε όμως την εικόνα του Χορκχάιμερ στη Δυτική Γερμανία της δεκαετίας του ’50. Παρότι κατήγγειλε την «έκλειψη του λόγου» στις σύγχρονες, δυτικές κοινωνίες της κατανάλωσης, ταυτόχρονα υπερασπιζόταν τις ίδιες κοινωνίες ως τις μοναδικές νησίδες ελευθερίας σε μια θάλασσα ολοκληρωτισμών και διεφθαρμένων δικτατοριών.

Μήπως λοιπόν, στην πραγματικότητα, διανοούμενοι που διάγουν κατά βάση ασφαλή και άνετη ζωή, προκειμένου να δικαιολογήσουν τον τρόπο ζωής τους, επινοούν σενάρια ριζικών καταστροφών; Αναμφίβολα για πολλούς από αυτούς, αν πρόκειται να εκδηλωθεί επανάσταση, καλό θα ήταν να εμφανιστεί σε ασφαλή απόσταση- Κούβα, Νικαράγουα, Βενεζουέλα- έτσι ώστε, ενώ οι καρδιές τους θα θερμανθούν στη σκέψη των μακρινών γεγονότων, ταυτόχρονα θα μπορούν να συνεχίζουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία όπως πριν. Ωστόσο, με την κατάρρευση του λειτουργικού, ανεπτυγμένου κράτους πρόνοιας στις βιομηχανικές κοινωνίες που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα, για τους ριζοσπάστες διανοούμενους ίσως να φτάνει η στιγμή της αλήθειας, όπου πρέπει να ξεκαθαρίσουν απολύτως τη στάση τους. Ήθελαν πραγματική αλλαγή; Ωραία λοιπόν, θα την έχουν!

Η οικονομία ως ιδεολογία

Η οικονομική κατάσταση μόνιμης έκτακτης ανάγκης δεν σημαίνει ότι η Αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει την υπονομετική πνευματική δουλειά, που δεν έχει άμεση, «πρακτική» εφαρμογή. Το αντίθετο: σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο κομμουνισμός αρχίζει με αυτό που ο Καντ, στο περίφημο δοκίμιό του «Τι είναι Διαφωτισμός», αποκαλεί «δημόσια χρήση του ορθού λόγου», δηλαδή με την εξισωτική οικουμενικότητα της σκέψης. Ο αγώνας μας οφείλει λοιπόν να στρέφεται προς εκείνες τις πλευρές της τρέχουσας «αναδιάρθρωσης» που δημιουργούν απειλές στον ελεύθερο, δημόσιο χώρο, σε διεθνική κλίμακα. Παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει η λεγόμενη «Διαδικασία της Μπολώνια», που έχει ξεκινήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, με στόχο «την εναρμόνιση της αρχιτεκτονικής της ανώτατης εκπαίδευσης σε ευρωπαϊκή κλίμακα»- στην πραγματικότητα μια επίθεση στη δημόσια χρήση του ορθού λόγου.

Κοινός παρονομαστής αυτών των αλλαγών είναι η πίεση για υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης στην επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων της κοινωνίας μέσω της παραγωγής εξειδικευμένων γνώσεων. Αυτό που εξαφανίζεται εδώ είναι η πραγματική αποστολή της επιστημονικής σκέψης: όχι μόνο να προσφέρει λύσεις σε προβλήματα που τίθενται από την «κοινωνία»- στην πραγματικότητα, από το κράτος και το κεφάλαιο- αλλά να στοχαστεί πάνω στην ίδια τη μορφή αυτών των προβλημάτων και να διακρίνει το πρόβλημα που υπάρχει στον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε το πρόβλημα. Η αναγωγής της ανώτατης εκπαίδευσης στο έργο της παραγωγής κοινωνικά χρήσιμης, εξειδικευμένης γνώσης αποτελεί παραδειγματική έκφραση της Καντιανής «ιδιωτικής χρήσης του ορθού λόγου»- δηλαδή, της υποταγμένης σε αυθαίρετες, δογματικές απαιτήσεις- στο πλαίσιο του σημερινού, παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Με Καντιανούς όρους, σχετίζεται με τη συμπεριφορά μας ως «ανώριμων» ιδιωτών και όχι ως ελεύθερων ανθρώπινων όντων, τα οποία δρουν και αντιπαρατίθενται στη διάσταση της οικουμενικότητας του ορθού λόγου.

Έχει μεγάλη σημασία να συνδέσουμε την πίεση για εναρμόνιση της ανώτατης εκπαίδευσης- όχι μόνο με τη μορφή της ευθείας ιδιωτικοποίησης ή των δεσμών με τις επιχειρήσεις, αλλά και με τη γενικότερη έννοια του προσανατολισμού της προς την παραγωγή εξειδικευμένης γνώσης- με τη διαδικασία της «περίφραξης» (enclosure) των πνευματικών προϊόντων που κανονικά θα έπρεπε να ανήκουν στην ανθρώπινη κοινότητα, δηλαδή με την ιδιωτικοποίηση της γενικής διάνοιας (σ.σ. general intellect στον Μαρξ). Αυτή η διαδικασία αποτελεί μέρος ενός καθολικού μετασχηματισμού στον τρόπο της ιδεολογικής έγκλησης.

Είναι χρήσιμο να θυμηθούμε εδώ τον Αλτουσέρ και την έννοια των «ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους» (ΙΜΚ). Αν στο Μεσαίωνα ο κατ’ εξοχήν μηχανισμός ήταν η Εκκλησία, με την έννοια της θρησκείας ως θεσμού, η αυγή της καπιταλιστικής νεωτερικότητας επέβαλε τη διπλή ηγεμονία του σχολικού συστήματος και της ιδεολογίας του νόμου. Οι ιδιώτες μεταμορφώθηκαν σε νομικά υποκείμενα μέσω της υποχρεωτικής, καθολικής εκπαίδευσης, ενώ τα υποκείμενα εγκαλούνται ως πατριώτες, ελεύθεροι πολίτες από την νομική τάξη πραγμάτων. Έτσι διατηρήθηκε το χάσμα ανάμεσα στον μπουρζουά και τον πολίτη, ανάμεσα στον εγωιστή- χρησιμοθηρικό ιδιώτη που ασχολείται με τα ιδιωτικά του συμφέροντα και τον πολίτη που αφιερώνεται στο καθολικό πεδίο του κράτους. Στο βαθμό που, στην αυθόρμητη αντίληψη περί ιδεολογίας, η τελευταία περιορίζεται στην καθολική σφαίρα του πολίτη, ενώ η ιδιωτική σφαίρα των εγωιστικών συμφερόντων παραμένει «προ- ιδεολογική», το ίδιο το χάσμα μεταξύ ιδεολογίας και μη ιδεολογίας γίνεται κομμάτι της (σ.σ. κυρίαρχης, αστικής) ιδεολογίας.

Αυτό που συνέβη στο τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, μετά το 1968, είναι ότι η ίδια η οικονομία- η λογική της αγοράς και του ανταγωνισμού- επιβλήθηκε βαθμιαία ως η ηγεμονική ιδεολογία. Στην εκπαίδευση, γινόμαστε μάρτυρες της βαθμιαίας αποδιάρθρωσης του κλασικού, αστικού ΙΜΚ, του δημόσιου σχολείου. Το σχολικό σύστημα γίνεται ολοένα και λιγότερο υποχρεωτικό δίκτυο, ανυψωμένο υπεράνω της αγοράς και οργανωμένο κατευθείαν από το κράτος, φορέας των αξιών του διαφωτισμού- ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα. Στο όνομα της ιερής φόρμουλας «μικρότερο κόστος, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα», διαπερνάται βαθμιαία από διάφορες μορφές εταιρικών σχέσεων δημοσίου- ιδιωτικού.

Αλλά και στο επίπεδο της οργάνωσης και της νομιμοποίησης της εξουσίας, το εκλογικό σύστημα γίνεται αντιληπτό ολοένα και περισσότερο ως μοντέλο ανταγωνισμού της αγοράς: οι εκλογές μοιάζουν με εμπορική ανταλλαγή, όπου οι ψηφοφόροι «αγοράζουν» το πακέτο υπηρεσιών διατήρησης της τάξης, δίωξης του εγκλήματος και πάει λέγοντας, με κριτήριο τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Στο όνομα της ίδιας φόρμουλας- «μικρότερο κόστος, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα»- λειτουργίες που άλλοτε αποτελούσαν αποκλειστικότητα της κρατικής εξουσίας, όπως οι φυλακές, τώρα ιδιωτικοποιούνται. Ο στρατός δεν βασίζεται πλέον στην καθολική θητεία, αλλά στελεχώνεται με μισθοφόρους. Ακόμη και η κρατική γραφειοκρατία δεν γίνεται αντιληπτή με όρους Χεγκελιανής καθολικής τάξης, όπως καταδεικνύει η υπόθεση Μπερλουσκόνι. Στη σημερινή Ιταλία, η κρατική εξουσία ασκείται κατ’ ευθείαν από αστούς οι οποίοι την εκμεταλλεύονται ανοιχτά και ανελέητα για να προστατέψουν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα (…).

Τι είδους αλλαγές στην λειτουργία της ιδεολογίας επιφέρει αυτός ο μετασχηματισμός; Όταν ο Αλτουσέρ λέει ότι η ιδεολογία εγκαλεί τους ιδιώτες ως υποκείμενα, οι «ιδιώτες» νοούνται ως ανθρώπινα όντα πάνω στα οποία λειτουργούν οι ΙΜΚ, επιβάλλοντάς τους ένα σύνολο από μικρο- πρακτικές στην καθημερινότητα. Αντίθετα, το «υποκείμενο» δεν είναι ουσιώδης κατηγορία του ανθρώπινου όντος, αλλά αποτέλεσμα της δράσης των ΙΜΚ πάνω στους ανθρώπους, στο πλαίσιο της επιβολής μιας συμβολικής τάξης. Είναι λογικό λοιπόν, από τη στιγμή που η οικονομία θεωρείται ότι δεν ανήκει στην ιδεολογική σφαίρα, αυτός ο νέος, γενναίος κόσμος της καθολικής εμπορευματοποίησης να προβάλλεται ως μετα- ιδεολογικός. Φυσικά, οι ΙΜΚ είναι πάντα παρόντες- και μάλιστα περισσότερο από ποτέ. Ωστόσο, από τη στιγμή που η ιδεολογία, στην αντίληψη που έχει για τον εαυτό της, αναφέρεται σε υποκείμενα, σε αντίθεση με τους προ- ιδεολογικούς ιδιώτες, αυτή η ηγεμονία της ιδεολογικής σφαίρας δεν μπορεί παρά να εμφανισθεί ως απουσία ιδεολογίας. Αυτό σημαίνει όχι ότι η ιδεολογία απλώς αντανακλά την οικονομία, όπως το εποικοδόμημα αντανακλά τη βάση του, αλλά ότι η οικονομία λειτουργεί εδώ η ίδια ως ιδεολογικό μοντέλο. Έτσι, νομιμοποιούμαστε πλήρως να πούμε ότι λειτουργεί ως ΙΜΚ- σε αντίθεση με την «πραγματική» οικονομική ζωή, η οποία ξεκάθαρα δεν ακολουθεί το εξιδανικευμένο μοντέλο της ελεύθερης αγοράς.

Στη σφαίρα του αδύνατου

Στις μέρες μας, όμως, γινόμαστε μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής στη λειτουργία αυτού του ιδεολογικού μηχανισμού. Ο Αγκάμπεν ορίζει τη σύγχρονη «μεταπολιτική» ή βιοπολιτική κοινωνία ως εκείνη στην οποία πολλαπλές τάσεις από- υποκειμενοποιούν τους ιδιώτες, χωρίς να παράγουν μια νέα υποκειμενικότητα. Από εδώ η έκλειψη της πολιτικής, η οποία υπέθετε την ύπαρξη πραγματικών υποκειμένων ή ταυτοτήτων (εργατικό κίνημα, μπουρζουαζία κλπ) και ο θρίαμβος της οικονομίας, δηλαδή της δραστηριότητας της απλής διακυβέρνησης, η οποία επιδιώκει μόνο την αναπαραγωγή της. Η Δεξιά και η Αριστερά του σήμερα, που εναλλάσσονται στη διαχείριση της εξουσίας, έχουν πολύ λίγο να κάνουν με το πολιτικό πλαίσιο που γέννησε αυτούς τους όρους. Σήμερα, οι όροι αυτοί απλά υποδεικνύουν τους δύο πόλους- τον ένα, που έχει στόχο μια απουποκειμενοποίηση χωρίς ενοχές και τον άλλο, που επιχειρεί να τη συγκαλύψει με την υποκριτική μάσκα του καλού πολίτη της δημοκρατίας- της ίδιας κυβερνητικής μηχανής.

Ο όρος «βιοπολιτική» υποδεικνύει τον αστερισμό στον οποίο οι μηχανισμοί δεν δημιουργούν, πλέον, υποκείμενα («εγκαλώντας τους ιδιώτες ως υποκείμενα»), αλλά απλώς διαχειρίζονται και ρυθμίζουν την φυσική ζωή των ιδιωτών. Σε έναν τέτοιο αστερισμό, η ίδια η ιδέα του ριζικού, κοινωνικού μετασχηματισμού μπορεί να φαντάζει ως αδύνατο όνειρο. Ωστόσο, ο όρος «αδύνατο» θα έπρεπε να μας κάνει να σταματήσουμε και να στοχαστούμε. Σήμερα, το δυνατό και το αδύνατο κατανέμονται κατά έναν παράξενο τρόπο, έτσι που και τα δύο εκρήγνυνται ταυτόχρονα στην υπερβολή. Από τη μια πλευρά, στα πεδία των προσωπικών ελευθεριών και της επιστήμης- τεχνολογίας, ακούμε ότι «τίποτα δεν είναι αδύνατο». Μπορούμε να απολαύσουμε το σεξ σε όλες τις διεστραμμένες εκδοχές του, να κατεβάσουμε από το Διαδίκτυο ολόκληρα αρχεία μουσικής, κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών εκπομπών, ενώ ακόμη και τα διαστημικά ταξίδια είναι προσιτά στον καθένα που μπορεί να τα πληρώσει. Ανοίγεται η προοπτική της βελτίωσης των φυσικών και ψυχικών δυνατοτήτων μας μέσω επεμβάσεων στο γονιδίωμα. Ακόμη και το τεχνοκρατικό όνειρο της αθανασίας μπορεί με μια έννοια να επιτευχθεί, μέσω της μετατροπής της ταυτότητάς μας σε λογισμικό, το οποίο θα μπορεί να φορτωθεί σε ένα άλλο σώμα- «hardware».


Από την άλλη, στο πεδίο των οικονομικο- κοινωνικών σχέσεων, η εποχή μας αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως την εποχή της ωριμότητας, στην οποία η ανθρωπότητα εγκατέλειψε τις παλιές, χιλιαστικές ουτοπίες και αποδέχθηκε τις δεσμεύσεις που επιβάλλει η πραγματικότητα- διάβαζε: η καπιταλιστική, οικονομικο- κοινωνική πραγματικότητα- με όλα τα αδύνατα που ορθώνει μπροστά μας. Η εντολή «δεν» είναι το σύνθημα της ημέρας: Δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε μεγάλα, συλλογικά εγχειρήματα, τα οποία αναγκαστικά θα καταλήξουν στον τρόμο του ολοκληρωτισμού. Δεν μπορείς να αγκιστρωθείς στο παλιό κράτος πρόνοιας, το οποίο σε κάνει μη ανταγωνιστικό και οδηγεί σε οικονομική κρίση. Δεν μπορείς να απομονωθείς από την παγκόσμια αγορά, χωρίς να εκφυλισθείς σε κάτι που θα μοιάζει με Βόρεια Κορέα. Στη ιδεολογική εκδοχή της, η οικολογία έρχεται να προσθέσει τον δικό της κατάλογο των αδύνατων, των απαγορευτικών ορίων- π.χ. απαγορεύεται αν αυξηθεί η παγκόσμια θερμοκρασία ένα ή δύο βαθμούς παραπάνω- που βασίζονται επίσης σε κάποιες «εκτιμήσεις ειδικών».

Είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα να κάνουμε διάκριση ανάμεσα σε δύο είδη αδύνατου: το αδύνατο- πραγματικό ενός κοινωνικού ανταγωνισμού και το «αδύνατο» πάνω στο οποίο εστιάζει το κυρίαρχο ιδεολογικό πεδίο. Εδώ το αδύνατο διπλασιάζεται, λειτουργεί ως μάσκα του εαυτού του: δηλαδή, η ιδεολογική λειτουργία του δεύτερου αδύνατου είναι να συσκοτίζει την πραγματικότητα του πρώτου. Σήμερα, η κυρίαρχη ιδεολογία επιχειρεί να μας κάνει να αποδεχθούμε το «αδύνατο» της ριζοσπαστικής αλλαγής, της ανατροπής του καπιταλισμού, μιας δημοκρατίας που δεν θα ανάγεται στο παιχνίδι του διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού, έτσι ώστε να καταστήσει αόρατο το πραγματικό- αδύνατο του ταξικού ανταγωνισμού που διαπερνά τις καπιταλιστικές κοινωνίες. Αυτό το πραγματικό είναι «αδύνατο» μόνο με την έννοια ότι είναι το αδύνατο της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης, η καταστατική, ανταγωνιστική της αντίθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το αδύνατο- πραγματικό δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί μετωπικά, ή να μετασχηματισθεί ριζικά.

Να γιατί η φόρμουλα του Λακάν για την υπέρβαση ενός ιδεολογικά αδύνατου δεν είναι το «όλα είναι δυνατά» αλλά το «το αδύνατο συμβαίνει». Το Λακανικό αδύνατο- πραγματικό δεν είναι ένας a priori περιορισμός, ο οποίος πρέπει να ληφθεί ρεαλιστικά υπ’ όψιν, αλλά το πεδίο της δράσης. Μια δράση είναι περισσότερο μια παρέμβαση στο πεδίο του δυνατού- μια δράση αλλάζει τις ίδιες τις συντεταγμένες του είναι δυνατό και αναδρομικά δημιουργεί τους δικούς της όρους για το αδύνατο. Να γιατί ο κομουνισμός αναφέρεται επίσης στο πραγματικό: να δράσεις ως κομμουνιστής σημαίνει να επέμβεις στο πραγματικό της θεμελιώδους ανταγωνιστικής σχέσης πάνω στη οποία βασίζεται ο σύγχρονος, καθολικός καπιταλισμός.

Ελευθερία;

Αλλά το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Τι σημαίνει αυτή η προγραμματική δήλωση περί πραγμάτωσης του αδύνατου, όταν έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματική εμπειρία του αδύνατου- το φιάσκο του κομμουνισμού ως ιδέας ικανής να κινητοποιήσει μεγάλες μάζες; Δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, όταν έγινε σαφές ότι δεν θα εκδηλωνόταν πανευρωπαϊκή επανάσταση, και γνωρίζοντας ότι η ιδέα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μία χώρα ήταν ανόητη, ο Λένιν έγραψε:

«Δεν είναι όμως δυνατό, η απολύτως απελπιστική κατάστασή μας να ερεθίσει τις προσπάθειες των εργατών και των αγροτών στο δεκαπλάσιο, προσφέροντάς μας την ευκαιρία να δημιουργήσουμε τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις του πολιτισμού με τρόπο πολύ διαφορετικό από τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης»;

Μήπως αυτό δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης Μοράλες στη Βολιβία, της κυβέρνησης Τσάβες στη Βενεζουέλα και της κυβέρνησης των Μαοϊκών στο Νεπάλ; Ήρθαν στην εξουσία με «δίκαιες» δημοκρατικές εκλογές, όχι με εξέγερση. Αλλά από τη στιγμή που βρέθηκαν στην εξουσία, την άσκησαν με τρόπο που ήταν, τουλάχιστον εν μέρει, «μη κρατικός»: κινητοποιώντας άμεσα τους υποστηρικτές τους, παρακάμπτοντας το κομματικό- κρατικό δίκτυο αντιπροσώπευσης. Η θέση τους είναι «αντικειμενικά» απελπιστική: το γενικό ρεύμα της ιστορίας είναι εναντίον τους, δεν μπορούν να στηριχθούν σε «αντικειμενικές τάσεις» που θα τους ωθήσουν προς τα εμπρός, και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αυτοσχεδιάσουν, να κάνουν ό,τι περισσότερο μπορούν όταν εμφανίζονται καταδικασμένοι. Ωστόσο, μήπως αυτό ακριβώς δεν τους δίνει μια μοναδική ελευθερία; Και μήπως δεν βρισκόμαστε όλοι- η σημερινή Αριστερά- στην ίδια κατάσταση;

Επομένως, βρισκόμαστε σήμερα στο διαμετρικά αντίθετο σημείο από τις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν η Αριστερά ήξερε «τι να κάνει» (να εγκαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου), αλλά έπρεπε να περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Σήμερα δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι». Θα χρειαστεί να ρισκάρουμε κάνοντας βήματα στην άβυσσο, σε εντελώς απρόσφορες συνθήκες. Θα πρέπει να επανεφεύρουμε πλευρές του καινούργιου, μόνο και μόνο για να συντηρήσουμε τη λειτουργία του μηχανισμού και να διασώσουμε ότι καλό υπήρχε στο παλιό- εκπαίδευση, σύστημα υγείας, βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Εν ολίγοις, η κατάσταση θυμίζει αυτό που ο Στάλιν είπε για την ατομική βόμβα: δεν είναι για ανθρώπους με αδύνατα νεύρα. Ή αυτό που είπε ο Γκράμσι για την εποχή που ξεκίνησε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Είναι η εποχή των τεράτων»!

Ανιχνεύσαμε το άρθρο στο "The press project"

63 comments:

Νοσφεράτος said...

Θα χρειαστεί να ρισκάρουμε κάνοντας βήματα στην άβυσσο, σε εντελώς απρόσφορες συνθήκες. Θα πρέπει να επανεφεύρουμε πλευρές του καινούργιου, μόνο και μόνο για να συντηρήσουμε τη λειτουργία του μηχανισμού και να διασώσουμε ότι καλό υπήρχε στο παλιό- εκπαίδευση, σύστημα υγείας, βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Εν ολίγοις, η κατάσταση θυμίζει αυτό που ο Στάλιν είπε για την ατομική βόμβα: δεν είναι για ανθρώπους με αδύνατα νεύρα.''


ισως καποιος μπορει να μου εξηγησει τι εννοει με αυτό το απσοπασμα ..
εμενα πάντως μου θυμιζει την Μαιρη Σελλευ και τον Δοκτωρα Φρανκεσταιν
Μπρρρ.. ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ

Left Liberal Synthesis said...

Ελα εσυ ανατριχιάζεις με Φρανκενσταιν;;
Τι να πουμε εμείς

Νοσφεράτος said...

Σήμερα δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι».

παντως πριν κανα δυο χρόνια (στο ξεκινημα της κρισης)ο ΖΙΖΕΚ εγραφε ΑΚΡΙΒΩΣ το αντιθετο...
κατσε θα ψαξω να το βρω...
φΥΣΙΚΆ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ ΑΥΤΆ ..
ωραιο εκεινο που ειπε για τους διανοουμενους που θελουν την επανασταση αλλά εκ του ασφαλους..

Left Liberal Synthesis said...

Nosfy
Σωστά είχε πει "να μην κάνουμε τίποτα" υπονοώντας βεβαια την ανάγκη μιας περισυλλογής.
Νομίζω ότι το έχω δημοσιευεσει
Όσο για την ακαδημαική αριστερά,(μαξιμαλίζει ακριβώς για να μην γίνει τίποτα) άσε μην το ξαναλέμε γιατί ξέρω ποιοι και ποσοι μας διαβάζουν και θα στεναχωρηθούμε τζάμπα.

Νοσφεράτος said...

ο.κ αν ειναι να στεναχωρηθουμε ..δε πα να μαξιμαλιζουν ..

Left Liberal Synthesis said...

Nosfy
Μπα και να τους το πούμε δεν παιζει ρόλο.Υπομονή

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ο σοσιαλισμός του Οργουελ

"Ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Κλοντ Μισεά μιλάει για τον Τζορτζ Οργουελ: «Στον 20ό αιώνα, λίγοι διανοούμενοι πλήρωσαν τόσο προσπαθώντας να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις ιδέες τους»

.. ο Οργουελ κατανόησε πολύ γρήγορα ότι καμιά ολοκληρωτική οργάνωση δεν θα μπορούσε να λειτουργεί για μεγάλο διάστημα χωρίς την ανάπτυξη ενός νέου τύπου "διανοούμενου" και της ειδικής πρακτικής του: της ιδεολογίας.

Οχι με τη μαρξιστική έννοια του όρου (ένας λόγος που εκλογικεύει ασυνείδητα ταξικά συμφέροντα)

και ακόμη λιγότερο με τη φιλελεύθερη έννοια (κάθε είδους ηθική ή φιλοσοφική πεποίθηση, που αποβλέπει στο να ασκεί επίδραση πέρα από την ιδιωτική σφαίρα).

Αλλά με την έννοια ενός πρωτόγνωρου (τουλάχιστον σε αυτή την κλίμακα)

**διανοητικού καθεστώτος, που απλώνει τις ρίζες του
**στην αγάπη για την εξουσία

και που προκαλεί στους ζηλωτές του

**μια γενική αναισθησία του ηθικού αισθήματος.

Σύμφωνα με τον Οργουελ,

**αυτή η ηθική αναισθησία έχει και άλλες συνέπειες.

Από τη μια μεριά μιαν εντυπωσιακή τύφλωση απέναντι στην πραγματικότητα και από την άλλη την απώλεια κάθε αισθητικής αίσθησης και κάθε συναίσθησης της γραπτής και προφορικής γλώσσας....

ΣΠΙΘΑΣ said...

.."Ωστόσο, αυτός ο νέος ανθρώπινος τύπος..

της κατευθυνόμενης κατανάλωσης και του νέου καπιταλιστικού μάνατζμεντ, ότι είναι και μια χαρά, σε σημείο που έχει κλωνοποιηθεί με βιομηχανικό τρόπο....

**Η αντικατάσταση μιας ορθοδοξίας από μιαν άλλη δεν είναι υποχρεωτικά μια πρόοδος.

**Ο αληθινός εχθρός είναι το πνεύμα που υποβαθμίζεται στην κατάσταση του γραμμοφώνου και αυτό παραμένει αληθινό είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με τον δίσκο που παίζεται σε μιαν ορισμένη στιγμή» (...).

Ο Οργουελ είναι αναμφίβολα ένας ηθικά ακέραιος άνθρωπος, ο οποίος προσπαθούσε πάντοτε να αναζητάει τον άνθρωπο πίσω από την ιδέα.

Γι' αυτόν καμιά σοσιαλιστική κοινωνία δεν μπορούσε να επιδιωχθεί χωρίς αυτό το στοιχείο της προσωπικής εμπλοκής του υποκειμένου με τις ενέργειές του,

που είναι

**η έσχατη αρχή κάθε ευπρέπειας και κάθε διανοητικής εντιμότητας.

Και είναι βέβαιο ότι, στον εικοστό αιώνα, λίγοι διανοούμενοι θα πλήρωναν τόσο μεγάλο προσωπικό τίμημα στην προσπάθειά τους να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις ιδέες τους...

ΣΠΙΘΑΣ said...

Και ο σοσιαλισμός του Οργουελ (η decent society) βαζιζόταν στη βαθιά πεποίθηση ότι ήταν ακόμα δυνατό να οικοδομηθεί ένα πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο ικανό να ενθαρρύνει διαρκώς τα άτομα να δίνουν, όσο είναι δυνατόν, τον καλύτερο εαυτό τους.

Πρέπει ωστόσο να προσθέσουμε ότι η common decency, οι "φυσικές" ηθικές αρετές των εργαζομένων και των απλών ανθρώπων
(πρωταρχική προϋπόθεση κάθε αυθεντικής εξέγερσης),

δεν αντιπροσώπευε για τον Οργουελ παρά το αναγκαίο
**σημείο αφετηρίας μιας σοσιαλιστικής πολιτικής.

Χρειάζεται βέβαια "να στηριζόμαστε σε αυτήν", έγραφε, αλλά κυρίως να της εξασφαλίζουμε μιαν "απεριόριστη ανάπτυξη",

**γιατί διαφορετικά θα υποταχθεί ξανά, με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο, στο μολυσμένο σύμπαν του "κοινοτισμού" και του εθνικισμού.

Υπενθυμίζουμε ότι ο Οργουελ, διαφορετικά από τους διανοούμενους της αριστεράς σήμερα,

**γνώριζε ακόμα να διακρίνει τέλεια τον εθνικισμό από το δέσιμο του ανθρώπου με τη γενέθλια χώρα του και από την πατριωτική αφοσίωση (...)». *

(Από τον ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ)
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=138006

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ο Αλντους Χάξλεϊ και ο Τζορτζ Οργουελ μάς είπαν πως η τεχνολογία είναι εξάρτηση.
Ο Μπιλ Γκέιτς μας λέει πως είναι ανεξαρτησία. Ποιους να πιστέψουμε;

Πάντως ο νεοαριστερός οικονομολόγος και διεθνολόγος Τζέρεμι Ρίφκιν δημιουργεί ένα τεκμηριωμένο σενάριο για μια κοινωνία που δεν θα προσφέρει καθόλου εργασία.

Τζέρεμι Ρίφκιν

Η Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση

Είναι επιτακτική ανάγκη να αρχίσουμε να επινοούμε, μας λέει ο Ρίφκιν, καινούργιες εναλλακτικές λύσεις στη θέση της απασχόλησης όπως μας είναι γνωστή εδώ και αιώνες, από τη Νεολιθική Εποχή και από την Αγροτική Επανάσταση και μετά.

Η εφαρμογή νέων μεθόδων προσέγγισης όσον αφορά την παροχή εισοδήματος καθίσταται αναγκαία. Παραμένει μυστήριο ποιες μέθοδοι θα είναι αυτές και απομένει να αποκαλυφθεί από τον τρόπο που θα επαναπροσδιορισθεί η αγοραστική δύναμη των κοινωνιών.

Εκείνο που είναι σχεδόν βέβαιον είναι ότι το τέλος της εργασίας θα μπορούσε να σημαίνει και τον θάνατο του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε ή την απαρχή μιας νέας, μεγάλης κοινωνικής μεταμόρφωσης.

Το αν μετά από όλα και μέσα σε όλα αυτά περιλαμβάνεται και η αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος, όπως θέλει να ελπίζει ο συγγραφέας, παραμένει το μέγα μυστήριο. Προς μια νέα ουτοπία της έμπνευσης και του ιδρώτα;

celin said...

"Σήμερα δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες"

Aυτο μου θυμησε τον στιχο των sex pistols "don't know what i want,but i know how to get it"
Εγω συμφωνω με την τελευταια παραγραφο,αλλα κ παλι,κατι δε μου αρεσει σε αυτο το κειμενο του Ζιζεκ.
Και το λεω εγω,που εχω διαβασει ολα τα βιβλια του που εχουν μεταφραστει στα Ελληνικα κ ανηκω στους θαυμαστες του.
Το κειμενο αυτο του Ζιζεκ κατι εχει που με χαλαει.Πολυ μπλα μπλα κ θεωρητικουρες,
οκ,δε ξερουμε τι πρεπει να κανουμε,αλλα δε πρεπει να καταθεσει μια ιδεα;οι θιασωτες του καπιταλισμου εχουν πολυ συγκεκριμενο σχεδιο κ το ακολουθουνε.Το "ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ" μιλαει για εξοδο απο το Ευρω,Εσυ κυριε Ζιζεκ,τι διαολο μας προτεινεις;

Ισως ειμαι αρνητικα προκατειλημμενος απο τη φραση "Ελληνικη διαφθορα".
Αυτη η φραση ειναι ηλιθια κ φασιστικη.Δεν υπαρχει Ελληνικη διαφθορα.Υπαρχει διαφθορα ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.Εγω δεν ειμαι διεφθαρμενος γιατι δεν εκλεψα ποτε ουτε το κατος ουτε κανεναν,η οικογενεια μου το ιδιο κ ξερω πολλουες συνομιληκους κ οχι μονο γνωστους μου που δε συμμετειχαν στη γαλαζοπρασινη ρεμουλα.
Επομενως καλο ειναι να ειναι πιο προσεκτικος ο Ζιζεκ να μη μπουρδολογει στα ορια της γραφικοτητας κ της χαζομαρας.
Δεν υπαρχει Ελληνικη διαφθορα.
Υπαρχει διαφθορα καποιων κυβερνητικων των τελευταιων 30 ετων,που συνοδευεται απο τη διαφθορα καποιων λιγων εκατονταδων χιλιαδων ακομα που φοροδιαφευγαν κ λεηλατουσαν το δημοσιο χρημα.

Νοσφεράτος said...

celin κενεις δεν ειναι τελειος ..Ουτε και διαννοουμενοι ολκής οπως ο Ζιζεκ ..
και φυσικά υπάρχει και ο κινδυνος της μανιερας ..

Left Liberal Synthesis said...

@Spitha
@Nosfy
Ωραίες οι παράλληλες συνεισφορές σας.

Left Liberal Synthesis said...

Celin
Είναι δικαιολογημένη η αναζήτηση απτών και απλών λύσεων, αλλά ειλικρινά αν δεις όλη την ευρωπαική αριστερή διανόηση, τέτοια προτάγματα απουσιάζουν.
Είμαστε αναγκασμένοι να ψάχνουμε στα τυφλά.
Ο Ζίζεκ παρουσιοάζεται με ένα μερικό τρόπο γενικώς, ενώ όλο το έργο του είναι αρκετά αντιφατικό.
Όσο για την έξοδο από το Ευρώ, έχω μεγάλη δυσκολία να το συνδέσω με την λοιπή ευρωπαική αριστερά. Ντε Λινκε Μπλογκο , δηάδή οι νεες ισχυρές ευρωπαικές δυνάμεις της αριστεράς ,είναι υπερ του Ευρώ και ψήφισαν στα κοινοβούλια τους το "μηνόνιο".Δεν είναι καθόλου απλή ιστορία.

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ο Celin, δεν έχει άδικο.

Είμαστε σε μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης,

Κατά την γνώμη μου, υπάρχουν - πάντα- και προβλήματα που δεν λύνονται.

Γι αυτό, σ'αυτή τη δύσκολη στιγμή δεν έχω να προτείνω.
Αυτό προτιμώπρος το παρόν και το συζητάμε, πάλι..:)

celin said...

Nοσφερατε,ναι,κανεις δεν ειναι τελειος,ολοι μπορει να εχουν κατι καλο να πουν κ ολοι ταυτοχρονα μπορει να πεταξουν κοτσανες.Εγω οσο κ να θαυμαζω πολλους φιλοσοφους που εχω διαβασει,
αυθεντιες δε γουσταρω να εχω πανω απο το κεφαλι μου.

lls,μιας που μιλαμε για Ζιζεκ,ριξε αν θες μια ματια εδω,(κ οποιος αλλος το επιθυμει)σε κατι που εχω γραψει
http://celinathens.blogspot.com/2010/08/o-zizek-ki-h-lady-ga-ga.html
http://celinathens.blogspot.com/2010/08/blog-post_11.html

2 αρθρακια επηρεασμενα απο την αναγνωση των βιβλιων του!


Σπιθα,πετυχημενο το σκιτσο με τον δεμενο που απλα ζηταει ενα τσιγαρακι.

Νοσφεράτος said...

''Nοσφερατε,ναι,κανεις δεν ειναι τελειος,ολοι μπορει να εχουν κατι καλο να πουν κ ολοι ταυτοχρονα μπορει να πεταξουν κοτσανε''

λιγο πιο περιποκα celin αυτο πανω κατω μας λεει και ο Γ Σταυρακάκης στο Λακαν και το Πολιτικο οταν λεει οτι πρεπει α αποδεχτουμε (μαζί με τη δική μας ελλειψη) και την Τρυπα στον Αλλο.
ολοι οι μεγαλοι διανοητές εχουν και αυτοι την δική τους τρυπα ..
Κανεις δεν μπορει νΑ υποκαταστησει
την δική μας σκεψη , την δική μας δανοητική εντιμότητα , το δικο μας ηθος . Εμεις πρεπει να σταθουμε Ορθιοι (και οχι να κρυβομαστε πίσω απο διανοητές ειτε λέγονται Ζιζεκ ειτε Μπαντιου ειτε...)

Νοσφεράτος said...

και ιδου - celin -πως διστρεβλωθηκε το τελευταιο μου σχόλιο -χωρις ιχνος ντροπής- απο τον γνωστο ...
rddcom says:
10/10/2010 στις 22:21

Επειδή δεν κρατιέμαι:
«Τελευταίοι Λόγοι μεγάλων ανδρών»:
«Όλοι οι μεγάλοι διανοητές έχουν και αυτοί την δική τους τρύπα. Κανείς όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δική μας τρύπα, τη δική μας δαγκωτική εντιμότητα. Πρίπει να σταθούμε Όρθιοι (erecti) — προσπαθώντας να συσκοτίσουμε το έργο των διανοητών, είτε αυτοί λέγονται Ζίζεκ είτε Μπαντιού είτε…»
Τάδε έφη http://www.movieforum.com/features/festivals/tiff01/images/nosferatu/nosferatu.jpg


τ να πε κανεις

ΣΠΙΘΑΣ said...

Μιας και συζητάμε για μονοδρόμους και ...τρύπες
ας κάνω μια προσπάθεια να τα συνθέσω.:)

για την όποια ταξιδιάρα ψυχή

Νοσφεράτος said...

δεν εννΟουσα τετοιου ειδους ΤΡΥΠΕΣ αλλά καλα εκανες και μας θυμσες τις ΤΡΥΠΕΣ ;) ..

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ο Αγγελάκας θάναι Σαλονίκη να πας να τον δεις, Νόσφυ.


@ celin
Νάσαι καλά,:)

είναι που νιώθουμε έντονα αυτήν την μοναξιά του σχοινοβάτη

celin said...

Aν διαβαζεις καποιον κ αυτα που γραφει σε βρισκουν συμφωνο κ απαντουν στη προσωπικη σου αναζητηση,τοτε εχει καλως,δεν υπαρχει προβλημα να γινεις κ υποστηρικτης του εργου του,
κ να υποστηριζεις με παθος τις κοινες σας ιδεες.
Εγω απο τα λιγα που εχω καταλαβει απο τον Μπαντιου ας πουμε,
δε βρισκω κατι που να διαφωνω μαζι του.
Ισως πολλοι να βρισκουν ακραια τη φιλοσοφια του,αλλα δεν ειναι η φιλοσοφια του που ειναι ακραια,
η συγχρονη κοινωνικοπολιτικη πραγματικοτητα ειναι που εχει γινει ακραια,
κ σε ακραιους καιρους,εσυ δε μπορεις να απαντας με "ναι μεν αλλα".
Οι ακραιοι καιροι γεννουν Συμβαντα!
Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω.

Σπιθα,μια που το ριξαμε στην Ελληνικη ροκ,να κ ενα τραγουδακι απο μενα!
http://www.youtube.com/watch?v=bFBpEEcRiHY

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ευχαριστώ, celin,!

αλλά έχω μείνει στα παλιά,

χωρίς παρεξήγηση, δεν εννοώ τίποτα, έβλεπα Κατσιμιχαίους και παρεσύρθην.:))

Anonymous said...

@Celin
Έχουμε μάθει στα ερωτήματα να περιμένουμε ΜΙΑ απάντηση.Εχουμε μάθει στα δύσκολα αυτή η απάντηση να ναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ.Οποιος τολμήσει να ψελλίσει:"ναι μεν...αλλά",καθί-
σταται αποσυνάγωγος.Οι βεβαιότητες προσφέρουν ασφάλεια,μια ψεύτικη ασφάλεια,με πήλινα πόδια και μορφή μέδουσας.Αυτές τις βεβαιότητες η ανθρωπότητα τις έχει πληρώσει με πολύ αίμα.
Σε τούτες τις δύσκολες εποχές χρειαζόμαστε αυτιά και μάτια ανοιχτά,αδέσμευτη σκέψη,ΑΜΦΙΣΒΗΤΗ-
ΣΗ.Ο φανατισμός,τα μέτωπα,η μισαλλοδοξία δεν σημαίνουν πάθος,πίστη.Φοβάμαι οτι εκφράζουν μόνο θυμό,καμια φορά και φόβο.Εξάλλου,η πίστη,η οποιαδήποτε πίστη αναιρείται,δοκιμάζεται κάθε μέρα,ηττάται και νικάει και μόνο έτσι δυναμώνει.

Σαββίνα

Νοσφεράτος said...

Σιθα ο Αγγελακας ειναι Σαλονικη/ Ειχε κανε κα εκδηλωση το ενεκεν περυσι το καλοκαιρι..

Νοσφεράτος said...

...ενώ το συνθημα του Διαφωτισμου ηταν Τολμα να σκεφτεσαι .. Το συνθημα της εποχής μας τεινει να γίνει .. Γυρνα την ρουτινα σου και ασε στους ειδικους να σκεφτουν για σενα χωρις εσενα ..

celin said...

Σαββινα
δε με ενδιαφερει τι εχει γινει στο παρελθον,εγω κοιταζω το παρον κ σου απαντω οτι,μιας που λες για αιμα,το μοναδικο αιμα που χυνεται αυτη τη στιγμη ειναι το αιμα εκατονταδων χιλιαδων ανεργων,νεων παλιων κ επερχομενων

κ μιας που λες για μισαλλοδοξια,εχω να σου δηλωσω οτι μισαλλοδοξια υπαρχει μονο απο τη πλευρα των κυβερνωντων εναντιον του λαου τους.
Η δικια μου η μισαλλοδοξια εναντιον της κυβερνησης δεν εχει υποσταση,δεν εχει αντικρυσμα,απο τη στιγμη που δεν εκδηλωνεται,απο τη στιγμη που κανεναν δε βλαπτει.
Ενω η γαλαζοπρασινη μισαλλοδοξια εναντιον του λαου εκδηλωνεται πρακτικα,τα αποτελεσματα τα βλεπει οποιος κυκλοφορει στην αγορα,
εκατομμυρια συμπολιτων μας οδευουν προς την εξαθλιωση κ τα αποτελεσματα φυσικα δε μπορουν να γινουν φανερα σε οσους προνομιουχους συναναστρεφονται μονο με αλλους προνομιουχους.

Ο δικος μου ο φανατισμος κανεναν δε βλαπτει,ενω ο δικος τους βλαπτει,σκεψου την αθλια ξεφτιλισμενη διευθυντρια του ΙΚΑ που προετρεψε τους διαβητικους να πανε να κοψουν το ποδι τους γιατι δε συμφερει οικονομικα η αγορα παπουτσιου.
Εξακολουθεις να πιστευεις οτι ο δικος μου φανατισμος ειναι τωρα επικινδυνος;η ο δικος τους,εναντιον μου,εναντιον του πολιτη;

Ο δικος μου φανατισμος πιθανον να γινει αυριο επικινδυνος για αυτους,οταν ενωθει με αλλους φανατισμους,ανθρωπων σαν εμενα,ανθρωπων σε πολυ δυσχερεστερη θεση απο μενα.Αλλα μεχρι τοτε,ο φανατισμος μου ειναι ακινδυνος,ξεψυχισμενος,αβλαβης.
Γιατι ο δικος τους ειναι αυτος που μου(μας)ξεσχιζει τις σαρκες.Ο δικος μου,το μονο ποθυ κανει ειναι να στρεφεται εναντιον μου.Κ να με λυγιζει, απο τη στιγμη που δεν εξωτερικευεται

Μονο σε ενα θα συμφωνησω απολυτως μαζι σου.Στον θυμο κ στον φοβο.Ναι,ειμαι πολυ θυμωμενος.Ναι,ειμαι πολυ φοβισμενος.Και υπαρχουν παρα πολλοι ακομα ανθρωποι,που νιωθουν ακριβως το ιδιο.

ΣΠΙΘΑΣ said...

Νόσφυ, σκέψεις κάνουν όλοι, αλλά,,.:)

Μόνο που δεν είναι για κατανάλωση.

Υπάρχουν πολλών ειδών σκέψεις.
οι λειτουργικές, οι ουσιαστικές και οι σκέψεις που δεν παράγουν, αλλά αντιθέτως αλληλοτροφοδοτούν ιδεοληψίες.

Οι ουσιαστικές με απασχολούν, αλλά αυτές αφορούν μια προσωπική διεργασία, όπως γνωρίζουμε.

Άλλο είναι να σκέφτομαι, άλλο το να συζητώ, άλλο το μονολογώ και άλλο το διαλογίζομαι,
επίσης,'άλλο το να συμμετέχω σε μια επικοινωνιακή διαδικασία, που υπάρχουν, εξ αρχής, κάποια εύλογα όρια.

Τα υπόλοιπα περί ειδικών και πως ορίζεται ο όρος "ρουτίνα'και με ποιά κριτήρια,δεν αφορά το παρόν ποστ.

π.χ. ρουτίνα, μπορεί να είναι το γεγονός να γράφεις για τι σκέψεις σου καθημερινά και ασταμάτητα.
Είναι σκέψη, αυτό, ας πούμε;

Αντίθετα, θάλεγα, ότι συνιστάται και η περίσκεψη και η αποφυγή βιαστικών συμπερασμάτων..

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ celin είπε

"αθλια ξεφτιλισμενη διευθυντρια του ΙΚΑ που προετρεψε τους διαβητικους να πανε να κοψουν το ποδι τους γιατι δε συμφερει οικονομικα η αγορα παπουτσιου."

Μια και το ανέφερες, celin, και έκανες πολύ καλά, γιατί υπάρχουν πολλές πτυχές στο θέμα.

Είπαν ότι το "ΙΚΑ" δεν χορηγεί..

Δεν ξέρω τι κάνει το ΙΚΑ, αλλά αυτό που υπέγραψε αυτό το λιβελλόγραφημα, δεν είναι στα καλά του, σίγουρα.

Και εντολή να υπάρχει, έστω..
πως είναι δυνατόν να υπογράφεις αυτά τα επαίσχυντα.;

Τι θα πει θα γίνει "έλεγχος" ;
να τους περάσουν από γιατρούς και σε ίδρυμα, τέτοιους "ειδικούς" υπαλλήλους.

Κια είναι πολλοί, παναθεμά τους, οι ανάλγητοι..

Νοσφεράτος said...

π.χ. ρουτίνα, μπορεί να είναι το γεγονός να γράφεις για τι σκέψεις σου καθημερινά και ασταμάτητα.
Είναι σκέψη, αυτό, ας πούμε;
ωραια σκεψη εκανες Σπιθα ..
'' φνατζομαι ενα ποστ ... Η καθημερινή καταγραφή σκεψεων ως ρουτινα ''

- η ρουτινα των Μπλογκς κ.α

Νοσφεράτος said...

celin η μισσαλοδοξια ειναι περαν πολιτικής .. Η μισαλοδοξια ειναι κατι σαν να βγαζεις χυμα τον εαυτο σου τις επιθυμιες , τα θελω σου σε αν απιστευτο ναρκισσισιμό .. Η Μισσαλοδοξια ειναι περιπου αυθρομητη ..

εΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΥΤΗ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΑΣΗ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙς ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΣΑΝ ΕΘΡΟ .. δΥΣΤΥΧΏς ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ..κΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ενα απο τα κυρια οπλα των εκαστοτε εξουσιαστων ειναι η καλλιργεια της μισαλλοδοξιας μεταξύ των εξουσιαζομενων .. Δασπα την ενοτητα, τρεφει το συν-αδελφικό , συντροφικό μισος ..
Η μΙΣΣΑΛΟΔΟΞΙΑ ΒΡΙΚΣΕΤΑΙ ΠΕΡΑΝ ΚΑΘΕ ΔΟΓΜΑΤΟς .. μαθαινουμε την ανοχή και την αντοχή οπως μαθαινουμε να ελεγχουμε τους σφιγκτηρες μας .. Οπως ελεγχουμε το κατουρημα η τις αλλες ορμές μας .. Αλιμονο ομως αν αφεθουμε στην τυφλή εκδηλωση της μισαλλοδοξιας .

ΣΠΙΘΑΣ said...

Διακόπτεις τις σκέψεις μου, Νόσφυ :)
και μετά αρχίζει η ιστορία του inception.

...επίσης, την "ομολογία σου" την άφησες ανολοκλήρωτη :)

Επισήμανα το γεγονός, (στο προηγούμενο ποστ) ότι ο Γιάννης, θα βάλει "δύσκολα" και θα ψαχνόμαστε, αλλά δεν πήρατε σοβαρά.

Που έγκειται η δυσκολία, άραγε;
Μα στο απλούστατο, ότι η ανάληψη της ευθύνης είναι μια προσωπική υπόθεση,

δεν μπορεί να δοθεί μια αντικειμενικά, ορθή απάντηση, όταν οι ευθύνες είναι απροσδιόριστες, αφού..

αποτελούν την συνισταμένη προσωπικών αλλά και συλλογικών συνεκτιμήσεων.

Η εύκολη κρίση και η κατάθεση μιας πρότασης, που δεν τίθεται σε κρίση, αυτή είναι αναμφισβήτητα ύποπτη και προδίδει ενοχικά σύνδρομα.

ΣΠΙΘΑΣ said...

Αντίθετα, όμως, ε
ίναι άλλο η κατάθεση άποψης, που τίθεται σε κρίση,
τότε, αυτό υποδηλώνει ευθύτητα και την διάθεση για ουσιαστικές αναζητήσεις.

Νομίζω, ότι πολύ σωστά τα ανέφερε πιο πάνω, η Σαββίνα

Νοσφεράτος said...

δεν την αφησα ..Θα ομολογω καθε μέρα κι απο λίγο ..Μια νεα Ρουτινα ..

Anonymous said...

Celin,είμαι και εγώ θυμωμένη για όσα λες και άλλα τόσα.Όμως ο θυμός για να χει αποτέλεσμα θέλει οργάνωση.Οργάνωση συναισθημάτων,
αναγκών,επιθυμιών,ιδεων,σκέψεων.Και όλα τούτα απαιτούν διάλογο.Και ο διάλογος απαιτεί ελευθερη σκέψη.Είμαι και εγώ φοβισμένη,μα πιο πολύ με φοβίζει η ιδεολογική τύφλωση,η δογματική περιχαράκωση,που χωρίζουν, για παράδειγμα ,τους αριστερους σε ακραιφνείς επαναστάτες και πουλημένους μεταμοντέρνους.Αν οι καιροί δεν ήταν τόσο δύσκολοι θα γέλαγα με την ημιμάθεια,την αφέλεια που χαρακτηρίζει τον "πύρινο" λόγο που έγινε τόσο της μόδας στη μετά μνημόνιο εποχή.Ταπεινή μου γνώμη: Τον "εχθρό"τον νικάς αν τον γνωρίσεις καλά,τον νικάς με προσεκτικά βήματα,όσο πατάει η γάτα.Εχεις αλήθεια προσέξει πως κυνηγουν οι γάτες;Οι νίκες θέλουν σχέδιο και όχι εφόρμηση στα "θερινά ανάκτορα".Ναι,η βία είναι η μαμή της ιστορίας,αλλά όπως έχει πει και ο Ζουναλής πρέπει να κυοφορείται κάτι για να χει λόγο ύπαρξης η μαμή.Και εγώ προσθέτω:Μήπως ήρθε ο καιρός για την ιστορία να απευθυνθεί σε μαιευτήρα;; Σαββίνα

ΣΠΙΘΑΣ said...

Οι "μαιευτήρες" της πολιτικής, Σαββίνα, έχουν απομονωθεί με τους κατάλληλους χειρισμούς.
Άλλωστε, πιθανόν και οι ίδιοι να μην θέλουν να ασχοληθούν, γιατί θα χάσουν και το δίπλωμα που κατέχουν ή θα το σκίσουν μ'αυτά που θα αντιμετωπίσουν.

Η συλλογικότητα και η συμμετοχή είναι μια σχέση που καθορίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη και δεν καθορίζεται, ούτε ορίζεται μονομερώς, όπως συνηθίζεται.

Λείπει ο σεβασμός, πλεονάζει η έπαρση.
Οπότε,

Anonymous said...

Σπίθα,
όταν λεω "μαιευτήρα"δεν εννοώ πολιτικους(πρόσωπα,κόμματα κ.λ.π),εννοώ ότι η βία δεν μπορεί ακόμα και σήμερα να κινεί την ιστορία,γιατί τότε αποδεχόμαστε ότι η ανθρωπότητα δεν έχει κάνει βήμα από την εποχή των Νεαντερταλ.Βέβαια,δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι αυτό δεν συμβαίνει.Λέω ότι πρέπει να πάψουμε να το θεωρούμε αυτονόητο.

Σαββίνα

ΣΠΙΘΑΣ said...

Είσαι σαφής, Σαββίνα.
Το πήγα και λίγο παραπέρα.:)

Αυτή η "μαμμή" και η βία, χρόνια...

υ.γ.
(το περιοδικό "μαμμή", δεν ξέρω, αν βγαίνει, ακόμη..)

celin said...

Σαββινα,οταν λες για ημιμαθεια κ αφελεια των πυρινων λογων ,αναφερεσαι σε ημιμαθεια κ αφελεια του δικου μου λογου;Σε ρωταω γιατι εγω παιρνω πολυ στα σοβαρα τον διαλογο που κανω εδω με τον οποιονδηποτε,ακομα κ τον αγνωστο μου.
Κ ετσι να ειναι,μια ματια στο μπλογκ μου θα σε επειθε οτι δεν μιλας με καποιον ημιμαθη η αφελη ανθρωπο.Προφανως δε μπορω να σε πεισω για αυτο,οπως δε μπορω να πεισω κ καποιον οτι δεν ειμαι ελεφαντας,εξωγηινος η πρακτορας της κα-γκε-μπε.

Τωρα επι της ουσιας,
μιλας για διαλογο κ ελευθερη σκεψη.
Αν ελευθερη σκεψη ειναι αυτη που μας συνιστα "ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΠΑΙΔΙΑ Κ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΓΑΠ",
τοτε εγω αναφωνω θριαμβευτικα οτι τετοια ελευθερη σκεψη δεν εχω κ ουτε προκειται να εχω.
Αν ελευθερη σκεψη σημαινει "ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ Κ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΝΑ ΞΕΠΗΔΗΣΟΥΝ ΝΕΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ Κ ΝΕΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ,ΠΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ Κ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ Κ ΤΗ ΝΔ",
τοτε θα μπορουσαμε να το συζητησουμε κ να θεσουμε μια βαση διαλογου.
Ξερεις ομως ποιο ειναι το προβλημα;το προβλημα ειναι οτι ο διαλογος ειναι μια πολυτελεια που δεν εχουνε ολοι.
Ακομα κ η ελευθερη σκεψη ειναι μια πολυτελεια που δεν εχουνε ολοι.
Τραβα εσυ στον τριανταρη που τον πεταξαν απτη δουλεια του κ δεν εχει λεφτα να παρει πανες στο μωρο του κ πες του για διαλογο κ ελευθερη σκεψη.

Εγω ειμαι μεν τριανταρης αλλα μωρο δεν εχω οποτε ειμαι ακομα σε θεση να κανω διαλογο
κ ειχα πολυ χρονο μεχρι τωρα να διαβασω καμια 500αρια βιβλια κ να λαβω τη γνωση που ηθελα.
Αλλα ακομα κ εγω ο μικρομεσαιος μπροστα στον 30αρη με το μωρο,ειμαι προνομιουχος.
Οποτε;
οποτε αυτο σημαινει οτι ο διαλογος στον οποιον ομνυουμε,μικρη σημασια εχει,μικρο πρακτικο αντικρυσμα κ ακομα πιο μικρη δυνατοτητα να οδηγησει σε κατι ουσιαστικο.

Περα απο τον διαλογο,υπαρχει η Αναγκη.Κ η αναγκη ειναι που θα καθορισει τις εξελιξεις.Γιατι η Αναγκη- οχι η Βια τελικα-ειναι η μαμμη της Ιστοριας.
Κ η Αναγκη ειναι αυτη που θα οδηγησει τον εξαθλιωμενο να παρει ενα σουγια κ να με σφαξει αυριο για τα 50 ευρω που εχω στην τσεπη(σπανια κυκλοφορω με παραπανω,τσαμπα θα με σφαξει!)

Για να γινω ακομα πιο σαφης,δεν τη ζηταω τη τυφλη εξεγερση που θα ξεσπασει επι δικαιων κ αδικων,
κ σαν τυφλη,μαλλον τελικα δεν θα οδηγησει εκει που πρεπει να οδηγησει,
δεν τη ζηταω απαραιτητα,
τη ΠΡΟΒΛΕΠΩ

Κ μια διευκρινιση,εγω δε θεωρω κανεναν εδω μεσα πουλημενο μεταμοντερνο.Για αυτο αλλωστε κ ερχομαι κ κανω διαλογο.Αν θεωρουσα καποιον πουλημενο,δε θα εκανα διαλογο μαζι του.Προσπαθω οσο μπορω να παιρνω διαφορετικες γνωμες και οπως ειναι ευδιακριτο,μου αρεσει και ο διαλογος και η ελευθερη σκεψη.
Το οτι κρουω τον κωδωνα του κινδυνου σαν κατι ημιτρελους προφητες που βλεπουμε με ενα πλακατ στις χολυγουντιανες ταινιες,
δε σημαινει οτι απαξιωνω κανεναν συνομιλητη εδω.
Σημαινει ομως οτι θεωρω ολες τις ψυχραιμες φωνες εδω,φωνες που δεν εχουν παρει χαμπαρι τι γινεται εκει εξω γιατι ισως αυτες ειναι τελικα οι ιδεολογικα -κ οχι μονο-περιχαρακωμενες.
Μη το ψαχνεις,φανατισμος υπαρχει σε ολα τα στρατοπεδα.Τι ειναι φανατισμος αλλωστε πλην της απουσιας ανοιχτου μυαλου για τη Διαφορετικη γνωμη;
Δειξε μου εναν,μονο εναν,που ειναι ανοιχτος στη διαφορετικη γνωμη κ εγω θα παραδεχτω οτι ειμαι περισσοτερο φανατικος απο αυτον.

ΥΓ Νοσφερατε,εγραψα πολλα τωρα στη Σαββινα κ δε προλαβαινω να απαντησω σε εσενα.Παντως ξερεις καλα ποσο υποψη μου λαμβανω ολα οσα μου λες,κ τα περισσοτερα απο αυτα τα αποδεχομαι κιολας.

Anonymous said...

Celin,
προφανώς,δεν ήμουν σαφής.Και βέβαια ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΕΣΕΝΑ αφελή και ημιμαθή,ούτε κανέναν άλλο.Αν διαβάσεις προσεκτικά το συγκεκριμένο σημείο αναφέρομαι σε νοοτροπία,στάσεις και όχι πρόσωπα.Εξάλλου,αν έκανα κάτι τέτοιο θα αναιρούσα στην πράξη αυτα που ευαγγελίζομαι.Ελπίζω τώρα να ειμαι σαφής.
Σε κάποιο σημείο του σχολίου σου λες ότι "οι ψύχραιμες φωνές δεν έχουν πάρει είδηση τι γίνεται εκει εξω".Σου φαίνεται δίκαιη αυτή η κρίση;Σου φαίνεται δίκαιο να αναφέρεσαι τόσο αφοριστικά για ανθρώπους που ,ενδεχομένως,έχουν ίδιους στόχους με σένα αλλά τους βλέπουν από άλλη οπτικη γωνία,θέλουν να τους φτάσουν από άλλους δρόμους;
Και έρχομαι στο τελευταίο σημείο και πιο προσβλητικό για μένα.Τονίζω για μένα για να μη δημιουργηθουν παρεξηγήσεις.Αναρωτιέσαι, αν η ψυχραιμία που συστήνω είναι "ψυχραιμία παιδιά και εμπιστοσύνη στο ΓΑΠ".Αυτό κατάλαβες από όλο αυτό το διάλογο;;
Μου πάτησες ,κοινώς,τον κάλο!!Ανατριχιάζω στην ιδέα ότι μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι οι απόψεις μου συναινούν στην πολιτική του ΓΑΠ,του όποιου ΠΑΣΟΚ(είναι και πολλά βλέπεις),της όποιας δεξιάς και βέβαια του ΚΚΕ.Δεν έχω λερώσει ποτέ τα χέρια μου με αυτό το ψηφοδέλτιο (ΠΑΣΟΚ),απεχθανομαι κάθε εκδοχή του,θεωρώ ότι εκμαυλισε εκατομμύρια ελληνες,πλαγιοκόπησε την αριστερα(ας πρόσεχε)και, και...
Επαναλαμβάνω οτι όσα αναφέρεις για το ΠΑΣΟΚ είναι προσβλητικά για μένα και μόνο για μένα,γιατί ο καθένας και η καθεμια έχουν τις απόψεις τους και εγω δεν είμαι τιμητής κανενός.

Υ.ΓΔεν παρεξηγήθηκα ,γιατί δεν με γνωρίζεις.Μόνο ήλπιζα οτι αυτά που υποστηρίζω είναι σαφέςότι δεν έχουν σχέση με ΓΑΠ και άλλα είδη της ΠΑΣΟΚχλωρίδας.

ΣΑΒΒΙΝΑ

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ celin

Το δύσκολο της κατάστασης, είναι γνωστό και δεν διαφωνεί κανείς.
Ο τρόπος αντίδρασης, και διαχείρισης είναι το ζητούμενο.

Επίσης, τα πράγματα δυσκολεύον, από το ετερόκλιτο των απόψεων.

Ποιός είναι υπέρ;
Οι ενάντιες φωνές, όμως συνιστούν μία θυμική αντίδραση, δικαιολογημένη, μεν, αλλά χωρίς ομογενοποιημένη κατεύθυνση.

Δεν είναι "ένας" ο αντίπαλος,
ούτε απ'έξω μας ήρθε, έξαφνα .

Σαν να μου λες, ότι η Αθήνα, είναι χάλια και πρέπει να την αλλάξουμε.
Συμφωνώ.

Να την γκρεμίσουμε, ας πούμε, και να την ξαναχτίσουμε, απ'την αρχή;]

Οι διαφορετικές αντιλήψεις, στην παρούσα φάση, δεν συνθέτουν, αλλά το αντίθετο,
...μας αποσυνθέτουν

Πως θα αντιπαλέψουμε τους έξωθεν, αφού είναι και οι έσωθεν παθογένειες.

Ο λαός;
Ποιός λαός; Αυτός που θα επαναψηφίσει τους ίδιους..;

Με ποιό κράτος;
Αυτό που το διοικούν και το ελέγχουν οι "παρατρεχάμενοι";

Αυτά δεν θεραπέυονται, με το ανάθεμα.

ΣΠΙΘΑΣ said...

Και απάντησε, βέβαια, η Σαββίνα, για λογαριασμό της.

Αλλά να σου πω, φιλάρα, δεν έχω καμία σχέση με ΓΑΠ ούτε με ΠΑΣΟΚ, και πολλά λες.

Μιλάς και να χαρακτηρίζεις, χωρίς να έχεις ιδέα.

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ Celin " Σημαινει ομως οτι θεωρω ολες τις ψυχραιμες φωνες εδω,φωνες

**που δεν εχουν παρει
**χαμπαρι τι γινεται εκει εξω γιατι ισως αυτες ειναι τελικα οι ιδεολογικα -κ οχι μονο-περιχαρακωμενες.


Μη το ψαχνεις,φανατισμος υπαρχει σε ολα τα στρατοπεδα.Τι ειναι φανατισμος αλλωστε πλην της απουσιας ανοιχτου μυαλου για τη Διαφορετικη γνωμη;

*Δειξε μου εναν,μονο **εναν,

που ειναι ανοιχτος στη διαφορετικη γνωμη κ εγω θα παραδεχτω οτι ειμαι περισσοτερο φανατικος απο αυτον."

Σπίθας

Σέβομαι τις αγωνίες σου, τις δυσκολίες τις δικές σου και πολλών άλλων,

αλλά.. αυτό δεν σημαίνει,

ούτε ότι μπορείς να εικάζεις για όσους δεν γνωρίζεις,

ούτε να τα ισοπεδώνεις όλα.

Το ότι σχολιάζω εδώ ψύχραιμα και προβληματίοζμαι,
αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με το αν ξέρω τι γίνεται έξω.

Να ξέρεις ότι το γνωρίζω πολύ καλύτερα, από σένα και γι'αυτό, συζητάμε..

1. Αν υπάρχει ΕΝΑΣ που δεν είναι φανατικός;;

Πολλοί είναι και παρά τις όποιες αντιθεσεις τους, συνεχίζουν συλλογικά.

Θα με βρεις, ανάμεσά τους , εκεί "έξω"

Αυτοδιοικητικό κίνημα περιφέρειας Στερεάς

Κοίτα ποιοί το στηρίζουν και δες, αν υπάρχουν, όχι ένας, αλλά αρκετοί..

ΣΠΙΘΑΣ said...

Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, κατά την γνώμη μου, βέβαια
και όταν εκφράζομαι και επιλέγω συλλογικά τότε αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτω τις άλλες απόψεις, ούτε κλείνω τ'αυτιά μου.

αυτοδιοικητικά και εκλογές

Αλλά δεν θα μου υποδείξει κανείς, ωσάν θεόσταλτος, την δική του επιλογή, ως την καλύτερη ή την μοναδική αλήθεια.

Περί αυτού πρόκειται και αυτό προσπαθεί να σου πει ο Νόσφυ και η Σαββίνα,

Περί της μη απολυτότητας, αλλά και της ταυτόχρονης σκέψης μετά δράσης.

Παρ'όλα αυτά, τα προβλήματα που έχουν εδώ τεθεί, εξακολουθούν να υπάρχουν!!

δεν αποτελούν, ανασταλτικό χαρακτήρα, αλλά αποτελούν σκέψεις για βελτίωση και προωθητικές πολιτικές διαλόγου.

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ Νόσφυ.

Προβληματίζομαι, με το αποπάνω σταυρόλεξο - ποστ, του Γιάννη (το συνηθίζει..)

Πρέπει να μελετήσω και όλα τα αποκάτω, ρε φίλε;

δεν θα καταλήξεις ποτέ..;

Σιγά μην καταλήξεις!
Η σκέψη ανανεώνει και καταπολεμά το ..αλτσχάίμερ, λένε οι ειδικοί:)

celin said...

Σαββινα,οχι,δεν αφησα κανενα υπονοουμενο για υπογεια υποστηριξη του Πασοκ μεσω της προτασης για ψυχραιμια,ουτε σε σενα ουτε σε κανεναν.
Αναρωτηθηκα απλως μεσα σε ενα γενικοτερο πλαισιο,κ δεν ειναι τοσο παραλογη η αναρωτηση μου,τα μμε ας πουμε ολη την ωρα αυτο κανουν,συνιστουν ψυχραιμια γιατι ειναι ολα κρυφουποστηρικτες της κυβερνησης.
Καμια προθεση δεν ειχα να θιξω κανεναν,ποσο μαλλον εσενα που κανουμε διαλογο.
Και ναι,η φραση οτι οι ψυχραιμες φωνες δεν εχουν παρει χαμπαρι τι γινεται εκει εξω,ειναι αφοριστικη κ αδικη.
Ειμαι βεβαιος οτι αυτο ισχυει για την μεγαλη πλειοψηφια τους,αλλα δεν ισχυει για ολες,οποτε,την αποσυρω.


Σπιθα,τα παραπανω ισχυουν κ για σενα.Δεχομαι ολα οσα λες,διαβασα με προσοχη ολα τα σχολια σου αλλα το σχολιο των 2.58 a.m ειναι απαραδεκτο κ αγενεστατο.Θα το θεωρησω στιγμιαιο ολισθημα κ θα προσποιηθω οτι δεν το διαβασα.Καταλαβαινεις οτι φρασεις τυπου "φιλαρα" κ "πολλα λες" "δεν εχεις ιδεα" με τρωνε για να απαντησω αναλογως αλλα θα συγκρατηθω..επαναλαμβανω:δεν υπονοησα τιποτα για κανεναν ουτε σε χαρακτηρισα εσενα προσωπικα ΤΙΠΟΤΑ.Κακως αρπαχτηκες.Αν θελω να κατηγορησω καποιον για κατι προσωπικα,θα το κανω,στα ισα κ τιμια.
Και στην τελικη,ο καθενας μπορει να στηριζει κ να ψηφιζει ο,τι θελει,η Ιερα Εξεταση ανηκει στον Μεσαιωνα.Δεν ειμαι ο Τορκεμαδα κανενος

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ Celin: "Σημαινει ομως οτι θεωρω ολες τις ψυχραιμες φωνες εδω,φωνες που δεν εχουν παρει χαμπαρι τι γινεται εκει εξω γιατι ισως αυτες ειναι τελικα οι ιδεολογικα -κ οχι μονο-περιχαρακωμενες."

( σχόλιο σου, στις 1.39)

Σπίθας

Μετά απ'αυτό με χαρακτηρίζεις και ...αγενέστατο;
;;

Τι να πω.;; Άστο.

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ celin

Ευθέως και με καλοπροαίρετα.
Το ζήτημα, (που υπόρρητα) συζητάμε, κατά την γνώμη μου, δεν είναι τι ψηφίζουμε ή ποιός έχει δίκιο.

Υπάρχει μια αριστερά, διασπασμένη.
Μπορούμε να βρούμε τρόπους υπέρβασης και κάποιας συνεργασίας σε βασικά ζητήματα;

Αυτό, πρέπει να προωθηθεί, Δεν έχει νόημα, άλλου είδους συζήτηση.

Γι'αυτό σου έφερα και τα λινκ.
Προθεσή μας είναι να συνθέσουμε και όχι να κλεινόμαστε σε κουτάκια.

Είναι λογικό να κατεβαίνουν τρείς "αριστερές" σε κάθε περιφέρεια ή δήμο;
Παράλογο, δεν είναι;

Τι θα κάνουμε, γι'αυτό;

celin said...

To σχολιο μου ηταν αποψη,μπορει να ηταν αστοχη κατα ενα ποσοστο η ευστοχη κατα ενα αλλο ποσοστο,αλλα δε σου ειπα "πολλα λες",ουτε σε χαρακτηρισα υποτιμητικα "φιλαρα"
Το "πολλα λες" σημαινει "σταματα να λες αυτα απου λες"
Και ΔΕΝ σε ειπα οτι εχεις σχεση με ΠΑΣΟΚ η με ΓΑΠ,ηταν μια γενικολογη τοποθετηση.Αλλα κ παλι,επαναλαμβανω,δεν ειμαι ιεροεξεταστης για να μου δινει απολογια ο καθενας τι κανει κ τι ψηφιζει.
Εγω θα ψηφισω ας πουμε ΚΚΕ.Μπορει κ συριζα μπορει κ ανταρσυα,ακομα δε ξερω.Δεχομαι καθε κριτικη για αυτες τις επιλογες,οπως κ εγω θα κριτικαρω τις επιλογες των αλλων


Συμμεριζομαι τη δυσφορια σου για τη διασπαση της Αριστερας.Κ για τη ποθητη συνθεση,αλλα συνθεση πανω σε ποια βαση;
συνθεση πανω στις κοινες υποψηφιοτητες με το ΠΑΣΟΚ;
Σορι,αλλα αυτο εγω δε μπορω να το δεχτω.Με τον εχθρο δε συνεργαζεσαι,τον εχθρο τον πολεμας,οσο ματαιος κ αν φαινεται-τη δεδομενη στιγμη-ο αγωνας.
Τωρα,το αν ειναι οντως εχθρος η οχι,για μενα ειναι κατι που δε χρειαζεται αποδειξη.Μπορω να γραψω ΒΙΒΛΙΟ αυτη τη στιγμη αποδεικνυοντας οτι η γαλαζοπρασινη φαρα ειναι εχθρος των υπολοιπων ανθρωπων που κατοικουν στην Ελλαδα.

Αλλα δεχομαι την αντιθετη αποψη που εκφραζεται εδω.Δεχομαι την αποψη οτι,"συντροφια,μεχρι να πεσει ο καπιταλισμος,δε πρεπει να προσπαθησουμε να βελτιωσουμε λιγο τα πραγματα κ να μη μεινουμε αδρανεις;"
Ξερω οτι φασκω κ αντιφασκω γιατι οι παραπανω σχολες σκεψης ειναι διαμετρικα αντιθετες.Αλλα βρισκω αληθεια κ στις 2,τι να κανω,να μην το παραδεχτω;
Ναι,να γινει συνθεση,
ναι,η συνθεση ειναι μαλλον ανεφικτη.

Προσπαθω να λυσω την αντιφαση της παραπανω προτασης στο μυαλο μου.

ΥΓ Καλα εκανες κ εφερες τα λινκς,σε ευχαριστω,καποιοι αλλοι ευφυεστεροι απο μενα,μπορει να λυσουν την αντιφαση

ΣΠΙΘΑΣ said...

υπάρχει όμως κι άλλη περίπτωση, Celin.

ότι δεν διαφωνώ πουθενά, σε όσα πιστεύεις

η δε ψυχραιμία που εσύ βλέπεις, αυτή να υποδηλώνει κάτι άλλο,
τελείως αντίθετο, απ'όσα υποθέτεις.:)

Οι αντιφάσεις είναι πολλές.

Το θέμα, είναι ότι οι προβληματισμοί που θέτεις είναι σωστοί.

Μοναδική μου, επισήμανση, η εξής.

Εκτιμάμε διαφορετικά την έννοια της "ψυχραιμίας" και πως αυτό ερμηνεύεται στην πολιτική στρατηγική.

Δεν υπάρχει παρεξήγηση, celin, ούτε σ'έθιξα με το φιλάρα.

Άναψε λίγο η συζήτηση, για να μην κοιμηθούμε και νάμαστε στην τσίλια.

Ο Νόσφυ, μας περνά από κόσκινο και θα βγάλει ποστάκι, από κάτω..:)

υ.γ.
τη λέξη "έξυπνος" ας την αφήσουμε...
δεν είναι καθόλου καλή και δεν την πάω με τίποτα.

Νοσφεράτος said...

celin λες :.Καταλαβαινεις οτι φρασεις τυπου "φιλαρα" κ "πολλα λες" "δεν εχεις ιδεα" με τρωνε για να απαντησω αναλογως αλλα θα συγκρατηθω.''

γιατι παρεμβαινω ; Για να σου θυμισω οτι ησουν μαρττυρας σε απειρως βαρυτερες προισβλητικοτατες Υβρεις και χαρακτηρισμους εκφρασεις και χαρακτηρισμους που πολύ προσφατως και παλιοτερα εισεπραξα και μαλιστα εντελώς απροσδοκητα απο καποιους Δηθεν επαναστατες (των Μπλογκιων βεβαια και οχι της παραγματικοτητας διοτι στηνπραγματικοτητα φαινεται ολοκαθαρα το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ειναι ) και συγκρατηθηκα μαλλον ..Υπερβολικώς
Θα μου πεις .. τι σχεση εχει ..
ε δεν εχει για σενα..
Για μενα που τις αισχροτητες των ΔΗΘΕΝ επεναστατων που μου την εβγαιναν απο ..αριστερά ενω ειναι ολοφανερο για οποιον δεν κλεινει τα ματια του μπροιστα στην αισχροτητα του τι πραγματικά ειναι και που τις πρωτεισπεπραξα στο Μπλγκ σου-
εχει .

celin said...

Nοσφερατε,δε καταλαβαινω τι σχεση εχει με μενα αυτο που λες κ ξαναλες οτι εισπραξες για πρωτη φορα αισχροτητες στο μπλογκ μου.Καταρχην δεν ισχυει,ειχα δει αγριους τσακωμους σου στα μπλογκς(πχ στη rodia)πολυ πριν απο αυτο.
Κατα δευτερον,οι συνειρμοι ειναι λιγο περιεργοι,με κατηγορεις για κατι;
κατα τριτον,περα απο καποια αναποδεικτα πραγματα που σου προσαψαν(κ εγω τα εσβησα κατευθειαν),εγινε κ γινεται πολιτικη συζητηση.Κ στη πολιτικη συζητηση,στο εχω πει,δε συμφωνω με αυτα που λες.
Κ αυτα εχουν οι πολιτικες συζητησεις.Ειναι εντονες κ μπορουν να ειπωθουν πολλα.Οποιος αντεχει,ας τις κανει,οποιος δεν αντεχει,ας απεχει.
Θα σου πω ενα παραδειγμα,
αν καποιος βγει κ με πει ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ προπαγανδιστη του ΚΚΕ,νομιζεις οτι θα τα βαψω μαυρα;στα παπαρια μου θα τον γραψω.Κ θα συνεχισω να λεω οσα γουσταρω να πω διχως να δινω σημασια

ΥΓ Δεν ισχυριζομαι οτι δεν εχεις ακουσει κ αθλιοτητες,οπως οταν βγηκε καποιος ανωνυμος κ μιλησε εμπρηστικα κ αθλια,για τον πατερα σου.Αυτα ειναι αθλιοτητες.
Και στις αθλιοτητες,ειμαι αλληλεγγυος.
Δε πρεπει να δινεις σημασια σε αθλιοτητες,οσο δυσκολο κ αν ειναι.
Αλλα περα απο αυτα,αρκετα απο τα υπολοιπα ειναι πολιτικη συζητηση.
Αλλο η αθλιοτητα,αλλο η πολιτικη συζητηση.Εκει,ξερεις οτι ειμαστε απεναντι.Γιατι εγω υποστηριζω εξοδο απο το Ευρω κ συντεταγμενη ανατροπη της υφισταμενης οικονομικης πολιτικης

Νοσφεράτος said...

celin
κανεναςαο τους Γνωστους αγνωστους ανωνυμοψευδωνυμους αλητες ,,


πουεχουνξαμολυθειστα Μπλογκια παριστανοντας τους αριστερους ενώ ειναι ολοφανερο το τι ειναι δεν μπορεινα πιανει στο ΒΡΩΜΟστομα του τον πατερα μου ενα αγωνιστή της εθνικης αντιστασης ......
..................................................................

Νοσφεράτος said...

''Κ αυτα εχουν οι πολιτικες συζητησεις.Ειναι εντονες κ μπορουν να ειπωθουν πολλα.Οποιος αντεχει,ας τις κανει,οποιος δεν αντεχει,ας απεχει.''

επιπλεον celiΝ
ΕΠΕΤΡΕΨΕ μου ως παλαιοτερονα σου πώ το εξης
DEN EXOYN Aυτα οιπολιτικές συζητησεις..
Ποτεδεν ητανετσι οιπολιτικέςσυζητησειςουλαχιστονστον χωροτης αριστερας..Στους προοδευτικους ...

Οταν πολύ παλια γυρωστα 70ειχαμετα εριφημα πηγαδάκια καιβλεπαμεκανενα να μπουκαρει ,να παριστανει τον ΣΟΥΠΕΡ ΑΡΙΣΤΕΡΟ να Τσιριζει(ΓΑ ΝΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΜΕ ΤΙς τσιρικλεςαιτις φασιστοβρισιες τα επιχειρηματα .. και να βριζει
αμεσως καταλαβαιναμε του περι τινος προκειται...

(Ρωτα και το ΚΚΕ ..εειχε μια πειρα σε κατι τετοιους αν και καποιες φορες το..παρακανε)
καιθυμισου τηνπαροιμια :ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗς (ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΩ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ ΑΡΙΣΤΕΡΆ ...)

Νοσφεράτος said...

ελπίζω να εγινα celin ,

κατανοητος ...

celin said...

Γιατι στους χωρους της Αριστερας,ο διαλογος γινεται με ροδοπεταλα κ με πληθυντικους ευγενειας;δεν ισχυει αυτο που λες.που το χεις δει αυτο;κ εγω Πανεπιστημιο πηγα κ ειδα πως συνομιλουσαν πχ οι πκσιτες με τους εακιτες..πουθενα δεν υπαρχουν πολιτικες συζητησεις με ροδοπεταλα,
μονο οι σικε πολιτικες συζητησεις γινονται με ροδοπεταλα,σα αυτες που βλεπουμε στη τηλεοραση κ τη βουλη μεταξυ των γαλαζοπρασινων απατεωνων,
δοξα τω Θεω,που στο ιντερνετ δεν ειμαστε ακομα Βουλη.

Και ποια ειναι η πραγματικη Αριστερα;ποιος την εκφραζει τη πραγματικη Αριστερα;εσυ;ο Κομινης;ο Κουβελης;ο Δρακος;
Προσεξε για να μη παρερμηνευτω,δεν αμφισβητω την αριστεροσυνη σου η τιποτα αλλο,
αλλα αυτα περι πραγματικης Αριστερας που λες,μου θυμιζουν το ΚΚΕ το οποιο φωναζει οτι μονο αυτο ειναι Αριστερο!Εκτος αν εγινες κομμουνιστης!Γιατι αυτα για πραγματικες Αριστερες,κομμουνιστικο ζηλο δειχνουν!
Τωρα,χωρις πλακα,δε ξερω ποιος ειναι 80% αριστερος κ ποιος 75%,
εμενα η γνωμη μου παντως ειναι οτι μια ειναι η Αριστερα κ αυτη ειναι η ριζοσπαστικη Αριστερα.Δηλαδη το ΚΚΕ,κομματια του Συριζα,η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ το ΕΚΚΕ.Και οι ανενταχτοι στο Αριστερο Βημα,φυσικα.
Οι υπολοιποι που δεν ειναι της ριζοσπαστικης Αριστερας,στη συνειδηση μου ειναι κατι αλλο,δε ξερω πως να τους ονομασω,σοσιαλδημοκρατες;ρεφορμιστες;Μπορει να ειστε οι τιμιοτεροι ανθρωποι στον κοσμο,δεν αμφιβαλλω,αλλα ριζοσπαστικη αριστερα δεν ειστε.

Ελπιζω να εγινα κ εγω κατανοητος.

Νοσφεράτος said...

κατ' αρχάς λες οτι σουρθει

''ονομασω,σοσιαλδημοκρατες;ρεφορμιστες;Μπορει να ειστε οι τιμιοτεροι ανθρωποι στον κοσμο,δεν αμφιβαλλω,αλλα ριζοσπαστικη αριστερα δεν ειστε.''

Που ξερςι εσύ τι ειμαι;
και δευτερον αν κξαναδεις το σχόλιο μου θα καταλαβεις τι εννοώ ..
Δεν επιαπ ποτε οτι οι διαλογοι της αριστεράς ητνα στρωμενοι με ροδοπέταλα
ειπα : οταν βλέπαμε εκει στα 70 στα πηγαδακια κανέναν - απο το πουθενά - να μπουκαρει ξαφνου κνα αρχιζει να βριζει και να μοιρτραζει αλητικες κατηγοριες με τροπο που μόνο οι ΦΑΣΙΣΤΟΧΟΥΝΤΑΡΕΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ- να την βγαινει απο ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΆ - τοτε ολοι - ρεφορμιστική και μη ρεφορμιστική αριστερά καταλαβαιναμε καλλιστα περι τινος Προκειται ..
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ;

Νοσφεράτος said...

και δεν χρειαζεται να μας αρχισεις παλι ...

celin said...
This comment has been removed by the author.
celin said...

Φυσικα κ ξερω τι εισαι.Τοσα λογια σου εχω διαβασει εδω μεσα,εχω μια πολυ καλη εικονα περι του τι εισαι.
Οπως κ εσυ που με εχεις διαβασει,εχεις μια εικονα για το τι ειμαι πανω κατω κ εγω.
Τα ιδια μας τα λογια μας ξεγυμνωνουν στους αλλους.Ειναι ολοφανερα πολλα πραγματα απο εμας εδω μεσα,και τα θετικα κ τα αρνητικα μας.
Ειδικα εμεις που ειμαστε συναισθηματικοι κ παθιαζομαστε, ειναι ευκολο να μας διαβασει ο αλλος.
Τωρα αλλα λεω εγω αλλα λες εσυ,αλλα ενταξει,τι να κανουμε,ετσι πανε αυτα

ΥΓ Αυτο με τα κεφαλαια γραμματα δεν ειναι ωραιο.Το χω κανει κ εγω βεβαια αλλα ειναι λαθος,ειναι σα να σου φωναζει ο αλλος.Ασε που ειναι κ λιγο αστειο εδω που τα λεμε να σου "φωναζει" ο αλλος απο το διαδικτυο.Εγω αν θελω να φωναξω σε καποιον,πηγαινω κοντα στα μουτρα του κ του φωναζω.

celin said...

Tωρα το τι χρειαζεται να κανω,να αρχισω η να τελειωσω,προφανως αυτο το ξερω εγω καλυτερα

Νοσφεράτος said...

Αυτο με τα κεφαλαια γραμματα δεν ειναι ωραιο.''
μ αρεσει celin που βρηκες κατινα μου...προσαψεις .. Δεν βριζω δεν φερομαι με τον πιο απιστευτα ΦΑΣΙΣΤΟ αλητικο και προστυχο τροπο, αντιδρω οσο μπορω πιο ψυχραιμα στα μουτραπου μου το παιζουν ..Μπλογκοεπαπαναστες κα βρηκες να μου προσαψεις ..ταα κεφαλαια ..
..
οσο για το ποιος γνωριζει τον αλλον .. Ε εγω μπορω να καταλάβω πώς σκεφτεσαι τουλαχιστον πολίτικά .. Γιατι ; Γιατί εχω καμμια εκοσαρια -τριανταρια χρόνα παραπνω εμπειριες αποσενα τουλαχιστον στην αριστερα..


και..Πραγματκες εμπειριες..οχι Μπλογκο δηθεν εμπειριες ..

Μπορω λοπόν να καταλάβω εναν που κανει τα πρωτα του βηματα και μοιαζει με μωρώ που μπουσουλάει και τοριχνει στον αριστερισμό γιατι απλώς τοσο καταλάβαινει ..

Εσύ δεν μπορεις ..θελει τν χρόνο του πως να τοκανουμε

Τουλ΄χιστον δειξε την στοιχειωδη ευγένεια και προσπαθησε να μαθεις πριν κανεις τον τοσο εξυπνο.
Αν συνεχισεις Δεν προκειται να σου απαντησω ..

θα εχω
σχηματισειμια πληρεστερη αποψη για σενα ..Οχι τοσο καλή .


Σε παρακαλώ μη συνεχιζεις ..αν οχι τιποτε αλλο εχω βαρεθει να απογοητευομαι απο την ...πολύ προσφατη σοδεια της ..''αριστεράς ''

Νοσφεράτος said...

αςθυμηθουμετιελεγε τοτε ο ΖΙΖΕΚ
''Ενώ υποβαλλόμαστε σε εκβιασμό όπως το σχέδιο σωτηρίας, πρέπει να διεπόμαστε από γρήγορη αντίληψη ότι πρόκειται για εκβιασμό και να προσπαθήσουμε να αντισταθούμε στον λαϊκιστικό πειρασμό να εκφράσουμε την οργή μας.


Αντί να υποκύψουμε σε μια τέτοια ανίσχυρη έκφραση, πρέπει να μετριάσουμε την οργή μας για να τη μετατρέψουμε σε σταθερή απόφαση να σκεφτούμε, να στοχαστούμε με τρόπο πραγματικά ριζοσπαστικό,

να αναρωτηθούμε ποια είναι αυτή η κοινωνία που εγκαταλείπουμε η οποία καθιστά δυνατό αυτού του είδους τον εκβιασμό.

http://nosferatos.blogspot.com/2008/10/slavoj-zizek.html