Στέλνω τα παιδιά μου στα φροντιστήρια.Κόλακες προστρέχτε

Στέλνω τα παιδιά στα φροντιστήρια για να προετοιμαστουν στις Πανελλήνιες.
Απολύτως οικειοθελώς.
Κανένας δεν με έχει υποχρεώσει,κανένας νόμος.
Σε μια χώρα των πιο κλειστών κρατικοδίαιτων επαγγελμάτων,όπου εμμέσως πληρώνω δεκάδες φόρους υπερ τρίτων και δεκάδες επαγγέλματα ζουν από την νομική συντεχνιακή προστασία,εγώ πληρώνω φροντιστήρια ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΚΟΥΣΙΑ.
Για μένα λοιπόν συνωστίζονται όλοι οι δημοσιολογούντες και με κολακεύουν ,με προστατεύουν για κάτι που κάνω με την θέληση μου.
Δεν είναι τρελλό;
Το απολαμβάνω γιατί είναι ο κλασσικός υποκριτικός επινενοημένος οίκτος.
Γιατί αυτοί που με οικτήρουν με κολακεύουν το κάνουν για τους πιο ιδιοτελείς δικους τους λόγους.
-Οι καθηγητές του Λυκείου πρώτοι από όλους.
Κατ’αρχάς η πλειοψηφία τους είναι καθηγητές για τις 15 ώρες δουλίτσα την βδομάδα,χωρίς καμία αξιολόγηση,70 μερούλες διακοπές και ψυχολογικά προβλήματα ανίας.Οι εξαιρέσεις υπάρχουν για τον κανόνα.Ασε που το 25 % απο αυτούς είναι αποσπασμένοι σε διάφορες υπηρεσίες εκτός τάξης,όπου κύριος οίδε τι κάνουν.
Μέσω της Ολμε ,με σκέφτονται συνέχεια,και φροντίζουν (ρητορικά βέβαια) για να απαλλαγώ από το άγχος μου ,ενώ το άγχος μου είναι ότι τα παιδιά πάνε σε σχολία που οι μισοι καθηγητές κοιτάνε την ώρα να πάνε σπίτι.Στο μεταξύ και οι πιο άσχετοι απο αυτούς κάνουν τα ιδιαίτερα με μαύρα λεφτα,δηλαδή οι προαγωγοί της τυπικής παραπαιδείας.
-Μετά οι Πανεπιστημιακοί.
Αυτοί μεταξύ τους συζητάνε και αν μπορούσαν θα έβαζαν το 1/5 μόνο στις σχολές ,αλλά δημόσια είναι υπέρ της ανευ εξετάσεων εισόδο στα ΑΕΙ.Ζούνε περίπου στον 19 αιώνα όπου ακούγαμε διδακτορικό και νομίζαμε ότι περνάει ο βασιλιάς,και νομίζουν ότι επειδή ο άλλος λέγεται ας πούμε επίκουρος ,θα τον ακούσουμε κλαρίνο.
Σιγά ρε μεγάλε,η πλειοψηφία είστε καθηγητές από ενδοελληνικό ανατροφοδοτούμενο Lobbying ,και το αυτονόητο,δηλαδή καμία διεθνη ερευνητική επιτυχία ,το μοστράρετε για επίτευγμα.
Η αγοραφοβία σας,ο τοπικιστικός εγκλεισμός σας είναι χειρώτερος και από χωρίο στην Υεμένη.Είκοσι χρόνια τώρα οι πιο μορφωμένοι (υποτίθεται...) κάτοικοι αυτής της χώρας,πρωταγωνιστούν στον πιο επαρχιωτικό εγκλεισμό.
-Μετα οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης.
Οι κυνηγοί τρόμου ,πανικού και χαζοχαρουμενίας.Τα ξέρουν όλα για την παιδεία,όπως για τους σεισμούς,τις καταστροφές,τον Ζαχόπουλο.Οι ηδονισμένοι στην υστερία ,την υποκρισία της έντασης,του στόμφου,και της μπαλαφάρας.
Κατηγορούν τα κυκλωματα παιδοφιλίας,αλλά ζουν από την διανοητική,την υπερβατική παιδοφιλία,της ελληνικής οικογένειας και κενολογούν.
Ολοι αυτοί έχουν αναλάβει εργολαβικά να με σώσουν από κάτι που συμμετέχω οικειοθελώς.
Ολοι αυτοί προφανώς υποκρίνονται,γιατί μεταξύ μας (σσσσσσς) ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται.
Στέλνω τα παιδιά (όσο τα τα στέλνω και όπου τα στέλνω ) γιατί ενώ επικαλούμαι μια κοινωνική ανάγκη ,ένα κοινωνικό δικαίωμα ,αυτο γίνεται από ενα καθαρό ατομικό γόνιμο κίνητρο.
Τα στέλνω (όσο τα τα στέλνω και όπου τα στέλνω ) γιατί θέλω να ξεπεράσω τον εκάστοτε μέσο όρο επιδόσεων ,ανεξάρτητα ποιος είναι αυτός.
Το κίνητρο μου είναι γόνιμα,εμπλουτιστικά ατομικό,ιδιοτελές με την ευρυχωρία τού όρου.Θέλω το καλύτερο για τα παιδιά,σε σχέση με αυτό που αντιλαμβάνομαι ως μέσο ή κατώτερο επίπεδο.Αρα δεν θα σταματήσω ποτέ,να αναζητώ το καλύτερο,το αρτιώτερο,το πιο επιθυμητό.
Επειδή δε αφορά και ένα πυρηνικό θέμα,παραβιάζω όλους τους κανόνες οικονομίας.Κόβω από παντού για το καλύτερο,άρα δεν έχει νόημα να μου καθορίσει κανένας τι κάνω.Και σχολείο Φιλανδίας να μου κάνουν εγώ θα κοιτάξω να υπερκεράσω αυτό που εννοείται ως κατώτερο ή μέσο επίπεδο.
Ασκω ένα δικαίωμα,που είναι απόλυτα κοινωνικό μόνο όταν το ασκώ πραγματικά ατομικά,ιδιοτελώς.Αν δεν κάνω το έκαστοτε καλύτερο για τα παιδιά μου,τότε δεν ωθώ την κοινωνία να κάνει τα πάντα για όλα τα παιδιά.
Ακριβώς λοιπόν χρησιμοποιώ τα φροντιστήρια,ως μοχλό πίεσης προς την δημόσια παιδεία.Δεν είμαι θύμα, στέλνω ένα μύνημα και αυτοί οι βλάκες κοιτάνε το χέρι μου.
Για να τα στείλω στο φροντιστήριο,έχω προεπιλέξει τον καθηγητή τους,τα δίδακτρα (σε όσο επίπεδο αντέχω) και αν δεν είμαι ευχαριστημένος τα αλλάζω,διαμαρτύρομαι στον καθηγητή.Στο σχολείο δεν επιλέγω τίποτα,δεν ελέγχω τίποτα,όλα δουλεύουν από ρουτίνα.Μα το ίδιο κάνουν και τα παιδιά.Πάνε σχολείο κατακρατώντας δυνάμεις για το απόγευμα.
Αυτό όμως ας μείνει μεταξύ μας.
Δημόσια μπορούμε να φαντασιωνόμαστε ,αριστεία χωρίς άμιλλα καθηγητών,χωρίς αξιολόγηση ( η Ολμε την θέλει αλλα χωρίς επιπτώσεις στον μισθό και στην ανέλιξη!!!!!),μπορούμε να λέμε ότι όλοι οι έφηβοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο τους (καλά και εγώ ήθελα να γίνω ο Γκάλης)
Θα μου πεις τώρα και στα φροντιστήρια δεν βλέπεις τι γίνεται
Να σου πω κατ’αρχάς ότι για μια εικοσιπενταετία οι σοβαροί επιστήμονες ήταν οι Φροντιστές (Μανωλικίδης,Μπελεζίνης,Ντάνης,κλπ)
Τώρα εντός φροντιστηρίων κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι.
Η μεγάλη κατηγορία είναι οι παγαπόντηδες της παραπαιδείας.Οι διορισμένοι με τα κρυφά μαθήματα.
Μετά ακολουθούν οι νομότυποι και νόμιμοι
Βέβαια οι φυλές είναι πολλές
Αρπακολατζήδες που με δυο ταμπέλες και πενήντα αφίσες ,μαζεύουν 20 μαθητές και εκμεταλεύονται τα παιδιά με τα διδακτορικά για 7 ευρώ την ώρα.
Ταυτόχρονα όμως και οι παραδοσιακοί καθηγηταράδες με έμπνευση μεράκι για τον πίνακα (μακραν υπεράνω του μέσου όρου του Λυκείου) ,που συνδιάζουνε το τερπνό μετα του ωφελήμου (που απομειούται λόγω κρίσεως)
Οι νόμιμοι όμως είναι εντός επιλογών των γονέων.
Αν δεν κάνουν καλό μάθημα ,αυτό κυκλοφορεί γρηγορότερα και από το ιντερνετ.Δεν έχουν δουλειά απλά.
Τελικά σταθερη δουλειά έχουν μόνο οι σοβαροί.
Εχω φίλους καθηγητές φροντιστηρίων και καθηγητές διορισμένους
Οι φροντιστές μιλάνε για την δουλεία τους,πως πάει ο Κωστάκης,που υστερεί,πως θα τα παει στις εξετάσεις,ύλες,μαθήματα προγραμματα μεταβολές.Οι διορισμένοι μιλάνε για την Γάζα,τις αρχαιρεσιες της Ολμε,την επερχόμενη απεργία και το εκπαιδευτικό πρόβλημα (εξ αποστάσεως και μόνο με ορολογία ΟΟΣΑ) και ένα ιδιαιτεράκι που «εσκασε»
Ο Σπηλιωτόπουλος άρχισε διάλογο για την Μέση εκπαίδευση.Οι κόλακες μου ξαναρχίσανε.

Κι’όμως μερικά νέα από το Davos είναι ελαφρώς αισιόδοξα (για τους πολίτες)

Στην φωτογραφία υπάρχει η χθεσινή ανταπόκριση από της Maria Bartimoro , «μεγαλοδημοσιογρόφου» του CNBC, και της Wall Street Journal

Στο φετεινό φόρουμ στο Davos,που συγκεντρώνει την ελιτ του παγκόσμιου καπιταλισμού,οι καλεσμένοι χωρίστηκαν σε 18 ομάδες και σε είκοσι λεπτά κλήθηκαν να απαντήσουν στα ακόλουθα ερωτήματα σχετικά με την χρηματοοικονομική κρίση.

1. Ποιο ήταν η πιο καταστροφική λάθος πολιτική που οδήγησε στην κρίση;
2. Ποια κανονιστική ανεπάρκεια παρήγαγε το μεγαλύτερο συστηματικό σοκ;
3. Που είχαμε μια γνήσια αποτυχία της αγοράς;

Στο τέλος της συζήτησης έγιναν και διάφορες ψηφοφορίες,με αντίστοιχα αποτελέσματα.

Α.-Ποιες είναι οι αιτίες της κρίσης;

50,8 % υπερεμπιστοσύνη για την ικανότητα αυτορρύθμισης των χρηματοαγορών
12,9 % φθηνό χρήμα

Β.-Ποιες είναι οι προτεραιότητες για την επόμενη σύνοδο G-20;

40,6 % η έλλειψη διεθνούς ρυθμιστικού συστήματος στις χρηματαγορές
21,3 % η ολική έλλειψη ρυθμίσεων χρηματοοικονομικής μόχλευσης
18,0 % η αδυναμία ακριβους στάθμισης των κινδύνων

Γ.-Ποιος παράγων προκαλεί την μεγαλύτερη κοινωνική δυσαρέσκεια;

41,9 % η απόκλιση απο τις μέσες αμοιβές των προνομίων
20,1 % η κακή διακυβέρνηση
15,3 % η κακή αποτίμηση των μεγεθών και κινδύνων

Στο ίδιο άρθρο αναφέρονται και άλλοι ποιοτικοί δείκτες για την χρηματοοικονομική απορρύθμιση όπως

-Η έλλειψη διαφάνειας
-Η άστοχη εμπιστοσύνη στα μαθηματικά μοντέλα
-Η κατασκευή πολύπλοκων χρηματοοικονομικών εργαλείων με αυτοτροφοδοτούμενα κίνητρα μπόνους

Επαναλαμβάνουμε αυτά είναι τα ευρήματα στο Davoς,και όχι στο Κοινωνικό Φόρουμ στην Βραζιλία ,που διεξάγεται τις ίδιες ημερομηνίες.

Εχουμε πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τα δύο παράλληλα φορουμ τα οποία και παρακολουθούμε ιστολογικά (στις παράλληλες αναρτήσεις έχουμε και τα δύο λινκ),και θα αναλύσουμε αργότερα.

Η πλήρης ανταπόκριση εδω

http://www.weforum.org/en/knowledge/Events/KN_SESS_SUMM_27146?url=/en/knowledge/Events/KN_SESS_SUMM_27146

Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ Εδώ

http://www.fsm2009amazonia.org.br/?set_language=en

Υσ
Στο διάλογο,καλός φίλος του ιστολογίου μας συνέστησε το ακόλουθο κλιπ ως ηχητικό ισόμορφο της ανάρτησης που ευχαρίστως αναρτούμε

Το Παρκο και το Parking της οδου Κύπρου.Το νεοελληνικό υπόδειγμα της φθηνιάρικης «ανάπτυξης»

Ε καλα τώρα όταν με 700 Ευρώ αγοράζεις ένα ΙΧ δεκαετίας ,τότε να αντιστέκεσαι για μην γίνονται Parking στην Κυψέλη ,μάλλον δεν στέκει στην κοινή λογική.

Οταν όμως πας να το χτίσεις αφαιρόντας ένα μικρό αλσύλιο,έχοντας άδεια,τότε αυτοί που σου έδωσαν την άδεια θέλουν κρέμασμα.

Δεν ξέρω τα στατικά ,ενός Parking, αλλά άκουσα στο skai την Πορταλιου,να ισχυρίζεται ότι με σχεδιασμό του χώρου στάθμευσης με ανελκυστήρα αντί ράμπας,θα μπορούσαν να σωθούν τα δένδρα.Μάλιστα απεκάλυψε ότι η σχετική άδεια δεν προέβλεπε καμία ειδική πλάκα στήριξης του υποτιθέμενου νέου αλσυλίου,καθώς είχε μια συμβατική δομή αδύναμη να υποστηρίξει του δεκάδες τόνους χώματος.

Μάλλον εδω είναι το λεπτό σημείο.

Μια πιο περίπλοκη κατασκευή ,θα είχε μεγαλύτερο κόστος και ποιότητα,αλλά ίσως απαιτούσε ένα μεγαλύτερο αντίτιμο για την απόσβεση.

Αυτή είναι και η ουσία του ελληνικού δράματος τον 21 αιώνα.Ενώ η έξοδος ευρίσκεται σε μια πιο «ακριβή» ανάπτυξη εμείς αδύνατουμε να την οραματιστούμε και να υλοποιήσουμε.Αυτομάτως μπροστά στο αδιέξοδο ,κοιτάμε προς τα πίσω,ή προς τα πάνω.

Οποιος φαντασιώνεται ελεύθερους χώρους ή υπόγεια Parking στην Αθήνα, που παραδίνονται στην κοινή ελεύθερη χρήση,χωρίς αποζημιώσεις στους ιδιοκτήτες ή κατασκευαστές ,δηλαδή χωρίς ζεστό δημόσιο χρήμα που φεύγει από το Δημόσιο Ταμείο, μπορει να περιμένει αιώνες,ή τέλος πάντων την στιγμή που κάποιος θα κρατικοποιήσει αλα Στάλιν την γη.

Προφανώς στην Κυψέλη θέλεις δεκάδες Πάρκα και δεκάδες Χώρους Στάθμευσης.
Τώρα ο κάθε γραφειοκράτης τεμπελχανάς βρίσκει τον πρωτο εργολάβο που του κλείνει το μάτι, ,και ξεπατώνουν τα αλσύλια,έτσι για να εξεγείρονται δικαίως οι κάτοικοι,και να έχει δουλεία ο κάθε περίεργος.

Την δυνατότητα να κάνεις και τα δύο,(αρχιτεκτονας δεν είμαι ,αλλά δεν πιστεύω και κανένα που μου πει το αντίθετο) δεν την «παλεύουν» καν.Μάλιστα συναινούν και διάφοροι αρμίδιοι που υποκρύπτωνται στο ακρονύμιο ΕΠΑΕ.

Αρπα κόλλα.

Κοιτώντας δε πιο προσεκτικά στην περιπλοκή στον Βοτανικό,όλοι αποσιωπούν το γεγονός ότι χωρίς τον Βωβό,έπρεπε το Δημόσιο να αγοράσει την Ετμα,για να υλοποιηθεί το όραμα του Πρασίνου.Εχουμε αναπτύξει και αλλου το πλέγμα κομπίνας και λαικισμου που περιβάλλει το πρόβλημα,αλλα και εδω αποσιωπάται η ταυτότητα αυτου που πληρώνει το κόστος της γης ,αν αυτός δεν είναι ο «ιδιώτης».

Φθήνια, τσαπατσουλία παντού.

Ο Ξανθόπουλος διαφημίζει τηλέφωνα ,οι αγρότες κλείνουν τους δρόμους.Η απίστευτη ιστορία του Β. Κουμπή

Ο Β.Κουμπής (καμία σχέση με τον συνονόματο Benjamin Button) γεννιέται γέρος και αρχίζει μια ξέφρενη κούρσα προς την θανατηφόρο νεότητα.
Το πρόβλημα με τον Κουμπή είναι ότι όπως κάθε άνθρωπος,εξιδανικεύει την νεότητα του,αλλα στην περίπτωση του η νεότητα του έχει άρωμα ναφθαλίνης.
Ετσι λοιπόν ο ήρωας της παιδικής του ηλικίας Ξανθόπουλος,επανέρχεται ολοζώντανος μετά από πενήντα χρόνια ,και εκεί που έβγαζε το μεροκάματο τραγουδώντας στα κέντρα της εποχής,τώρα διαφημίζει αριθμό γενικής εξυπηρέτησης.
Μεσα στην ιδιόμορφη κατάσταση του ο Κουμπής έχει και πολιτικές ανησυχίες ,αλλά και αυτές έχουν κάτι απο την γεροντική νεότητα του.
Αφαιρεί το δικαίωμα κυκλοφορίας ,από όλους τους άλλους ,και αποζητά την de facto δημοσιουπαλληλική ιδιότητα Welcome in 80’s!!!
Το πρόβλημα είναι ότι όπου και να κοιτάξω ο Κουμπής είναι παρών.
Είναι ομορφόπαιδο,και μας θέλγει με την εξωτερική του εμφάνιση.Ακαταμάχητος.
Ταυτόχρονα είναι τέρας
Ως νέος μεγάλωσε σε γηροκομείο ιδεών.
Στατικότητα, λατρεία του κράtους ,ξανθοπουλική θυματοποίηση.
Ο Κουμπής σήμερα δηλώνει αγρότης,χθές πανεπιστημιακός,αύριο συνταξιούχος στρατιωτικός..
Ως αγρότης δηλώνει μόνο το 47 % των εισοδημάτων του (1),ως πανεπιστημιακός κάνει απεργία και πληρώνεται,ως συνταξιούχος στρατιωτικός την «έκανε» μόλις πάτησε τα πενήντα.
Είναι απελπισμένος ο Κουμπής,τον καταλαβαίνω.
Και μέσα στην απελπισία του αγριεύει γίνεται ιδιόμορφος δεκαοκτάρης δηλαδή αρδεύεται από την πολιτική κουλτούρα της προιστορίας.
Τώρα όλοι οι άλλοι ,που μεγαλώνουν κανονικά,δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Να τα βάλουν με τον Κουμπή δεν γίνεται γιατί καταλαβαίνουν από το αδιέξοδο.
Να τα βάλουν με την μοίρα τους που γεννήθηκαν κανονικοί,και να το ρίξουν στην Ξανθοπουλιάδα,και πάλι δεν βγάζεις πουθενά.
Το βουλώνουν (ως πότε άραγε) και προσπαθούν

(1) Ο καθηγητής Ματσαγγάνης έκανε σύγκριση φορολογικών δηλώσεων και στατιστικών ευρημάτων και το δημοσίευσε σε Βημα,Καθημερινή, το πλήρες άρθρο εδω:

http://anamorfosis.net/blog/?author=62.

Η μελέτη του αποδεικνύει οτι στις αγροτικές περιοχές δηλώνεται μόνο το 47 %των πραγματικών εισοδημάτων.

(2) The Curius Case of Benjamin Button -Η απιστευτη περίπτωση του Μπενζαμιν Μπαττον (προτείνεται για 8 οσκαρ) περισσότερα εδω

http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/default.aspx?id=8786

(3)Button σημαίνει κουμπί

Αντιαυτοκρατορικές αναζητήσεις .Η επικαιρότητα του Ιωάννη Δαμασκηνού

Η έννοια της Βυζαντινής εξουσίας,ευρίσκεται κατά κάποιον τρόπο στις ημέρες μας.Οι συγχρονες πολιτικές θεωρείες προσέρχονατι με βυζαντινή αγριότητα.Στον σημερινό κοσμο είναι ζωντανές οι ιδέες μιας ηθικής εξουσίας που νομιμοποιείται από την συμβίωση του ιερού dotium και του imperium ,σε αντίθεση με τα λαικές και διαφωτιστικές ιδέες της Αυτοκρατορίας.

Ηδη στον εικοστό αιώνα οι πολιτικές του Ζντανοφισμού και Μακαρθισμού, επανέλαβαν ότι η ιερότητα του ιδεολογικου δόγματος, και το της καθεστωτικής τάξης δεν μπορούν να διαχωρισθούν,και τα ίδια ακούμε σήμερα από τους θεωρητικούς του «γρήγορου πολέμου» του «προληπτικού πολέμου» εναντίον αιωνίων,άγνωστων εχθρων καθώς απο την ρητορία της «ασφάλειας» και της «μηδενικής βίας» του μητροπολιτικου πλήθους.

Και ακόμα περισσότερο ,αρχίζουμε να ακούμε ηγέτες να προτείνουν μια έννοια της κυριαρχίας η οποία προσποιείται να υπηρετεί την σχέση μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων ,αναγεννώντας την αυτόνομη και απόλυτη εξουσία.Είναι οι νέοι εικονοκλάστες!!!

Αλλα η κατάσταση είναι ακόμα πιο περίπλοκη ,καθώς οι σημερινοί εικονοκλάστες έχουν σφετεριστεί με παράδοξο τρόπο την θέση των εικονολατρών.Η νέα καθεστωτική δύναμη προσπαθεί να υπηρετήσει την σχέση κυρίαρχων κυριαρχούμενων ,κυρίως με την χρήση της εικόνας ,του θεάματος ,με τον έλεγχο των πληροφοριών.Το στοιχείο της ελπίδας και απελευθέρωσης που το Βυζαντινό πλήθος βρήκε στις εικόνες ,απουσιάζει στα σημερινά θεάματα.

Εναντίον αυτών των νέων Βυζαντινών κυρίαρχων πρεπει να αντιτάξουμε την κραυγή κάποιου σαν τον Ιωάννη Δαμασκηνό του οποίου το έργο «Περί Εικόνων» συνέβαλε όσο κανένας άλλος στον αγώνα κατα της εικονομαχίας.
Η Βυζαντινή εικονομαχία νοείται σήμερα σαν διαμάχη μεταξύ πρωτότυπου και αντίγραφου,φέρνοντας κοντα την Πλατωνική φιλοσοφία και τα Πατερικά κείμενα.

Ο Ιωάννης ο Δαμσκηνός εστιάζει στην ενσάρκωση του θείου,και την υλική σύνδεση που έχει το Θέιο με την σάρκα,και η οποία προφανώς μπορεί να αναπαρασταθεί.Η διαμάχη γίενται προφανώς με θεολογικούς όρους ,αλλά το διακύβευμα είναι πολιτικό και αφορά την μορφή της εξουσίας.Γράφει ο Ιωάννης Δαμασκηνός ,δεν δέχομαι να σφεταιρίζεται την ιεροσύνη για λογαριασμό ενός τυραννικού κράτους.Συνεχίζει ,η ιεροσύνη ,η οποία μπορούμε να πούμε είναι η ισχύς της κοινωνικής επινόησης ,της νομιμοποίησης των αξιών και της ελεύθερης ύπαρξης,ανήκει στο πλήθος.Καμία εξουσία δεν μπορεί αποσύρει τις εικόνες που ανοίγουν την φαντασία στην αγάπη της ελευθερίας.

Multitude.M.Hardt.A.Negri (p 327)μτφ LLS

O συντάκτης του ιστολογίου είχε (από σύμπτωση) την τύχη να ακούσει τον Καστοριάδη στην τελευεταία σημαντική του ομιλία στην Τήνο,για την πολιτική καθυστέρηση του Βυζαντίου,που εν είδει υποθήκης κουβαλάμε,και ανακυκλωνόμαστε εντός της.
Ο Καστοριάδης βέβαια ασκεί κριτική σε όλα τα κοινωνικά συστήματα που βραχυκυκλωνουν την αυτοθέσμιση την αυτοοργάνωση ,αλλά η οξύτατη αποστροφή του προς το Βυζάντιο είναι γνωστή.

Η γενική πρόσπληψη είναι ότι οι Βυζαντινοί χρόνοι και η Ορθοδοξία δεν έχουν παραδώσει παρά ισχνές παρακαταθήκες μιας πολιτικής αναγέννησης ,σε αντίθεση με την θεολογία της Δύσης που σε αντίστοιχες εποχές ,στοχάστηκε μέσω ενός Αυγουστίνου,ενος Σπινόζα.

Αδυνατώ να εισέλθω στην συζήτηση,παρά στον βαθμό που αυτή αφορά το σήμερα.
Εστω και αν η αίσθηση ότι το Βυζαντινό παρελθόν είναι βαρύδι είναι ψευδής,αυτό δεν αίρει την πραγματικότητα.Ζούμε σε μια κατακερματισμένη κοινωνία,με ελάχιστους ενδιάμεσους θεσμούς,που στριφογυρίζει στο κράτος βαπτίζοντας δημόσιο οποιαδήποτε προσπάθεια ,επιλεκτικού προσπορισμού κρατικών πόρων προς ίδιον όφελος.

Παρακολουθώ με συμπάθεια ,αλλά και αντίρρηση,το ρεύμα μιας «Πατριωτικής Αριστεράς» που με κεντρική φιγούρα τον Γ.Καραμπελιά,διατυπώνει ένα αντικαπιταλισμό των πατρίδων,των ταυτοτήτων.Το ρεύμα αυτό προσφέρει μια θετική υπηρεσία,αναδεικνύοντας θετικές πλευρές στην πολιτική ιστορία μας,αλλά νομίζω ακροβατεί στον κίνδυνο να ανάγεται η ιστορία per se ,ως διαβατήριο πολιτικου εκσυγχρονισμού.Είναι σημαντική η ακριβοδίκαιη αποτίμηση,αλλά είναι πολλές αδιόρατη η απόσταση απο ιδεολογήματα ιστορικής υπεροχής.

Τα αναφέρουμε αυτά ως περίγραμμα,γιατί μεταφράσαμε ένα απόσπασμα απο το Multitude των Hardt Negri,στο οποίο σε ρήξη με οποια στερεότυπα ( ο Negri είναι ο τυπικος εκπρόσωπος ενός κοσμοπολίτικου,τεχνολογικού κομμουνισμού της υπέρβασης των τοπικοτήτων) ανατρέχει στην Βυζαντινή Ιστορία και αναλύει την εικονομαχία ως καθ’εαυτω πολιτική σύγκρουση,του «πλήθους» απέναντι στην εξουσία.
Ενδιαφέρον έ;
Ο απόλυτος διεθνιστής,των υβριδιακών κινημάτων,του συλλογικού εργαζόμενου της άυλης εργασίας,ανατρέχει στον Ιωάννη Δαμασκηνό και αναδεικνύει την πολιτική αιχμή.

Οι εικόνες λειτουργούσαν ως εστία,αναστοχασμού,πυροδότησης της φαντασίας,και άρα δημιουργούν το ρευστό κύμα,επι του οποίου μπορεί να αναδιατυπωθεί το πολιτικό πρόγραμμα,η πολιτική επινόηση,η πολιτική αυτοθέσμιση.Η εικόνα του θείου,δημιουργόυσε ένα πολιτικό χώρο διανόησης,που διαχώριζε τον αυτοκράτορα από τον θεό (που αναπαραστάται) και άρα τον χώρο της πολιτικής αντίρρησης.Το θειο διαμεσολαβεί μεταξύ κυρίαρχου και κυριαρχούεμενου.

Εαν είχε επικρατήσει η εικοκλαστική κατεύθυνση ,τότε η απουσία αναπαραστάσεων θα συσωμάτωνε σε ένα και αυτό χώρο,τον αυτοκράτορα και τον Θεό,θα ενέτεινε την πολιτειακή καθυστέρηση.Η φαντασιακή αποστέρηση μέσω των άδειων τοίχων θα είχε στομώσει την πολιτική αναζήτηση.

Ινφο
-Multitude M.Hardt.A.Negri(2004)
-1204 Η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού .Γ.Καραμπελιά (2006)Μια πανοραμική ανάδειξη της διακοπής μια ενδογεννους αναγέννησης στο Βυζάντιο.

Παλαμας 100 χρόνια μετά.Το Πολιτικό παραμύθι του Αδάκρυτου

(Saint Saver Forest partner for you)

Πριν εκατό χρόνια περίπου ο Κ.Παλαμάς γράφει τον Δωδεκάλογο του Γύφτου.Πρόκειται για ένα πολύπλοκο ποίημα σε απλωμένο σε δώδεκα μέρη,γραμμένο στο πληθωρικό επικό στομφωδες Παλαμικό στυλ.

Πριν εκατό χρόνια,η ποίηση είχε πολυ μεγαλύτερη λειτουργία από ότι σήμερα.
Ηταν ένα από τα κύρια πνευματικά γεγονότα,που μπορούσε να σηματοδοτήσει και να σηματοδοτηθεί απο τον πνεύμα της εποχής.Ανάλογα γεγονοτα δεν έχουμε ,αλλά ας πόυμε συμβατικά κάτι σαν τις ταινίες του Αγγελόπυλου,η τους δίσκους του Σαββόπουλου.Σηματοδοτούν ευρύτερα την εποχή,και τις αναμένουμε για αυτό.

Το τί θα γράψει ο Παλάμας ήταν σημαντικό για την μορφωμένη κοινωνία της εποχής,και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την σημερινή εποχή που η ποίηση είναι μια ειδική περιφερειακή τέχνη και επιρροή.Οι ποιητές ουσιαστικά χρηαμτοδοτούν τις εκδόσεις τους,και η τεχνη διακινείται κυρίως λόγω δυο τριών περιοδικών

Μπορούμε να διαβάσουμε τον Παλαμά ως μια «λογοτεχνική αρχαιολογία» καθώς αυτός ο εκρηκτικός ξεχειλιζων λογος δεν μας ακουμπάει αισθητικά σήμερα.
Μπορύυμε όμως να οικειοποιηθούμε αυτόν τον φορμαλισμό ,και να βυθιστούμε στην ποιητική του πραγματικότητα,με την ίδια κίνηση που κάνουμε απολαμβάνοντας μια ασπρομαυρη φωτογραφία,ένα δίσκο γραμμοφώνου με σκρατς,μια όπερα παιγμένη κλασσικά.

Την ποίηση του Παλαμα διεκδικούν πολλοί.

Πατριώτες για τον πηγαίο εθνικό λόγο,δημοτικιστές για την λογοτεχνικότητα της δημοτικής,αριστεροί για τις αναφορές στους εργάτες,κλπ

Ξαναδιάβαζοντας τον Δωδεκάλογο ,εκείνο που σε ξαφνιάζει είναι η απόλυτα σύγχρονη πολυπρισματικότητα του δαιδαλώδους έργου.

Ποιος τελικά είναι ο «Γύφτος» και απο ποια πλευρά μιλάει ο ποιητής είναι γοητευτικά σκοτεινό,αιωρούμενο σχεδόν ψυχαναλυτικό.Ταυτόχρονα βέβαια με τις ηφαιστειώδεις ρίμες για τον Ερωτα,τις υπαρκτές αλλά και ανύπαρκτες Πατρίδες, την σωματική εργασία,που αρδεύονται από μια Νιτσεική Διονυσιακή φλέβα.

Οχι δεν θα κάνουμε ανάλυση του έργου αυτού (μεταξύ μας είναι γοητευτικό σύγχρονο αλλα αδύνατο για ένα αδέσποτο ιστολόγο) αλλά θα σταθουμε σε έναν από τους δώδεκα λόγους το παραμύθι του Αδάκρυτου.

Το κομμάτι αυτό είναι εμβόλιμο και είναι ένα έμμετρο παραμύθι,που στέκεται αυτόνομο σε σχέση με το υπόλειπο ποίημα.

Για δες τε την ιστορία του Αδάκρυτου

Είναι ένα παιδί που του κάνουν όλα τα χατήρια,και αυτός για να ικανοποιήσει τον ακόρεστο εγωισμό του πουλάει τους γονείς του σκλάβους!! Για να αγοράσει άλογο και φανταχτερά ρούχα.
Ο βασιλιάς ανακαλύπτει την υπόθεση,και καλεί τον Αδάκρυτο να μεταφέρει ένα γράμμα στον αδελφό του.βασιλιά.
Ο Αδάκρυτος ανακαλύπτει ότι το γράμμα είναι εντολή εκτέλεσης-ποινής του από τον παραλήπτη.

Πηγαίνει όμως στον προορισμό του όπου ο βασιλιας συμπτωματικά θα παντρέψει την κόρη του με το φοβερό όνομα Αγέλαστη,με όποιον πει το πιο δύσκολο αίνιγμα.

Ο Αδάκρυτος πηγαίνει στον διαγωνισμό όπου ονομάζει τον εαυτό του σαν κάποιο που «φορά την μάνα του,καβαλάει τον πατέρα του ,και μεταφέρει τον θάνατο του»

Η βασιλοπούλα δεν βρίσκει λογική εξήγηση,ο Αδάκρυτος την παντρεύεται,αλλά αντί να γίνει πρίγκηπας,ξαναγυρίζει με τύψεις στους γονείς του.

Ο Αδάκρυτος λοιπόν παντρεμμένος με την Αγέλαστη,φορά την μάνα του,καβαλικεύει τον πατέρα του και πριν παντρευτεί μεταφέρει τον Θάνατο του.Αυτός είναι ο εμβόλιμος Παλαμικός ήρωας.

Εκατό χρόνια μετά ,γιατί νομίζω ότι οι Ελληνική κοινωνία ξαναζεί το παλαμικό παραμύθι;

Γονείς σκλαβώνονται για να πάει καλά ο Αδάκρυτος γιος
Αν δεν παρέμβει η εξουσία –βασιλιάς να συνετήσει τον Αδάκρυτο ,δεν γίνεται τίποτα
Αυτός αν δεν ανακλύψει κατα τύχη τι τον περιμένει ,θα παέι στα θυμαράκια
Είναι οι ίδιοι οι νέοι ενα ολόκληρο αίνιγμα
Βρίσκουν το ταίρι τους αλλά και αυτή η ρημάδα είναι Αγέλαστη

Παραμύθια με άφρονες γονείς,στοιβαρές μέχρι θανάτου εξουσίες,αινiγματώδεις νέους,αγέλαστες κοπέλες,και επιβίωση κατα τύχη,και μπόλικες τύψειςΚάτι από 2009 σε έμμετρο και ρίμα

Α ρε μεγάλε Παλαμά.100 σχεδόν χρονάκια και είσαι επίκαιρος!!!!

Ολος ο Δωδεκάλογος του Γυφτου ,σε κείμενο και απαγγελία εδω
http://web.me.com/palamas12/Palamas/Greek/Greek.html

Μια καλλιτεχνική εντυπη έκδοση στις εκδόσεις “Συλλογή»2005

Πρακτικα του τελευταίου συνεδρίου για τον Παλαμα στις εκδόσεις «Μεσογειος» 2007

Η πιο σημαντική σύγχρονη εικαστικο ποιητική σύνθεση στο ιντερνετ προφανως η Humanotherapy εδώ :
http://humanotherapy.blogspot.com/

Συνεχιζεται ο blogo-μαραθωνειος του E-left

Με αφορμή την συμπλήρωση ενός μήνα (22.12.2008) από τη δολοφονική επίθεση που δέχθηκε η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), μετανάστρια από τη Βουλγαρία, το e-Left οργανώνει δεκαήμερο «Blogo-Μαραθώνιο» για την οικονομική ενίσχυση της συνδικαλίστριας, η οποία εξακολουθεί να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, έχει χάσει την όρασή της από το ένα μάτι και έχει υποστεί πολύ σοβαρές βλάβες σε ζωτικά της όργανα.Η Κωνσταντίνα Κούνεβα εργαζόταν ως «ενοικιαζόμενη» καθαρίστρια και είχε πρωτοστατήσει στις μάχες που δίνει το σωματείο της για την βελτίωση των συνθηκών κάτω από τις οποίες δουλεύουν οι εργαζόμενοι στα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού. Αυτή της τη δράση την πλήρωσε πολύ ακριβά. Στις 22 Δεκεμβρίου, δέχθηκε δολοφονική επίθεση από «αγνώστους», οι οποίοι της έριξαν βιτριόλι στο πρόσωπο και στη συνέχεια την ανάγκασαν να το καταπιεί.Το e-Left καλεί όλους τους φίλους και αναγνώστες του, σε μια συμβολική αλλά και ουσιαστική κίνηση, να καταθέσουν το ποσό που επιθυμούν στον παρακάτω λογαριασμό που διατηρεί η Κωνσταντίνα Κούνεβα μαζί με τη μητέρα της:5012-019021-277 (Τράπεζα Πειραιώς)DECHEVA ELENA KUΝEVA KOSTADINKA NIKOLOVAΌσοι φίλοι σκοπεύουν να καταθέσουν κάποιο ποσό, παρακαλούνται να στείλουν mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση euroleft@gmail.com έως την Κυριακή 25 Ιανουαρίου αναφέροντας εφόσον το επιθυμούν την περιοχή τους και το ποσό. Το e-Left θα ενημερώνει διαρκώς για το ποσό που έχει συγκεντρωθεί κατά τη διάρκεια του δεκαημέρου με στόχο να φτάσει αυτή η οικονομική ενίσχυση όσο γίνεται πιο ψηλά! Τα στοιχεία των δωρητών θα παρατίθενται μόνο με τα αρχικά τους εκτός εάν επιθυμούν εκείνοι διαφορετικά (π.χ.Κ.Τ., Κυψέλη, €10).Ας συμμετέχουμε όλοι σε αυτή την προσπάθεια!

Μεγάλα κοινωνικά γεγονότα.Ενα βιβλίο του Μ.Διόγου με πρόσχημα μικρές αθλητικές ιστορίες

Ο Μ.Διόγος αποτελεί μια από τις ειδικές περιπτώσεις δημοσιογράφου.Οσοι τον παρακολουθούμε απο το ραδιόφωνο (κυρίως) και τον τύπο,έχουμε καταλάβει ότι μάλλον χρησιμοποιει τον αθλητισμό ως έναυσμα για την διατύπωση ενός κριτικού κοινωνικού λόγου.Η ακρίβεια και η επάρκεια για τον αθλητισμό,χρησιμοποιείται ως έδαφος για τον πολιτικό στοχασμό.
Ως ακροατής πάντα θυμάμαι τις σαββατιάτικες μεσημεριανές εκπομπες του ,τον καιρό της σύλληψης της 17 Νοέμβρη,όπου νομίζω δημιουργήθηκε με την βοήθεια των ακροατών το πιο ερεθιστικό ραδιοφωνικό κοκταίηλ με υλικά,την συζήτηση για το ποδόσφαιρο,την βία,την αριστερά,την τρομοκρατία,την δημοκρατία.Πραγματικά μοναδικές στιγμές.
Η αθλητική δημοσιογραφία έχει πολλές σχολές
Τον φιλολογίζοντα πλατιασμό του Φ.Κωνσταντουδάκη
Τον αλανιάρικο τσακπινοκυνισμό των Γεωργίου Γαβαθιώτη
Τον πληροφοριακό καταιγισμό των Διακογιάννη,Σωτηρακοπουλο
Το ξενερουά life style των Πανουτσοκαρπετόπουλων
Αλλά στην θετική χρήση του αθλητισμού ως ,οπτική πρισμα της κοινωνικής κριτικής,ο Διόγος είναι πρωτοπόρος.Στο ίδιο μήκος κύματος βέβαια και ο Ελευθεράτος και οι αποσπασματικές αναφορες του Μπογίοπουλου.
Η ισορροπία σε ένα τέτοιο σχοινί είναι προφανώς δύσκολη.
Το ποδόσφαιρο όντας πλέον μια κολοσιαία βιομηχανία entertainment , στην οποία επενδύονται τεράστια κεφάλαια,με μοναδικό προιόν όχι μόνο το θέαμα,αλλά και μια αφοπλιστική σχέση του οπαδού με την φανέλα,που είναι εκ των προτέρων μονόδρομη.Οσοι είμαστε φανατικοί οπαδοί ξέρουμε ότι είμαστε τελικά μόνο για να δίνουμε ,ενέργεια χρηματα,ζωή προς μια φανέλα.Χωρίς την αρχική μη ανταποδωτική σχέση,του αθλητικού οπαδισμού, τα ομαδικά αθληματα δεν έχουν νόημα.
Η δύσκολη ισορροπία υπάρχει καθώς μια μη ανταποδωτική σχέση,εμπλέκεται στο απόλυτο ανταποδωτικό κύκλο του κεφαλαίου.Είναι κάτι περίπου σαν το Βατοπέδιο.
Εχουμε την πίστη μας ,γνωρίζοντας ότι για να παραμένει ζωντανή,κάποιος πρέπει να την εμπορευτεί σωστά.
Εμείς οι οπαδοί,που έχουμε συνείδηση αυτου του τραγέλαφου,το ξέρουμε καλά και γι’αυτό συνενοούμαστε μεταξύ μας ανεξαρτήτως ομάδων.Κάποιοι παίζουν με τον πόνο μας,αλλα γουστάρουμε να παίζουν όλο και πιο πολύ,αλλιώς δεν έχει γούστο.
Είμαστε εντός της σαδομαζοχιστικής jouissance.
Ο Μάκης λοιπόν έχει καταφέρει να ισορροπεί σ’αυτο το σχοινί ως επαγγελματίας δημοσιογράφος και είναι μοναδικός
Ρούφηξα το βιβλίο του
Ενα κοινωνικό ντοκουμέντο,για την αριστερά, την κατοχή,τον τρίτο κόσμο,την προσφυγιά,την αυτοοργανωση,αλλά και για την Βραζιλιά,την Γερμανία,το Κονγκό,την Ουκρανία.Θα μπορούσε να ήταν και ένα κοσμοπολίτικο μυθιστόρημα με κοινωνικές αναφορές.
Αυτό ήταν για μένα το βιβλίο του Μάκη.
Ο αθλητισμός μου φάνηκε μάλλον ένα καλοστημμένο πανέξυπνο πρόσχημα.

Μ.Διόγος.Μικρες Αθλητικές Ιστορίες .Εναλλακτικές Εκδόσεις 2008.

Βωβός ή Βωβοί

Στην Αγγλία του 16ου αιώνα,στο πάρκο St.James που φημίζεται για την μεγάλη αλέα ,με τις δύο πλούσιες δενδροστοιχίες οι έφηβοι παίζουν μια παραλλαγή κρίκετ.
Το παιχνίδι ονομάζεται pall mall.
Το παιχνίδι γίνεται δημοφιλές,αλλά παίζεται κυρίως μόνο όταν υπάρχουν οι μεγάλες πλατείες με τις δενδροστοιχείες.
Από εκεί και πέρα ο μυστηριώδης μηχανισμός της γώσσας,μετονομάζει όλες τις αντίστοιχες αλάνες με το όνομα του παιχνιδιού συντετμημένου ως Mall.
Στην δεκαετία του 60 οι αμερικάνοι φιάχνουν πολυλειτουργικά κέντρα που τα ονομάζουν shopping malls,προσδοκώντας να τα καταστήσουν πιο ελκυτσικά.
Σε εμάς ο όρος mall έφτασε απογυμνωμένος από οποιδήποτε ιστορικό περιεχόμενο,και αφορά μόνο εμπορικά κέντρα.
Στον ελαιώνα,παίζεται ένα τεράστιο παιχνίδι συμφερόντων εντυπώσεων, πολιτικών ,νομικών διαδικασιών με επίδικο την κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου και ενός γηπέδου .
Ας δούμε ψύχραιμα τα πράγματα.
Το όλο project θυμίζει Βατοπέδιο.
Ο Σουφλιάς δημοσιεύει ένα διάταγμα,του οποίου η επιμελής αφανής προεργασία κάνει κρα,και η ισχύς του δημιουργεί μια αλυσίδα γεγονότων.
Μετά την δημοσίευση ο Βωβός αγοράζει την ΕΤΜΑ ,παραχωρεί νομότυπα μια έκταση στον Δ.Αθηναίων ο οποίος την ανταλλάσει με την Λ.Αλεξάνδρας. Η ιστορία είναι τυπική περίπτωση,κρατικοδίαιτης πατέντας αλα Greece,όπου το γεγονός που πυροδοτεί τις υπεραξίες είναι το διάταγμα Σουφλιά.Πριν από αυτό ο Βωβός δεν αγοράζει καμία έκταση,και δεν ακολουθεί η σειρά των νομικών πράξεων.
Ερχονται οι πολίτες και ανακαλύπτουν μια τεχνική διόγκωση του δομικού όγκου του εμπορικού κέντρου ,εις βαρος του πρασίνου,και ζητούν να μην κτιστεί ,αλλα να γίνει το γήπεδο.
H υπόθεση παίρνει ένα χαρακτήρα πολεοδομικής ατασθαλίας , εισέρχεται στην νομική ατέρμονη διαδικασία με πρώτο σταθμό τον Μαρτιο του 09.
Ωστόσο μπορούμε να δούμε και την υπόθεση από την εξής άποψη.
Ποια δραστηριότητα μπορεί να πυροδοτήσει καλύτερα την ανάπλαση του ελαιώνα
Τι είναι μια Παε και τι τελικά πουλάει.
Είναι μια τυπική επιχείριση entertainment,με τρομερό ακτύπητο brand name.
H ισχύς της οφείλεται στο ότι το brand name της έχει δημιουργηθεί,με πρσπάθεια σχεδον εκατό ετών ,(για το οποίο έχει πληρώσει πολύ λίγα για να το αποκτήσει) και εμπεριέχει όλα τα ψυχολογικά στοιχεία που κάθε σοβαρός Marketer,αναζητά.
Πολλαπλή συναισθηματική εμπλοκή
Μακρόχρονη πιστότητα
Οικογενειακή και παραδοσιακή λειτουργία
Με ένα τέτοιο brand name ο επιχειρηματίας έχει πολύ λίγα να κάνει.Η ανανέωση του προιόντος –θεάματος του,δεν είναι δα και τεχνολογικά τόσο πρωτότυπη.
Οπως όλες οι επιχειρήσεις entertainment ,βασίζεται σε διαδοχικές επιλογές πρωταγωνιστών (αθλητων) μέσω του συστήματος δοκιμής λάθους μέχρι να δημιουργηθεί ο σωστός πυρήνας.Η ανανέωση του ποδοσφαιρικού θεάματος,οι βαθμολογικές επιτυχίες ,δεν εμπεριέχει καινοτομία per se, αντιθέτως σε γραμμική σχέση με τις άμεσες επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο.Πολλά βάζεις πολλά παίρνεις.
Η ποδοσφαιρική δηλαδή επιχείρηση είναι ,χαμηλής προστιθέμενης αξίας,εσωστρεφής,χωρίς σοβαρές απαιτήσεις καινοτομίας,δεν προσφέρει σοβαρές θέσεις εργασίας
Ο Σύριζα επιλέγει την επιχείριση με το ισχυρώτερο brand name ,το αποδεχεται ως κοινωνικό αγαθό,αποδέχεται άκριτα τον ιδεολογικό της ρόλο,και κάνει μια ημιτελή επιλογή.
Αντιθέτως δεν ισχύουν τα ίδια για ένα εμπορικό κέντρο.Δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση,για να δεις πως ενα εμπορικό κέντρο ποτέ δεν έχει μια προδεδομένη επιτυχία.Υπάρχουν εμπορικά κέντρα στην Αττική που στέφθηκαν με μεγαλοπρεπή αποτυχία.
Εκ φύσεως δίνει πολλαπλές ευκαιρίες καινοτομιών,νέου τύπου εμπορικά concept κλπ.Οσο για τις θέσεις εργασίας δεν υπάρχει διαφορά.Ενα εμπορικό κέντρο προσφέρει πολλάπλάσιες θέσεις από ένα γήπεδο ,και μάλιστα στην συγκεκριμμένη περίπτωση προσφέρει νέες θέσεις εργασίας.
Υπάρχει το επιχείρημα της επίπτωσης σε παραπλήσιες αγορές.Πάντα όμως οι περιφερειακές αγορές έχουν δυνατότητες αναπροσαρμογών προς προιόντα που δεν είναι εύκολα στα εμπορικά κέντρα.Η αίσθηση ότι μια κοινωνία θα έχει αενάως τις ίδιες μικρές εμπορικές επιχειρήσεις ως μουσιακό είδος δεν αντέχει σε κριτική.
Η κοινή προσληψη βέβαια λειτουργεί με τους νόμους της αδράνειας.
Και η αδράνεια προσφέρει μερικές οφθαλμαπάτες
Η πρώτη είναι οτι ένα στάδιο χωμένο σε ένα τεράστιο χώρο πρασίνου είναι κοινωνικά πιο λειτουργικό.
Οι χώροι πρασίνου όταν είναι απομονωμένοι από τις λοιπές κοινωνικές δράσεις είναι άδειοι.Τα ελάχιστα πάρκα πρασίνου στην Αθήνα,παρά την λαικιστική θρηνωδία παραμένουν άδεια.Το Οακα είναι έρημο,απροσπελαστο,ερημικό .Τα ίδια ισχύουν και για το Ελληνικό.
Η άλλη οφθαλμαπατη είναι ότι ο επαγγελματικός πρωταθλητισμός είναι στον αντίποδα ενός ακριτου καταναλωτισμού.
Πρόκειται για την απόλυτη ιδεολογική αντιστροφή,στην οποία περιπέφτουμε έυκολα
Ο επαγγελματικός αθλητισμός δημιουργεί το πιο άκριτο καταναλωτή,το πιο πειθήνιο αντικείμενο χειρισμού,ένα Βωβό.Οι λαικές και πρωτογεννείς αντιδράσεις ή αυθεντικές διαδικασίες συμμετοχής γίνονται εκτός ή παρά τις επαγγελματικές εταιρείες.Κάτι ξέρουμε και από ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.
Και μέ όρους μαρξιστικής κριτικής να ορίσουμε,ξέρουμε ότι το κύκλωμα του «κεφαλαίου» (νοούμενο στην μαρξιστική αφηρημένη έννοια,οχι νοούμενο στην εμπειρική μορφή του χρηματικου αποθέματος) κλείνει όταν ο καταναλωτής εργαζόμενος κινούμενος εντός της αυταπάτης,γίνεται υποκείμενο και επιλέγει τα καπιταλιστικά προιόντα.Στην περίπτωση των επαγγελματικών αθλημάτων ο καταναλωτής επιλέγει τον εκούσιο αυτοχειριασμό του ως υποκείμενο των επιλογών,δεν κινείται εντός της «καπιταλιστικής αυταπάτης» των επιλογών κινείται εντός του μετακαπιταλιστικού εγκλεισμού.του συνδρομητή-οπαδού.
Με λίγα λόγια το πραγματικό Mall (όπως εξηγήσαμε και κυριολεκτικά ιστορικά) είναι ο ΠΑΟ,και το γήπεδο της υποτιθέμενης απόλαυσης ο Βωβός.
Ο Παο θέλει καινούργιους άβουλους καταναλωτές μονοδιάστατων συναισθηματων ,ενώ ο Βωβός θα προσφέρει την καταναλωτική αυταπάτη ως ποικιλία προιόντων, συναισθηματικών εμπλοκών,ποικιλία αλλα το κυριώτερο θα μας δώσει το δικαίωμα άρνησης του.
Είναι φανερό η Αριστερά στην περίπτωση του Ελαιώνα,κάνει μια επιλογή μεταξύ δύο μορφων κρατικοεξαρτημένης επιχειρηματικότητας.Χωρίς πολύ περίσκεψη και με μεγάλες δόσεις λαικισμού πολώνει την πρόσληψη ανάμεσα στο «κακό» εμπορικό κέρδος και τον «καλό» αθλητισμό.
.
Ποια είναι η λύση

-Να αφήσει ο Βωβός τις πολεοδομικές εξυπναδες και να κτίσει ενα εμπορικό κέντρο,εντός των προ του διατάγματος Σουφλιά προδιαγραφών.Αν θέλει τις business να πάρει και τα ρίσκα
-Να αφήσουν τις εξυπάνδες οι πολυμετοχικοί ,και να αγοράσουν γη όπου βρουν και να κτίσουν γήπεδο.Αλλιώς να κάτσουν στα αυγά τους,με δημιουργική αρχιτεκτονική η Αλεξάνδρας γίνεται δηπεδάκι boutique μούρλια,με υπόγεια γκαραζ,και λοιπές χρήσεις.
-Να απεμπλακει ο Συριζα από τα χαζοδιλήμματα Βωβός ή Βωβοί

Ο απροσωπος βασανιστής.Guantanamo - Π.Ράλλη

Σήμερα 14/1 ανακοίνωσε το αμερικανικό πενταγωνο ότι αποδεχτηκε ότι ένας κρατούμενος στο Γκουανταναμο βασανίστηκε

Η ανακοίνωση παρατίθεται αυτούσια και όλο το άρθρο στο τέλος
We tortured [Mohammed al-]Qahtani," Susan J. Crawford told the Post. "His treatment met the legal definition of torture. And that's why I did not refer the case" for prosecution.
Crawford is the first senior Bush administration official who investigates Guantanamo dealings to publicly say a detainee was tortured.
"The techniques they used were all authorized, but the manner in which they applied them was overly aggressive and too persistent. . . . You think of torture, you think of some horrendous physical act done to an individual," she told the Post. "This was not any one particular act; this was just a combination of things that had a medical impact on him, that hurt his health. It was abusive and uncalled for
Interrogation techniques used on Qahtani included sustained isolation, sleep deprivation, nudity and prolonged exposure to cold. He was hospitalized twice
Τα ευρήματα είναι τα ακόλουθα

1.Υπάρχει σαφής νομικός ορισμός του βασανισμού
2.Υπάρχουν οι σαφείς αποδεκτές τεχνικές ανάκρισης οι οποίες είναι η διαρκής απομόνωση,το ολικό γδύσιμο,η παρατεταμένη έκθεση στο κρύο,η αυπνία.
3.Στον συγκεκριμμένο κρατούμενο ,ασκήθηκαν αποδεκτές τεχνικές ,αλλα σε μεγαλύτερη του αποδεκτού διάρκεια,με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί δύο φορές.

Με απλά λόγια βασανισμός συνίσταται στην χρήση θεμιτών μεθόδων αλλα σε αδικαιολόγητο συνδυασμό και βαθμό.Επειδή όμως προφανώς χρειάζεται και ένα όριο αυτό τοποθετείται στην ανάγκη νοσηλείας.
Αν ο κρατούμενος δεν είχε νοσηλευθεί δεν θα είχε γίνει βασανισμός.Τώρα όμως ανακύπτει το ερώτημα και ποιος ορίζει την ανάγκη νοσηλείας ,προφανώς όχι ο κρατούμενος γιατί τότε θα όριζε τον βασανισμό του ο ίδιος.
Αρα το ιατρικό προσωπικό της φυλακής τον στέλνει στο νοσοκομείο.Αραγε με ποιο κριτήριο.
Την καλή του υγεία ;Μάλλον δύσκολο.Αραγε και στατιστικά να το πάρεις κανένας δεν έχει καλή υγεία .Αρα;
Ο κρατούμενος θα πέθαινε,αν δεν νοσηλευόταν.
Τον έστειλαν δυο φορές στον κέρβερο,και προλαβαν να τον επαναφέρουν πριν περάσει την πύλη.

Ετσι είναι λοιπόν φίλε μου
Ο συνδιασμός νομίμων τεχνικών,σε υπερβάλουσα δόση σε στέλνει στο επέκεινα,αλλα σε προλαβαίνουμε στο τσακ (εμείς όχι εσύ) ,και μετά ανακοινώνουμε sorry βασανισμός
Για δες όμως τις τεχνικές
Απομόνωση,δηλαδή παντελής έλλειψη επικοινωνίας.Υποχρεωτική βύθιση στις σκέψεις σου.
Γδύσιμο,δηλαδή αποστέρηση της στοιχειώδους αξιοπρέπειας
Κρύο ,για να αυξηθεί η κατανάλωση ενέργειας
Αυπνία,για να σταματήσει οποιοσδήποτε μηχανισμός αυτόματης σωματικής ανάταξης.
Από όλες αυτές τις τεχνικές λείπει το ξύλο,η φάλλαγγα,ο σωματική επαφή βασανιστή βασανιζόμενου
Δηλαδή στην συγκεκριμμένη περίπτωση δεν υπάρχει ο «βασανιστής» το ένα συγκεκριμμένο φυσικό πρόσωπο που ασκει την βία,και άρα επωμίζεται την ευθύνη.
Αυτό έχει διαχυθεί στον μηχανισμό της φυλακής
Βασανισμός χωρίς βασανιστή,βασανισμός μέσω μηχανισμού.
Βλέπεις η τεχνολογική ανάπτυξη,έχει τα παρεπόμενα της.
Απο τον αμόρφωτο,πρωτόγοννο, αποστερημένο τύπο,που διοχετεύει όλη την απωθημένη βία που σώρευσε εντός του,στον τυχαίο κρατούμενο,στον βασανιστή παρατηρητή.
Αυτόν που παρατηρεί τον κρατούμενο,γυμνό,απομονωμένο,κρύο,και άυπνο,και σταθμίζει την προσέγγιση με τον θάνατο.
Απο τον σωματικά δαπανώμενο βασανιστή,στον διανοητικά εργαζόμενο σταθμιστή του θανάτου.
Από την πυγμαχία στο σκάκι
Από τα direct ,στα rois ,mat
Αν το ντιρέκτ σου ξεφύγει,ή κάνεις λάθος εκτίμηση,το αποτέλεσμα ένα και το αυτό
Θάνατος.
Και αν σε προλάβουμε να σε σωσουμε στο νοσοκομείο ε τότε βασανισμός

Αυτά γίνονται στο Γκουαντανάμο,την στιγμή που και άλλος Μετανάστης πεθανε στην ουρά. στην Π.Ράλλη προσπαθώντας να πάρει το πολυπόθητο χαρτί παραμονής

Να πω την αλήθεια στην περίπτωση του μετανάστη,ένιωσα σαν τον συλλογικό βασανιστή του Γκουαντανάμο.
Προφανώς δεν κτύπησα τον μετανάστη,αλλα τον παρατηρώ καιρό τώρα να ξεροσταλιάζει στους δρόμους,σχεδόν γυμνό,μέσα στο κρύο,απομονωμένο ,πιθανόν άυπνο.
Δεν έχω ατομική ευθύνη.
Κανένας δεν έχει
Στο Γκουαντανάμο η απρόσωπη φυλακή,πήρε την ευθύνη για ένα βασανισμό.
Στην Π.Ράλλη η λαθος εκτίμηση μας τον έστειλε κατα λάθος στο επέκεινα
Αραγε ποια είναι η διαφορά μας;


Η ανακοίνωση για το Γκουανταναμο εδώ
http://www.foxnews.com/politics/elections/2009/01/14/official-guantanamo-detainee-tortured/
Το ρεπορταζ για την Π.Ράλλη εδώ και στον τίτλο
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=89819084

Η κοινωνιολογία του συρμού,και η σύνθετη πραγματικότητα της γεννιάς των 700,1100,1300 Ευρώ

Δημοσιεύθηκε στην Αυγή της Κυριακής η σύνοψη ερευνας των γραφείων διασύνδεσης των Πανεπιστημίων και συσχετισμού στοιχείων της,με αντίστοιχα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.Την σύνοψη επιμελήθηκε η καθηγήτρια του Παντείου Μ.Καραμεσίνη

Με κλικ στον τίτλο και εδώ ευρίσκεται όλη η σύνοψη

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=427935

Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η ολική κατάρρευση μύθων που προέρχονται από κύριες σχολές διαμόρφωσης κοινής γνώμης που ,έχουν διαπολιτικό χαρακτήρα

Η πρώτη είναι η σχολή του απαισιόδοξου «μαρτυρολογίου» που έχει προαποφασίσει ότι η νέα γεννιά θα ζήσει εντός προσχεδιασμένου ζόφου,και επειδή δύναμη της αυτοπληρούμενης προφητείας είναι τεράστια, σιγα σιγά μπορεί και να τα καταφέρει

Οι εκπρόσωποι της παρελαύνουν απο την τηλεόραση με συχνότητα δελτίου καιρού, είναι συνήθως πάνω από πενήντα,και προφανώς από μεσηλικιακή κατάθλιψη (συνοδο φαινόμενο ελαττωμένης σχέσης με σαρκικές απολαύσεις) μεταπωλούν την αυτοοικτηρόμενη τηλεεικόνα τους, προβαλόμενη ψυχαναλυτικά στους νέους.

Κραυγάζουν .Το μέλλον των νέων είναι ζοφερό.

Το δικό σου παρόν είναι ρε βλάκα.Δεν υπάρχει καμία δύναμη να τα βάλει με τις ορμόνες των νέων ρε ηλίθιε.Εξ’ορισμού οι νέοι είναι το μέλλον.

Η δεύτερη σχολή είναι του σπασίκλα καθηγητή.Εχουν ένα δάκτυλο σηκωμένο και μοιράζουν συμβουλές,αναπολώντας την κακόμοιρια τους,που βαπτίζουν ιδανική.

Κραυγάζουν .Οι νέοι δεν κάνουν αυτό δεν κάνουν εκείνο.Πουναι τα χρόνια εκείνα τα παλιά τα ωραία

Οι σχολές αυτές δυστυχώς διασχίζουν όλο το πολιτικό τόξο.Δεν είναι προνόμιο κανενός.

Εκδοχές της Αριστεράς σε μια αγχώδη προσπάθεια,να αναδείξουν πραγματικά προβλήματα,πολλές φορές αναπαράγουν την εικόνα του ασφυκτικού μέλλοντος ως τεχνικά αναπόδραστου προορισμού.Η κακή παράδωση μιας στείρας «κονστρουκτιβιστικής» κοινωνικής φιλοσοφίας στο απόγειο της.Η κοινωνία νοείται ως κλειστό σύστημα, οι μελετητές της μετράνε τις παραμέτρους ,και αποφαίνονται “No future” .

Η Δεξιά πάλι κολημμένη στο παρελθόν,αναπολεί αενάως ειδυλιακές ζωές στα χαμόσπιτα,με παραδοσιακές αξίες τιμής και οικογένειας,όπου όλοι είχαν φιλότιμο και προοδεύανε (μωρέ καλα κάνει ο ΟΤΕ και διαφημίζει 11880 με τον Ξανθόπουλο).Ετσι ας συνετίσουμε τους νέους,να είναι καλοί εργατικοί υπάκουοι,και να μην τρέχουνε σε διαδηλώσεις ,για να μην τεμπελιάζουν.

Ευτυχώς που η πραγματικότητα είναι πάντα σύνθετη,αναπάντεχη,και ανοικτή.Οσο μάλιστα η κοινωνία είναι ανοικτή σε ευκαιριες και πληροφορίες τόσο τα πράγματα είναι καλύτερα.

Η σύνοψη της Καραμεσίνη δεν παρουσιάζει μια ροζ ζωή στρωμμένη με ροδοπεταλα για τους νεους πτυχιούχους.Και ουτε θελουμε να αποκρύψουμε τις δυσκολίες.Αλλά άλλο είναι το εμπόδιο νοούμενο ως στόχος υπερπίδησης,άλλο ο μαύρος τοίχος που δημιουργούμε εντός του μυαλού μας για να απολαύσουμε την κατάθλιψη μας.Εχει διαφορά

Συνθετα ,περίπλοκα,αφοπλιστικά ευρήματα

Τα αναφέρω περιληπτικά ,και στον τίτλο όλο το καταπληκτικό άρθρο
Λοιπον για τους νέους πτυχιούχους
Το 90 % έχει δουλεία μετά από 5-7 έτη
Η κλιμάκωση των αμοιβών είναι
17 % <700 Ευρω
47% 700-1100
20% 1100-1300
16% >1300
Οι φιλοδοξίες εργασίας είναι
30 % επιχειρηματικότητα
60 % δημόσιο
Καθυστερηση στο πτυχίο
Μέση καθυστέρηση 1,5 έτος
Μέση ηλικία αποφοίτησης 24,5
Ανεργία 6,7 %
Μερική απασχόληση 47 %

Στο άρθρο παρέχονται και άλλα στοιχεία που αφορούν την κινητικότητα εύρεσης εργασίας,τον χρόνο σταθεροποίησης,την ετεροαπασχόληση κλπ.

Οι συνόψεις με στατιστικά στοιχεία,έχουν πάντα προβληματικό χαρακτήρα,γιατί κανένας δεν μπορεί να αναγνωρίσει το πρόβλημα του ,η την θέση του στον στατιστικό μέσο όρο.

Ωστόσο τα στοιχεία δείχνουν οτι μια παλέτα σοβαρών προβλημάτων ανακύπτει,με αντίρροπες δυναμικές,και η ρέουσα πραγματικότητα είναι αρκετά πιο διαφορετική από ότι η λαικιστική κοινωνιολογία του τύπου ή της τηλεόρασης μεταδίδει.

Η από καθέδρας «νεολαγνεία» που έχει την μορφή «θρηνωδίας» ή «κατηχητικού» μάλλον απευθύνονται στο target group τους .Τον πανίβλακα ανύπαρκτο μέσο τηλεθεατή

Η απόλυτη μετακρατικιστική επιχείρηση.Η εταιρεία δημοσκοπήσεων

Μα καλά κάθε εβδομάδα θα διαβάζουμε και πέντε νέες δημοσκοπήσεις;

Η ανάλυση μας λέει ότι σε λίγα χρόνια,θα έχουμε καλωδιακή τηλεόραση με κανάλι δημοσκοπήσεων.,με on line,δημοσοκοπήσεις σε real time,και διαφημήσεις κομμάτων.

Θα ανοίγεις την τηλεόραση ή το PC ,και θα βλέπεις την προθεση ψήφου,δω και τώρα με σταθμισμένο δείγμα, αντιπροσωπευτικό και αξιόπιστο και στο ενδιάμεσο διαφημήσεις κομμάτων και πολιτευτών.

Η εξέλιξη είναι αναπόδραστη.

Ας δούμε πιο προσεκτικά την πολιτική οικονομία των δημοσκοπήσεων.

Κατ’αρχάς πρόκειται για τυπική μετακρατικιστική business.Το κύκλωμα είναι το εξής

Πολιτικά κόμματα (που χρηματοδοτούνται από το Κράτος) σχολιάζουν ή και παράγουν γεγονότα,τα οποία δημιουργούν εντυπώσεις.
Ειδικευμένες εταιρείες μετατρέπουν τις εντυπώσεις σε ερωτήσεις,τις κωδικοποιούν ,και πωλούν τις απαντήσεις σε ενδιαφέρομενους (κυρίως κανάλια ,εφημερίδες, κόμματα).
Τέλος τα κανάλια ή εφημερίδες μας πωλούν τις αναντήσεις (μέσω του μηχανισμού του αγγελιόσημου των διαφημήσεων )

Ο μεταμοντέρνος καπιταλισμός στο απόγειο του.

Το προιόν είναι άυλο,αφηρημένο,υπερβατικό (κοινή γνώμη)
Το παράγουν πρωτογενώς κρατικοδίαιτοι οργανισμοί (κόμματα)
Το μετασχηματίζουν οι βιομηχανίες (δημοσκόποι)
Το αγοράζουν οι έμποροι (κανάλια)
Μας το πουλάνε σχεδον υποχρεωτικά (μεσω των κρατικών ρυθμίσεων αδειών και αγγελιόσημου)

Βέβαια η τρέχουσα κριτική θεωρεία,είναι αφάνταστα οικονομίστικη και αδυνατεί να δει τι ακριβώς γίνεται.

Κατ’αρχάς πρόκειται για ένα κύκλωμα,που όπως όλα τα καπιταλιστικά κυκλώματα περιπέφτει σε κρίσεις υπερσυσώρευσης.Δηλαδή το προιόν παράγεται σε ποσότητες παραπάνω από ότι μπορούν οι καταναλωτές να δαπανήσουν.
Επέρχεται όμως η κρατικιστική βία (ά ρε παρεξηγημένοι φιλελευθεροι Nozick Hayek) και υποχρεώνει τον καταναλωτή όχι μόνο να χρηματοδοτήσει βιαίως την παραγωγή (μέσω της κρατικής χρηματοδότησης) αλλά την κατανάλωση.
Μοναδικοί κερδισμένοι οι δημοσκόποι
Αγοράζουν φθηνά από την πρωτογεννή παραγωγή,μετασχηματίζουν στην βιομηχανία τους ,μοσχοπουλάνε στους έμπορους που μας το μεταπουλάνε υποχρεωτικά.

Οι αγαπημένοι φίλοι του ιστολογίου,του καταλογίζουν ακροβασίες,σύγχιση ανόμοιων κριτικών θεωρειών,γενικώς αμετροέπεια.Ας είναι δεν πτοούμαστε και συνεχίζουμε.

Το καινοτόμο της σύγχρονης παραγωγής είναι ότι αυτή είναι συνεχής,αέναη και δεν αφορά την εργασία μας ,κατά την εμπλοκή μας μόνο στον χώρο εργασίας.Αφορά την ζωή μας αυτή καθ’εαυτή.Με μία έννοια ,μεσω της απόλυτης επικυριαρχίας των media, ζούμε «παράγοντας» την ζωή μας,δεν ζούμε εκτός οικονομίας.
Η σύγχροη οικονομία παράγει,δηλαδή ανασυνθέτει πόρους, συνεχώς όλο και περισσότερα άυλα αγαθά,τα οποία εντάσσονται στο κύκλωμα της οικονομίας.
Ελεύθερος χρόνος,χαλάρωση,ένταση,γνώμη όλα είναι άυλα,αφηρημένα,ιδεατά,αλλά όμως παράγονται και καταναλώνονται όπως και τα υλικά αγαθά.
Βέβαια η τρέχουσα κριτική ενώ είναι πολύ εύκολο να κατανοήσει την υλική παραγωή,είναι πολλες φορές τυφλή στην παραγωγη άυλων ,και έτσι τα πράγματα μπερεδεύονται και το κυριώτερο απλοποιούνται.
Εστι μας (το πρωτο πληθυντικό αφορά το left του ιστολογίου) είναι πανεύκολο να φανταστούμε μια αυτοδιαχεριζόμενη βιομηχανία λιπασμάτων,αλλα αντε να σε δω τι θα κάνεις με μια εταιρεία δημοσκοπήσεων.
Ευτυχώς υπάρχουν και στοχαστές σαν τον Negri που προσπαθούν να στοχαστούν γόνιμα,για μια αριστερά που καταλαβαίνει την σύγχρονη οικονομία,και δεν εννοεί τον σοσιαλισμό ως αρχαική μη τεχνολογική απλοική δομή υλικών αγαθών.
Με λίγα λόγια ,οι βιομηχανίες επεξεργασίας και τεμαχισμού της συνείδησης (δημοσκόποι) έχουν βρει την κότα με τα χρυσά αυγά.
Βρίσκονται στο κέντρο ενός οικονομικού κύκλου που «κλειδώνει» με την κρατική παρέμβαση.Δεν είναι τυπικό κλειστό επάγγελμα,αλλά είναι προστατευμένοι,και αντικυκλικοί προς την κρίση.Ακόμα και η κρίση δουλεύει υπερ τους.
Ποιά είναι η λύση;
1.-Να κόψουμε σιγα σιγά την κωμωδία με τις κρατικές επιχορηγήσεις των κομμάτων και τα αγγελιόσημα.
2.-Να διατημήσουμε εδώ και τώρα την παραγωγή γνώμης.Εμείς όλοι παράγουμε με την διανοια μας τζάμπα κοινή γνώμη,και καλό είναι αν οι καπιταλιστές της (κόμματα,δημοσκόποι,κανάλια) να πληρώνουν την αξία της.Θέλεις κύριε την γνώμη μου ,αυτή την κοστολογώ ας πούμε 100 Ευρώ.

Μεταπρολετάριοι παραγωγοί κοινής γνώμης ενωθείτε!!!!!

ΒΑΣΣ

Τα τελευταία χρόνια ένας τομέας του γενικού κλάδου entertainment ,σημειώνει αλματώδη ανάπτυξη.Η βιομηχανία αναπαράστασης συναινετικών συνεύρεσεων.
Παραθέτουμε τους τζίρους της βιομηχανίας (σε δις δολλάρια)
Κινα 25
ΗΠΑ 10
Γερμανία 8
Ολλανδία 3 κλπ κλπ

Μόλις πρίν δύο μέρες οι επικεφαλής της βιομηχανίας αυτής επισήμως μέσω του διαφανούς συστήματος lobbying στις ΗΠΑ, προχωρούν με τις κατάλληλες νομικές κινήσεις προς το κονγκρέσο ζητώντας πέντε δισεκατομύρια.

Η ιδιαίτερη υφή αυτής της οικονομικής δραστηριότητας μας δυσκολέυει να δούμε κριτικά την σημαντική οικονομική διάσταση της,αλλά και την ουσία της αισθητικής της πλευράς.

Θα επιχειρήσουμε να τα δούμε ,αλλά για λόγους μεθοδολογίας ,και αποφόρτισης, δεν θα χρησιμοποιήσουμε το αρχαιοελληνικής προέλευσης επίθετο που συνοδεύει τον κλάδο αυτό,γιατί είναι και η βάση μιας παρεξήγησης.Είναι άλλο το πολύπλοκο ανθρωπολογικό φαινόμενο της χρηματικής συνεύρεσης,και άλλη η βιομηχανία αναπαραστάσεων.
Η τελευταία ανήκει καθαρά στην show biz.
Οπως συνήθως θα καταφύγουμε στον Ζιζεκ
Στο βιβλίο του Looking Awry ,an introduction to Jacques Lacan through Popular Art, καταδεικνύει το ιδιαίτερο «διαστροφικό» (ο όρος νοείται στην ψυχαναλυτική λακανική διάσταση) ρόλο της ΒΑΣΣ.
Το ζήτημα δεν είναι ότι «τα δείχνει όλα»,Η ιδιαίτερη κατάσταση προκύπτει από την θέση που έχει ο θεατής στην καταστατική πλοκή του θεάματος.Στην λακανική ανάλυση είναι θεμελιώδες να κατανοηθούν οι θέσεις τις οποίες καταλαμβάνουν οι εμπλεκόμενοι και η πλοκή των βλεμμάτων.Το βλέμμα ,στον Λακάν,δεν είναι το άθροισμα του οπτικού ενεργήματος των ματιών,είναι η συνισταμένη των κατευθύνσεων τους,που κρυσταλλωνεται ως κάτι διαφορετικό.Ετσι τα μάτια κοιτάνε αλλά το βλέμμα προσανατολίζεται στο αντικείμενο αλλά το αντικέιμενο ανταποκρίνεται μέσω βλέμματος.Στο βλέμμα μας πάντα υπάρχει ένα επιστρεφόμενο βλέμμα ,έστω και αν αυτό δεν προέρχεται ανθρώπους.Τελικά το βλέμμα του Αλλου (του αντικέιμενου του κοιτάγματος μας) αποκρυσταλλώνει το βλέμμα μας (συγνώμη Λακαν σε 3 λεπτά κομματάκι δύσκολο,,)
Το θέαμα καθώς είναι απόλυτα ρεαλιστικό (ο απόλυτος ρεαλισμός) είναι αποστερημένο από οποιοδήποτε σημείο αγκύρωσης του βλέμματος ,ενός νοήματος στο οποίο το δικό μας βλέμμα αυτοβεβαιώνεται (μέσω του μηχανισμού ανταπόδωσης που αναφέραμε) ,και άρα ο μοναδικός πόλος που έλκει το βλέμμα δεν είναι παρά ο ίδιος ο θεατής.Δηλαδή ο θεατής εκ των προτέρων είναι το αντικείμενο του βλέμματος (όχι το τι κοιτάνε οι θεατές),τον οποίο ουσιαστικά αντικρύζουν τα πραγματικά υποκείμενα δράσης δηλαδή οι ηθοποιοί του θεάματος.Ο θεατής συνειδητά ,εκ των προτέρων ,είναι αντικείμενο το βλέμματος παρά την συνείδηση του ότι θα βρεθεί σε μια θέση απόλαυσης των «αντικειμένων» ηθοποιών.Οι ηθοποιοί τελικά είναι απόλυτα ενεργοι , δραστήριοι, σε μια σωματική κατάσταση δαπάνης ενέργειας τα υποκείμενα μιας δράσης ,ενώ ο θεατής ,σε αντίθεση με την πρόθεση του,μετατρέπεται στο παθητικό υποκείμενο της πλοκής..(Για διευκρίνήσεις δες και υποσημείωση 1)
Η Ζιζεκιανή ανάλυση λοιπόν καταδεικνύει και την κριτική (αλα Μαρξ) της πολιτικής οικονομίας της ΒΑΣΣ.
Μια σωματική συνειδητή δαπάνη ενέργειας,μια «ζωντανή εργασία» αποκρυσταλλώνεται ως «νεκρη εργασία» στο οπτικό υπόστρωμα (φιλμ, dvd ,ιντερνετ) ,εμπλέκεται στο κύκλωμα του κεφαλαίου,όπου όμως ο τελικός χρήστης καθηλώνεται στην απόλυτη παθητιοκότητα.
Η αισθητική πλευρά της ΒΑΣΣ,ενώ εκκινεί από την απόλυτη απλοικότητα,καθώς το ζήτημα να φτάσουμε στον εκτεταμένο πούρο ρεαλισμό,εν τούτοις γίνεται αντικείμενο υποκλοπών από πιο λεπτεπίλεπτες μορφές τέχνης.
Ο Χουβαρδάς στο θέατρο Αμόρε πριν μερικά χρόνια,έβαλε ένα ζευγάρι ηθοποιών να παραστήσουν μια συνευρεση,στο ίδιο δε θέατρο μια παράσταση με έργο του Δ.Δημητριάδη το φινάλε,είχε μια ρεαλιστική σκηνή κατ’ευθείαν από εικόνες της ΒΑΣΣ.
Αυτή λοπόν η κλασσική βιομηχανία (προσοχή αναφερόμαστε στην νόμιμη πλευρά της μέσω της συναίνεσης ενηλίκων ηθοποιών) ευρίσκεται κρίση.
Οι πωλήσεις πέφτουν,θέσεις εργασίας χάνονται,φόροι εξαφανίζονται κλπ.
Είναι προφανές ότι και η ανακίνηση ενός ζητήματος bail out ,έχει σκοπό να ανατροφοδητήσει την δημοσιότητα,αλλα το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι η βιομηχανία αυτή είναι η Τρίτη (!!!!),μετά τις τράπεζες και τις αυτοκινητοβιομηχανίες.
Το πολιτικό πρόβλημα βεβαίως,είναι διαφορετικό.
Δείχνει τα όρια και της αντιφάσεις των κρατικών παρεμβάσεων, στον πυρήνα της οικονομίας μέσω των επιδοτήσεων.
Δηλαδή με αυστηρά οικονομικά κριτήρια,είναι μάλλον δύσκολο ή περίπλοκο να βάλουμε τις προτεραιότητες διάσωσης.
Αυτικίνητα,τράπεζες,show biz,λιανικό εμπόριο,αερομεταφορές,όλοι νομιμοποιούνται να ζητάνε επιδοτήσεις.
Με μια κριτήρια ;Με ποιον μηχανισμό;
Η βιομηχανία των αναπαραστάσεων με την ακραία φύση της στην ουσία ,τοποθετεί ένα καίριο, και άλυτο (πιθανόν) οικονομικό ερώτημα,της κρατικιστικής αντζεντας.



Υποσημείωση 1 .Η παράγραφος αυτή ,με απλά λόγια ,αποδεικνύει επιστημονικά ποιος είναι τελικά ο ΜΑΛΑΚΑΣ,και ποιος ο σοβαρός στην σύμβαση της ΒΑΣΣ.

Ινφο
http://business.theglobeandmail.com/servlet/story/RTGAM.20090108.wpornbusiness0108/BNStory/Business/home

Τρέχα Jodie ,τρέχα!!!!!!

Από τις αρχές Δεκεμβρίου η Αθήνα γέμισε αίμα.
Ενας αγνοούμενος γιατρός,ο μικρός Αλέξης,ο επιχειρηματίας Λαζαρίδης,η δυσμοιρη Κούνεβα ,δύο ιερόδουλες,και ο αστυνομικός Διαμάντης,έχουν γεμίσει την καθημερινότητα μας.
Αν και προφανώς οι αυτουργοί είναι διαφορετικοί,η συχνότητα και επαναληψιμότητα θυμίζουν serial killer,που όμως είναι συλλογικός.Μια αόρατη συλλογικότητα διοργανώνει τις δολοφονίες,και αν δεν την βρούμε μάλλον το κακό θα συνεχίσει.
Οι ταινίες με serial killer δεν βασίζουν την επιτυχία τους στην επανάληψη των δολοφονιών αλλά στο ότι ο killer έχει ένα βαθύτερο υπερβατικό κίνητρο,το οποίο και πυροδοτεί την μανία του.Ο συνδιασμός ενός αφηρημένου πολύπλοκου κινήτρου με την δολοφονικό οίστρο, κάνει τις ταινίες επιτυχία.
Μια διαστροφή μεταμόρφωσης κινεί τον δολοφόνο των «αμνων», και τα επτά αμαρτήματα τον μανιακό του «seven».Χωρίς το υπερβατικό κίνητρο η ταινία serial killer γίνεται ανούσια μπαλαφάρα βίας.
Η νεοελληνική μας συλλογικότητα έγινε μανιακός δολοφόνος,μόνο που ο εκτελεστικός μηχανισμός αλλάζει.Πληρωμένοι δολοφόνοι,ανεγκέφαλοι αστυνομικοί,ληστές,τρομοκράτες,μπράβοι μάλλον περιορίζονται σε μια διεκπεραιοτική λειτουργία,ενώ φαίνεται πως η κοινωνία μας ως σύνολο έχει γίνει ο killer.
Δεν έχουμε ζήσει ποτέ,τόσο σωρευμένη ατομική βία διαφόρων μορφών και παραλλαγών.
Αραγε ποιο είναι το δικό μας υπερβατικό κίνητρο;
Ποια βαθύτερη συλλογική ψυχική δομή έχει διαταραχτεί,και κινητοποιεί τον καταστροφικό μηχανισμό εναντίον των θυμάτων.
Ο συλλογικός serial killer κινείται ανεξέλεγκτος ,και εμείς δεν φτάνει που τον βλέπουμε να δολοφονεί,δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς κάνει.
Ας θυμηθούμε όμως τι έκανε η Foster
Πήγε στην φυλακή και συζήτησε με έναν αλλο serial killer
Σχεδον τον ερωτεύτηκε,ίσως και να της θύμιζε τον πατέρα της.
Αυτός όμως ο Lecter ,την βοήθησε να απελευθερωθει από τις φαντασιώσεις της και να προσπαθήσει να βρει την υπερβατική κινητήρια δύναμη του killer
Μάλλον αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς.
Εχουμε φυλακισμένους πολλούς συλλογικούς Dr,Hannibal
Ας τους ανακρίνουμε και πάλι στην φυλακή
Οι συλλογικοί Dr.Hannibal μας είναι
Η μυωπία,ο ναρκισσισμός,ο αυτοεγκλεισμός,ο καπιταλισμός της κονόμας,ο κρατισμός της αδιαφορίας,η επινενοημένη θρηνωδία,η χαζοχαρούμενη ευτυχία,όλοι αυτοί υπήρξαν στο παρελθόν οι killers μας.
Γρήγορα η Jodie να πάει να τους γνωρίσει,και να τους ρωτήσει για το πως κινείται ο killer 2009.
Ο killer δεν σκοτώνει για να σκοτώνει
Ο killer σκοτώνει γιατί υπακούει σε ένα σενάριο,υπερβατικής υφής,νοηματικά αφηρημένο,σχεδόν θεολογικό.
Στο σινεμά ο killer δεν είναι ένας απλός φονιάς ,είναι ο συνδιασμός πνευματικότητας και εκτραχιλισμού.
Πιθανόν να είμαστε στην μέση του σεναρίου,και η μικροκαμωμένη Foster να μας κάνει την έκπληξη
Jodie βιάσου.......

H υπεροχή της ολιστικής ψυχανάλυσης έναντι της ρομποτικής ιατρικής.Μια ανάλυση ενός πολέμου

Σαράντα χρόνια πριν,ένας ταγματάρχης του Ελληνικού στρατού ντυμένος στα πολιτικά ,προβαίνει σε μια πολιτική δήλωση χρησιμοποιόντας μια φιλολογική μεταφορά.Μια χώρα προσλαμβάνεται ως ορθοπεδικό περιστατικό,και ο ταγματάρχης θα τη θεραπεύσει βάζοντας την στον γύψο.
Εκτοτε η γραφική ατάκα,προβάλλεται ως ντοκυμανταίρ,στις τηλεοράσεις,αλλα πολυ φοβάμαι ότι η φιλολογική διάσταση,υποκρύπτει ένα πραγματικό γεγονός.
Τα μεγάλα κοινωνικά γεγονότα είναι ισόμορφα με τις επιστημονικές τεχνολογίες και επιστημολογικές δομές που κυριαρχούν την ίδια εποχή.
Η πολυσυζητημένη διεπιστημονικότητα δεν αφορά πλέον το κοινό περιεχόμενο σπουδών, αλλά αυτή καθ’ευατή την μορφή που παίρνουν οι κοινωνικές διαδράσεις και μορφές,που είναι αντίστοιχες με την επιστημονικοτεχνική κατάσταση της εποχής.
Ο Baudrillard στην «Διαφάνεια του κακού» αναλύει τον ιογεννή (τύπου Aids) χαρακτήρα που έχει η τρομοκρατία,και η παγόσμια διαχείριση του τρόμου.
Η C.Balabou (φιλόσοφος μαθήτρια του Derrida) δημοσίευσε φέτος το βιβλίο «What we should do with our brain» στο οποίο αποδεικνύεται ότι οι σύγχρονες θεωρέιες λειτουργίας του εγκεφάλου,και οι αντίστοιχες μορφές του σύγχρονου καπιταλισμού είναι απολύτως (μα απολύτως!!!) ισόμορφες.
Στον καμβά αυτό θα αναπτύσουμε μια θεώρηση του τρέχοντος πολέμου μεταξυ Ισραήλ και Παλαιστίνης (ας είμαστε ειλικρινείς αυτή είναι η ουσία του πολέμου) ως διαφορά δύο πολύ σύγχρονων ιατρικών μεθοδολογιών της τηλεματικής ρομποτικής,και της ολιστικής εναλλακτικής.
Στον πόλεμο αυτό έχουμε μια σαφή θέση.Είμαστε με τους Παλαιστίνιους νοούμενους ως συνολική οντότητα Γάζα,Δ.Οχθη,Ισραήλ,Διασπορά.Σε αυτή την ακριβή διατύπωση βρίσκεται η καρδιά μας.Οσο οι Παλαιστίνιοι ως σύνολο υποφέρουν από τον οποιοδήποτε είμαστε μαζί τους.
Ας δούμε ορισμένα θεμελιώδη.
Ο λόγος των ρεπορτάζ είναι αποκαλυπτικός ήδη.
Χειρουργικές επεμβάσεις,αίμα,χρονοδιαγράμματα,προεργασία, όλες αυτές οι λέξεις καλύπτουν τις πολεμικές αναποκρίσεις.Η λέξη «χειρουργική» παίρνει συνεχώς την κυριολεκτική ιατρική αλλά μεταφορική πολεμική έννοια.
Στον πόλεμο αυτό το Ισραήλ αντιμετωπίζει την Γάζα ως σώμα σε κώμα που θα υποστεί μια χειρουργική επέμβαση.Δεν το αφορά η εγκεφαλική και ψυχολογική κατάσταση του σώματος,αλλά μόνο οι ζωτικές του λειτουργίες,που πρέπει να τροποποιηθούν σύμφωνα με την θέληση του ιατρού.
Ας δούμε λοιπόν τι κάνει
Κατ’αρχάς μια συνεχή αξονική και μαγνητική τομογραφία ,μέσω των αεροπλάνων υψηλής τεχνολογίας
Συνεχίζει με αναλύσεις «αίματος» που γίνονται μέσω πρακτόρων,που έχουν ήδη εντοπίσει τα ζωτικά όργανα που ασθενούς,που πρέπει να απομακρυνθούν.
Πριν την εγχείρηση κάνει μια «αναισθησία» του κεντρικού νευρικού συστήματος ,΄μεσω της γενικευμένης ηλεκτρονικής ομπρέλας που παραλύει τις εσωτερικές επικοινωνίες του σώματος
Αρχίζει την εγχείρηση προσεκτικά με μικρές τομές,προσπαθόντας ακόμα και λαπαροσκοπικές τακτικές ,επιλέγοντας την δίοδο από τις φυσικές διόδους του «σωματος».
Ας αναλογιστούμε τις αναλογίες στον β παγκόσμιο πόλεμο.Τότε έχουμε υποτυπώδεις ακτίνες Χ ,μεγάλες ουλές στα σώματα,βαριά αντιβιωτικά και μορφίνες,που αντιστοιχούν σε απλές αεροπορικές επιτηρήσεις,τεράστια μέτωπα,βόμβες και βολές αμφίβολης ακρίβειας.
Από την άλλη πλευρά η Παλαιστίνη μοιάζει περισσότερο με ένα γιατρό ολιστικής εναλλακτικής ιατρικής που εφαρμόζει μια δέσμη αγωγών συμβατών μεταξύ τους.
Μια ιατρική που συνδιάζει τον βελονισμό και την ψυχανάλυση.
Οι ροκέτες της Χαμάς είναι μικρές βελονιές σε κάποια σημεία του ισραηλιτικού σώματος,που δεν έχουν σκοπό παρά την επαγγωγική αντίδραση «αφύπνιση» όλου του σώματος.Από μόνες τους έχουν μικρή καταστροφική δύναμη.
Ταυτόχρονα όμως οι εικόνες φρίκης που παράγονται,και οι πολιτικές απόψεις των παλαιστηνίων ,μοιάζουν να προσανατολίζονται περισσότερο προς την ψυχική δομή του Ισραηλικού «προσώπου» προσπαθόντας να το βηθήσουν να ανασύρει από το συλλογικό ασυνείδητο τα τραυματικά υπολείματα,και με την κατάλληλη αναδιάταξη να ισορροπήσει.Η ψυχαναλυτική αγωγή στην απόλυτη μορφή της.
Ο ψυχαναλυτής Παλαιστίνη (που παράδοξα ασκεί μια ιαματική τροπή που ανέδειξε ο Εβραίος Freud) ,δεν έχει μέλλον αν ο ασθενής Ισραήλ,δεν απεμπλακεί από τις χαοτικές φαντασιώσεις του ως αιώνιος αμυνόμενος,και δεν ισοροπήσει την τραυματική σχέση του με τον νέο Συμβολικό νόμο της διεθνούς ισορροπίας.
Ο ψυχαναλύτής Παλαιστίνη ,έχει ανάγκη τον βελονισμό,γιατί ο ασθενής Ισραήλ,έχει μπλοκαρισμένο νευρικό σύστημα,που η συμβατική ιατρική (λέγε με διεθνή κοινότητα) δεν μπορεί να ανατάξει.
Ο ασθενής φαίνεται να αποκρίνεται στην θεραπεία.
Το συλλογικό ασυνήδητο μιλά ,άναρθρα,αναδύει ψυχαναλυτικά φορτία με την μορφή εσωτερικών διαδηλώσεων στο ισραήλ,με την μορφή μιας διογκούμενης εσωτερικής αντίρρησης.
Στην πραγματικότητα (όπως δείξαμε και στην προηγούμενη ανάλυση) προέρχεται από το μέλλον.Στο μέλλον μάλλον θα τον ξαναδούμε σε άλλα σημεία του πλανήτη με παρόμοιο τρόπο.
Οι εμπόλεμοι χρησιμοποιούν δυο υπερμοντέρνες ιατρικές σχολές.
Την τηλεματική ρομποτική,των λέηζερ,των μικροτομών,των επιλεγμένων απορρίψεων,και τον συνδιασμό βελονισμού ψυχανάλυσης.
Το ζήτημα της σύρραξης δεν είναι κυρίως γεωπολιτικό (σωματικό) είναι κυρίως συμπεριφορικό (ψυχαναλυτικό)
Με την έννοια αυτή ο ψυχαναλυτής Παλαιστίνη θα κερδίσει στο τέλος.
Εχει μια πιο ολιστική,πιο σύγχρονη,και πιο οικονομική προσέγγιση.
Ο χειρούργος Ισραήλ,έχει τα καλύτερα μηχανήματα,ξέρει να παίζει με τα μικρο ρομποτ,αλλά δεν καταλαβαίνει γρι από την εγκεφαλική και ψυχική κατάσταση του ασθενούς του.Είναι ένας μηχανιστής χειρούργος,δεν είναι ιερέας ιατρός Ασκληπιός.
Το μέλλον ανήκει στις ολιστικές,διεπιστημονικές ίσως και υπερβατικές συνθέσεις,ο μηχανολογικός εκμοντερνισμός χωρίς την πνευματική αφαίρεση είναι κενός,ένα μηχάνημα που θα σκουριάσει στο τέλος.

Χαμας.Μια πολιτική μορφή οργάνωσης από το μέλλον

Την καλύτερη περιγραφή του υπόβαθρου της ισραηλινοπαλεστινιακής σύρραξης θα την βρουμε στα ιστολόγια Cynical και Homo Sapiens
Ωστόσο η μορφή που έχει η διάρθρωση της σύγκρουσης είναι πρωτοφανής.
Ενα δημοκρατικό κράτος ,μέλος όλων των διεθνών οργανισμών,επιτίθεται κατά της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης ενός μη κράτους,το οποίο έχει δύο γεωγραφικές οντότητες και δύο διακριτές πολιτικές εκπροσωπήσεις.

Μια σύγκρουση που ανασύρει όλη την αρχαικότητα της βίας,εδράζεται σε μια ιστορική καινοφάνια ,που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Εχουμε δει όλους τους τύπους των συγκρούσεων (κράτος εναντίον κράτους,κράτος εναντίον μειονοτήτων,διαμάχη μειονοτήτων,απελευθερωτικούς πολέμους κλπ) και ποτέ κάτι παρόμοιο.

Ωστόσο ο ένας παράγοντας της σύγκρουσης δηλαδή το κράτος του Ισραήλ έχει μια λιγο ως πολύ ερμηνεύσιμη συμπεριφορά.Ακόμα και η οξεία επιθετική πολιτική του έχει προηγούμενα,και μας προσφέρονται κώδικες ανάλυσης.
Ο δεύτερος όρος της σύγκρουσης όμως έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που περιπλέκουν το πρόβλημα.

Πρόκειται για ένα πολιτικοθρησκευτικό υβρίδιο,με διακυρηγμένη την καταφυγή στην βία,που όμως απολαμβάνει μιας πλήρους εσωτερικής νομιμοποίησης μέσω των πιο αδιαβλήτων εκλογών (με ευρωπαικά πρότυπα) που έγιναν ποτέ σε αραβική χώρα,και σοβαρό φιλανθρωπικό έργο.

Αν το στερεότυπο λέει ότι η Χαμάς ανήκει στο αρχαικό μενού της πολιτικής ιστορίας,θέλουμε να αποδείξουμε ότι μάλλον το αντίθετο συμβαινει.Η Χαμάς είναι ο τύπος της πολιτικής οργάνωσης που θα δούμε τα προσεχή χρόνια ,σε όλο τον πλανήτη.Με μια έννοια πρόκειται για πολιτική καινοτομία επιπέδου Google.

To ιστολόγιο απορρίπτει το πρόγραμμα και την φυσιογνωνμία της Χαμας, αλλά δεν μπορεί να βολευτεί με την ταξινόμηση της ως πολιτικής υφής αρχαικής βίας, φουνταμενταλιστικού τύπου,ως μιας δομής των απελπισμένων που αναγκαστικά εκτρέπεται στον ακτβιστικό πρωτογονισμό.

Η Χαμάς αποτελεί μια εικόνα από το πολιτικό μέλλον του 21 αιώνα,όσο οι παγκόσμιες συντεταγμένες δεν αλλάζουν για να ενσωματώσουν στην μέγιστη δυνατή δημοκρατία,την μέγιστη οικονομική ανάπτυξη τους λαούς όλου του κόσμου.

Τα θρησκευτικοπολιτικά υβρίδια μουσουλμανικού ή άλλου δόγματος αποτελούν την πολιτική έκφραση των νέων βιοπολιτικών οντοτήτων που δημιουργούνται απανταχού στην γη,και είναι οι πυκνοκατοικημένες ζώνες φτωχών.

Για την ανάλυση μεταφερόμαστε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά

Λάγος Νιγηρία.

Σε μια επίπεδη έκταση όση περίπου η Αττική ,στοιβάζονται 10 εκατομμύρια άνθρωποι σε ένα ριζωματικο πολυδαίδαλο σύστημα οικισμών,με ελάχιστες υποδομές.
Στον επισκέπτη της ενδοχώρας του Λάγος,κάνουν εντύπωση δύο πράγματα.Το πρώτο η θράυση του τουριστικού στερεοτύπου (που ενδημεί και στην αριστερά) για την υποτιθέμενη γενικευμένη εγκληματικότητα (μετα λογου γνώσεως καλύτερα στο Λάγος,παρά στο Λαγονήσι....) και το δεύτερο η απειράριθμη εγκατάσταση εκκλησιών της Πεντακοστής που προβάλουν σε κάθε τετράγωνο ,σε μια απίστευτη ποικιλία.

Ξαναγυρίζουμε στην Γάζα.

Εναμισι εκατομμύριο κόσμος,σε μία ζώνη 10 Χ 40 χιλιομέτρων στοιβαγμένοι σε 4,5 πόλεις,χωρίς φυσικούς πόρους και δραστηριότητες.Αντί εκκλησίες της Πεντηκοστής δεκάδες τζαμιά και ισλαμικά ιδρύματα φιλανθρωπικού έργου.

Η εκκλησία της Πεντηκοστής είναι παραλλαγή του Προτεσταντισμού ,με έντονα τα στοιχεία της ενεργού φιλανθρωπίας,επιστροφή στο ευαγγέλιο,και ισχυρή την θεολογική εκδοχή του προσωπικού επαναναλαμβανόμενου θαύματος.Εχει μια τρομερή διάδωση στα ασθενέστερα στρώματα ,λόγω του αποκεντρωτικού χαρακτήρα της ,που συναρτάται από την χαρισματικότητα του ιερέα πάστορα.

Το ενεργό σουνιτικό ισλάμ,έχει παρόμοια χαρακτηριστικά.Δραστήρια φιλανθρωπία,λιτή τελετουργεία με βάση την γραφή,φλερτ με το ατομικό μαρτύριο νοούμενο ως θαυματουργική θέωση.

Δεν χρειάζεται παρά να ανταλλάξουμε λέξεις (ουτέ καν νοήματα) και οι ισομορφίες Λάγος/Πεντηκοστή Γάζα/Χαμας είναι αυταπόδεικτες.

Σε ζωνές φτώχειας,και υπερπλυθησμού η θρησκευτικότητα ,δεν είναι απλή καταπράυνση του άλγους,δεν είναι ουτε κάν φιλανθρωπική ανακούφιση,είναι σύνθετη θεολογικοπολίτική συμπύκνωση ,που αναδεικνύει το Πολιτικό ,στην ανώτερη μορφή του,αυτή της καθολικής άρρητης ισχύος.Προφανώς στις σύνθετες σύγχρονες δημοκρατίες,η διακυβέρνηση οργανώνεται μέσα από την ενεργητική επινόηση των θεσμών αντιπροσώπευσης,αλλά στο τέλος και ο δημοκρατικός ηγέτης (έστω και συλλογικός) απολαμβάνει μιας ισχύος που δεν μετριάζεται.Είναι απόλυτη,αμεταβίβαστη,αδιαπραγμάτευτη.Ο Καρλ Σμιτ μας έχει αποδείξει την απόλυτη σχέση πολιτικής και θεολογίας.

Στην πολιτική και κοινωνική συνθήκη της Γάζας,η εναπόθεση μέσω δημοκρατίας του εγχειρήματος της κοινωνικής εξέλιξης στην Χαμάς ,ή την όποια θρησκευτικοπολιτική οργάνωση ,δεν είναι αναχρονισμός,είναι πολιτειακός εκσυγχρονισμός.Η Χαμάς είναι η θετική απάντηση ,το δημοκρατικό πλεόνασμα,σε μια αρνητική συνθήκη ζωής.

Σε συνθήκες στοιχειώδους οικονομίας,η πολιτική ζωή απλοποιείται και αυτή.Οτιδήποτε συλλογικό είναι οιονεί πολιτικό.Καθώς η δε η ένδεια καταρρακώνει τους ανθρώπους,η ψυχική καταλαγή της θρησκευτικής σύναξης δεν είναι μάγευση εντός ενος συντηρητικού παγανισμού,δεν είναι κατευναστική αυταπάτη μιας ιδεολογίας,αντιθέτως είναι τελετουργική πράξη συλλογικής και ατομικής πολιτικής ευθύνης.

Η κρίση γαι την πολιτικοθρησκευτική Χαμάς,με όρους δανεισμένους από το ρεπερτόριο της συζήτησης ενός φιλελευθερου προγράμματος χωρισμού κράτους –εκκλησίας ή αποθρησκειοποίησης του κράτους είναι άστοχη.Γιατί και στο πιο φιλελευθερο πολιτικό σύστημα,τα κόμματα (οι ομόλογοι της Χαμας) διακινούν τις ιδέες του ως θρησκειοποιημένες ιδεολογίες και τελετουργίες.Οποιος είδε τις εσωτερικές εκλογές των κομμάτων στις ΗΠΑ με τους πάστορες τις σημαίες και τις παρλάτες,κατάλαβε τι ακριβώς σημαίνει Χαμας αλά USA.

H γεωπολιτική ύφή της μήτρας,γης της Χαμάς η περίκλειστη Γάζα της ένδειας,έχει καθορίσει από πριν την υφή της πολιτικής αντιπροσώπευσης.Αν στην Γάζα υπήρχαν χριστιανοί, η Χαμάς θα ήταν χριστιανική ,αν στη Γαζα υπήρχαν ινδουσιστές η Χαμάς θα ήταν ινδουιστική.

Υπάρχει βέβαια η παράδοξη εκ πρώτης όψεως ,συνύπαρξη διακυρηγμένης βίας,και της δημοκρατικής της νομιμοποίησης.Η Χαμας δεν κάνει ανταρτοπόλεμο,έχει αναλάβει την εξουσία,μη αποκυρήσσοντας την βία,και σε πολλές περιπτώσεις την ασκεί ενεργητικά.

Η βία της Χαμάς δεν έχει να κάνει με την θρησκευτική της ταυτότητα.Δεν απορρέει από αυτήν.Δεν είναι βίαιη επειδή είναι ισλαμική.

Απλούστατα η Χαμάς είναι σύγχρονη,μοντέρνα και πολιτικά updated όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις που αναλαμβάνουν κυβερνήσεις χωρίς να υποστέλουν την δυνητική εντολή βίας,απέναντι και σε αμάχους.Ο Γεωργιανός Σαακασβίλι ορμάει καίει,βομβαρδίζει και το μόνο που καταλαβαίνει είναι Ρώσικα τανκ.Ο Μεντβεντεφ δημόσια πριν μια εβδομάδα,διακυρήσει ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει και βία για τα εθνικά της συμφέροντα.Κινέζοι στέλνουν τανκς στο Θιβέτ..Και μόνο το τί γινεται στο διπλανό Κόσοβο να σκεφτούμε,στις σχέσεις με την Σερβία θα καταλάβουμε ότι η Χαμας δεν πρωτοτυπεί.

Ξαναγυρίζουμε στην αρχική εκτίμηση

Η πολιτική ζωή στο παγκόσμιο χωριό θα στηριχτεί σε πολιτικά υποκείμενα πολυδιάστατα.Από τα κόμματα τάξεων,ή πλεγμάτων πολιτικών ιδεών ,πιθανόν να δούμε κόμματα τελετουργιών, ή θρησκειολογικών προσανατολισμών, ή ιδεοληψιών ή και εγκλεισμών.

Σε όποιες χώρες η απλή αναλογική απελευθερώνει τις συλλογικότητες ,τότε προβάλλουν μορφές απρόσμενες

Η νέα δεξιά στην Ευρώπη ήδη εμφανίζεται όχι μόνο με ρατσιστικές αρνητικές αμυντικές θέσεις,αλλά και με θετικά χριστιανικά προτάγματα.Αλλα και στην Ελλάδα,ήδη ο πολιτικός θόρυβος είναι αποκαλύπτικός.Αρχίζει να εμπεριέχει όλο και πιο σαφή θρησκευτικά χαρακτηριστικά.Μια νέα φιλολογία του «ιερού» εμπλουτίζει την καθημερινή πολιτική.

Μια ματιά στα ιστολόγια,ακόμα και τα πιο αριστερά,δεν αποκρύπτει μια καλπάζουσα επέλαση μιας θεολογίας της πολιτικής,με παράδεισους κολάσεις,σατανάδες με υγρό πύρ,με μοναδικά απολυπτικά γεγονότα,με μια σύλλληψη του χρόνου ως διεσταλμένου σήμερα.
Ο ταλμουδιστής Benjamin αρέσει όλο και πιο πολύ,το σε «Συμβάν» του Badiou (νοούμενο ως συμπυκωμένο γεγονός κοινωνικής αναδιάταξης) τσιτάρεται όλο και πιο πολύ.

Στην μεταμοντέρνα Ελληνική κοινωνία,ο ιδιοφυής Ιερώνυμος,αφήνει την αποφατική θεολογία της Ορθοδοξίας , να δράσει υπόγεια στην κοινωνία,σε αντίθεση με τον φαφλατά Χριστόδουλο που ενεπλάκη στην μηχανή του τηλεοπτικού life style.

Η σύλληψη της κοινωνίας γίνεται όλο και πιο μανιχαική.

Η πρωτοπορία της Χαμάς έγκειται στην δημόσια παραδοχή,την ενεργητική αφομοίωση της θεολογίας της.Μια μεταμοντέρνα πολιτική δύναμη που ασκεί την πολιτική προσαρμοσμένη στον «τοπο» της ,αλλά μέσα από μια πολύ προωθημένη μορφή.

Το τι θα γίνει αν τελικά νικήσει η Χαμάς θα έχει πολύ ενδιαφέρον..........






Για την εκκλησία της πεντηκοστής http://en.wikipedia.org/wiki/Pentecostalism
Για την Χαμας http://en.wikipedia.org/wiki/Hamas
Για το Παλεστινιακό από Cynical
http://e-cynical.blogspot.com/2008/12/blog-post_31.html
Για το Παλεστινιακό από Homo Sapiens http://e-homosapiens.blogspot.com/2008/12/vs.html
Για την πολιτική θεολογία της Πεντηκοστιανής εκκλησίας S.Zizek In defence of lost causes p.424
Πολιτική θεολογία Carl Shmit Περιοδικό Λεβιάθαν
Για την μεταμοντέρνα φύση των νέων πολέμων http://en.wikipedia.org/wiki/Fourth_generation_warfare (To link αυτο μας παραδώθηκε από ανώνυμο φίλο του ιστολόγιου,και στην ουσία επεκετείνει τον προβληματισμό σε μια πιο ενδιαφέρουσα οπτική)