Tuesday, April 22, 2008

Ριζοσπάστης: Ενα αποτελεσματικό δημόσιο,χωρις καμία κρατική επιχορήγηση!!

Το ιστολόγιο αυτό,υποστηρίζει και διερευνά,την υπόθεση εργασίας ότι το Δημόσιο όφελος,δεν προκύπτει μονοσήμαντα από το Κράτος,παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Ελληνικής Κοινωνίας η οποία "επικάθεται" σέ όλο το πλέγμα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Η χονδροειδής πόλωση ανάμεσα σε μια επιχειρηματικότητα της "κονόμας" και ένος κράτους "πατερούλη" έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο,εύφορο μόνο για τις αυτιστικές ιδεοληπτικές ομάδες,αλλα κυρίως για τους "επιβήτορες" του κρατικοδίαιτου νεοελληνικού γαλαξία,στον οποίο περιστρέφονται (με φυσικότητα των νόμων του Νεύτωνα) ήλιοι πλανήτες κομήτες και αστεροειδείς.

Είναι σαφές ότι ένας μη κρατικός ,δημόσιος χώρος που θα παράξει ανάπτυξη,κοινωνική αλληλεγγύη,δεν είναι εύκολα αντιληπτός ,παρότι ένα πλήθος διανοουμένων, ακτβιστών, πολιτών τον περιγράφει τον αναζητά.

Κι'όμως αυτός ο χώρος είναι δίπλα μας!!

Η παραδοξότητα (που δεν κρύβουμε μας αρέσει να διερευνούμε μέσω του Zizek και τους διανοητικούς ακροβατισμούς του ) ,μας φέρνει την Α.Παπαρήγα και το Ριζοσπάστη να μας ανοίγουν την πόρτα με ένα απλό περιστατικό!!!

Η Αλέκα επισκέπτεται ένα ίδρυμα ,για παιδιά με νοητική υστέρηση, του οποίου την ίδρυση,διαχείριση και λειτουργεία έχουν οι ίδιοι οι γονείς.

Το τηλεοπτικό ρεπορτάζ της ΕΡΤ απολακλύπτει ένα κτίριο,σύχρονο καθαρό με αναλογία φιλοξενουμένων νοσηλευτών 1 προς 0,8.

Ριζοσπάστης

Χωρίς καμιά επιχορήγηση

«Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα για τη στήριξη των οικογενειών που αποκτούν παιδί με αναπηρία. Γιατί όταν υπάρχει παιδί με αναπηρία, όλη η οικογένεια πάσχει», «Καταλαβαίνετε τι κυκεώνας είναι για την οικογένεια. Κι αν δεν έχει χρήματα μια οικογένεια να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του παιδιού τι θα κάνει; Οδηγείται στην τρέλα»,

«Αναγκαστήκαμε να φτιάξουμε αυτό το οικοτροφείο για να αντιμετωπίσουμε την τεράστια αγωνία μας για το τι θα γίνουν τα παιδιά μας αφού φύγουμε εμείς από τη ζωή, αλλά και για να μη διαλυθούν οι οικογένειές μας από το βάρος του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε»,

«Τα παιδιά μας εδώ είναι εξασφαλισμένα για όσο ζουν», είπαν στην Αλ. Παπαρήγα οι γονείς.
Το οικοτροφείο δεν παίρνει επιχορήγηση, μόνο τα έσοδα απ' τα νοσήλια των ασφαλιστικών ταμείων και μια ελάχιστη, αβέβαιη ενίσχυση από το Κρατικό Λαχείο.


Ετσι, οι γονείς αναγκάζονται να βάζουν ξανά το χέρι στην τσέπη και να πληρώνουν 3.000 ευρώ επιπλέον το χρόνο για τη φροντίδα του παιδιού τους, αφού οι οικονομικές δυσκολίες είναι μεγάλες. «Εχουμε καταντήσει να χτυπάμε πόρτες και να παρακαλάμε για δωρεές», υπογράμμισαν οι γονείς.

Επιτρέψτε μου τα ερωτήματα σχόλια χύδην:

-Φαντάζεστε ένα τέτοιο ίδρυμα να έχει δημιουργηθεί από το Κράτος?
Εγώ πάντως αμέσως σκέφτομαι την Λερο
-Οι ίδιοι ο γονείς σημειώνουν στον Ριζοσπάστη ότι τα παιδιά τους "είναι εξασφαλισμένα"
Δεν βλέπω καμία λαικιστική υστερία,κανένα επινενοημένο οδυρμό,αλλά την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων ,που οραματίζονται,υλοποιούν επιτυγχάνουν
-Οι γονείς πληρώνουν 3000 Ευρώ ετησίως για ένα παιδί με νοητική υστέρηση.
Για όποιον ξέρει από έξοδα παιδιών ,και έχει στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα ,αφήνω τον αριθμό ασχολίαστο
-"Εχουμε καταντήσει να παρακαλάμε για δωρεές " μεταφέρει ο Ριζοσπάστης.
Η χορηγία,η αναζήτηση πόρων ,μπορεί να παρουσιαστεί και με αυτή την φράση.

Για όσους αιθεροβάμονες ,αναζητούμε την ανάπτυξη,την αλληλεγγύη την αυτοπεποίθηση ,μακρυά από την κρατική υστερία,έχουμε ένα πολλαπλό μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους γονείς,και ένα καλοσυνάτο χαμόγελο στην Αλέκα και τον Ριζοσπάστη.

2 comments:

Greek Rider said...

Νομίζω οτι κάθε προσπάθεια αυτοοργάνωσης είναι θετική. Η κοινωνία των πολιτών μπορεί να κάνει θαυμαστά πράγματα. Το κράτος ως φορέας παροχών πολλές φορές λειτουργεί καταπιεστικά. Νομίζω μα πρόταση θα ήταν οι ίδιες οι επιχειρήσεις να έχουν ανεπτυγμένη κουλτούρα υπεύθυνης κοινωνικότητας σε συνεργασία με τους ενεργούς πολίτες. Αλλά βέβαια για να γίνουν αυτά θα χρειασεί πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή.

ο δείμος του πολίτη said...

Κι όμως δε γνώριζα τίποτε για αυτό το ίδρυμα. Η πρωτοβουλία των ανθρώπων και η επιθυμία τους να δώσουν λύσεις, είναι εκείνες που ωθούν στην αναζήτηση λύσεων. Αυτή ακριβώς είναι και η λογική της κινηματικής δημοκρατίας, χωρίς καν να μιλάμε για σοσιαλισμό.