Μα φυσικά για την Sinistra Liberale
Φιλελεύθεροι Αριστεροί,μικρή ομάδα που επέλεξε να ενταχθεί στο Δημοκρατικό Κόμμα,προβάλοντας μια μετριοπαθή πλατφόρμα.
Βασισμένοι στην θεωρητική συνεισφορά του Bobbio ,διερευνούν την παραγωγική σχέση Αριστεράς & Φιλελευθερισμού.
Χωρίς γκρίνια,μας φαίνονται κάπως ακαδημαικοί (με ελαφρές δόσεις κονφορμισμού) ,χωρίς διάθεσης διαμόρφωσης ρεύματος από τα κάτω (σε αντίθεση με τους συντροφους της Gauche Liberale,αλλά και της δικής μας Φιλελεύθερης Συμμαχίας) και τάσης ολικής αφομοίωσης στο Δημοκρατικό Κόμμα.
Ας είναι ,τους χαρίζουμε την έννοια μας τουλάχιστον μέχρι σήμερα το απόγευμα.Αλλωστε ο Μπερλουσκόνι μας απωθεί και μόνο για λόγους αισθητικής.
Κλικ στον τίτλο,μετά Google.translate (Italian to English) και μια αποδεκτή μετάφραση στα Αγγλικά της Εκλογικής τους πρότασης.
Ενδιαφέροντα στοιχεία ένός μίγματος μικρώτερου κράτους,κοινωνικής μέριμνας,μεταρρυθμιστικής πνοής.
8 years ago
Posts
5 comments:
Φίλε Left Liberal Synthesis, ευχαριστώ για την επίσκεψη στο -μόλις λίγων εβδομάδων - blog μου. Με ενδιαφέρει πολύ αυτή η σύνθεση που προσπαθείς να αναδείξεις και στην δική σου σελίδα και νομίζω ότι υπάρχει αρκετός ακόμα κόσμος που βλέπει ότι μια τέτοια προοπτική θα μπορούσε να απαντήσει σε πολλά από τα ερωτηματικά που θέτει η σημερινή πολιτική και κοινωνική συγκυρία. Διάβασα πρόσφατα και το εξαιρετικό paper του Δ.Σκάλκου για τη Φιλελεύθερη Σοσιαλδημοκρατία και νομίζω ότι η συζήτηση προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συνεχιστεί. Χάρηκα για την επικοινωνία, θα τα ξαναπούμε σύντομα!
Left Liberal Synthesis,
στο ταξίδι της αναζήτησης;;;
στο ταξίδι του χαζέματος;;;;
στο ταξίδι του καινουργιου;;;
στο ταξίδι του μεταμφιεσμένου καινουργιου;;;
Γκρεμίζω τις βεβαιοτητες μου, και όλως παραδόξως το απολαμβάνω.
Τελικά το μονο που ψυχανεμίζομαι ειναι αποκριατικες μάσκες, ενα κοκτειλ που μπορει και να σταθει αξιοπρεπως, αλλα δεν μεθάει.
Ισα να το πιεις για να αντέξεις την....ορθοστασία.
Αν πάντως εχω μια επιλογή, θελω μια συνεπη Δεξιά που θα μου εξασφαλίζει και μια συνεπη Αριστερά. Ή και ....αντιστροφα.
κατι τέτοιο πρέπει να κάνουμε και στην Ελλάδα στα Πλαίσια του Πασόκ. ίσως θα είναι πιο επιτυχές απο την αυτόνομη κάθοδο των φιλελευθέρων στις εκλογές αλλά και απο την συμμετοχή Μανου-ανδριαν στα ψηφοδέλτια του Πασοκ. Τι λέτε?
Νίκο
Η αίσθηση μου (γιατί μόνο έτσι μπορώ να μιλήσω) είναι ότι μια φιλελεύθερη αριστερά,δεν μπορεί να γεννηθεί παρά από τα κάτω.
Οι Ανδρουλάκης,Παπαγιαννάκης,κλπ τα λένε τις περισσότερες φορές καλά ,προβάλλοντας το σχέδιο της "νοήμωνος αριστεράς" ,αλλά όλο αυτό εξαντλείται σε ένα θεσμικό μεταρρυθμιστικό λόγο.
Ακόμη χειρότερα,υπάρχει ένα σοβαρό σύνδρομο ενοχοποίησης της επιχειρηματικότητας (δικαιολογημένο από τους λούμπεν κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες),γιατί αναγκαστικά ισορροπούν
Τέλος πρέπει να ξαναδούμε (με διάθεση μη αποδοχής του αυτονόητου) λίγο τα θεμελιώδη της αριστεράς και του φιλελευθερισμού πίσω στον 19 αιώνα.
Ας το πω χοντρά
Αν είναι να γίνει κάτι δεν μπορεί να γίνει μεσα στο Πασόκ ή στον Σύριζα.
Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι σκληροί κρατικοί θεσμοί με ισχυρά στοιχεία επετηρίδας.
Πρέπει να γίνει εκτός με την λογική "small is beautifull",με την λογική της τρέλλας (ο επερχόμενος αιώνας!!!)
Πιστεύω στην ανταλλαγή απόψεων για αυτό το ρεύμα,με μεγάλη διάθεση πειραματισμού,και ανοχή στο λάθος
Δες κάτι συμπτωματικό,το Left Liberal Synthesis και το Ε-Left,γεννιούνται ουσιαστικά την ίδια περίοδο με παρόμοια ατζέντα,και σιγά βρισκόμαστε λίγοι κάτι περισσότερο από έναν
Και μια άλλη ευρωπαική σύμπτωση!
Εχουμε νέα μικρά διάσπαρτα εγχειρήματα αυθεντικού φιλελευθερισμού ,από τα κάτω ,που όμως ενσωματώνουν μια "φλέβα" συντηρητικού θεσμικού φιλελευθερισμού.(Αξιοπρόσεκτη η δικιά μας Φιλελευθερη Συμμαχία,που ωστόσο έχει απροσδόκητα αριστερά φτερουγίσματα)
Βρίσκομαι σε προσωπική επαφή με το ρεύμα Gauche Liberale στην Γαλλία,όπου υπαρχουν ενδιαφέροντες προβληματισμοί
Το μήνυμα σου και η διάθεση που εκφράζει ,προσθέτει δύναμη περισσότερο από ότι νομίζεις.
Το ιστολόγιο αυτό εκφράζει μια διάθεση ,ένα νεύμα σε όποιον "ψαχνεται" και φλερτάρει με το νεο ,στο ευρύ (κατά το δοκούν) γήπεδο με γκολποστ την Αριστερα και τον Φιλελευθερισμό
Οσοι πιστοι προσέλθετε
Νασαι καλά
Tι γραφει ο ξενος Tυπος
LA STAMPA
Το αποτέλεσμα του δικομματισμού
Η επιστροφή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της κυβέρνησής του είναι πλέον η νέα πραγματικότητα της Ιταλίας. Ο πρώην πρωθυπουργός με τη βοήθεια της Λίγκας του Βορρά του Ουμπέρτο Μπόσι επικράτησε τόσο στη Βουλή όσο και στη Γερουσία. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο Μπερλουσκόνι κυριαρχεί στη χώρα. Η νίκη αυτή, ωστόσο, ενδέχεται να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη σημασία, καθώς προοιωνίζεται σημαντικές πολιτικές αλλαγές σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για την Ιταλία. Ο «διά της βίας» δικομματισμός που επιβλήθηκε από τον Βάλτερ Βελτρόνι και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στο πολιτικό σύστημα και τη χώρα δούλεψε, προκαλώντας θύματα και έναν πραγματικό σεισμό (θετικό) στην κοινοβουλευτική γεωγραφία της χώρας. Ετσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, η Βουλή και η Γερουσία θα μοιάζουν με τα αντίστοιχα σώματα πολλών ευρωπαϊκών κρατών, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην άμεση λύση αποφάσεων και στην ανάπτυξη μιας πολιτικής του διαλόγου. Το υψηλότερο τίμημα για τις κομμουνιστικές δυνάμεις και τους Πράσινους που έμειναν εκτός Κοινοβουλίου: είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, δεν είναι καλό, αλλά η δραματική ήττα μπορεί να σημάνει την απαρχή μιας νέας περιόδου ανασυγκρότησης της Αριστεράς, ανασυγκρότηση που θα συνάδει με τις ραγδαίες αλλαγές στην ιταλική κοινωνία.
THE GUARDIAN
Η νέα ιταλική κυβέρνηση
H νέα κυβέρνηση της Ιταλίας θα βρεθεί αντιμέτωπη με την αναδιάρθρωση της παραπαίουσας οικονομίας κι αυτό έγινε σαφές καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Ενα από τα θέματα τα οποία συνέβαλαν στην κατάρρευση της κυβέρνησης Πρόντι ήταν η είδηση από την Ε.Ε. ότι η ιταλική οικονομία βρέθηκε αρκετά πιο πίσω από αυτήν της Ισπανίας. Ενα άλλο σύμπτωμα της κατάρρευσης της χώρας είχε σχέση με την κρίση των σκουπιδιών στη Νάπολη. Και οι δύο υποψήφιοι -Μπερλουσκόνι και Βελτρόνι- προσέφεραν στους ψηφοφόρους τους μια φόρμουλα, η οποία περιλαμβάνει χαμηλότερους τόκους και υψηλότερες δαπάνες, οι οποίες, όπως είπαν, θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικές σε συνδυασμό με ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα πώλησης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Βραχυπρόθεσμα, το μεγαλύτερο έργο που θα κληθεί να λύσει ο επόμενος πρόεδρος είναι να τα βγάλει πέρα με τον ιταλικό αερομεταφορέα, την Alitalia. Οι συνομιλίες μεταξύ των συνδικάτων και του υποψήφιου αγοραστή της Air France-KLM, έμειναν μετέωρες, όταν ο Μπερλουσκόνι είπε ότι η γαλλοολλανδική πρόταση δεν είναι αποδεκτή. Mίλησε δε για το ενδεχόμενο δημιουργίας κονσόρτιουμ Ιταλών αγοραστών, αλλά... η επομένη των εκλογών θα δείξει.
Post a Comment