Στο ομόλογο ιστολογιο "E-left" δημοσίευσε το ακόλουθο κείμενο που η αναδημοσίευση του είναι η ελάχιστη ευχαριστία προς τον συγγραφέα του.
Πέμπτη, 27 Μάρτιος 2008
Για μια Φιλελεύθερη Αριστερά
Έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας να αντιμετωπίζουμε κάθε αναφορά στον όρο «φιλελευθερισμός» περίπου ως συνώνυμο του πιο σκληρού προσώπου μιας συντηρητικής και άδικης δεξιάς πολιτικής στο χώρο της οικονομίας, καθιστώντας τελικά τον όρο ως ταμπού στα προτάγματα και το πολιτικό λεξιλόγιο του αριστερού και κεντρο-αριστερού πολιτικού ημισφαιρίου.
Η δαιμονοποίηση του φιλελευθερισμού, εκτός από το ότι παραβλέπει τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο όπου ο φιλελευθερισμός αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες διακριτό πολιτικό χώρο με ξεκάθαρες διαφορές από τη συντηρητική και χριστιανοδημοκρατική δεξιά, ουσιαστικά «χαρίζει» στο πολιτικό λεξιλόγιο της δεξιάς έναν όρο με τον οποίο ιστορικά και πολιτικά έχει ελάχιστη σχέση, τουλάχιστον στη χώρα μας.
Αρκεί να δούμε, ότι ακόμα και στις περιπτώσεις όπου στο χώρο της οικονομίας εφαρμόστηκαν «φιλελεύθερες πολιτικές», όπως οι ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες προχώρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις Ν.Δ, αυτές δεν συνοδεύτηκαν από τις πολιτικές προϋποθέσεις που έχει επανειλημμένα θέσει η σύγχρονη φιλελεύθερη οικονομική σκέψη, όπως το δίχτυ προστασίας (safety net) η το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δημιουργώντας έτσι κατά την εφαρμογή τους σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Η ευρύτερη αριστερά –ας μου επιτραπεί ο όρος- έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προώθηση φιλελεύθερων αξιών και πολιτικών στη χώρα μας. Οι αγώνες της αριστεράς –κατά κύριο λόγο της κομμουνιστικής αριστεράς- κατά την μεταπολεμική περίοδο για την δημοκρατία, την ελεύθερη έκφραση ιδεών, την αξιοκρατία και την κοινωνική μεταρρύθμιση ήταν αγώνες με έντονα φιλελεύθερο περιεχόμενο.
Τα ίδια χαρακτηριστικά είχαν μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχώρησε το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα κατά την τετραετία 1981-1985 (όπως η κατάργηση της προίκας, η θεσμοθέτηση της δυνατότητας πολιτικού γάμου, η κατάργηση της ποδιάς στα σχολεία κ.α.) αλλά και πιο πρόσφατα (όπως η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες).
Τα τελευταία χρόνια, πάλι ένα κόμμα της αριστεράς, ο Συνασπισμός, είναι το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα που με συνέπεια υποστηρίζει φιλελεύθερες πολιτικές όπως ο χωρισμός κράτους εκκλησίας, η αποποινικοποίηση της χρήσης τοξικοεξαρτητικών ουσιών κ.α. Τέλος, είναι και πάλι τα κόμματα της αριστεράς που ξεκίνησαν τη συζήτηση στη χώρα μας για ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους πολίτες ή πιο πρόσφατα, για την εφαρμογή του συμφώνου συμβίωσης και για τα άτομα του ίδιου φύλου.
Μήπως όμως είναι οξύμωρο να συζητάμε για φιλελευθερισμό στο πολιτικό τοπίο της σύγχρονης αριστεράς;
Κι όμως σήμερα, είναι πλέον ελάχιστες οι φωνές στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα της αριστεράς που αμφισβητούν ότι μόνο ένας βαθμός ελευθερίας στις οικονομικές σχέσεις των ατόμων μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας και τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών.
Η ιστορία, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση της, τείνει να δικαιώσει τον Hayek που μισό αιώνα πριν ισχυριζόταν ότι μια κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τυρρανία και στην συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών (The road to serfdom, 1944).
Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί ενός άνευ όρων οικονομικού φιλελευθερισμού ο οποίος κατά τη γνώμη τους θα αποδώσει αυτόματα υπέρ των πολιτών, ξεχνούν ότι η ελευθερία της επιλογής προϋποθέτει την εξασφάλιση της ελευθερίας από την ανέχεια και την ελεύθερη πρόσβαση σε άρτιες υπηρεσίες εκπαίδευσης, υγείας και ασφάλισης για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον από το οποίο προέρχονται.
Στην Ελευθεροτυπία της 5-3-2008 δημοσιεύεται απόσπασμα της συνέντευξης του Γάλλου φιλόσοφου Κοντ-Σπονβίλ στην Ισπανική "El Pais". Στο ερώτημα "πώς προσδιορίζεστε;" ο συγγραφέας απαντά: "Ως φιλελεύθερος αριστερός. Αριστερός γιατί έφτασα στο συμπέρασμα πώς στόχος της πολιτικής είναι να βοηθάς του πιο αδύναμους, και φιλελεύθερος γιατί ακόμα και για τους πιο φτωχούς, η οικονομία της αγοράς είναι ευνοϊκότερη. Βέβαια, δεν είναι ο ρόλος της αγοράς να αποδίδει δικαιοσύνη.
Είναι αρμοδιότητα του κράτους να ελέγχει την αγορά ώστε να ευνοούνται και οι πιο φτωχοί.Πιστεύω πως η οικονομία της αγοράς έχει θριαμβεύσει αλλά αν και είναι η καταλληλότερη να δημιουργεί πλούτο, ποτέ δεν θα είναι ικανή να δημιουργήσει πολιτισμό ή μια ανθρώπινη κοινωνία. Χρειαζόμαστε το κράτος να ασχολείται με ό,τι δεν πωλείται, δηλαδή το ουσιώδες".
Η δημιουργία αυτού του ιστολογίου οφείλεται στην πεποίθησή ότι η ελεύθερη αγορά δεν είναι ασύμβατη με την επίτευξη κοινωνικών στόχων και ότι η ευρωπαϊκή αριστερά μπορεί να ωφεληθεί πολλαπλά από την αξιοποίηση της σύγχρονης φιλελεύθερης σκέψης εξακολουθώντας να αποτελεί τον βασικό φορέα φιλελεύθερων ιδεών στον ευρωπαϊκό χώρο.
Η «παγκοσμιοποίηση» όπως έχει καθιερωθεί ο όρος για να περιγράψει επιγραμματικά τις σημαντικές πολιτικό-οικονομικές μεταβολές σε παγκόσμια κλίμακα τα τελευταία χρόνια, δεν συνοδεύεται μόνο από προβλήματα και δυσλειτουργίες. Προσφέρει και σημαντικές δυνατότητες συνάντησης πολιτικών και κοινωνικών ομάδων, κοινής δράσης, κοινής χάραξης στρατηγικής και ανταλλαγής ιδεών.
Η ευκαιρία για την –ευρύτερη- αριστερά δεν θα πρέπει να πάει χαμένη. Η διατύπωση ενός αντιδραστικού αντιπολιτευτικού λόγου, και η εξέλιξη των αριστερών κομμάτων σε κινηματικού χαρακτήρα καταγγελτικές ομάδες που χαρακτηρίζονται από αδυναμία ή απροθυμία να αναλάβουν την ευθύνη της χάραξης εναλλακτικών προτάσεων διακυβέρνησης θα πρέπει να δώσει τη θέση της σε ρεαλιστικές ριζοσπαστικές πολιτικές.
Παρακάτω σημειώνω ορισμένους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους πιστεύω θα πρέπει να βασίζεται ένας φιλελεύθερος αριστερός λόγος. Περιμένω τη δική σας συνδρομή στο ιστολόγιο αυτό, με άρθρα, σχόλια και σκέψεις που θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο προς αυτή την κατεύθυνση.
Οικονομία:
Διατήρηση της δεσπόζουσας θέσης του κράτους ως βασικού αναδιανεμητικού μηχανισμού και εγγυητή της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, στα οποία όμως θα περιλαμβάνονται η αξιοπρεπής στέγαση, σίτιση και ασφάλιση.
Όπως έχουμε την απαίτηση το κράτος να διασφαλίζει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε τη σημασία του ρόλου του για την διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών στα οποία περιλαμβάνεται ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως εάν εργάζονται ή όχι.
Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους πολίτες.
Απόσυρση του κράτους από εκείνες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες τις οποίες μπορεί να αναλάβει αποτελεσματικότερα η ιδιωτική πρωτοβουλία και απελευθέρωση με αυτό τον τρόπο πόρων για κοινωνική πολιτική.
Παρέμβαση του κράτους μέσω της φορολογικής πολιτικής που θεωρεί καταλληλότερη για την επίτευξη των οικονομικών και κοινωνικών στόχων της κυβερνητικής πολιτικής.
Διοίκηση:
Μικρότερη, αποτελεσματικότερη και λιγότερο γραφειοκρατική δημόσια διοίκηση με αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών δυνατοτήτων που θα επιτρέψουν την απλοποίηση των διαδικασιών και την εξυπηρέτηση των πολιτών με μεγαλύτερη ταχύτητα και αξιοπιστία.
Μείωση του αριθμού των υπουργείων και των κρατικών λειτουργών αλλά διατήρηση της μονιμότητητας των δημοσίων υπαλλήλων με επιτελικά καθήκοντα και υψηλό βαθμό ευθύνης όπως διπλωματών, δικαστικών, ανώτερων διοικητικών υπαλλήλων, αστυνομικών, στρατιωτικών κ.α. Αναβάθμιση του ρόλου της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κρατών (π.χ. Γαλλίας) για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου στελεχιακού δυναμικού για όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης με διαδιακασίες διαφάνειας και αξιοκρατίας.
Πλήρης προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών: χωρισμός κράτους-εκκλησίας, κατάργηση υποχρεωτικής στράτευσης και καθιέρωση επαγγελματικού στρατού, αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των τοξικοεξαρτητικών ουσιών, προστασία των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και τρανσεξουαλικών ατόμων κ.α.
Περιβάλλον:
Ενίσχυση της προστασίας του περιβάλλοντος μέσω διεθνών συνθηκών αλλά και τοπικών πολιτικών, με προτεραιότητα στην προώθηση των ήπιων μορφών ενέργειας.
Αυστηρή περιβαλλοντική νομοθεσία και εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» μόνο στις περιπτώσεις εκείνες όπου αποδεδειγμένα δεν θίγονται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών για καθαρό περιβάλλον και ελεύθερη πρόσβαση στους φυσικούς πόρους.
Διεθνείς σχέσεις:
Ενίσχυση του αντιπολεμικού κινήματος, υποστήριξη κάθε προσπάθειας μη βίαιης επίλυσης διακρατικών διαφορών και ενίσχυση της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας αλλά και της διεθνούς αρωγής προς τις χώρες εκείνες που παρουσιάζουν τα σημαντικότερα προβλήματα στην οικονομία τους και στην λειτουργία των δημοκρατικών τους θεσμών.
Ενίσχυση των προσπαθειών για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.
Κατάργηση των βασανιστηρίων και της θανατικής ποινής σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και καταδίκη κάθε προσπάθειας παραβίασής του απ’ όποια πλευρά και αν προέρχεται.
Στο άρθρο "Φιλελεύθερος, δηλαδή αριστερός", του Μιχάλη Μητσού διαβάζουμε: "(...) Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ευρωπαϊκής Αριστεράς, λέει ο Ισραηλινός ιστορικός Ζέεβ Στέρνχελ σε συνέντευξή του στη Λιμπερασιόν, είναι ότι χάρισε στη Δεξιά τον όρο «φιλελευθερισμός», ταυτίζοντάς τον με τον άγριο και άδικο καπιταλισμό. Μα ο φιλελευθερισμός είναι ένας ευγενής όρος.
Ιστορικά, ο σοσιαλισμός είναι κληρονόμος αυτού του ρεύματος - πώς θα μπορούσε λοιπόν να γίνει ο νεκροθάφτης του; Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, που έχει αντικαταστήσει πλέον σήμερα την ξεπερασμένη σοσιαλδημοκρατία, συνδέει την ιδέα της ισότητας (που πρεσβεύει ο σοσιαλισμός) με την ιδέα της ελευθερίας (που πρεσβεύει ο φιλελευθερισμός).
Όποιος δηλώνει σήμερα σοσιαλιστής αρνείται ότι η ισότητα επιφέρει περιορισμό της ελευθερίας ή ότι η ελευθερία είναι ασυμβίβαστη με την ισότητα. Το πραγματικό μήνυμα της σημερινής Αριστεράς είναι ότι η ισότητα και η ελευθερία είναι απολύτως συμβατές. Όπως πριν από πενήντα χρόνια. Όπως πριν από εκατό χρόνια.
Ο Γάλλος πολιτικός Γκυ Μολέ έλεγε ότι «οι κομμουνιστές δεν βρίσκονται στην Αριστερά, αλλά στην Ανατολή». Παραφράζοντάς τον, ο Στέρνχελ παρατηρεί πως πρέπει να πούμε στη Δεξιά: «Δεν είστε φιλελεύθεροι, είστε συντηρητικοί». H Αριστερά πρέπει να διακηρύξει ότι δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την εξασφάλιση της ισότητας. Το να είσαι ελεύθερος να κοιμάσαι κάτω από τις γέφυρες δεν σημαίνει πως είσαι ελεύθερος.
H ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει λοιπόν να επαναδιεκδικήσει τον φιλελευθερισμό - τής ανήκει (...)".
Δ.Γιακουμέλος 27/3/08
9 years ago
Posts
10 comments:
Αγαπητοί φίλοι,
Συμφωνώ σε πολλά. Έχω έντονες αμφιβολίες για 2 θέματα μόνο.
1) Το θέμα των δημοσίων υπαλλήλων εφόσον στην Ελλάδα δεν υπάρχει αξιοκρατία και η κουλτούρα στο θέμα είναι 200 χρόνια πίσω.
2) Η σκληρή κριτική (που θα έπρεπε να υπάρχει και δεν την είδα στο κείμενο σας) στην ελεύθερη αγορά και η οποία δεν εδράζεται μόνο στην προάσπιση των αδύναμων ή φτωχών (βέβαια και αυτών) αλλά κυρίως στην ποιότητα ζωής των πολλών.
Η ελεύθερη αγορά είναι κάτι πολύ παραπάνω από το δίλλημα ιδιωτικό ή δημόσιο. Είναι η καταναγκαστική λειτουργία όλων με βάση το κέρδος, είναι η αυξημένη διαπλοκή που ελέγχει τους δημοκρατικούς θεσμούς, είναι η τελείως ανεξέλεγκτη λειτουργία του κεφαλαίου που μετατρέπει τα πάντα σε προϊόντα που στη συνέχεια αγοράζει, είναι η ξέφρενη ανάπτυξη που δεν σέβεται το περιβάλλον, είναι η απαίτηση για «τρελή» κερδοφορία κάθε χρόνο κάτι που οδηγεί σε δραματική πτώση της ποιότητας ζωής όλων μας, είναι η υπερκατανάλωση σκουπιδιών (νέο αυτοκίνητο, μεγάλη τηλεόραση, νέο σπίτι) που μας καταδικάζει σε μια υποκουλτούρα της διαφήμισης και του κάθε τι μη ποιοτικού ως στοιχείο ζωής. Αυτά είναι που θα πρέπει να σκεφτόμαστε όταν μιλάμε για αγορά και όχι την ιδιωτικοποίηση ή όχι κάποιων δημοσίων οργανισμών.
Όλα τα παραπάνω τα τελευταία 15-20 χρόνια έχουν οδηγήσει σε ρεκόρ ψυχοφαρμάκων, σε στροφή προς την θρησκεία και άλλα σχήματα, σε υπαρξιακό κενό νοήματος. Γιατί; επειδή όλα τα παραπάνω είναι οι συνέπειες της ελεύθερης αγοράς.
Συνεπώς θα πρέπει να υπάρχει μια διαρκής κριτική στάση απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Στην Ελλάδα λόγω δυσλειτουργιών του κράτους και των κρατικών επιχειρήσεων του αναζητάμε συχνά την ελεύθερη αγορά την ίδια στιγμή που οι αρνητικές συνέπειες της είναι πολλές περισσότερες.
Είναι βέβαιο ότι δημιουργείται περισσότερος πλούτος με την ελεύθερη αγορά αλλά αυτό είναι φυσικό εφόσον οι άνθρωποι κυριολεκτικά πεθαίνουν στη δουλειά. Νομίζω η επόμενη φάση του φιλελευθερισμού (μετά από κάποια χρόνια) θα είναι η πιο κριτική στάση απέναντι στην ελεύθερη αγορά λόγω της μειωμένης ποιότητας ζωής που βιώνουν οι άνθρωποι.
Η στάση πολλών ανθρώπων στο δυτικό κόσμο να αφήνουν καλοπληρωμένες δουλειές για μια καλύτερη ποιότητα ζωής όλο και αυξάνεται.
Επειδή δεν θέλω να είμαι μόνο κριτικός καταθέτω και κάποιες ιδέες. Θα πρέπει να μπουν περισσότερες προϋποθέσεις μιας πιο «υπεύθυνης» λειτουργίας των επιχειρήσεων. Υπεύθυνης και προς την πλευρά της κοινωνίας γενικότερα (καταναλωτές, περιβάλλον) αλλά και προς τους εργαζόμενούς της, στοιχεία που θεωρώ πρωταρχικής σημασίας.
Συνεπώς θα πρέπει σαν βάση να υπάρξει ένα άλλο πλαίσιο επιχειρηματικής κουλτούρας, λειτουργίας, ηθικής της αγοράς. Με συμβιβασμό σε μικρότερες αποδόσεις, μικρότερα κέρδη, μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Και όλα αυτά σε τόσο πρωταρχικό και βασικό στάδιο που θα πρέπει να δημιουργηθούν εφαρμόσιμες διαδικασίες. π.χ. με μια πιο προχωρημένη και ολοκληρωμένη «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» (που είναι της μόδας στις μέρες μας) και ελεγκτικά μοντέλα εφαρμογής της (όπως αυτά του ISO για τον έλεγχο ποιότητας) και καθορισμό της υπευθυνότητας και «σωστής» εσωτερικής κουλτούρας λειτουργίας των επιχειρήσεων. Αυτά όλα μπορεί να ακούγονται εξωπραγματικά αλλά πιστεύω ότι είναι το επόμενο στάδιο του καπιταλισμού και εμείς ως προϊόντα του το επιταχύνουμε με αυτή τη συζήτηση. Επειδή όμως αυτά δεν εφαρμόζονται μόνο από μια χώρα θα πρέπει να υπάρξουν υπερεθνικά πλαίσια συνεννόησης (κάτι που δεν φαίνεται).
Στο μεσοδιάστημα, λοιπόν, στηρίζω τις πολιτικές συνιστώσες του φιλελευθερισμού αλλά θα πρέπει, όσο υπάρχει αυτό το ισοπεδωτικό σύστημα, να υπάρχει και ένας άλλος πόλος στην αριστερά που να κρατάει έστω λίγο τις ισορροπίες, ακόμη και με φαινομενικά ακραίες διαδηλώσεις, απεργίες κτλ. Όσο θα προσπαθεί αυτός ο πόλος να κρατάει κάποιες ισορροπίες θα μπορεί και ο φιλελευθερισμός να αλλάξει (ελπίζω πάρα πολύ) τα πράγματα. Χωρίς αυτόν τον αριστερό πόλο η αγορά θα πάρει την μορφή καπιταλιστικής δικτατορίας, αν δεν την έχει πάρει ήδη.
Συγνώμη για τα πολλά λόγια προφανώς αυτό δεν είναι σωστό στα πλαίσια ενός σχολίου.
Greek Rider
Εχω πλήρη συμφωνία μαζύ σου στην περιγραφή και διαπίστωση ,μιας άδικης και εκμεταλευτικής αγοράς εργασίας στην Ελλάδα
Εχω όμως τις εξής παρατηρήσεις
-Κατα την ταπεινή μου γνώμη δεν υφίσταται κανένα φαινόμενο "αγοράς" ,αλλά πολλαπλά φαινόμενα "αγορών".
-Η Αγορά ως έννοια, περιγράφει αυτόν τον δημόσιο χώρο που εθελοντικά (υποτίθεται) προσερχόμαστε για να ανταλλάξουμε προιόντα ,υπηρεσίες και οι μισθωτοί πουλάμε την εργασία μας (ή εργατική δύναμη αν προτιμάς)
-Η μεγάλη μου Ενσταση είναι ότι τσουβαλιάζοντας όλα εναντιον της αγοράς,δεν έχουμε πάρει χαπμάρει τις άπειρες "ενδοαγορές" που σχηματίζονται και ανάλογοα με τις περιστάσεις λειτουργούν υπέρ ή κατά της κοινωνίας.Η ανισοκατανομή αγορών διαλύει την κοινωνία και τους ανθρώπους.
-Χρέος της Αριστεράς είναι να ξεκομπλαριστεί άμεσα,και να παρέμβει να ρυθμίζονται οι αγορές ανόλογα,αλλά με αίσθηση ιδιοκτησίας του φαινομένου.
Παραδείγματα
-Παγκόσμιες αγορές χρηματοκοικονιμικών.Ακόμη και οι πιο Φιλελεύθεροι κραυγάζουν ,πρέπει να ελεγχθούν και να ρυθμιστούν άμεσα,Είμαστε μαζύ τους
-Κλειστές Μικρές Αγορες (φορτηγατζήδες,συμβολαιογράφοι,κλειστά επαγγέλματα) .Είναι χρεός της Αριστεράς να πιέσει τώρα να ανοίξουν.Θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας,πτώση τιμών κλπ
-Και τώρα θέματα ταμπού.
Αγορές όπου το κράτος είναι μέτοχος ΔΕΚΟ.
Δεν μπορεί να παραμένουμε στο "ιδεολόγημα" της στρατηγικής εταιρείας να αντιδρούμε στι άνοιγμα των αγορών επειδή κάποιοι θα χάσουν κάτι.
Η στρατηγικότητα αλλάζει συνεχώς.
Πριν 15 χρόνια η τηλεποικινωνία ήταν ,σήμερα είναι στρατηγική στην πολαπλότητα της.
Κοντεύω να τραλλαθώ όταν μερικοί επιμένουν το κράτος να είναι μέτοχος σε υπηρεσίες μεταφοράς και φόρτωσης κονταινερ,γαιτί είναι "στρατηγικές"
Ομοίως δεσμευομαι από τον χώρο (μήπως πρεπει να τα πούμε από κοντά??)
Επιγραμματικά
-Κατανόηση του φαινομένου των αγορών
-Ρύθμιση όλων των αγορών (Δεν υπάρχουν φυσικές αγορέσ)
-Αλλες αγορές θέλουν απελευθέρωση εδώ και τώρα (,αλλές ρύθμιση και έλεγχο)
Συμφωνώ με τις παρατηρήσεις
Πολύ αόριστο, γενικολόγο μου φάνηκε το άρθρο του Δ. Γ.
Κάτι σαν ευχολόγιο.
Μήπως πρέπει πρώτα να ξεκαθαριστούν κάποιες έννοιες όπως π.χ. το κέρδος;;;
Κερδίζει ποιός, τί και ΓΙΑΤΙ σε μιά αγοραπωλησία;;;
Μήπως, προτού "στέψουμε" την αγορά ως βασίλισσα, πρέπει να σκεφτούμε πώς ξεκίνησε (τόπος ανταλλαγής) και πώς κατάληξε (μέσον απομύζησης) και να δούμε πώς θα τήν επαναφέρουμε στην υπηρεσία του ανθρώπου;;;
Μιά ιδέα ρίχνω.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
Οκ Ναπολέων
Ρίχνεις μια σοβαρή ιδέα,πως οι ελευθερες ή υποτιθέμενες συναλλαγές εντός των αγορών ,θα επιφέρουν ευημερία σε όλους τους ανθρώπους??
Από ότι βλέπεις το συζητάμε,αρκετοι γιατί μάλλον το θέμα είναι ανοικτό.
Ο ΔΓ μας προσφέρει μια σοβαρή βάση συζήτησης
Εχω την αίσθηση ότι αναμένεις μια συνταγή ή ένα αποφθεγμα που θα λύσει το κοινωνικό αίνιγμα μονο μιας.
Δεν ζητάμε πολλά??
Εκτός αν βέβαια έχεις βρει την λύση κάπου (τα λινκ καλοδεχούμενα)
Κι΄όμως ο επίλογος σου με άρωμα 60'ς μας δίνει τουλάχιστον ένα ανθρωπιστικό πλαισιο συζήτησης.
Και αυτό ας το κρατήσουμε ως πολύτιμο!
Καλησπέρα, αφού ευχαριστήσω το Γιάννη για τα καλά του λόγια και τη δημοσίευση λίγες παρατηρήσεις:
@greek rider
Συμφωνώ κι εγώ σε πολλά μαζί σας. Ίσως σε περισσότερα απ'ότι αφήνει να διαφανεί το συγκεκριμένο κείμενο που ήταν η πρώτη μου ανάρτηση, μια προσπάθεια περισσότερο να δώσω ένα στίγμα, μια βάση για συζήτηση. Σε ότι αφορά το 1) είναι κάτι που λόγω χρόνου αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να αναπτύξω επαρκώς. θα σας πώ μόνο ότι η μονιμότητα συγκεκριμένων κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων ύστερα από εξειδικευμένες σπουδές και αδιάβλητες διαδικασίες είναι ένα μοντέλο που έχει εφαρμοστεί σε άλλες χώρες με σημαντικά αποτελέσματα για την εξασφάλιση της συνέχειας και της αποτελεσματικότητας στη Δημόσια Διοίκηση. Θα προσπαθήσω να το αναπτύξω κάποια στιγμή στη σελίδα μου. Με το 2)συμφωνώ απόλυτα και νομίζω ότι αυτό διαφαίνεται στην τελευταία μου ανάρτηση για την "Άμυνα των πολιτών" απέναντι στις καταχρήσεις τόσο του ιδιωτικού όσο και του κρατικού τομέα όπου το βασικό διακύβευμα είναι η διεκδίκηση ποιότητας ζωής ως ατομικό δικαίωμα των πολιτών.
@napoleon
Έχετε δίκιο ότι το κείμενο είναι κάπως αόριστο περισσότερο σαν ευχολόγιο.Όπως ανέφερα και στον greek rider ήταν η πρώτη μου ανάρτηση, μια προσπάθεια περισσότερο να δώσω ένα στίγμα, μια βάση για συζήτηση. Θα με ενδιέφερε να δώ και τις δικές σας απόψεις, θα επισκεφθώ σύντομα το blog σας.Όσο για τη στέψη της αγοράς ως βασίλισσας, δεν συμφωνώ με κάτι τέτοιο (ούτε βέβαια με τη δαιμονοποίησή της), θεωρώ ότι εμπεριέχει και δυνατότητες αλλά και απειλές για τους πολίτες εφόσον "ανεβει" στο θρόνο που κάποτε είχαμε συνηθίσει το αυταρχικό κράτος.
@dionysis giakoumelos: Με τις απαντήσεις σου με κάλυψες. Και να μην με είχες καλύψει όμως και πάλι εγώ θα έβλεπα θετικά την πρωτοβουλία σου όπως και του LLS καθώς και όλες τις παρόμοιες οι οποίες προωθούν την ελεύθερη σκέψη και διαβούλευση έναντι δογμάτων και αξεπέραστων αρχών. Μια έννοια που μου αρέσει είναι η "κινηματική δημοκρατία" που είδα εδώ :http://chldimos.blogspot.com/ και θα προσπαθήσω να μελετήσω.
ΠΟλύ ενδιαφέρον το κείμενό σου αυτό. Έχω πολλά σημεία διαφωνίας και πρώτα και κύρια στο ρόλο του Κράτους. Το "δημοκρατικό" Κράτος δεν είναι δυνατόν να παίξει τον εγγυητή ελευθεριών. Αφενός μεν η εγγύηση δε σημαίνει σε καμία περίπτωση και λειτουργία στην πράξη (άλλο να έχεις κατοχυρωμένες ελευθερίες και άλλο να μπορείς να τις ασκείς), αφετέρου στόχος του κράτους ακι της γραφειοκρατίας του είναι η υποστήριξη των "δημοκρατικών" οικονομικών συμφερόντων. Μόνο μία κινηματική δημοκρατία μπορέι μέσα από την πράξη και την καθημερινή άσκηση πίεσης να προστατεύσει, να λειτουργήσει και να διευρύνει όταν κρίνεται σκόπιμο τις ελευθερίες μας. Εξάλλου, η νομική κατοχύρωση και η θεοποίηση της θεμσικής ελευθερίας, λειτουργέι ανασταλτικά τόσο προς την εφαμοργή της όσο και προς την διεύρυνσή της. Επιπλέον, σε κάθε περίπτωση ο υγιής ανταγωνισμός θα ενισχύει πάντα τον ισχυρότερο. Το Κράτος από την άλλη δεν αποδέχεται την ισότητα, αλλά την πλειοψηφία (μη ζητήσεις ανάλυση, έγραψα ολόκληρο δοκίμιο για αυτό το θέμα) και ποτέ τη μειοψηφία.
Επιπρόσθετα, η γραφιεοκρατία είναι ίδιον της "δημοκρα΄τιας". Όσο θα μικράινει τόσο θα οξύνονται οι ταξικές και οι κοινωνικές αντιθέσεις, αφού ο έλεγχος θα υπάρχει μόνο στα χέρια λίγων. Η διαφθορά -συνώνυμο της απόλυτης εξουσίας και της εξαθλίωσης- θα ενισχυθεί και καταλάβει κάθε φορέα της γραφιεοκρατίας που θα κατέχει τη γνώση (νομική και λειτουργική) και how to do. Η γραφειοκρατική κι η πολιτική υπερεξουσία σαφώς ακι δε συνάδουν με μία ανοιχτή κοινωνία που θα πολιτεύεται με τις αρχές κινήματος σε αριστερές (=προοδευτικές) κατευθύνσεις. Δε συνάδει με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες (που είναι η έκφραση πολιτικών θέσεων και ο ορισμός πολιτικών κατεύθυνσεων από τον ίδιο το λαό).
Σχετικά για τη "δημοκρατία" σε παραπέμπω στη δημαγωγία της δημοκρατίας. Κι όμως το ιστολόγιο αυτό αποτελέι μία καλή βάση για πολιτικό-ιδεολογικό διάλογο (παρά τις όποιες διαφωνίες μας).
Δείμο
-Κατ'αρχάς ,βοήθησε με(μας??) να καταλάβω το προφανές λογοπαίγνιο με το ει αντί του.
-Διάβασα με μεγάλη προσοχή την δημαγωγία της δημοκρατίας,όπου προφανώς (οι καλοι φίλοι κάνουν τους καλούς λογαριασμούς) έχω ουσιαστκές διαφωνίες.
-Θα ήταν αδύνατο να τις αναφέρω,αλλά και άδικο να πετάξω μια κρίση για μια προσπάθεια 35 σελίδων.
-Θα σε παρακαλέσω να ρίξεις τις προσεχεις μέρες μια ματιά στο LLS.
Προετοιμάζουμε μια ανάρτηση για τον Καστοριάδη,που "διαβάζουμε" σε ένα σύγχρονο πλαίσιο ΑΡ-ΦΙ.
Καλή δουλειά
(Αναρτήθηκε και στον "Δειμο")
Το είδα στο ιστολόγιό μου, και απαντώ εκεί. Μου τη δίνει το copy-paste (οπότε σε προσκαλώ εκεί. Στο διάλογο για τον Καστοριάδη ευχαρίστως να συμμετάσχω με τις λίγες μου ιδέες.
Post a Comment