-Η καινοφανής πολυσυλλεκτικότητα της δεν ήταν αποτέλεσα ανοχής, ή σύμπτωσης αλλά θετική παρουσία σε στην αναζήτηση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Υπάρχει ο σπόρος ενός Νέου Συντάγματος.
-Η «αγανάκτηση» είναι η μετωνυμία μιας κρυφής ελπίδας. Οι συμμετέχοντες δεν κοίταγαν την Βουλή αλλά αναζητούσαν εναγωνίως την συναίνεση της παρουσίας τους , στα βλέμματα των άλλων. Τα πράσινα Laser εκτόξευσαν την ενέργεια της ελπίδας στον Αττικό Ουρανό.
-Η συγκέντρωση δεν ήταν “αντιμνημονιακή” αλλά “μετά – μνημονιακή”. Για τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε με μια ή με μια άλλη Ευρωπαϊκή δανειακή σύμβαση.
- Ο “αντιμνημονιακός” κύκλος έχει ξεκινήσει προδρομικά τον Δεκέμβρη του 08 και εξέπνευσε πρώιμα τον Μάιο του 10.Η συμβολική του ακαταστασία ολοκληρώθηκε με την αδυναμία του να πενθήσει με οποιοδήποτε τρόπο τους νεκρούς της Marfin. Αντίθετα ο “μεταμνημονιακός” κύκλος του Νέου Συντάγματος ξεκινάει με την συμβολική καθαριότητα και συμβολική τάξη των συνελεύσεων της Άμεσης Δημοκρατίας .
-Η αποτυχία της κυβέρνησης δεν είναι η συρρίκνωση της οικονομίας αλλά η ανισομέρεια , ο ανορθολογισμός στα αποτελέσματα της. Η συγκέντρωση καταδίκασε αυτήν την ανικανότητα.
-Η συγκέντρωση δεν απαίτησε μια οικονομική «αντι-συρρίκνωση», αλλά προέβαλε προαπαιτούμενες αξίες για οποιασδήποτε φοράς οικονομικό κύκλο
-Αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, κοινωνία, ελευθερία ,αξιοπρέπεια είναι τα αιτήματα του Νέου Συντάγματος
-Κανένα Νέο Σύνταγμα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνες και θυσίες
Posts
12 comments:
" Η συγκέντρωση δεν ήταν “αντιμνημονιακή” αλλά “μετά – μνημονιακή”. Για τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε με μια ή με μια άλλη Ευρωπαϊκή δανειακή σύμβαση."
"-Η συγκέντρωση δεν απαίτησε μια οικονομική «αντι-συρρίκνωση»,
αλλά προέβαλε..
***προαπαιτούμενες αξίες για οποιασδήποτε φοράς οικονομικό κύκλο
-Αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, κοινωνία, ελευθερία ,αξιοπρέπεια είναι τα αιτήματα του Νέου Συντάγματος
-Κανένα Νέο Σύνταγμα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνες και θυσίες "
Πολύ σωστά, Γιάννη. !!
Εγω πάλι, που δεν συμμετέχω στις συγκεντρώσεις, δεν είδα (παρακολουθησα τηλεοπτικά μέσω των σάιτ) τίποτα απ' όλα αυτά που περιγράφει ο αγαπητός Γιάννης.
Πολύ φοβάμαι ότι όλα αυτά είναι η εικόνα που θέλει ο Γιάννης να έχει η συγκέντρωση του Συντάγματος ή έστω να δεχθώ ότι ένα κομμάτι του κόσμου που κατέβηκε να σκέπτεται έτσι. Ομως σε καμία περίπτωση η συντριπτική πλειοψηφία.
Είτε θέλει, είτε όχι ο Γιάννης το Σύνταγμα έχει χωριστεί στα δυο. Η πάνω είναι το πατριωτικό κομμάτι και η κάτω οι εναλλακτικοί με τις συνελεύσεις. Στους κάτω προσπαθούν να εισχωρήσουν καθε είδους αριστερισμίος με επικεφαλης τον Σύριζα και τον θλιβερο Τσίπρα που έκανε βόλτες με το παιδί του.
Οι έπάνω είναι ξεκάθαρα ακροδεξιών - εθνικιστικων τασεων. Μια βόλτα στο www.pamet.gr θα σας πείσει...
Θα ήταν θετικό τα όσα συμβαίνουν στο Σύνταγμα να ήταν όπως τα περιγράφει ο Γιάννης. Θεωρώ ότι δεν είναι όμως.
Αν αύριο ο Παπανδρέου φύγει το Σύνταγμα θα πάψει να υπάρχει και όλοι αυτοί θα επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους. Πιθανότατα θα μιλάνε για το Σύνταγμα όπως οι πιτσιρικάδες για τον δεκέμβρη του 2008.
Και τότε καποιοι μίλαγαν για εξέγερση, για νέο μάη του ' 68, για επανασταση που θα ξεσηκωσει την Ευρώπη και όχι μόνο.
Γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη το Σύνταγμα είναι πολύ απλά ο "Δεκέμβρης" των μικροαστών που σε μια κίνηση μιμητισμού των Ισπανών (έχει κανείς αμφιβολία ότι αν δεν ήταν οι Ισπανοί στη Μαδρίτη κανένας έλληνας δεν θα έβγαινε στο Σύνταγμα....) προσπαθούν να δείξουν ότι κάτι κάνουν..
Μην ξεχνάς σύντρροφε και φίλε Γιάννη ότι το μνημόνιο είναι 20 μήνες στη πλάτη μας. Γιατί δεν... αγανάκτησαν όλοι αυτοί πριν τρεις μήνες, πέντε μήνες, ένα χρόνο;
Μάκης
@ Μάκης:
- "Αν αύριο ο Παπανδρέου φύγει το Σύνταγμα θα πάψει να υπάρχει και όλοι αυτοί θα επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους."
-.."Γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη το Σύνταγμα είναι πολύ απλά ο "Δεκέμβρης" των μικροαστών που σε μια κίνηση μιμητισμού των Ισπανών"
Ερώτηση, φίλε Μάκη:
1) Κατάλαβα λάθος ή διακρίνω στο σχόλιο σου μία διλημματική πρόθεση διαλέξτε αναάμεσα στο :
ή "Παπανδρέου + μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα + "σωτηρία" της χώρας(;)
ή "Σύνταγμα (δυνάμεις της αντίδρασης)
2) Κατάλαβα λάθος, ότι ;
χρωμάτισες έντονα και καθολικά το "σύνταγμα" με σκούρα χρώματα;
ενώ ταυτόχρονα απέφυγες να χρωματίσεις αντίστοιχα τις μονομερείς επιλογές των διαδοχικών και αναποτελεσματικών μέτρων του μνημονίου 1, μνημονίου 2 ...μνημονίου ουκ έστι τέλος;
Υπόθεση εργασίας, εν τέλει, Μάκη:
Αν χρεώνεται ο Γιάννης και το κείμενο του (δίκες προθέσεων) για την κοινωνική και πολιτική έκφανση των διαδηλώσεων στο σύνταγμα και για μια θετική τους εξελεκτική τους μορφή,
(καθ'υπερβολήν ας υποθέσουμε, εντάξει;)
Τότε, τι να πω για το κείμενο που πόσταρες, ταυτόχρονα για τις απόψεις του Leo, που χαρακτηρίζει όλους όσους συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις ως "βολεψάκηδες" και ανθρώπους που χάνουν προνόμια τους , ενώ υπερασπίζεται απολύτως ως μοναδικό δρόμο την πλήρη αποδοχή των νέων μέτρων;
Φίλε, Μάκη
Μεταξύ της πλήρους αποδοχής των μέτρων και στην ολοκληρωτική άρνηση του ..
("δεν πληρώνω. τίποτα",) άραγε δεν υπάρχει άλλη λύση;
Και αν υπάρχει, άραγε, τότε πως αυτή θα
δημιουργηθε, θα μορφοποιηθεί πολιτικά;
Κατακεραυνώντας, ταυτόχρονα, την κάθε διαφορετική λογική από την δική μας ως "αντιδραστική" ;
Διαχωρίζοντας τους πολίτες με όρους
"δημόσιος τομέας" = το απόλυτο κακό
"ιδιωτικός τομέας" = το απόλυτο καλό;
Παραβλέπουμε τελείως τους συσχετισμούς των δυνάμεων, εντάσσουμε όλη αυτήν την φούσκα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και όλων των κερδοσκοπικών fuds,
(που κυριαρχούν καταλυτικά στις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις)
..αυτά τα πιστώνουμε στον υγιή ιδιωτικό τομέα;
- Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές;
- Δεν δεχόμαστε και υπερασπίζουμε μια αναδιάρθωση του κράτους, της δημόσιας διοίκησης και του υγιούς ρυθμιστικού του ρόλου σε μια αγορά που δεν θα είναι ούτε κρατικίστικη ούτε αυτορυθμιζόμενη από μια ασύδοτη "ελεύθερη αγορά";
υ.γ.
Την νέα γενιά που μαστίζεται από την ανεργία, την γενιά της κρίσης, αυτή η γενιά πως θα εκφραστεί, άραγε;
Στα συνδικάτα δεν ανήκει,
επίσης στην καταγγελτική αριστερά, ας υποθέσουμε, ότι δεν θέλει να ανήκει.
Στον πρασινο γαλάζιο σκηνικό, ας υποθέσουμε δεν θέλει να συμμετέχει,..
Τι τους προτείνουμε;
Αυτό η οπτική του Γιάννη, δεν εκφραζει παρά ελάχιστους, ισχυρίζεσαι;
Δεν νομίζω Μάκη.
Σπιθα
Χαιρετω την συμφωνία σου
Μακη
Οταν πας στον Πανιώνιο, πάντα υπάρχουν οι αυθεντικοί ιδεαλιστές Πανθηρες, διαφοροι περίεργοι γύρω τους, στην απέναντι εξέδρα οι πιο μεγάλοι, αλλά και αυτοί με πολλές εσωτερικές διαφορες, παραδίπλα οι "επισημοι" με διάφορα λαμόγια αλλά και gentlemen, και πιο πέρα οι φιλοξενούμενοι με όλο το λαό και τα είδη του.
Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ιδιοτελειες τους τις αδυναμίες τους, κάποτε είναι μια θλιβερή εξέδρα για τις ρέγγες και κάποτε (πχ παιζεις με την Αθλετικο και ο Πάντιτσ σκοράρει) οι ίδιοι γίνονται κάτι παραπάνω από μια μαγεία, μια τρομερή εξέδρα που ουτε οι ίδιοι το ξέρουν.
Αυτό νόμίζω έγινε στο Συνταγμα
Οι θλιβερές φυλές που περιγράφεις , ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ, και ίσως ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ, γινονται μια συλλογικότητα που τους υπερβαίνει.
Εχεις απόλυτο δίκιο γιατι τους βλέπεις χωριστα. Δες τους όλους μαζί, και τότε οι ίδιοι γίνονται κάτι μεγαλύτερο
Καλήμερα
Συνήθως οι δημόσια ομιλούντες,όταν αναφέρονται στο λαό και μάλιστα όταν μιλούν στο όνομα του,έχουν μια εικόνα γι αυτόν,
προσαρμοσμένη στην ιδεολογία,την πολιτική ή τα συμφέροντα που εκπροσωπούν.Στη σφαίρα του φαντασιακού ο λαός έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και σ αυτά ακριβώς στηρίζονται όσοι τον επικαλούνται.Ωστόσο τα πράγματα σκουραίνουν όταν ο λαός εμφανιστεί στο προσκήνιο.Τότε το κρεβάτι του Προκρούστη ετοιμάζεται και η κάθε πλευρά τραβάει ή κόβει.
Ποτέ δεν θα καταλάβω τη νοοτροπία εκείνων που μιλούν στο όνομα του λαού αλλά μόλις τον συναντήσουν στρέφουν με αποστροφή τα νώτα,σηκώνουν υποτιμητικά το φρύδι.Η οίηση είναι πολυ ενοχλητική,ιδιαίτερα όταν προέρχεται από αριστερούς ή πρώην αριστερούς.
@ Γειά σου, Γιάννη.
@ Συμφωνώ με το εύστοχο σχόλιο της Σαββίνας.
Εκεί είναι το ζήτημα, βέβαια.
"Ποτέ δεν θα καταλάβω τη νοοτροπία εκείνων που μιλούν στο όνομα του λαού αλλά μόλις τον συναντήσουν στρέφουν με αποστροφή τα νώτα,σηκώνουν υποτιμητικά το φρύδι.
Η οίηση είναι πολυ ενοχλητική,ιδιαίτερα όταν προέρχεται από αριστερούς ή πρώην αριστερούς. "
...ακριβώς, Σαββίνα, πολύ σωστά.
Σαββινα
Το Πολυτεχνείο είναι πολύ μακρυά ήδη.
Ωστόσο οι πιο πολλοί στους δρόμους ήταν "γκιράπια" και "καρεκλάδες", ανεξάρτητα αν στα αμφιθέατρα κυριαρχούσαν τα "πράσινα αμπέχωνα¨" και οι "ινδικές φούστες"......
Αλλού τόνισα πως ο συνταγματικός φορμαλισμός από την αρχή του είναι ιδεαλιστικός με αποτέλεσμα να αποκρύπτει τις εσωτερικές αντιφάσεις. Το σύνταγμα, όπως το είδα στα γρήγορα ούτε και του Δημούλη, δεν αναφέρεται στις εσωτερικές αντιφάσεις του κοινωνικού σχηματισμού. Επομένως, η νομική κανονιστικότητα πάντα αναπαράγει την ψευδοουδετερότητα του κράτους και το απολιτικό στοιχείο. Το δημοκρατικό αίτημα δεν θα πρέπει να είναι ο νόμος στη θετικότητά του ώστε όλοι να πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτόν, πράγμα αδύνατον αφού ο νόμος πάντα είναι έξω από τις καθημερινές πρακτικές σαν τις εντολές του Μωυσή, αλλά θα πρέπει να εκκινεί από τις συλλογικότητες που θα αναδυθούν στην προσπάθειά τους να απαλλαγούν από πρακτικές κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Θέλουμε να μιλούμε για μια Δημοκρατία στη βάση του "τι προστάζουν οι αφηρημένες νόρμες" ή σε μια Δημοκρατία στη βάση συλλογικών πολιτικών υποκειμένων που μπορούν να εναντιωθούν στις αποκρυμμένες/φυσικοποιημένες μορφές εξουσίας και εκμετάλλευσης; Αυτό απαιτεί και θεωρητικές και πρακτικές διαδικασίες.
Rakis
Δεν διαφωνω, αλλά στην έννοια της Συνταγματικής Αναθεώρησης ΄βρίσκω το θεσμικό αποτέλεσμα της πλατείας.
Αλλιώς δεν μπορώ να κατανοήσω την αντικομματικότητα της , παρά αν την δω ως μετα η υπερ κομματικότητα.
Εγω απλά περιγράγω ενώ εσυ μάλλον στοχοθετείς.
Καλά λες
Post a Comment